tag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post8548084394633297141..comments2023-10-30T12:08:31.071+02:00Comments on ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ: Το τέλος της Ιστορίας (της Στ’ Δημοτικού)Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03159917614393686226noreply@blogger.comBlogger57125tag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-89308916790452110772007-10-08T09:14:00.000+03:002007-10-08T09:14:00.000+03:00....Φίλτατοι, έχει ήδη ανέβει το επόμενο ποστ! :-).......Φίλτατοι, έχει ήδη ανέβει το επόμενο ποστ! :-)Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03159917614393686226noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-67008877444118372002007-10-07T21:47:00.000+03:002007-10-07T21:47:00.000+03:00Αγαπητέ dissident aggressor,Θα τα πούμε σύντομα, ε...Αγαπητέ dissident aggressor,<BR/><BR/>Θα τα πούμε σύντομα, ελπίζω! (καθότι πολύ βεβαρημένο το πρόγραμμα μου αυτές τις μέρες).Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-45975063290769256592007-10-07T21:46:00.000+03:002007-10-07T21:46:00.000+03:00Αγαπητέ politispittas, Μέρος του χτεσινού απογευμα...Αγαπητέ politispittas, <BR/><BR/>Μέρος του χτεσινού απογευματινού σου προγράμματος με μουσική του Bob Dylan, το παρακολούθησα ταξιδεύοντας με το αυτοκίνητο για Πάφο για μια κοινωνική υποχρέωση. <BR/><BR/>Ομολογώ πως δεν είμαι και τόσο λάτρης της ξένης μουσικής. Αγάπη για την ξένη μουσική είχα προ αμνημονεύτων χρόνων δηλ. στα εφηβικό-νεανικά μου χρόνια. Κατά τα άλλα, αυτά που μας μεταφέρατε για τους μετανάστες ήταν όντως συγκλονιστικά. <BR/><BR/>Κύριε politispittas (σε αντιστοιχία με το “Κύριε Άνευ”), <BR/>θα σας στείλω μήνυμα με το e-mail μου και να με ρωτήσετε ότι θέλετε.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-10803124956907026392007-10-07T12:04:00.000+03:002007-10-07T12:04:00.000+03:00Αγαπητέ anef, σας υποσχέθηκα μία απάντηση.Αυτό που...Αγαπητέ anef, σας υποσχέθηκα μία απάντηση.<BR/><BR/>Αυτό που εννοώ ως πνευματικό για την Αριστερά δεν μπορώ να το ανιχνεύσω πλήρως εδώ. Προέρχεται ωστόσο από την επανειλημμένη διαπίστωσή μου ότι όλοι μας, όταν βρεθούμε σε θέση ισχύος υπερασπιζόμενοι τη μία ή την άλλη ιδέα (δίκαιη ή άδικη), τείνουμε να μεταχειριζόμαστε τους ίδιους ολοκληρωτικούς τρόπους άμυνας (ενίοτε και «προκαταβολικής»). Έτσι, μία Αριστερά, η οποία γεννήθηκε ως αντίδραση στην καταπίεση, γίνεται η ίδια καταπιεστική όταν, κατά κάποιο τρόπο, βρεθεί σε θέση (σχετικής) ισχύος. Σκέπτομαι, λοιπόν, ότι κάτι τέτοιο είναι εντελώς ανακόλουθο. Διαπιστώνω, όμως στη συνέχεια, ότι αποτελεί και ίδιον της ανθρώπινης φύσης να λειτουργεί έτσι. Οι χθεσινοί επαναστάτες είναι οι σημερινοί καταπιεστές, διαφέροντας από τους προηγούμενους ενδεχομένως στο μοντέλο διακυβέρνησης που προτείνουν (και αυτό, φαίνεται, μόνο στη θεωρία). Γι’ αυτό υπεύθυνη, κατά τη γνώμη μου, είναι απλά και μόνο η ανθρώπινη φύση, η οποία καταντάει, λόγω ποικίλων αδυναμιών, να μεταχειρίζεται τις ιδέες ως εργαλεία για προσωπικό κέρδος. Τώρα, η Δεξιά, παραδοσιακά, φαίνεται να τάσσεται με τον πόλεμο όλων εναντίον όλων, με την ανισότητα, με την εκμετάλλευση. Επομένως, δεν μπορώ να περιμένω από αυτήν κάτι καλύτερο. Το περιμένω όμως από την Αριστερά, η οποία είναι (θεωρητικά) εναντίον όλων αυτών. Ωστόσο, στην πορεία μού δείχνει ότι τείνει και αυτή να γίνεται καταπιεστική. Επομένως, πρέπει να εμβολιαστεί με κάτι που θα την προικίσει με αντίσταση στην καταστρατήγηση των ίδιων των ιδεών της. Αυτό το στοιχείο, κατά τη γνώμη μου, είναι πνευματικό: Αγάπη και Ισχύς. Αγάπη για να προστατευθεί η Αριστερά από την Ισχύ της και Ισχύ για να προστατέψει την Αγάπη της. Έτσι, θα μπορέσουμε να έχουμε μία πραγματικά σοφή Αριστερά, που δε θα εγκλωβίζεται σε απολυτότητες και θα επιτρέπει, εντός μίας ελευθερίας του λόγου (η έλλειψη της οποίας έδωσε αφορμή και στη γέννηση της ίδιας), να εκφράζονται απόψεις εντελώς ενάντιά της, χωρίς να υστεριάζει. Αυτά που βλέπω στη Βουλή από πλευράς Συνασπισμού, ύστερα από την είσοδο του κου Καρατζαφέρη είναι θλιβερά. <BR/>Εν κατακλείδι, αποδίδω στην Αριστερά το όραμα μίας σοφίας που θα γνωρίζει και θα τολμάει να αγκαλιάζει το σύνολο των αποχρώσεων, όπου η καθεμιά χρειάζεται και δε θα αποκλείει συλλήβδην (απλά προς το άλλο ΑΚΡΟ από αυτό που το έκαναν οι προκάτοχοί της). Γιατί αποκλείοντας, ρίχνει η ίδια τους σπόρους τόσο για τη δική της αποκαθήλωση όσο και για επερχόμενες πολώσεις – αυτό απλά δημιουργεί κύκλο και μηδενική πρόοδο. Και το αποδίδω αυτό το όραμα στην Αριστερά, καταχρηστικά ίσως, απλά γιατί αυτή έχει μιλήσει ενάντια στην καταπίεση και την αδικία (και την έχει υποστεί). Αυτό από μόνο του, για να παραμείνει συνεπές, είναι εξ’ ορισμού ένα αίτημα ενότητας και ανεκτικότητας – πράγματα (ειδικά η ενότητα) ιδιαίτερα ξένα στο χωριστικό επίπεδο όπου ζούμε. Εξ’ ου και ο χαρακτηρισμός «πνευματικό». Κατά τα άλλα, θα προτιμούσα αυτό to όραμα να έχει ένα νέο όνομα, ελεύθερο από τα νοηματικά βάρη του παρελθόντος – παραμένοντας πάντα πολιτικό, βέβαια.<BR/><BR/>Και πάλι ευχαριστώ για το ποίημα του Μπρεχτ – δε θα μπω σε λεπτομέρειες του πώς το βλέπω εδώ. Απλά θα πω ότι η άποψή μου περί αλήθειας δεν έχει μεταβληθεί. Τέλος, επιτρέψτε μου να απολογηθώ αν «ακούστηκα» δεικτικός στην προ-προηγούμενη αναφορά μου στις θέσεις σας. <BR/><BR/>Φιλικά<BR/><BR/>Dissident AggressorAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-82682556205697255222007-10-06T17:54:00.000+03:002007-10-06T17:54:00.000+03:00Εξαιρετικά ενδιαφέρον το βιβλίο, θα επιδιώξω να το...Εξαιρετικά ενδιαφέρον το βιβλίο, θα επιδιώξω να το βρω... Ευχαριστώ αγαπητέ Άνευ.<BR/><BR/>Από τον Άστρα γράφω τώρα εν μέσω εκπομπής με τον Dylan στα αυτιά μου, στο House of the Rising Sun.<BR/><BR/>Κύριε Άνευ- αν θέλετε, στείλτε ένα e mail για να μπορέσω να ρωτήσω κάτι.Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03159917614393686226noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-25495344572844418482007-10-06T17:48:00.000+03:002007-10-06T17:48:00.000+03:00@Αγαπητέ Φίλιππε,σας ευχαριστώ για τις αναγνώσεις ...@Αγαπητέ Φίλιππε,σας ευχαριστώ για τις αναγνώσεις και τις ακροάσεις. <BR/><BR/>Ξέρετε...η "επιβράβευση" στην προσπάθεια για ένα κάποιο ήθος στο ύφος, από ανθρώπους με τους οποίους ενδεχομένως υπάρχουν ακόμα και μεγάλες ιδεολογικές πολιτικές διαφορές, είναι ιδιαίτερα σημαντική.Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03159917614393686226noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-23096528745655191392007-10-06T12:38:00.000+03:002007-10-06T12:38:00.000+03:00Προς σ’ όλους όσους αρέσκονται στο διάβασμα: Χτες ...Προς σ’ όλους όσους αρέσκονται στο διάβασμα: <BR/><BR/>Χτες που αναφέρθηκα στον Νίκο Μπογιόπουλο ξέχασα να κάνω μνεία για ένα υπέροχο βιβλίο που έγραψε μαζί με τον Δημήτρη Μηλακα για το ποδόσφαιρο. Έχει τίτλο (το βιβλίο) “Ποδόσφαιρο – Μια θρησκεία χωρίς απίστους” και είναι των εκδόσεων Λιβάνη (2005) (από τις λίγες αξιόλογες εκδόσεις αυτού του εκδοτικού οίκου). (Είναι και το ποδόσφαιρο θρησκεία – “οπιώνει” τους λαούς;)<BR/><BR/>Το βιβλίο μας παρουσιάζει την κοινωνικοπολιτική διάσταση του ποδοσφαίρου και αναλύει μεταξύ πολλών άλλων και τους λόγους των πολιτικών αντιπαραθέσεων μεταξύ των οπαδών διαφόρων ομάδων. Και βλέπουμε πως τέτοιες πολιτικές αντιπαραθέσεις στα γήπεδα και στις κερκίδες δεν είναι είχαμε ή και έχουμε (ακόμα) μόνο στην Κύπρο (δεν είναι φαινόμενο αποκλειστικά κυπριακό, όπως κάποιοι λένε), άλλα παρατηρείται και άλλου όπως π.χ. στην Ισπανία. Εκει έχουνε τοις αντιπαραθέσεις μεταξύ των οπαδών της “Μπαρτσελόνα” και τις “Ρεάλ” Μαδρίτης το οποίο χρονολογείται από την εποχή του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου με το “non pasaran” και τους φασίστες του Φράνκο. Οι πρώτοι (οι οπαδοί της “Μπαρτσελόνας”) φωνάζουν τους δεύτερους (εκείνους της “Ρεάλ”) φασίστες. <BR/><BR/>Στο βιβλίο υπάρχουν και πολλά άλλα ενδιαφέροντα …<BR/><BR/>06/10/2007 (Του Αγίου Κεντέα σήμερα).Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-6239384219449707332007-10-06T09:04:00.000+03:002007-10-06T09:04:00.000+03:00@ Κώστα: Ασφαλώς και δεν υπάρχει λόγος να ζητάς σ...@ Κώστα: Ασφαλώς και δεν υπάρχει λόγος να ζητάς συγνώμη! Και ασφαλώς, το ζήτημα δεν είναι ο ενικός ή ο πληθυντικός. Αυτά, είναι ο τύπος. Θαρρώ μας ενδιαφέρει η ουσία. <BR/><BR/>@ Dissident Aggressor:<BR/><BR/>Συμφωνώ απόλυτα με τον προσδιορισμό της Προόδου και της σχέσης Προόδου-Αντίδρασης όπως το βάζετε. <BR/><BR/>Είναι σε μεγάλο βαθμό και έτσι. Κάπου στην έννοια Πρόοδος θα πρέπει να συζητήσουμε πότε αυτή είναι κινούμενη ή ωθούμενη από το ίδιο το σύστημα-σε κάποιο βαθμό συμβαίνει αυτό γιατί αποτελεί συστατικό αυτοσυντήρησης του οποιουδήποτε συστήματος- και που αυτή η κίνηση σταματάει για να μη γίνει ανατρεπτική. Οπότε, εισέρχεται ο Ριζοσπαστισμός , τόσο στην αντίληψη όσο και στην Πρακτική-και ενδεχομένως η Ανυπακοή σαν στοιχείο που θέλει να διευρύνει τον χώρο στον οποίο θα κινηθεί η Πρόοδος στο άμεσο μέλλον.<BR/><BR/>Αρκετά μεγάλη συζήτηση πράγματι. <BR/><BR/>Για το η «αλήθεια δεν είναι ποτέ μία» εμμένω στην άποψή μου –μέχρι στιγμής. Δεν θα αναπτυχτώ όμως σε αυτό τώρα, επιφυλάσσομαι , να έχουμε περισσότερο χρόνο.Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03159917614393686226noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-81591627289081551472007-10-05T21:27:00.000+03:002007-10-05T21:27:00.000+03:00Ευχαριστώ για την απάντηση, συμφωνώ σχεδόν με όλα ...Ευχαριστώ για την απάντηση, συμφωνώ σχεδόν με όλα τα σημεία σας – ιδιαίτερη εντύπωση μου κάνει η διαπίστωσή σας ότι όλα αυτά που (καθόμαστε και) συζητάμε φαίνονται τραγικά ασήμαντα μπροστά στα φοβερά που έρχονται και θα πρέπει να αντιμετωπιστούν. Πρόκειται και για δική μου θέση/διαπίστωση και περιμένω να διαβάσω το σχετικό αυριανό σας κείμενο. <BR/>Κατά τα άλλα, θα μου επιτρέψετε να επισημάνω ότι η αυστηρότητα προς την Αριστερά είναι όντως πολύ καλοπροαίρετη, όπως και να πω ότι ίσως ο διαχωρισμός μεταξύ Προοδευτικότητας και Αντιδραστικότητας (και όχι πλέον μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς) θα έπρεπε να γίνεται με βάση το ήθος και τη σοφία και όχι το κοινωνικό-πολιτικό μοντέλο που προτείνεται – καθόσον υπόκειται και αυτό, όπως και κάθε τι, στο αίτημα της Ισορροπίας: Η ελευθερία κίνησης και τα όριά που τη σταματούν εναλλάσσονται σοφά και σύμφωνα με τις ανάγκες, όπως η ίδια η φύση μας διδάσκει. Νομίζω ότι προοδευτικό θα έπρεπε να ονομάζεται ό,τι σέβεται και χρησιμοποιεί σοφά το ρυθμό αυτό, ενώ αντιδραστικό ότιδήποτε τον αντιστρατέυεται. Είναι μία μεγάλη κουβέντα, που ελπίζω, μελλοντικά, να μας δωθεί η ευκαιρία να κάνουμε. <BR/>Ως τελευταίο σημείο (και έχοντας επέιγουσες επαγγελματικές υποχρεώσεις να πιέζουν), θα διατυπώσω τη διαφωνία μου ως προς το σημείο σας ότι «η αλήθεια δεν είναι ποτέ μία». Νομιζω ότι κάτι τέτοιο είναι πηγή πολλών κακών, κυρίως επειδή η διατύπωσή της την αφήνει εκθετη σε παρεξηγήσεις. Το να πούμε ότι οι περιγραφές/ερμηνείες/απόψεις της αλήθειας είναι πολλές και μερικώς διατυπωμένες σε διαφορετικά σημεία είναι διαφορετικό, πιστεύω, από το να πούμε ότι υπάρχουν πολλές αλήθειες. Ένα γεγονός μπορεί είτε να έχει συμβεί είτε όχι (ανεξάρτητα από το αν το αγνοούμε ή οχί). Τουλάχιστον στο επίπεδό μας. Μπορούμε να διδάξουμε τα παιδιά μας ότι υπάρχουν πολλές ερμηνείες και ότι μπορεί να πιστεύουμε ένα πράγμα, αλλά να υπάρχουν και άλλα στοιχεία (που καθώς συμπληρώνουν την εικόνα τη φέρνουν όλο και πιο κοντά στην πραγματική-πλήρη) να μας ωθούν να αλλάζουμε απόψεις. Αυτό είναι όχι απλά θεμιτό, αλλά (και ειδικά στην Ελλάδα) απαραίτητο. Όμως το να διδάξουμε ότι δεν είναι θέμα διαφορετικών απόψεων και μέχρι πρότινος αγνοημένων στοιχείων, αλλά διαφορετικών αληθειών, φοβούμαι συνιστά καθαρή αντίφαση. Επίσης μία κουβέντα όμως που μπορούμε να κάνουμε στο μέλλον.<BR/><BR/>Ευχαριστώ για τη φιλοξενία<BR/><BR/>Dissident Aggressor (Ναι, των Judas Priest…)<BR/><BR/>ΥΓ Αγαπητέ anef… δίαβασα την απάντησή σας (ευχαριστώ για το ποίημα) αφού έγραψα τα παραπάνω και σας χρωστώ μία απάντηση. Επιτρέψτε μου όμως να επανέλθω αργότερα, καθόσον αυτή τη στιγμή χρόνος δεν υπάρχει.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-84124008112254105712007-10-05T20:22:00.000+03:002007-10-05T20:22:00.000+03:00Ζητώ συγνώμη από τον οικοδεσπότη αν προκάλεσα τον ...Ζητώ συγνώμη από τον οικοδεσπότη αν προκάλεσα τον εκνευρισμό του κυρίου oceanborn στον οποίον κακώς απευθύνθηκα στον ενικό.Κωστής Γκορτζήςhttps://www.blogger.com/profile/10110300900374558175noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-25905029996612538952007-10-05T18:44:00.000+03:002007-10-05T18:44:00.000+03:00Κύριε Πίττα, από τη Λευκωσία ειμαι.Σας διαβαζω και...Κύριε Πίττα, από τη Λευκωσία ειμαι.Σας διαβαζω και σας ακούω και σας χαίρομαι. 64 χρονών είμαι, εκπαιδευτικός , αριστερός δεν είμαι και το ξεκαθαρίζω, αλλά μακάρι πολλοί αριστεροί και μη αριστεροι να ήσαν σαν εσας. Βρίσκω τις απόψεις σας τέλεια ισοροπημένες ενω είναι τολμηρες ταυτοχρόνως. <BR/><BR/>Φίλιππος Ν.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-65021442549342009852007-10-05T18:30:00.000+03:002007-10-05T18:30:00.000+03:00Φίλτατε! δεν είπα ότι είναι όλοι έτσι...μιλώ όμως ...Φίλτατε! δεν είπα ότι είναι όλοι έτσι...μιλώ όμως δυστυχώς για την πλειοψηφία. Τον κο Μπογιόπουλο δεν είχα τη χαρά να τον δω, εκτός αν τον είδα και δεν συγκράτησα το όνομά του, πράγμα εξαιρετικά πιθανό. Θυμάμαι κάποιον του ΚΚΕ όχι από τους γνωστούς σε μένα, που ήταν εξαιρετικός και είχε και χιούμορ. <BR/><BR/>Ναι, κάπου έχει αρχίσει και η αντιγραφή που λέτε. Ελπίζω να προλάβουν να κατανοήσουν πως ακριβώς αυτά τα φαινόμενα, μαζί με άλλα κάνουν τους Πολίτες να απαξιώνουν την Πολιτική...<BR/><BR/>Υπάρχουν παρουσίες, που τιμούν τον διάλογο και τη σκέψη, σε όλες τις πτέρυγες. Δυστυχώς συχνά οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι με ή χωρίς εισαγωγικά, επιδιώκουν ή και προκαλούν τις εντάσεις για να κάνουν νούμερα-λες και δεν είναι οι ίδιοι...<BR/><BR/>Γνωρίζω περίπτωση, πιστέψτε με, κατά την οποία ο δημοσιογράφος Ά σε μεγάλο κανάλι, είπε στη διάρκεια των διαφημίσεων στους πολιτικούς καλεσμένους του "παιδιά καλά τα λέτε έτσι, αλλά ο Β' στο απέναντι έχει καυγά γερό με τους τάδε και έχουν πάρει φωτιά τα μηχανάκια...Στήστε κάτι ας πούμε για τα Σκόπια να τσιμπήσουμε κανά νούμερο" <BR/><BR/>Και, οι του Έθνους εκπρόσωποι (έρημοι κι απρόσωποι που έλεγε και ο Σαββόπουλος) στήσανε τον καυγά και ανέβηκε η τηλεθέαση....Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03159917614393686226noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-57983520446588359482007-10-05T18:05:00.000+03:002007-10-05T18:05:00.000+03:00Αγαπητέ politispittas,Δυστυχώς είμαι αναγκασμένος ...Αγαπητέ politispittas,<BR/><BR/>Δυστυχώς είμαι αναγκασμένος να συμφωνήσω μαζί σου για το επίπεδο και τον τρόπο με τον οποίο οι Ελλαδίτες προσκεκλημένοι παρουσιάζονται και “συζητούν” (μάλλον τσακώνονται) από τηλεοράσεως. Πάντοτε μου προκαλούσε δυσάρεστη εντύπωση το γεγονός ότι φωνάζουν, μιλούν όλοι μαζί, δεν αφήνουν τον άλλο να ολοκληρώσει και να πει αυτά που θέλει να πει και γενικώς δεν μπορούν να επικοινωνήσουν και πουν δυο κουβέντες σαν άνθρωποι.<BR/> <BR/>(Αρνητική εντύπωση μου προκαλεί και η επιθετικότητα και εριστικότητα των δημοσιογράφων προς τους καλεσμένους τους).<BR/> <BR/>Αυτή την κατάσταση με τις φωνασκίες και τους πύργους της Βαβέλ τη ζήσαμε έντονα κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο στην Ελλάδα, όταν και ενώ ο κόσμος κυριολεκτικά καιγόταν οι πολιτικοί έριζαν και ξεμαλλιάζονταν στα panels της τηλεόρασης! <BR/><BR/>(Κάπου ξεκινήσαμε να τους αντιγράφουμε κι εμείς! Έχουμε κι εμείς τα δικά μας τα κοκόρια)<BR/><BR/>Όμως δεν είναι όλα μαύρα κι άραχνα. Θετική εικόνα και μηνύματα εξέπεμπε κατά τες συζητήσεις αυτές, ο ανερχόμενος αστέρας και στέλεχος του ΚΚΕ, Νίκος Μπογιόπουλος, δημοσιογράφος του “Ριζοσπάστη”. Το επίπεδο του και γενικότερα η συμμετοχή του καμία σχέση δεν είχαν με την φωνακλίδικη και θεατρινίστικη παρουσία άλλων συζητητών και κύρια από τα δύο μεγάλα κόμματα. Πάντοτε μιλούσε ήρεμα και με επιχειρήματα και στοιχεία και εντυπωσίαζε (όχι κάνοντας show αλλά) με τις γνώσεις του περί του αντικειμένου της συζήτησης.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-35019157964992217632007-10-05T17:34:00.000+03:002007-10-05T17:34:00.000+03:00Προς Dissident Aggressor (γιατί Aggressor;),Παραθέ...Προς Dissident Aggressor (γιατί Aggressor;),<BR/><BR/>Παραθέτω ποίημα του Μπέρτολντ Μπρεχτ (1898-1956), εξαιρετικά αφιερωμένο στον/στην Dissident Aggressor ως απάντηση για το ζήτημα αν η Ιστορία (που δεν είναι απλά και μόνο γεγονότα) είναι θέμα άποψης, (ή προσέγγισης ή σκοπιάς – δεν έχει σημασία η λέξη).<BR/><BR/>(Για μερικά άλλα μικρά ζητήματα θα αναφερθώ κάποια άλλη φορά χρόνου δικού μου επιτρέποντος).<BR/><BR/>Όμως τι είναι τελικά αυτή η “… υπερβατική διάσταση …” που πρέπει να προσδώσει η Αριστερά στον εαυτό της; Μια απάντηση θα αναμένω για να μην βγάζω πάλι συμπεράσματα και δημιουργώ ανακριβείς εντυπώσεις …<BR/><BR/>Στις προεκλογικές περιόδους (είτε μας αρέσουν είτε όχι), αφού ούτως ή αλλιώς χρησιμοποιείται χαρτί γιατί να μην είναι από το ανακυκλωμένο; <BR/><BR/>Και τώρα το ποίημα:<BR/><BR/><BR/>EPΩTHΣEIΣ ENOΣ EPΓATH ΠOY ΔIABAZEI <BR/><BR/><BR/>Ποιος έχτισε τη Θήβα την εφτάπυλη; <BR/>Στα βιβλία δε βρίσκεις παρά των βασιλιάδων τα ονόματα. <BR/>Oι βασιλιάδες κουβαλήσαν τ’ αγκωνάρια; <BR/>Kαι τη χιλιοκαταστρεμμένη Bαβυλώνα – <BR/>ποιος την ξανάχτισε τόσες φορές;<BR/>Σε τι χαμόσπιτα της Λίμας της χρυσόλαμπρης <BR/>ζούσαν οι οικοδόμοι; <BR/>Tη νύχτα που το Σινικό Tείχος αποτελειώσαν, <BR/>πού πήγανε οι χτίστες; <BR/>H μεγάλη Pώμη είναι γεμάτη αψίδες θριάμβου. <BR/>Ποιος τις έστησε; Πάνω σε ποιους θριαμβεύσανε οι Kαίσαρες; <BR/>Tο Bυζάντιο το χιλιοτραγουδισμένο <BR/>μόνο παλάτια είχε για τους κατοίκους του; <BR/>Aκόμα και στη μυθική Aτλαντίδα, <BR/>τη νύχτα που τη ρούφηξε η θάλασσα, <BR/>τ’ αφεντικά βουλιάζοντας, μ’ ουρλιαχτά τους σκλάβους τους καλούσαν. <BR/><BR/>O νεαρός Aλέξανδρος υπόταξε τις Iνδίες. <BR/>Mοναχός του; <BR/>O Kαίσαρας νίκησε τους Γαλάτες. <BR/>Δεν είχε ούτ’ ένα μάγειρα μαζί του; <BR/>O Φίλιππος της Iσπανίας έκλαψε όταν η Aρμάδα του <BR/>βυθίστηκε. Δεν έκλαψε, τάχα, άλλος κανένας; <BR/>O Mέγας Φρειδερίκος κέρδισε τον Eφτάχρονο τον Πόλεμο. Ποιος <BR/>άλλος τόνε κέρδισε; <BR/>Kάθε σελίδα και μια νίκη. <BR/>Ποιος μαγείρεψε τα νικητήρια συμπόσια; <BR/><BR/>Kάθε δέκα χρόνια κι ένας μεγάλος άντρας. <BR/>Ποιος πλήρωσε τα έξοδα; <BR/><BR/>Πόσες και πόσες ιστορίες. <BR/>Πόσες και πόσες απορίες. <BR/>(1935)Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-10990220545281798072007-10-05T12:23:00.000+03:002007-10-05T12:23:00.000+03:00@ Dissident Aggressor(να υποθέσω το ψευδώνυμό σας ...@ Dissident Aggressor<BR/><BR/>(<I>να υποθέσω το ψευδώνυμό σας από το...Grand canyons of space and time universal<BR/>My mind is subjected to all</I>-Judas Priest? Slayer?) <BR/><BR/>Με συγχωρείτε για το...μπέρδεμα! <BR/>Αναφορικά με τον κο Ν.Σαρρή θα σας γελάσω για τις πεποιθήσεις του, αυτό που θα σας πω όμως, είναι πως εξ όσων εγώ διάβασα στο γνωστό καθαρά Αριστερό -ανένταχτο- περιοδικό Αντί, φιλοξενήθηκαν πάρα πολλές και τελείως διαφορετικές θέσεις για το βιβλίο της ΣΤ δημοτικού, θέσεις όλες από λόγιους και ακαδημαϊκούς. <BR/><BR/>Συμφωνώ πέρα για πέρα μαζί σας, στο σημείο 2. Η αποκαθήλωση, είναι αναγκαία, αλλά θέλει τεράστια προσοχή το πως θα γίνει, με ποιες ταχύτητες κλπ.<BR/><BR/>Η Αριστερά, απογοήτευσε σε αρκετές περιπτώσεις, θα συμφωνήσω. Πρέπει όμως να ξέρουμε πάντα γιατί απογοητευόμαστε. Αν απογοητευόμαστε ως Αριστεροί επειδή θέλουμε πιο στέρεη ποιότητα και λιγότερη συνθηματολογία, θα συμφωνήσω μαζί σας. <BR/><BR/>Αν δεν είμαστε Αριστεροί, τότε μπορούμε να κάνουμε κριτική ως μη Αριστεροί αλλά, να λαμβάνουμε υπόψη μας και τους κώδικες της Αριστεράς και τις αποχρώσεις- όπως τουλάχιστον προσπαθούμε κάποιοι όταν προσεγγίζουμε την Δεξιά. <BR/><BR/>Είτε έτσι, είτε αλλιώς, ως Πολίτες πάνω από όλα οφείλουμε να πιέζουμε για λόγο μεστό με προτάσεις και περιεχόμενο και όχι για στείρα συνθήματα που στοχεύουν αποκλειστικά στο θυμικό ενός σκληρού πυρήνα "οπαδών" πάσης φύσεως. Αυτό το πράγμα μας παει απελπιστικά πίσω. Νομίζω. <BR/><BR/>Στο σημείο 4 - στο οποίο απευθύνεστε στον "άνευ" αναφέρατε τον αείμνηστο Μάνο Χατζιδάκι ως δεξιό. Θα μου επιτρέψετε να σας πω, πως ο Χατζηδάκις ήταν απλά Χατζιδακικός, και για αυτό, ουδέποτε ευτέλισε το δημόσιο πρόσωπό του και το έργο του. <BR/><BR/>Στο σημείο 5, περί άποψης, τείνω να συμφωνήσω μαζί σας, με την εξής διαφορά. Ένα βιβλίο Ιστορικό, είναι διαφορετική υπόθεση από ένα εγχειρίδιο διδασκαλίας της Ιστορίας. Το πρώτο, συχνά έχει το άρωμα των απόψεων και της ματιάς του συγγραφέα-Ιστορικού, το δεύτερο είναι ή οφείλει να είναι ένα εργαλείο για την διέγερση της κρίσης και την αναζήτηση διαφορετικών πηγών. Ώστε ο μαθητής, να διδαχθεί πως η αλήθεια δεν είναι ποτέ μία και να διευκολυνθεί για το ταξίδι του στον κόσμο. Ως ταξιδιώτης έτοιμος, ενήλικα σκεπτόμενος, διδαγμένος να μιλάει με το νου κυρίως, αλλά και να ακούει τον Άλλο. Από την Ελληνική Παιδεία -ως σύστημα, αυτός ο 'Αλλος, απουσιάζει πλήρως. Όχι ως προβολή των δικών του θέσεων, αλλά απλά ως γεγονός!Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03159917614393686226noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-29131422639487050042007-10-05T11:57:00.000+03:002007-10-05T11:57:00.000+03:00@Anef_epieikeias...Έφθασα στην Κύπρο πριν από 5 κ...@Anef_epieikeias...<BR/><BR/>Έφθασα στην Κύπρο πριν από 5 και κάτι χρόνια. 29 Οκτωβρίου του 2002 ήταν που έφθασα και, ομολογώ δεν το έχω μετανιώσει ούτε στιγμή.* Ο τρόπος με τον οποίο οι Κύπριοι προσεγγίζουν έστω και σε επίπεδο ύφους τα πράγματα, διαφέρει ριζικά από αυτόν των Ελλαδιτών. Αν μη τι άλλο, εδώ απουσιάζει η θλιβερή υστερία. Δεν έχετε παρά να δείτε μία συζήτηση με 4-5 πολιτικούς της Κύπρου στην τηλεόραση και μετά μία αντίστοιχη στην Ελληνική Τηλεόραση. Πιο θλιβερό θέαμα, δεν μπορεί να υπάρξει...Αλλά όπως ξέρετε καλά, αυτά τα φαινόμενα έχουν να κάνουν με την Αγορά (το κοινό) στην οποία απευθύνονται..<BR/><BR/>Και τα λέω αυτά χωρίς να έχω καμία διάθεση να εξιδανικεύσω τα εδώ επιθεωρησιακά φαινόμενα ή τους ποικίλους μεγάλους παράγοντες που συχνά, στην καλύτερη περίπτωση θυμίζουν κοινοτάρχες του 50...<BR/><BR/><BR/>*<I>εδώ γεννήθηκα, αλλά τα πράγματα ήρθαν έτσι που δεν έζησα στην Κύπρο παρά ελάχιστα. </I>Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03159917614393686226noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-63547020636726881732007-10-05T11:46:00.000+03:002007-10-05T11:46:00.000+03:00@Oceanborn, την γνώμη μου δεν την άλλαξα, ούτε προ...@Oceanborn, την γνώμη μου δεν την άλλαξα, ούτε προσπαθώ να διαφυλάξω το ένα ή το άλλο προφίλ. Απλά, επιθυμώ ο διάλογος και τα σχόλια να μένουν σε ένα συγκεκριμένο ύφος σχετικό με τα κύρια άρθρα. <BR/><BR/>Δεν είναι chat room εδώ, ούτε καν παρεουλίστικο φόρουμ. Αυτό είναι όλο. <BR/><BR/>Αντίθετα, θα προσέθετα πως γνώμες τελείως διαφορετικές είναι πολύτιμες-φτάνει να αποφεύγουν την συνθηματολογία. <BR/><BR/>Ωστόσο, το άμεσο αύριο, αυτό που κυρίως τα παιδιά μας θα βρεθούν να αντιπαλέψουν-αν μπορέσουν- κάνει όλα αυτά που λέμε να μοιάζουν ως και τελείως αδιάφορα. Το επόμενο κομμάτι, προσπαθεί να δει αυτή την πλευρά, υπομονή μέχρι αύριο το μεσημέρι.Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03159917614393686226noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-49850622201424635812007-10-05T09:55:00.000+03:002007-10-05T09:55:00.000+03:00Κύριε Πήττα (και άλλοι), μας μπερδέψατε – είμαι υπ...Κύριε Πήττα (και άλλοι), μας μπερδέψατε – είμαι υπεύθυνος μόνο για το ένα από τα δύο τελευταία («ανώνυμα») σχόλια, αυτό που είναι υπογεγραμμένο ως Dissident Aggressor• καθώς και μόνον για τα κατά σειρά δεύτερο και ένατο κείμενο σ’ αυτή την ανταλλαγή. Σας διαβεβαιώ δε όλους ότι εγώ και ο Oceanborn δεν είμαστε το ίδιο πρόσωπο. <BR/><BR/>1. Το κείμενο του Στάθη το πρότεινα επειδή και ως κείμενο μου άρεσε (ειδικά τα περί μεταμοντέρνων μπουρδολογιών της «αλήθειας του καθενός»), αλλά και επειδή το κείμενο (το οποίο, να σημειωθεί, αποδέχεται την ύπαρξη κρυφών σχολειών κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας) χαρακτηρίστηκε ως «αριστουργηματικό» από τον κο Νεοκλή Σαρρή, επίσης καθηγητή πανεπιστημίου, επίσης ιστορικό, και, αν δεν κάνω λάθος (παρακαλώ διορθώστε με), αριστερών πεποιθήσεων. <BR/><BR/>2. Εν τέλει, θα συμφωνήσω με το σεβαστό οικοδεσπότη μας. Ας αποκαθηλώσουμε όσους μύθους πρέπει να αποκαθηλωθούν (αν και ίσως δε θα είναι εύκολο να συμφωνήσουμε περί του ποιοι είναι αυτοί). Έχω όμως την απαίτηση να έχουμε προηγουμένως ετοιμάσει κάτι άλλο να βάλουμε στη θέση τους. Και ο λαός μας δεν έχει την παιδεία ούτε πλέον τα ψυχικά αποθέματα για να σταθεί και χωρίς μύθους. Καλό θα είναι να φροντίσουμε να τον ισχυροποιήσουμε, ΠΡΙΝ του τραβήξουμε από τα πόδια και το τελευταίο του στήριγμα.<BR/><BR/>3. Για το αν θα μέναμε στο θέμα, συγχωρέστε με, ήμουν εσκεμμένα δεικτικός και λάθος μου. Φυσικά μπορούμε να εισερχόμαστε στα πάντα. Θέμα μας στην ανταλλαγή αυτή είναι, νομίζω, το πώς έγινε κριτική στο βιβλίο της Στ δημοτικού και το αν όσοι έσπευσαν να κάνουν κριτική έμειναν εντός της ευπρέπειας ή όχι. Δεν έμειναν. Από καμία πλευρά, όχι μόνο από την ‘εθνικιστική’. Είμαι ενάντιος και στις δύο περιπτώσεις μη ευπρέπειας. Η εκ των Δεξιών μού ήταν αναμενόμενη, όμως η εκ των αριστερών ήταν πολύ πιο απογοητευτική. Τα κείμενά μου ως τώρα υπερασπίζονται το δικαίωμα όλων να εκφράζουν τη γνώμη τους και εξηγούν γιατί απογοητεύτηκα περισσότερο από το επίπεδο των αριστερών που υπερασπίστηκαν τα βιβλία από δύο σκοπιές: 1. Ήταν μακράν αυτού που εγώ θα περίμενα από μία υγιή Αριστερά, 2. Πέταξαν συστηματικά και την ουσία μαζί με τα σκουπίδια.<BR/><BR/>4. Αγαπητέ/ή anef_epieikeias, βεβαίως δεν έχω στο μυαλό μου τέτοιο ‘πνεύμα’ όταν αναφέρομαι στην Αριστερά. Μιλάω για υπερβατική διάσταση. Το ότι κάποιος μπορεί να ζωγραφίζει ή να γράφει διηγήματα δεν τον κάνει πνευματικό άνθρωπο, ενώ πολλοί από τους καλλιτέχνες που έχουν στηρίξει την Αριστερά (και αρκετοί επίσης έχουν στηρίξει και τη Δεξιά άλλωστε - ο Χατζηδάκις π.χ. ήταν δεξιός• ή μήπως όλοι οι μεγάλοι κλασσικοί συνθέτες ήταν επαναστατικών φρονημάτων;) για μένα δεν αξίζουν πεντάρα, ούτε ως πνευματικοί άνθρωποι, αλλά ούτε καν ως καλλιτέχνες.<BR/>Προσπαθήστε δε να μη βγάζετε συμπεράσματα διά των ερωτήσεων (έστω και αστειευόμενος/η ίσως), ακούγεται ειρωνικό και δημιουργεί εντυπώσεις ανακριβείς, στις οποίες ο συνομιλητής σας νιώθει εγκλωβισμένος (οι πολιτικοί το κάνουν κατά κόρον αυτό). Αν, πάλι, επιμένετε να ρωτάτε («για να καταλήξουμε να τα ρίξουμε στο πυρ το εξώτερο; Δεν είναι καλύτερα να τα κάνουμε ανακύκλωση και να χρησιμοποιήσουμε το ανακυκλωμένο χαρτί για την έκδοση προεκλογικών φυλλαδίων;») φροντίστε να περιλαμβάνετε όλες τις πιθανές απαντήσεις. Το ανακυκλωμένο χαρτί θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για δισεκατομμύρια καλύτερα άλλα πράγματα. Αν με διαβάσατε μέχρι τώρα, μάλλον πρέπει να έχετε καταλάβει ότι το τελευταίο πράγμα που θα έκανα με ένα τέτοιο χαρτί είναι προεκλογικά φυλλάδια.<BR/><BR/>5. Μπορεί πολλά πράγματα να είναι θέμα «άποψης», αλλά άλλο η άποψη επί της πραγματικότητας και άλλο η πραγματικότητα η ίδια. Ένα ιστορικό γεγονός ή έγινε ή δεν έγινε. Από ένα βιβλίο ιστορίας το μόνο πράγμα που δε θα περίμενα είναι η άποψη. Περιμένω την όσο το δυνατόν πληρέστερη καταγραφή της αντικειμενικής/ιστορικής πραγματικότητας.<BR/><BR/>Ευχαριστώ και πάλι για τη φιλοξενία<BR/><BR/>Dissident AggressorAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-71931772953165032692007-10-05T01:44:00.000+03:002007-10-05T01:44:00.000+03:00Η συζήτηση πήρε διαστάσεις. Έχουν λεχθεί πολλά και...Η συζήτηση πήρε διαστάσεις. Έχουν λεχθεί πολλά και διάφορα πάνω στα οποία θα μπορούσα να προσθέσω και τις δικές μου απόψεις. Θα περιοριστώ όμως σε μερικές παρατηρήσεις που αφορούν σχόλια που έγιναν για θέσεις δικές μου που είχα εκφράσει σε προηγούμενα μου σημειώματα. Τα σχόλια αυτά (για να μην μιλώ γενικά και αόριστα και για να ξέρουν και οι άμεσα επηρεαζόμενοι σε ποιους αναφέρομαι) έγιναν από τον ανώνυμος Νο. 2 (στο σημείωμα του στις 30/09/2007 – 2:36 μ.μ.) και από τον ανώνυμος Oceanborn, που πιθανό να είναι και το ίδιο άτομο με τον ανώνυμος Νο. 2 (στο σημείωμα του στις 30/09/2007 – 7:50 μ.μ.).<BR/><BR/>1. Το παρελθόν της Αριστεράς, είτε και ηρωικό, μαχητικό και λαμπρό, είτε “…εγκλωβισμένη εντός του παρελθόντος της…”, είναι κομμάτι του εαυτού της και πρέπει να διδάσκεται από αυτό. Να αντλεί τα θετικά και να αφήνει τα αρνητικά. Και η πνευματική διάσταση της Αριστεράς αποδεικνύεται από το γεγονός ότι μια πλειάδα ανθρώπων που υπηρέτησαν τις Τέχνες συστρατεύτηκαν με την Αριστερά.<BR/><BR/>2. i. “Είχα την ελπίδα ότι θα μέναμε στο θέμα.” – δηλ. στα βιβλία της Ιστορίας (από το σημείωμα στις 30/9/2007 στις 2:36 μ.μ.). <BR/>ii. “… Το θέμα μας είναι το Βιβλίο της Ρεπούση. Όμως κάποιοι παραπάνω μιλούν για το ΛΑΟΣ, για φανατικούς εθνικισμούς και εθνικιστές για πρωτοπαλίκαρα του Καρατζαφέρη κλπ.” (από το σημείωμα στις 30/9/2007 στις 7:50 μ.μ.).<BR/><BR/>Γιατί τόση αγωνία αγαπητέ συνblogger να μείνουμε αποκλειστικά στο θέμα των βιβλίων. Για να καταλήξουμε ότι πρέπει να τα ρίξουμε στο πυρ το εξώτερο; Δεν είναι καλύτερα να τα κάνουμε ανακύκλωση και να χρησιμοποιήσουμε το ανακυκλωμένο χαρτί για την έκδοση προεκλογικών φυλλαδίων; Πάντως εγώ ψάχνω εδώ και καιρό να ανακαλύψω ένα από αυτά τα αιρετικά βιβλία και δεν τα έχω καταφέρει <BR/>ακόμα!<BR/><BR/>Η ουσία είναι τα ιστορικά βιβλία να παρουσιάζουν σφαιρικά τα γεγονότα και όχι να θεωρούμε δεδομένο πως κάποια πράγματα έτσι είναι και δεν υπάρχει άλλη άποψη για αυτά! Εξ άλλου κάθε τι στη ζωή μας δεν συντελείται αυτόνομα και ξεκάρφωτα αλλά επηρεάζεται από διάφορες άλλες καταστάσεις και το ίδιο επηρεάζει μετά με τη σειρά του άλλα γεγονότα. Και που είναι το κακό να τονίζεται ο εθνικιστικός παροξυσμός που ξεσήκωσαν τα βιβλία της Ιστορίας (και στα παιδιά του ΛΑΟΣ μη εξαιρουμένων) έστω και αν κάποιοι ειδικοί ή μη, σωστά επισημαίνουν λάθη και αδυναμίες. <BR/>Εξ άλλου είναι τοις πάσι γνωστό ότι η Ιστορία χρησιμοποιήθηκε κατά καιρούς από τους κυβερνώντες για να υπηρετήσει συγκεκριμένους στόχους, σκοπούς και δοξασίες.<BR/><BR/>3. Δεν αντιλέγω ότι και ο ΛΑΟΣ και ο Καρατζαφέρης και τα πρωτοπαλίκαρα του και ο Παπαθεμελής και οποιοσδήποτε άλλος έχει απόψεις μη ευρέως αποδεκτές αλλά που κατά καιρούς περνούν από το νου ενός μέρους της κοινής γνώμης, πρέπει ελευθέρα και δημοκρατικά να τις εκφράζουν όσο περιθωριακές, λαϊκίστικες, εθνικιστικές και κρυπτορατσιστικές και αν είναι (για να μην αισθάνονται και οι εκφραστές των ιδεών αυτών καταπιεσμένοι και τους δημιουργηθούν και ψυχολογικά προβλήματα) και για να δίνονται και απαντήσεις. Γιατί πολλά από τα ζητήματα που θέτουν οι εν λόγω κύριοι απασχολούν μια μερίδα της κοινής γνώμης με αποτέλεσμα να μπορούν εύκολα να τους εκμεταλλευτούν!<BR/>Πρέπει να παρέχεται ισότιμα και όχι ανισομερώς η δυνατότητα για αντίλογο και για συζήτηση (και όχι ας πούμε τέσσερις, συμπεριλαμβανομένου και του παρουσιαστή του προγράμματος έναντι ενός. Τούτο στην ουσία είναι μονόλογος). <BR/><BR/>4. Είναι πλέον γεγονός πως στις μέρες μας αναγκαζόμαστε να υπερασπιζόμαστε ακόμα και αυτά τα αυτονόητα. Η καταδίκη του φασισμού και των παρακλαδιών του έχει γίνει συνειδητά από όλη την παγκόσμια κοινότατα. Και είναι φυσικό η οποιαδήποτε προσπάθεια εξευμενισμού ή δικαιολόγησης μεθόδων που χρησιμοποίησαν φασιστικά και αυταρχικά καθεστώτα να προκαλεί τα δημοκρατικά αισθήματα του κόσμου.<BR/><BR/>5. Βρε συ Oceanborn, μήπως ο γιος αυτού του στελέχους του Συνασπισμού που συνελήφθη για ένοπλη ληστεία Τράπεζας , αν συμμετείχε τελικά, το κάνε σαν πράξη αντίστασης και κτυπήματος του τραπεζιτικού κεφαλαίου. (Μάλλον θα διάβασε και θα επηρεάστηκε από το βιβλίο “Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς τρομοκράτες”!)<BR/><BR/>6. Αν κατάλαβα καλά Oceanborn έχεις κακοφανιστεί (μουγιαστεί) βασικά με τον politispittas και δεν θα σε ξαναδούμε; (Θα μας λείψεις και θα χάσεις αν δεν διαβάσεις αυτά που έχω γράψει!)<BR/><BR/>7. Αυτά τα λίγα στα τόσα πολλά που έχεις γράψει εσύ!Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-38091448867815749932007-10-04T22:57:00.000+03:002007-10-04T22:57:00.000+03:00@politispittasΦίλε Γιώργο αφού είμαι πλέον για σέν...@politispittas<BR/><BR/>Φίλε Γιώργο αφού είμαι πλέον για σένα "ανώνυμος", "δαίμων του έθνους" "κινδυνολόγος" "πατριδοκάπηλος Ελληναράς" και "υβριστής της αριστεράς" σ' ευχαριστώ για τη μέχρι τώρα φιλοξενία και σε χαιρετώ. Φυσικά κάποτε σε άλλους χώρους είχες καλύτερη γνώμη για μένα αλλά φαίνεται οτι στο δικό σου πλέον καθαρά χώρο δε θέλεις να "χαλάσεις" το αριστερό προφίλ σου (που πάντοτε εγώ προσωπικά τιμούσα ειδικά για σένα), έναντι των λοιπών φιλοξενούμενων σου. <BR/><BR/>Να είσαι καλά πάντα φίλε μου και σε χαιρετώ εγώ και η καταραμένη δαιμονόπληκτη ανωνυμία μου :)<BR/><BR/>-=OCEANBORN=-Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-68586283767113558622007-10-04T17:01:00.000+03:002007-10-04T17:01:00.000+03:00oceanbornΕχω μια απορία.. Γιατί νοιώθετε τόσο την ...oceanborn<BR/>Εχω μια απορία.. Γιατί νοιώθετε τόσο την ανάγκη να δικαιωθείτε? Ποιοί νοιώθετε ότι σας έχουν βάλει στην άκρη και δεν σέβονται τις απόψεις σας και έτσι σας αναγκάζουν να "επιχαίρετε" που ο γιός του κάθε στελέχους της επάρατης αριστεράς και ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ (φτου ο ξαποδώ!!!) είναι κουκουλοφόρος και ληστής και όχι μόνο αυτός αλλά πιθανόν και άλλα παιδιά, γι αυτό ο Συνασπισμός τους υπερασπίζεται.<BR/> <BR/>Κι αν ο Αλαβάνος μιλούσε τόση ώρα στη βουλή για πλεύρηδες και ακροδεξιούς εσείς που είστε καλύτερος άνθρωπος γιατί "κατεβαίνετε" στο ίδιο επίπεδο, "φοράτε την κουκούλα" και "δείχνετε" ποιοί είναι οι του ΣΥΡΙΖΑ....<BR/>Δεν ξέρω αν έχετε παιδιά, αλλά μήπως βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα? Ξέρετε η ζωή παίζει πολλές φορές πολύ άσχημα παιχνίδια!mtryfohttps://www.blogger.com/profile/00648622158992077133noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-80063275603804519512007-10-04T16:33:00.000+03:002007-10-04T16:33:00.000+03:00Ανώνυμε Oceanborn,Στην αρχή είχα σχηματίσει την εν...Ανώνυμε Oceanborn,<BR/><BR/>Στην αρχή είχα σχηματίσει την εντύπωση πως η έννοια σου ένεκα των σχολίων που γίνονταν για το ΛΑΟΣ και τους Πλευρίδες και τους Αδώνιδες ήταν η διατήρηση του δημοκρατικού δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης. Όμως τελικά η πραγματική σου έννοια είναι στην ουσία να μπορούν οι συγκεκριμένοι ΛΑΟΣίστες να έχουν ελεύθερη πρόσβαση στα μέσα και να λένε τα δικά τους, τα ξενοφοβικά, τα ρατσιστικά, τα εκκλησιαστικά και τα λοιπά!!! Φυσικά και η φίμωση κάθε αριστερής διαφορετικής φωνής!!! Οποία υποκρισία … <BR/><BR/>Έπεται ακόμα ένα σχόλιο για το ίδιο θέμα πιο μακροσκελές και εμπεριστατωμένο.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-83783361227059477512007-10-04T15:12:00.000+03:002007-10-04T15:12:00.000+03:00@ ανώνυμε...Oceanborn, ενώ η πρώτη σου απάντηση εί...@ ανώνυμε...Oceanborn, ενώ η πρώτη σου απάντηση είναι στη ανθρώπινη και σκεπτόμενη γλώσσα- η δεύτερη εκπίπτει σε ζητήματα με τα οποία δεν έχω πρόθεση να ασχοληθώ γιατι δεν με νοιάζουν. Ωστόσο έχεις ανακρίβειες, γιατί τόσο ο Ακαδημαϊκός Βερέμης όσο και άλλοι δεν έχουν καμία σχέση με τον Συνασπισμό. <BR/><BR/>Αν είχε συλληφθεί ο γιος του Πλεύρη με πιστόλια και μαχαίρια, ναι, οι αντιδράσεις θα ήταν αυτές που περιγράφεις. Συνελήφθει όμως ο γιος του Βούτση και οι αντιδράσεις από κάποιους κύκλους, είναι οι ανάλογες , περί κουκουλοφόρων και λοιπά. <BR/><BR/>Ε λοιπόν; όλα μαζί αυτά είναι θλιβερά. Όπως ανόητη ήταν και η αντίδραση τόσο του ΚΚΕ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ που δεν χειροκρότησαν την κα Αράπογλου στο πέρας της δια νοηματικής ομιλίας της, που πολύ έξυπνα εστίασε μόνο σε ζητήματα που αφορούν σε ανθρώπους με ειδικές ανάγκες. <BR/><BR/>Όλα αυτά είναι άσχετα όμως και το ζήτημα. Και το ζήτημα, ήταν το βιβλίο της ΣΤ Δημοτικού η απόσυρσή του και, το επίπεδο των αντιδράσεων ορισμένων -όχι όλων. τΟ κείμενο του Στάθη που προτείνεις πιο πάνω, το έχω διαβάσει.<BR/><BR/> Όπως και άλλα οξύτερα ακόμα σε ποικίλα έντυπα. <BR/><BR/>Δυστυχώς, το κείμενο του Στάθη όσο και κάποιων άλλων πολύ σοβαρών ανθρώπων , κείμενα που διάβασα στο Αντί την Ελευθεροτυπία και αλλού έχουν ένα κοινό στοιχείο. <BR/><BR/>Το συναίσθημα. Το οποίο εδώ -κατά τη γνώμη μου και μόνο- δεν έχει θέση, τουλάχιστον όχι σε τέτοιες ποσότητες.<BR/><BR/>Και επιστρέφω στην εισαγωγή σου.<BR/><BR/>Η φράση "Να ποιοί είναι οι Αριστεροί σήμερα"...συνιστά επιεικώς ύβριν.Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03159917614393686226noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-26415517962047911152007-10-04T10:49:00.000+03:002007-10-04T10:49:00.000+03:00Να ποιοι είναι οι αριστεροί σήμερα...http://news.k...Να ποιοι είναι οι αριστεροί σήμερα...<BR/><BR/>http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_768248_04/10/2007_243866<BR/><BR/>Ο γιός του Βούτση εκπροσώπου τύπου του Συνασπισμού και πρώην βουλευτή ληστής τραπέζης που πιάστηκε επ' αυτοφώρω με πιστόλια χειροβομβίδες και φυσικά τα χρήματα από την ληστεία. Ο ίδιος είχε συλληφθεί ξανά 3 χρόνια πριν με μολότωφ στο σακίδιο του και πριν κάτι μήνες όταν έκαψαν το μνημείο του Αγνώστου στρατιώτου. Ήταν μέσα στους 190 προσαγόμενους "φοιτητές" που αφέθηκαν μετά ελεύθεροι μετά την υποστήριξη και πίεση του.... ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ως αγωνιζόμενοι φοιτητές του άρθρου 16.....<BR/><BR/>Το ξεκουκούλωμα άρχισε κύριοι και οι μάσκες πέφτουν. Εάν είχε συλληφθεί ο γιός του Πλέυρη με πιστόλια χειροβομβίδες και κλοπιμαία σήμερα οι αριστεροί θα είχαν γκρεμίσει το σύμπαν με τις κραυγές τους για ακροδεξιές και φασισμούς....<BR/><BR/>Βέβαια θα μου πείτε υπάρχει οικογενειακή ευθύνη εάν ο γιος του Βούτση είναι ληστής? Ελα μου ντε που σύμφωνα με τον Αλαβάνο ο γιος του Πλεύρη είναι .... ακροδεξιός φασίστας και χρυσαυγίτης..... Μία ώρα στη Βουλή ο Αλαβάνος για ακροδεξιά και Πλεύριδες μιλούσε επειδή ένας από τους βουλευτές του ΛΑΟΣ είναι ο γιός του ακροδεξιού Πλεύρη….<BR/><BR/>Και θα μου πείτε τώρα τι σχέση έχουν αυτά με το θέμα μας.<BR/><BR/>Εχουν πολύ μεγάλη σχέση γιατί απλά αυτοί που υποστήριξαν το βιβλίο Ρεπούση ήταν μόνο οι Συνασπιστές και μόνο οι Συνασπιστές δε μπορούν να ακούσουν για εκκλησίες παπάδες και κρυφά σχολειά… Να ποια είναι τα προοδευτικά πιστεύω των συνασπιστών σήμερα…..τα είδαμε όλοι…<BR/><BR/>Ευτυχώς που τελικά έχει ο καιρός γυρίσματα και το ξεκουκούλωμα και ο ρόλος του Συνασπισμού που υποθάλπει έμπρακτα και καθαρά πλέον την εξτρεμιστική ακροαριστερά και τον αντιεξουσιαστικό χώρο ξεκουκουλώνεται επίσης...<BR/><BR/>Με τις υγείες σας.<BR/><BR/>-=OCEANBORN=-Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1082488332850163159.post-48346020056361790272007-10-03T22:39:00.000+03:002007-10-03T22:39:00.000+03:00Πρωτίστως, πρέπει να ευχαριστήσω τον οικοδεσπότη γ...Πρωτίστως, πρέπει να ευχαριστήσω τον οικοδεσπότη για την απάντηση στα δύο ανώνυμα κείμενά μου παραπάνω – και θα μου επιτραπεί παρακαλώ να συνεχίσω να διατηρώ την ανωνυμία μου.<BR/><BR/>Θεωρώ την ανταλλαγή πολύ ενδιαφέρουσα και χαίρομαι για τις απόψεις που εκφράζονται. Επιτρέψτε μου να προσθέσω μερικούς συλλογισμούς επ’ αυτών. Θα συμφωνήσω με τον οικοδεσπότη ότι το να παρουσιάζονται οι μύθοι ως πραγματικότητες είναι σε βάρος της Αλήθειας και ανεπίτρεπτο. Μου άρεσε δε μία φράση του την οποία παραφράζω: αυτοπεποίθηση βασισμένη σε ουσία. Ωστόσο, πού μπορεί να βασιστεί για το νεοέλληνα μία τέτοια αυτοποεποίθση; Έχω την αίσθηση ότι ο σάλος περί του βιβλίου και η «τιμωρία» της κας Γιαννάκου οφείλονται ακριβώς στο ότι τα (υπερβολικά;) σύμβολα της επανάστασης είναι τα μόνα που έχουν απομείνει για να στηρίζεται ένας λαός ο οποίος σε επίπεδο εθνικό (και δεν εννοώ εθνικιστικό) έχει δεχθεί τα τελευταία χρόνια απίστευτα χτυπήματα, τόσο στην αξιοπρέπειά του όσο και στην αυτοπεποίθησή του. Το βιβλίο έγινε, ουσιαστικά, το σύμβολο του ίδιου νέο-ραγιαδισμού που έχουν προσεταιριστεί όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις την τελευταία δεκαπενταετία (τουλάχιστον). Ενάντια σε αυτό ήταν που δημιουργήθηκε η αντίδραση. Και στην αντίδραση αυτή, όπως ήταν φυσικό, συμπαρασύρθηκαν να ενώσουν τις φωνές τους και όλοι εκείνοι οι γραφικοί τύποι οι οποίοι κόπτονται περί της ανωτερότητας των Ελλήνων και όλος ο σκοταδιστικός υπερ-εθνικιστικός συρφετός. Και, βέβαια, από την άλλη πλευρά, αντιτάχθηκαν όλοι εκείνοι που στο άκουσμα οποιασδήποτε εθνικής φωνής διαβάζουν τυφλά ‘εθνικισμός’. Για μένα αποτελούν και οι δύο άκρα, φρικτά και δύσοσμα, που όταν συγκρούονται ένα πράγμα πετυχαίνουν: χάνεται η ουσία. Η ουσία του ότι σε εθνικό επίπεδο έχουμε γίνει καραπαζοεισπράκτορες εδώ και χρόνια και δε μας έχει μείνει τίποτα, παρά ο μύθος, για να αντλήσουμε μία κάποια αξιοπρέπεια. Και αυτό νομίζω δε μας κάνει ούτε σκοταδιστές, ούτε υπερ-εθνικιστές, ούτε τίποτα. Μας κάνει απλώς δυστυχείς – αλλά και αμυνόμενους. <BR/><BR/>Θα συμφωνούσα ολόψυχα με τον οικοδεσπότη περί φοβικών νοοτροπιών και περί του ότι πρέπει να βάλουμε πίσω μας τα περασμένα, αλλά έχω την απαίτηση αυτή η κίνηση προς την όποια εξομάλυνση να είναι αμοιβαία. Στην περίπτωση της γείτονος Τουρκίας ειδικά, οι καρπαζιές που πέφτουν είναι αλλεπάλληλες, ηχηρές και δεν καταπίνονται εύκολα. Η δε αμοιβαιότητα στην "προσέγγιση" είναι απλά ανύπαρκτη. Όταν ένας απλός άνθρωπος βλέπει το τι συμβαίνει στις σχέσεις μας με την εν λόγω χώρα, τουλάχιστον από τα Ίμια και μετά, και όταν βλέπει τη μία δουλική κυβέρνηση να διαδέχεται την άλλη, είναι φύσει αδύνατον να μην αντιδράσει κάποια στιγμή. Και το βιβλίο, για μένα, ήταν μία τέτοια αντίδραση. Φυσικά, ήταν μία ανώφελη αντίδραση. Στην τελική, δε θα υπαγορεύσει αυτή την εξωτερική πολιτική. Όμως καλό θα είναι, νομίζω, να δούμε την αντίδραση αυτή ως κάτι και λίγο πέρα από τον βαυκαλισμό περί περασμένων μεγαλείων ενός κατ’ ουσίαν παρηκμασμένου λαού (δική μου ερμηνεία). <BR/><BR/>Πιστεύω ότι τα ευρωπαϊκά παραδείγματα συμφιλίωσης που πρότεινε ο οικοδεσπότης μας είναι μάλλον δυσανάλογα, γιατί οι συνθήκες τόσο στην περίπτωση Γερμανίας-Γαλλίας όσο και σε αυτή της Βρετανίας είναι διαφορετικές. Αλλά δε θα επεκταθώ σε αυτό. Θα πω απλά ότι ενώ είμαι ολόψυχα ενάντια στο διχαστικό ρόλο των θρησκειών, τόσο ιστορικά όσο και στη σημερινή πραγματικότητα, δεν μπορώ να παραβλέψω ότι το θρησκευτικό στοιχείο και ισχύει και λειτουργεί, ανεξάρτητα από το τι θα ευχόμουν εγώ να ισχύει. Και όσο πολιτισμένος και να είμαι, αν ο διπλανός μου έρθει να με χτυπήσει με ρόπαλο, είμαι υποχρεωμένος να χρησιμοποιήσω τουλάχιστον ρόπαλο για να αμυνθώ. Ο καθένας εξ ημών το ίδιο θα έκανε.<BR/><BR/>Θα ρωτήσετε: σημαίνει αυτό ότι θα πρέπει να αντλούμε ψευδο-αυτοπεποίθηση από ψέματα; Όχι. Σημαίνει όμως ότι όταν, στο όνομα της Αλήθειας (και συμφωνώ ότι αυτήν πρέπει να αναζητούμε), γκρεμίζουμε κάτι σαθρό πάνω στο οποίο όμως καταφέρναμε και στηριζόμασταν μέχρι τώρα, καλό και φρόνιμο θα είναι να έχουμε κάτι να το αντικαταστήσουμε. Στην περίπτωσή μας, τι έχουμε; Και αυτό είναι ένα πραγματικό ερώτημα, όχι του τύπου: ‘εγώ ξέρω την απάντηση, αλλά ρωτάω για να κάνω τον έξυπνο…’.<BR/><BR/>Ειλικρινά δεν πιστεύω ότι θα πάθουμε οτιδήποτε αν μάθουμε όλα αυτά που ο σεβαστός οικοδεσπότης λέει στο τελευταίο του κείμενο. Νομίζω όμως απλά ότι δεν θέλουμε να τα μάθουμε. Γιατί έχουμε κουραστεί να τρώμε φάπες και να γλύφουμε, τάχα ότι είμαστε φίλοι με τη γείτονα, όταν στην ουσία όλοι γνωρίζουμε ότι φοβόμαστε του κερατά.<BR/><BR/>Δε νομίζω ότι η αντίδραση στο βιβλίο αποτελεί εθνικισμό. Αποτελεί απλά το ξέσπασμα ενός λαού (θέλετε εθνους;) του οποίου οι πολιτικοί ψεύδονται, τον οποίο ξεφτιλίζουν, και ο οποίος χάνει σιγά σιγά την όποια αξιοπρέπεια είχε. Νομίζω ότι τόσο οι ακραίοι υπέρμαχοι όσο και οι ακραίοι πολέμιοι του «περιλάλητου» βιβλίου είναι εξίσου ανόητοι και επιζήμιοι. Γιατί ο σαματάς που γεννάται από τη σύγκρουσή τους πολώνει τα αντίστοιχα ρεύματα εντός της κοινωνίας - πράγμα που συμφέρει τους εκμεταλλευόμενους τη σύγκρουση πολιτικούς και μόνον, διότι στη συνέχεια η πόλωση αυτή μεταφράζεται σε ψήφους και όταν λήγουν οι εκλογές μόνοι κερδισμένοι είναι αυτοί που μπήκαν στη Βουλή (και παίρνουν τους παχυλούς μισθούς τους από τις τσέπες μας). Τραγικά, το SOS που εκπέμπει η (τυφλή ή και απεγνωσμένη) αντίδραση έχει για μία ακόμα φορά αποσιωπηθεί δια της εκτόνωσης. <BR/><BR/>Ευχαριστώ όσους διάβασαν και τον οικοδεσπότη για τη φιλοξενία.<BR/><BR/>Dissident Aggressor <BR/><BR/>ΥΓ. Ας ρίξουμε μία ματιά και στο εν λόγω άρθρο.<BR/>http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=&a=%3F%3F%3F%3F%3F%3F&id=85563424Anonymousnoreply@blogger.com