Στήλη Άλατος

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket
Καλώς Ήρθατε στη Στήλη Άλατος. Η Στήλη, δημοσιεύεται κάθε Σάββατο, ταυτόχρονα στην Κυπριακή εφημερίδα Πολίτης και στο ελληνικό portal TVXS. Κάποιες φορές, αν το επιβάλλει η επικαιρότητα γράφω και ανεβάζω κείμενα μόνο για διαδικτυακή χρήση. Κάτω από τα άρθρα, όπως σε όλα τα ιστολόγια, υπάρχει χώρος για σχολιασμό. Moderation, δεν κάνω. Για αυτόν τον λόγο όμως είμαι αυστηρός σε σχόλια επιθετικά που δεν σέβονται την οποιαδήποτε Άλλη άποψη ή είναι επιθετικά κατά κοινωνικών και φυλετικών ομάδων. Ύβρεις και προσωπικές επιθέσεις διαγράφονται χωρίς συζήτηση.

Συντονιστείτε τώρα στους 107, 6

Κινούμενη Άμμος. Κάθε Σάββατο 6-8 μ.μ στον 107,6 ή στο : www.1076.eu Στο shoutbox, το συζητάμε ζωντανά! Από τον Bach στον Dylan και από τον Beethoven στους Beatles και τους Felice Brothers,όλα είναι Μουσική 107.6 ΓΙΑ ΑΚΡΟΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2009

Hibakusha Αγάπη μου


Αμέσως μετά, καθώς τρομοκρατημένος επέστρεφε στο πατρικό, είχε το κουράγιο να σταματήσει και να βοηθήσει συμπολίτες του στην κατάσβεση μιας από τις αμέτρητες πυρκαγιές που είχα ξεσπάσει στην πόλη του.

Πέντε μέρες αργότερα καθώς ήταν στο κρεβάτι του, ζήτησε να ανάψουν τα φώτα γιατί όλα σκοτείνιασαν απότομα και είπε «διψάω, θέλω νερό, πάρτε μου παρακαλώ λίγο παγωτό».


Με αυτά τα λόγια, η ψυχή του πέταξε αφήνοντας πίσω το δηλητηριασμένο από τη ραδιενέργεια κορμί του.

Ήταν 11 Αυγούστου του 1945, πέντε μόλις μέρες μετά την ρίψη της πρώτης Ατομικής Βόμβας.

Οι Ιάπωνες, έχουν μία λέξη για τους επιζήσαντες του βομβαρδισμού.


Τους αποκαλούν Hibakusha.

Και ο τίτλος του άρθρου, διαλέγεται με τον τίτλο της κλασικής ταινίας του Ρενέ, «Χιροσίμα Αγάπη μου».

64 χρόνια μετά, τέτοιες μέρες η ιστορική μνήμη θέλει να φέρνει στην επιφάνεια αυτό που λέμε όλοι «φρίκη του πολέμου».


Με αφορμή τους βομβαρδισμούς της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, όλοι μιλάνε για το μέγιστο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, για τη απόλυτη φρίκη της μαζικής εξόντωσης τόσων και τόσων χιλιάδων ανθρώπων από τη μια στιγμή στην άλλη.


.


Λες και, η φρίκη στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι έχει κάποια διαφορά από τον οποιονδήποτε πόλεμο και τον τρόπο που χαράζει αμετάκλητα όσους τον βιώνουν.

«Απλά» ο συγκεκριμένος τρόμος ήταν πρωτόφαντος.

Ήταν άραγε λιγότερη η φρίκη όποιων βρέθηκαν για πρώτη φορά αντιμέτωποι με πυροβόλα όπλα;

Ήταν άραγε λιγότερος ο τρόμος όσων είδαν κι άκουσαν για πρώτη φορά τις κανονιές να σπέρνουν τον θάνατο με το χαρακτηριστικό σφύριγμα της πτώσης τους;

Αλήθεια!

Ποια να ήταν η αντίδραση εκείνου του πανάρχαιου προγόνου μας που είδε για πρώτη φορά τον απέναντί του να κραδαίνει ένα ρόπαλο απειλητικά και στη συνέχεια να του θρυμματίζει τα κόκαλα;

Αν προσπαθήσουμε να φανταστούμε τη σκηνή, μάλλον θα «δούμε» τον έναν με μια τεράστια απορία, δέκατα του δευτερολέπτου πριν δεχθεί το χτύπημα και, τον άλλον, με μία πρωτόγνωρη ηδονή ζωγραφισμένη στο πρόσωπο, την ηδονή της κυριαρχίας πάνω στον Άλλο.

Αν κάποιοι θυμήθηκαν την συγκλονιστική εισαγωγή της ταινίας του Kubrick «2001 Οδύσσεια του διαστήματος» , έχουν δίκιο. Αυτή ακριβώς υπήρχε στο μυαλό μου, καθώς έγραφα πριν από λίγο, αυτή την συμβολική σκηνή της γένεσης της βίας.

Τι είναι άραγε η ανθρώπινη ιστορία όταν αυτή ελέγχεται από τα σχέδια των κάθε ισχυρών κάθε είδους;

Ένα τεράστιο, ασύλληπτο σε μέγεθος ψηφιδωτό δημιουργημένο από δισεκατομμύρια έντρομα παιδικά βλέμματα.

Από τα μάτια των αθώων ανθρώπων που δεν έχουν άλλο τίποτα να πουν πέρα από «γιατί;».

Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος!

Και αν το καλοσκεφτεί κανείς, αυτό το περιλάλητο Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, ξεκινά από ένα κομμάτι γης χιλιάδες χρόνια πριν, που κάποιος για πρώτη φορά, θέλει να κρατήσει «δικό του» για να θρέψει την οικογένεια, την αγέλη, τους δικούς.

Και ξοδεύτηκαν αμέτρητες λέξεις σε ρητορείες και τόνοι μελάνης σε θεωρίες για να αποκτήσει αυτό το «Ιδιόκτητο Δικό» όλον τον αναγκαίο φιλοσοφικό οπλισμό ώστε να γεννηθεί και να γίνει –υποτίθεται- Φύσις ο Πόλεμος, ενώ μάλλον παρά φύση ασέλγεια είναι.

Ο πλανήτης, είναι γεμάτος Hibakusha. Και ας μην είναι όλοι επιζήσαντες από τη ραδιενέργεια. Ο πλανήτης, είναι όμως γεμάτος από επιζήσαντες πολέμων. Όλος ο πλανήτης είναι ένας διαρκής εν εφεδρεία στρατός.

Μάθαμε να δοξάζουμε τους στρατηλάτες, να τους βαφτίζουμε ως Μεγάλους και να τους διδάσκουμε ως πρότυπα. Τιμούμε τον Βουλγαροκτόνο, τον Αλέξανδρο, τον Τεμουζίν (Τζένγκις Χαν) τον Ναπολέοντα, τον Κωνσταντίνο.

Ανθρώπους που ελέω Θεών , προφητειών, μυστικών οραμάτων, σημαδιών του ουρανού αφάνισαν πληθυσμούς, πότισαν τη γη με αίμα που δεν μπορεί να μετρηθεί, διέταξαν τα πιο διεστραμμένα εγκλήματα που μπορεί κάποιος να φανταστεί. Όπως η τύφλωση των 15000 και πλέον ανθρώπων από τον αιμοσταγή Βουλγαροκτόνο, ένα παράδειγμα, από τα πολλά.

Κάθε χρόνο όμως, η ανθρωπότητα «πενθεί» για τους χιλιάδες που χάθηκαν στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.

Ίσως, γιατί η Ατομική Βόμβα δεν έχει ακόμα αντικατασταθεί από κάποιο καινούργιο «ρόπαλο» που θα αφήσει εμβρόντητο τον ανυποψίαστο άνθρωπο με την καινούργια, ακόμα πιο ισχυρή δύναμη καταστροφής.

Ο Ντόναλντ Ράμσφελντ, πρώην Υπουργός Άμυνας των Η.Π.Α., είχε μια κάπως αλλόκοτη συνήθεια. Στα επίσημα έγγραφα που διαβίβαζε προς τον Λευκό Οίκο πρόσθετε εικόνες «πολεμικής αποκάλυψης» που τις συνόδευε με βιβλικά αποσπάσματα.

Χαρακτηριστικό ένα ντοκουμέντο της 31ης Μαρτίου του 2003 που στην εισαγωγή του έχει ένα εδάφιο από την Προς Εφέσιους επιστολή του Α. Παύλου:«Διά τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού, ίνα δυνηθείται αντιστήναι εν τη ημέρα τη πονηρά και άπαντα κατεργασάμενοι στήναι"». Όπως είναι επίσης γνωστό, και ο τέως Πρόεδρος Μπους, «συνομιλούσε» με τον Θεό πριν πάρει τις αποφάσεις του, ενώ ασφαλώς η αρρώστια δεν αφορά μόνο στον Χριστιανισμό, αφορά φοβάμαι στην συντριπτική πλειοψηφία των Θρησκειών, που και αυτές με τη σειρά τους επικράτησαν με φωτιά και τσεκούρι κατά κανόνα ερήμην των υποτιθέμενων δημιουργών τους.

64 χρόνια μετά τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι τα συνθήματα κατά όλων των πολέμων και των πολεμικών μηχανών παραμένουν επίκαιρα όσο ποτέ. Και παραμένουν, τάχα, αφελή, αφελέστατα όσο ποτέ. Αμέτρητοι πολεμοχαρείς εθνικιστές είναι κάθε στιγμή έτοιμοι να κατηγορήσουν όσους φωνάζουν κατά των πολέμων ως ριψάσπιδες δειλούς άνανδρους. Όσους καίνε σημαίες ως προδότες. Όσους αρνούνται τη στράτευση ως μιάσματα.


Όμως, από τον δωδεκάχρονο Jiro Mitsuda του 1945 μέχρι τον νεαρό Σομαλό μετανάστη που προσπαθεί να αναπνεύσει στοιβαγμένος κάπου στη Σάμο το Α και το Ω είναι ακριβώς το ίδιο:

Ένας διαρκής, συστηματικός και ανελέητος πόλεμος κατά του Ανθρώπου.

Το επιβεβαιώνει, το σφραγίζει τραγικά ένα βλέμμα που είναι ολόιδιο σε όλες τις εποχές σε όλα τα μήκη και πλάτη.

Το βλέμμα του «γιατί» που αντικρίζεις στα μάτια των παιδιών.

Ή και αυτό ακόμα μας μοιάζει κλισέ;

Photo: Mother and child after Hiroshima bombing

ΥΓ: Η πρώτη φωτογραφία, στην κορυφή δείχνει το πραγματικό παντελονάκι που φορούσε ο μικρός Jiro Mitsuda εκείνο το μοιραίο πρωτινό.

Στη δεύτερη, βλέπουμε το ρολόι του κου Kengo Futagawa.

Ο κος Futagava διέσχιζε μία γέφυρα στις 8 και 15, όταν έπεσε η βόμβα στη Χιροσίμα, 1600 μέτρα μακριά του. Καθώς το κορμί του είχε αναφλεγεί από τις ασύλληπτες θερμοκρασίες, πήδηξε στο ποτάμι. Κατάφερε να βγει και να φτάσει σπίτι του όπου και πέθανε στις 22 Αυγούστου. Το ρολόι του, σταμάτησε για πάντα στην ώρα της πυρηνικής έκρηξης.


Η τελευταία φωτογραφία, έχει παρθεί στη Χιροσίμα 4 μήνες μετά την πυρηνική επίθεση. Το Γιατί, παραμένει αιωρούμενο και αναπάντητο στα χρόνια που περνούν, σε όλες τις εκδηλώσεις ανθρώπινης βίας οι οποίες όποια μορφή ή αιτία κι αν έχουν, είναι πάντα καθοδηγούμενες από αυτούς που δεν κινδυνεύουν ποτέ από αυτήν.

17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σας διάβασα στο tvxs.gr και από εκεί ήρθα εδώ. Δεν ξέρω που προτιμάτε τα σχόλια αλλά δεν είμαι γραμμένος στην ιστοσελίδα του Κούλογλου και εδώ μπορώ να σχολιάσω χωρίς εγγραφές :-)

Έχω διαβάσει και το προηγούμενο (Βρετανοί κρατήστε κλπ) και μετά το σημερινό μπήκα στο αρχείο σας και εψαξα τυχαία την αρθρογραφία σας. Τι να πω; Τα βαθύτατα συγχαρητήρια μου σε σας προσωπικά για την σπάνια πένα σας, την εφημερίδα σας στην Κύπρο που έχει το θάρρος να φιλοξενεί μία τόσο αδέσμευτη φωνή.

Η συνεργασία σας με την ιστοσελίδα tvxs.gr δεν με εξέπληξε, είναι το πιο σοβαρό ενημερωτικό Μέσο στην Ελλάδα.

Το σημερινό σας άρθρο; Τι να σας πω κύριε Πήττα. Ελάχιστοι πια γράφουν έτσι, μετρημένοι στα δάχτυλα αυτοί που μπορούν να διαχειριστούν τη γλώσσα τόσο καλά και να περάσουν σε λίγες σχετικά γραμμές τόσα πολλά σπουδαία νοήματα. Ίσως είναι και "μειονέκτημα" για την βιαστική μας εποχή επειδή τέτοια κείμενα απαιτούν συγκεντρωμένη ανάγνωση. Προσωπικά, το τύπωσα για να το απολάυσω καλύτερα.

Πέτρος Νικολαΐδης
Πολιτικός Μηχανικός
Αθήνα, Μετς.

the Idiot Mouflon είπε...

Ζεις πρωτοπόρο Ναγκασάκι...

Πο.Πη. Εδώ βρίσκεις σύνδεσμο για τις εικονογραφήσεις του Ράμσφελντ: Εϊναι από GQ, http://men.style.com/gq/features/landing?id=content_9217

Αλλά να το ξέρετε, σε εμάς τους "πολιτισμένους, όπως προσπάθησα να εξηγήσω στην περσινή επέτειο με το "Drop Zome", δεν θα έχουμε πολέμους επεκτατικούς αλλά συρρικνωτικούς. Πως καθηλώνεις τον "αναγκαίο" πληθυσμό ολοένα και πιότερο;

Yannis Tsal είπε...

Και τα δικά μου συγχαρητήρια κ. Πίττα για το εξαιρετικό σας κείμενο και τα "επώδυνα" ανθρωπιστικά μηνύματα που το διαπνέουν.
Ελπίζω να μην έχετε αντίρρηση που το αναδημοσιεύσαμε στο δικό μας blog
http://kelaidismata.wordpress.com/2009/08/08/hibakusha

kapernaros nikos είπε...

Σας μεταφέρω το σχόλιο που άφησα στο tvxs νωρίτερα:-)

Από τα πιο δυνατά κείμενα που έχω διαβάσει εδώ και πολλά χρόνια με αφορμή το Χιροσίμα Ναγκασάκι.

Και συγχαρητήρια που ευθέως με εξαιρετική γλώσσα γράφετε αλήθειες τεράστιες με τρόπο που μπορούν να ικανοποιήσουν και τον ακαδημαϊκό αναγνώστη και τον πιο "απλό" άνθρωπο.

Θα μεταφράσω το άρθρο και θα το στείλω σε φίλους εδώ στη Γερμανία αλλά θα το μεταφέρω και στους φοιτητές μου.

Θα μπορούσα να γράψω αρκετες σελίδες ανάλυσης πάνω στο άρθρο! Τόσο πυκνό!

Aikaterini Kastrioti είπε...

Αγαπη,Ειρηνη,Φιλια,εφυγαν απο της καρδιας την κατοικια κι εγιναν σταδια και ξενοδοχεια.

the Idiot Mouflon είπε...

P.S.: Πο.Πη. σκέψου το πιθηκο-ανθρωποειδές του Κιούμπρικ να σηκώνει το ρόπαλο και... αντί να το κατεβάζει στη κεφάλα του "άλλου"... να αρχίσει να το ανεμίζει δεξιά κι' αριστερά σαν διευθυντής ορχήστρας ... στο ρυθμό μάλιστα της μυσικής υπόκρουσης του φιλμ....

Ξέρεις... αν και καλλιτεχνικής φύσεως... και αυτό επιβολή θα ήταν.

Unknown είπε...

Mouflon! εξαιρετική variation!

Αν και νομίζω, πως το εκτοξευόμενο προς τον ουρανό οστό (slow motion)και η μετατροπεία του (επίτηδες κάνω χρήση του μουσικού όρου ;-) σε διαστημόπλοιο σταθμό πάνω από τη γη μαζί με την παράλληλη αλλαγή της μουσικής από τον υποβλητικό κοσμικό Lighetti στο "συμπαντικό βαλς" του Strauss περιέχει κατά κάποιον τρόπο αυτό που λες, προβάλλοντας ταυτόχρονα και την αντίθεση, αντίφαση, σύγκρουση μεταξύ της βίας και της αρμονίας ή ακόμα και τη θέση πως η αρμονία είναι το προϊόν των ρήξεων.

Ωστόσο, αν διαβάσει κανείς ολόκληρη την τριλογία του Clarke διαπιστώνει, προς το τέλος πως όλα αυτά τα θεωρήματα περί σύγκρουσης και βιας ως απαραίτητα στοιχεία προόδου ανήκαν απλά σε πρωτόγονες περιόδους, πριν από την "ενηλικίωση", πριν το τέλος της "παιδικής ηλικίας" όπως σημειώνει σε ένα άλλο βιβλίο του o ίδιος!

Unknown είπε...

Σας ευχαριστώ όλους για τα καλά σας σχόλια, τώρα που το ξαναδιάβασα και εγώ το άρθρο, νομίζω είναι από τα "καλά μου" :-).

Τσαλαπετεινέ, σε ευχαριστώ και ασφαλώς δεν υπάρχει το παραμικρό πρόβλημα! Σας άφησα ένα μήνυμα και στο πολύ καλό ιστολόγιο σας.

Ανώνυμος είπε...

Ο ΑΤΤΑΛΛΟΣ λεε騨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨Βομβαρδισμοι γινανε πολλοι θα γινουν κι αλλοι,γινονται καθε μερα π.χ Αφγανισταν.Βομβαρδισμοι ομως στο σωμα και στις ψυχες των ανθρωπων σε τοση εκταση δεν πρεπει να γινονται και με οποιαδηποτε δικαιολογια.Ειθε ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ,ΝΑ ΑΚΟΥΕΙ,ΝΑ ΕΚΤΙΜΑ,ΝΑ ΣΕΒΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΑ Ο,ΤΙ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗ ΨΥΧΗ.ΝΑ ΑΓΑΠΑΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΙΕΤΑΙ.Οι ανθρωποι οι ευκαιριακοι οι επιπολαια σκεπτομενοι,οι νεολεξακηδες,οι αθλια μιμουμενοι,χιουμοριστες χαρισματικους συγγραφεις,κανουν το μεγαλυτερο κακο με τα γραφομενα τους,χρεωνοντας σε λαους αθλιες πραξεις των ηγητορων τους.

χαρη είπε...

Γιώργο Πίττα, καλησπέρα (;), (θεωρητικά "καλημέρα" πια) και από δω.

Πολύ όμορφη η αισθητική τού "τόπου" σας, όπως καταλαβαίνετε με βρίσκει απολύτως, και με το παραπάνω, σύμφωνη...

Για την "ουσία τού θέματος" και τα είπαμε, και θα τα ξαναπούμε. Μπήκα για ένα γεια τώρα, έτσι συμβολικά...

(η γάτα σας μέ σκλάβωσε : τι τ έ λ ε ι ο γατί ! Μα π ο ύ το βρήκατε ;)

υγ: και πέστε στη Νεφέλη αν θέλετε εκ μέρους μου, ότι μου αρέσουνε πολύ οι φωτογραφίες της ...

καλό σας βράδυ - και πάλι: χάρηκα που γνωριστήκαμε.

Κλείτωρ είπε...

Αμέτρητοι πολεμοχαρείς εθνικιστές είναι κάθε στιγμή έτοιμοι να κατηγορήσουν όσους φωνάζουν κατά των πολέμων ως ριψάσπιδες δειλούς άνανδρους. Όσους καίνε σημαίες ως προδότες. Όσους αρνούνται τη στράτευση ως μιάσματα.
----------------------------------------------------------------------
και ανεγκέφαλους και σκουλήκια και ότι άλλο θες. Αναγνώρισα τον εαυτό μου σε αυτή την πρόταση.

το Ηλίθιο Αγρινό είπε...

@Πο.Πη.

Το "childhood's end" το είχα διαβάσει στα ελληνικά ως "οι επικυρίαρχοι" ("the sentinel"), ξέρεις αυτό ξεκίνησε ως μικρό διήγημα και πήρε διάφορες μορφές μετά.

Σαν ιδέα το βρίσκω εξαιρετικό... και είναι βέβαια μια πρόταση που επαναλαμβάνει συχνά στις ιστορίες του... όμως...

Δεν με ενδιαφέρει μια "έξωθεν" επέμβαση με τη μορφή που της δίνουν οι διάφοροι οπαδοί του βιβλίου της Urantia.

Αντιλαμβάνεσαι νομίζω πόσο εύκολα μπορεί μια τέτοια αντίληψη των πραγμάτων να οδηγήσει σε διακρίσεις ανάμεσα σε "σωστές" και "λανθασμένες" γονιδιακές διατάξεις... κάτι σαν ευγονικές λύσεις μετά θεοσοφίας. Μπλιαχ!

Unknown είπε...

Ναι,ναι,ναι...συμφωνώ απόλυτα!10000% plus!

Ανώνυμος είπε...

Ο Χριστιανισμός είναι το Άλφα και το Ωμέγα του σκότους.

ΙΗΣΟΥΣ: ΚΗΡΥΚΑΣ
ΜΙΣΟΥΣ, ΔΙΧΑΣΜΟΥ
ΚΑΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Αποτύπωση της ψυχογραφίας του
από τους ίδιους τους ευαγγελιστές

Η συνέχεια εδώ : http://freeinquiry.gr/pro.php?id=162

mtryfo είπε...

Απ τα καλύτερα post σας αγαπητέ μου φίλε... απ τα καλύτερα... δεν αποπνέει μόνο επετειακή συγκίνηση, προβληματίζει σοβαρά... αλλά ποιους? οχι βέβαια αυτούς που θά πρεπε... αυτοί "συνομιλούν" με το θεό δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με τα παιδιά που πεθαίνουν κάθε μέρα σε ολο τον κόσμο...

αιολος είπε...

Την ιστορία την γράφουν οι νικητές, έτσι οι αμερικάνοι βάφτισαν το ατομικό έγκλημα (Ναγκασάκι και Χιροσίμα) που μετά θέλησαν να επαναλάβουν στον ποταμό Γιαλού στην Κορέα σαν "ανθρωπιστική" επιχείρηση που γλύτωσε ζωές αμερικανών και Ιαπώνων συντομεύοντας τον πόλεμο.

Ανώνυμος είπε...

Νίκος

Πως είσαι φίλε; Ελπίζω καλά. Να κάνω μια μουσική πρόταση, ίσως σχετική (μόνο στον τίτλο) με την ανάρτησή σου;

Ultravox - Hiroshima Mon Amour.

"Meet beneath the autumn lake
Where only echoes penetrate
Walk through polaroids of the past
Future's fused like shattered glass, the sun's so low
Turns our silhouettes to gold
Hiroshima mon amour"

Καληνύχτα στην αγαπημένη Κύπρο.