Το τέλος της Ιστορίας (της Στ’ Δημοτικού)

Δεν έχω σκοπό να μπω στη συζήτηση για το πόσο καλό ή κακό ήταν αυτό το περιλάλητο βιβλίο.

Θεωρώ τον εαυτό μου, απολύτως αναρμόδιο να κρίνω το πόνημα μιας ομάδας επιστημόνων θα ασχοληθώ όμως κυρίως, με όσα με εξόργισαν σε αυτή υπόθεση.

Και θα αναφέρω ένα δυο σημεία που αφορούν στην ουσία, τα οποία πρώτα συζήτησα με Ιστορικό και Εκπαιδευτικό για να μη γράψω (και εγώ) άλλη μία επηρμένη μπαρούφα.

Λοιπόν: Αναφορικά με την Κύπρο, το βιβλίο διαπράττει επιεικώς ατόπημα.

Υπάρχουν δύο σημεία διατύπωσης που είναι «φάουλ».

1ον. «Διδάσκει» πως μετά το 1974 το νησί τελεί υπό διχοτόμηση.

Το νησί όμως είναι διαιρεμένο. Οι δυο αυτές έννοιες , είναι τελείως διαφορετικές

2ον . «Διδάσκει» πως μετά την εισβολή, στην Κύπρο υπάρχει ένα Τουρκοκυπριακό κράτος, το οποίο δεν αναγνωρίστηκε από κανέναν πλην της Τουρκίας. (το ορίζει δηλαδή ως κράτος, έστω και πλαγίως)

Οι συγγραφείς άραγε του πονήματος δεν έχουν ακούσει τον προσδιορισμό του υπό κατοχήν τμήματος της Κύπρου ως ψευδοκράτους ή παράνομου καθεστώτος;

3ον. Η λέξη Κατοχή, μάλλον γλίστρησε από τις σελίδες, έπεσε στο πάτωμα και κανείς δεν την περιμάζεψε. Απλά η Κατοχή δεν υπάρχει.

Το βιβλίο, καλώς λησμονά το Κρυφό Σχολείο, γιατί δεν υπήρξε ποτέ κάτι τέτοιο.

Το βιβλίο καλώς φωτίζει έντονα τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό που έβαλε της βάσεις για τη σύγχρονη Ευρώπη περιορίζοντας τον ρόλο των εκκλησιών μέσα στους ναούς τους.

Το βιβλίο, καλώς διάφορα και, κακώς άλλα. Είπαμε, θεωρώ τον εαυτό μου απολύτως αναρμόδιο για μία εξειδικευμένη κρίση.

Το μέγα ζήτημα είναι πως το βιβλίο αυτό όπως και κάθε βιβλίο που έχει προορισμό τα σχολεία δεν μπορεί να είναι υπό την κρίση παραγόντων που οφείλουν να μην εμπλέκονται.

Πολιτικά κόμματα, σωματεία, εκκλησία, ποικίλοι εκπρόσωποι πολυποίκιλων φορέων.

Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και αφήστε τους Θεούς στην ησυχία τους!

Πώς να το πούμε αλλιώς; Το όποιο εκπαιδευτικό βιβλίο, ανήκει αποκλειστικά και μόνο στην επικράτεια των ειδικών Ακαδημαϊκών και των Εκπαιδευτικών.

Η λυσσαλέα επίθεση που δέχτηκαν συχνά σε εξαιρετικά χυδαία επίπεδα η κυρία Ρεπούση και η ομάδα της, αρκεί και περισσεύει για να οργιστεί κάποιος και να δει με προσοχή το ποιόν των επιτιθεμένων.

Μια ομάδα τηλεοπτικών εθνικιστών, από αυτούς που ασμένως φιλοξενεί το κανάλι του κου Καρατζαφέρη, επίμονοι συνομιλητές χουντικών όπως ο Χολέβας ο Γεωργαλάς και ο Πατακός, ρασοφόροι εν ιερά μήνιν που πριν από λίγα χρόνια κράδαιναν τα 666 και τις κατάρες εν όψει νέων ταυτοτήτων και άλλοι γραφικοί που κανονικά ανήκουν στο περιθώριο.

Η υπό πανικό όμως απόσυρση του διορθωμένου βιβλίου, του οποίου τις διορθώσεις δεν είδε ποτέ κανείς, αποκαλύπτει τον εγκλωβισμό της Νέας Δημοκρατίας στο κόμμα του κου Καρατζαφέρη, της αυθεντικής εκπροσώπησης της άκρας δεξιάς στην Ελλάδα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Το όλο ζήτημα, απασχόλησε έντονα και τα Κυπριακά Μέσα .

Και δικαίως, εφόσον στην Κύπρο τα σχολικά εγχειρίδια εισάγονται από την Ελλάδα.

Απορία…

Δεν είναι καιρός πλέον στην Κύπρο να δημιουργηθούν χωρίς βιασύνες Κυπριακά βιβλία για τα σχολεία;

----------------------------------------------------------------------------------------------

Πολλά ακόμα θα μπορούσα να γράψω. Ο χώρος της Στήλης Άλατος όμως στην εφημερίδα, δεν επιτρέπει κείμενα που να ξεπερνούν τις περίπου 500 λέξεις. Έτσι , κράτησα όσα θεώρησα ουσιαστικά (για τις απόψεις μου) και, σε πολλά μπορούμε να μπούμε μαζί αν γίνει συζήτηση.


Ο πίνακας που κοσμεί το άρθρο στην κορυφή είναι ο "Θρίαμβος του χριστιανισμού" του Tommaso Laureti (1530-1602).

O πίνακας βρίσκεται στην αίθουσα του Μ. Κωνσταντίνου (sala di Constantino) στο παλάτι του Βατικανού. Είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έργα απεικόνισης του «θριάμβου του χριστιανισμού» σε βάρος του παγανισμού ο οποίος εύλογα είναι ταυτισμένος με το αρχαίο Κάλλος και την φυσική των πραγμάτων τάξη.

Πίνακες σαν αυτόν «λαμπρά» δείγματα του μεσαίωνα και της εκκλησιαστικής μισαλλοδοξίας κοσμούν πάντα το Βατικανό –και όχι μόνο- ενώ, βέβαια τα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της Δυτικής Ευρώπης όλων των βαθμίδων υποδεικνύονται ως δείγματα της πλέον σκοτεινής περιόδου για την ανθρώπινη σκέψη και αναζήτηση στην Ευρώπη.


UPDATE

Νομίζω, είναι εξαιρετικά χρήσιμο για την συζήτηση και την αντίληψη του ζητήματος μια προσεκτική ανάγνωση του σημερινού άρθρου (30/9/007) του Καθηγητή κου Θάνου Βερέμη, στην Κυριακάτικη Καθημερινή.

Ασφαλώς πιο αναλυτικός, ασφαλώς αρμόδιος και , κατά τη γνώμη μου, ακριβώς με εκείνο το «είδος» ματιάς που τραγικά απουσιάζει από την Ελλάδα-όταν σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ε.Ε. είναι απλά αυτονόητη.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_30/09/2007_243427