Στήλη Άλατος

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket
Καλώς Ήρθατε στη Στήλη Άλατος. Η Στήλη, δημοσιεύεται κάθε Σάββατο, ταυτόχρονα στην Κυπριακή εφημερίδα Πολίτης και στο ελληνικό portal TVXS. Κάποιες φορές, αν το επιβάλλει η επικαιρότητα γράφω και ανεβάζω κείμενα μόνο για διαδικτυακή χρήση. Κάτω από τα άρθρα, όπως σε όλα τα ιστολόγια, υπάρχει χώρος για σχολιασμό. Moderation, δεν κάνω. Για αυτόν τον λόγο όμως είμαι αυστηρός σε σχόλια επιθετικά που δεν σέβονται την οποιαδήποτε Άλλη άποψη ή είναι επιθετικά κατά κοινωνικών και φυλετικών ομάδων. Ύβρεις και προσωπικές επιθέσεις διαγράφονται χωρίς συζήτηση.

Συντονιστείτε τώρα στους 107, 6

Κινούμενη Άμμος. Κάθε Σάββατο 6-8 μ.μ στον 107,6 ή στο : www.1076.eu Στο shoutbox, το συζητάμε ζωντανά! Από τον Bach στον Dylan και από τον Beethoven στους Beatles και τους Felice Brothers,όλα είναι Μουσική 107.6 ΓΙΑ ΑΚΡΟΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2008

Εμείς, Αυτοί και τα…μυστήρια. -Tα παιδιά μας είναι η πατρίδα μας



Φίλες και φίλοι της Στήλης Άλατος.
Ο Μιχάλης που συμμετέχει εσχάτως στις συζητήσεις μας, με λόγο νηφάλιο και τεκμηριωμένο-ανεξάρτητα από το αν κανείς συμφωνεί μαζί του ή όχι, είναι ο Μιχάλης Μιχαήλ, πολύ γνωστός δημοσιογράφος του ραδιοφωνικού σταθμού Άστρα, συγγραφέας μεταξύ άλλων ενός εξαιρετικά ενδιαφέροντος πονήματος με τίτλο «Ο Μαρξ και η Αρχαία Ελλάδα» και ένας από τους πλέον επίμονους, συστηματικούς και φιλότιμους εργάτες της Επαναπροσέγγισης.

Μοναδικά του ελατήρια-και για αυτό βάζω το χέρι μου στη φωτιά- η αγάπη του για την πατρίδα του, η αγωνία του να παραδώσει στα παιδιά του έναν τόπο καλύτερο από αυτόν που βρήκε ο ίδιος μεγαλώνοντας.

Πρόσφυγας και ο ίδιος, γνωρίζει πολύ καλά την πικρία της προσφυγιάς, μόνο που αντί να οχυρώνεται πίσω από αυτήν, την μετουσιώνει δημιουργικά σε όπλο κατανόησης και αλληλεγγύης για τον Άλλον, τον επίσης πρόσφυγα.

Και, πασχίζει χωρίς απολύτως κανένα προσωπικό όφελος, να εξορίσει από τη ζωή του τόπου, όλες εκείνες τις συνισταμένες που κατέστησαν τόσο τον ίδιο όσο και τον Άλλο, Εξόριστους στην ίδια πατρίδα.

Ανανέωσα και τον τίτλο του ποστ με ολίγον σκωπτική διάθεση με βάση μια παλιά χιουμοριστική τηλεοπτική σειρά (Εγώ, αυτή και τα μυστήρια).

Στα σχόλια της συζήτησης, κατέθεσε μία σημαντικότατη εμπειρία από τη συμμετοχή του σε τηλεοπτικό πρόγραμμα Τ/Κ καναλιού, το πρόγραμμα του οποίου μεταδίδεται σε περίπου 120 χώρες.

Θεωρώ πως όσα κατέγραψε και μας εξέθεσε (και τον ευχαριστώ πολύ για αυτό) αποτελούν έναυσμα για περαιτέρω συζήτηση, στην ουσία, ίσως στην οδυνηρή ουσία των πραγμάτων που σπάνια λέγονται αλλά και όταν λέγονται δεν γίνονται συνείδηση ώστε να αποτελέσουν –μεταξύ άλλων- οδηγό για το τι πιστεύουμε πως πρέπει να γίνει.


Ο λόγος (γραπτός) στον Μιχάλη Μιχαήλ:

Αγαπητοί φίλοι, Θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια πρωτόγνωρη για μένα εμπειρία η οποία ξεκίνησε στις 10.30 το βράδυ του Σαββάτου (22/3) και έληξε στις 2.00 τα ξημερώματα της Κυριακής.

Είχα την χαρά, την ευτυχία και το προνόμιο (και τα εννοώ αυτά) να λάβω μέρος σε μια εκπομπή του τ/κυπριακού καναλιού Genç TV μαζί με μια άλλη ε/κύπρια συνάδελφο δημοσιογράφο και να συνομιλήσουμε με απλούς τ/κύπριους πολίτες από τα κατεχόμενα και το εξωτερικό (Αγγλία, Ισπανία, Σουηδία) για το μέλλον της Κύπρου.

Είμαι τυχερός διότι μέσα σε αυτές τις 3.5 ώρες είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε τηλεφωνικά με μέσω ηλεκτρονικών μηνυμάτων με περισσότερους από 150 τ/κύπριους και τ/κύπριες όλων των ηλικιών και κομματικών αποχρώσεων.

Ποια είναι τα συμπεράσματα μου σε γενικές γραμμές;

1. Ότι θέλουν λύση. Μόνο 2 μας είπαν για τοίχο ανάμεσα στις 2 κοινότητες ή διατήρησης του στάτους κβο.
2. Ιδιαίτερα διακαής για μια λύση είναι οι νεολαίοι.
3. Οι μεγαλύτερης ηλικίας όμως έχουν κάποιους φόβους. Φοβούνται τους δικούς μας ακραίους. Φοβούνται τυχόν επανάληψης του παρελθόντος.
4. Κάποιοι νιώθουν αδικημένοι επειδή έχασαν τα σπίτια τους το 74.
5. Θέλουν μια λύση που να διασφαλίζει την ασφάλεια τους.
6. Θεωρούν ότι τώρα με τον Χριστόφια μπορεί πιο εύκολα να εξευρεθεί λύση διότι είναι ο μόνος (όπως και ο χώρος από τον οποίο προέρχονται) που δεν έβλαψε τους τ/κ και ο μόνος που πάντα (πλην μιας περιόδου) τους λάμβανε υπόψη ως πολίτες αυτού του τόπου.
7. Οι ίδιοι φόβοι και ανησυχίες (με διαφορετικό περιεχόμενο) υπάρχουν και στις 2 κοινότητες.

Κατά τη διάρκεια της εκπομπής εξήγησα πως βλέπουμε εμείς τη λύση, ότι θέλουμε να είμαστε συνέταιροι στο κράτος που θα προκύψει μέσων της Δ.Δ.Ομοσπονδίας.

Μιλήσαμε για το στρατό με μένα (και τη συνάδελφο μου) να υποστηρίζουμε ότι πρέπει να φύγει ενώ μερικοί από αυτούς υποστήριζαν ότι θα πρέπει να παραμείνει έστω ένας αριθμός για τη δική τους ασφάλεια.

Εξηγήσαμε ότι όπως γι αυτούς προκαλεί φόβο και ανησυχία η παρουσία της Ε.Φ. και της ΕΛΔΥΚ, έτσι και για μας προκαλεί το ίδιο η παρουσία του Αττίλα και της ΤΟΥΡΔΥΚ.
Εδώ είναι που μπαίνει το θέμα της κατανόησης ΚΑΙ των δικών τους ανησυχιών. Μαζί με τις δικές μας, να γίνουν κατανοητές οι ανησυχίες εκατέρωθεν.

Υπήρξαν και στιγμές που φάνηκε ότι οι άνθρωποι των 2 κοινοτήτων αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα.

Συγκλονιστική ήταν η στιγμή όπου μια κυρία με ρώτησε ποιος θα την αποζημιώσει που έχασε την περιουσία της στην Πάφο και για 35 χρόνια δεν μπορεί να πάει στο σπίτι της.
Μου είπε ακόμα για τα σπίτια συγγενών της που τα έχουν χαλάσει οι δικοί μας ή κατέρρευσαν μόνα τους.

Εκεί μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω για το κοινό πρόβλημα.

Ένιωσε αμηχανία όταν της είπα ότι κι εγώ αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα μαζί της. Ότι για 35 χρόνια δεν μπορώ να πάω στο σπίτι μου ενώ της γιαγιάς μου το έχουν γκρεμίσει.

Και ήταν εκεί που συμφωνήσαμε ότι αυτά τα ζητήματα δεν μπορούν να λυθούν παρά μόνο μέσα από την επίλυση του κυπριακού.

Μιλήσαμε για τους νεκρούς ΤΟΥΣ και τους νεκρούς ΜΑΣ.
Μιλήσαμε για τους αγνοούμενους ΤΟΥΣ και για τους αγνοούμενους ΜΑΣ.
Για τους πρόσφυγες ΤΟΥΣ και για τους πρόσφυγες ΜΑΣ.

Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι ο πόνος είναι ο ίδιος.

Ότι είμαστε ένας λαός ο οποίος υπέφερε από τις ξένες επεμβάσεις και από τους δικούς μας ανθρώπους που έδρασαν σαν όργανα των ξένων.

Μιλήσαμε και για τη λεγόμενη απομόνωση και για τους έποικους σε σχέση με τους Πόντιους που βρίσκονται στις ελεύθερες περιοχές και εξηγήσαμε ότι δεν είναι το ίδιο.

Θέσαμε την παράμετρο της αλλοίωσης του δημογραφικού χαρακτήρα στα κατεχόμενα και τους κινδύνους που διατρέχουν οι ίδιοι από τον εποικισμό.

Εξηγήσαμε ότι με τους Πόντιους δεν ισχύει το ίδιο.

Μιλήσαμε και για το ανυπόστατο του κράτους που δεν αναγνωρίζεται από κανέναν πλην της Τουρκίας γι αυτό και δεν πρέπει να μέμφονται εμάς για τα θέματα πτήσεων, εμπορίου και άλλα συναφή.

Έδειξαν να κατανοούν…Τα πλείστα από αυτά τα θέματα τα έθεσαν όπως είπα και πριν άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας, που έζησαν πράγματα και καταστάσεις.

Εκείνο που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν οι νεολαίοι.

Αυτοί ήταν πιο ξεκάθαροι στο θέμα λύση.Τόνισαν όμως ότι είναι απογοητευμένοι από μεγάλη μερίδα της δικής μας νεολαίας.

Ότι αρκετοί ε/κύπριοι νέοι είναι φανατικά τοποθετημένοι εναντίον των τ/κ, εξομοιώνοντας τους με τους Τούρκους ή θεωρώντας τους υπεύθυνους για το ότι συνέβη στην Κύπρο.

Έθιξαν και το Όχι στο Δημοψήφισμα και τους εξηγήσαμε ότι δεν είπαμε όχι στη λύση αλλά στο συγκεκριμένο σχέδιο. Και ότι αυτό αποδείχθηκε με την εκλογή Χριστόφια στην προεδρία.

Μίλησα (εντός και εκτός αέρα) για τα φοβικά σύνδρομα εκατέρωθεν.

Τόνισα ότι μόνο αν δούμε την αλήθεια κατάματα θα μπορέσουμε να πάμε μπροστά.

Ότι μόνο αφήνοντας πίσω το παρελθόν (χωρίς να σημαίνει ότι ξεχνούμε την ιστορία μας) θα μπορέσουμε να πάμε μπροστά.

Πολλοί συμφώνησαν ότι είμαστε ένας λαός με διαφορετική γλώσσα και θρησκεία που όμως δεν πρέπει να είναι εμπόδιο για το μέλλον μας.

Προβλήθηκε και ένα μεγάλο ρεπορτάζ (περίπου 15 λεπτά) με ε/κ να λένε στο φακό για την προοπτική της λύσης που διανοίγεται και για την ελπίδα που διατηρούν ότι επιτέλους κάπου θα καταλήξουμε.

Φίλοι μου,Σε προηγούμενα σημειώματα μιλήσατε κάποιοι για μομέντουμ.

Έχω ισχυρή την εντύπωση ότι βρισκόμαστε για μια ακόμα φορά σε ένα νέο μομέντουμ που θα πρέπει να το αξιοποιήσουμε.

Ας κοιτάξουμε κατάματα το μέλλον μας. Ας παλέψουμε γι αυτό!Ας μη σκεφτόμαστε πλέον σαν ε/κ και σαν τ/κ μα πάνω απ’ όλα σαν κύπριοι.
Αυτό δεν έχει να κάνει με τις εθνικότητες μας, δεν θα μειωθεί η ελληνικότητα μας ούτε και η τουρκικότητα των απέναντι.

Ας αποβάλουμε τα φόβητρα και τους βρικόλακες τους παρελθόντος.

--------------------------------------------------------------------------------------------

Ακολουθεί, το πρωτότυπο ποστ με βάση το άρθρο μου στον Πολίτη το Σάββατο 22 Μαρτίου:





Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, η συνάντηση του Προέδρου της Δημοκρατίας με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη δεν έχει ακόμα τελειώσει.
Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, η σύναξη στη Λήδρας που οργανώνουν πλείστοι φορείς, δεν έχει ακόμα αρχίσει.

Όλη την εβδομάδα που πέρασε , στην ιστοσελίδα της Στήλης, κάτω από το άρθρο του περασμένου Σαββάτου, έγινε μια τεράστια συζήτηση-125 και πλέον σχόλια και πάνω από 3380 μεμονωμένες επισκέψεις.

Η συζήτηση που κόντεψε να φτάσει στη μάχη του Στάλιγκραντ ήταν στο μεγαλύτερό της μέρος εξαιρετική. Συνήθως καλόπιστα, ξεδιπλώθηκαν οι ενθουσιασμοί, οι θετικές ματιές, οι επιφυλάξεις, ακόμα και οι αρνήσεις.

Τώρα, που διαβάζετε εσείς αυτές τις γραμμές, όλοι ξέρουμε τι έγινε.

Και ελπίζω ήδη να είμαστε όλοι λίγο πιο αισιόδοξοι από χτες.

Εξαιρετικών συμβολισμών η μέρα που επελέγη για να γίνει η πρώτη αυτή συνάντηση (και ελπίζω η ανακοίνωση για τη διάνοιξη του Λοκματζή)

Η 21η Μαρτίου είναι η επίσημη πρώτη της Άνοιξης. Αν το σκεφτείτε λίγο και βάλτε ένα Διά μπροστά στην Άνοιξη, έχουμε την…Διάνοιξη.

Ταυτόχρονα, είναι η Παγκόσμια Μέρα της Ποίησης.

Και έχοντας αυτό κατά νου, βουτάω την πένα στο ίδιο μελάνι που χρησιμοποίησε χτες ο Αντρέας ο Παράσχος για να γράψει την τελευταία του παράγραφο στο Παρτέρι του :

«Γιατί σύντροφοι, τα παιδιά μας είναι η πατρίδα μας»


Τα παιδιά μας είναι η πατρίδα μας. Ναι βρε Παράσχο, έτσι είναι.
Τέλειωσες το άρθρο σου με μια πρόταση που φλερτάρει πιότερο με την Ποίηση παρά με τον «δημοσιογραφικό» λόγο.

Μόνο, που για μένα –και για πολύ κόσμο ακόμα- η Ποίηση είναι ο Λόγος της Αλήθειας, είναι η πιο πραγματική Προσευχή που δύναται να υπάρξει, μια Προσευχή που κάνει χαρμάνι το χθες με το σήμερα και προφητεύει το αύριο.
Γράφει ο Τάσος Λειβαδίτης στο Υπόγειο:


[…] όλη η δροσιά του μέλλοντος τραγουδάει μες στις κλειδώσεις μου την ίδια ώρα που μου στρίβει το λαρύγγι η πείνα χιλιάδων φτωχών προγόνων, κι ω ήττες, συντρόφισσές μου, που μέσα σε μια στιγμή με λυτρώσατε απ' τους αιώνιους φόβους της ήττας.


Είμαι κι εγώ ένας Θεός μες στο δικό του σύμπαν, σε τούτο το υγρό υπόγειο, έξω βρέχει, ένα σύμπαν ανεξιχνίαστο κι ανεξάντλητο κι απρόβλεπτο,ένας Θεός καθόλου αθάνατος,
γι' αυτό και τρέμοντας από έρωτα για κάθε συγκλονιστική κι ανεπανάληπτη στιγμή του
.
Μα τι ωραίοι φίλες και φίλοι αυτοί οι θνητοί Θεοί, που τρέμουν από έρωτα για κάθε συγκλονιστική κι ανεπανάληπτη στιγμή τους. Και αυτούς τους θνητούς Θεούς επιτέλους πρέπει να λατρέψουμε σε αυτούς επιτέλους πρέπει να δεηθούμε.

Οι άλλοι οι αθάνατοι και μοναδικοί, ενθρονισμένοι σε σύμπαντα που δεν μετέχουν του κόσμου τούτου, μπορούν να μας αφήσουν στην ησυχία μας και να ασχοληθούν με τα του οίκου τους.

Εμείς, έχουμε να βάλουμε πολλά στη μπάντα.

Έχουμε να στείλουμε στη μεταποίηση τραύματα παλαιά, εικόνες και μνήμες εφιαλτικές.
Και λέω στην μεταποίηση και όχι στη χωματερή, γιατί αρκετά ποτίστηκε αυτός ο τόπος με δηλητήριο.

Στη μεταποίηση! Για να αλλάξουν όλα οι χθεσινοί δισταγμοί, σε γκάζια και θέληση για πορεία προς τα εμπρός.

Οι νεαροί Κύπριοι, ένθεν και ένθεν θα μεγαλώσουν σε έναν κόσμο εξαιρετικά δύσκολο αλλά και αστραφτερά διαφορετικό. Έναν κόσμο που μαθαίνει τώρα πως πρέπει να βρει τους τρόπους να συνεργαστεί για να σώσει τον πλανήτη. Έναν κόσμο που είναι υποχρεωμένος να βαδίσει στην όλο και πιο έντονη ενοποίηση των νοοτροπιών για να μπορέσει να υπάρξει.

Οι νεαροί Κύπριοι. Τα παιδιά μας, η πατρίδα μας.

Θα τους κληροδοτήσουμε σπίτι ή τεμαχισμένο οικοπεδάκι; Ξέρετε…δεν παραγνωρίζω τις δυσκολίες.

Ούτε τον ρόλο της Άγκυρας κλπ…Μόνο που ο ρόλος τους μπορεί να μην είναι τόσο αποφασιστικός όσο τον προβάλλουν ορισμένοι.


Αν βέβαια, αναλάβουμε εμείς οι Πολίτες τον δικό μας.
Σας περιμένω εκ νέου στο ιστολόγιο της Στήλης για συνέχεια της συζήτησης…

ΥΓ . Η χθεσινή συγκέντρωση, ήταν… «συμπαθητική». Λίγος κόσμος, εφ όσον ουσιαστικά το κάλεσμα διακινήθηκε μόνο μέσα από το διαδίκτυο και κάποια sms. Ειπώθηκε και στο χθεσινό πρωινό ενημερωτικό πρόγραμμα του Άστρα.
Γνωστοί και μη εξαιρετέοι bloggers εθεάθησαν να κόβουν χαμογελαστές βόλτες. Ο Λεξηπένητας, ο Χρυσοπράσινος Μπανανόφυλλος (Σταύρο με λένε…) η Δρ. Ψυχία, η Δασκαλούα, ο τακτικότατος συζητητής Στέλιος, ο επίσης τακτικός στην προηγούμενη συζήτηση Μιχάλης, ο Zappa και άλλοι ενδεχομένως που δεν μας αποκαλύφθηκαν. Οι φωτογραφίες είναι από χτες το απόγευμα και όποιος θέλει, μπορεί να τις αρχειοθετήσει.
Αν κάποιος θελήσει να τις δημοσιεύσει, ελεύθερα, με προϋπόθεση την αναφορά στην πηγή. Υπάρχουν και άλλες φωτογραφίες, θα τις ανεβάσω κάποια άλλη στιγμή, ο blogger είναι εξαιρετικά αργός τώρα και η μεταφόρτωση μου πήρε γύρω στις δύο ώρες!

50 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

χαχαχαχαχαχα ημουν εκει λιγος κοσμος οπως λες αλλα καλα ητανε

ωραιες φωτο

οταν ανοιξει μακαρι να ειναι κοσμος πολυς

"Λευτερακας"

Drapetis είπε...

Πρεπει να γινουν κινησεις για να αναθερμανθουν οι σχεσεις μεταξυ του λαου, να επαναληφθουν οσο γινεται οι μερες του 2003. Η διανοιξη της Ληδρας ειναι μια αρχη. Μιλουσα με ενα συντροφο απο Ελλαδα και εριξε μια ιδεα, την οποια μεταφερω εδω για να σχολιαστει. Προωθηστε λεει, την ιδεα η Κερυνεια να γινει πολιτιστικη πρωτευσουσα της Ευρωπης την επομενη χρονια. Αυτη η ιδεα με εβαλε σε σκεψεις, οχι τοσο για την πρακτικοτητα της ιδεας καθαυτης, αλλα για το ποιες αλλες κινησεις μπορουν να γινουν.

zappa είπε...

Olos o kalos o kosmos htan ekei. An8rwpoi apo 15 mexri 65 xronwn, an8rwpoi pou den eixan zhsei ta gegonota mexri kai to 74 alla kai an8rwpoi pou ta zhsane.Htan ta paidia apo thn koinh platforma ek kai tk daskalwn, apo thn neolaia enantia ston e8nikismo, apo thn ergatiki dimokratia, apo to periodiko anatropi kai ena swro allos kosmos apo omades kai organwseis pou den 8ymamai. Htan Ellhnokyprioi, Tourkokyprioi, Elladhtes, alla kai ksenoi, se mia diadhlwsh, alla propantwn MAZI! Kai idou to erwthma. Afou mporoume na organwnoume ekdhlwseis mazi, afou anoiksane ta odofragmata xwris na ANOIKSEI MYTH, GIATI NA MHN ZHSOUME KAI MAZI?

Aceras Anthropophorum είπε...

Να ζήσετε ρε λεβέντες τζαι ρε λεβέντισσες. Άλλον να σας θκιαβάζω τζαι άλλον να θωρώ τες φάτσες σας γεμάτες όνειρα τζ΄ελπίδαν.

Unknown είπε...

Καλησπέρα παίδες! Βιαστικά να απαντήσω κι εγώ, μιας που πρέπει να τρέξω στο δαριόφωνο για την εκπομπή του Σαββάτου.

Διάβαζα παίδες, το άρθρο του Σενέρ του Λεβέντ(η) στον Πολίτη. Έσπευσα δηλαδή να το διαβάσω, γιατί με παίρνανε στο τηλέφωνο και με ρωτούσαν αν είχαμε συνενοηθεί να...γράψουμε τα ίδια πράγματα, με σχεδόν κατά λέξη ίδια αρχή και σχεδόν κατά λέξη ίδιο τέλος.

Η απάντηση, είναι απλή: ΟΧΙ.

Αλλά, αυτός ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ κάτι λέει, κάτι θέλει να πει ε;


@ Λευτέρακα όταν θα ανοίξει σε λίγες μέρες, θα είναι πολύς ο κόσμος. Και μετά, θα είναι κάθε μέρα πολύς ο κόσμος. Να κάνουμε τη Λήδρας ένα καζάνι και να μαγειρέψουμε το αύριο.

@Δραπέτη...ενδιαφέρον αυτό που λες...Όμως μια άλλη διάσταση θα ήταν για τη Λευκωσία-μια Λευκωσία ενιαία με ευθύνη όλων ΜΑΣ.

@Ζάππα. Ναι, έτσι...!

@Ασέρας... και εσύ, εκεί ήσουν!

Ανώνυμος είπε...

Νίκος

Σας εύχομαι να μην πικραθείτε φίλοι μου! Αναγνωρίζω την αγνότητα των προθέσεών σας και την φιλειρηνική σας διάθεση, αλλά η ουτοπία (ίδιον της Αριστεράς) είναι επικίνδυνο πράγμα! Αποβαίνει πάντα τραυματικό να εμπιστεύεσαι κάποιους που δεν το αξίζουν! Είθε να δικαιωθείτε!

Aceras Anthropophorum είπε...

Victor Hugo: L'utopie d'aujourd'hui est la réalité de demain (η ουτοπία του σήμερα εν η πραγματικότητα του αύριο)
Commandant Cousteau: C'est l'utopie qu'est raisonnable (εν η ουτοπία πον ορθολογιστική)

Με δίχα ουτοπία, ελπίδα γιοκ. Κίνησην προς αλλού γιόκ. Απουσία ουτοπίας ισοδύναμεί με απουσίαν ππούσουλα σε καράβιν. Η Κύπρος είναι καράβιν, δεν είναι τραίνον. Αν ήταν τραίνον ήσιαν αν δεχτούμεν την κατοχήν τζαι την διχοτόμησην για μοίρα μας, τον αντικατοχικόν αγώναν θα τον παραδίδαμεν παρακαταθήκην στα μωρά μας. Να τους λείπει. Αρκετούς ετάϊσεν τριανταπέντε χρόνια.

Ανώνυμος είπε...

Νίκος

Ωραία. Συνεχίστε να επιζητείτε την ειρήνη συνομιλώντας με τους εισβολείς. Δυστυχώς, μόνο αυτοί έχουν κάτι να κερδίσουν. Είναι, πως λέμε, "σφάξε με αγά μου να αγιάσω"... Καλή τύχη στις παρτίδες σας με τον κατακτητή.

Unknown είπε...

Νίκο! Χαίρω που σε βλέπω πάλι.

Ξέρω και μάλιστα πολύ καλά τι λες.
Είναι θέμα επιλογής, είναι θέμα τελείως ορθολογικής απόφασης, το που ίσταται ο κάθε ένας, στην κάθε δεδομένη στιγμή.

Προσωπικά, τελείως συνειδητά ακολουθώ την αρχαία κινέζικη διδαχή: το ποτήρι, δεν είναι μισοάδειο, είναι μισογεμάτο. Άρα, με το νου γεμάτο από όλες τις παραμέτρους, κάποιος, δεν διαγράφει δεν παριστάνει πως τα όσα εννοείς ή υπονοείς δεν υπάρχουν, απλά τα παραμερίζει συ-νει-δη-τα προκειμένου να υπηρετήσει στο βαθμό που μπορεί, μια συγκεκριμένη φορά -ώθηση. Είναι σχεδόν σαν το λότο. Αν δεν "παίξεις" αποκλείεις την πιθανότητα.

Unknown είπε...

Νίκο

Τώρα είδα το δεύτερο σχόλιο σου.

Με όλη την εκτίμηση-και δεν το λεω τυπικά-τι προτείνεις;

dokisisofi είπε...

Σιγά τα ωά. Οι στρατός τους ακόμα είναι εκεί και η κατοχή γεγονός. Έπρεπε να μην εκτόπιζαν σιγά-σιγά τους τουρκοκύπριους οι έποικοι, και να δώ τότε εαν θα εκάμναν τώρα οι τουρκοκύπριοι ανοίγματα. Πάλε καλά δλδ, αλλά επαναλαμβάνω. Ο στρατός είναι ακόμα εκεί. Και τί θα αλλάξει? Όπως ανοίξαν τα οδοφράγματα πριν 5 χρόνια (πάλε τέτοιο καιρό, Μεγάλη Εβδομάδα ΄τότε) ανοίγουν τώρα και έναν πεζόδρομο. Δεν ελύθηκε και το κυπριακό ούτε καμιά εξέλιξη έγινε. Το ψευδοκράτος είναι προτεκτοράτο της Τουρκία και εντολοδόχος της.

Κίβδηλες συνθηματολογίες, ψευτοευημερίες ("κοινή αγορά" εμπορικές συναλλαγές) που δε βασίζονται στη δικαιοσύνη δεν συνιστούν την πραγματική λύση ούτε εγγύηση ελευθερίας. ΄Θέλουμε πραγματική λύση και όχι ψευτογιατρικά παραισθησιογόνα με δόσεις.

Ανώνυμος είπε...

Μιχάλης

Φίλε Νίκο,

Πρέπει επιτέλους εσείς όλοι οι αρνητικοί σε μια λύση (διότι στο τέλος περί αυτού πρόκειται) να μας πείτε τι προτείνετε.
Οι συνομιλίες γίνονται με τον εκπρόσωπο των τ/κυπρίων και οπωσδήποτε δεν πρέπει να παραβλέπουμε τις δεσμεύσεις του έναντι της Τουρκίας.

Το ερώτημα είναι σαφές: με ποιον θα συνομιλήσουμε;
Οι τ/κ ηγέτες είναι εγκάθετοι της Άγκυρας, άρα δεν πρέπει να συνομιλούμε.
Με την Τουρκία δεν πρέπει να συνομιλήσουμε επειδή είναι εισβολέας.
Κάθε συνομιλία μαζί τους σημαίνει: «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω».

Με ποιον επιτέλους πρέπει να συνομιλήσουμε;
Με κανένα;
Και τι πρέπει να κάνουμε;
Περιμένω ότι θα έχω μια καθαρή απάντηση και να μη με αγνοήσεις όπως έκανες στα προηγούμενα σημειώματα.

Και κάτι τελευταίο, πάντα έλπιζα ότι οι μορφωμένοι αυτού του τόπου ήταν η ελπίδα μας. Κάποτε όμως οι συμπεριφορές κάποιων με απογοητεύουν πολύ.
Αυτό ένιωσα την ανάγκη να το πω και με συγχωρείς αν σε θίγω.

Drapetis είπε...

Οσα πιο πολλα ρηγματα επελθουν στα φυσικα τειχη που μας χωριζουν, τοσο πιο κοντα ερχεται ο λαος και δημιουργουνται δεσμοι στους οποιους θα στηριχτει η ειρηνη.
Αμφέβαλε ποτε κανενας την κατοχη? Την παρουσια στρατου? Εκει ειναι. Αλλα τι κανουμε? Να τα παρατησουμε? Να μην συνομιλησουμε? Να μην βαλουμε ο καθενας το λιθαρακι του?
Κανενας δεν τρεφει ψευδαισθησεις. Αλλα μην μας ζητατε να σταματησουμε να ελπιζουμε, να ονειρευομαστε και να δουλευουμε για ενα ειρηνικο αυριο.

Ανώνυμος είπε...

Γειά!

Για όσους θέλουν και άλλες φώτος, έχω και γω αρκετές.
Το λινκ είναι στο μπλογκ μου.

Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξουν και άλλες τέτοιες εκδηλώσεις.

stelios papalangi είπε...

θα το επαναλάβω και γω:
τι προτείνεις ;

γιατί όσο ουτοπικοί μπορεί να ακουγόμαστε (σε σένα), δεν άκουσα μέχρι σήμερα κάτι κάτι πιο "ρεαλιστικό" !

Ανώνυμος είπε...

Νίκος

Λοιπόν: η Κύπρος παραμένει κυρίαρχο κράτος. Το πρόβλημα, όσον αφορά στις διεθνείς σχέσεις, δεν το έχουμε εμείς, που υφιστάμεθα τις τραυματικές συνέπειες της κατοχής μεγάλου τμήματος της νήσου. Το πρόβλημα το έχουν όσοι έχουν παραβιάσει το Διεθνές Δίκαιο και έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με τα αδιέξοδα που αυτό σε βάθος χρόνου δημιουργεί. Τι εννοώ: η Τουρκία διεκδικεί ένταξη στην ΕΕ, κατέχοντας παράνομα εδάφη κράτους-μέλους, για παράδειγμα.

Με ρωτάτε τι προτείνω: να μην ανοίγουμε παράθυρα, δίνοντας την εντύπωση ότι εμμέσως αποδεχόμαστε το status quo που προσπαθούν να επιβάλουν οι Τούρκοι. Να μην συναλλασσόμαστε με ψευδοπαράγοντες-φερέφωνα της Άγκυρας. Να εξηγήσουμε στους όποιους λογικούς (υπάρχουν) Τουρκοκύπριους, ότι εκείνοι πρώτοι πρέπει να αποτινάξουν το ζυγό των φερεφώνων και των εποίκων, που τους επιβλήθηκαν.

Δεν είμαι υπέρ της απομόνωσης των Τουρκοκύπρίων σε καμία περίπτωση. Αυτό θα ήταν ηλίθιο και μακροπρόθεσμα καταστροφικό. Εξάλλου, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Είναι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας και εφόσον το επιθυμούν, μπορούν να απολαμβάνουν όλων των προνομίων που απορρέουν από την υπηκοότητα. Περίθαλψη, ασφάλιση, και ου το καθ' εξής. Και μπαίνουν και στα ελεύθερα εδάφη, κινούνται, εργάζονται και διασκεδάζουν, χωρίς να τους ενοχλεί κανείς.

Όμως: δεν μπορούμε με τις ενέργειές μας να δίνουμε υπόσταση σε ανθρώπους σαν τον Ταλαάτ. Δεν μπορούμε να συνομιλούμε επί ίσοις όροις μαζί του. Ποια είναι στο καλό η νομιμότητά του, από που πηγάζει;

Τα φερέφωνα πρέπει να τα απομονώσουμε. Και εμείς, κάνουμε το εντελώς αντίθετο: τους νομιμοποιούμε de facto τους ψευδοπαράγοντες, συνομιλώντας μαζί τους εδώ κ;αι δεκαετίες! Αυτό είναι απαράδεκτο, εξαιρετικά επικίνδυνο και θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου.

Οι Τουρκοκύπριοι πρέπει να καταλάβουν ένα πράγμα: πρώτον, αποτελούν μειοψηφία στο νησί, που όμως έχει εγγυημένα δικαιώματα. Δεν μπορούν όμως, βάσει του 18%, να καθορίσουν εκείνοι το μέλλον της νήσου. Οι επιθυμίες τους θα ληφθούν υπόψη και θα απολαύσουν όλων των προνομίων στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού κεκτημένου.

Δεύτερον, πρέπει αυτοί αποφασίσουν που επιτέλους προτιμούν να είναι: στην αγκαλιά της ανελεύθερης Τουρκίας, ή στην αγκαλιά της ΕΕ; Μαζί με τους χαμηλού μορφωτικού & πολιτισμικού επιπέδου εποίκους, ή με τους Ελληνοκύπριους συμπατριώτες τους, που προκόβουν κάθε μέρα και πιο πολύ;

Συνομιλώντας με τον κάθε Ταλαάτ, ενισχύουμε την Άγκυρα και δεν βοηθούμε καθόλου τους λογικούς Τουρκοκύπριους! Θα μου πείτε, εδώ είχαμε φτάσει στο αισχρό σημείο, να συνομιλούν κάποιοι με τον δήμιο του Ελληνισμού, τον Ραούφ Ντενκτάς! Λάθη τα οποία παραλίγο να πληρώσουμε ακριβά, αν ο κόσμος δεν έλεγε ΟΧΙ στο έκτρωμα του Ανάν.

Meropi είπε...

Καλησπέρα Γιώργο μου,
Εύχομαι και πάλι η οδός Λήδρας να γίνει οδός συνεννόησης και Ειρήνης μεταξύ των Κυπρίων. Μακάρι να ήμουν στην Κύπρο να έλθω κι εγώ, έτσι συμβολικά. Βλέπω ότι μερικοί σχολιαστές απορρίπτουν την οδό της συνεννόησης με την αιτιολογία ότι οι Τουρκοκύπριοι επηρεάζονται από την Άγκυρα. Το ότι επηρεάζονται είναι αναμφισβήτητο, αλλά και το κόψιμο τελείως των δεσμών μεταξύ των δύο κοινοτήτων με την άρνηση των συνομιλιών σημαίνει αποδοχή της διχοτόμησης. Βέβαια ακούω με λύπη μου ότι μερικοί προτιμούν αυτή τη λύση. Εγώ όχι. Δεν θα πάψω να ελπίζω ότι η πατρίδα μου κάποτε θα επανενωθεί, έστω και με τη μορφή της διζωνικής Ομοσπονδίας.

stelios papalangi είπε...

@ νίκος

να τα πάρουμε απ την αρχή.

αυτή η ανάλυση βασίζεται σε κάποιες βασικές υποθέσεις:
πρώτον ότι η τουρκία θέλει να μπει στην ΕΕ
δευτερον ότι η ΕΕ (θα) θέλει τη τουρκία στην ΕΕ
και τρίτον, ότι η δύναμη μας εντός της ΕΕ είναι όσο μεγάλη όσο νομίζουμε . (πόσο μάλλον μετα τις επιτυχίες τους πρώην προέδρου - δηλαδή χωρίς συμμάχους)


προσωπικά έχω τις επιφυλάξεις μου και για τα τρια. αν ένα από αυτά δεν στέκει, τότε η όλη ανάλυση καταρρέει.



Διαφωνώ κάθετα με τη φράση το πρόβλημα δεν το έχουμε εμείς αλλά αυτοί σε βάθος χρόνου.
Εμείς το έχουμε το πρόβλημα. Εμείς είμαστε υπό κατοχή , για μας χειροτερεύουν οι συνθήκες μέρα με τη μέρα (εδαφικό, έποικοι κλπ).

Επίσης δε με βρίσκει σύμφωνο η απόλυτη πίστη στο διεθνές δίκαιο.


¨Οσο για με το ποιούς πρέπει να συναλασσόμαστε.
το κυπριακό έχει τη διεθνή του πτυχή, έχει και τη δικοινοτική του.

Στη πορεία του κυπριακού ακολουθήσαμε και τις δυο στρατιγικές και αμφιβάλω αν υπήρξε η οποιαδήποτε διαφορά ως προς το αποτέλεσμα. Δηλαδή περάσαμε από φάσεις που εμείς λέγαμε ότι θέλουμε να συζητήσουμε με τη τουρκία , η τουρκία έλεγε ή οι δύο σας ή τετραμερής, και δεν καταλήγαμε πουθενά.... βέβαια για όσο καιρό κυβερνούσε ο ντεκτάς, ούτε οι δικοινοτικές οδήγησαν κάπου.


στο τέλος της ημέρας είναι με τους τκς που θα πρέπει να συμβιώσουμε.
θα έπρεπε δηάδή να αποφασίσει η τουρκία,για το στατους των τκ ;

και στο κάτω κάτω, όλες η προσπάθειες του ΟΗΕ (αφού είμαστε ένα έννομο κράτος) πάντα κινήθηκαν σε επίπεδο των δύο κοινοτήτων.

τέλος (ακόμα κι αν δεκτούμε ότι ο ταλατ είναι φερέφωνο), ποία η διαφορά αν συζητούμε με τη τουρκία ή με το φερέφωνο ; αφού τα ίδια πράγματα θα λεν, τα ίδια θα ζητούν, τα ίδια θα διαπραγματευούν, αφού ότι είναι να αποδεκτεί ο ταλάτ θα πάρει έγκριση από τη τουρκία. τι διαφορετικό δηλαδή θα πετύχεις αν συνομιλείς με τον μπουγιούκανιτ ;

σοβαρά τώρα, τι περισσότερο περιμένεις να πατύχεις ;



με τον ταλάτ συνομιλείς γιατί εκπροσωπεί την τκ κοινότητα. από εκεί πηγάζει η νομμότητα του (όχι ως ηγέτης ψευδοκράτους αλλά ως ηγέτης της τκς κοινότητας).
και σιγά την υπόσταση που παιρνει.

νομικισμοί είναι αυτά



πάμε και στα τελευταία..λες:

"Οι Τουρκοκύπριοι πρέπει να καταλάβουν ένα πράγμα: πρώτον, αποτελούν μειοψηφία στο νησί, που όμως έχει εγγυημένα δικαιώματα. Δεν μπορούν όμως, βάσει του 18%, να καθορίσουν εκείνοι το μέλλον της νήσου. Οι επιθυμίες τους θα ληφθούν υπόψη και θα απολαύσουν όλων των προνομίων στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού κεκτημένου."

ωχ!
δεν το πες, αλλά αυτή επιχειρηματολογία είναι.....ιδιαίτερα.... ενωτική!

καταρχή με τα εγγυημένα δικαιώματα που έχουν μπορούν να καθορίσουν το μέλλον του νησιού (όπως και μεις).

κατα δευτερο έχεις απορρίψει τη ΔΔΟ, τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, και την περίφημη 8 Ιουλίου.


λοιπόν... περιμένεις τους τκς να αφήσουν τη τουρκία και να ρθουν σε εσένα επείδη τους υπόσχεσε ότι οι επιθυμίες τους θα "ληφθούν υπόψη" ;

και μετά με λες εμένα ουτοπικό.

αν περιμένεις τους τκς να αποδεκτούν ότι είναι μειοψηφία, θα περιμένεις πολλά χρόνια...



"Δεύτερον, πρέπει αυτοί αποφασίσουν που επιτέλους προτιμούν να είναι: στην αγκαλιά της ανελεύθερης Τουρκίας, ή στην αγκαλιά της ΕΕ; Μαζί με τους χαμηλού μορφωτικού & πολιτισμικού επιπέδου εποίκους, ή με τους Ελληνοκύπριους συμπατριώτες τους, που προκόβουν κάθε μέρα και πιο πολύ; "

σκέφτου....
και απάντα στον εαυτό σου, γιατί να προτιμούν την ανελευθερη τουρκία από την ΕΕ ;
τόσο μαλάκες είναι ;
και γιατί να προτιμούν τους αμόρφωτους και "χαμηλού πολιτισμικού επιπέδου" (ο ρατσισμός σου λέει κάτι ; !!!) από εμάς τους προκομένους ;

ή μαλάκες είναι
ή
ξέρω γω....
μπορεί να τους εκάμαμε κάτι...
λέω τωρά...
τη πιθανότητα τούτη εσκέφτηκες την ;





και τέλος:
"Να εξηγήσουμε στους όποιους λογικούς (υπάρχουν) Τουρκοκύπριους, ότι εκείνοι πρώτοι πρέπει να αποτινάξουν το ζυγό των φερεφώνων και των εποίκων, που τους επιβλήθηκαν"

αν περιμένεις να πάρουν τα όπλα, τότε φίλε έχεις πολύ ουτοπικές προσδοκίες.

οι τκ, έκαναν ένα μεγάλο βήμα μεταξύ του 2000-3.
βγήκαν στους δρόμους , απαίτησαν την ειρήνη, και έδιωξαν τον ντεκτας.
δεν ξέρω.... διάβασες διακυρήξεις της πλατφόρμας "αυτή τη χώρα είναι δική μας" ;
και για το στρατό και για τη τουρκία και για τους έποικους κλπ κλπ

προσωπικά όταν τα διάβασα (εκ των υστέρων βέβαια) ήθελα να βάλω τα κλάματα.

όταν όμως αυτοί ήταν στους δρόμους, εμείς τι κάναμε ;
δώσαμε ένα χέρι βοήθειας ;
τους στηρίξαμε ;

ή μήπως τους αγνοήσαμε ;
ή ακόμα χειρότερο τους περιφρονήσαμε, και θεωρούσαμε όλο αυτό το κόσμο ως επικοινωνιακό παιχνίδι της τουρκίας ;

γιατί...για να ικανοποιηθούμε εμείς.... έπρεπε να παρουν τα άρματα και να δίωξουν το στρατό...


οι τκ τότε, ήταν σαν ώριμο φρούτο. με την ελάχιστη υποστήριξη θα τους είχαμε μαζί μας.

πλέον η κυριάρχη άποψη που κυκλοφορεί (στο παραθέτω από ένα από τα πολλά φόρουμς που υπάρχουν στο δυαδίκτο)

Have you thought of the two ends of the stick which are both shitty, its just that one is less shitty right now and looks to remain that way as the other end of the stick is adamant on staying covered in the most germous and infectious and dangerous shit ever.

προσπάθα να αντιληφθείς τι σημαίνει η φράση "the two ends of the stick are both shitty".

τι επιμονή τζαι τούτοι οι ανθρώποι δηλαδή α;
γιατί να μεν ενθουσιάζονται που τη προκοπή μας ;
πρέπει να πολλά ανώμαλοι ενεν ;

Aceras Anthropophorum είπε...

Αντιλήψεις όπως "Οι Τουρκοκύπριοι πρέπει να καταλάβουν ένα πράγμα: πρώτον, αποτελούν μειοψηφία στο νησί, που όμως έχει εγγυημένα δικαιώματα. Δεν μπορούν όμως, βάσει του 18%, να καθορίσουν εκείνοι το μέλλον της νήσου. Οι επιθυμίες τους θα ληφθούν υπόψη και θα απολαύσουν όλων των προνομίων στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού κεκτημένου." οδηγούν κατευθείαν στην διχοτόμιση τζαι την τουρκοποιήση ολόκληρης της Κύπρου. Έβρετε μου χώραν που έχει μιαν μειοψηφίαν 20% όπου υπάρχει ενιαίον κράτος τζαι η μειοψηφία δέχεται τις αποφάσεις της πλειοψηφίας της πλειοψηφίας χωρίς να υπάρχουν συγκρουσιακές καταστάσεις η τάσεις για διχοτόμησην. Το πεήντα η πλειοψηφία της πλειοψηφίας που έκαμεν δημοψήφισμαν έλαβεν υπόψην τες ένιες της πλειοψηφίας της μειοψηφίας; Όχι. Αποτέλεσμαν: δίπλα στο φρούτον ένωση εβλάστησεν το φρούτον τακσίμ. Τζαι όχι μόνον εβλάστησεν, η μειοψηφία ήβρεν αρκετήν δύμαμην να μας το ταϊσει το 74 όπου η μειοψηφία της πλειοψηφίας τούτην την φοράν πάλε αποφάσισεν να επιβάλει εθνικές επιλογές χωρίς να λάβει υπόψην τα θέλω τζαι των δύο κοινοτήτων.

Η ομοσπονδία δεν είναι οδυνηρός συμβιβασμόν. Με αντιλήψεις όπως αυτήν είναι η μόνη εναλλακτική λύση στην διχοτόμιση ή στον πόλεμον. Τον πόλεμον εζήσαμεν τον, την διχοτόμισην επίσεις. Κανεί. Μπορέι να βολεύκει αρκετούς αλλά δεν είναι μέλλον για τα παιθκιά μας. Να πέμπεις το κοπελλούιν σου 2 χρόνια στρατόν αντίν για πανεπηστήμιον, να φοάσαι ότι ανα πάσαν στιγμήν η πυριταποθήκη πας την οποίαν κάθεσε θα πάρει πουρλόττον την στιγμήν που επενδύεις τους κόπους σου πας τα ξενοδοχεία, να μεν μπορείς καν να εκμεταλλευτείς φυσικούς πόρους (πετρέλαια) χωρίς κύνδινον να πάρου φωθκιάν τζαι να τα χάσεις ούλλα, να μεν ιμπορείς να ελέγχεις τα σύνορα του νησιού σου τζαι να είναι μπάτε σκύλλοι αλέστα, να μεν μπορείς να ελέγχεις τες δημογραφικές τάσεις στον γεωγραφικόν σου χώρον τζαι να βλέπεις την μειοψηφίαν να κοντεύκει αριθμιτικά της πλειοψηφίας, να μεν μπορείς να συντονίσεις προσπάθειες εναντίον κινδύνων συλλογικών (ξηρασία, φωθκιές, αυθώδης πυρετός, ιός των πτηνών, φαινόμενον του θερμοκηπίου, πυρινινές επενδύσεις δίπλα σου...). Μπορεί η φαντασίωση της εθνικής καθαρότητας να φαίνεται γλυτζιά, ο εφιάλτης της πραγματικότητας που εξελίσσεται θα είναι πικρός, περίτου πικρός που την ανταρσίαν ή που την εισβολήν. Οι ιδέες σου φίλε Νίκο εδοκιμαστήκαν τζαι μας εκρούσαν, κανέναν καλόν δεν μας εφέραν. Μονον σκοτωμούς. Κανεί.

Στην χώραν που μεινίσκω, 200 χρόνια πρίν οι γαλλόφωνοι ήταν υπο διοίκησην των γερμαναράων. Οι γερμαναράες ελαμβάναν υπόψην την άποψην της μειοψηφίας άμαν τους εκάβλωννεν, άμαν δεν τους εκόστιζεν τίποτε τζαι άμαν η άποψη της μειοψηφίας δεν ήταν διαφορέτική από την δικήν τους (κάτι όπως ελαμβάνναμεν την άποψην της μειοψηφίας εμέις το 50-59, ή όπως ελαμβάνναν οι σέρβοι την άποψην της αλβανικής μειοψηφίας πριν λλία χρόνια). Εγίνην πόλεμος, ανεξαρτησία τζαι ξανά ομοσπονδία. Που τότε έχουμεν ειρήνη τζαι ευημερία. Δεν έχει τζαι πολλήν διαφοράν που πρίν ή που αυτόν που λαλείς εσύ. Η μόνη διαφορά είναι ότι η πλειοψηφία της πλειοψηφίας είναι αναγκασμένη να λάβει υπόψην την πλειψηφίαν της μειοψηφίας με βάσην τον νόμον (της ομοσπονδίας) τζαι όχι άμαν της καυλώσει. Έτσι πολίτευμαν είναι δυνατόν άμαν η μειοψηφίαν εν κάτω του 5% όπως περίπου είναι οι τουρκόφωνοι στην ελλάδαν, στην Βουλγαρίαν, ή οι Έλληνες στην Αλβανία. Άπαξ τζαι ξεπερνούν το 10 % έχουν δύναμην να κάμουν ανταρσίες, πολέμους, ζημιάν πολλήν για να επιβάλλουν στην πλειοψηφίαν αυτόν που θέλουν. Δε την Σερβίαν, δεν την Κύπρον το 64 τζαι το 74, δε τον Λίβανον. Όχι φίλε μου δεν θέλουμεν άλλους πολέμους. Κανεί. Η πλειψηφία να λαμβάνει την άποψην της μειοψηφίας βάσει του νόμου να τελειώνουμεν με τες συγκρούσεις. Εμέτρησες ότι σε μιαν ομοσπονδίαν η μειοψηφία δεν μπορεί να επιβάλει την άποψην της στην πλειοψηφίαν όπως την επιβάλλει τωρά; Μεν θωρείς μόνον τα αρνητικά. Χωρίς την έγκρισην της δικής μας πλειοψηφίας πάλε νόμος δεν περνά. Μόνον αυτόν μπορεί να σταματήσει τα κακά της διχοτόμισης που σου απαρίθμισα. Το διεθνές δίκαιο έδειξεν ότι δεν μπορεί.

stelios papalangi είπε...

όσα λέει ο aceras είναι πολύ σημαντικά.

γιατί το "η πλειοψηφία αποφασίζει" που εμείς το έχουμε συγχίσει με το "δίκαιο", είναι μια πρακτική η οποία δεν δουλέφκει σε κοινωνίες που επεράσαν μιαν εθνοτική διένεξη.

Σε όλες τις εθνοτικές διενέξεις η πλειοψηφία (επειδή της συφέρει) θυμάται τη δημοκρατικότητα του κανόνα της πλειοψηφίας, ενώ οι μειονότητες απαιτούν πολιτική ισότητα.

Για να μεν αναφερθώ στους τούρκους τζαι να μου πείτε: ε, ίντα που καρτεράς που τους "πολιτσμικά υπαναπτυκτους" , θα αναφέρω το παράδειγμα των φίλων μας των σέρβων.


Οι σέρβοι στη βοσνία , που το 95 τζαι δα, τζαι αυτονομία έχουν, τζαι ομοσπνιδακό κράτος έχουν τζαι βέτο έχουν. τα ίδια (τζαι πιο λίγα) δεν εθέλαν να τα δώκουν στους αλβανούς το 99.... γιατί όπως καταλαβαίνεται το "δίκαιο" ορίζεται, ανάλογα με το αν σου κάτσει η τύχη σου να είσαι πλειοψηφία ή μειοψηφία....

τωρά πλέον οι αλβανοί δεν θέλουν να είναι μειοψηφία στη σερβία παρά το ότι οι σέρβοι υποσχεθήκαν ότι "θα ληφθούν υπόψη οι επιθυμίες τους"... ενώ ταυτόχρονα (τι εκπληξη !) οι σέρβοι του κοσόβου δεν θέλουν να είναι μειοψηφία στη σερβία παρά το ότι οι αλβανοί υποσχεθήκαν ότι "θα ληφθούν υπόψη οι επιθυμίες τους".


το πιο κλασσικό παράδειγμα είναι βέβαια η ρουάντα, όπου η πλειοψηφία αποφάσισε δημοκρατικότατα να χρησιμοποίησει το κρατικό μηχανισμό, και δημοκρατικότατα αποφάσισε ότι η μειοψηφία δεν είχε λόγο υπάρξης...


αυτοί είναι και οι λόγοι που συχνά στη βιβλιογραφία μιλούν για τη "δικατοριά της πλειοψηφίας". όπου δηλαδή μια μειοψηφία συστηματικά αποκλείεται από την εξουσία (ή τα δικαιώματα της καταπατούνται δημοκρατικά , άλλοσπως). τούτο όπως σωστά ανάφερε ο aceras οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε διένεξη.


και όσοι εκαταφέραν να αποφύγουν τη διένεξη, είναι τζίοινοι οι οποίοι (κυριώς στις δυτικές δημοκρατίες) στις οποίες έκοψεν ο νους της πλειοψηφίας να είναι ελάχιστα γενναιόδωρη με τη μειοψηφία.



τζαι για να κλείνω.... τα συστήματα που σε αναγκάζουν να λαμβάνεις υπόψη την άποψη της μειοψηφίας *όπως η ΔΔΟ), μπορεί ναι, να έχουν προβλήματα "λειτουργικότητας", αλλά είναι πιο κόντα στο να αποφεύγεται η διένεξη.
και μεταξύ ειρήνης και λειτουργηκότητας , προσωπικά προτιμώ την ειρήνη.

Ανώνυμος είπε...

@ aceras
θα σε παρακαλούσα να μην αποκαλείς τον πόθο που υπήρχε για ένωση, ως φρούτο. Αυτό το φρούτο ψήφισε ο πατέρας και ο παππούς σου. Αυτό το φρούτο προυπήρχε από τον 19ο αιώνα. Αυτό το φρούτο ήταν ένα ΔΙΚΑΙΟΤΑΤΟ ΑΙΤΗΜΑ. Άσχετο αν σήμερα τα πράγματα έχουν πάρει άλλη τροπή. Γι αυτό το φρούτο πέθαναν Παλληκαρίδης, Μάτσης, Αυξεντίου...

Ανώνυμος είπε...

Νίκος

Τότε, αφού είναι έτσι, δεν έχετε παρά να ενδώσετε στον εκβιασμό της μειοψηφίας. Αντιληφθείτε μόνο ένα πράγμα: ότι αυτός ο εκβιασμός θα είναι συνεχής, ώσπου από τους Τούρκους να επιτευχθεί ο σκοπός τους, δηλαδή έλεγχος της νήσου. Εδώ αξίζει να σημειωθεί και ο βρώμικος βρετανικός ρόλος...

Μην ξεχνάτε επίσης, πως οι Τούρκοι έχουν έφεση στη χρήση βίας και στις προβοκάτσιες. Αν δεν τους πιέσουμε κι εμείς ποικιλοτρόπως, τότε χάθηκε το παιχνίδι. Τώρα είναι ευκαιρία, καθώς πλέον η χρήση βίας, κοστίζει πολιτικά τόσο ακριβά, που δεν αποτελεί πια option... Μην ξεχνάτε ότι η Κύπρος είναι πλέον κράτος-μέλος της ΕΕ!

Έχετε απόλυτο δίκιο όσοι ισχυρίζεστε ότι δεν συμπαρασταθήκαμε στους Τουρκοκύπριους όταν ξεσηκώθηκαν κατά του Ραούφ Ντενκτάς. Αυτό δυστυχώς έχει να κάνει με τα φοβικά σύνδρομα και την παθητικότητα που στοιχειώνουν διαχρονικά την ελληνική εξωτερική πολιτική. Οι αντιδράσεις των Τουρκοκυπρίων, κατά τη γνώμη μου μια πολιτική κοσμογονία, με βάσει πάντα τα ισχύοντα στα κατεχόμενα, έπρεπε να έχουν "καλυφθεί" από την ελληνική πλευρά. Η κίνηση αυτή, θα αποτελούσε και μια χειρονομία αλληλεγγύης, που ίσως θα εκτιμούσαν. Εδώ, χάθηκε μια πολύτιμη ευκαιρία. Άλλη μία...

Για τα περί πλειοψηφίας και μειοψηφίας: εδώ, οι ρόλοι είναι συγκεκριμένοι. Η πλειοψηφία υπερασπίζεται την εδαφική ακεραιότητα, η μειοψηφία την υπονομεύει. Δηλαδή τι πρέπει να κάνουμε; Να ενδώσουμε στον εκβιασμό, να αποδεχθούμε τα τετελεσμένα που κάποιοι προσπάθησαν να μας επιβάλουν και μάλιστα δια της βίας; Αυτά δεν γίνονται! Και αν γίνονται σε άλλες χώρες, αυτό δεν αποτελεί άλλοθι για ενδοτισμό!

Ειρήνη ναι, λύση στο Κυπριακό ναι, αλλά όχι με κάθε κόστος. Με τη λογική κάποιων από εσάς, θα έπρεπε να είχαμε αποδεχθεί το Σχέδιο Ανάν, για το οποίο παρατηρώ ότι όλοι εδώ "αποφεύγουν" σχεδόν έντεχνα τις αναφορές. Αν αυτό το Σχέδιο είχε υιοθετηθεί, τώρα όλοι οι Κύπριοι θα είχαν μετατραπεί σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας ενός προτεκτοράτου, του οποίου η μόνη πρόνοια θα ήταν η προστασία των βρετανικών βάσεων!

ΥΓ Το μεγάλο πρόβλημα για μένα, εκτός από τα στρατεύματα κατοχής, είναι οι έποικοι. Πρέπει όλοι να φύγουν. Όλοι! Δεν έχουν θέση στην Κύπρο! Αλλοιώνουν τη δημογραφία της (αυτός ήταν φυσικά ο στόχος), κατατρομοκρατούν τους Τουρκοκύπριους, νέμονται παρανόμως περιουσίες που δεν τους ανήκουν, βεβηλώνουν τον πολιτισμό της νήσου και όντας χαμηλού πολιτισμικού και μορφωτικού επιπέδου, ρίχνουν πολύ το επίπεδο!

Ανώνυμος είπε...

Μιχάλης

Φίλε Νίκο,

Συμφωνώ με όσους σου απάντησαν όπως συμφωνώ ότι τόσον εσύ όσο και άλλοι που σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο (και στις 2 πλευρές) μας έχουν φέρει τα δεινά που σήμερα έχουμε.

Σε ρωτώ, όταν κάναμε το κράτος μας, πότε λάβαμε υπόψη τους τ/κ;
Πόσο παράλληλα αναπτυσσόμασταν; Όταν π.χ. το α ε/κυπριακό χωριό είχε ηλεκτρισμό και το γειτονικό τ/κυπριακό χωριό δεν είχε;

Ναι, εμείς βιώνουμε τις συνέπειες οι οποίες μέρα με τη μέρα και ώσπου δεν βρίσκουμε μια λύση αυξάνονται, πληθύνονται και γίνονται τετελεσμένα.

Η Τουρκία προωθεί συνέχεια τον εποικισμό. Αν πριν 4 χρόνια μιλούσαμε για παραμονή α αριθμού εποίκων να είσαι σίγουρος ότι αύριο θα μιλούμε για β (αυξημένο) αριθμό ακριβώς επειδή αλλάζουν τα δεδομένα.

Το ίδιο ισχύει και για τις κτισμένες ε/κ περιουσίες (όπως και για τις τ/κυπριακές) και πάει λέγοντας.

Με τις λογικές που προτείνεις στο τέλος θα χαρίσουμε τα κατεχόμενα όχι στους τ/κ αλλά στην Τουρκία.

Το ότι εμείς έχουμε απαιτήσεις από τη λύση είναι σωστό και έτσι πρέπει να είναι. Το ίδιο όμως θα πρέπει να δεχόμαστε και για τους τ/κ.
Λέμε ότι η Τουρκία και η άλλη πλευρά γενικότερα πρέπει να καταλάβει και να κατανοήσει τις δικές μας ανησυχίες. Κι αυτό είναι σωστό.
Ξεχνούμε όμως κάτι άλλο. Τις δικές τους ανησυχίες! Αυτές πού πάνε;
Εμείς δεν βιώσαμε τα όσα υπόστηκαν αυτοί οι άνθρωποι από μερικούς «δικούς» μας. Αυτοί βίωσαν. Πρέπει να το παραβλέψουμε αυτό;
Όταν εμείς θέλουμε εγγυήσεις για το ότι η Τουρκία δεν θα επιχειρήσει κάτι ανάλογο του ’74, είναι παράλογο να αναγνωρίσουμε ότι κι εκείνοι θέλουν εγγυήσεις ότι δεν θα επαναλάβουμε παρόμοια πράγματα με το 63-74;

Το λάθος μας είναι ότι βλέπουμε μόνο τη δική μας πλευρά. Θεωρούμε υπεύθυνη για το ότι έγινε μόνο τη μια πλευρά ενώ η δική μας είναι «κούππα άπαννη».
Αυτό είναι ένα ιστορικό λάθος που το πληρώνουμε και θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά όσο δεν το καταλαβαίνουμε φίλε μου.

Γι αυτό αν θέλουμε να θεωρούμε τον εαυτό μας κύπριο (ε/κ ή τ/κ) εκείνο που θα πρέπει να βάλουμε πάνω απ’ όλα είναι το εμείς και όχι ο καθένας το δικό του.

Και αν προσέξεις καλά τα όσα έγραψες για τα δικαιώματα των τ/κ είναι σαν να λες ότι τους κάνουμε και χάρη που αποδεχόμαστε ότι έχουν δικαιώματα.

Αυτές οι λογικές δυστυχώς οδηγούν στη διχοτόμηση (θεληματικά ή όχι) και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε.
Αν δεν καταλάβουμε ότι είμαστε δύο διαφορετικές εθνικότητες που αποτελούν ένα λαό δεν πρόκειται να δούμε άσπρη μέρα.

Επαναλαμβάνω το ερώτημα που θεωρώ ότι δεν απαντήθηκε: με ποιον πρέπει να συνομιλήσουμε όταν οι εκφραστές του διεθνούς δικαίου θεωρούν ότι εκπρόσωπος των τ/κ είναι ο εκάστοτε ηγέτης τους;

Τέλος, αν ζητούμε από αυτούς να καταλάβουν ότι είναι μια μειονότητα, δεν πρέπει να καταλάβουμε κι εμείς ότι είμαστε οι ηττημένοι ενός πολέμου με ότι αυτό συνεπάγεται;
Ιδού πού οδηγούν λογικές όπως αυτές που αναπτύσσεις.

Για τα υπόλοιπα που τώρα τα είδα φίλε Νίκο θα επανέλθω αργότερα.

stelios papalangi είπε...

@ νικος

"Για τα περί πλειοψηφίας και μειοψηφίας: εδώ, οι ρόλοι είναι συγκεκριμένοι. Η πλειοψηφία υπερασπίζεται την εδαφική ακεραιότητα, η μειοψηφία την υπονομεύει. Δηλαδή τι πρέπει να κάνουμε; Να ενδώσουμε στον εκβιασμό, να αποδεχθούμε τα τετελεσμένα που κάποιοι προσπάθησαν να μας επιβάλουν και μάλιστα δια της βίας; Αυτά δεν γίνονται! Και αν γίνονται σε άλλες χώρες, αυτό δεν αποτελεί άλλοθι για ενδοτισμό!"


το λάθος ξεκινά από το γεγονός ότι θερωρείς τους ρόλους να είναι συγκεκριμένους.
κατά κανόνα, για να οδηγηθεί μια μειονότητα να υπονομευσει (όπως το θετεις) την εδαφική ακεραιότητα, σημαίνει ότι κάιτ προηγήθηκε.

δευτερο, αναδυκνύεις τους ρόλους μόνο γύρω από την εδαφική ακεραιότητα... αυτή ο οπτική γωνία, είναι κατά τη γνώμη μου ακραία μονοδιάστατη.

γιατί τότε όταν οι έλληνες εξεσηκωθήκαν ενάντια στους οθωμανούς, δεν ήταν παρά μια μειονότητα που υπονόμευσε την εδαφική ακεραιότητα της αυτοκρατορίας.


οι ρόλοι δεν είναι καθορισμένοι. άλλες φορές η μειοψηφία είναι αυτή που καταπιέζει αλλες η πλειοψηφία, αλλού είναι η πλειοψηφία που θέλει διχοτόμιση αλλού η μειοψηφίας, αλλού θέλουν οι πλούσιοι αλλού οι φτωχοί.

αλλού απαιτούν γλωσικά και πολιτισμικά δικαιώματα. αλλού αυτονομία, αλλού διχοτόμιση. δεν απαιτούν παντού το ίδιο, και δεν απαιτούν πάντα οι ίδιοι το ίδιο πράμα.


κατα συνέπεια, που τη στιγμή που δεν στέκουν οι ρόλοι, δεν στέκει ούτε το συμπέρασμα περι ενδοτισμού .




τέλος δεν συμφωνώ με ορισμένα στερεότυπα που θέωρείς ως δεδομένα του τύπου:

"ο στοχος των Τούρκων είναι ο έλεγχος της νήσου".

"οι Τούρκοι έχουν έφεση στη χρήση βίας και στις προβοκάτσιε"

οι έποικοι είναι " χαμηλού πολιτισμικού και μορφωτικού επιπέδου, ρίχνουν πολύ το επίπεδο!"


(εχώ το πας την άκρα της γλώσσας μου να σου πω για το επίπεδο των νεο-κυπραίων, αλλά τέλος πάντων...)

ρε φίλε κουβαλάς αμέτρητα στερεοτυπα, εξού και τα συμπεράσματα που φκάλεις.

πρέπει να ρτεις να σε πάρουμε κανένα γυρό τωρά που εννα ανοίξει η λήδρας, να σου φύουν λία στερεότυπα
:-)

Ανώνυμος είπε...

Νίκος

δεν θα έκρινα ποτέ κανέναν βάσει της εθνικής του ταυτότητας. Όμως, κάποιες (παρακινδυνευμένες ίσως) γενικεύσεις, είναι απαραίτητες για την οικονομία της συζήτησης.

Φίλοι μου: αυτά που λέω για τους εποίκους, δεν τα έβγαλα από το μυαλό μου. Τα λένε οι ίδιοι οι Τουρκοκύπριοι. Και δεν καταλαβαίνω: γιατί σας ενοχλούν οι (αυτές που εσείς θεωρείτε) "υποτιμητικές" αναφορές μου στους εποίκους; Άκρη στο Κυπριακό προσπαθούμε να βγάλουμε συζητώντας, ή να κάνουμε "αντιρατσιστική" εκστρατεία; Μην αφήνετε τις όποιες ιδεολογικές σας αγκυλώσεις (όλοι έχουμε από δαύτες και πρώτος εγώ), να επηρεάζουν την κουβέντα μας. Τα "υποτιμητικά" για τους εποίκους τα διαδίδουν οι ίδιοι οι Τουρκοκύπριοι και όχι εγώ! Στο κάτω-κάτω, αυτοί μας ενδιαφέρει τι λένε, αυτοί είναι οι συντοπίτες μας.

Δεν έχω τίποτα προσωπικό με κανέναν Τούρκο έποικο, φτάνει να μας κάνει τη χάρη και να γυρίσει από εκεί που ήρθε, τα υψίπεδα της μακρινής Ανατολίας. Δεν έχει θέση εδώ γι' αυτούς, όπως δεν έχει θέση θέση και για τους Ισραηλινούς εποίκους στη Δυτική Όχθη. Ο εποικισμός ως πρακτική, είναι καταδικαστέος από τη διεθνή κοινότητα.

Όσο για αυτό που υπαινίσσεται ο φίλος Στέλιος για το επίπεδο των "νεοκυπρίων", όπως τους αποκαλεί, συμφωνώ και επαυξάνω. Η ευμάρεια και ο "ωχαδερφισμός" (ελλαδίτικη έκφραση), δημιούργησαν κάποια "προβλήματα", για να μην πω και εγώ κάτι χειρότερο... Ίσως, μια μεγαλύτερη έμφαση στις ανθρωπιστικές σπουδές και μια μικρότερη στο accounting & finance, να βοηθούσε...

Ανώνυμος είπε...

Νίκος

θα ήθελα να προσθέσω μερικά πράγματα: στο σημερινό "Βήμα της Κυριακής", ο Βρετανός πρέσβης στην Αθήνα Σάιμον Γκας, λέει: "Θεωρώ πολύ ενθαρρυντικό ότι μια από τις πρώτες κινήσεις του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Δ. Χριστόφια ήταν να προχωρήσει σε συνάντηση με τον τουρκοκύπριο ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλαάτ". Ωχ... Αν αρέσει η εξέλιξη αυτή στους Βρετανούς, φανταστείτε πόσο επικίνδυνη είναι για τα ελληνικά συμφέροντα η συνάντηση αυτή!

Και μια παρένθεση, καθώς για το θέμα των βρετανικών βάσεων στην Κύπρο, ο Βρετανός διπλωμάτης λέει κάτι απίστευτα:
"Κατ' αρχάς πιστεύουμε ότι όλα αυτά τα χρόνια έχουν διαδραματίσει έναν θετικό ρόλο τόσο για την Κύπρο όσο και για το ΝΑΤΟ και τη Δύση. Εμείς θα θέλαμε να μείνουν οι βάσεις". Για το τελευταίο είμαστε σίγουροι όλοι οι υπόλοιποι!

Τώρα, στην ταμπακέρα. Σε ερώτηση για την επιθυμία της τουρκικής πλευράς να υπάρξει χρονοδιάγραμμα, ο Γκας απάντησε: "Έχουμε ένα πλαίσιο βάσει του οποίου μπορούμε να προχωρήσουμε. Αυτό είναι η Συμφωνία της 8ης Ιουλίου. Θα ήταν χρήσιμο για τα δύο μέρη να έχουν μια ευέλικτη προσέγγιση επ' αυτής. Από την άλλη πλευρά, το Σχέδιο Ανάν ετέθη σε ψηφοφορία και απερρίφθη. Ωστόσο σε αυτό εμπεριέχεται μια σειρά από πολύ καλά επεξεργασμένα ζητήματα. Θα ήταν λάθος να προσκρούσουμε στον πρώτο τοίχο που θα βρούμε μπροστά μας, αναρωτώμενοι αν πρόκειται για το Σχέδιο Ανάν ή όχι". Το πιάσαμε το υπονοούμενο; Κάποιοι προσπαθούν να μας σερβίρουν πάλι ξαναζεσταμένο φαγητό...

Αν όχι, είμαστε άξιοι της μοίρας μας! Και πείτε μου εσείς τώρα, ότι εγώ κινδυνολογώ! Μα είναι πλέον σαφές: κάποιοι θα επιμείνουν, όπως έκαναν και στην Ευρώπη με το θέμα της συνταγματικής συνθήκης. Θα περάσουν αυτά που θέλουν, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Έτσι τουλάχιστον νομίζουν. Το ζητούμενο είναι ένα: οι Έλληνες της Κύπρου, να χάσουν τον έλεγχο του νησιού!

Και εμείς οι αιθεροβάμωνες, ασχολούμαστε με τη διάνοιξη της Λήδρας!

Ανώνυμος είπε...

Μιχάλης

Αγαπητέ Νίκο θα αρχίσω από τελευταίο, από το υστερόγραφο.
Τόσο τα στρατεύματα όσο και οι έποικοι είναι το προϊόν της εισβολής και της κατοχής.
Οι πραγματικότητες λένε ότι οι πρώτοι μπορούν να αποχωρήσουν αρκεί να χειριστούμε σωστά το θέμα. Και όταν λέω να χειριστούμε σωστά εννοώ να μην βάζουμε θέσεις που να καθιστούν ανέφικτη την αποχώρηση.

Για τους έποικους είναι καλό, ακούγεται ωραίο το σύνθημα να φύγουν όλοι ως τον έναν. Υπάρχουν όμως και νομικά (όχι νομικίστικα) θέματα που άπτονται αυτού του ζητήματος. Και νομίζω ότι καλύπτονται και από το περιβόητο διεθνές Δίκαιο.
Πρώτα όσοι έχουν γεννηθεί εδώ νομίζω ότι θεωρούνται κύπριοι.
Όσοι είναι παντρεμένοι/ες με τ/κύπριους/ες δεν μπορούν να τους διώξουν και κάποιες άλλες παράμετροι που ισχύουν και είναι κοινά αποδεχτές.
Το ζητούμενο για μένα δεν είναι άλλο από το να σταματήσουν πρώτα να έρχονται καινούριοι έποικοι ώστε να συνεχίσει η αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα.
Επίσης όσο έρχονται νέες φουρνιές τόσο μεγαλώνει ο αριθμός αυτών που θα παραμείνουν μετά τη λύση. Όλα αυτά θα πρέπει να τα έχουμε υπόψη μας.

Λέμε ότι θέλουμε λύση. Δεν είδα κάποιον εδώ να λέει οποιαδήποτε λύση.
Ούτε κάποιον να υποστηρίξει τη διχοτόμηση διότι κι αυτή είναι μια λύση.

Η επίτευξη του σκοπού των Τούρκων, δλδ ο έλεγχος του νησιού μπορεί να επιτευχθεί με τη μη λύση ή τη λύση των 2 κρατών.
Με την Δ.Δ. Ομοσπονδία αυτός ο σκοπός ΔΕΝ επιτυγχάνεται. Μιλούμε για ένα συνεταιρισμό με τους τ/κ και όχι με την Τουρκία.

Επομένως η εύκολη ταμπέλα του ενδοτισμού για μένα δεν ισχύει.

Από την άλλη φίλε μου λες ότι είμαστε κράτος μέλος της Ε.Ε.
Μια ενωμένη Κύπρος θα είναι ολόκληρη στην Ε.Ε. Και αφού λέμε ότι η Ε.Ε. διασφαλίζει μια σειρά από δικαιώματα και εγγυήσεις, τότε τι είναι αυτό που μας φοβίζει; Εκτός και αν η Ε.Ε. δεν είναι αυτό που λέμε ότι είναι ή δεν μπορεί να εκπληρώσει το ότι λέγαμε ότι μπορεί όταν εισερχόμασταν σε αυτήν.

Άποψη μου είναι ότι πραγματική λύση θα βρεθεί μόνο όταν αποβάλουμε ΟΛΟΙ μας τα φοβικά σύνδρομα, ε/κ και τ/κ.

Όσο για το σχέδιο Ανάν θεωρώ ότι κάθε συζήτηση αυτού του σχεδίου είναι πλέον αναχρονισμός. Δεν εξυπηρετεί απολύτως τίποτε. Μόνο διχόνοια φέρνει και τίποτε άλλο.

Ανώνυμος είπε...

Μιχάλης

Αγαπητοί φίλοι,

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια πρωτόγνωρη για μένα εμπειρία η οποία ξεκίνησε στις 10.30 το βράδυ του Σαββάτου (22/3) και έληξε στις 2.00 τα ξημερώματα της Κυριακής.
Είχα την χαρά, την ευτυχία και το προνόμιο (και τα εννοώ αυτά) να λάβω μέρος σε μια εκπομπή του τ/κυπριακού καναλιού Genç TV μαζί με μια άλλη ε/κύπρια συνάδελφο δημοσιογράφο και να συνομιλήσουμε με απλούς τ/κύπριους πολίτες από τα κατεχόμενα και το εξωτερικό (Αγγλία, Ισπανία, Σουηδία) για το μέλλον της Κύπρου.
Είμαι τυχερός διότι μέσα σε αυτές τις 3.5 ώρες είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε τηλεφωνικά με μέσω ηλεκτρονικών μηνυμάτων με περισσότερους από 150 τ/κύπριους και τ/κύπριες όλων των ηλικιών και κομματικών αποχρώσεων.
Ποια είναι τα συμπεράσματα μου σε γενικές γραμμές;
1. Ότι θέλουν λύση. Μόνο 2 μας είπαν για τοίχο ανάμεσα στις 2 κοινότητες ή διατήρησης του στάτους κβο.
2. Ιδιαίτερα διακαής για μια λύση είναι οι νεολαίοι.

3. Οι μεγαλύτερης ηλικίας όμως έχουν κάποιους φόβους. Φοβούνται τους δικούς μας ακραίους. Φοβούνται τυχόν επανάληψης του παρελθόντος.

4. Κάποιοι νιώθουν αδικημένοι επειδή έχασαν τα σπίτια τους το 74.

5. Θέλουν μια λύση που να διασφαλίζει την ασφάλεια τους.

6. Θεωρούν ότι τώρα με τον Χριστόφια μπορεί πιο εύκολα να εξευρεθεί λύση διότι είναι ο μόνος (όπως και ο χώρος από τον οποίο προέρχονται) που δεν έβλαψε τους τ/κ και ο μόνος που πάντα (πλην μιας περιόδου) τους λάμβανε υπόψη ως πολίτες αυτού του τόπου.

8. Οι ίδιοι φόβοι και ανησυχίες (με διαφορετικό περιεχόμενο) υπάρχουν και στις 2 κοινότητες.

Κατά τη διάρκεια της εκπομπής εξήγησα πως βλέπουμε εμείς τη λύση, ότι θέλουμε να είμαστε συνέταιροι στο κράτος που θα προκύψει μέσων της Δ.Δ.Ομοσπονδίας.

Μιλήσαμε για το στρατό με μένα (και τη συνάδελφο μου) να υποστηρίζουμε ότι πρέπει να φύγει ενώ μερικοί από αυτούς υποστήριζαν ότι θα πρέπει να παραμείνει έστω ένας αριθμός για τη δική τους ασφάλεια.
Εξηγήσαμε ότι όπως γι αυτούς προκαλεί φόβο και ανησυχία η παρουσία της Ε.Φ. και της ΕΛΔΥΚ, έτσι και για μας προκαλεί το ίδιο η παρουσία του Αττίλα και της ΤΟΥΡΔΥΚ.
Εδώ είναι που μπαίνει το θέμα της κατανόησης ΚΑΙ των δικών τους ανησυχιών. Μαζί με τις δικές μας, να γίνουν κατανοητές οι ανησυχίες εκατέρωθεν.

Υπήρξαν και στιγμές που φάνηκε ότι οι άνθρωποι των 2 κοινοτήτων αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα.
Συγκλονιστική ήταν η στιγμή όπου μια κυρία με ρώτησε ποιος θα την αποζημιώσει που έχασε την περιουσία της στην Πάφο και για 35 χρόνια δεν μπορεί να πάει στο σπίτι της. Μου είπε ακόμα για τα σπίτια συγγενών της που τα έχουν χαλάσει οι δικοί μας ή κατέρρευσαν μόνα τους.
Εκεί μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω για το κοινό πρόβλημα. Ένιωσε αμηχανία όταν της είπα ότι κι εγώ αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα μαζί της. Ότι για 35 χρόνια δεν μπορώ να πάω στο σπίτι μου ενώ της γιαγιάς μου το έχουν γκρεμίσει.
Και ήταν εκεί που συμφωνήσαμε ότι αυτά τα ζητήματα δεν μπορούν να λυθούν παρά μόνο μέσα από την επίλυση του κυπριακού.
Μιλήσαμε για τους νεκρούς ΤΟΥΣ και τους νεκρούς ΜΑΣ.
Μιλήσαμε για τους αγνοούμενους ΤΟΥΣ και για τους αγνοούμενους ΜΑΣ.
Για τους πρόσφυγες ΤΟΥΣ και για τους πρόσφυγες ΜΑΣ.
Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι ο πόνος είναι ο ίδιος.
Ότι είμαστε ένας λαός ο οποίος υπέφερε από τις ξένες επεμβάσεις και από τους δικούς μας ανθρώπους που έδρασαν σαν όργανα των ξένων.

Μιλήσαμε και για τη λεγόμενη απομόνωση και για τους έποικους σε σχέση με τους Πόντιους που βρίσκονται στις ελεύθερες περιοχές και εξηγήσαμε ότι δεν είναι το ίδιο.
Θέσαμε την παράμετρο της αλλοίωσης του δημογραφικού χαρακτήρα στα κατεχόμενα και τους κινδύνους που διατρέχουν οι ίδιοι από τον εποικισμό.
Εξηγήσαμε ότι με τους Πόντιους δεν ισχύει το ίδιο.
Μιλήσαμε και για το ανυπόστατο του κράτους που δεν αναγνωρίζεται από κανέναν πλην της Τουρκίας γι αυτό και δεν πρέπει να μέμφονται εμάς για τα θέματα πτήσεων, εμπορίου και άλλα συναφή.
Έδειξαν να κατανοούν…

Τα πλείστα από αυτά τα θέματα τα έθεσαν όπως είπα και πριν άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας, που έζησαν πράγματα και καταστάσεις.

Εκείνο που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν οι νεολαίοι. Αυτοί ήταν πιο ξεκάθαροι στο θέμα λύση.
Τόνισαν όμως ότι είναι απογοητευμένοι από μεγάλη μερίδα της δικής μας νεολαίας. Ότι αρκετοί ε/κύπριοι νέοι είναι φανατικά τοποθετημένοι εναντίον των τ/κ, εξομοιώνοντας τους με τους Τούρκους ή θεωρώντας τους υπεύθυνους για το ότι συνέβη στην Κύπρο.
Έθιξαν και το Όχι στο Δημοψήφισμα και τους εξηγήσαμε ότι δεν είπαμε όχι στη λύση αλλά στο συγκεκριμένο σχέδιο. Και ότι αυτό αποδείχθηκε με την εκλογή Χριστόφια στην προεδρία.

Μίλησα (εντός και εκτός αέρα) για τα φοβικά σύνδρομα εκατέρωθεν. Τόνισα ότι μόνο αν δούμε την αλήθεια κατάματα θα μπορέσουμε να πάμε μπροστά.
Ότι μόνο αφήνοντας πίσω το παρελθόν (χωρίς να σημαίνει ότι ξεχνούμε την ιστορία μας) θα μπορέσουμε να πάμε μπροστά.
Πολλοί συμφώνησαν ότι είμαστε ένας λαός με διαφορετική γλώσσα και θρησκεία που όμως δεν πρέπει να είναι εμπόδιο για το μέλλον μας.

Προβλήθηκε και ένα μεγάλο ρεπορτάζ (περίπου 15 λεπτά) με ε/κ να λένε στο φακό για την προοπτική της λύσης που διανοίγεται και για την ελπίδα που διατηρούν ότι επιτέλους κάπου θα καταλήξουμε.

Φίλοι μου,
Σε προηγούμενα σημειώματα μιλήσατε κάποιοι για μομέντουμ.
Έχω ισχυρή την εντύπωση ότι βρισκόμαστε για μια ακόμα φορά σε ένα νέο μομέντουμ που θα πρέπει να το αξιοποιήσουμε.
Ας κοιτάξουμε κατάματα το μέλλον μας. Ας παλέψουμε γι αυτό!
Ας μη σκεφτόμαστε πλέον σαν ε/κ και σαν τ/κ μα πάνω απ’ όλα σαν κύπριοι. Αυτό δεν έχει να κάνει με τις εθνικότητες μας, δεν θα μειωθεί η ελληνικότητα μας ούτε και η τουρκικότητα των απέναντι.
Ας αποβάλουμε τα φόβητρα και τους βρικόλακες τους παρελθόντος.

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Νίκο,

Λυπούμαι πολύ αλλά από τη συνέντευξη του Βρετανού πρέσβη πήρες ότι ήθελες για να δημιουργήσεις τις εντυπώσεις που θέλεις.

Αρχίζοντας από το πρώτο, θα ήθελα να σε ρωτήσω και να απαντήσεις ευθέως αν δεν θεωρείς ενθαρρυντικό το ότι ο Χριστόφιας συναντήθηκε με τον Ταλάτ (και επιτέλους αφαίρεσε το δεύτερο α από το όνομα του). Και το ότι άρεσε στους βρετανούς σημαίνει ότι κάτι πάει λάθος; Περίεργη λογική αν και θα έλεγα ότι λειτουργούν πάλι τα φοβικά σύνδρομα.

Για το δεύτερο θα έλεγα ότι δεν μας είπε απολύτως τίποτε το καινούριο.
Δεν θέλαμε εφαρμογή της 8ης Ιουλίου;
Η 8η Ιουλίου δεν έθετε ΜΗ ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα; Πού είναι δηλαδή το πρόβλημα;
Ακόμα και ο διαμονοποιός του σχεδίου Ανάν δεν μας έλεγε πλειστάκις ότι τίποτε δεν φεύγει από το τραπέζι και ότι πρόνοιες τους σχεδίου Ανάν όπως και των άλλων σχεδίων ή ιδεών θα τα βρίσκουμε μπροστά μας;
Γιατί «ξιππαζόμαστε» δεν μπορώ να καταλάβω.
Και τι είπε ο πρέσβης; Ότι αν κάτι που θα βρούμε μπροστά μας μοιάζει ή είναι το ίδιο με σχετική πρόνοια του Ανάν δεν θα πρέπει να αρχίσουμε τις άσκοπες συζητήσεις αν πρόκειται για το Ανάν ή όχι.

«Πιστεύουμε ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά πρέπει να έλθει πιο κοντά στη διεθνή κοινότητα. Ο βασικός λόγος που το πιστεύουμε αυτό είναι διότι θεωρούμε ότι μπορεί να συμβάλει στην επίλυση του Κυπριακού μέσα από τη σταδιακή χαλάρωση της εξάρτησης των Τουρκοκυπρίων από την Τουρκία».

Ελπίζω να μη διαφωνείς και με αυτό!

Πάντως πρώτη φορά ακούω ότι είμαστε άξιοι της μοίρας μας όταν προσπαθούμε να βρούμε λύση.
Πραγματικά ώρες – ώρες σκέφτομαι αν η παραμονή στην παρούσα κατάσταση ίσως να είναι η πιο σωστή κίνηση. Διότι με τέτοια μυαλά που κουβαλούμε με τίποτε δεν ικανοποιούμαστε.
Προχτές άκουγα τον κοινωνιολόγο Ν. Περιστιάνη να δηλώνει ότι οι ε/κ φοβούνται τη λύση διότι έχουν συνηθίσει σε ένα τρόπο ζωής που φοβούνται ότι σε περίπτωση λύσης θα τον χάσουν.
Τελικά βρίσκω δίκαιο στην άποψη που λέει ότι θα πρέπει να εξετάσουμε το κυπριακό και από την ψυχολογική άποψη.

Ανώνυμος είπε...

Νίκος

Προσοχή, εδώ υπάρχει παγίδα από τον έμπειρο Βρετανό πρέσβη:

«Πιστεύουμε ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά πρέπει να έλθει πιο κοντά στη διεθνή κοινότητα. Ο βασικός λόγος που το πιστεύουμε αυτό είναι διότι θεωρούμε ότι μπορεί να συμβάλει στην επίλυση του Κυπριακού μέσα από τη σταδιακή χαλάρωση της εξάρτησης των Τουρκοκυπρίων από την Τουρκία».

Που είναι η παγίδα; Για να έλθει πιο κοντά η τ/κυπριακή κοινότητα στη διεθνή, πρέπει να γίνουν κάποια βήματα από την ε/κυπριακή. Δηλαδή μονομερείς ενέργειες και παραχωρήσεις από εμάς. Δηλαδή, θα δώσουμε πάλι και δεν θα πάρουμε. Με την προσδοκία ότι με την επαφή με τους Ευρωπαίους, η στάση των τ/κυπρίων να εξορθολογιστεί. Το δόλωμα: η σταδιακή χαλάρωση της εξάρτησης! Μας περνάει για βλάκες ο κ. πρέσβης!

Λέγοντας αυτό ο Βρετανός διπλωμάτης, είναι σαν να υιοθετεί ως ακριβές εμμέσως πλην σαφώς το τουρκικό επιχείρημα περί "απομόνωσης" των Τουρκοκυπρίων και φυσικά, αναδεικνύει για άλλη μια φορά το βρώμικο ρόλο που ανέκαθεν έπαιζε η χώρα του στο Κυπριακό.

Όσοι από εσάς δυσκολεύεστε να διαβάσετε πίσω από τις λέξεις, καιρός να αρχίσετε να εντρυφείτε στο αντικείμενο. Και απευθύνομαι φυσικά στον ανώνυμο φίλο που παρενέβη και καλώς έκανε, στη συζήτηση.

Lexi_penitas είπε...

Εύγε Μιχάλη! Τέτοιου είδους παρεμβάσεις εκατέρωθεν με μαζική συμμετοχή βοηθούν να σπάσει ο πάγος που δημιουργήθηκε μεταξύ μας τα χρόνια που ακολούθησαν το δημοψηφισμα.

Δεν αμφιβάλλω ότι αρκετοι και από τις δυο πλευρές όχι μόνο βλέπουν με καχυποψία αλλα δεν θέλουν καν να ακούνε για προσπάθειες συνεννόησης. Όσο οι προσπάθεις αυτές πυκνώνουν και φέρνουν αποτελέσματα τόσο θα λιγοστευουν οι σκεπτικιστές και καχύποπτοι. Στόχος είναι οι αμετανόητοι να μείνουν αφόρητα μοναξιασμένοι.

Πολίτη Πίττα, ξέχασες τους 2 Γιώργηδες, τον Ντι-τζεϊ Μάγο, τον Νικ Τριμ. Ήταν και άλλοι που παρακολουθούν και σχολιαζουν στα μπλόγκς. Ισως με την επόμενη αφορμή να σχεδιάσουμε μια συνάντηση.

Μόνο και μόνο που το χαμόγελο αντικατάστησε την απογοήτευση και τη σκοτεινιά που μας έπνιγε μέχρι προχτές ειναι ευλογία.

Ανώνυμος είπε...

Κοπέλια τζιαι κοπέλλες,

Εγώ χωρίς πολλές κουβέντες και βαθυστόχαστες αναλύσεις θα πω (με λίγα και απλά λόγια) ότι τώρα είναι η ώρα που η Αριστερά και ειδικότερα το ΑΚΕΛ πρέπει να διοργανώσει εκδηλώσεις (πολιτικές, πολιτιστικές, καλλιτεχνικές, ψυχαγωγικές) με από κοινού με τους τουρκοκύπριους, τόσο στα κατεχόμενα όσο και στις ελεύθερες περιοχές, όπως έχει ήδη ξανακάνει στην Επαρχία Αμμοχώστου με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και το Kόμμα “Ενωμένη Κύπρος”.
Το momentum πρέπει να αξιοποιηθεί και η δυναμική που δημιουργείται ανάμεσα στους προοδευτικούς ανθρώπους του τόπου (για λύση) πρέπει να αναπτυχθεί περισσότερο.
Όλες οι εισηγήσεις (και για άμεσες ενέργειες αλλά και για πιο μακροπρόθεσμες) καλές είναι. Όμως άμεσα πρέπει να γίνονται κινήσεις που θα βελτιώνουν και θα αυξάνουν την επαφή και την επικοινωνία μεταξύ των δύο κοινοτήτων τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και πιο γενικά.

Anef_Oriwn
Κυριακή 23/03/2008 – 7:15 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

Μιχάλης

Φίλε Νίκο,

Απολογούμαι αλλά ξέχασα να βάλω την υπογραφή μου στο προηγούμενο σημείωμα.

Όμως φίλε μου εξακολουθώ να διαπιστώνω ότι άλλα διαβάζουμε και άλλα καταλαβαίνουμε.

Λες να προσέχουμε τον βρετανό διότι εμμέσως πλην σαφώς μας κάλεσε να κάνουμε εμείς κι άλλες υποχωρήσεις.

Ξαναβάζω το απόσπασμα τονίζοντας με κεφαλαία κάποιες λέξεις:

«Πιστεύουμε ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά πρέπει να έλθει ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ. Ο βασικός λόγος που το πιστεύουμε αυτό είναι διότι θεωρούμε ότι ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΧΑΛΑΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ των Τουρκοκυπρίων ΑΠΟ την Τουρκία».

Προσωπικά φίλε μπορεί να μην καταλαβαίνω και πολλά από πολιτική.
Όμως όταν λέει ότι η τ/κυπριακή πλευρά πρέπει να έρθει πιο κοντά στην ΔΙΕΘΝΗ κοινότητα αυτό που παραπέμπει; Σε μας; Εμείς είμαστε η διεθνής κοινότητα;

Το δεύτερο που λέει και ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ είναι ότι η τ/κυπριακή κοινότητα μπορεί να συμβάλει στην επίλυση του κυπριακού με ποιο τρόπο;
Με την ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ της από την Τουρκία.
Αυτό δεν λέμε κι εμείς τόσα χρόνια; Ότι πρέπει επιτέλους η κοινότητα αυτή να απογαλαχτιστεί από τη μάνα της;

Δηλαδή, για να έρθει πιο κοντά στη διεθνή κοινότητα θα πρέπει να κάνουμε εμείς υποχωρήσεις; Σαν ποιες;

Για να απεξαρτηθούν οι τ/κ από την Τουρκία πάλι εμείς πρέπει να κάνουμε υποχωρήσεις; Σαν ποιες;

Επαναφέροντας το θέμα της ψεσινής μας συζήτησης στο τ/κυπριακό κανάλι, θα έλεγα ότι εκείνο που τους κρατά σε απόσταση από εμάς είναι οι «πατριωτικές» φανφάρες ορισμένων.
Είναι οι αναφορές στην ένωση ως προαιώνιου πόθου.
Είναι οι αναφορές σε μια Κύπρο με κυρίαρχους τους Έλληνες.
Είναι οι αναφορές για το διώξιμο των ξένων που περιλαμβάνουν όσους ήρθαν στην Κύπρο από το 1571 και εντεύθεν.

Μπορεί σε μας να ακούγονται όμορφα και «πατριωτικά» αυτά όλα. Στην ουσία όμως απομακρύνουν τους τ/κ, τους φοβίζουν. Έστω κι αν εμείς ξέρουμε ότι όλα αυτά τα λέει μια ισχνή μειοψηφία.

Να ποιες είναι οι παγίδες φίλε μου.
Και το πρόβλημα μας είναι ότι όσα κακά πάθαμε αντί να αγωνιστούμε να τα αποτρέψουμε, στην ουσία τα υποβοηθήσαμε φωνάζοντας πατριωτικά συνθήματα.

Το ξαναλέω, αυτοψία πότε θα κάνουμε επιτέλους;

Αντί να βλέπουμε παντού παγίδες, καλό είναι να δούμε και λίγο τις δικές μας ευθύνες σε ότι έγινε και γίνεται καθημερινά.

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Lexi_penitas

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Οι παρεμβάσεις μου προς την κοινωνία είναι καθημερινές διότι γνωρίζω ότι μόνο με αυτό τον τρόπο θα αλλάξουμε τις αρνητικές σκέψεις των συμπατριωτών μας.

Και μόλις μου δόθηκε η ευκαιρία να απευθυνθώ και στην άλλη κοινότητα το έπραξα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Πιστεύω αγαπητή μου φίλοι ότι όλοι μας έχουμε να διαδραματίσουμε ρόλο στα τεκταινόμενα.
«Χρηστός πολίτης είναι ο ενεργός πολίτης» έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοι μας.
Και πιστεύω στην ορθότητα αυτής της ρήσης.
Γιατί να περιμένω να κάνουν άλλοι αυτό που μπορώ ΚΙ ΕΓΩ να κάνω;
Γιατί να περιμένω πάντα από τους άλλους;

Ανώνυμος είπε...

Νίκος

τι να σας πω ρε παιδιά... Συζητάμε τόσες ημέρες, μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας και πραγματικά αισθάνομαι φιλικά απέναντί σας σε αυτό το πολύ φιλόξενο blog, που όχι μόνο δεν με απέρριψε, αλλά με φιλοξένησε και συζήτησε μαζί μου πολιτισμένα, μαθαίνοντάς μου να σέβομαι τον άνθρωπο που διαφωνεί μαζί μου.

Αντιλαμβάνομαι ότι θεωρείτε πως τώρα, με την εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια στην Προεδρία, υπάρχει μια ευκαιρία για προσέγγιση. Καλώς αυτή να γίνει. Και τι θα πετύχετε με αυτό; Θα φύγουν οι έποικοι; Θα φύγουν τα στρατεύματα κατοχής; Για να δούμε. Εδώ είμαστε.

Έχει καλώς. Η Κύπρος μας και η ειρήνη δικαιούται των προσπαθειών σας. Εγώ συγχαίρω όσους έχουν την ψυχική δύναμη να υπερβαίνουν πληγές και τραύματα του παρελθόντος, να ελπίζουν για κάτι καλύτερο, να εμπιστεύονται τον γείτονά τους, όσο κι αν αυτός έχει αποδειχθεί αναξιόπιστος. Γιατί όποιος θεωρεί τους Τούρκους αξιόπιστους, μάλλον δεν γνωρίζει την ιστορία αυτού του τόπου.

Από την πλευρά μου, όσο υπάρχουν στρατεύματα κατοχής και Τούρκοι έποικοι, με τους οποίους δεν με ενώνει απολύτως τίποτα, όπως δεν ενώνει και αυτούς απολύτως τίποτα με την Κύπρο (ακόμα και αν απέκτησαν εδώ οικογένειες, παραμένουν έποικοι), δεν συζητάω. Θα είμαι απέναντι. Ένας; Μόνος μου; Ένας λοιπόν! Εδώ που τα λέμε, τους αγώνες στους οποίους δοξάστηκε ο Ελληνισμός, λίγοι τους έδωσαν. Ίσως αυτό να ακούγεται "εθνικιστικό", είναι όμως για κάποιους από εμάς, τρόπος ζωής.

Σας εύχομαι να μην πικραθείτε, όπως πικράθηκα εγώ το 1974, όταν κάποιοι στην Άγκυρα και στους κόλπους των Τουρκοκυπρίων εκμεταλλεύθηκαν εσωτερικές μας διαμάχες για να κάνουν αυτό που ανέκαθεν ήθελαν, από τη στιγμή που οι Βρετανοί τους έβαλαν στο "παιχνίδι" με διακύβευμα την τύχη της Κύπρου μας.

Επίσης εύχομαι, τα όσα γίνουν βραχυπρόθεσμα, στο όνομα της προσπάθειας για εξεύρεση λύσης, να μην τα πληρώσουμε όλοι οι υπόλοιποι ακριβά. Γιατί ενώ εσείς σχεδιάζετε εκδηλώσεις αδελφοσύνης και φιλίας και εκφράζετε ποικιλοτρόπως τη διάθεσή σας για υπέρβαση, οι Τούρκοι στρατηγοί και οι συνοδοιπόροι τους στην Κύπρο, μπορεί να έχουν, το πιο πιθανό αν θέλετε τη γνώμη μου, άλλα σχέδια.

Εύχομαι πραγματικά ό,τι καλύτερο φίλοι μου και οι κόποι σας για την ειρήνη και τη συνένωση της νήσου, να έχουν αντίκρισμα. Ήταν τιμή μου να συνομιλώ μαζί σας. Θεωρώ όμως πως ό,τι είχα να πω, το είπα. Και ήταν λόγια από την καρδιά, χωρίς πρόθεση να προσβάλλω κανέναν ή να υποτιμήσω τον ιδεολογικό μου αντίπαλο.

Θα τα ξαναπούμε ελπίζω σύντομα. Γειά σας και χαρά σας.

Ανώνυμος είπε...

Μιχάλης

Φίλε Νίκο πιστεύω ότι όλοι μας χαρήκαμε τη συζήτηση.
Άλλο αν δεν τα βρήκαμε…

Στις μέρες μας δεν υπάρχει χώρος για απόρριψη κανενός. Αυτά είναι παρωχημένων εποχών πρακτικές που αν θέλουμε να δούμε μπροστά πρέπει να τις αφήσουμε πίσω.

Το τι θα γίνει στο μέλλον με τον Χριστόφια επικεφαλής (ή με οποιονδήποτε κι αν ήταν στη θέση του) κανένας δεν μπορεί να το προβλέψει. Μόνο ελπίδες υπάρχουν…

Θέλω να πω κάτι ως κατακλείδα και αποχαιρετώντας σε (ελπίζοντας ότι θα τα ξαναπούμε).
Η ιστορία αυτού του τόπου είναι εκεί και μας περιμένει να τη μελετήσουμε για να αποφύγουμε επανάληψη λαθών και να αξιοποιήσουμε ότι θετικό.

Επομένως η μονομερής θεώρηση των πραγμάτων δεν βοηθά προς αυτή την κατεύθυνση.
Κανένας δεν μπορεί και δεν πρέπει (ακόμα δεν δικαιούται) να παραθεωρεί το ρόλο της Άγκυρας και των στρατιωτικών.

Δεν μπορεί όμως να τα ρίχνει όλα στους άλλους.
Αυτή η νοοτροπία των παρθένων πρέπει να σταματήσει και να δούμε κατάματα τα πράγματα.
Εγώ φίλε θα έλεγα ότι δεν γνωρίζει την ιστορία τούτου του τόπου όποιος αγνοεί τα πιο πάνω αλλά και όποιος αγνοεί ότι εκείνοι οι λίγοι που δόξασαν τον ελληνισμό, όπως λες, τουλάχιστον για την Κύπρο, ευθύνονται στο ότι υποβοήθησαν τα σχέδια και των Τούρκων και των Βρετανών.
Προσωπικά τέτοια δόξα εγώ δεν τη θέλω.

Πάνω απ’ όλα η πίκρα η προσωπική μου είναι με τους ομόφυλους μου που με την κοντόφθαλμη πολιτική τους και την επιμονή τους σε ανέφικτους στόχους έφεραν τον Τούρκο στο σπίτι μας.
Και πίστεψε με, με αυτούς τα έχω περισσότερο παρά με τους Τούρκους.
Αυτοί με πληγώνουν περισσότερο διότι είναι ομόφυλοι μου. Οι Τούρκοι είναι ξένοι.

Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι θέλω να πω αγαπητέ μου φίλε.

Να είσαι καλά και να τα ξαναπούμε…

Unknown είπε...

Παρακολουθούσα τη συζήτηση στα κλεφτά όλο το σαββατοκύριακο χωρίς ωστόσο να μπορώ να παρέμβω λόγω εξαιρετικά φορτωμένου (οικογενειακού) προγράμματος.

Όχι βέβαια πως θα είχα προσφέρει και τίποτα το ουσιαστικό μιας που οι συνομιλητές διαθέτουν ένα πολύ καλό οπλοστάσιο επιχειρηματολογίας ανεξάρτητα από την «πλευρά» που στηρίζουν. Το πιο σημαντικό, είναι πως όλοι ή σχεδόν όλοι μοιάζουν να νοιάζονται για την πλευρά που αφορά όλους μας, την Κύπρο.

Ορισμένοι φίλοι που με γνωρίζουν προσωπικά και με τους οποίους έχουμε αναλώσει αμέτρητες ώρες συζήτησης και αντιπαράθεσης, γνωρίζουν σε βάθος τις επιφυλάξεις μου και τις αγωνίες μου και γνωρίζουν καλά, πως θα μου ήταν πολύ εύκολο να ενορχηστρωθώ αν όχι με όλες πάντως με αρκετές από τις θέσεις που προβάλλει ο Νίκος.

Θέσεις στις οποίες αναγνωρίζω ένα λογικό υπόβαθρο που έλκει την επιχειρηματολογία του από το παρελθόν , στις οποίες όμως «καταλογίζω» , μία πιθανώς αδυναμία ψηλάφησης των συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί και συνεχίζουν να διαμορφώνονται τόσο στο ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον όσο και στην Κύπρο. Και νομίζω, πως πραγματοποιούμε τεράστιο και κυρίως συναισθηματικό σφάλμα αν κρίνουμε το σήμερα με τα αξιακά συστήματα του χθες.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Στην προηγούμενη συζήτησή μας, κάποια στιγμή είχα αναφέρει το «δίπολο» της Ύβρεως και της Νεμέσεως.

Επέμεινα στο παρελθόν και θα επιμείνω πάντα, πως το μεγαλύτερο μερίδιο ενοχής για την τραγωδία και τον διχασμό του τόπου, φέρει η δική μας πλευρά.

Και το φέρει αξιωματικά, γιατί ήμασταν η συντριπτική πλειοψηφία.

Η μεγαλύτερη λύτρωση για αυτόν τον τόπο πέρα και από την όποια λύση θα είναι η γενναία και ειλικρινής αυτοκριτική ΜΑΣ.

Είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει, ήμασταν οι Πολλοί, ήμασταν οι Οικονομικά ισχυροί, ήμασταν οι Απολύτως Επηρμένοι και εν τέλει εμείς στείλαμε τους Τ/Κ στην αγκάλη της Τουρκίας.

Και δεν θα μπορέσουμε ποτέ, να προχωρήσουμε σε μία πραγματική διευθέτηση του ζητήματος, αν όλα αυτά δεν τα παραδεχθούμε δημοσίως και αν όλα αυτά δεν περιληφθούν στην επίσημη διδακτέα ύλη της ιστορίας μας.

Ο τίτλος του άρθρου μπορεί να μοιάζει «ποιητικότροπος» καθώς λέει πως «τα παιδιά μας, είναι η πατρίδα μας». Δεν θα μπω στον κόπο να τον αναλύσω περαιτέρω, όποιος καταλαβαίνει, καταλαβαίνει.

«Σιγά τα ωά» αναφωνεί η Δοκισήσοφη αποφασίζοντας μόνη της για λογαριασμό των υπολοίπων πως, αυτοί οι υπόλοιποι αγνοούν την Κατοχή και τον στρατό της. Και το λέω έτσι, γιατί στην πραγματικότητα ουδείς ποτέ είπε κάτι τέτοιο. Ίσως όμως τα συνθήματα βολεύουν μερικούς για να μπορούν μετά να «στηρίξουν» την αρνητική τους ματιά.

Προσωπικά, δεν ξέρω ούτε μπορώ να προβλέψω τι θα γίνει. Ουδέποτε εμπιστεύθηκα την εξουσία ούτε θα το πράξω τώρα. Το ΑΚΕΛ δεν είναι ούτε ουρανοκατέβατο , ούτε περιθωριακό κόμμα. Χρόνια ολόκληρα μετέχει στους διαχειριστικούς μηχανισμούς του τόπου έχει αμεσότατες διασυνδέσεις με τα Οικονομικά Συμφέροντα που κινούν την Κυπριακή Οικονομία και είμαι βέβαιος πως δεν έχει σκοπό να δημιουργήσει αναταράξεις που θα κόστιζαν τόσο σε αυτά τα συμφέροντα όσο και στην γενικότερη τάξη της Κυπριακής Κοινωνίας.

Και όσοι πατάνε τα πόδια τους στη γη και δεν τα έχουν στα σύννεφα , γνωρίζουν πως τίποτα, μα τίποτα δεν θα μπορέσει να γίνει, αν πρώτα από όλα δεν το θέλει η Αγορά.

Η οποία, το 2004, στο δημοψήφισμα, ήταν αρνητική και δικαίως για λόγους που έχουν αναλυθεί επαρκέστατα . Η οποία όμως Αγορά, μετά από 5 χρόνια, δείχνει να έχει ωριμάσει στις εντός της Ε.Ε. συνθήκες και να βλέπει ολοένα και πιο πολύ την πιθανότητα μιας λύσης εκτός των άλλων και σαν διεύρυνση της Οικονομίας και περισσότερες ευκαιρίες για ανάπτυξη. Η ανάπτυξη, έτσι και αλλιώς συμφέρει και όσο πιο πολλούς αφορά τόσο πιο πολύ εξυπηρετεί τις κοινωνικές ομάδες που επηρεάζονται.

Κανείς δεν μπορεί με ασφάλεια να προβλέψει το τι θα γίνει. Προσωπικά, περιμένω να δω με τεράστια περιέργεια, αν το ΑΚΕΛ με τις μεγάλες δυνάμεις που μπορεί να κινητοποιεί στην Κοινωνία-όταν το θέλει- θα επιδιώξει να ενεργοποιήσει, να αφυπνίσει το περίφημο μομέντουμ. Αν το πράξει, αυτό θα σημαίνει-για μένα- πως πραγματικά επιδιώκει τη Λύση του Κυπριακού με βάση την Δ.Δ.Ο όπως διατυπώθηκε από τις συμφωνίες Μακαρίου το 77 –θυμάμαι καλά;- αν δεν το πράξει τότε νομίζω πως απλά θα έχουμε μία καλύτερη εικόνα της σημερινής Κυπριακής Δημοκρατίας στη διεθνή σκηνή (μια εικόνα που ήδη έχει βελτιωθεί πολύ σημαντικά-αρκεί να παρατηρήσει κανείς το πώς και πόσο καλύφθηκε η πρόσφατη συνάντηση Χριστόφια –Ταλάτ από τα διεθνή Μ.Ε.)

Τέλος, πραγματικά θεωρώ την κατάθεση του Μιχάλη πολύ σημαντική και για αυτό θα την βάλω στην πρώτη σελίδα σαν update με κάποιες υπογραμμίσεις πως εγώ θεωρώ σημαντικές , σαν αφορμή για συνέχεια της εξαιρετικής αυτής συζήτησης.

Ανώνυμος είπε...

Μιχάλης

Γιώργο Πίττα,
Καταρχήν με τιμά το ότι ανάρτησες τη δημοσίευση μου στην προμετωπίδα της σελίδας σου.
Σε ευχαριστώ επίσης και για τα καλά σου λόγια και για την αναγνώριση των καλών μου προθέσεων.

Σχολιάζοντας τα όσα έγραψες θα συμφωνούσα μαζί σου σε όσα γράφεις ΚΑΙ για τις «δικές μας» ευθύνες σε όσα έγιναν.
Και το «δικές μας» το έβαλα σε εισαγωγικά θέλοντας να δείξω ότι δεν ευθυνόμαστε όλοι αλλά μια μερίδα των ε/κυπρίων.
Και ασφαλώς το ίδιο θεωρώ και για τους τ/κύπριους.

Θα ήθελα επίσης να προσθέσω ότι η κύρια ευθύνη μας έγκειται στο ότι δεν καταφέραμε να εκτιμήσουμε σωστά τα δεδομένα και με λάθος κινήσεις και πολιτικές φτάσαμε στα σημερινά αποτελέσματα.

Θα συμφωνήσω επίσης ότι κανένας δεν μπορεί να προβλέψει ούτε τι θα γίνει με το θέμα της Λήδρας ούτε γενικότερα με το κυπριακό, όπως και για το ότι το ΑΚΕΛ και σαν κόμμα αλλά και σαν εξουσία (πλέον) πρέπει να ανοίξει δρόμους και να αξιοποιήσει το μομέντουμ.
Όμως, όπως λέχθηκε και παλαιότερα ένα χέρι μόνο του δεν μπορεί να κτυπήσει παλαμάκια. Χρειάζονται δύο. Και ελπίζω ότι θα υπάρξει ανταπόκριση από την άλλη πλευρά κυρίως σε λαϊκό επίπεδο, χωρίς να παραγνωρίζουμε όμως τις συνθήκες που επικρατούν στα κατεχόμενα.
Ήδη η μεθαυριανή επίσκεψη Μπουγιούκανιτ στα κατεχόμενα στέλλει κάποια μηνύματα που έχουν συγκεκριμένους αποδέκτες.

Ανώνυμος είπε...

Και που είσαστε ακόμα...

Ανώνυμος είπε...

Μιχάλης

φίλοι μου,

Ο Γιώργος Πίττας σχολιάζοντας ένα προηγούμενο σημείωμα μου στο οποίο αναφερόμουν σε εκδηλώσεις που έγιναν στα κατεχόμενα και εμείς απ' εδώ δεν τις μάθαμε ποτέ και επειδή ο Γ.Πίττας είπε ότι είναι κρίμα και άδικο να μην ξέρουμε τι γίνεται δίπλα μας, επιτρέψετέ μου να παραθέσω ένα δημοσίευμα από τη σημερινή "Αλήθεια":

"Εδώ δεν είναι Άγκυρα".
Ποιος μπορεί να το λέει αυτό; Είναι δυνατόν να το λένε Τούρκοι;
Ναι, το είπαν Τουρκοκύπριοι στα εγκαίνια του πάρκου "Τσαγλανιάν" στην κατεχόμενη Λευκωσία, το οποίο μετονομάστηκε σε "Πάρκο Τσαγλανικάν Άγκυρας" με την οικονομική συμβολή του Δήμου Άγκυρας.
Σύμφωνα με τ/κυπριακές εφημερίδες, η μετονομασία του πάρκου προκάλεσε αντιδράσεις και στο χώρο συγκεντρώθηκαν διαμαρτυρόμενοι με πανό που έγραφαν "Εδώ είναι Λευκωσία, όχι Άγκυρα".
"Αυτό είναι το πάρκο Τσαγλανιάν της Λευκωσίας" και "Δήμαρχε της Άγκυρας κάτω τα χέρια από το πάρκο μας".

stelios papalangi είπε...

συνεχίζοντας αυτό που λέει ο μιχάλης πιο πάνω.... δηλαδή το κόλλημα των δημοσιογράφων. πέρα από τα πόσα δεν μαθαίνουμε για τις εξελίξεις στα κατεχόμενα, είναι κι αυτή η τάση που έχουν να σκοτώνουν το όποιο θετικό βήμα (για τη περιοδο 2000-3, ή για τη περριρέουσα έχω είδη αναφερθεί).

το συζητήσαμε προχθές στη λήδρας. Η δημοσιογράφος του ΡΙΚ το μόνο που σκέφτηκε να ρωτήσει ήταν που διαφώνησαν χριστόφιας και ταλάτ...ενώ ο άλλος που ήταν στη λήδρας, σκέφτηκε να ρωτήσει για τις φασαρίες του 63... ενώ ο τκς επέμενε να του πουν αν ο καφές που ήπιαν ήταν αναν ή 8η ιουλίου, ΓΝΩΡΙΖΩΝΤΑΣ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ ότι η όποια απάντηση θα προκαλούσε ρίξη....


απόσπασμα από το σημερινό άρθρο του παράσχου.... δείτε μόνο τους τίτλους που έχουν επιλεγεί:


"Διαβάζοντας τις εφημερίδες την Κυριακή δεν θα μπορούσε κάποιος παρά να προσέξει ότι η Βρετανία και ο Πίτερ Μίλετ ιδιαίτερα, είχαν την τιμητική τους στη "Σημερινή" και στον "Φιλελεύθερο" με άρθρα που "αποκάλυπταν" πώς περίπου φέρνουν βόλτα την κατάσταση οι Εγγλέζοι παίζοντας στα δάκτυλά τους τον Χριστόφια. Χαρακτηριστικά παραθέτω μερικούς τίτλους: Ο πιο ύπατος Ύπατος Αρμοστής (Λάζαρος Μαύρος), Βρετανικός, κυπριακός καφές (Σάββας Ιακωβίδης), Μέτριος κυπριακός καφές με βρετανικό άρωμα (Γιάννος Χαραλαμπίδης) ήταν οι προειδοποιητικές βολές από τη "Σ". "Εισβολή μεσολαβητών, Διευθυντές ορχήστρας οι Βρετανοί" είχε ως κύριο θέμα ο "Φ". Όμως οι πλέον επικριτικές (προσ)βολές προς τον Χριστόφια εκτοξεύτηκαν από τη στήλη "Οι 7 ΤΟΥ 7ΗΜΕΡΟΥ" του Διευθυντή του "Φ" Τάκη Κουνναφή, ο οποίος παίρνοντας ως αφορμή τη δήλωση Χριστόφια περί επιστροφής στην Κερύνεια έστω και υπό τ/κ διοίκηση υποδεικνύει πως: "Δυστυχώς ο Πρόεδρος Χριστόφιας δεν φαίνεται να διακρίνει τις σημαντικότερες διαφοροποιήσεις βασικών όρων, ιδιαίτερης βαρύτητας όταν (πια) θα αναφέρονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και όχι από την ηγεσία του ΑΚΕΛ"


τι να πεις ;
σε αυτό με τους βρεττανούς, πολύ σωστά το έθεσε ο μαρκίδης πριν 2 βδομάδες στο ρικ.
Δηλαδή: δεν λέει κανείς να τους εμπιστευούμε τυφλά.
αλλά υπάρχει ένα γεγονός, ότι οι Βρεττανοί , όπως και εμείς θέλουμε τη τουρκία στην ΕΕ.
Παρόλαυτά , για κάποιο λόγο που δεν έχω ποτέ αντιληφθεί, οι εφημερίδες πανηγυρίζουν στη κάθε γερμανική η γαλλική δήλωση που εναντιώνεται στη τουρκική ένταξη, λες και μας συμφέρει !!!
(λες και τα αντιτουρκικά αντανακλαστικά μας δουλεύουν πιο γρήγορα από το μυαλό μας!)







και από το κοριο της κυριακής

Παρακολούθησα με μεγάλη προσοχή τη συνέντευξη Τύπου του Δ. Χριστόφια την περασμένη Τρίτη από την τηλεόραση του ΡΙΚ. Από όσα είπε ξεχώρισα τα ακόλουθα:
* Την παραδοχή συνυπευθυνότητας για την κατάρρευση των συμφωνιών του '60. Τέτοια κουβέντα πρώτη φορά λέχθηκε από πρόεδρο της Δημοκρατίας και μάλιστα από το Προεδρικό, ενώπιον Τουρκοκυπρίων και ξένων.
* Αποδοχή του συνεταιρισμού της Ζυρίχης που πρόβλεπε αποτελεσματική συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων στις δομές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μέχρι σήμερα, όταν μιλούσαμε για τη Ζυρίχη, εννοούσαμε το κυπριακό κράτος που προέκυψε μετά την αποχώρηση των Τουρκοκυπρίων, το 1964. Δηλαδή, ένα δεύτερο ελληνικό κράτος.
* Για πρώτη φορά στην Ιστορία πρόεδρος της Δημοκρατίας αναγνώρισε δική μας ευθύνη για συγκεκριμένο αδιέξοδο (έστω για ζήτημα ήσσονος σημασίας), αναφορικά με τη ματαίωση της αναστήλωσης της μονής του Αποστόλου Αντρέα. Μέχρι σήμερα έφταιγαν πάντα και εξ ολοκλήρου οι άλλοι. Ποτέ και για τίποτα εμείς.
Από όλα αυτά, σχεδόν τίποτα δεν τσίμπησαν το βράδυ τα κανάλια. Επέμειναν στα πολιτικά ανακοινωθέντα. Το κρατικό ΡΙΚ δεν αντιλήφθηκε ότι ο πρόεδρος έδωσε τη συνέντευξη για να κτίσει γέφυρες και επέμεινε μόνο σε όσα μπορούσαν να διχάσουν, υπό τον τετριμμένο τίτλο: "Ξεκάθαρα μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση".
Ούτε το καλωσόρισμα του προέδρου στα τουρκικά δεν έκριναν άξιο προς μετάδοση στο κρατικό κανάλι!

zappa είπε...

pros filo apostolo.

to enwsis htan ena neo frouto otan arxisan na to kryfosthrizoun oi egglezoi to 1860kati, to opoio orimase otan oi kapote filoi twn egglezwn (dhladh oi ellhnokyprioi astoi- metepeita megala kefalia ths EOKA) phgainan kai espagan tis dikoinwtikes apergies.

O de Gribas, eixe yparksei symmaxos twn Germanwn kata thn katoxh (dhladh htan XAFIES, gia na leme ta pramata me to onoma tous) kai meta symmaxhse me tous Agglous ston emfylio enantia sto EAM......

Ανώνυμος είπε...

Μέρες τώρα σκεφτόμουν να γράψω ένα σημείωμα με κάποια συμπεράσματα (δικά μου φυσικά) από την όλη συζήτηση.

Αγαπητέ Μιχάλη,

Γράφεις απευθυνόμενος στον Νίκο: “Φίλε Νίκο πιστεύω ότι όλοι μας χαρήκαμε τη συζήτηση… Άλλο αν δεν τα βρήκαμε… Στις μέρες μας δεν υπάρχει χώρος για απόρριψη κανενός”.

Ενώ ο Ανώνυμος Νίκος γράφει: “… Εύχομαι πραγματικά ό,τι καλύτερο φίλοι μου και οι κόποι σας για την ειρήνη και τη συνένωση της νήσου, να έχουν αντίκρισμα. Ήταν τιμή μου να συνομιλώ μαζί σας. Θεωρώ όμως πως ό,τι είχα να πω, το είπα”.

Τελικά το όφελος απ’ όλη αυτή τη συζήτηση εντοπίζεται σ’ ένα δικό σου σχόλιο (απευθυνόμενος σε μένα) σε κάποια από τις παρεμβάσεις σου στο προηγούμενο post: “… Αυτές τις δημόσιες συζητήσεις τις παρακολουθούν και άλλοι και ίσως σε αυτούς να επιδρούν θετικά ή αρνητικά τα όσα γράφονται”.

Αγαπητέ PolitisPittas,

Κάποιες σκέψεις σου (εμποτισμένες με μπόλικο προβληματισμό) που καταθέτεις στα σχόλια σου, μου δημιουργούν κάποια σύγχυση και παράλληλα την εντύπωση (μ’ όλο το σεβασμό) ότι αυτοαναιρείσαι.
Π.χ. λες κάπου στην αρχή του σχολίου σου με ημερ. 24 Μαρτίου 2008 και ώρα 9:28 π.μ., λες: “… πως θα μου ήταν πολύ εύκολο να ενορχηστρωθώ αν όχι με όλες πάντως με αρκετές από τις θέσεις που προβάλλει ο Νίκος”, αλλά πιο κάτω σημειώνεις “… Ίσως όμως τα συνθήματα βολεύουν μερικούς για να μπορούν μετά να «στηρίξουν» την αρνητική τους ματιά”. Έχω την άποψη ότι το δεύτερο ισχύει Γιώργο, όσο ήπια και νηφάλια και αν συζητούμε με κάποιον, οποιαδήποτε κι αν είναι αυτός (κι εμείς οι ίδιοι ακόμα). Όταν στο τέλος της ημέρας δεν πεισθούμε να αναθεωρήσουμε θέσεις μας ή τουλάχιστον να ανεχτούμε καταστάσεις τότε (όπως είπε και ο Μιχάλης) συζητάμε γιατί μας παρακολουθούν και τρίτοι που πιθανό να επηρεαστούν είτε θετικά είτε αρνητικά.

Συμφωνώ όμως απόλυτα μαζί σου, Γιωργο ότι το ΑΚΕΛ (και οι μαζικές οργανώσεις της Αριστεράς - συνδικάτα, νεολαία, γυναικείο κίνημα) μπορούν να κάνουν πολλά αξιοποιώντας το momentum και τη δυναμική που δημιουργείται. Η διοργάνωση κοινών μαζικών εκδηλώσεων (πολιτικών, πολιτιστικών, ψυχαγωγικών, αλλά και για επί μέρους ζητήματα όπως η προστασία του περιβάλλοντος, ο πολεοδομικός σχεδιασμός, τα ναρκωτικά) μαζί με τους τουρκοκύπριους και κυρίως στα κατεχόμενα θα βοηθήσει τα μέγιστα στη συνεννόηση και στη συνεργασία των δύο κοινοτήτων.

Επίσης συμφωνώ μαζί σου ότι “… πως τίποτα, μα τίποτα δεν θα μπορέσει να γίνει, αν πρώτα από όλα δεν το θέλει η Αγορά…”. Η ανάγκη για “ … διεύρυνση της Οικονομίας και [για] περισσότερες ευκαιρίες για ανάπτυξη, αυξάνουν τις προοπτικές επίλυσης του κυπριακού, κάτι που δεν ίσχυε το 2004, καθώς όπως και πάλι σωστά λες η Αγορά δεν ήταν έτοιμη. Φυσικά όταν λέμε Αγορά εννοούμε την Οικονομία (και τις οικονομικές σχέσεις και τα οικονομικά συμφέροντα – τα οποία συμφέροντα δεν πρέπει να ερμηνεύονται πάντα αρνητικά), που είτε μας αρέσει είτε όχι καθορίζουν και την Πολιτική. Κι εδώ είναι που πρέπει να παρεμβαίνουμε σαν πολίτες οργανωμένοι και μη για να επηρεάζουμε θετικά τα γεγονότα.

Καλό βράδυ!

Anef_Oriwn
Πέμπτη 27/03/2008 – 11:40 μ.μ.

Unknown είπε...

Φίλε Άνευ…
Όταν συζητούνται θέματα Πολιτικής και Ιστορικής φύσεως όπως κατ εξοχήν είναι το Κυπριακό και οι πιθανότητες επίλυσής του, και ταυτόχρονα το επίπεδο των συζητητών είναι υψηλό καθώς και ο τόνος τους χαμηλός, τότε έχει κανείς τη δυνατότητα να αντιληφθεί τις διαφορετικές τοποθετήσεις ως γνήσιες και αυθεντικές εκφράσεις της πραγματικότητας.

Σε αυτό, βοηθά να θυμόμαστε πάντα πως η Πραγματικότητα δεν είναι ποτέ μα ποτέ μονοδιάστατη.

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αυθεντικότητα των θέσεων που προβάλλει για παράδειγμα ο Νίκος από τη μια ή ο Μιχάλης από την άλλη. Και αυτό τις κάνει αν θέλεις προσιτές στον κάθε ένα.

Υπό αυτή την έννοια μπαίνει το «θα μπορούσα να ενορχηστρωθώ» όπου η λέξη ενορχήστρωση αν τη διαβάσουμε με ακρίβεια, δεν σημαίνει συμφωνία. Σημαίνει απλά, πως το σύνολο των θέσεων που έχουν εκφραστεί, δεν είναι «παράταιρο» «φάλτσο» «άκυρο» κλπ.

Αυτά που εκφράζει ο Νίκος, όπως ξέρεις πολύ καλά, ερμηνεύουν και τα συναισθήματα, τις επιφυλάξεις ή και την απόλυτη άρνηση μιας σημαντικής μερίδας αυτής της κοινωνίας. Όπως βέβαια αντίστοιχα και οι θέσεις που αποτυπώνει με εξαιρετική τεκμηρίωση ομολογώ, ο Μιχάλης αλλά και άλλοι όπως ο Στέλιος, ο Ασέρας, εσύ, ο Λεξηπένητας κλπ.

Από την πλευρά μου, προσπαθώ να είμαι πάντα καθαρός. Ζω στην Κύπρο από επιλογή (για την οποία δεν έχω μετανιώσει στιγμή) τα τελευταία 6 χρόνια, από το 2002, και πάνω από όλα πάσχω να αφουγκράζομαι τα πάντα χωρίς να γίνομαι απόλυτος προς οποιαδήποτε πλευρά (όταν αυτή όπως είπα και στην αρχή διαθέτει διαλεκτικό ήθος) γιατί όπως και να το κάνουμε ανά πάσα στιγμή μπορεί να είμαι αδιάβαστος και ανιστόρητος. Από κει και πέρα ασφαλώς, μου είναι πολύ πιο «άνετο» στις πλείστες περιπτώσεις να ταυτιστώ με θέσεις τις ευρύτερης Αριστερής αντίληψης, μιας που έτσι και αλλιώς από εκεί έλκω την ιδεολογική μου καταγωγή για την οποία επίσης στιγμή δε μετάνιωσα. Πάνω από όλα όμως αγαπώ την ίδια τη διαλεκτική διαδικασία και αναγνωρίζω πως περίπου όλα, έχουν να κάνουν με τη γωνία από όπου κανείς ίσταται για να τα δει.

Unknown είπε...

Φίλε Άνευ, αναφέρεις μεταξύ άλλων «αλλά και για επί μέρους ζητήματα όπως η προστασία του περιβάλλοντος, ο πολεοδομικός σχεδιασμός, τα ναρκωτικά) μαζί με τους τουρκοκύπριους και κυρίως στα κατεχόμενα θα βοηθήσει τα μέγιστα στη συνεννόηση και στη συνεργασία των δύο κοινοτήτων.»

Για μένα τουλάχιστον, και θα το πω τελείως ωμά και ας μην αρέσει σε πολλούς, Ναρκωτικά και Περιβάλλον είναι δυο αιτίες για τις οποίες η λύση του Κυπριακού είναι επιβεβλημένη με σχεδόν οποιονδήποτε τρόπο. Τι θέλω να πω; Απλά.

Ναρκωτικά και Περιβάλλον συνθέτουν μια κατάσταση χειρότερη και πιο επικίνδυνη από οποιαδήποτε Τουρκική εισβολή. Με διαφορετικούς τρόπους, οι δυο αυτοί άξονες και όσα περιέχουν ακυρώνουν, δυναμιτίζουν, μηδενίζουν κάθε προοπτική επιβίωσης αυτού του τόπου. Και ο μόνος τρόπος που υπάρχει για να αντιμετωπισθούν ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ είναι η πολύ στενή και αγαστή συνεργασία των κοινοτήτων και των αρχών τους είτε αυτές οι αρχές είναι νόμιμες είτε «ψευδοαρχές» Όπως ξέρουμε όλοι, οι μοναδικές περιπτώσεις για τέτοια συνεργασία, είναι δυο: Η Λύση και ο Συνεταιρισμός ή….η μετεξέλιξη του ψευδοκράτους σε επίσημο και αναγνωρισμένο κράτος.

Ας διαλέξουμε.

Ανώνυμος είπε...

Γιωργο, χρονια πολλα, χρονια καλα, χρονια με ολο υγεια!

Με αγαπη
Χρηστος, Marion και Απολλωνιος με Λεανδρο

Ανώνυμος είπε...

Φίλε PolitisPittas,

Στο παρά πέντε (μόλις πριν το post πάει για το αρχείο) προέκυψαν για συζήτηση μια σειρά θεμάτων όπως τα Ναρκωτικά και το Περιβάλλον που καθιστούν (όπως χαρακτηριστικά λες κι εσύ) “… τη λύση του Κυπριακού … … επιβεβλημένη με σχεδόν οποιονδήποτε τρόπο”. Σίγουρα θα μας ξαναδοθεί η ευκαιρία να συζητήσουμε αυτά τα θέματα.

Οπωσδήποτε πρέπει να συζητάμε (και μ’ αυτούς που έχουν διαμετρικά αντίθετες απόψεις) και αν δεν καταφέρουμε στο τέλος να παράξουμε Σύνθεση, τουλάχιστον ας ελπίσουμε πως θα κερδίσουμε την ανοχή τους!

Εκείνο όμως που εμένα με εξοργίζει είναι η μόνιμη ανάγκη που έχουν κάποιοι παίδες Ελλήνων (ή βαρβάρων;) να τα τραβάτε όλα στα άκρα και να συνθέτουν πάντα ένα ολάκερο δράμα γύρω από κάθε κατάσταση. (Βλέπε “επίσκεψη” Μπουγιούκανιτ στα κατεχόμενα).

Πριν κλείσω ένα μικρό σχόλιο (ή μάλλον ερώτημα) για το ζήτημα της αναστήλωσης του Μοναστηριού του Αποστόλου Αντρέα που έθιξε ο αγαπητός Στέλιος.
Δεν αμφισβητώ και τη ευθύνη της ελληνοκυπριακής πλευράς (ή της κυβέρνησης) για το αδιέξοδο που οδήγησε στη ματαίωση της αναστύλωσης, αλλά διερωτούμαι γιατί κάποιοι (ντόπιοι και ξένοι) επέμεναν σε μια λύση που θα άλλαζε τη παραδοσιακή (και για αιώνες επικρατούσα) φυσιογνωμία του Μοναστηριού (αρχιτεκτονική, χρήσεις, βοηθητικοί χώροι).

Anef_Oriwn
Παρασκευή 28/03/2008 – 7:10 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

Φίλε PolitisPittas,

Ξέχασα να αναφέρω ότι εγώ προσωπικά δεν έχω πρόβλημα στο θέμα να διαλέξω! Δεν έχω τέτοια διλήμματα! Η Λύση είναι ο Συνεταιρισμός.

Anef_Oriwn
Παρασκευή 28/03/2008 – 7:18 μ.μ.

Unknown είπε...

Εκείνο όμως που εμένα με εξοργίζει είναι η μόνιμη ανάγκη που έχουν κάποιοι παίδες Ελλήνων (ή βαρβάρων;) να τα τραβάτε όλα στα άκρα και να συνθέτουν πάντα ένα ολάκερο δράμα γύρω από κάθε κατάσταση. (Βλέπε “επίσκεψη” Μπουγιούκανιτ στα κατεχόμενα).

Είναι ακριβώς αυτή η ματιά που θεωρεί ας πούμε για παράδειγμα την επίσκεψη του κου Παπούλια στην πλευρά μας καθ’όλα νόμιμη και σωστή και την αντίστοιχη του κου Γκιουλ «απέναντι» απαράδεκτη και προκλητική…

Unknown είπε...

@Χρήστο, Marion , Απολλώνιε και Λέανδρε, σας ευχαριστώ από την καρδιά μου…