Αυριανισμός: ένα χθες που τελειώνει;

Αυριανή και Σαρτζετάκης σε πλήρη αρμονία ή με άλλα λόγια η Αυτοκρατορία της χυδαιότητας στις δόξες της με Κυβέρνηση και Υπουργούς να φέρνουν την Αυριανή ως παράδειγμα δημοσιογραφίας.

"Γράψτε μας ό,τι ξέρετε...προκειμένου να συμπληρώσουμε μια μεγάλη έρευνα για την αφεντιά του." Η ...επίσημη αγαπημένη του ΠΑΣΟΚ τότε, εγκαινιάζοντας τον χαφιεδισμό. Στον ίδιο τόνο εκείνη την εποχή έπαιζε και η Ελεύθερη Ώρα η οποία είχε συναγωνιστεί επάξια την Αυριανή στη χυδαιότητα κάποιων πρωτοσέλιδων τίτλων, συνήθως με αποδέκτη τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Καμαρώστε σημειολογία: Παίρνουμε ένα παλιό αριστερό σύνθημα, βαφτίζουμε της Εθνική Ελλάδος...Μουτζαχεντίν, πασπαλίζουμε το γλυκό με "παγκόσμιο θαυμασμό" και είναι πλέον βέβαιον πως είμεθα όλοι απόγονοι του Λεωνίδα και του Μεγαλέξαντρου. Προσωπικά, κάτι σε απογόνους του Καραγιόζη μου μοιάζουμε...

Αναρωτιέμαι, αν οι εκδότες της Αυριανής μπορούσαν να φανταστούν το μεγάλο μέλλον της εφημερίδας τους όταν αποφάσιζαν να τη βαφτίσουν με αυτό το όνομα που ατενίζει αενάως στο «Αύριο».

Αναρωτιέμαι επίσης αν είχαν μεθοδικά και στρατηγικά επιλέξει να εμβαπτιστούν στον έσχατο πάτο της χυδαιότητας και μετά να ραντίσουν ως ιερουργοί της δημοσιογραφικής πορνογραφίας την κοινωνία ολάκερη εθίζοντας το αναγνωστικό κοινό στο αγοραίο και φτηνό μήνυμα, στην συστηματική σπίλωση υπολήψεων, καθώς και στον ευθύτατο και ανερυθρίαστο χαφιεδισμό.

Θυμάται κανείς άραγε την «εφημερίδα» αυτή όταν αποκαλούσε τον Μάνο Χατζιδάκι «χαμερπή ομοφυλόφιλο»; ή «κίναιδο ολκής»;

Θυμάται κανείς πως η «εφημερίδα» αν είναι ποτέ δυνατόν, καλούσε τους αναγνώστες της να προσκομίσουν οτιδήποτε «στοιχεία» γνώριζαν για τη ζωή του αείμνηστου συνθέτη (που αυτός βέβαια θα παραμείνει αιωνίως …αυριανός…) προκειμένου να τον εκθέσουν;

Θυμάται κανείς το σχεδόν παθολογικό μίσος της Αυριανής για την Κύπρο και τους Κυπρίους όταν μέσα από διάφορα άρθρα προσπαθούσε να καλλιεργήσει την αντιπάθεια προς τη Νήσο και τους κατοίκους της;

Η εφημερίδα, που… «γκρέμισε τον Καραμανλισμό» και που σήμερα στηρίζει ασμένως τη Νέα Δημοκρατία και τον αρχηγό της.

Βέβαια, η Αυριανή σήμερα πια δεν πουλάει παρά ελάχιστα φύλλα.

Όμως, την ενδοφλέβια της ένεση στην κοινωνία την έκανε, ώστε σήμερα, άξιοι και καλύτεροι, πιο γκλαμουράτοι συνεχιστές της να ξερνάνε δημοσίως από κανάλια και ραδιόφωνα χωρίς να προκαλούν το δημόσιο αίσθημα. Είναι πια, ο κανόνας.

Οι δε εξαιρέσεις, όπου αυτές υπάρχουν, κατατάσσονται αυτόματα στην περιοχή της γραφικότητας.

Το πρόβλημα όμως, ή μάλλον το ερώτημα που εγείρεται δεν είναι τι συμβαίνει τώρα πια.

Μιλάμε όλοι, συζητάμε, γίνονται και ειδικές ημερίδες για τον ρόλο των media, την κατάντιά τους, την επικράτηση του λαϊκισμού και άλλα πολλά και ενδιαφέροντα.

Μοιάζει όμως να μας διαφεύγει μία λεπτομέρεια εξαιρετικά θλιβερή.

Όταν η Αυριανή ξεκινούσε την διαδρομή της στα περίπτερα, το κοινό, όχι απλώς την αγκάλιασε με το καλημέρα, αλλά την πέταξε στα ύψη της κυκλοφορίας.

Κατά συνέπεια, υπήρχε μία κοινωνία ή έστω μία μεγάλη της μερίδα που σαν έτοιμη από καιρό, περίμενε τον κατάλληλο φορέα για να αποκτήσει σώμα και έκφραση.

Μία μερίδα κοινού, που είχε ανάγκη τεράστια από τις αρχές κιόλας της δεκαετίας του 80 να εκφράσει την πλήρη απαξία σε Αρχές, σε Πολιτισμό, σε Σκέψη, σε Πολιτική.
Μία μερίδα της κοινωνίας που «επικοινωνεί» και εκφράζεται μέσα από την ακραία ύβρη που τη μεταφράζει σε «μαγκιά» «λαϊκότητα» και παθολογικό μίσος για κάθε τι το χαμηλότονο και στοχαστικό.

Σήμερα, λένε μερικοί πως φτάσαμε στο τέρμα του δρόμου.

Πως οι επίγονοι της Αυριανής , δηλαδή ο κάθε Θέμος και ο κάθε «λαϊκός» Εισαγγελέας θα σιγήσουν ο ένας μετά τον άλλον γιατί η εποχή τους τελείωσε.

Κάτι που ορισμένοι σηματοδοτούν με τον πιθανό εγκλεισμό του κου Αναστασιάδη στη φυλακή.

Μη νομίζετε…Αν τελικά καταλήξει εκεί αυτός ο κύριος, η αιτία δεν είναι η υπόθεση Ζαχόπουλου και το διαβόητο DVD πάντως . Αυτά, είναι απλώς μια αφορμή.

Η αιτία, η ουσία του πράγματος πηγαίνει χρόνια πίσω, όταν η Αυριανή ως κανονική πορνοφυλλάδα δημοσίευσε της γυμνές φωτογραφίες της δεύτερης συζύγου του Ανδρέα Παπανδρέου.

Είναι πολλά χρόνια που παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα. Μία πραγματικότητα που συντίθεται από αλλεπάλληλα μεγάλα σκάνδαλα από δημοσιογραφίσκους εσχάτου επιπέδου που κατέστησαν εαυτούς αυτόκλητους Ζορό και έγιναν λαϊκοί ήρωες.

Μία πραγματικότητα στην οποία η ανυπαρξία θεσμών και πολιτικής βούλησης αφήνουν τον πολύ κόσμο έρμαιο στα δόντια των πτωματολόγων του λαϊκισμού.

Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό, η μόνη δύναμη που μπορεί να προβάλλει συγκροτημένες αντιστάσεις είναι η Αριστερά. Δεν λέω πως δεν υπάρχουν αλλού υγιείς δυνάμεις. Υπάρχουν!

Τονίζω όμως το «συγκροτημένες αντιστάσεις» δηλαδή αντιστάσεις που ενσαρκώνονται με πολιτική πρακτική και καθημερινή παρέμβαση στην κοινωνία.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, που και ο αείμνηστος Χατζιδάκις, που τόσο εμίσησαν οι Αυριανιστές όλου του φάσματος , παρότι υποτίθεται «δεξιός» κάθε φορά που ήθελε να προσθέσει την πολύτιμη φωνή του για κάποιο κοινωνικό ζήτημα, πρόσθετε τη φωνή του στη χορωδία της Αριστεράς.

Ας ελπίσουμε, πως αυτή τη φορά, πιάσαμε πραγματικά πάτο. Ή μήπως έχει και πιο κάτω;

Τα δύο αποκόμματα της Αυριανής αθλιότητας τα βρήκα και τα αντέγραψα από το http://www.hadjidakis.gr/ . Το εξώφυλλο με τους ….μουτζαχεντίν είναι από το ιστολόγιο του φίλτατου Μαύρου Γάτου.

Το compilation που ανέβασα «πατάει» στους Crosby Stills Nash & Young και στον Neil Young μεμονωμένα. Τα 2 πρώτα τραγούδια είναι από την πολύ πρόσφατη δουλειά του, μία (ακόμα) καθαρά αντιπολεμική δουλειά.

Είναι γνωστό πως οι Crosby Stills Nash & Young είναι βαθύτατα πολιτικοποιημένοι και ενεργοί ακτιβιστές τόσο για ζητήματα ειρήνης και αφοπλισμού από πολύ παλιά, όσο και σε όλες τις περιοχές που μπορούν να διεγείρουν έναν σκεπτόμενο πολίτη οποιασδήποτε χώρας. Παράλληλα είναι βαθύτατα Αμερικανοί και ο σεβασμός τους στη μουσική και όχι μόνο παράδοση , είναι διάχυτος.

Τα περισσότερα τραγούδια που έβαλα εδώ, θα παιχτούν στην εκπομπή μου στον ‘Αστρα 5-7.