Στήλη Άλατος

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket
Καλώς Ήρθατε στη Στήλη Άλατος. Η Στήλη, δημοσιεύεται κάθε Σάββατο, ταυτόχρονα στην Κυπριακή εφημερίδα Πολίτης και στο ελληνικό portal TVXS. Κάποιες φορές, αν το επιβάλλει η επικαιρότητα γράφω και ανεβάζω κείμενα μόνο για διαδικτυακή χρήση. Κάτω από τα άρθρα, όπως σε όλα τα ιστολόγια, υπάρχει χώρος για σχολιασμό. Moderation, δεν κάνω. Για αυτόν τον λόγο όμως είμαι αυστηρός σε σχόλια επιθετικά που δεν σέβονται την οποιαδήποτε Άλλη άποψη ή είναι επιθετικά κατά κοινωνικών και φυλετικών ομάδων. Ύβρεις και προσωπικές επιθέσεις διαγράφονται χωρίς συζήτηση.

Συντονιστείτε τώρα στους 107, 6

Κινούμενη Άμμος. Κάθε Σάββατο 6-8 μ.μ στον 107,6 ή στο : www.1076.eu Στο shoutbox, το συζητάμε ζωντανά! Από τον Bach στον Dylan και από τον Beethoven στους Beatles και τους Felice Brothers,όλα είναι Μουσική 107.6 ΓΙΑ ΑΚΡΟΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

Ο Τάσσος, η Βομβάη και η Βία των ημερών.

Ξεκινώ το άρθρο, με τον πιο ζεστό χαιρετισμό μου σε έναν άνθρωπο που είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά. Τον Τάσσο Παπαδόπουλο.

Η περιπέτειά του, δεν με λυπεί όπως γενικώς και αορίστως λέμε πως στεναχωριόμαστε όταν κάποιος περνάει μία δοκιμασία.

Με λυπεί βαθύτατα, γιατί στις λίγες φορές που τον συνάντησα, στο πλαίσιο επικοινωνιακών εκστρατειών, αναγνώρισα έναν Πολιτικό Άνδρα με βαθύτατη και συνειδητοποιημένη Αξιοπρέπεια.

Έναν άνθρωπο, που παρότι «έτρεχε» για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας του, είτε αργότερα ήταν ήδη σε αυτό, διατηρούσε μία σπάνια συστολή, αυτή, που επιπόλαια ή και σκόπιμα πολλές φορές χαλκεύτηκε ως «ψυχρότητα».

Είναι πολλές εκείνες οι κεντημένες συμπεριφορές του που θυμάμαι και, ίσως τις καταγράψω κάποτε σε κάποιο σημείωμα, γιατί με κάνουν να πιστεύω βαθειά πως αυτό το είδος της σχεδόν μονολιθικής εντιμότητας που εκπροσωπεί ο Τάσσος, απουσιάζει έντονα στις μέρες μας και παράλληλα συνιστά ένα ανεξίτηλο αξιακό ίχνος στο συλλογικό υποσυνείδητο.

Μιλάω, για χαρακτηριστικά που ενώ βρίσκονται πέρα από την πολιτική, ωστόσο διαμορφώνουν το ήθος της.

Είμαι βέβαιος, πως αντιμετωπίζει την περιπέτειά του όπως περίπου όλα: «Ιστορικά» και Στωικά, με εκείνο το φιλοσοφημένο χιούμορ που επιτρέπει στον εαυτό του μόνο όταν ξέρει πως όσοι βρίσκονται γύρω του δεν θα μετατρέψουν το «Α» που θα πει, σε… «Ω».

Καλή Δύναμη Τάσσο, είναι πολύ περισσότεροι από όσο φαντάζεσαι, αυτοί που σε συλλογίζονται έντονα αυτές τις δύσκολες μέρες και είναι νοερά κοντά σου.


Για άλλη μία φορά, ο καλωδιωμένος πλανήτης μας, παρακολουθεί από τους τηλεοπτικούς δέκτες και από το διαδίκτυο τα όσα τραγικά συμβαίνουν στην Βομβάη.

Παγωμένοι, οι πολίτες του κόσμου προσπαθούν να ανιχνεύσουν τη σημασία των δραματικών γεγονότων που κόστισαν τη ζωή σε πάνω από 130 ανθρώπους, αριθμός που όταν θα έχω στείλει το κείμενο στην εφημερίδα θα έχει αυξηθεί.

Μέχρι πρότινος, η τρομοκρατία στην Ινδία χαρακτηρίζονταν ως τοπική, που δεν επηρεάζει την παγκόσμια σκηνή.

Ωστόσο, αυτή τη φορά, υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν αλλαγή.

Η επιλογή των τρομοκρατών να δολοφονούν εν ψυχρώ τους κατέχοντες βρετανικά ή αμερικανικά διαβατήρια, ασφαλώς κάτι σημαίνει.

Η οργάνωση «Μουτζαχεντίν του Ντεκάν» που ανέλαβε την ευθύνη για τα εγκλήματα, ενδεχομένως να συνδέεται με την Αλ Κάιντα που λειτουργεί σαν συντονιστικός πυρήνας όλων των ομάδων του Ισλαμικού φονταμενταλισμού.
Άλλωστε, «Αλ Κάιντα» σημαίνει στα Αραβικά «Ίδρυμα» και «Βάση». Κάτι δηλαδή σαν μητρική εταιρία.

Με τη σειρά της αυτή, προέρχεται κατ ευθείαν από την Μεκτά Αλ Κιντεμάτ , το κεντρικό γραφείο της Μουτζαχεντίν.

Και καλό είναι να έχουμε κατά νου, πως Μουτζαχεντίν σημαίνει, «αγωνιστής της Τζιχάντ»

Φοβάμαι, πως όταν ο νέος αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών έλεγε σε ανύποπτο χρόνο πως ο Πρόεδρος που θα προκύψει από τις εκλογές-όποιος και να είναι- θα υποστεί σύντομα ένα σκληρότατο crash test από την τρομοκρατία, είχε δίκιο.

Πιθανότατα, να είμαστε ακόμα στην αρχή.
Οι πεπεισμένοι πως θα τους περιμένουν οι παρθένες στον παράδεισο, είναι ικανοί για οτιδήποτε και θα κάνουν ότι μπορούν για να διχάσουν τη Δύση.

Ασκώντας βία σε βάρος δυτικών στόχων εξαγριώνουν τη μεγαλύτερη δυτική δύναμη, τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, και όχι μόνο.

Ενδεχομένως να επιθυμούν να παρασύρουν την Αμερική σε ένα νέο στρατηγικό σφάλμα (τύπου Ιράκ) ώστε να ακυρωθεί η προσδοκώμενη συναίνεση της Ευρώπης και της Ουάσιγκτον άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του κου Ομπάμα.

Η απέραντη μυωπία, η τύφλωση που δημιουργεί ο θρησκευτικός μεσαιωνικός φανατισμός, δεν τους επιτρέπει να κατανοήσουν πως αν απειληθούν οι απλοί ευρωπαίοι πολίτες είτε στο σπίτι τους είτε αλλού, τότε η οργή θα μετατραπεί σε άκριτη σχεδόν συναίνεση για οποιαδήποτε περίπου πολιτική και στρατηγική που θα υποσχεθεί την «εξαφάνισή τους από το πρόσωπο της γης».

Μας περιμένουν άγριες μέρες στα αμέσως επόμενα χρόνια, μπορεί και στους επόμενους μήνες.

Η Οικονομική Κρίση , ο πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας, η σταδιακή αλλαγή στους βιομηχανικούς τρόπους παραγωγής που συνδυάζεται με το ενεργειακό και την κλιματική αλλαγή, η φτώχεια και το επισιτιστικό ζήτημα, η αυξανόμενη λειψυδρία και η εξασθένηση των φυσικών πόρων, συνθέτουν τους κοσμογονικούς κλυδωνισμούς και τις οδύνες της εν εξελίξει Παγκοσμιοποίησης.

Και είναι φαιδρό στην τραγικότητά του, να παρακολουθεί κανείς τους περισσότερους Κύπριους πολιτικούς που μοιάζουν να είναι σε ένα κλίμα «δεν τρέχει τίποτα».

Ή να παρακολουθεί τα Ελλαδικά τηλεοπτικά κανάλια , μονίμως παραδομένα στα τσιφτετέλια, ακριβώς τη στιγμή που όλοι οι άλλοι κάνουν έκτακτες εκπομπές και καλύπτουν γεγονότα που επηρεάζουν ακόμα και άλλους πλανήτες σε άλλους γαλαξίες. Γιατί ως γνωστόν, Ελλάς και Κύπρος, ανήκουν σε άλλο Σύμπαν και δεν έχουν καμία σχέση με τα του κόσμου τούτου.

Τέλος, θυμίζω πως αύριο Κυριακή, είναι η πορεία που οργανώνει το Απανέμι για την βία σε βάρος των γυναικών. Η πορεία θα ξεκινήσει στις 10 το πρωί από την Πλατεία Ελευθερίας και θα καταλήξει στο Προεδρικό.


Το Απανέμι, έχει και μία ιστοσελίδα :
http://bluerose-rose.blogspot.com/ Εκεί, ο κάθε ένας μπορεί να βρει στοιχεία αλλά και ιστορίες ανθρώπων κυρίως γυναικών και παιδιών που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε πως είναι δυνατόν, σε μία τόση μικρή χώρα, μια γειτονιά της Αθήνας όλη κι όλη, οι αρμόδιες κρατικές αρχές να είναι τόσο απελπιστικά ανύπαρκτες και ανάλγητες.
Τουλάχιστον, αυτό αποκομίζει κάποιος σαν συμπέρασμα, διαβάζοντας τα περιστατικά.

Και θα πρέπει επιτέλους οι όποιες αρμόδιες αρχές να μάθουν στην Κύπρο, όπως γίνεται σε άλλες χώρες της Ευρώπης, πως οφείλουν να απαντούν και να διαλέγονται με τις ομάδες των Πολιτών και τους Φορείς τους. Αλλιώς ενοχοποιούνται αυτόματα.

Το Κράτος δεν είναι υπεράνω. Αντίθετα, είναι από κάτω.
Οι λειτουργοί του, είναι υπάλληλοί μας, τους χρυσοπληρώνουμε, άρα πρέπει να έχουν αντανακλαστικά και να δίνουν αναφορά για το τι κάνουν και κυρίως για το τι δεν κάνουν.


Το έργο που κοσμεί το άρθρο στην κεφαλή του, είναι η "Αλληγορία" του Γιώργου Βακιρτζή. Πρόκειται για λάδι, σε καμβά75.5 x 75,5 εκ. Ο Βακιρτζής έζησε από το 1923 έως τo 1988. Ήταν ένας από τους καλύτερους εικαστικούς της γενιάς του, πληθωρική προσωπικότητα και συνδύαζε μία σπάνια ευγένεια άλλων εποχών -ειδικά προς τις Κυρίες- με ένα ασυγκράτητα αθυρόστομο λεξιλόγιο με το οποίο ο ίδιος γελούσε περισσότερο από όλους τους άλλους. Είχα την τύχη να τον ζήσω από κοντά στα πρώτα μου βήματα στη Διαφήμιση, στην εταιρεία Γνώμη των Αθηνών, όταν εκείνος δούλευε εκεί σαν υπεύθυνος του σχεδιαστηρίου. Πείραζε μονίμως τους πάντες και οι σχεδόν παιδικοί καυγάδες του με τον συγγραφέα Βαγγέλη Γκούφα που επίσης δούλευε εκεί ως κειμενογράφος, αντηχούν ακόμα στα αυτιά μου.

Ο Βακιρτζής έφυγε τραγικά άδοξα και άδικα από τη ζωή. Θύμα της υστερικής βίας που χαρακτηρίζει τη ζωή της εποχής μας. Μια νύχτα, αργά περασμένα μεσάνυχτα, επέστρεφε στο εργαστήριο του, απέναντι από τις στήλες και το Ναό του Διός στου Μακρυγιάννη. Ένας ταξιτζής, κόντεψε να τον πατήσει με το αυτοκίνητο καθώς ο Βακιρτζής κατέβαινε από το πεζοδρόμιο για να περάσει απέναντι.

Ο Βακιρτζής, κάτι πρέπει να του είπε, κάποια "φιλοφρόνηση" συνοδευμένη με χειρονομία.
Ο ταξιτζής φρενάρησε, βγήκε έξω και τον χτύπησε στο κεφάλι μέχρι που τον άφησε ημιθανή στην άσφαλτο.
Μπήκε στο ταξί, και έφυγε.

Η Βία έχει αμέτρητες μορφές.


27 σχόλια:

Phivos Nicolaides είπε...

Γιώργο, μόλις τώρα ανακάλυψα το υπέροχο ιστολόγιο σου. Εύχομαι να είμαστε καλά και να το 'επιβαρύνω' με τις επισκέψεις μου!

Unknown είπε...

Καλωσόρισες Φοίβο, πολύ χαίρομαι που σε «βλέπω» εδώ. Αδημονώ για τις παρεμβάσεις σου –γιατί δεν ξεκινάς;

rose είπε...

Γιωργο
Χτες είπα στη νεαρή εγκυο γυναικα, που μολις επέστρεψε σπιτι της με εντολη του γιατρου να μεινει πληρως ακινητη για 20 μερες, να διαβασει το αρθρο σου σημερα.. Ηταν το μονο που είχα να της "δωσω" εκτος απο παρηγοριά και ενημερωση για ακομα μια αναποτελεσματικη εβδομαδα στο γραφείο ευημερίας.
Σημερα μου τηλεφωνησε και καθώς αναστέναζε με ρωτούσε: "[άραγε] θα το διαβασουν στο γραφείο[ευημερίας], να μου δώκουν το ενοικιο μου"?

το μηνυμα σου αφορουσε πραγματικα ατομα και απευθυνόταν σε τέτοια...

αυτο κανει μια μεγάλη διαφορά...

σε ευχαριστώ Γιωργο για την φιλοξενία για ακόμα μια φορά.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ τον γνώρισα από μακρυά, από τον καιρό του "Κήρυκα" μεχρι εκείνη την ευλογημένη Κυριακή του Φεβράρη που πέρασε. Η εντύπωση που μου άφηνε πάντα ήταν απλή: μιζέρια. Και αν θέλεις περισσότερα, ένοιωθα πως εξέπεμπε φοβία, απύθμενο συντηριτισμό, εθνικισμό,και μια εντονότατη στενοκεφαλιά μακρυά από οτιδήποτε σύγχρονο και ευρωπαικό, που με έκανε να απορώ πως ήταν δυνατό να τον θεωρεί οποιοσδήποτε ως καλό πολιτικό (δε με ενδιαφερουν ούτε εξετάζω τις λοιπές του ιδιότητες).
Παω στοίχημα πως ποτέ δεν συγκινήθηκε βλέποντας ένα εντυπωσιακό τριανταφυλλο, ποτέ δεν ανοιξε η καρδιά του φύλλο φύλλο ακουγοντας Μπετόβεν ή Bob Dylan. Εικονογραφικά ήταν για μένα πάντα αυτό που δε θα ηθελα ποτέ να γίνω εγώ ή τα παιδιά μου. Ηταν ένα κακό χθες.
Πέραν της πολιτικής κριτικής λυπάμαι για την περιπέτεια του. Οπως λυπαμαι για κάθε άνθρωπο που περνά καρκίνο. Δε θά αφήσω όμως την ισοπέδωση που προκαλεί συνήθως η εγγύτητα στην αναπόφευκτη κατάληξη της πορείας μας στη γη, να αλλάξει τις πολιτικές μου απόψεις για τον Τασσο Παπαδόπουλο.

kyriakos είπε...

Νόμιζα θα έγραφες για την Ανόρθωση ρε Γιώργο.. ..Απογοήτευση..
Τέλοςπάντων..
Παρόλα αυτά
με συγκήνισε πάρα πολύ το σημερινό σου άρθρο..
..θυμήθηκα τις γιγαντοαφίσες του Ελληνικού σινεμά, νομίζω υπάρχουν ακόμη μερικές διασκορπισμένες εδώ και εκεί..
Πως αλλάζει ο καιρός..

..Αλήθεια ρε Γιώργο εσύ πως τελικά κατέληξες Κύπρο, αν επιτρέπεται?
Σαν τον Τευκρο? Σαν την Ελένη? ..απλά εσυκίρτησες?

..………………………………………………………………………………..


Τώρα για το θέμα της τρομοκρατίας που θίγεις .. Tι πει κανείς..

Οι Δε 'Αντιαμερικάνοι' (αριστεροί και δεξιοί) είναι πεπεισμένοι ότι όλα γίνονται για το χρήμα και τα πετρέλαια και ότι κάποιο αόρατο σιωνιστικό χέρι διευθύνει τα πάντα..

Από την άλλη όμως και εμείς με την τάχα 'δυτικοφανές' σκέψη μας έχουμε την εντύπωση (οι περισσότεροι τουλάχιστο) ότι όλοι οι μουσουλμάνοι στις αραβικές χώρες είναι απολίτιστα βάρβαρα κτηνά μουτζαχετήν . Μόλις δούμε ένα μουσουλμάνο με μαντίλα στο δρόμο παίρνουμε το ευθέος ανάλογο υφάκι ..Αναλόγως και με ποια παρέα είμαστε εκείνη την στιγμή.. Και εάν τύχει και είμαστε μόνοι κάνουμε διάφορους συνειρμούς..
Ο φόβος του διαφορετικού είναι πολύ βαθιά ριζωμένος μέσα στο ανθρώπινο είδος..

Η πλειοψηφία όμως και στον αραβικό κόσμο όμως δεν είναι αιμοδιψής παρθενολάγνοι δολοφόνοι έτοιμοι αναπάσα ώρα και στιγμή να εκραγούν
Είναι άνθρωποι απλοί σαν και εμάς, μετριοπαθείς που ζητούν απλά πράγματα.. Ειρήνη τροφή νερό .. μια καλύτερη ζωή..
Νομίζω Γιώργο τους αδικείς λίγο όταν λες ότι ‘’αναντινάσσονται για τις παρθένες’’
Διότι τι περιμένεις από ένα 18άρη που μεγαλώνει μέσα στο περιθώριο και την εξαθλίωση χωρίς να έχει πρόσβαση σε σχολείο ή μια ελάχιστη ελπίδα για ένα καλύτερο άυριο.. Εχεις σκεφτεί πόσο εύκολος στόχος προπαγάνδας είναι για την φωνασκούσα μειοψηφία?
Είμαι σίγουρος ότι σαν πραγματικός στοχαστής που είσαι θα το ξανασκεφτείς λίγο το θέμα..

Η λύση δεν είναι να εξαλείψουμε τους ακραίους από το χάρτη..
Η λύση είναι να βοηθήσουμε αυτά τα κράτη να δώσουν στους ανθρώπους τους αυτά τα βασικά..

Αντί αυτού οι Αμερικανοί με την πολιτική τους απλά τους συσπειρώνουν και δίνουν καθημερινά όλο και περισσότερα επιχειρήματα στους ακραίους..

Αλήθεια πόσο καιρό να κρατήσει αυτό το παλαιστινιακό φιάσκο στη λωρίδα της Γάζας?

Όλοι δεν ξέρουμε τι πρέπει να γίνει? Κάποιος δεν πρέπει να τραβήξει επιτέλους το αυτί των ισραηλινών? Τι καταφέραμε με την στάση μας ο δυτικός κόσμος? Βγάλαμε στην εξουσία την Χαμας και τους δώσαμε το άλλοθι να αναθρέψουν μια ολόκληρη γενιά μουτζαχετήν μαρτύρων έτοιμων να εκραγούν..
Η βία δεν έλυσε ΠΟΤΕ κανένα πρόβλημα..
Ελα όμως που όποτε πάνε να ακουστούνε οι δικές μας φωνές ..
Τσουπ να σου ένα ‘’θερμό επεισόδιο’’ δίνει την ευκαιρία στους ακραίους να βάψουν τον κόσμο ΑΣΠΡΟ-ΜΑΥΡΟ..

stelios papalangi είπε...

δεν είχα τη τύχη να γνωρίσω το τάσσο από κοντά. μέχρι το 2002 και εμένα μου έξεπεμπε αυτή την εικόνα. του ακέραιου πολιτικού, του πολιτικού με αρχές.... μετά άρχισε η προεκλογική του εκστρατία....και μετά η διακυβέρνηση του.... δεν έχω αποκομίσει κάτι τέτοιο από τον πρώην. μάλλον την εικόνα του κκελετζή τζαι του γιναξιή μου έδωκε.
μακάρι να πάν όλα καλά στο θέμα με την υγεία του.


στο θέμα με τους μουτζαχεντιτ θα συμφωνήσω με το κυριάκο.

δεν πιστεύω ότι σκοτώνονται για τις παρθένες, ούτε ότι το κάνουν για να "παρασύρουν" την αμερική, και να την κάνουν " να τσακωθεί με την ευρώπη" !!!!

λίγο απλοικό,
μου θυμίζει κακογουστη δυτική προπαγάνδα για να μαι ειλικρινής.

Unknown είπε...

@rose, ελπίζω κάτι να φτάσει στους αποδέκτες.

@"τέρας" κατέθεσα τις δικές μου σκέψεις και συναισθήματα. Οι πολιτικές μου αντιλήψεις σε διάφορα ζητήματα είναι γνωστές.

Κυρίως η αντίθεσή μου τόσο στον εθνικισμό όσο και σε οποιαδήποτε φοβική, ενοχική και αυταρχική θεώρηση και πρακτική.

Η δε εγγύτητα είναι αλλοτριοτική (όχι πάντα) μόνο όταν είναι πραγματική εγγύτητητα δηλαδή όταν υπάρχει τακτική φιλική σχέση.

Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο, οι παράγραφοι που αφιέρωσα δεν ήταν ιδεολογικές, αλλά πολιτικές και προσωπικές.

@Κυριάκο μου, δεν προλαβαίνω να σου απαντήσω αναλυτικά, σε λίγο πρέει αν φύγω για το ραδιόφωνο.

Ωστόσο, αν προσέξεις ουσιαστικά επιχειρώ να αναλύσω τι συμβαίνει και τι θα συμβεί και όχι ποια είναι η προσωπική μου θέση-αυτή δεν νόμίζω να ενδιαφέρει κανέναν. Θεωρώ όμως πως είναι αναγκαίος ο "αποστασιοποιημένος στοχασμός" που προσπαθεί να δει ΤΙ θα γίνει και όχι τι ΘΑ ήθελε να γίνει.

Ανώνυμος είπε...

Απιστευτη εκομπη ρε Πηττα. Μπραβο....

Γ.

Meropi είπε...

Γιώργο μου,
καλησπέρα. Ομολογώ ότι τον Τάσσο Παπαδόπουλο δεν τον συμπαθούσα μέχρι τώρα, χωρίς να τον γνωρίζω από κοντά. Απλώς έχω διαμορφώσει μια άποψη ότι ρέπει προς τον εθνικισμό, πράγμα που τον εμπόδισε να συμβάλει στην επανένωση της Κύπρου. Όμως τα λόγια σου τώρα σ' αυτήν την ανάρτηση με κάνουν και προβληματίζομαι μήπως έχω άδικο σ' αυτήν την στάση μου απέναντι του. Ανεξάρτητα όμως από αυτήν, του εύχομαι ολόψυχα να ξεπεράσει την περιπέτεια της υγείας του. Εύχομαι επίσης κουράγιο στην οικογένεια του.

-=IMAGINOS=- είπε...

Θέλω να πω κάποια πράγματα.

Για τον Τάσσο γνωρίζετε τη θέση μου, αποτελεί μέγιστο κεφάλαιο για τον Ελληνισμό, οπότε θα περιοριστώ μόνο στο να του δώσω εγκάρδιες ευχές για ταχεία ανάρρωση και περαστικά.

Θέλω να παραμείνω λίγο στην προηγούμενη συζήτηση που είχαμε κάνει για τον κύριο Χριστόφια. Έκανα λάθος που τον έχω εξετάσει επιφανειακά. Το λάθος μου ήταν το ότι τον έβαζα στο ίδιο τσουβάλι με το δικό μας εδώ στην Ελλάδα ΣΥΡΙΖΑ το οποίο πολεμάει τον ελληνικό εθνικισμό και φασισμό αλλά υπερασπίζεται με νύχια και δόντια τον εθνικισμό και το φασισμό όλων των άλλων ειδικά των γειτόνων της Ελλάδας. Μετά από όσα διάβασα και μου είπατε το έψαξα περισσότερο το θέμα. Η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα δεν ακούγεται όσο ακούστηκε ο Τάσσος. Φανταστείτε ότι σε κανένα Ελληνικό κανάλι δεν άκουσα για το ταξίδι του Χριστόφια στη Ρωσία. Θεωρώ πως αδίκησα λοιπόν τον κύριο Χριστόφια μετά από μία αρκετά διεξοδική έρευνα 2 ημερών που έκανα όσο μπορεί μία έρευνα διήμερη να είναι διεξοδική. Σωστά λοιπόν αυτά που είπε ο Μιχάλης και συναινώ. Μάλιστα το κόμμα που υποστηρίζω το ΛΑ.Ο.Σ. δηλαδή, είναι στο πλευρό του Χριστόφια από την πρώτη στιγμή που αυτός εκλέχτηκε και δε σας κρύβω ότι δεν έβλεπα με καλό μάτι αυτή την επιλογή.
Χθες ο Καρατζαφέρης συναντήθηκε με το Χριστόφια. Περιττό να αναφέρω ότι και αυτή η συνάντηση και το τι ελέχθη μεταξύ των δύο ανδρών, δεν έπαιξε πουθενά και σε κανένα ελληνικό κανάλι.

Από την ιστοσελίδα του ΛΑΟΣ διαβάζουμε:

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ
ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ.

Ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Γ. Καρατζαφέρης
συναντήθηκε σήμερα 28-11- 2008, με τον Πρόεδρο
της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Δ. Χριστόφια.
Μετά το τέλος της συνάντησης, ο Πρόεδρος του
ΛΑ.Ο.Σ. δήλωσε :
«Ο Πρόεδρος κ. Χριστόφιας, δίνει μια σημαντική
μάχη για το Κυπριακό . Πρέπει όλοι μας να
βοηθήσουμε, τον Πρόεδρο Χριστόφια , ώστε να
διεκπεραιώσει τη μεγάλη αυτή αποστολή .
Προ ολίγων ημερών στην Κύπρο, είχα πει και
επαναλαμβάνω και τώρα .
Όταν ο δικός σου μποξέρ είναι πάνω στο ρινγκ,
δεν πηγαίνεις να του τραβήξεις το σορτσάκι, είναι
πολύ επικίνδυνο, γιατί θα γυρίσει να δει τι γίνεται
και θα δεχτεί ένα κροσέ. Έχω εμπιστοσύνη στον
Πρόεδρο Χριστόφια .»

http://www.laos.gr/load_file.asp?epilogi=press/txtfiles/cenPage/text13.txt

Για τα γεγονότα στην Ινδία όσο και να θέλουμε να βάζουμε στο τραπέζι περίεργα πράγματα και συνομωσίες, μία είναι η σταθερή αλήθεια. Θρησκευτικός Φανατισμός. Σχετικά με το θέμα είχα γράψει λίγα λόγια στο ιστολόγιο μου αν θέλετε τα διαβάζετε.
http://ygro-pyr.blogspot.com/2008/11/blog-post_8531.html

Ίλαντρος είπε...

Πικρόχολος.

Συγχαρητήρια στον Πρόεδρο Χριστόφια που έχει κερδίσει την πλήρη και αμέριστη συμπαράσταση του ΛΑΟΣ και του Ιματζίνου.

Μετά να κερδίσουμε και τη στήριξη του Κιμ Γιονγκ Ιλ και καθαρίσαμε.

(Σε περίπτωση που είχατε οποιαδήποτε αμφιβολία ότι ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ.)

gregoris είπε...

έλεος πκιον Γιώργο Πίττα. μα να μας προκύψεις κρυφοθαυμαστής του Δευκαλίωνα, εν το περίμενα με τίποτε. για ποιαν εντιμότητα μιλάς; ο τάσσος βρομεί που πάνω ως κάτω σαπίλα του παρελθόντος. κομμουνιστοφάγος τζιαι τουρκοφάγος την περίοδο 1955-1974, διεφθαρμένος μεγαλοδικηγόρος που υπηρέτησεν πιστά το πολυεθνικό κεφάλαιο την περίοδο 1974-2003 τζιαι νεροκουβαλητής της διχοτόμησης την περίοδο της προεδρίας του 2003-2008. εν έχω τίποτε άλλο να πω. έλεος.

Ανώνυμος είπε...

Γρηγόρη,

Το μόνο ελαφρυντικό για τον κ. Παπαδόπουλο (σ' αυτό με πείθει άνευ δυσκολίας...) είναι ότι αφόρισε το σχέδιο Ανάν, επειδή πράγματι πίστευε εκ βαθέων ότι δε συνέφερε στη χώρα. ΟΜΩΣ, προηγουμένως είχε υποσχεθεί στους πάντες ότι το δεχόταν ως βάση διαπραγμάτευσης, κάτι που όπως αποδείχτηκε μετά, ήταν μόνο ένα τέχνασμα για να εκλεγεί στην προεδρία. Μετά την τραγική κι ανεύθυνη οδήγηση του (δημοσίως και μετά δακρύων από τον ίδιο καταδικασμένου) σχεδίου σε δημοψήφισμα, ακολούθησαν τέσσερα ολόκληρα χρόνια απραξίας με καμία εναλλακτική πρόταση εκ μέρους του Προέδρου για το τι θα γινόταν με το μέλλον της Κύπρου. Παράλληλα προχωρούσε απόσκοπτα η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας κι η αναβάθμιση του ψευδοκράτους, πλήρως αποενοχοποιημένα από την εισβολή και την κατοχή, λόγω της καταστροφικής πολιτικής του κ. Παπαδόπουλου.

Ανεπίτρεπτα λάθη...

-=IMAGINOS=- είπε...

Ιμάτζινος κύριε Ιλαρά-αντρός, όχι Ιματζίνος. Ο καθένας έχει το αποκλειστικό δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό. Σεβαστείτε τα ατομικά δικαιώματα των άλλων.

Α ναι και μη το ξεχάσω.

Πολλούς χαιρετισμούς στο σύντροφο Μπρέζνιεφ.

Ίλαντρος είπε...

Με το συμπάθεια κύριε Ιμάτζινε, αλλά που να φανταστώ... Γράψτο στα ελληνικά άνθρωπέ μου αφού είσαι τόσο ευαίσθητος και δεν σ' αρέσει το αξάν μου...

kapernaros nikos είπε...

Φοβαμαι πως ο κυριος Πηττας, καθεται και διαβαζει ξανα και ξανα καποια απο τα σχολια αναρωτιεται αν θα απαντησει και δισταζει.

Ας μου επιτρεψετε να πω, επειδη διαβαζω γραπτα του απο το πρωτο του ιστολογιο και επειδη συμβαινει να ειμαι και καλος νομιζω γνωστης της εξαιρετικης ποιησης του, τουλαχιστον της εκδομενης πως η μοναδικη του αδυναμια ειναι να αντιμετωπιζει την ηλιθιοτητα.

Μπορειτε να εισαστε τοσο επιφανειακοι και ρηχοι που να μην καταλαβαινετε το τι ακριβως εγραψε; τοσο για τον κο Παπαδοπουλο οσο και για την τρομοκρατια;

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Καπερνάρε,

δε γνωρίζω σε ποιους απευθύνεστε, αλλά σημειώστε ότι οι περισσότεροι γνώρισαν τον κ. Παπαδόπουλο ως πολιτικό και αρχηγό του κράτους κι ως τέτοιο τον κρίνουν. Αν ο Γιώργος Πήττας ή ο οποιοσδήποτε άλλος τον γνώρισαν προσωπικά κι έχουν διαμορφώσει άλλη γνώμη, είναι απόλυτα θεμιτό, αφ' ενός, αλλά αφ' ετέρου, δε σημαίνει ότι θα συμμεριζόμαστε όλοι αυτή την άποψη. Τονίζω πάλι ότι εστιάζω στην πολιτική του δράση, κυρίως ως Προέδρου, η οποία έβλαψε την Κύπρο. Για πρώτη φορά, μετά την εισβολή, υποχρεώθηκε μια ημικατεχόμενη χώρα, δηλαδή το θύμα, ν' απολογείται απέναντι στη διεθνή κοινότητα και να δίνει ένσημα στο θύτη (Τουρκία) ότι έδειξε καλή θέληση στη διαδικασία ειρήνευσης κι επανένωσης. Εν ολίγοις, η πολιτική του κ. Παπαδόπουλου έφερε τα πάνω κάτω! Συγχωρέστε, λοιπόν, όσους αντιδρούν όπως αντιδρούν, όταν γίνεται αναφορά στο άτομο του κ. Παπαδόπουλου.

Κι αντί να καταφεύγετε σε χαρακτηρισμούς, θα μπορούσατε να διατυπώσετε ο ίδιος τι αποκομίσατε από το κείμενο της ανάρτησης. Πιστεύω θα βοηθούσε και τους υπόλοιπους, "επιφανειακούς και ρηχούς", όπως τους αποκαλείτε, να εννοήσουν καλύτερα.

MfG,
Λεμέσια.

Unknown είπε...

Για τον Τάσσο Παπαδόπουλο.

Ο άνθρωπος αυτός όπως και πολλοί άλλοι υπήρξε μέτοχος της Κυπριακής Ιστορίας από την πλευρά της Ελληνοκυπριακής Κοινότητας, κατά συνέπεια μέτοχος επίσης της ευρύτερης ιστορίας του Ελληνισμού.

Έζησε, σε μία εποχή άγρια, μαυρόασπρη, βίαιη όπου στην «αγριάδα» και στη «βία» είχαν μεγάλα μερίδια όλοι. Όχι αναγκαστικά γιατί ήταν «κακοί» ή εγκληματίες. Έχει τεράστια σημασία να μπορούμε να κατανοήσουμε όσους έζησαν την ιστορία στο πετσί τους και στη συνέχεια εύλογα συνέχισαν κουβαλώντας αυτήν την ιστορικότητα στη συνείδησή τους στο χρόνο.

Το να κατανοεί κανείς και να σταχυολογεί στοιχεία από χαρακτήρες και προσωπικότητες –ειδικά αν έχει την βιωματική ευκαιρία- βοηθάει στη συνέχεια και στην ανάλυση με πιο εσωτερικό τρόπο και μακριά από τα συνθήματα.

Και ας μου επιτραπεί να τονίσω και μάλιστα έντονα, πως αυτό, δεν συνάδει οπωσδήποτε με την όποια ταύτιση σε «ιδεολογικό» επίπεδο. Η εποχή του Τάσσου ξεπεράστηκε από την ίδια τη συλλογική μνήμη του Κυπριακού λαού και αυτό αποδείχθηκε στην πρόσφατη εκλογή. Η συγκεκριμένη εποχή, έφτασε στο απόγειό της με το δημοψήφισμα για το σχέδιο Άναν και μετά μπήκε στην αργή αλλά οριστική νομίζω φάση εκτόνωσης.

Αποδεικνύεται ακόμα πιο έντονα και στις τελευταίες αναλύσεις των τάσεων της κοινής γνώμης (χτεσινή Καθημερινή) που για πρώτη φορά το Κυπριακό, παρότι είναι σε φάση κρίσιμης διαπραγμάτευσης- περνάει, πρόσκαιρα υποθέτω, σε δεύτερη μοίρα με τη διεθνή οικονομική συγκυρία και την παγκόσμια κρίση να έρχεται σε πρώτο επίπεδο.

Αυτό, είναι εν μέρει μία δυναμική ωρίμανσης-χωρίς να σημαίνει από μόνο του όμως τίποτα.

Για την Βομβάη, τους Μουσουλμάνους κλπ.

Η φράση με τις «παρθένες» ήταν σκωπτική και σαρκαστική θα μπορούσα να είχα γράψει το ίδιο για τους αυτομαστιγωνόμενους χριστιανούς – πρόσφατα είχα σημειώσει σε άρθρο μου πως ο «ταλιμπανισμός» δεν αποτελεί ισλαμικό κεκτημένο.

Από κει και πέρα, πουθενά, σε καμία παράγραφο δεν αναφέρω πως «καλά θα κάνουν να τους εξαφανίσουν» κλπ. Αυτό που λέω, είναι πως έτσι θα δει τα πράγματα ο μέσος Ευρωπαίος ή η πλειοψηφία στη Δύση. Και πως αυτό που έγινε στη Βομβάη σπρώχνει την κοινή γνώμη-πλειοψηφικά- να γίνει θετικά διακείμενη σε μία ενδεχόμενη μεθαύριο επίθεση στο Πακιστάν ή όπου αλλού κριθεί ως «αναγκαίο» προκειμένου να περιοριστεί η τρομοκρατία. Μπορεί οι ταλαίπωροι που κάνουν τις επιθέσεις να είναι εξαθλιωμένοι –αν είναι- αλλά αυτοί που κινούν τα νήματα είναι ζάπλουτοι και επενδύουν αδίστακτα πάνω στα αισθήματα των μελλοντικών καμικάζι γεμίζοντάς τους με μίσος.

Το πράγμα, αρχίζει και γίνεται ακόμα πιο περίπλοκο όταν τέτοιους πρόθυμους καμικάζι βρίσκει κανείς και σε γόνους πλούσιων οικογενειών που συχνά έχουν γεννηθεί σε δυτικές χώρες όπως η Γαλλία και η Βρετανία. Εδώ, αρχίζει πια και ξεφεύγει το πράγμα από τα «πετρελαϊκά» και τείνει προς την Σύγκρουση Πολιτισμών.
Τεχνητό; Ίσως.

Αλλά ακόμα και η «εθνική συνείδηση» μπορεί να είναι τεχνητή, δηλαδή να δημιουργηθεί και να πλασθεί από το μηδέν και μέσα σε 30-40 χρόνια να φτιάξει ένα φανατικό σύνολο.

Συμφωνώ πως το Ισλάμ δεν είναι μόνο αυτό.
Ωστόσο, μία μελέτη των διαφόρων φατριών και κυρίως αυτών που κινούν πετρέλαια (Σαουδική Αραβία κλπ ) και των οργανώσεων που αναφέρω μέσα στο άρθρο πολλά μπορεί να αναδείξει, για το ποιόν, την ταυτότητα, τις προθέσεις.

Ίλαντρος είπε...

@κον Νίκο Καπερνάρο:

Έχω προσέξει αγαπητέ κύριε ότι αρκετοί σας απευθύνονται στον πληθυντικό, για αυτό θα πράξω κι εγώ το ίδιο. Προφανώς θα είστε κάποιος σπουδαίος (κάπου διδάσκετε αν θυμάμαι καλά) και το γεγονός ότι δεν σας γνωρίζω μάλλον δείχνει την ασχετοσύνη μου. Ταπεινά απολογούμαι.

Όμως, αγαπητέ κύριε, έχω ένα παράπονο. Αν δεν κάνω λάθος είναι το δεύτερο συνεχόμενο σχόλιο που κάνετε σε αυτό το μπλογκ στο οποίο λίγο-πολύ διαγράφετε ως ηλίθιους και "ανίκανους να κατανοήσουν" όσους διανοούνται να αμφισβητήσουν τα σοφά λόγια του οικοδεσπότη μας. Διερωτούμαι, αγαπητέ κύριε, έτσι συμπεριφέρεστε και στους φοιτητές σας όταν αμφισβητούν τα δικά σας λεγόμενα; Είναι με αυτό τον τρόπο που ενθαρρύνετε την κριτική σκέψη;

Ίσως τελικά να μην είστε τόσο σπουδαίος κύριε Καπερνάρε.

[Και γαλλιστί: δεν μας χέζετε κύριε Καπερνάρε...]

-=IMAGINOS=- είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με το τελευταίο ειδικά ποστ του Γιώργου Πήττα και τον συγχαίρω γιατί καταφέρνει αν και καθαρός και προπαντός συνειδητοποιημένος αριστερός, να μην εξετάζει τα πράγματα μέσα από τα στενά ιδεολογικοπολιτικά "ιδεώδη" του χώρου του. Και το να συμφωνεί ένα "εθνίκι" σαν και μένα με έναν αριστερό κατά συνείδηση και όχι κατ’ επίφαση, αυτό είναι κατάκτηση για τη δημοκρατία μας και απαλλαγή από ρεβανσιστικούς κομπλεξαρισμούς και βεντέτες μεταξύ πολιτικών ιδεολογιών που δεν οδηγούν πουθενά. Ο κόσμος πάει μπροστά και πρέπει να πηγαίνει μπροστά και όχι να μένει προσκολλημένος σε φαντάσματα και διδαχές του παρελθόντος.

Δεν είμαι τιμητής γιατί και εγώ έχω προκαταλήψεις και προσκολλήσεις με το παρελθόν γιαυτό και ζηλεύω τον Πήττα με την καλή έννοια πάντοτε. Απλά χρειάζεται απαλλαγή από το ιδεολογικοπολιτικό συναίσθημα για να μπορέσεις να διακρίνεις πράγματα, είναι δύσκολο αυτό αλλά ο Πήττας το έχει καταφέρει, ας προσπαθήσουμε και όλοι οι υπόλοιποι.

Ίλανδρε +χαλάρωσον+, δεν κινδυνεύεις ούτε εσύ ούτε η ιδεολογία σου επειδή συμφωνώ με τον Πήττα. Έχεις χαιρετισμούς πολλούς από τον σύντροφον Μπρέζνιεφ.

Ίλαντρος είπε...

Άνευ Ορίων, πού είσαι να γελάσουμε, ο Ιμάτζινος νομίζει ότι είμαι ομοϊδεάτης σου!

-=IMAGINOS=- είπε...

Συγνώμη που το λησμόνησα. Τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς και από τον σύντροφον Τσίπραν έχετε αγαπητέ Ίλαντρε.

stalamatia είπε...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ

Μιχάλης είπε...

Νομίζω ότι η Λεμέσια τοποθετεί σωστά το θέμα.
Και όσο κι αν φανεί παράξενο, κι ο Γιώργος Πήττας το ίδιο.
Το πώς αξιολογεί κάποιος ένα άνθρωπο, μια κατάσταση, ένα γεγονός, διαφέρει από τις προσλαμβάνουσες διαστάσεις που έχει ο καθένας μας.

Ο Γιώργος σχημάτισε τη δική του εικόνα με βάση τα όσα είδε με τα μάτια του.
Και το ερμήνευσε όπως το ερμήνευσε.

Ο καθένας από εμάς πάλι σχηματίζει την εικόνα του με βάση τα δικά του δεδομένα.
Ο Γιώργος γνώρισε τον τέως πρόεδρο από κοντά.

Κι εγώ τον γνώρισα, όμως δεν μπορώ να πω τα ίδια με τον Γιώργο.
Το είδα πολλές φορές.
Είδα τον απαξιωτικό τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόταν στους δημοσιογράφους και όχι μόνο.
Είδα ότι «σφιγγόταν» να χαμογελάσει, προσπαθούσε με κόπο να πει (αν και σπάνια) ένα αστείο.
Επίσης, πιστεύω ότι αυτό το βίντεο δίνει δείγματα του χαρακτήρα τόσο του πολιτικού όσο και του ανθρώπου Παπαδόπουλου: http://www.youtube.com/watch?v=Hd1vNwTAwfs&feature=related

Επομένως, ο Γιώργος αναφέρεται – πιστεύω – στις δικές του εμπειρίες κι εγώ στις δικές μου.

Από εκεί και πέρα ο καθένας που δεν τον γνώρισε από κοντά τον κρίνει με βάση αυτά που βλέπει. Έτσι η Λεμέσια αναφέρεται στον Τ. Παπαδόπουλο και στις πολιτικές του θέσεις, αν κατάλαβα καλά.

Προσωπικά μπορώ να αντιληφθώ τον τρόπο και τη νοοτροπία του. Είναι άνθρωπος μιας άλλης εποχής. Όπως και ο Βάσος Λυσσαρίδης.
Το πρόβλημα είναι ότι όχι μόνο δεν αντιλαμβάνονται ότι έχουν ξεπεραστεί από την ιστορία, αλλά προσπαθούν να έχουν καθοριστικό ρόλο και λόγο. Και επιπλέον προσπαθούν να περάσουν τις νοοτροπίες της εποχής τους στο σήμερα.

Όλα αυτά όμως αποτελούν πολιτική ανάλυση χωρίς κανένα απολύτως ιδεολογικό υπόβαθρο...

Θα επανέλθω όμως στην πάγια μου θέση. Συμπάσχουμε με τον όποιο συνάνθρωπο μας και προσπαθούμε να αντιληφθούμε τα πως και το γιατί έδρασε όπως έδρασε ανάλογα με τις καταστάσεις και τα βιώματα του.

Για τις πολιτικές θέσεις του τέως προέδρου μπορώ να γράψω ολόκληρη διατριβή.
Αν και μπορεί να διαφωνώ με τον Γιώργο, δεν μπορώ να πω ότι η περιπέτεια που βιώνει αυτή τη στιγμή δεν με λυπεί πραγματικά.
Άλλο το ένα άλλο το άλλο.

kyriakos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Μιχάλη,

αναφέρομαι αποκλειστικά στις πολιτικές θέσεις του τέως Προέδρου, δεν τον γνωρίζω προσωπικά, όπως κι οι περισσότεροι από μας, πιστεύω.

Μόνο τους Κυπριανού, Βασιλείου και Κληρίδη έτυχε να δω για λίγο από κοντά. Ο Κυπριανού δυσκολευόταν να επικοινωνήσει με τους 'υπηκόους' του. Ο Βασιλείου ήταν πολύ ευχάριστος και προσιτός, με νεανική συμπεριφορά, θα έλεγα. Και τέλος ο Κληρίδης είχε αφοπλιστικό χιούμορ, γνήσιας κυπριακής έμπνευσης...

Όλ' αυτά είναι εντυπώσεις, όμως, από στιγμιαίες κοινωνικές επαφές. Στην ουσία, δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι γνωρίζω κάποιον από τους τέως Προέδρους, ως άνθρωπο.
Γι αυτό δεν μπορώ να κρίνω ούτε τον Παπαδόπουλο στο βιντεάκι (το έχω ξαναδεί), γιατί ίσως ήταν της κακιάς στιγμής - έστω κι αν πολλοί επιμένουν ότι είχε αρκετές τέτοιες στιγμές...

Όπως και να έχει, νομίζω έγινε κατανοητό, αυτό που ήθελα να πω. Σημειώνω μόνο, ότι έχω συγγενείς (πρώτου βαθμού!) απ' όλες τις παρατάξεις, έτσι για μένα είναι συνήθες φαινόμενο να συμπαθώ έναν άνθρωπο, αλλά ταυτόχρονα να διαφωνώ ριζικά με τις πολιτικές του πεποιθήσεις. (Γι αυτό καταλαβαίνω έμμεσα ή άμεσα τι προσπαθεί να περιγράψει ο Γιώργος στο κείμενο του.)

dokisisofi είπε...

Ton Taso ton eswse ws politiko to il grand rifiuto tou OXI. I stigmi pou tha eprepe na pei to megalo nai i to megalo oxi. Kai stin teliki ton eswse kai apo tin politiki vgazontas ton nok-out. Oso ki an tou stoixise omws, thelw na pistevw oti pali oxi tha elege.

Oso gia to thema tis vias, afti exei to pronomio na epwazei antistoixa via se diaforous xromatismous, files kai ratses. Mia fora erxetai panta xrwmatismeni eite apo dikes mas prokatalipseis eite apo emmones kai simplegmata twn askountwn via.