Επιστροφή

Πόσο λείψαμε τελικά; Ημερολογιακά, από τις 14 του Ιουλίου μέχρι τις 25 είναι μόλις 11 μερούλες. Τίποτα. Και όμως, αν και σωματικά κουραστήκαμε, οι μπαταρίες πραγματικά φόρτωσαν-άλλο λίγο και θα παθαίναμε υπερφόρτωση που λέει ο λόγος. Ένα δεκαήμερο γεμάτο θαλασσινή πορεία και σταθμούς σε μερικά από τα πιο ιστορικά λιμάνια που οδηγούν σε κάποιες από τις πλέον φορτισμένες με ιστορία και αισθητική πόλεις της Μεσογειακής Ευρώπης: Νάπολη –Πομπηία- Ερκολάνιo (Herculaneum) , Τσιβιταβέκια –Ρώμη- Βατικανό, Λιβόρνο-Φλωρεντία, Βιλφρανς-Νίκαια Εζ, Βαρκελώνη, Μάλτα-Μντινα-Μπίργκου.

Από όλα αυτά τα ωραία που τώρα ακόμα μπερδεύονται κάπως στο μυαλό μου, είπαμε, πολλές εντυπώσεις, δυο πράγματα κρατώ προς ώρας: την οδυνηρή επιθυμία μου στη Φλωρεντία να σκίσω το εισιτήριο της επιστροφής και η απέραντη «στεναχώρια» στην ωραία Βαρκελώνη καθώς σκεφτόμουν την τεράστια χαμένη ευκαιρία της Ελλάδας με τους Ολυμπιακούς Αγώνες….

Η επιστροφή μας συνοδεύτηκε με τη συνάντηση Χριστόφια Ταλάτ και τον προσδιορισμό της ημερομηνίας για τις απευθείας συνομιλίες.

Πάμε για Λύση; Κατάλυση; Απόλυση; Δεν ξέρω και ομολογώ πως είμαι πολύ σκεπτικός. Πολλά και διαφορετικά παλεύουν μέσα μου και φοβάμαι μην παραδοθώ είτε σε μία τελείως ψυχρή λογική είτε σε ένα απόλυτα τρικυμισμένο συναίσθημα. Και τα δύο, είναι απελπιστικά κακός οδηγός στην πολιτική και την ιστορία.

Μία παράμετρος που αδυνατώ να αποβάλλω είναι η παγκόσμια οικονομική κρίση –που έχει ακόμα αρκετά περιθώρια να χειροτερέψει- και, την τόνωση της οικονομίας της Κύπρου-που θα είναι γενναία- σε περίπτωση διευθέτησης.

Αρκεί;

• Rod Stewart το κλιπ με ένα τραγούδι που λατρεύω, Rod Stewart το playlist της σελίδας και, , Rod Stewart η εκπομπή στον Άστρα 5-7 σήμερα Σάββατο.
• Τα Σαββατιάτικα άρθρα στον Πολίτη –που φτωχαίνει εξαιρετικά με την αποχώρηση του Ανδρέα Παράσχου, από το ερχόμενο Σάββατο.
• Καλώς σας βρήκα και πάλι!