Το Άλαλον Ύδωρ

Πολύ συζήτηση για το νερό, για το υδατικό, το δεύτερο σημαντικότερο πρόβλημα της Κύπρου μετά το Κυπριακό σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Και κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει ασφαλώς.


Μάλιστα, θα λέγαμε πως το Υδατικό, αν το δει κανείς στην πλήρη του διάσταση, μοιάζει να ξεπερνά και αυτό το Κυπριακό. *

Και πλήρης διάσταση του ζητήματος, είναι αυτή που παίρνει το θέμα από την κλίμακα του «φέτος δεν έβρεξε» και το τοποθετεί στην ολότητά του που δεν είναι άλλη βέβαια από την Παγκόσμια Κλιματική Αλλαγή και τις παραμέτρους που δημιουργεί για όλους μας , σε όλα σχεδόν τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη μας.

Για τον τίτλο του άρθρου σήμερα, επέλεξα να παραλλάξω κάπως τη γνωστή φράση από τον υποτιθέμενο έσχατο χρησμό της Δελφικής Πυθίας (Λάλον Ύδωρ) που κατά μία παράδοση παρέλαβε ο Ορειβάσιος, μαθητής του Κύπριου Ζήνωνα προκειμένου να τον παραδώσει στον Ιουλιανό για να τον πείσει πως ο αρχαίος κόσμος τελείωσε οριστικά.

Ο υποτιθέμενος χρησμός, χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον βέβαια από τη χριστιανική προπαγάνδα για να πείσει πως ακόμα και οι ένθεοι φορείς του αρχαίου κόσμου δήλωναν υποταγή στη νέα τάξη πραγμάτων.

Στις μέρες μας, το ύδωρ είναι πράγματι άλαλο. Βουβό, καταληστευμένο, συχνά γεμάτο δηλητήρια και φυτοφάρμακα, σπαταλημένο με χυδαία αμετροέπεια από όλους μας προφητεύει τώρα μέσα από την απουσία του το τέλος του κόσμου όπως τον ξέραμε.

Και ενώ εμείς εδώ στην περιοχή μας ψάχνουμε –μάλλον με πανικό- πως θα περισώσουμε νερό, αλλού, το παγωμένο νερό της Ανταρκτικής λιώνει.


Μόλις πριν από λίγες μέρες πάγος που σε μέγεθος ξεπερνάει 7 φορές το Manhattan κατέρρευσε και η κρηπίδα Ουίλκινς από την οποία αποκολλήθηκε κρέμεται κυριολεκτικά από μια κλωστή.


Το πιο ανησυχητικό; Το συγκεκριμένο γεγονός, είχε προβλεφθεί από τους επιστήμονες που παρακολουθούν με αγωνία τις κλιματικές αλλαγές. Μόνο, που είχαν προβλέψει πως δεν θα συμβεί πριν από δεκαπέντε χρόνια.


Με άλλα λόγια, η αύξηση της παγκόσμιας υπερθέρμανσης, τους ξεπέρασε.

Σε πολλές χώρες της Ε.Ε. ήδη σχεδιάζουν το μέλλον τους με βάση τις αλλαγές στο κλίμα.


Στη Βρετανία, και συγκεκριμένα στο Κάρλαϊλ για παράδειγμα, ενόψει του…εύκρατου κλίματος που θα σταθεροποιηθεί στα επόμενα 20 περίπου χρόνια, ετοιμάζουν τις υποδομές για να αναπτύξουν Οινοπαραγωγή…και με βάση τον σχεδιασμό που κάνουν ΤΩΡΑ, γύρω στο 2030 θα έχουν τις πρώτες εμφιαλώσεις τοπικού Καμπερνέ…


Μπορούμε άραγε να φανταστούμε αυτόν τον τρόπο σκέψης;

Όχι! Εδώ, μιλάμε για αφαλατώσεις.


Μέθοδος που είναι διάσημη για το πόσο επιβαρύνει το περιβάλλον.


Δυο μονάδες αφαλάτωσης, καταπίνουν τόση ηλεκτρική ενέργεια , όσο πέντε χιλιάδες συσκευές κλιματισμού…!


Επιπλέον, το νερό των θαλασσών μας, είναι τόσο περιεκτικό σε Βόριο που

α) δεν αφαλατώνεται εύκολα και

β) για πολλούς ειδικούς, τα ποσοστά Βορίου ακόμα και μετά την αφαλάτωση παραμένουν απαράδεκτα υψηλά.

Κατά την άποψή μου την ταπεινή, υπάρχουν πολλά άλλα που μπορούν να γίνουν πριν την απαράδεκτη λύση των ρυπογόνων και πανάκριβων αφαλατώσεων.



Ο χώρος εδώ, δεν αρκεί για να καταγραφούν οι λύσεις και οι προτάσεις, αλλά μπορούμε όλοι να επισκεφθούμε την ιστοσελίδα του Επιτρόπου Περιβάλλοντος , του κου Θεοπέμπτου για να διαβάσουμε με προσοχή τα όσα καταγράφει.


Πιστεύω, πως το συγκεκριμένο άρθρο του, θα έπρεπε αποτελεί την «αλφαβήτα» για τις κυβερνητικές αποφάσεις.


Η ιστοσελίδα του Επιτρόπου είναι εδώ: http://theopemptou.blogspot.com/

Κλείνω με μερικές απλές σκέψεις:

Είναι δύσκολο να επιβληθεί (δια ροπάλου) οι ιδιωτικές πισίνες να μη γεμίσουν;

Ή έστω αυτοί που θα επιμείνουν να τις γεμίζουν να υποχρεωθούν να πληρώσουν ένα ετήσιο εφάπαξ που να τσούζει πραγματικά, της τάξεως των πολλών χιλιάδων ευρώ;

Είναι δύσκολο να δημευθούν ως κοινόχρηστη περιουσία ΟΛΕΣ οι ιδιόκτητες γεωτρήσεις;

Ο γράφων δεν μπορεί έτσι και αλλιώς να κατανοήσει την έννοια του «ιδιωτικού νερού»…όπως και του αέρα και όλων των στοιχείων της Μάνας Φύσης.


Είναι δύσκολο να επιβληθεί (δια ροπάλου) η αντικατάσταση του ξένου ως προς το Κυπριακό οικοσύστημα γρασιδιού σε γήπεδα ποδοσφαίρου γκολφ κλπ με αντίστοιχο συνθετικό που δεν έχει ανάγκη από πότισμα;


Τελικά…είναι τόσο δύσκολο να μάθουμε να σκεφτόμαστε μακροπρόθεσμα;

Ή θα είμαστε αιωνίως δέσμιοι της αμάθειας της στενοκεφαλιάς μας και της εγκληματικής αδιαφορίας κάποιων;


Το ύδωρ, δεν είναι άλαλο. Το φιμώσαμε. Μήπως είναι ώρα να ανοίξουμε τα μάτια μας;





* ο γράφων πραγματικά πιστεύει πως μια κατηγορία προβλημάτων με πρωτεύοντα το Περιβάλλον και τα Ναρκωτικά ξεπερνούν κατά πολύ σε σοβαρότητα το Κυπριακό και, επιβάλλουν την επείγουσα λύση του με έναν τρόπο (τον όποιο) που θα επιτρέψει την στενή συνεργασία των δυο πλευρών για την αντιμετώπισή τους.