Δεν πάμε καλά...

1.
Αληθεύει πως απαγορεύτηκε στο ΡΙΚ να καλύψει δημοσιογραφικά την επίσκεψη του Γενικού Γραμματέα στα Κατεχόμενα και πως τα πλάνα θα δοθούν (πωληθούν;) απ’ ευθείας από το Μπαϊράκ;

2.
Αληθεύει πως ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών έγινε δεκτός με όλες τις προσήκουσες τιμές στο «Προεδρικό» του παράνομου & κατοχικού καθεστώτος –αναγνωρίζοντας έτσι σαφέστατα την οντότητά του;

3.
Αληθεύει πως ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών κάτω από την αιγίδα του οποίου γίνονται οι συνομιλίες φωτογραφήθηκε –όπως διαβάζω- με τον Τουρκοκύπριο Ηγέτη με φόντο τα κατοχικά σύμβολα ήτοι την σημαία του ψευδοκράτους και την σημαία της κατοχικής δύναμης;

Είναι άραγε αντιληπτό πως αν τα παραπάνω ισχύουν συνθέτουν ένα εξαιρετικό προπαγανδιστικό μείγμα για την Τουρκία που ρίχνει νερό στο μύλο των Συνομοσπονδιακών προθέσεων; Είναι άραγε αντιληπτό πως σε τέτοια επίπεδα απολύτως τίποτα δεν γίνεται τυχαία; Είναι άραγε αντιληπτό πως το μήνυμα που δίνει αυτό το σκηνικό είναι "βρείτε τα τώρα αλλιώς το επόμενο βήμα είναι η αναγνώριση του ψευδοκράτους;"

Είναι αντιληπτό πως αυτό είναι πιο δυνατό και από τα "ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα" και την "επιδιαιτησία";

Ασφαλώς ο κος Ντάουνερ έσπευσε να δηλώσει πως η επίσημη επίσκεψη και επίσημη κατά τους τύπους υποδοχή του κου Γενικού Γραμματέα στο «Προεδρικό» δεν σημαίνει τίποτα.

Η διαφορά είναι πως στο «Προεδρικό» πήγε ο πρώτος εν τη τάξει λειτουργός του Ο.Η.Ε. και η «διασκέδαση των εντυπώσεων» ήρθε από τον απεσταλμένο του. Θα είχε νόημα αν ήταν ο ίδιος ο κος Μπαν που έκανε μια ανάλογη δήλωση ή αν στο μήνυμα του εντός των κατεχομένων έκανε ευθεία αναφορά στην Κυπριακή Δημοκρατία και τον Πρόεδρο της από τη μια και ταυτόχρονα διευκρίνιζε την ιδιότητα του κου Ταλάτ ως ηγέτη της Τ/Κ κοινότητας.


Βεβαίως, όταν έγραφα το προηγούμενο άρθρο (ΚΚΚ) στο τέλος μιλούσα για το επιτυχημένο ντουέτο Νταβούτογλου-Τσαβότουγλου.

Δεν ήξερα πως στο μεταξύ, η Τουρκία είχε καταγάγει ακόμα μία νίκη της διπλωματίας της.

Και μιλώ, για όσους δεν το γνωρίζετε για την ένταξη της Τουρκικής Γλώσσας στο Πανευρωπαϊκό Τηλεοπτικό κανάλι Euronews το οποίο εκπέμπει στις περισσότερες γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης πλην ωστόσο της Ελληνικής που είναι μία από τις παλαιότερες γλώσσες της ηπείρου και η γλώσσα στην οποία η Ακαδημαϊκή Ορολογία στις επιστήμες έχει τις ρίζες της κατά ένα ποσοστό που ξεπερνά το 50%.

Α..και μία λεπτομέρεια. Η Ελληνική είναι επίσημη γλώσσα σε 2 κράτη-μέλη της Ε.Ε.

Απλά, ως έθνος we ain't got a case...mate.

Δεν πάσχω από κανενός είδους αντιτουρκισμού.
Γενικά απεχθάνομαι τα κάθε είδους «αντί» που τσουβαλιάζουν λαούς.

Η Τουρκία είναι μία χώρα με σπουδαίους ποιητές και λογοτέχνες, εξαιρετικούς μουσικούς, επιστήμονες, καλούς ανθρώπους, μέτριους, κακούς, αδιάφορους, κλπ, κλπ, κλπ, όπως όλες οι χώρες του κόσμου.

Τους χαίρομαι για την απίστευτη συνέπεια που έχουν στην περαίωση των στρατηγικών τους επιλογών και για την εξαιρετική τους διπλωματία που είναι ικανή να πετυχαίνει βήμα-βήμα ότι θέλει.

Δεν με ενδιαφέρει τι κάνουν εκείνοι γιατί ο ετεροπροσδιορισμός είναι έτσι και αλλιώς καταστροφικός.

Εμείς τι κάνουμε θα ήθελα να ήξερα. Εμείς τι σκατά κάνουμε….

Ώρες ώρες, νομίζω πως απλά παίζουμε τις «κουμπάρες».

ΥΓ1:Α ναι….με αυτά που γράφω είναι ηλίου φαεινότερο πως έχω αφομοιωθεί στο απορριπτικό μέτωπο. Σωστά; ….

ΥΓ2: Για όσους δεν μπορούν να διαβάσουν το χειρόγραφο του Κωνσταντίνου Καβάφη στην κορυφή, ιδού το Ποίημα (Τρώες):

Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων·
είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι παίρνουμ’ επάνω μας·
κι αρχίζουμενάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες.

Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.
Ο Aχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας
βγαίνει και με φωνές μεγάλες μάς τρομάζει

Είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Θαρρούμε πως με απόφασι και τόλμη
θ’ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά,
κ’ έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε.

Aλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει,
η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται·
ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει·
κι ολόγυρα απ’ τα τείχη τρέχουμε
ζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή.

Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω,
στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.
Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κ’ αισθήματα.
Πικρά για μας ο Πρίαμος κ’ η Εκάβη κλαίνε.


ΥΓ3. Μακάρι να με πείσει κάποιος, πως είμαι υπερβολικός.
Πως ανησυχώ χωρίς λόγο. Πως τα πράγματα πάνε "πρίμα".
Πως στο τέλος του δρόμου, μπορεί και να περιμένει μία Λύση που θα παρέχει αξιοπρέπεια σε όλους τους Κυπρίους και θα εξασφαλίζει την απόλυτη ανεξαρτησία της Κύπρου από έξωθεν επιβουλές, διαβολές, προθέσεις και στρατηγικές. Μακάρι.