Τα Κύπρια και 50 χρόνια Banana Republic

Υπάρχουν πολλά κριτήρια για να ψυχολογήσεις μια κοινωνία.

Ο μέσος όρος της συμπεριφοράς έναντι των μειοψηφιών, κοινωνικών και φυλετικών είναι ένας τρόπος.
Οι Θεσμοί και πόσο λειτουργούν ένας άλλος.
Η ισοτιμία των πολιτών χωρίς απολύτως καμία διάκριση φύλου, φυλής, χρώματος, θρησκεύματος και προσωπικών επιλογών άλλος.
Ο τρόπος που οδηγάμε, καθοριστικός επίσης.
Ο σεβασμός που εκδηλώνουμε προς τη φύση και τα ζώα, κατοικίδια ή όχι ασφαλώς και αποτελεί άλλο ένα σημαίνον κριτήριο.

Σε όλα τα παραπάνω, η Κύπρος είναι απλώς εξοργιστικά απαράδεκτη.

Ήθελα να προσθέσω στα κριτήρια και το επίπεδο καλλιέργειας και σχέσης με τις Τέχνες των Πολιτικών αλλά είπα να το αφήσω απ έξω για να μην γίνω ιδιαίτερα κακός.

Όχι τίποτα άλλο, αλλά ένας καλός φίλος αναγνώστης, με ρωτούσε πρόσφατα γιατί κάποιοι επιμένουμε να αποκαλούμε την Κύπρο «μπανανία».

Όσα ανέφερα πιο πάνω, πυκνώνονται σε μία λέξη: Πολιτισμός.

Και εφ όσον όλα αυτά είναι εν ανεπαρκεία, τότε απλά ο Πολιτισμός είναι εξόριστος και ανεπιθύμητος από το καθημερινό γίγνεσθαι της χώρας.

Η μπανανία μας, κλείνει 50 χρόνια ζωής. Μάλιστα.

Και προκειμένου να γίνουν οι σχετικές γενέθλιες γιορτές που θα στοιχίσουν όπως διαβάζω περί το 1.000.000 ευρώ, το ετήσιο Πολιτιστικό γεγονός του τόπου, το «Διεθνές Φεστιβάλ Κύπρια» κινδυνεύει σοβαρά με προσωρινή διακοπή!!!

Το Φεστιβάλ, έχει (είχε;) προϋπολογισμό 1.400.000 ευρώ, ποσό και πάλι σχετικά χαμηλό, αν λάβει κανείς υπόψη του την ποικιλία και τη σύνθεση των εκδηλώσεων που δίνουν μια πολύτιμη ανάσα ουσίας στην κατά τα λοιπά μίζερη πολιτιστική μας ζωή.

Υπήρξε που λέτε μια περίοδος, κάπου στη δεκαετία του 80, στην οποία οι στεγνές λογιστικές αντιλήψεις χωρίς όραμα φαντασία και στρατηγική προοπτικής, έγιναν «μόδα» διεθνώς.

Ήταν η εποχή της παντοδυναμίας των «λογιστάκων» .

Η εμπειρία ωστόσο, απέδειξε πως ακόμα και υγιείς οργανισμοί, κυριολεκτικά μπλόκαραν ένεκα αυτής της λογικής.

Ακόμα και στην αυτοκινητοβιομηχανία φάνηκε το πρόβλημα, έντονα όταν οι «τρελοί» σχεδιαστές και δημιουργοί νέων μοντέλων υποτάχθηκαν στις επιφανειακές πρακτικές των χαρτογιακάδων.

Για να κινδυνέψουν ακόμα και με χρεοκοπία στο όνομα της…οικονομίας.

Μέχρι που έγινε κανόνας όσοι αναλαμβάνουν καθήκοντα Οικονομικής διαχείρισης να διαθέτουν α) Παιδεία πέραν των αριθμών και β) δημιουργική φαντασία και όραμα.

Ζητήματα που άπτονται άμεσα του Πολιτισμού, είναι ακόμα πιο ιδιαίτερα και απαιτούν εγκεφάλους βαθύτατα καλλιεργημένους πέραν των «συν πλην τόσα ίσον τόσα».

Αυτό, όχι μόνο δεν συνιστά Οικονομικό management αλλά προκαλεί σοβαρές παρελκόμενες βλάβες, δημιουργεί ένα ντόμινο οπισθοδρόμησης.

Και σε κάθε περίπτωση, είναι εξόχως εξοργιστικό για άλλη μια φορά ο Πολιτισμός να αντιμετωπίζεται ως είδος πολυτελείας περίπου αχρείαστο.

Θα μου πείτε, αυτό, δείχνει το επίπεδο όσων διαχειρίζονται τις τύχες μας. Συμφωνώ.

Δεν πειράζει, πετάμε στα σκουπίδια για φέτος το «Φεστιβάλ Κύπρια», κάνουμε τις γιορτές για τα γενέθλια (της μοιρασμένης και κατεχόμενης κατά το ήμισυ) Κύπρου και βλέπουμε.

Εγώ καταθέτω μερικές προτάσεις.

Και ξέρω πως διάφοροι καθ’ ύλην αρμόδιοι με διαβάζουν αν και ουδέποτε αντιδρούν και μόνο ν αλλάζουν πλευρό ξέρουν.

Όποτε βέβαια τα έβαλα με Ιδιωτικές επιχειρήσεις για διάφορους λόγους, οφείλω να ομολογήσω πως η αντίδραση ήταν άμεση, και θετική στο πρακτέο και όχι στα ευχολόγια.

Γιατί λοιπόν Κύριοι δεν αφιερώνετε το «Φεστιβάλ Κύπρια 2010» στα 50χρονα της Κυπριακής Δημοκρατίας (της μοιρασμένης και κατεχόμενης κατά το ήμισυ);

«50 Χρόνια Κυπριακής Δημοκρατίας - Φεστιβάλ Κύπρια 2010»

Αφήστε τα Κύπρια να γίνουν όπως πρέπει και, διανθίστε με κάποιους ευφάνταστους τρόπους το ίδιο το Φεστιβάλ έτσι ώστε να τιμηθούν τα γενέθλια χωρίς να πειραχτεί το πρόγραμμά τους.

Η Κύπρος γιόρτασε πριν από πολύ λίγα χρόνια την ένταξή της στην Ευρωζώνη με μία εκπληκτικού επιπέδου εκδήλωση που ενθουσίασε τόσο τους υψηλούς εξ Ευρώπης καλεσμένους όσο και τους υπόλοιπους θνητούς που είχαμε το προνόμιο να βρεθούμε εκεί.

Υπουργός Οικονομικών τότε , ήταν ο κος Μιχάλης Σαρρής, ο πιο πετυχημένος νομίζω υπουργός του τομέα του εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Μεγάλη υπόθεση αγαπητοί αναγνώστες όταν το Υπουργείο Οικονομικών είναι σε θέση να αντιληφθεί τη σημασία του Πολιτισμού.

Πίσω στο θέμα μας:
Σε τι θα επικεντρωθούν οι εκδηλώσεις για τα 50χρονα της Δημοκρατίας αν δεν εστιάσουν στον Πολιτισμό;

Ποια είναι η περίφημη κεντρική εκδήλωση που εξ όσων γράφουν οι εφημερίδες θα γίνει την 1η Οκτωβρίου και θα στοιχήσει μόνη της ένα εκατομμύριο;

Δεν θα ήταν καλύτερο αν η (μοιρασμένη και κατεχόμενη κατά το ήμισυ) Κυπριακή Δημοκρατία γιόρταζε τα γενέθλιά της με έναν πλατύ κύκλο εκδηλώσεων κάτω από την σφραγίδα «Κύπρια»;

Να το πω αλλιώς;
Αναθέστε τα 50χρονα στα Κύπρια και σε όλους τους μεγάλους Πολιτιστικούς Φορείς της χώρας. Να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να έρθουν με μία κοινή πρόταση που θα αφορά τα γενέθλια με άξονα τον Πολιτισμό.

Μαθαίνω όμως, πως μετά από διαγωνισμό έχουν ήδη αναλάβει κάποιοι άνθρωποι, υποθέτω καθ όλα άξιοι, τις εκδηλώσεις των γενεθλίων. Αναρωτιέμαι όμως…

Οι επιπλέον επιτροπές και αναθέσεις σε εποχές κρίσης συνιστούν χρηστή οικονομική διαχείριση;

Η ουσία είναι πάντως μία. Αφήστε τα Κύπρια ήσυχα.

Είναι εκεί 19 ολόκληρα χρόνια, αποτελούν έναν πετυχημένο θεσμό που όλοι περιμένουμε κάθε χρόνο να έρθει η ώρα του σε εκείνο το δίμηνο, μόλις πριν από ένα χρόνο γινόντουσαν συζητήσεις για αναβάθμιση και τώρα πάμε στη συρρίκνωση!

Καλά…πριν από ένα χρόνο δεν ξέραμε πως θα μπαίναμε στο 50ο έτος της Δημοκρατίας; Ξέραμε!

Καλά…πριν από ένα χρόνο η οικονομική κρίση δεν ήταν ήδη παρούσα στον κόσμο και

αναμενόμενη στην Κύπρο;

Ήταν!

Πριν από λίγο καιρό, ένιωσα την ανάγκη να απευθυνθώ στον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας όταν κινδύνεψε να πάει στις Ελληνικές καλένδες το Μέγαρο Πολιτισμού.

Ευτυχώς, τότε, ο Πρόεδρος Χριστόφιας που έμπρακτα τιμά τον Πολιτισμό απέτρεψε μια μοιραία εξέλιξη.

Σήμερα, με όσα συμβαίνουν εντός Κύπρου δεν ξέρω αν έχει μυαλό για επιπλέον σκοτούρες.

Απευθύνομαι λοιπόν σε όλους τους «αρμόδιους» όπου και αν αυτοί ευρίσκονται.

Να βρεθεί τώρα τρόπος να γιορτάσει η (μοιρασμένη και κατεχόμενη κατά το ήμισυ) Κύπρος τα 50χρονά της, χωρίς να πειραχτούν διόλου τα Κύπρια.

Θέλετε Κύριοι 1.000.000; Ζητήστε το από την εκκλησία.

Έχει. Και χωρίς ανταλλάγματα, μας χρωστάει, δεν της χρωστούμε.

Ζητήστε από 200.000 ευρώ από 4-5 τεράστιες επιχειρήσεις αν δεν θέλετε να πάτε στο παγκάρι.

Πάλι θα μαζευτεί το εκατομμύριο που ζητάτε για την κεντρική εκδήλωση της 1ης Οκτωβρίου.
Αναζητήστε χορηγούς στον ιδιωτικό τομέα.

Είμαι βέβαιος πως θα βρεθούν καθώς είναι πιο γρήγορος, πιο ευφάνταστος και πιο αποτελεσματικός.

Κάντε ότι σας φωτίσει, αλλά αφήστε το Φεστιβάλ Κύπρια, ήσυχα.
Δεν μπορεί να είναι ο Πολιτισμός, το μόνιμο θύμα των δικών σας ελλείψεων.

Και μετά, αναρωτιούνται κάποιοι φίλοι γιατί μας λέω Banana Republic!

ΥΓ1: Την φωτογραφία της κορυφής την τράβηξα στη χωματερή του Κοτσιάτη τον περασμένο Ιούνιο (όπως και την άλλη που ειχα δημοσιεύσει πρόσφατα με την κούκλα). Καθώς περπατούσα στο σκουπιδαριό ψάχνωντας για "θέματα", ξαφνικά βρέθηκα μπροστά στο γνωστό λογότυπο της καμπάνιας του Κυπριακού Τουρισμού που έχει για σύνθημα το Love Cyprus και που πάντα δείχνει μια "καρδιά" να βγαίνει πότε από τα νερά της θάλασσας, πότε από τις φυλλωσιές κλπ. Στη χωματερή, πριν από λέγες μέρες είχε βρέξει. Και με ένα απίθανο παιχνίδι της φύσης,, καθώς τα νερά στράγγιξαν, σχημάτισαν στο χώμα την "καρδιά" του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού. Δεν πίστευα στα μάτια μου και βέβαια φωτογράφησα αμέσως το έτοιμο έργο που είχα μπροστά μου. Νομίζω πως ταιριάζει με το σημερινό θέμα μου, καθώς το σκασμένο από την ανομβρία χώμα σε συνδυασμό με το ελάχιστο νερό της βροχής και την καρδιά που γέννησαν στον σκουπιδότοπο, συμβολίζουν έξοχα την αντίληψη για τον Πολιτισμό που έχει η Κυπριακή Πολιτεία.

ΥΓ2: Η Κινούμενη Άμμος θα είναι κανονικά στην ώρα της και σήμερα, 7-9. Το πρώτο της μέρος θα αφιερωθεί στον Klaus Voorman και στον ένα και μοναδικό του δίσκο, "A Sideman's Journey".

Ο Klaus Voorman, γερμανικής καταγωγής, ζούσε στο Αμβούργο όταν οι Beatles, 18χρονοι τότε έπαιζαν σε ένα club και ζούσαν στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο σε ένα υπόγειο. Ο Voorman σπούδαζε τότε Γραφιστικές Τέχνες και Μπάσο. Τους γνώρισε, έγιναν φίλοι και κυρίως, μαζί με την τότε φίλη του Astrid Kirchherr, τους "στάθηκαν" καθώς τους φιλοξένησαν τους τάϊσαν και τους φρόντισαν. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1966 οι Beatles είχαν έτοιμο τα νέα τους τραγούδια για τον επόμενο δίσκο τους. Έκπληκτοι ακόμα και οι ίδιοι με τη δουλειά τους καταλάβαιναν πως είχα δημιουργήσει μία τομή και αντιλήφθηκαν πως βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Ο δίσκος αυτός είτε θα τους καθιέρωνε στην avant guard της εποχής είτε θα ήταν ο Τιτανικός τους. Σκέφτηκαν λοιπόν, πως όφειλε όλο το πακέτο να εκφράζει την πρωτοπορία, όχι μόνο μουσικά, αλλά και εικαστικά, στο εξώφυλλο του δίσκου. Ο John Lennon τότε, τηλεφώνησε στον Klaus Voorman, ο οποίος έκπληκτος και ενθουσιασμένος έτρεξε κοντά τους, άκουσε τα τραγούδια, έμεινε "άναυδος" μιας που υπήρχαν τελείως νέα ακούσματα, ήχοι και πρωτόγνωρες αρμονίες για την Τέχνη του Τραγουδιού και δημιούργησε ένα εξ ίσου καινοτόμο για την δισκογραφία εξώφυλλο.

Έτσι, γεννήθηκε ο από κάθε άποψη δίσκος-σταθμός: Revolver.

Περισσότερα για τον Voorman, την μετέπειτα διαδρομή του στη μουσική και τον μοναδικό του δίσκο στον οποίο μετέχουν οι φίλοι του Cat Stevens, Paul McCartney, Ringo Star, Don Preston κ.α. , απόψε στην Κινούμενη Άμμο.