Μην αμελήσετε. Πάρτε μαζί σας νερό*

Έχει περάσει η ώρα και σβήνω γράφω συνέχεια το κείμενο της Στήλης Άλατος, χωρίς να μπορώ να αποφασίσω τελικά τι θέμα θα δώσω.

Φταίει κυρίως ο Κώστας ο Κωνσταντίνου, που με το χθεσινό του άρθρο (Το χρυσό στην υποκρισία) για τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου με «υποχρέωσε» να στείλω στο καλάθι των αχρήστων το κείμενο που είχα ήδη ετοιμάσει από την Πέμπτη το βράδυ. Τα ίδια είχα γράψει…!

Και, κάθομαι τώρα εδώ, μπροστά από το πληκτρολόγιο ψάχνοντας να βρω μια αφορμή για κείμενο.

Δεν έχω καμία διάθεση να γράψω για το Κυπριακό, για το υδατικό, ή το παγκόσμιο κλιματολογικό.

Δεν έχω όρεξη να την πέσω στους εθνικιστές και στους υπερπατριώτες, ούτε να τα βάλω με τους παπάδες, ο και τους πολιτικάντηδες που μας δουλεύουν ψιλό γαζί κάθε στιγμή.

Τυχαία, διαβάζω:

«Ο θαλασσινός άνεμος κι η δροσιά της αυγής υπάρχουν χωρίς να το ζητήσει κανείς» γράφει ο Γιώργος Σεφέρης στο Θερινό Ηλιοστάσι Θ’.

Και με κάνει να σκέφτομαι για άλλη μια φορά πως οι Ποιητές, οι Συνθέτες, οι Ζωγράφοι, οι Δημιουργοί γενικώς, μέσα σε πέντε γραμμές, μερικές νότες και λίγα χρώματα, μπορούν να αναδείξουν την αδιανόητη μικρότητα των πλείστων εξ όλων αυτών που με έπαρση απύθμενη διαχειρίζονται τις τύχες της καθημερινότητάς μας.

Κοιτάξτε τους καλά. Ας μην τους ονοματίσω τώρα, τους ξέρουμε όλοι μας, τους βλέπουμε στην τηλεόραση, τους ακούμε στα ραδιόφωνα καθημερινά.

Φανταστείτε τον εξής διάλογο μεταξύ ενός Πολιτικού και ενός Πολίτη.

Πολιτικός: Γενικά, είναι γεγονός πως υπάρχουν γενικώς προβλήματα τα οποία η Κυβέρνηση με σωφροσύνη και γνώση θα τα αντιμετωπίσει με επάρκεια και αποφασιστικότητα.
Πολίτης: «Θα χτίσω, λοιπόν, κι εγώ ένα μεγάλο προστατευτικό σπίτι με τις πέτρες που μου ρίξατε σ' όλη τη ζωή μου.» (Λειβαδίτης, Αιώνας Εμπορίου)
Πολιτικός: Εμείς, είμεθα συνεπείς. Ουδέποτε υποσχεθήκαμε κάτι τέτοιο. Είπαμε απλά, πως ασφαλώς και θα σκύψουμε στο ζήτημα και θα προσπαθήσουμε να το επιλύσουμε αν το επιτρέψει η διεθνής συγκυρία.
Πολίτης: «O Μότσαρτ μ' ένα μαύρο σκύλο τριγυρίζει τα καμένα σπίτια· ψάχνει κει μέσα στην καφτή τέφρα και την καρβουνίλα…Σε μερικές γωνιές δεν έχουν ακόμη σβήσει οι φωτιές...―Παράξενο -λέει- Πουθενά δεν ακούγεται πια η μουσική μου...» (Σαχτούρης, Ο Μότσαρτ)
Πολιτικός: Θα είμαι σαφής και ξεκάθαρος. Η ουσία είναι το αποτέλεσμα. Αλλά για να έχουμε αποτέλεσμα πρέπει να υπάρξει μελέτη, κρίση της μελέτης, προγραμματισμός , στόχευση και επιμερισμός ευθυνών. Στη συνέχεια, όταν θα έρθει η ώρα, θα δούμε αν και πως θα προχωρήσουμε.
Πολίτης: Γι' αυτό ακριβώς, για την ωραία τους άγνοια, τους αντάμειψα πλούσια με αληθινά πετράδια και διπλάσιες κολακείες. Πάντως το μόνο σίγουρο: τόπος της γέννησής μου: η Άκρα Mινώα. (Ρίτσος, Στοιχεία Ταυτότητας)

Κάθε φορά που μιλάνε οι εξ επαγγέλματος Γενικόλογοι να τους απαντά κάποιος με λέξεις καρφιά με λέξεις που αν μη τι άλλο θα τους φέρουν σε αμηχανία. Ή δε νιώθουν αμηχανία; Μπορεί και όχι. Η αμηχανία βλέπετε είναι ίδιον των ανθρώπων που έχουν περισώσει μία κάποια συστολή εντός τους. Και αυτή η περιοχή της ψυχής, μάλλον έχει διαβρωθεί στους εξ επαγγέλματος Γενικόλογους.

Όπως η θάλασσα τρώει το βράχο, έτσι και σε δαύτους η συστολή έχει γίνει άμμος και λάσπη κάτω από τον ωκεανό της ματαιοδοξίας τους.
Τώρα που θα πάμε διακοπές, να πάρουμε μαζί μας νερό να ξεδιψάσουμε . Όχι από αυτό που μας λείπει…από το άλλο, που ευτυχώς, το διαθέτουμε σε πλήθος. Εννοώ τους Ποιητές. Έλληνες, Ευρωπαίους, Αμερικάνους, ό,τι νάναι. Φτάνει να είναι σοβαροί, όχι δηλαδή από τάχα ποιητές που γλείφουν τις εξουσίες ή αυτοπροτείνονται για κρατικά βραβεία (αν είναι δυνατόν!).

Σας προτείνω δε, να βρείτε και να διαβάσετε προσεκτικά την «Ποιητική» του Αναγνωστάκη. Αξίζει αυτό το ποίημα –όπως και πολλά άλλα- να γίνουν προσευχή μας:

«Σαν π ρ ό κ ε ς πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις Nα μην τις παίρνει ο άνεμος»

* Και θυμηθείτε:

«Μην αμελήσετε. Πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία.»

(Μιχάλης Κατσαρός, Θα σας περιμένω)

ΥΓ Για να μη τρελαθούμε κιόλας:

Ναι, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, δεν είναι Ολυμπιακοί Αγώνες, δεν έχουν καμία σχέση με τη θρησκευτική και Ιεροπρακτική διάσταση που είχαν στην Αρχαία Ελλάδα.
Ναι, η Κίνα, είναι επιβαρυμένη με όλα όσα της καταμαρτυρούν-το κάναμε και εμείς άλλωστε.

Ναι, σε όλα. (που λέει ο λόγος).
Όχι όμως στην άκρως γεροντοκοριασμένη άποψη που λέει «εγώ δεν θα δω, δεν ανοίξω την τιβι για την τελετή έναρξης, δεν το ένα δεν το άλλο» Ναι, υπάρχει αυτή η άποψη-και ως άποψη σεβαστή είναι- άμα δε γουστάρεις ρε φίλε, πήγαινε βόλτα, κάνε ότι θέλεις- αλλά μη γίνεσαι άλλος ένας «παπάς» που κατηχεί την πλήρη αποχή και αποστροφή από την….αμαρτία. Ναι, είδα κάτι τέτοιες «απόψεις» σε κάποια ελληνικά ιστολόγια χτες το βράδυ, τα θυμήθηκα τώρα και για αυτό κάνω ατό το συμπλήρωμα.

Πρώτα από όλα, ανεξάρτητα από τις φιλοσοφίες , τις πολιτικές και λοιπές δυνάμεις, ένα πράγμα είναι διαπιστωμένο. Πως , εκατομμύρια Κινέζοι, το χαίρονται το πράγμα σα μικρά παιδιά. Την σημασία της διοργάνωσης, παρά τις όποιες εύλογες αντιρρήσεις, την έχουν τονίσει εκατοντάδες φορές ακόμα και Κινέζοι αντικαθεστωτικοί, οι οποίοι, κάτι παραπάνω ξέρουν από μας υποθέτω.
Τέλος, χθες τα βρόντηξα όλα διπλοκλείδωσα το γραφείο μου από τις 3 παρά και ήρθα σπίτι στις 3.

Η Ελένη και η μικρή Μαρία (τι μικρή δηλαδή…12 χρόνων είναι πια) είχαν ήδη φροντίσει για το οικιακό τελετουργικό που προϋποθέτει πίτσες, μπύρες και αναψυκτικά, και στρωθήκαμε να δούμε την έναρξη. Νομίζω πως οι Κινέζοι, ξεκινώντας από το εξαίρετο concept της Αθήνας, δημιούργησαν ένα αριστουργηματικό θέαμα που έσφυζε από την μακρά παράδοση και κουλτούρα τους.
Και, ασφαλώς θα «στρωθούμε» και για αρκετά αθλήματα.

ΥΓ 2. Άλλαξα τη μουσική έφερα Γκέρσουιν. Μάλιστα, το πρώτο κομμάτι, είναι "ανεπίσημο" είναι μόλις η δεύτερη δοκιμαστική ηχογράφηση της περίφημης (και έξοχης) Γαλάζιας Ραψωδίας. Ημερομηνία ηχογράφησης, 26 Ιουνίου, του 1931. Φίλτατε Ασέρας - ελπίζω αυτό να έρχεται κάπως πιο απαλά...