Στήλη Άλατος

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket
Καλώς Ήρθατε στη Στήλη Άλατος. Η Στήλη, δημοσιεύεται κάθε Σάββατο, ταυτόχρονα στην Κυπριακή εφημερίδα Πολίτης και στο ελληνικό portal TVXS. Κάποιες φορές, αν το επιβάλλει η επικαιρότητα γράφω και ανεβάζω κείμενα μόνο για διαδικτυακή χρήση. Κάτω από τα άρθρα, όπως σε όλα τα ιστολόγια, υπάρχει χώρος για σχολιασμό. Moderation, δεν κάνω. Για αυτόν τον λόγο όμως είμαι αυστηρός σε σχόλια επιθετικά που δεν σέβονται την οποιαδήποτε Άλλη άποψη ή είναι επιθετικά κατά κοινωνικών και φυλετικών ομάδων. Ύβρεις και προσωπικές επιθέσεις διαγράφονται χωρίς συζήτηση.

Συντονιστείτε τώρα στους 107, 6

Κινούμενη Άμμος. Κάθε Σάββατο 6-8 μ.μ στον 107,6 ή στο : www.1076.eu Στο shoutbox, το συζητάμε ζωντανά! Από τον Bach στον Dylan και από τον Beethoven στους Beatles και τους Felice Brothers,όλα είναι Μουσική 107.6 ΓΙΑ ΑΚΡΟΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ-ΣΥΡΙΖΑ. Απώλεια ταυτότητας και συρρίκνωση.


Η Αλλαγή συντελείται έτσι και αλλιώς, είτε θέλουμε είτε δεν τη θέλουμε, κάθε στιγμή.
Από την άρνηση –ακόμα και για συζήτηση- του Περιβαλλοντικού ζητήματος μέχρι την Πράσινη ρητορεία των κομμάτων εξουσίας η διαφορά είναι τεράστια.

Και δεν πρόκειται να μείνει στα λόγια, γιατί η μετεξέλιξη της Οικονομίας και της Παραγωγής σε «Πράσινες» είναι πια επιβεβλημένη από το ίδιο το Σύστημα ή έστω από εκείνο το μέρος του που κατανοεί πως μόνο με την εξέλιξη θα επιβιώσει.


Αυτή τη στιγμή, το κομμάτι του Συστήματος που βλέπει την συνέχειά του μέσα από την εξέλιξη, είναι το κυρίαρχο.


Αυτό άλλωστε συμβολίζει και η πρόταξη του κου Ομπάμα ως ηγέτη των Η.Π.Α.


Αν κανείς δει προσεκτικά τη σημειολογία του, μπορεί να το αντιληφθεί πλήρως.

Και ενώ η Αμερική ετοιμάζει άλματα αναβαθμίζοντας ποιοτικά την κυριαρχία της, επιβάλλοντας και μέσα από την επιλογή του κου Ομπάμα –συμβολικά- το απόλυτα Διαπολιτισμικό μέλλον του κόσμου, στην Ευρώπη μοιάζουμε να βυθιζόμαστε στα φρικαλέα ακροδεξιά φοβικά βαρίδια της ξενοφοβίας, του εθνικισμού, της μισαλλοδοξίας.

Η άνοδος των φασιστοειδών σε όλο το ευρωπαϊκό τόξο, από τη Μεγάλη Βρετανία με το B.N.P. έως την Ελλάδα με τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό είναι που θα έπρεπε να στέλνει ηχηρά μηνύματα στην Αριστερά, στην Αριστερά αυτή που υπήρξε στην διαδρομή της ανέκαθεν Ευρωπαϊκή.


Ο μόνος τρόπος που υπάρχει για να φράξει τον δρόμο στην Ακροδεξιά είναι η άμεση επανατροχοδρόμηση της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης και η άμεση επαναφορά στις Ευρωπαϊκές αξίες όπως είχαν τοποθετηθεί στη δεκαετία του 80 κυρίως με σημείο αναφοράς τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, τα Ανθρώπινα Εργασιακά και Πολιτικά Δικαιώματα και την Ανεκτική Κοινωνία.

Αυτό, ήταν το Ιστορικό στίγμα της Ελληνικής Αριστεράς (πλην του ΚΚΕ) .


Στίγμα της Αριστεράς εκείνης που όταν το ΠΑΣΟΚ φώναζε το στείρο και υποκριτικό ως πρακτική «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο» είχε το θάρρος να στηρίξει την Ελληνική διαδρομή στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα αντί να χαϊδεύει λαϊκίστικα τους Πολίτες με συνθήματα άδεια από πολιτικό και οραματικό περιεχόμενο.

Οι θητείες των ευρωβουλευτών αυτής της Αριστεράς, τόσο του Αλέκου Αλαβάνου όσο και του αείμνηστου Παπαγιαννάκη ήσαν για χρόνια ολόκληρα κάτι παραπάνω από πετυχημένες.

Και ήταν με απορία και στεναχώρια που είδαμε τον Αλέκο Αλαβάνο να εγκαταλείπει σταδιακά την ταυτότητα του Ευρωπαίου Αριστερού , του βαθύτατου γνώστη των λειτουργιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και των χωρών που την απαρτίζουν για να μπορέσει να «συμπλεύσει» με την ευρύτερη Ελληνική πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που έχει προσδιορισθεί σε ασφυκτικό βαθμό από την χυδαιότητα και τον χαμηλό ποιοτικό πήχη που έχουν επιβάλλει ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία. Στην ίδια παράδοση επιτυχίας προστέθηκε αργότερα και ο Παπαδημούλης για να «επιβραβευτεί» τώρα με τον εξοβελισμό του από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.


Όσο μπορώ πιο επιγραμματικά θα πάω λίγο πιο πέρα με κάποιες ερωτήσεις και κάποιες νύξεις.


Από την πρακτική για το άρθρο 16 –σημείο στο οποίο ο Συνασπισμός κατάφερε έγκαιρα να ταυτιστεί με το ευρύτερο φοιτητικό κίνημα και στη συνέχεια να το καρπωθεί ωσάν να το δημιούργησε- μέχρι το τελείως υπερφίαλο και ανόητο «ψήφο στα 16» οι αποστάσεις είναι μεγάλες.


Εύλογα ο ΣΥΡΙΖΑ εκμεταλλεύτηκε την απόλυτη αντιπολιτευτική απουσία του ΠΑΣΟΚ εκείνη την περίοδο και πρόβαλλε εαυτόν ως τη μόνη και μία ουσιαστικά αντιπολίτευση. Το ΠΑΣΟΚ χαμένο στην εσωστρέφειά του, το ΚΚΕ προσκολλημένο στα προβλεπτά στερεότυπα του, στην άκρη ο ακροδεξιός ΛΑ.Ο.Σ , ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν.


Κάπως έτσι, άρχισε το φούσκωμα των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ.

Κάπως έτσι, και κάτω από συγκεκριμένη συγκυρία, μια μερίδα ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ στράφηκαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ για να τιμωρήσουν την ανυπαρξία του κόμματός τους αφ ενός, αλλά και αφ ετέρου για να στείλουν μήνυμα συνεργασίας σε προγραμματικό επίπεδο.

Κάτι, που στις Ποιοτικές μετρήσεις της εποχής, είχε γίνει ξεκάθαρο.

Και σε εκείνη την περίοδο είχε διαφανεί και κάτι άλλο, εξαιρετικά πολύτιμο.

Για πρώτη φορά, η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ έμοιαζε να διαπερνάει ακόμα και να εμπνέει μερίδα των νεολαίων του ΚΚΕ και κάποιων στελεχών.

Εκεί όμως δυστυχώς φάνηκε η ένδεια.

Εκεί, φάνηκε πόσο ανερμάτιστη είναι κάποια πλευρά της ηγετικής ομάδας.

Δηλώσεις του τύπου «συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ ισοδυναμεί με κάθοδο στον Άδη» «εμείς και το ΠΑΣΟΚ ανήκουμε σε άλλους κόσμους» πλήγωσαν και απογοήτευσαν όχι την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αλλά, όλους αυτούς που στις προηγούμενες μετρήσεις είχαν δηλώσει ΣΥΡΙΖΑ για να πιέσουν προς μια συνεργασία.


Δηλαδή, απλούς ψηφοφόρους, αριστερούς με μία ευρεία έννοια, δυνητικούς συντρόφους που είναι εγκλωβισμένοι σε ένα κόμμα εξουσίας, γιατί, αυτό είναι που μεθαύριο θα διαμορφώσει λίγο πολύ τη ζωή τους. Αφόρητη αλαζονεία, απρόσμενη και απαράδεκτη.

Είναι ποτέ δυνατόν να λες πως η ακυβερνησία είναι…ευλογία;

Που το λες αυτό; Στον μέσο πολίτη που τρέχει κάθιδρος να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του; Που τρέμει μη χάσει τη δουλειά του; Που αγωνιά όχι για το όραμα ενός καλύτερου αύριο αλλά για το αν θα υπάρξει αύριο για τον ίδιο και τα παιδιά του;

Ακόμα και αν είναι «ευλογία η ακυβερνησία» αυτό δεν μπορεί να ειπωθεί έτσι. Γυρίζει μπούμερανγκ όπως και γύρισε.

Και όταν τα ποσοστά άρχισαν να κατρακυλάνε, και τα 16%- 17% γινόντουσαν 14%....13%....12%....(χωρίς καν ποικίλματα ανάκαμψης) κανένας πλην ελαχίστων δεν προβληματίστηκε…

Και ήρθε ο Δεκέμβρης.

Ο Δεκέμβρης, ο ματωμένος, ο εξεγερτικός, αυτός που θα μπορούσε να ανατρέψει την χειρότερη κυβέρνηση όλων των εποχών της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Και ο ΣΥΡΙΖΑ κυριολεκτικά «τρελάθηκε».

Δεν υπάρχει ούτε ένας από εμάς, που να μην είδαμε με ανακούφιση την οργή των Πολιτών νέων και όχι μόνο, που ακολούθησε την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Δεν υπάρχει ούτε ένας από εμάς που δεν αναφώνησε, «επιτέλους, η κοινωνία ξυπνάει από το βαθύ κώμα».

Όταν αναλάμβαναν το έργο τους όμως οι συντεταγμένοι ασφαλίτες προβοκάτορες σε πλήρη εναρμόνιση με τους πάσης φύσεως χούλιγκανς και κάνανε λαμπόγυαλο τα πάντα ,ο ΣΥΡΙΖΑ αντί να επιδεικνύει «κατανόηση» θα έπρεπε να βγει μπροστά και να καταδικάσει πρώτος τις καταστροφές.


Θα έπρεπε να βγει μπροστά και να προστατέψει τα καταστήματα των οποίων η συντριπτική πλειονότητα ήταν στην κατηγορία των μεσαίων ή και μικρών επιχειρήσεων με 5-10 υπαλλήλους.

Εκεί, ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε σε κατά μέτωπο σύγκρουση με την πλατειά κοινή γνώμη και την άφησε επιεικώς, πεντάρφανη.

Γιατί, είναι η ίδια κοινή γνώμη που διακατέχεται από αηδία για τον ορυμαγδό των οικονομικών σκανδάλων, γιατί είναι αυτή η κοινή γνώμη που βλέπει τη ζωή της να υποβαθμίζεται κάθε μέρα, γιατί είναι αυτή η κοινή γνώμη που σε ένα μέρος της είχε προηγουμένως δει στον ΣΥΡΙΖΑ την μόνη αντιπολιτευτική δύναμη ουσίας.

Προβοκάτσιες και χοντράδες που έμειναν χωρίς καταγγελία πειστική, σιωπηρή ταύτιση με τα «μπάχαλα» αναγόρευση του μοιραίου Αλέξη σε…Θανάση Διάκο και Παπαφλέσσα και η χυδαιότερη πολιτική συμπαιγνία των τελευταίων χρόνων (ΚΚΕ+ΝέαΔημοκρατία+ΛΑ.Ο.Σ) μαζί με τις προβοκάτσιες του «Επαναστατικού Αγώνα» έβγαλαν τον ΣΥΡΙΖΑ εκτός παιδιάς.

Και όμως ακόμα και τότε, κανείς σχεδόν δεν ανησυχούσε.

Και όσοι τολμούσαν να θέσουν υπό αμφισβήτηση τις επιλογές, αμέσως βαφτίζονταν ως παλαιολιθικοί, σταλινικοί, κατεστημένοι, εραστές της εξουσίας και άλλα πολλά και θλιβερά.

Σε όλα αυτά, έρχονται να προστεθούν η διαρκής αγιοποίηση κάθε είδους κατάληψης στα Πανεπιστήμια, η απαξίωση της Ακαδημαϊκής κοινότητας, η αμετροεπής πρόσκληση στην κυρία Κούνεβα να μπει στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ για τις Ευρωεκλογές που φάνηκε στο σύνολο της κοινωνίας και ειδικά της εξωκοινοβουλευτικής νεολαίας σαν πολιτικαντισμός αίσχιστου είδους.

Και, μπαίνουμε στην τελική ευθεία των Ευρωεκλογών, με τον ΣΥΡΙΖΑ να εκπέμπει έναν γεροντοκοριασμένο αντιευρωπαϊσμό προδίδοντας τον βασικό του κορμό, τον Συνασπισμό και τους συντρόφους που χρόνια και χρόνια τον στηρίζουν εμμένοντας με συνέπεια στις ποιότητες και τις αξίες που μόνο αυτός ο χώρος προάγει στην Ελλάδα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ηττήθηκε μόνος του. Αποδείχτηκε ανίκανος να αγκαλιάσει το +10% που απεκόμισε για μια περίοδο, αγνόησε την καταγωγή αυτού του κόσμου, καβάλησε το καλάμι, συμπεριφέρθηκε εν τέλει μη πολιτικά.

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ δεν θα εγκαταλειφθεί από τους συντρόφους και τους φίλους.

Θα επιστρέψει στις αρχές που τον δόμησαν και τον έκαναν να ξεχωρίζει σε όλο το πολιτικό φάσμα ως δύναμη ριζοσπαστική, μακριά από τους λαϊκισμούς, ως δύναμη πολιτικού πολιτισμού και ρήξεων που στηρίζονται στον ορθολογισμό.

Είναι ο μόνος χώρος που μπορεί να αντιληφθεί πως δεν βρισκόμαστε στον 19ο αιώνα αλλά στον 21ο με όλα όσα αυτό σημαίνουν.



ΥΓ. Έγραφα χτες στο TVXS για το ήθος και το ύφος που έχουν ορισμένοι όταν επιχειρούν να καταγράψουν τις διαφωνίες τους με τον Λεωνίδα Κύρκο. Αμέλησα να συμπληρώσω, πως τα ίδια ισχύουν και για αυτούς που με την ίδια βαναυσότητα προσβάλλουν τον Φώτη Κουβέλη. Επειδή δε πολλοί επικαλούνται τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη (βολεύει ίσως η οριστική πλέον απουσία του) ας κάνουν μια βόλτα από την ιστοσελίδα του και ας μελετήσουν την αρθρογραφία του. Ίσως τότε κατανοήσουν που ήμασταν αλλά και που βρεθήκαμε…


ΥΓ2. Για την επιρροή του ΚΚΕ Εσωτερικού, ΕΑΡ, Συνασπισμού.
Τα ποσοστά επιρροής ήταν χαμηλά. Πάντα ήταν χαμηλά.
Βρέθηκα στον χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς από τα μέσα της δεκαετίας του 70 γιατί το ζήτημά μου –και όχι μόνο δικό μου- ήταν Ποιοτικό και όχι Ποσοτικό. Αφ ενός.

Αφ ετέρου, οι συγκυρίες είναι διαφορετικές.

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον και εφ όσον μου επιτρέπεις να έχω γνώμη, θα μπορούσε να είχε συγκρατήσει τα ποσοστά του μεταξύ 9% και 11% στις Ευρωεκλογές αν δεν είχε υποκύψει στον λαϊκισμό και αν δεν είχε χάσει τη μπάλα από τον ενθουσιασμό του επειδή βρέθηκε στο γήπεδο. Αυτά, θα είχαν αποφευχθεί, αν υπήρχε πραγματική και σε βάθος Πολιτική Παιδεία.


ΥΓ3. Ο δρόμος δεν πρέπει να είναι αντιευρω ενωσιακός.

Ακριβώς αυτό, υποστηρίζει και η Άκρα Δεξιά μιλώντας για την Ευρώπη των Εθνών που προβάλλει ως αντίπαλη αντίληψη κατά της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης. Ο δρόμος (για μένα) πρέπει να είναι ξεκάθαρα Ευρωπαϊκός και υπέρ της Ενοποίησης με συγκεκριμένη ατζέντα.


Την είχαμε αυτή την ατζέντα , την είχαμε και ήταν εξαιρετικά συγκεκριμένη.

Και είναι μία ατζέντα που υιοθετούν πολλές δυνάμεις στην Ευρώπη, δυνάμεις που είναι οι φυσικοί μας σύμμαχοι. Και πάλι, θα προτείνω τα κείμενα του Παπαγιαννάκη αλλά και πολλά παλαιότερα άρθρα του Αλέκου Αλαβάνου και όχι μόνο.



ΥΓ4. Η άνοδος του ακροδεξιού μπακάλη θυμίζει –με αναλογίες- την άνοδο στις δημοσκοπήσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Με δανεισμένους ψηφοφόρους από την δεξαμενή της Νέας Δημοκρατίας, ο ΛΑ.Ο.Σ μάλλον θα συμπεριφερθεί –δυστυχώς- πιο έξυπνα.


Επαγγελματίας πολιτικάντης δημαγωγός και λαϊκιστής στο έπακρο, θρέφει την πρακτική του από την μοναδική σχεδόν υστερική πολιτική φιλοδοξία που τον χαρακτηρίζει. Να εκδικηθεί την Νέα Δημοκρατία για την απομάκρυνσή του από τους κόλπους της. Δεν έχει απολύτως κανέναν ειλικρινή ηθικό στόχο και για αυτό δύσκολα θα υποπέσει σε λάθη.


Ήδη, εξαναγκάζει τη Νέα Δημοκρατία να δηλώνει πως «αποκλείεται να συνεργαστεί με τον ΛΑ.Ο.Σ» και ταυτόχρονα να δηλώνει πολιτικές που στοχεύουν στην ικανοποίηση των ψηφοφόρων που διέρρευσαν προαναγγέλλοντας, σκούπες, αστυνόμευση και γενικά (ακρο)δεξιά στροφή.


Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η Αριστερά έχει ηθικό και πολιτικό χρέος να εμμείνει στις αρχές της αλλά ταυτόχρονα να λειτουργήσει συναινετικά με όλες τις δυνάμεις που βρίσκονται απέναντι από την ακροδεξιά και εθνικιστική κατρακύλα του τόπου.


Οι πολιτικές των συγκλίσεων και των προγραμματικών συνεργασιών για να μην περάσουν οι ακροδεξιές πρακτικές, είναι πιο κρίσιμες από ποτέ. Όλα αυτά, ασφαλώς, στη βάση συμφωνιών Σημείων και στη βάση συγκεκριμένων πολιτικών που αφορούν σε καίρια θέματα.


8 σχόλια:

kyriakos είπε...

Γιώργο με μια προεκλογική ευρω.. καμπάνια με τίτλο.. ''ΑΝΤΑΡΣΙΑ... στην Ευρώπη..''
νομίζω
θα έπρεπε να λένε πάλι καλά οι του Συριζα..

the Idiot Mouflon είπε...

Κ. Πήττα.... καλός ο "...Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός, τα Ανθρώπινα Εργασιακά και Πολιτικά Δικαιώματα και η Ανεκτική Κοινωνία..." αλλά χωρίς συγκεκριμενοποίηση των ιδεών με προτάσεις για νόμους ή κατάργηση νόμων, για μεθόδους αυτο-νόμησης των πόλεων/κοινοτήτων, για τρόπους νομιμοποίησης σωμάτων άλλων πέραν της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας, κλπ. ... χωρίς δηλαδή να πει κάποιος "θα επιδιώξουμε / κάνουμε συγκεκριμένα αυτό και αυτό" ... δουλειά δεν γίνεται.

Υπόψη σας, ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση γίνεται θελκτική μόνο ως γενικό πλαίσιο που θα οριοθετεί (βλ. περιορίζει) την εξουσία των κρατών και θα προστατεύει την αυτονόμηση των μαζών από τις "εθνικές" κυβερνήσεις. Δεν με ενδιαφέρει διόλου σαν υπερ-κυβέρνηση που απλά θα αντικαταστήσει τις εθνικές.

Ανώνυμος είπε...

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς. Άνοιξαν πολλά θέματα.

Για την ακροδεξιά, έχουν γραφτεί πολλά και υπάρχει ο ευρύτερος ισχυρισμός ότι ήρθε για να μείνει. Θα το δείξει η ιστορία. Δεν είμαι όμως βαθιά πεπεισμένος.

Οι κατηγορίες περί οπορτουνισμού του ΣΥΡΙΖΑ, κατά κάποιο τρόπο ευσταθούν, και αυτό φάνηκε κατά βάση με την κωλοτούμπα του Δεκέμβρη. Δε με πείραξε το γεγονός ότι δεν κατέκριναν μπάχαλους και «υπέρ-επαναστατικές» πράξεις. Αυτό θα μπορούσα να το δεχτώ, σαν κατανόηση των υποκειμενικών αιτίων που οδήγησαν εκεί. Θα μπορούσα -ίσως- να πω ότι ούτε η κωλοτούμπα τους με πείραξε τόσο. Αυτό που με πείραξε, ήταν ότι αδιαφόρησαν παντελώς για το χρέος τους να εξηγήσουν -τουλάχιστον- σε όσους αδυνατούσαν να καταλάβουν τα βαθύτερα αίτια των επεισοδίων που διαδραματίστηκαν. Αρνούνται πεισματικά, να προβάλλουν και την οπτική των κοινωνικά αδύναμων ομάδων, των αδικημένων, των κολασμένων.

Κατά κάποιο τρόπο, η οργή που μας κυριεύει μας ανάγκασε όλους να δούμε με -αν όχι θετική, τουλάχιστον- ουδέτερη ματιά τα επεισόδια και τα βίαια ξεσπάσματα, λησμονώντας τις αναπόφευκτες συνέπιες και το αναμενόμενο κόστος. Θα το υποστούμε τώρα.

Τέλος, για ‘μένα τελείωσαν όλα. Χρειάζεται ολοκληρωτική ανασύσταση. Από μηδενική βάση.

aiolos είπε...

Μιας και μιλάτε για αριστερά, ας δούμε τι υπήρχε στην Ελλάδα:

Μετά τα γεγονότα της Τασκένδης και την διάσπαση του ΚΚΕ, σχηματίστηκαν δύο ρεύματα (εκτός των αριστερίστικων ομάδων που έχουν με κάποια ειλικρίνεια αλλά είναι ύποπτος ο ρόλος τους)
1. Το παραδοσιακό ΚΚΕ (που στα εθνικά θέματα προσπαθούσε να αποβάλει τις προδοτικές του θέσεις και να ακολουθήσει πατριωτικότερη πολιτική).
2. Το ΚΚΕ εσ (το οποίο παρουσιάστηκε σαν ανανεωτική αριστερά με την διαφορά ότι διατήρησε όλο το αντιπατριωτικό Ζαχαριαδικό οπλοστάσιο)

Τα δύο κόμματα αυτά εκλογικά συνυπήρξαν σαν ΕΑ και μετά σαν ΣΥΝ , σε αυτή την κατάσταση του ΣΥΝ η «ανανεωτική αριστερά», έκανε κάτι πολύ απλό προσπάθησε να απογυμνώσει το ΚΚΕ από τα στελέχη του, ποια στελέχη παρέμειναν τώρα στον ΣΥΝ μετά την απομάκρυνση του ΚΚΕ
1. Όσα στελέχη είδαν τον ΣΥΝ σαν προθάλαμο για να περάσουν στο ΠΑΣΟΚ (Δαμανάκη, Σαράφογλου, Λογοθέτης, Μπίστης, Γαλανός κλπ…… πλήθος μέγα)
2. Όσα στελέχη έμειναν στον ΣΥΝ δεν ήθελαν να έχουν δεσμεύσεις ιδεολογικές (πλην του αντιπατριωτικού τους μένους) και να μπορούν να φατριάζουν ελεύθερα.

Ο ΣΥΝ στην συνέχεια προχώρησε σε νέα μετονομασία και γίνηκε ΣΥΡΙΖΑ.
Όσες όμως μετονομασίες και πάρει αυτό μόρφωμα, όσες χαμαιλεώντιες μεταμορφώσεις και αν πάρει, δεν παύει παρά να είναι ένα κόμμα που δεν έχει και δεν θα έχει απήχηση στον Ελληνικό λαό.
Κε Πήττα οι θέσεις που βάζετε περί «αριστεράς» (ΣΥΡΙΖΑ) και «ακροδεξιάς» (ΛΑΟΣ) είναι τουλάχιστον έξω από την Ελληνική πραγματικότητα, γνωρίζω ότι είστε Ελλαδίτης, τις απόψεις αυτές τις απορρίπτει το σύνολο του Ελληνικού λαού.
Ειδικά για το θέμα των λαθρομεταναστών σας βάζω αυτό σε πρώτη φάση.

http://www.youtube.com/watch?v=XaxKFGMorJ0&feature=related

aiolos είπε...

Πραγματικά εκπλήσσομαι με την θέση σας ότι :

@ Πήττας

Οι θητείες των ευρωβουλευτών αυτής της Αριστεράς, τόσο του Αλέκου Αλαβάνου όσο και του αείμνηστου Παπαγιαννάκη ήσαν για χρόνια ολόκληρα κάτι παραπάνω από πετυχημένες.

Με ποια κριτήρια μετράτε την επιτυχία ; Κατά την γνώμη μου ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα είναι κριτήριο επιτυχίας, αν και οι πολλοί δεν έχουν πάντα δίκαιο και εγώ πάντα με μειοψηφίες πορεύτηκα, ιδεολογικά λοιπόν η περίοδος αυτή καθορίστηκε από την απομόνωση του ΣΥΝ (ΣΥΡΙΖΑ) από απομόνωση με την Μακεδονική πολιτική του, με την πολιτική με τους μετανάστες που σήμερα φαίνεται πόσο λάθος έκανε στις επιλογές της, στα ζητήματα με την εκκλησία κλπ.
Όλα αυτά περιθωριοποίησαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια ψευτοκουλτουριάρικη ομάδα, «πνευματικών» ανθρώπων, δημοσιογράφων, φοιτητών που θεωρητικά γνωρίζουν την ύπαρξη μεροκάματου κλπ βαρεμένων, στην πραγματικότητα είναι το κόμμα αυτό των θαμώνων του Θησείου που αμπελοφιλοσοφούν βλέποντας την Ακρόπολη και πίνοντας τον πανάκριβο καφεδάκι τους, μακριά από τον λαό και την καθημερινότητά του.
Εδώ είναι η ουσιώδης διαφορά του αιθεροβάμονος βηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ με τον ρεαλιστικό δίπλα στους εργαζόμενους βηματισμό του ΚΚΕ.

Πολύ σωστά είδατε την εκτός πραγματικότητας συνθηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ για ψήφο στα 16, εδώ θα έπρεπε να προσθέσετε και την βαλκανική πονηριά του να λάβει ψήφους από νομιμοποιηθέντες λαθρομετανάστες μιας και δεν παίρνει ψήφους των Ελλήνων, έτσι υποστηρίζει την είσοδο στην Ελλάδα Όλης της Ασίας και της μισής Αφρικής. Η αδιαφορία του ΣΥΡΙΖΑ για την τύχη του Ελληνικού κράτους το καταδικάζει στην γενική ανυποληψία……………

Είναι το ΛΑΟΣ ακροδεξιά;

Τι είναι αυτό που προσδιόριζε μια παράταξη σαν ακροδεξιά πχ

Η ποσόστωση των λαθρομεταναστών;
Μα αυτό το εισηγούνται και αριστερά κόμματα της Ευρώπης.

Η προάσπιση της ησυχίας και της ασφάλειας των Ελλήνων πολιτών;
Εντάξει ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρετε και η αριστερά θα την βόλευε μα συνολική καταστροφή των δομών του κράτους για να επιβληθεί, τον λαό τον συμφέρει η απαξίωση της αστυνομίας με στημένα γεγονότα όπως αυτό του Αλέξη ή του Κορανίου κλπ;

Η προάσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας μας, δηλαδή Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ;
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιθυμούσε βέβαια η Ελλάδα να ανήκει στους λαθρομετανάστες!!!!!!!!

Η αντιμετώπιση της ανεργίας;
Η αντιμετώπιση της διαφθοράς;
Η θωράκιση της Ελληνικής νεολαίας;
Ο σεβασμός της Θρησκείας;
Κλπ

Όλα αυτά συνιστούν ακροδεξιά ή πολιτική ύπαρξης κράτους, πρακτική που εφαρμόζουν τα Δυτικά Ευρωπαϊκά κράτη αλλά παραεφάρμοσε και ο υπαρκτός σοσιαλισμός;

πετρούλα είπε...

Γιώργο Πήττα,

Τόσο ο χώρος του Συνασπισμού, σα βασική συνιστωσα, όσο και ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ διαπνέονται από τις αρχές του σεβασμού στη γνώμη της πλειοψηφίας. Αυτό από μόνο του δημιουργεί μια δυναμικότητα. Αλλιωση σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι υπάρχει γιατί δε μιλάμε για ένα κόμμα σαν το ΚΚΕ. Δε θεωρώ ότι πρέπει να αναζητήσουμε εκεί το λόγο που δεν έχει απήχηση ο ΣΥΡΙΖΑ.

Τα λάθη για μένα πρέπει να αναζητηθούν αλλού. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να πείσει για την διαφορετικότητά του. Ο κόσμος έχει συνηθίσει να βλέπει προσωποπαγή κόμματα, ακόμα και στο ΚΚΕ κρίνει τους χειρισμούς της Παπαρήγα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκάθαρα δεν ειναι προσωποπαγές κόμμα ωστόσο ο άνθρωπος που επελέγη να είναι μπροστά, o Αλέξης Τσίπρας δε μπόρεσε ακόμα να πείσει τους αμφιταλαντευόμενους να ψηφισουν ΣΥΡΙΖΑ. Εχουμε ακόμα δρόμο για να πείσουμε.

Το γεγονός ότι έχουμε διαφωνίες εσωτερικά νομίζω ότι ειναι μεγάλο προσόν, μας βοηθάει μέσα από το διάλογο να γίνουμε καλύτεροι. Αρκεί να είμαστε πρόθυμοι να συζητήσουμε και ψύχραιμοι.

Ας μη ξεχάσουμε και το ποσοστό αποχής. Οφείλουμε να δείξουμε στους νέους κυρίως ανθρώπους που έχουν αμφισβήτηση για το πολιτικό σύστημα εν γενει, ότι δεν είναι όλοι ίδιοι...

-=IMAGINOS=- είπε...

Δύο επισημάνσεις μόνο.

1)Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέρρευσε για ένα λόγο και μόνο. Συνέχισε να μιλάει για εξεγέρσεις και επαναστατικές αριστερίστικες μπαρούφες άνευ ουσίας, όταν στην Αθήνα και σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας λεηλατούνταν και καταστρέφονταν ανεμπόδιστα περιουσίες και άνθρωποι έμεναν στο δρόμο και καταστρέφονταν οικονομικά.

2)Το πόσο επαγγελματίας πολιτικάντης δημαγωγός και λαϊκιστής στο έπακρο είναι ο Καρατζαφέρης η όχι, αυτό φάνηκε από την αμέσως επόμενη μέρα των βουλευτικών εκλογών. Το ΛΑΟΣ είχε από το 2000 που ιδρύθηκε σαν πολιτικός σχηματισμός, σημαία του την ασφάλεια και την λαθρομετανάστευση. Από τότε ουδέποτε άλλαξε πολιτική σημαία. Κανένα άλλο κόμμα δεν έδειξε την παραμικρή προσοχή σε αυτά τα δύο πολύ σημαντικά προβλήματα (τα σημαντικότερα) που αντιμετωπίζει εδώ και 15 χρόνια τουλάχιστον η Ελληνική κοινωνία. Από τις 8 Ιουνίου και μετά τις εκλογές, "όλως τυχαίως" η λαθρομετανάστευση και η ασφάλεια του Έλληνα πολίτη έγινε το νούμερο ένα ζήτημα που συζητείται και αναζητείται λύση του από όλα τα κόμματα πλην του…. ΣΥΡΙΖΑ και πάλι…

Εάν κάποιος λοιπόν πολιτικός αρχηγός βλέπει μπροστά 9 ολόκληρα χρόνια και μετά από αυτά τα 9 χρόνια όλοι ακολουθούν και προσπαθούν να εφαρμόσουν την πολιτική του και υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που αυτόν τον πολιτικό τον χαρακτηρίζουν ως επαγγελματία πολιτικάντη δημαγωγό και λαϊκιστή, τότε έχει χαθεί η σημασία των εν λόγω εννοιών και φυσικά να μην αναζητάτε λάθος αιτίες και άλλοθι, της κατακόρυφης πτώσης της αριστεράς γενικότερα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη όπως και θα είδατε. Οι λαοί έχουν και κρίση και αντίληψη απλά κάποιες στιγμές πέφτουν για χρόνια σε χειμερία νάρκη για διάφορους λόγους, αλλά τελικά κάποτε ξυπνούν.

SKY είπε...

Έξοχη ανάλυση των όσοων όλοι γνωρίζουμε αλλά φοβόμαστε να παραδεχτούμε.

Είμαι σίγουρος όμως πως αν οι ευρωεκλογές είχαν μία αναβαθμισμένη θέση στη συνείδηση των λαών, τα αποτελέσματα μπορεί και να ήταν διαφορετικά γιατί, σε ένα αναβαθμισμένο ευρωκοινοβούλιο, όσο και να απέχει κανείς από την πολιτική σκέψη, δε στέλνει εύκολα ως εκπρόσωπο του τον Πλεύρη.

@aiolos
Η ακροδεξιά ορίζεται εκτός από την ακραία απάνθρωπη συνθημετολογία και από την έλλειψη ιδεολογίας και προτάσεων τα οποία αντικαθιστά με τον φτηνό λαϊκισμό.

Αν θέλεις μπορείς να ανατρέξεις στις νοητικές ακροβασίες του Καρατζαφέρη στη συνέντευξη που του πήρε ο Χατζηνικολάου προχθές. Ξέρεις εκείνη με την "λεκτική" της κάθε εποχής.