Στήλη Άλατος

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket
Καλώς Ήρθατε στη Στήλη Άλατος. Η Στήλη, δημοσιεύεται κάθε Σάββατο, ταυτόχρονα στην Κυπριακή εφημερίδα Πολίτης και στο ελληνικό portal TVXS. Κάποιες φορές, αν το επιβάλλει η επικαιρότητα γράφω και ανεβάζω κείμενα μόνο για διαδικτυακή χρήση. Κάτω από τα άρθρα, όπως σε όλα τα ιστολόγια, υπάρχει χώρος για σχολιασμό. Moderation, δεν κάνω. Για αυτόν τον λόγο όμως είμαι αυστηρός σε σχόλια επιθετικά που δεν σέβονται την οποιαδήποτε Άλλη άποψη ή είναι επιθετικά κατά κοινωνικών και φυλετικών ομάδων. Ύβρεις και προσωπικές επιθέσεις διαγράφονται χωρίς συζήτηση.

Συντονιστείτε τώρα στους 107, 6

Κινούμενη Άμμος. Κάθε Σάββατο 6-8 μ.μ στον 107,6 ή στο : www.1076.eu Στο shoutbox, το συζητάμε ζωντανά! Από τον Bach στον Dylan και από τον Beethoven στους Beatles και τους Felice Brothers,όλα είναι Μουσική 107.6 ΓΙΑ ΑΚΡΟΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Σάββατο 6 Αυγούστου 2011

Η Κύπρος δεν μπορεί να περιμένει.

Reshuffle στ’ αγγλικά, ανασχηματισμός στα ελληνικά.
Για όποιον έχει παίξει έστω και λίγο διάφορα παιχνίδια puzzle στο διαδίκτυο είναι γνωστή η λέξη και η έννοια . Πριν και μετά το reshuffle το μόνο που αλλάζει είναι οι θέσεις.
Το παιχνίδι όμως, μένει το ίδιο ακριβώς καθώς και όλα τα συστατικά του. Αυτό που λέει και η παροιμία με τον Μανωλιό και τα ρούχα του.

Στην περίπτωση μας, αν και στην Κυβέρνηση μπήκαν και νέα πρόσωπα, εκ των οποίων κάποια ελάχιστα χαίρουν και ευρύτερης εκτίμησης, ο κανόνας ισχύει καθώς το «πολυπόθητο» κυβερνητικό σχήμα που θα καταλάγιαζε την κοινωνία δεν προέκυψε.
Όλα τα πρόσωπα, είτε προέρχονται από τον ΑΚΕΛ ικό πυρήνα είτε είναι επιρροές του.

Και νομίζω, πως δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα αν τουλάχιστον στα καίρια υπουργεία είχαν τοποθετηθεί προσωπικότητες αποδεκτές από όλους.
Ονομαστικά, θα σταθώ μόνο στον κύριο Σταύρο Μάλα, τον οποίον δεν γνώριζα διόλου.
Οφείλω να τονίσω πως το επιστημονικό του υπόβαθρο και η παρουσία του στην επιστήμη τιμούν την Κύπρο. Το κατά πόσο θα καταφέρει σε 18 (; ) μήνες να κερδίσει κάποιους πόντους στο εθνικό στοίχημα για το Σύστημα Υγείας δεν το ξέρω.

Έχει να τα βάλει με συμφέροντα και κλίκες που υποθέτω στο δικό του το επίπεδο υπάρχουν μόνο σε εφιάλτες.
Και, έχει να αντιμετωπίσει μία χώρα που καλείται να κάνει οικονομία με συνταγές που εξωθούν το κοινωνικό κράτος στο περιθώριο.
Σε 18 μήνες όμως δεν ξέρω αν η κυβέρνηση θα είναι αυτή που ανακοινώθηκε σήμερα.
Δεν είχαν περάσει δύο ώρες από τις ανακοινώσεις και τις δηλώσεις, όταν η χορωδία των κομμάτων της αντιπολίτευσης τράβηξε τη γραμμή εξοστρακίζοντας την ενότητα από την ημερήσια διάταξη.
Και αλήθεια…

Τι θα κάνει η κυβέρνηση με την πλειοψηφία της Βουλής απέναντι της;
Ή να το θέσω αλλιώς:
Τι μπορεί να κάνει μία κυβέρνηση μειοψηφίας στην σοβαρότερη και κρισιμότερη συγκυρία που έχει βρεθεί η χώρα εδώ και τριανταεπτά χρόνια;
Το επιχείρημα που ακούστηκε από τον ίδιο τον Πρόεδρο πως «εκλέχτηκε ι από τον λαό άρα λογοδοτεί μόνο σε αυτόν» δεν το πιστεύει κανείς, ούτε και ο ίδιος.

Ο κος Χριστόφιας, δεν θα έφτανε στο Προεδρικό χωρίς το ΔΗΚΟ και το γνωρίζει καλά.
Όπως και ο κος Τάσσος Παπαδόπουλος δεν θα είχε γίνει ποτέ Πρόεδρος χωρίς το ΑΚΕΛ και το ήξερε επίσης καλά. Και το τιμούσε.
Και οι δύο, ανεξάρτητα από το πώς θα κριθούν αργότερα από την ιστορία ως ηγέτες, ήσαν προϊόντα συνδιαλλαγής και νομής της εξουσίας.
Γνωστές είναι επίσης σε όλους, οι υπερεξουσίες που διαθέτει το Προεδρικό αξίωμα στην Κύπρο υπερεξουσίες που φτάνουν στο «ενός ανδρός αρχή».

Αυτό βέβαια, συμπυκνώνει και εκτοξεύει στα ύψη, τις Πολιτικές Ευθύνες που έχει ο πρώτος πολίτης, για οτιδήποτε καλό ή κακό συμβαίνει σε όλα, εκτός από τον καιρό.
Σε μία Προεδρευόμενη και όχι Προεδρική Δημοκρατία, κακά τα ψέματα, η κυβέρνηση του…Πρωθυπουργού Δημήτρη Χριστόφια θα είχε ήδη πέσει το επόμενο δευτερόλεπτο από την αποχώρηση του όποιου συγκυβερνώντος κόμματος.
Ειδικά αν επιχειρούσε τον σχηματισμό μίας «νέας» κυβέρνησης μονοκομματικού ουσιαστικά χαρακτήρα.

Μπορεί το πολίτευμα να διαφέρει, μπορεί εδώ να έχουμε Προεδρική Δημοκρατία, αλλά οι συνθήκες που επικρατούν στην κοινωνία και τα μηνύματα που εκπέμπουν τα κόμματα, ένα πράγμα λένε και το λένε ξεκάθαρα:


Η κυβέρνηση έχει απολέσει την εμπιστοσύνη της ευρύτατης πλειοψηφίας.


Αν η αντιπολίτευση έχει αποφασίσει να κρατήσει απόλυτα σκληρή γραμμή στην κυβέρνηση, οφείλει να το κάνει ξεκάθαρο τελείως, τώρα.


Αν έχει σκοπό να απέχει από κάθε συναινετική πρακτική, ειδικά για την οικονομία, οφείλει να το δηλώσει ξεκάθαρα τώρα και να ζητήσει την παραίτηση του Προέδρου και την προκήρυξη εκλογών εδώ και τώρα.


Και υπό αυτές τις προϋποθέσεις ο Πρόεδρος οφείλει, στον λαό που λέει πως λογοδοτεί, να το πράξει για το καλό του τόπου . Της Κύπρου, που δεν μπορεί να περιμένει.


Γιώργος Πήττας για τον Πολίτη και το TVXS. GR

30 σχόλια:

zakos είπε...

Οι δυο περιπτώσεις που είχαμε στην Κύπρο συναίνεση οφείλονται στον Δ. Χριστόφια.
Πρώτα με την επιλογή του Τάσσου κατάφερε να φέρει κοντά σχεδόν
όλους ,από την άκρα δεξιά μέχρι
το ΑΚΕΛ.
Και τώρα κατάφερε να ενώσει όλους πλην του ΑΚΕΛ.

Ανώνυμος είπε...

Χμμ, δηλαδή δεν ήταν μόνο "οι καλαμαράες που τα σκατώσαν και ππαττίσαν" ρε κουμπαρόπουλα; Τώρα που ήρθε η σειρά σας θα φταίνε πάλι η Ελλάδα, η Αγγλία και οι κακοί ξένοι ε; Άντε βάλτε τώρα τη βαζελίνη και μόκο...

Τους βαρέθηκε βρε αδερφέ . . . . . είπε...

Η βουλή πρέπει να ψηφίσει τα οικονομικά μέτρα που θα της φέρει η κυβέρνηση. Αν δεν τα ψηφίσει έχει και την ευθύνη για το αποτέλεσμα απουσίας λήψης οικονομετρικών μέτρων, κάτι για το οποίο υποτίθεται κόπτονται όλοι. Μια εναλλακτική λύση είναι να φέρει η ίδια η βουλή δικά της μέτρα, να τα ψηφίσει και να αφήσει τον πρόεδρο να τα εφαρμόσει αν τα αποδεκτεί και ο ίδιος.
Αν δεν καταφέρουν ούτε το ένα ούτε το άλλο, να καλέσουμε τους Τούρκους να ρθούν κι' από δω. Μόνο αυτό θα μας αξίζει.

νεος είπε...

Μα έφερε νομοσχέδια η κυβέρνηση στη βουλή για πολλά και διάφορα που θα έκαναν τη διαφορά. Είτε απορρίφθηκαν, είτε καθυστέρησαν για μήνες.

Κάποιοι ΘΕΛΟΥΝ να μας αναλάβει το ΔΝΤ και να χρεώσουν αυτή την εξέλιξη στην "ατολμία" της παρούσας κυβέρνησης.

Το μεγάλο κεφάλαιο ΠΡΕΠΕΙ να συναινέσει, οι εργαζόμενοι έχουν ήδη βάλει νερό στο κρασί τους, πριν ακόμα την έκρηξη.

Η κυβέρνηση θα ξαναπάρει μέτρα στη βουλή. Έχει κάνει αλλαγές στη δημόσια υπηρεσία, περισσότερες από κάθε ένα προηγουμένως και από όλους μαζί.
Θα κάνει κι άλλες, με συνεργασία και διάλογο, θέλοντας να διαφυλάξει την εργατική ειρήνη.

Αν το "Η Κύπρος δεν μπορεί να περιμένει άλλο" σημαίνει ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ στα εργασιακά και προστασία της μεγάλης κερδοφορίας, τότε ΝΑΙ, ότι πάθουμε εν χαλάλι μας.

Άλλωστε τα έχουμε ξαναζήσει και έχουμε δει μέχρι που μπορεί να φτάσει η αντίδραση.

Το Κυπριακό δεν μπορεί να περιμένει κύριε Πίττα, η επίθεση στα εργατικά δικαιώματα και ωφελήματα καθώς και στη δημόσια επιχειρηματικότητα μπορεί να περιμένει.

Ανώνυμος είπε...

Μπορείς να μας πεις φίλε πόσα τοις εκατόν έχει στον λαό το ΠΑΣΟΚ που κυβερνά με πλειοψηφία της βουλής σήμερα; Και πόσα τοις εκατόν είχει η ΝΔ πριν;

Σαν αριστερός αντί να δεις την καλή όψη του ότι έφυγε το ΔΗΚΟ και επί τέλους θα δούμε αριστερές προτάσεις στο τραπέζι της συναίνεσης για έξοδο από την κρίση και για τη λύση του κυπριακού συντάσσεσαι στη χορωδία της δεξιάς.

Καλά ρε Γιώργο. Δεν βλέπεις τα παιχνίδια που παίζονται; Δεν βλέπεις ότι έχουμε την πρώτη κυβέρνηση στον τόπο που κυβερνά χωρίς να είναι οδηγός ο εθνικισμός στα κριτήρια και στην ρητορική της; Δε βλέπεις ότι έχουμε μια κυβέρνηση, την μόνη της νότιας Ευρώπης, που προσπαθεί διαμοιράσει το βάρος της οικονομικής κρίσης που έπληξε την αδύνατη ζώνη Ευρώ και να μην την πληρώσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι εργαζόμενοι και οι δημόσιες υπηρεσίες;

Δε βλέπεις ότι η κεντρώα και ουδέτερη πολιτική της αριστερής κυβέρνησης οδήγησε σε συμφωνία με ΟΛΕΣ τις κυβερνήσεις που εμπλέκονται στα γκάζια και απομονώνει την Τουρκία στον εθνικιστικό και επεκτατικό της λόγο; Αν ήταν ο όποιοςδήποτε άλλος στην Κυβέρνηση, όταν θα έλεγε απειλητικά η Τουρκία "Δεν σας ανήκουν τα πετρέλαια" τι θα έλεε; Και τί είπε η τωρινή Κυβέρνηση;

Δε βλέπεις ότι η επιμονή σε θέσεις αρχών έξω από τον εθνικισμό για δίκαιη λύση χωρίς να τα δώσουμε όλα και η επιμονή στο να οδηγούμε σε λύση που ενώνει τον λαό και όχι μόνο τες institutions δικαιώνεται και φέρνει αποτελέσματα στην θέση μας στο διεθνές πεδίο. Αν είχαμε την πολιτική και την ρητορική του Τάσσου, ή ακόμα και του Γλαύκου, ήταν να έχουμε την αντίδραση των τουρκοκυπρίων προς την Τουρκία;

Καλά μα τι φώς πρέπει να πεύτει πάνω στην πραγματικότητα για να δει τα πιό απλά πράματα ρε φίλε, αυτά που είναι και η ουσία;

Όσο και να σου φαίνεται παράξενο, είμαι πολύ αισιόδοξος ότι αυτή η πολλαπλή κρίση θα φέρει μια καινούρια σελίδα.

Και ίσως η εγγύηση για αυτό, είναι αυτό το παράξενο προεδρικό σύνταγμα που δίδει σταθερότητα ακόμα και με τη βουλή εναντίον.

Νοιώθω ότι η αριστερά εξ ανάγκης θα αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και των δυνατοτήτων της δύναμης που της δίδει το σύνταγμα και τα ποσοστά της στο λαό και να προχωρήσει τον τόπο μπροστά.

Το ΑΚΕΛ μπορεί να βγάλει πάνω από 50% με τον συναγερμό στο κυπριακό και πάνω από 50% με το κέντρο, ή ακόμα και με τον συναγερμό για την οικονομία. Σε μια τριπολική κοινωνία οι μερικές πλειοψηφίες είναι δυνατές.

Και όταν οι άλλοι δεν θέλουν, δεν εθύνεσαι εσύ. Εσύ ευθύνεσαι γιατί προτείνεις. Και αυτό που προτείνει το ΑΚΕΛ είναι ότι καλύτερο υπάρχει σήμερα σε αυτόν το τόπο.

Η Κύπρος έχει παραπάνω διαστάσεις από τα δύο κόμματα της Ελλάδας φίλε μου. Κοίταξε γύρω σου. Μη κοιτάζεις πίσω σου, εκείνους τους άφησες. Ζήσε τον τόπο εκεί που είσαι.

Η Κύπρος δεν είναι ο Πολίτης.

Unknown είπε...

@Ανώνυμε φίλε.
Ασφαλώς και βλέπω και πολύ καθαρά τα παιχνίδια. Στραβός, δεν είμαι.
Σε ρωτώ: Έπρεπε να μεσολαβήσει μία τραγωδία με 13 νεκρούς, την ενεργειακή καρδιά της Κύπρου τραυματισμένη βαριά και την οικονομία μας να διολισθαίνει στην ύφεση για να επέλθει μία ρήξη με το ΔΗΚΟ; Όταν ο Πρόεδρος το 2008 έβγαινε με το ποσοστό που βγήκε , κάτι το οποίο έγινε για έναν συγκεκριμένο λόγο (την επίλυση του Κυπριακού) δεν μπορούσε να βάλει την ατζέντα κάτω και να καταφέρει-τότε- ένα συντριπτικό χτύπημα στους απορριπτικούς για να συνεργαστεί με τον Συναγερμό για το Κυπριακό και μόνο-όταν ακόμα ο ΔΗΣΥ έτεινε το χέρι; Μπορούσε. Δεν το έπραξε. Και ας «βοούσε» τότε η κοινωνία που σε μεγάλο βαθμό επιθυμούσε μία τέτοια συνεργασία. Το γνωρίζω, ζω σε αυτήν την κοινωνία και την αγαπώ πολύ. Πάει, το «πουλί πέταξε» φοβάμαι.

Και έρχεσαι τώρα καλέ φίλε (το εννοώ) και μου λες πως κάτω από αυτές τις συνθήκες κάτω από το βάρος της τραγωδίας, με όλα προβλήματα που υπάρχουν…είναι ευκαιρία για απελευθερωθεί ο Πρόεδρος και να εφαρμόσει Αριστερή Πολιτική; ΣΟΒΑΡΑ μιλάς; Είναι δυνατόν;
Το μόνο που θα συμβεί, αν επιχειρηθεί κάτι τέτοιο, είναι ο διχασμός και η περαιτέρω διάρρηξη του κοινωνικού ιστού.
Στο προηγούμενο άρθρο μου-αν το διάβασες- ξεκινούσα με μία ευθεία αναφορά στην παρολίγο τραγωδία με την πτώση της οροφής του Δημοτικού Θεάτρου. Νομίζω, είναι αυτονόητο πως το έπραξα αυτό για αναδείξω την διαχρονικότητα των προβλημάτων συστημικής διαχείρισης στον τόπο, που ασφαλώς δεν αφορούν τον σημερινό Πρόεδρο αλλά και όλους τους προηγούμενους.
Είδες εσύ όμως με την άνοδο Χριστόφια καμία διάθεση ρήξης με το αρρωστημένο καθεστώς ευνοιοκρατίας; Γιατί εγώ όχι μόνο δεν είδα, αλλά είδα-όπως όλοι- τα ίδια φαινόμενα να επαναλαμβάνονται για άλλη μία φορά.
Θα ήθελα πάρα πολύ να συμμεριστώ την αισιοδοξία σου. Σε κάποιο βαθμό, την έχω και εγώ, με την έννοια πως οι κρίσεις ωριμάζουν τις κοινωνίες. Τους πολίτες. Το αν οι πολιτικοί και τα κόμματα θα φερθούν αναλόγως ώριμα, θα το δούμε.
Το αν η Κυβέρνηση θα φέρει πραγματικά συναινετικές προτάσεις που θα μπορούν να βγάλουν τη χώρα από τα σημερινά προβλήματα (δεν θέλω να πω αδιέξοδα) θα το δούμε. Και οι συμπεριφορές όλων, θα κριθούν. Αν διαβάσεις προσεκτικά τις τελευταίες παραγράφους του άρθρου μου, θα δεις να κυριαρχεί η λέξη «Αν».
«Αν» έχουν αποφασίσει να είναι εκ των προτέρων αρνητικοί σε όλα, τότε (και μόνο τότε) θα πρέπει να γίνουν εκλογές. Γιατί αλλιώς θα έχουμε ως χώρα μία μακρά περίοδο μετεωρισμού στην πιο κρίσιμη φάση.
Και κάτι άλλο.
Δεν κοιτάζω «πίσω». Ούτε κρίνω την Κύπρο με τα κριτήρια που κρίνω την Ελλάδα. Οι δύο χώρες ανήκουν μεν στον ίδιο εθνικό κορμό αλλά έχουν τεράστιες διαφορές –προς όφελος της Κύπρου. Δεν θα ήθελα να δω εδώ την «ελληνοποίηση» της κοινωνίας και της πολιτικής ζωής ειδικά με τα μέτρα της αβυσσαλέας νεοελληνικής παρακμής. Η Κύπρος έχει πολλές «ιδιαίτερες χάρες» και έχει μία εξόχως παραγωγική και ευφυή μεσαία τάξη. Όλα αυτά, πρέπει να διαφυλαχθούν ως κόρη οφθαλμού.

Τους βαρέθηκα βρε αδερφέ . . . . είπε...

Ο ΔΗΣΥ είναι κόμμα και δεν είναι. Βεβαίως είναι ολόκληρος ταγμένος στην υπηρεσία του καπιταλιστικού-καννιβαλισμού όσον αφορά τον οικονομικό του προσανατολισμό.
Όσον αφορά τα κοινωνικά όμως και το Κυπριακό πρόβλημα, που και αυτό κατά τα μέγιστα είναι κοινωνικό πρόβλημα επίσης, ο ΔΗΣΥ είναι ένας αχταρμάς προσώπων που το καθένα έχει επιβληθεί στο κόμμα από διάφορες δυνάμεις του Κυπριακού κατεστημένου. Τρανό παράδειγμα ο Πιτσιλλίδης που επιβλήθηκε από το ιερατείο με αποστολή εξυπηρέτησης του εκκλησιαστικού κατεστημένου και τουλάχιστον στο Κυπριακό με τις Βυζαντινές του προσεγγίσεις απέχει έτη φωτός από την (επίσημη;) θέση του κόμματος (ποιά είν' αυτή τέλος πάντων;). Πως θα μπορούσε το ΑΚΕΛ να συνεργαστεί με τον ΔΗΣΥ κάτω από τέτοιες συνθήκες; Δεν έπρεπε και ο ΔΗΣΥ να κάνει κάποιο βήμα, κάποιο ξεκαθάρισμα; Δεν έπρεπε ο πολύς Νίκαρος να πάρει κάποιους από το "αυτί" εκεί μέσα; Ο Σαμψών; Συμφωνεί με τον Νίκαρο; Πού; Μάλιστα είναι και δύσκολο να ξεχωρίσεις τελικά άν ο Νίκαρος είναι αυτός που ανέχεται το φασισταριό, ή αν είναι το φασισταριό που ανέχεται τον Νίκαρο.
Μπορούσε το ΑΚΕΛ να συμπορευτεί με τον Σαμψών τον Πιτσιλλίδη τον Κυπριανού κλπ κλπ; Ποτέ! Δεν είναι όλοι Γιαννάκης Ομήρου πώς να το κάνουμε;
Και με την πρώτη μπόρα στον ΔΗΣΥ θα γίνουν όλοι μαλιά κουβάρια όπως τότε με το Ανάν. Το Κυπριακό θα λυθεί μόνο άν επέλθει ένα καλό σχέδιο που να μπορεί η πλειοψηφία του λαού να εγκρίνει παρά τις προτροπές του κομματικού χώρου, ή αν επιβληθεί απ' έξω χωρίς δημοψήφισμα. Υπάρχουν τρόποι.

Στα οικονομικά πιστεύω ότι η βουλή είναι υποχρεωμένη να ψηφίζει τα νομοσχέδια του προεδρικού το οποίο έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης με την ψήφο του λαού. Αν δεν του τα εγκρίνει, εμποδίζει την διακυβέρνηση άρα είναι πραξικόπημα. Στερεί το κράτος από την εκλεγμένη κυβέρνηση. Τα πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομα τους.

Unknown είπε...

Λησμόνησες τον Στυλιανίδη,έναν από τους καλύτερους πολιτικούς που διαθέτει η Κύπρος, αν όχι τον καλύτερο.

Η κυβέρνηση δεν είναι "εκλεγμένη" αλλά διορισμένη από τον Πρόεδρο ο οποίος εκλέχτηκτε με τις ψήφους του Ακελ και του Δήκο.

Στα Οικονομικά, ΟΛΟΙ οφείλουν ΣΥΓΚΛΙΣΕΙΣ. Τόσο η Αντιπολίτευση να συγκλίνει προς τις προτάσεις που θα καταθέσει η κυβέρνηση όσο και το Προεδρικό προς τις προτάσεις που θα φέρει η Αντιπολίτευση.

Αυτά, αν μας ενδιαφέρει η Κύπρος.

Τους βαρέθηκα βρε αδερφέ . . . . είπε...

Ο Στυλιανίδης είναι λογικός και μετριοπαθής. Άνετα θα μπορούσε το ΑΚΕΛ να τα βρει μαζί του. Σ' αυτή την περίπτωση θα είχε να αντιμετωπίσει τους δικούς και την εκκλησιά, πραγματικά δεν ξέρω πώς.

Αν επιμένουμε να λέμε ότι ο πρόεδρος ψηφίστηκε με τους ψήφους του ΑΚΕΛ του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ χάσαμε το παιχνίδι της δημοκρατίας. Ψηφίστηκε από την πλειοψηφία του Κυπριακού λαού.
Όταν λέω κυβέρνηση εννοώ τη διακυβέρνηση, όχι πρόσωπα. Δεν μπορεί ή δεν πρέπει να μπορεί η βουλή να στερήσει το κράτος από τη διακυβέρνηση. Δεν μπορεί η βουλή να αφήσει το κράτος ακυβέρνητο δηλαδή. Ναι, θα ήταν πραξικόπημα.

Βεβαίως να φέρει και η αντιπολίτευση προτάσεις. Να τις φέρει ως ιδέες όμως, όχι ως εκβιασμό, τάχα αν δε δεκτείς εσύ αυτά, δε θα σου εγκρίνουμε κι' εμείς εκείνα. Δεν μπορεί να έχει την απαίτηση να τις αποδεκτεί ο πρόεδρος ως έχουν. Ο πρόεδρος πρέπει να έχει τον τελικό λόγο. Αυτός εκλέγηκε για τη διακυβέρνηση, όχι η βουλή. Ο καθένας όπου τον έταξε ο λαός. Εδώ η βουλή, Αβέρωφ-Παπαδόπουλος και άρα ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ είχαν την απαίτηση να επιβάλουν μέτρα και να αγνοηθούν οι συντεχνίες ΠΑΣΥΔΥ-ΠΕΟ-ΣΕΚ. Μα πού είμαστε νομίζουν; Στο αμπελοχώραφο του παππού τους; Άν κάνουν όλοι αυτοί απεργία θα πέσει και η κυβέρνηση θα πέσει και η βουλή. Κοροϊδευόμαστε;

Ανώνυμος είπε...

>>>Αν επιμένουμε να λέμε ότι ο πρόεδρος ψηφίστηκε με τους ψήφους του ΑΚΕΛ του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ χάσαμε το παιχνίδι της δημοκρατίας.



Από ΠΟΙΟΥΣ ψηφίστηκε τότε; Από τους εξωγήινους;

Είτε σας αρέσει είτε όχι:

Ο δειλός και αμετανόητος δολοφόνος είναι πλέον προϊόν μειοψηφίας.

Unknown είπε...

Αγαπητέ φίλε @τους βαρέθηκα βρε αδερφέ...

Οι συντεχνίες δεν είναι ουτε εικονίσματα ούτε ιερά. Δεν είμαι υπέρ μίας γενικής επίθεσης στον δημόσιο τομέα, αλλά είμαι απόλυτα υπέρ του περιορισμού του καθώς και της κατάργησης των προνομίων που απολαμβάνουν οι υψηλόμισθοι του με τα πολλαπλά επιδόματα.

Πρέπει να γίνει κατανοητό, πως η ατμομηχανή της Οικονομίας, είναι ο Ιδιωτικός τομέας. Και πρέπει να γίνει αντιληπτό πως δεν είναι δυνατόν να πληρώνει τα σπασμένα ο μισθωτός, ο μικρός ή μεσαίος ελεύθερος επαγγελματίας και αυτός που έχει διάθεση να δημιουργήσει. Αυτοί όλοι έκαναν την οικονομια της Κύπρου αυτό που έγινε μετά την εισβολή και την κατοχή. Επίσης θα πρέπει να γίνει αντιληπτό, πως οι συντεχνίες είναι που ναρκοθετούν ΟΛΕΣ τις εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν, είτε αυτές πάνε να γίνουν από τον ΑΚΕΛ είτε από τον ΔΗΣΥ στο παρελθόν.

Σε κάθε περίπτωση, επιστρέφω στον τίτλο του άρθρου:

Η Κύπρος, δεν μπορεί να περιμένει.

Και αυτό, αφορά όλες τις πολιτικές δυνάμεις και όλη την κοινωνία.

Τα πράγματα, ειναι πιο σοβαρά από το να ξοδευόμαστε σε κατηγορίες ή συνηγορίες υπέρ του ενός ή του άλλου.

Ανώνυμος είπε...

"Δεν θα ήθελα να δω εδώ την «ελληνοποίηση» της κοινωνίας και της πολιτικής ζωής ειδικά με τα μέτρα της αβυσσαλέας νεοελληνικής παρακμής."

Είναι πολλά πράγματα που αγνοείς αγαπητέ Πίττ(ουρα). Χωρίς την πάγια οικονομική αιμοραγία της Ελλάδας στο κακομαθημένο αυτό νησί της Μεσογείου (η οποία χάρη στην κρίση αναγκαστικά θα περιοριστει επιτέλους) και με τα (οικονομικά) σύνορα προς την ψωροκώσταινα κλειστά, εκεί να δούμε την αξία της περιβόητης μεσαίας τάξης (με τις εν ελλάδι λοβιτούρες της) και το αύριο της νησου...

Τους βαρέθηκα βρε αδερφέ . . . . . είπε...

Αγαπητέ μου Πίττα δεν υποστήριξα τα κατ' εσένα προνόμία που απολαμβάνουν οι υψηλόμισθοι του δημοσίου με τα πολλαπλά επιδόματα.
Δηλαδή οι βουλευτές που φωνασκούν τώρα αλλά και οι άλλοι αξιωματούχοι του κράτους εκτός ΠΑΣΥΔΥ έχουν λιγότερα;
Υποστήριξα ότι πρέπει να έχουν λόγο οι συντεχνίες στις συζητήσεις για τα μέτρα. Πρέπει να ακουστούν οι θέσεις και τα επιχειρήματα όλων των συντεχνιών. Το αποφασίζουμε και διατάζουμε δεν θα είχε κανένα θετικό αποτέλεσμα. Απεναντίας μια παναπεργία θα καθιστούσε όλο το κράτος νεκρό. Αυτό θέλουν οι Αβέρωφ-Παπαδόπουλος και Σία;

Και δεν έχεις δίκαιο όταν λες: Οι συντεχνίες δεν είναι ούτε εικονίσματα ούτε ιερά. Είναι και εικονίσματα είναι και ιερά. Πιό αληθινά και πιο ισχυρά απ' αυτά της εκκλησιάς.
Περίεργο πάντως που για το μερτικό της εκκλησιάς στις θυσίες για αντιμετώπιση της κρίσης, δε μιλάει κανείς. Αυτό από μόνο του αποδεινύει ότι τα δάκρυα που χύνουν κάποιοι για την οικονομία είναι κροκοδείλια και σκοπό έχουν μόνο τους εργαζόμενους και τα κεκτημένα τους.

Στον αλήτη που βρίζει επέτρεψε μου να του πω ότι ο μπλοκ αυτό είναι σοβαρό και καλύτερα να πάει αλλού να παίζει τις κουμπάρες.

Unknown είπε...

@Τους βαρέθηκα βρε αδερφέ...

...δεν βλέπω να έχουμε κάποια ουσιαστική διαφωνία. Αναφορικά με τα "εικονίσματα" και τις συντεχνίες, δεν εξαιρώ ούτε τους βουλευτές ούτε κανέναν.

Για την εκκλησία;
Όσοι παρακολουθούν την αρθρογραφία μου, γνωρίζουν καλά πως είμαι απόλυτα υπέρ του κάθετου διαχωρισμού της από την πολιτεία, υπέρ της πλήρους φορολόγησης όλων των δραστηριοτήτων της και της περιουσίας της, πως πρέπει να "αποβληθεί" απο τα σχολεία και να αντικαταστσθεί με την Θρησκειολογία κλπ. Είναι γνωστές οι θέσεις μου αυτές, και δεν βρήκα τον λόγο να τις επαναλάβω.

ΥΓ: Όσοι βρίζουν και μιλάνε με χαρακτηρισμούς, απλά εκθέτουν τον εαυτό τους και τα χάλια τους.

Aceras Anthropophorum είπε...

Αγαπητέ Πίττα, ο πρόεδρος σαν αριστερός έδρασε από την πρώτη μέρα που εκλέγηκε. Σαν αριστερός που προσπάθησε να ισοζυγίσει τόσες αντίρροπες δυνάμεις (Τταλάτ, Τουρκία, Δήκο, Εδέκ). Πίστεύε ότι θα μπορούσε να βρεθεί μια λύση που δεν θα άλλαζε τις μεγάλες ισορροπίες του σχεδίου Ανάν αλλά που
1. θα έκανε την πρόταση λειτουργική (κατανομή εξουσιών, λειτουργεία του κράτους)
2. θα αφαιρούσε τις φυγόκεντρες δυνάμεις και θα τραβούσε το χαλί κάτω από τα πόδια των εθνικιστών. (διασταυρωμένη ψήφος, κανένας δεν θα μπορούσε να εκλεγεί αν δεν έπαιρνε και έναν σεβαστό ποσοστό ψήφο από την άλλη κοινότητα)
3. θα ξεκαθάριζε το ζητήματα των εγγυήσεων μείωννοντας την δυνατότητα της τουρκίας να κάνει εδώ κουμάντο.
4. Θα έλυε το περιουσιακό χωρίς να χαλούσε την διζωνικότητα που ήταν κόκκινη γραμμή των τουρκοκυπρίων (με την ιδέα της παροχής δικαιωμάτων ενοικιαστή στον χρήστη, σεβόμενος και αυτού τα ανθρώπινα δικαιώματα, μεγάλη πλειοψηφία ιδιοκτητών, στους οποίους θα εδίνετο ο πρώτος λόγος για το τι θα απογίνετο η δική τους περιουσία, θα προχωρούσε οικειωθελώς στην πώληση ή στην αποζημείωση της περιουσίας τους)
5. Με την ιδέα δημιουργίας εθνικού πάρκου στην Καρπασία υπό ομοσπονδιακή διοίκηση και δικαίωμα επιστροφής, θα είχαν και κάτι χειροπιαστό οι ελληνοκύπριοι σαν κέρδος χωρίς να χάσουν και πολλά οι τουρκοκύπριοι.

Όλες αυτές οι προτάσεις μπήκαν στο τραπέζι από τα πρώτα δύο χρόνια και η Τουρκία δεν θέλησε να τις συζητήσει. Η ιδέα του Χριστόφκια σαν αριστερού μή εθνικιστή ηγέτη ήταν ότι αν εγίνοντο αυτές οι βασικές για μας δεκτές, εκτός από το μη εθνικιστικό μέρος του Συναγερμού, και ένα σεβαστό μέρος του κέντρου θα υποστήριζε την λύση. Για τους δικούς της λόγους η Τουρκία υποστηρίζει την επαναφορά του σχεδίου Αναν tel quel και μετακινήθηκε μόνο στην διακυβέρνηση που δεν είναι και λίγο. Το Κυπριακό δεν λύθηκε όχι λόγω της έλλειψης αριστερότητας του προέδρου.

Παρόλη την απογοήτευση, ένας αριστερός πρόεδρος συνεχίζει τις προσπάθειες για λύση χωρίς σχέδιο Β, χωρίς εθνικισμούς και πάντα με βάση τον ορθολογισμό προσπαθεί ακόμα και με τον Ερογλου.

Στρατήγηκά η Τουρκία ΔΕΝ κατάφερε να αναβαθμίζει το κράτος που δημιούργησε, και η μέχρι σήμερα διπλωματική επιτυχία μας σε σχέση με τα γκάζια (πάλι χάρη στην ουδέτερη πολιτική ενός αριστερού μη εθνικιστή πολιτικού) σε συνδιασμό με την οικονομική κρίση ΚΑΙ από κει δημιουργεί νέα κίνητρα για λύση.

Εγώ δεν πιστεύω ότι το παιχνίδι χάθηκε. Κανένας δεν μας πιέζει να δεχθούμε απαράδεκτες λύσεις διότι είμαστε συνεπείς στον προσανατολισμό προς την λύση.

Είτε ο Χριστόφκιας είναι, είτε άλλος φιλο-ομοσπονδιακός πολιτικός στην εξουσία αυτή η βάση είναι εκεί. Θυμάσαι που είμασταν το 2006 όταν όλοι έρχονταιν στην Κύπρο και πήγαιναν παρά την θέληση μας να δουν τον Τταλάτ;

Ο Χριστόφκιας πάλι σαν αριστερός ΔΕΝ δέχτηκε τον όρο που του έβαλε το εθνικιστικό ΔΗΚΟ να φύγει απο τις συνομιλίες (αυτό ισοδυναμεί η απόσυρση των προτάσεων στις οποίες επέμεινε το ΔΗΚΟ) παρόλο που έχασε τον στρατηγικό του συνεργάτη. Αυτό φίλε μου λέγεται συνέπεια και όχι συνδιαλλαγή.

Aceras Anthropophorum είπε...

Εντάξει δεν σου αρέσει αυτή η αριστερά. Αυτήν όμως έχουμε. Και αυτή τη στιγμή υπάρχουν δύο προτάσεις για συναίνεση:

1. Στην οικονομία οι προτάσεις που επεξεργάστηκαν όλα τα κόμματα που είναι μια κάπως ισορροπημένη πολιτική και ένα καλό πρώτο βήμα, αλλά ΜΕ διάλογο και όχι με επιβολή προς τους κοινωνικούς εταίρους. ΟΙ συντεχνίες δέχτηκαν το ποσό της συμβολής των εργαζομένων και συζητούν για την δίκαιη κατανομή του. Γιατί να πρέπει να ττουμπαριστεί αυτή η συναίνεση για να ευχαριστηθεί ο Αβέρωφ και ο Παπαδόπουλος;

2 Στο κυπριακό, ο πρόεδρος συνεχίζει με συνέπεια να πετύχει τον στόχο του να φέρει έναν πιο ισορροπημένο και δίκαιο σχέδιο ΠΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΨΗΦΙΣΕΙ ΜΙΑ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ. Αν δεν τα καταφέρει δεν θα το φέρει και θα είναι χρέος του επόμενου προέδρου να συνεχίσει. Γιατί δηλαδή ο κάθε πρόεδρος πρέπει να ξηλώννει ότι πέτυχε ο προηγούμενος;

Αλλά πρέπει να ξέρουμε τι θέλουμε. Εσύ είπες ότι το Revolution πρέπει να χάσει το R. To évolution αν ξέρεις λίγη βιολογία γίνεται με μικρά βήματα φτάνει τα βήματα να γίνονται πάντα προς τη κατεύθυνση που οδηγεί η πυξίδα της ανάγκης. Αυτό κάνει αυτή η Κυβέρνηση αλλά δυστυχώς οι Κύπριοι δεν πεϊντίζουμε αυτό που έχουμε. Θέλουμε πάντα κάτι που να γυαλλίζει και να έρχεται από το εξωτερικό. Και όταν το χάσουμε καθόμαστε και κλάιμε. Έτσι κάναμε και με τον Βασιλείου. Έτσι θα γίνει και τώρα. Και θα σε δώ τι θα γράφεις σε 28 μήνες όταν θα γευτείς τα πρώτα μέτρα της επόμενης δεξιάς κυβέρνησης.
Στερνή μου γνώση να σ΄είχα πρώτα θα λες

Unknown είπε...

Αγαπητέ μου Aceras.

Μου παρουσιάζεις μία ανάλυση της στρατηγικής του Δ.Χριστόφια στο Κυπριακό.

Όσον αφορά την ουσία της στρατηγικής, δηλαδή τα 5 σημεία, ούτε τώρα, ούτε πριν, ούτε ποτέ διατύπωσα κάποια αντίρρηση.

Ούτε θεωρώ -είπα κάτι τέτοιο;- πως το Κυπριακό δεν έχει λυθεί λόγω "αριστερότητας" του Προέδρου. Νομίζω, πως δεν υπάρχει λογικός πολίτης σε αυτή τη χώρα που να μην βλέπει πως το πράγμα δεν περπατάει λόγω της Τουρκικής στάσης.

Προσωπικά θεώρησα την ιδέα της Σταθμισμένης Ψήφου ευφυή και ακριβοδίκαιη η δε "εκ περιτροπής Προεδρία" δεν με ενδιαφέρει. Δεν με ενδιαφέρει ποιος είναι Πρόεδρος-δηλαδή δεν με απασχολεί η "καταγωγή" του, με απασχολεί κάθε φορά ποια πολιτική υλοποιεί.

Δύο είναι τα σημεία που νομίζω πως είναι "ασθενικά".

1. η μη συνεργασία με τον Συναγερμό για το Κυπριακό την περίοδο που ο Συναγερμός έβαζε γερή "πλάτη" και,

2. έχω μεγάλες αμφιβολίες για την λεγόμενη λύση "Κυπριακής Ιδιοκτησίας" εφόσον το πρόβλημα κατά την ανάγνωση μου, δεν είναι δικοινοτικό αλλά πρόβλημα εισβολής-κατοχής από χώρα εγγυήτρια.

Ανέκαθεν, και πολύ πριν έρθω στην Κύπρο, είχα και συνεχίζω να έχω, την αίσθηση πως το Κυπριακό μπορεί να λυθεί μόνο μέσα από Διεθνή Διάσκεψη με συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων μερών υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και της Ε.Ε.

Η ιδέα της λύσης "Κυπριακής Ιδιοκτησίας" νομίζω είναι ετεροχρονισμένη. Θα μπορούσε δηλαδή να λειτουργήσει αποτελεσματικά παλαιότερα, πριν η τ/κ κοινότητα μειωθεί αριθμητικά τόσο δραστικά και πριν απομακρυνθεί ψυχικά από την καθαρή κυπριακή της ταυτότητα. Δυστυχώς, μετά από σχεδόν 40 χρόνια η τ/κ σε ένα πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό, έχει αποκτήσει κάτι που στο παρελθόν δεν είχε, ή είχε σε πολύ μικρό βαθμό : τουρκική εθνική συνείδηση.

Όπως ξέρεις, άποψη μου είναι πως το Κυπριακό πρέπει να λυθεί "πάση θυσία". Και αυτό, για να μπορέσει αφενός να απελευθερωθεί η κοινωνία από αυτό το τεράστιο ιστορικό βάρος και να προχωρήσει εμπρός και αφετέρου για να απαλλαγεί επιτέλους από όλους αυτούς τους ψευδοπολιτικούς που κάνουν καριέρα τόσα χρόνια αποκλειστικά και μόνο λόγω του Κυπριακού.

Επίσης, γιατί μόνο με μία λύση του Κυπριακού θα υπάρξουν Κανονισμοί που θα βάλουν φραγμό στον διαρκή εποικισμό των κατεχομένων. Ο εποικισμός αυτός αν συνεχιστεί με τις παρούσες συνθήκες θα πνίξει ολόκληρη την Κύπρο κάποια στιγμή και η Ε/Κ κοινότητα θα γίνει ιστορικό παρελθόν.

Συμφωνώ μαζί σου και σε κάτι άλλο.

Στην διπλωματική επιτυχία της Κύπρου για το φυσικό αέριο που εκθέτει διεθνώς την τουρκική επιθετικότητα.

Σε αυτό το σημείο, να κάνω μία δημόσια αυτοκριτική:

Τον Μάη του 2010 έκανα μία επίθεση στην κυβέρνηση και την Κυπριακή Αριστερά για την απαγόρευση του απόπλου του πλοίου για την Γάζα.

Τελικά, αποδείχτηκε πως πολιτικά έκανα ένα τεράστιο λάθος. Και αυτό, γιατί μέσα από εκείνη την απαγόρευση η Κύπρος εγκαινίασε μία διπλωματική συμμαχία με το Ισραήλ που έχει ήδη αποδειχθεί γιγάντιο όφελος για τα Κυπριακά συμφέροντα διεθνώς. Και αυτό θα φανεί και στο μέλλον ίσως και το άμεσο.

Αντέδρασα τότε, συναισθηματικά από διάθεση αλληλεγγύης στους Παλαιστίνιους.

Όλα τα παραπάνω, δεν έχουν καμία σχέση με τους χειρισμούς της κυβέρνησης που ακολούθησαν την τραγωδία στο Μαρί.

Και για αυτό, ΣΕ ΟΛΑ τα άρθρα μου που ακολούθησαν την τραγωδία, ουδέποτε έκανα ιδεολογική κριτική.

Θα το πω άλλη μία φορά, ότι έγινε στις 9 Ιουλίου, είναι μεν συστημικό ζήτημα αλλά είχα άλλες απαιτήσεις ως πολίτης.

Τώρα, πιστεύω πως πρέπει να κατέβουν οι τόνοι.

Για το Μαρί, τους χειρισμούς, τα -κατά τη γνώμη μου τεράστια επικοινωνιακά λάθη- όσα είχα να γράψω τα έγραψα. Το διάστημα που είναι μπροστά μας είναι πάρα πολύ κρίσιμο. Και θα κριθούν όλοι από τη στάση τους και από τη διάθεσή τους να Συν-εργαστούν για το καλό του τόπου.

Τους βαρέθηκα βρε αδερφέ.... είπε...

Προσωπικά θεώρησα την ιδέα της Σταθμισμένης Ψήφου ευφυή και ακριβοδίκαιη η δε "εκ περιτροπής Προεδρία" δεν με ενδιαφέρει.

Πραγματικά δε μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Όποια λύση βρεθεί που να μην περιέχει τη σταθμισμένη ψήφο θα είναι λειψή, διχοτομική, απλή ανάπαυλα για νέες τραγωδίες.

Στο θέμα της διεθνούς διάσκεψης πιστεύω ο πρόεδρος ποντάρει στο φυσικό αέριο και στην έστω θεωρητική και ασαφή συμμαχία ή συνεργασία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ. Χρειάζεται όμως ακόμη λίγος καιρός. Ίσως προσπαθεί να φέρει έτσι τα πράματα και να πέσει η άλλη πλευρά στην παγίδα που πέσαμε εμείς το 2004, όταν εκείνοι είπαν ναι βέβαιοι ότι εμείς θα λέγαμε όχι. Εκεί θα φανεί ο ΔΗΣΥ πόσα κουκιά έχει και τί μπορεί να κάνει.

Το βέβαιο είναι ότι ο Χριστόφιας παίζει μια γερή παρτίδα πόκερ. Χρησιμοποιεί το χαρτί του με μαεστρία. Ε ας μη του βάζουμε κι' εμείς τρικλοποδιές.

Unknown είπε...

Φοβάμαι αγαπητέ μου, πως τις τρικλοποδιές τις έβαλε μόνος του στον εαυτό του.

Το μόνο που επιθυμώ τώρα, είναι 1ον να υπάρξει εθνική συνεννόηση για την Οικονομία και 2ον παραδειγματική ανάδειξη και τιμωρία των υπευθύνων για την τραγωδία στο Μαρί.

Και να μην υπάρξει περαιτέρω μικροκομματική εκμετάλλευση των όσων συμβαίνουν.

Ελπίζω μέσα από την τραγωδία να βγούμε όλοι σοφότεροι και κυρίως να παταχθεί το φαινόμενο των διορισμών κολλητών και φίλων ανεξαρτήτως προσόντων. Αμάρτημα στο οποίο έπεσε και μάλιστα βαθύτατα και ο σημερινός Πρόεδρος.

Ανώνυμος είπε...

“παπασούζας είπε…
Εἶμαι εἰκόνα τῆς δόξας Σου ἂν καὶ φέρω σημάδια τῆς ἁμαρτίας. Λυπήσου τὸ πλάσμα Σου Δέσποτα καὶ καθάρισέ το μὲ τὴν εὐσπλαχνία Σου. Δῶσε μου τὴν πατρίδα ποὺ ποθῶ κάνοντάς με ξανὰ πολίτη τοῦ Παραδείσου.

Ἀνάπαυσε ὁ Θεὸς τὸν δοῦλο Σου καὶ τοποθέτησέ τον στὸν Παράδεισο ὅπου βρίσκονται χοροὶ τῶν Ἁγίων καὶ οἱ δίκαιοι θὰ λάμψουν ὡς φωστῆρες.
Ἀνάπαυσε τὸν δοῦλον Σου Δημήτριον, παραβλέποντας ὅλα τὰ ἁμαρτήματα του.
Ἀνάπαυσε ὁ Θεὸς τὸν δοῦλο Σου Δημήτριο καὶ τοποθέτησέ τον στὸν Παράδεισο ὅπου βρίσκονται χοροὶ τῶν Ἁγίων καὶ οἱ δίκαιοι θὰ λάμψουν ὡς φωστῆρες.
Μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγίους ἀνάπαυσε Χριστὲ τὴν ψυχὴ τοῦ δούλου Σου Δημήτριου, ἐκεῖ ποὺ δὲν ὑπάρχει πόνος ἢ λύπη ἢ στεναγμός, ἀλλὰ μόνο ζωὴ ἀτελείωτη.

gamiste to fonia xristofia!
Κοντός ψαλμός αλληλούια !!!!”
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Διαβάστε αγαπητοί μου ένα εμετικό, δεισιδαιμονικό κείμενο (θκιεβαστικόν) που γέμισε το διαδίκτυο γνωστός μοναχός υπηρέτης του προκαθήμενου στην Αρχιεπισκοπή. Το αξιοθαύμαστο είναι ότι αυτός ο ψυχασθενής κάνει και κατηχητικό στα παιδιά μας.

Τους βαρέθηκα βρε αδερφέ.... είπε...

1) Φοβάμαι αγαπητέ μου, πως τις τρικλοποδιές τις έβαλε μόνος του στον εαυτό του (ο Χριστόφιας).

2) Ελπίζω μέσα από την τραγωδία να βγούμε όλοι σοφότεροι και κυρίως να παταχθεί το φαινόμενο των διορισμών κολλητών και φίλων ανεξαρτήτως προσόντων. Αμάρτημα στο οποίο έπεσε και μάλιστα βαθύτατα και ο σημερινός Πρόεδρος.

Και μάλιστα βαθύτατα; Μιλάς για το μοναδικό πρόεδρο που απομάκρυνε από τη θέση τους όσους υπέπεσαν σε τέτοια αμαρτήματα ! ! ! Ή τέλος πάντων όσους κατάφερε να πιάσει ! ! !
Εντάξει δικαίωμα σου.

Εγώ βλέπω ότι κτυπάς και μια στο πέταλο για να μην παραπονιέται το . . . . . καρφί.
Βολικό δε . . . λέω. Προφυλάσσουμε και τα νώτα μας. Σωστά;

Anef_Oriwn είπε...

Γράφει ο/η σχολιογράφος Τους βαρέθηκα βρε αδερφέ.... [ομολογουμένως αρκετά μελετημένος] απευθυνόμενος στον φίλτατο Blogοδεσπότη PolitisPittas:
«Εγώ βλέπω ότι κτυπάς και μια στο πέταλο για να μην παραπονιέται το . . . . . καρφί.
Βολικό δε . . . λέω. Προφυλάσσουμε και τα νώτα μας. Σωστά;»
---

Εμείς τα ξανάπαμε αγαπητέ PolitisPittas και δεν είχα πρόθεση να παρέμβω στην κουβέντα αν και ερεθίσματα δόθηκαν είναι πολλά και κυρίως σε σχέση με την πολυθρύλητη <«μη συνεργασία [του ΑΚΕΛ] με τον Συναγερμό για το Κυπριακό» [παρεμπιπτόντως «γερή “πλάτη”»(;), έβαζε μόνο ο Αναστασιάδης] και για τη «λύση “Κυπριακής Ιδιοκτησίας”» [χωρίς πλατειά κοινωνική και πολιτική στήριξη δεν μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο] ... Όμως η τελευταία [αιχμηρή] διαπίστωση του σχολιογράφου Τους βαρέθηκα βρε αδερφέ.... με (εξ)ώθησε να ΣΟΥ θέσω τον προβληματισμό [και πες με και κακό αν θες, αλλά εγώ το θέτω καλοπροαίρετα] κατά πόσο έχει δίκιο... Και δεν θα κάτσω να ψάξω και αν παραθέσω τώρα αντιφάσεις στον λόγο ΣΟΥ, αντιγράφω όμως από το χτεσινό κείμενο του Διονύση Διονυσίου στον “Πολίτη” [για όσους στέκονται επιφανειακά και πιο πολύ συναισθηματικά στο τραγικό συμβάν της έκρηξης στο Μαρί και εναποθέτουν τις ελπίδες τους για αλλαγή των κατεστημένων , δεν ξέρω κι εγώ πάνω σε ποιους]: «Η βόμβα στο Μαρί προκάλεσε μια τεράστια έκρηξη διαλύοντας τα σπλάχνα της κυπριακής πολιτείας. Πέραν από τους ανθρώπους, βέβαια, δεν αξίζει να θρηνήσουμε γα τίποτε άλλο. Αυτό που κατάρρευσε ήταν εάν διεφθαρμένο κράτος, το οποίο οφείλουμε να ξανακτίσουμε από την αρχή». Και συμπληρώνω εγώ: Το κράτος αυτό το έκτισε κατ’ αποκλειστικότητα η Δεξιά, δυστυχώς όμως κατέρρευσε στα χέρια της Αριστεράς. Κι αν δαιμονοποιηθεί η Αριστερά πάλι στον ίδιο παρονομαστή θα καταλήξουμε!

Unknown είπε...

@ Τους βαρέθηκα βρε αδερφέ, ίσως θα ήταν σοφότερο εκ μέρους μου, αν πράγματι φύλαγα και λίγο τα νώτα μου.

Ο τόπος είναι μικρός και μερικές φορές υπάρχει μία εκδικητική διάθεση από κάποιους κύκλους. Κάτι, που μου έχουν επισημάνει αρκετοί πολύ καλοί μου φίλοι και το οποίο το έχω γευθεί. Και δεν αναφέρομαι στο πρόσφατο σπάσιμο του τζαμιού του αυτοκινήτου μου από ελληναράδες. Εντάξει; (και για να μην υπάρξει καμία παρεξήγηση σε εννοώ ασφαλώς το οτιδήποτε από τ' Αριστερά, το λεω μην πεταχτεί κάποιος καλοθελητής, έχουμε πήξει από δαύτους!)

Μόνο που, δεν το έχω πράξει.

Και μπορείς να το διαπιστώσεις απλά διαβάζοντας διαχρονικά τα όσα έχω γράψει και για τα οποία έχω "ακούσει" ουκ ολίγα. Αν μερικές φορές η γνώμη μου τείνει να συμπίπτει με τη μία ή την άλλη πλευρά σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή, δεν με ενδιαφέρει.

Μιχάλης είπε...

Γιώργη σε χαιρετώ.

Παρακολουθώ για μέρες τα γραφόμενα σου και σήμερα που βρήκα λίγη ώρα είπα να κάνω μερικά σχόλια με βάση τα τελευταία δικά σου σχόλια.

1. Όσον αφορά την περιβόητη συνεργασία με τον ΔΗΣΥ για το κυπριακό θα το ξαναπώ. Δεν υπήρξε ποτέ πραγματικά τέτοιο ενδεχόμενο, ούτε από πλευράς ΑΚΕΛ ούτε από πλευράς ΔΗΣΥ. Ήμουνα στη συνάντηση Κυπριανού – Αναστασιάδη πριν από 2 χρόνια και κατέγραψα και τους δύο να λένε ότι δεν υπάρχει ενδεχόμενο συνεργασία τους λόγω διαφορών στη φιλοσοφία και την ιδεολογία.
Η ευθύνη δεν είναι στον ένα μόνο.

Πέραν τούτου όμως φίλε μου, το ότι ο Αναστασιάδης μιλούσε για συνεργασία δεν σημαίνει ότι αυτή ήταν και γραμμή του κόμματος. Και σε ρωτώ, πώς θα γινόταν συνεργασία με τους εθνικιστές του ΔΗΣΥ;
Πώς θα γινόταν συνεργασία όταν καθημερινά από το 2008 ο ΔΗΣΥ δια των βουλευτών του ασκούσε σκληρή (και αντιφατική) αντιπολίτευση; Δεν θέλω να θυμίσω τώρα όσα έγιναν.
Ο Αναστασιάδης δεν είναι ο ΔΗΣΥ. Και αυτό αποδείχθηκε το 2004 και πόσοι ακολούθησαν τον Αναστασιάδη.


2. Όπως λέγαμε ΟΛΟΙ μας από το 1974, το κυπριακό έχει δύο πτυχές, την εσωτερική και την εξωτερική. Και πάντα λέγαμε ότι η πρώτη θα λυθεί μεταξύ μας και η δεύτερη σε διεθνή διάσκεψη.
Αυτό δεν διαγράφει καθόλου ότι το πρόβλημα είναι εισβολής και κατοχής.

Μου κάνει εντύπωση που τώρα ανακαλύψαμε ότι δεν μας κάνει η «Κυπριακής ιδιοκτησίας» λύση.
Καλά ρε φίλε μου, ΟΤΑΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΟΤΑΝ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΜΕ ΤΗΝ 8η ΙΟΥΛΙΟΥ και την επιστολή Καμπάρι, πού ήταν (ήσασταν) όλοι να πείτε ότι διαφωνείτε;
Γιατί θυμηθήκατε τρία χρόνια μετά;

Λες ότι το κυπριακό θα λυθεί μέσα από μια διεθνή διάσκεψη. Τι σημαίνει αυτό;
Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Άρα δεν μπορεί να γίνει μια τέτοια διάσκεψη με τη συμμετοχή και των δύο.
Η μόνη περίπτωση να γίνει κάτι τέτοιο είναι να πάει η Κυπριακή Δημοκρατία ως Ε/κυπριακή κοινότητα. Μήπως αυτό θέλουμε; Δεν νομίζω.

Άρα, εφόσον λυθεί η εσωτερική πτυχή, που θα καθορίσει το στάτους των δύο πλευρών, τότε ανοίγει και ο δρόμος για τη διεθνή διάσκεψη που θα λύσει κυρίως το θέμα των εγγυήσεων και της ασφάλειας.
Δεν νομίζω να είναι τόσο δύσκολο να το αντιληφθούμε αυτό.

Συμφωνώ μαζί σου ότι το κυπριακό πρέπει να λυθεί πάση θυσία. Αλλά αυτό το πάση θυσία σημαίνει με οποιαδήποτε λύση;
Διότι θα σε θυμίσω ότι κάποιας μορφής διεθνής διάσκεψη έγινε το 2004 στο Μούργκενστοκ και το αποτέλεσμα ήταν η επιδιαιτησία και το σχέδιο Ανάν όπως παρουσιάστηκε. Εδώ θέλουμε να φτάσουμε; Να μας επιβάλουν μια λύση; Όποια και νάναι;

Χαίρομαι για την αυτοκριτική που κάνεις. Αυτό δείχνει (και ουδέποτε αμφέβαλλα) άνθρωπο με ήθος.
Μια αδελφική συμβουλή μόνο: λες ότι τότε με το Ισραήλ αντέδρασε συναισθηματικά από διάθεση αλληλεγγύης προς τους Παλαιστίνιους.
Θα σου έλεγα λοιπόν αγαπητέ μου φίλε, να μην κρίνεις ποτέ και κανένα θέμα συναισθηματικά. Διότι το συναίσθημα δεν συμβαδίζει με την πολιτική.

Unknown είπε...

Αγαπητέ μου Άνευ (γνωρίζω το καλοπροαίρετο της κριτικής σου, την οποία και επιθυμώ όπως σου έχω ξαναπεί, καλό μου κάνει, δεν παριστάνω ούτε τον πάνσοφο ούτε τον αλάθητο)
Λοιπόν...Πριν από τον Διονύση Διονυσίου, στις 23 Ιουλίου σε κατεβατό μου με τον τίτλο "Τωρά" έγραφα μεταξύ άλλων:

Το θυμάστε αγαπητοί μου θυμωμένοι συμπολίτες;


Θυμάστε την οροφή του Δημοτικού Θεάτρου της Λευκωσίας που κατέρρευσε από το βάρος ακριβοπληρωμένων κακοτεχνιών τις οποίες βεβαίως όλοι εμείς πληρώσαμε;

Το 2008, αμέσως μετά την κατάρρευση της στέγης του Δημοτικού Θεάτρου, σύσσωμος ο τύπος διατύπωνε το καθολικό αίτημα για παραδειγματική τιμωρία των «εγκληματικά αμελών και ανεπαρκών» ενώ τα κόμματα απέδιδαν τα παραδοσιακά χασμουρητά:

«Θλίψη» «Οργή» «Δέσμευση για έρευνα σε βάθος» «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο τούτη τη φορά» και ούτω καθ’ εξής.Συστάθηκαν βεβαίως επιτροπές διερεύνησης, αλλά όσο είδατε εσείς αποτέλεσμα, άλλο τόσο το είδα κι εγώ.


«Με την ευθέως ανάλογη κενολογία τους, επιχειρούν ως όρνεα να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη από την τραγωδία.

Φορώντας την μάσκα του πένθους και υποκρινόμενοι την οργή αποπνέουν σχεδόν μία ηδονή για τη συμφορά που έλαχε σε αντιπάλους και όχι στους ίδιους.»


Και όλη η ουσία εδώ βρίσκεται. Γιατί το έγκλημα που βιώσαμε πριν από σχεδόν δύο εβδομάδες, δεν έχει απολύτως καμία ιδεολογική χροιά. Έχει να κάνει με τα συστατικά της διοίκησης του τόπου, συστατικά προ πολλού ληγμένα των οποίων οι επιπτώσεις διαχρονικά δηλητηριάζουν τη ζωή των πολιτών της Κύπρου.

Το «σύστημα». Το σαπισμένο, το παράλυτο, το γερασμένο, το γελοίο, που ενώ είναι αραχτό απολαμβάνοντας τα χίλια δυο προνόμια που του έχουν δοθεί, με την ανεπάρκεια του προκαλεί καταστροφές και θανατικό.
Ο «βασιλιάς είναι γυμνός». Και το απαίσιο κορμί του φάνηκε καθώς το μεγαλοπρεπές ένδυμα του, έγινε κομμάτια με την έκρηξη και την τραγωδία της 11ης Ιουλίου.

Το κορμί όμως, πλάσθηκε με την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Το καθεστώς της παρεοκρατίας, της ευνοιοκρατίας, της εποχής που μία κομματική ταυτότητα αρκούσε και ακόμα αρκεί για να διοριστείς.

Θυμίζω την λέξη ενός αγορητή, εκεί έξω από το Προεδρικό: «Μακαριοκρατία».

Unknown είπε...

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑααααα!!!!! Ο Μιχάλης!!! Ρε χαμένε ο Χάρης κι’ εγώ σου έχουμε τηλεφωνήσει Χ φορές αλλά είσαι εξαφανισμένος.

Λοιπόν: Περί «κυπριακής ιδιοκτησίας». Τις αμφιβολίες μου τις ξέρεις, τις έχουμε συζητήσει κατ’ ιδίαν. Και φοβάμαι πως η μέχρι τώρα εξέλιξη των συνομιλιών μάλλον δικαιώνει τους δισταγμούς που είχα από την αρχή.

Ασφαλώς και δεν μιλώ για «λύση νάναι κι’ ότι νάναι» για αυτό άλλωστε μερικές φορές χρησιμοποιώ την δυσάρεστη λέξη «διευθέτηση» . Με έχεις ακούσει να το λέω στις κατ’ ιδίαν κουβέντες μας. Και αυτό, γιατί τούτο το καρκίνωμα πρέπει να λήξει-κρατά μία ολόκληρη κοινωνία πίσω. Και κάτι άλλο κι’ ας νευριάσουν κάποιοι. Προσωπικά, δεν ανέχομαι λίγα χιλιόμετρα από το σπίτι μου να γεννιούνται παιδιά ή να ζουν νέοι άνθρωποι σε μία μεριά του κόσμου, μη αναγνωρισμένη. Κάθε παιδί έχει απόλυτο δικαίωμα να γεννιέται σε μία κανονική χώρα και να έχει από το έδαφος της γενέτειρας του πρόσβαση σε όλον τον πλανήτη και τις όποιες ευκαιρίες. Και αυτό με έχεις ακούσει να το λεω πάρα πολλές φορές-το έχω γράψει επίσης.

Ερώτηση 1: Γιατί έχουμε δαιμονοποιήσει την επιδιαιτησία; Ρωτάω.
Ερώτηση 2: Δεν είναι επιεικώς αστείο να μιλάμε μετά από 37 χρόνια για….ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα; Εγώ τη μόνη ασφυξία που βλέπω είναι η Μη λύση του Κυπριακού, η όποια όσο περνά ο χρόνος απομακρύνεται- αν δεν είναι ήδη πάρα πολύ αργά-και μιλώ για το κατά πόσο πλέον αποτελεί πόθο της κοινωνίας.

Anef_Oriwn είπε...

Να συμπληρώσω, αγαπητέ PolitisPittas, [προς αποφυγή παρεξηγήσεων] ότι το πόνημα του Διονύση Διονυσίου στο οποίο αναφέρθηκα πιο πάνω, αποτελεί ένα συνονθύλευμα αντιφατικών κι αντικρουόμενων [αλλά και απαξιωτικών για την ιστορία του ΑΚΕΛ] τοποθετήσεων. Δεν έχω όμως τον χρόνο ν’ ασχοληθώ πιο αναλυτικά μ’ αυτό. Απλώς έχω παραθέσει μια θέση του συγγραφέα για να αναδείξω ότι ακόμα και μη αριστεροί δημοσιογράφοι [και παρά τον έντονο αντι-ΑΚΕΛισμό τους] σε στιγμές “διαύγειας” κάμνουν κάποιες επιμέρους σωστές διαπιστώσεις αναφορικά με τη φύση, τη μορφή και την εξέλιξη του αστικού κρατικού μορφώματος μας, [χωρίς όμως να κατανοούν ότι δεν μπορούσε να ήταν διαφορετική η πορεία μας καθώς η διακυβέρνηση του τόπου αναλήφθηκε από μια συντηρητική παράταξη] ...

Για κάποια άλλα ζητήματα που θέτεις [όπως τα δύο ερωτήματα που απευθύνεις στον Μιχάλη] πολλά έχω να πω κι εγώ, αλλά άσε να μεν νεκατώσω [για την ώρα] τα χώματα γιατί θα μπουν σ’ ΟΛΟΝΩΝ τα μάτια! [Θα πρέπει να μιλήσω συγκεκριμένα πλέον για ΤΙΣ αντιφάσεις ..].

Ανώνυμος είπε...

Ανώνυμος 9 Αυγούστου 2011 1:04 μ.μ.

"Στο Νησί της Αφροδίτης . . . . ."

Νησίν της Αφροδίτης πάνω, νησίν της Αφροδίτης κάτω, αλλά τον τζιαιρόν που είπεν ο Ρολάνδης να κάμει άγαλμαν της Αφροδίτης, ο Ττόμης που τότε ήταν ο "άγιος" της Πάφου, αντάν τζι' άκουσεν το εγύριζεν μεσ' τους διαδρόμους της μητρόπολης τίτσηρος τζι' έκαμνεν αππαρούθκια που το άχην του! Επορτοκλώτσαν, έφκαλλεν αφρούς που τ' αφκιά! Έπαθεν παράκρουσιν! Ετσάκκιζεν ότι έβρισκεν ομπρός του τζι' εβουρούσαν τζι' οι πολυθρόνες να φύουν που τον φόον τους!

Τωρά αθθυμήθειτε την Αφροδίτην α;

Σόρυ Πίττα αλλά έν μ' αφήνουν ν' αγιάσω.

Unknown είπε...

Ανωνυμε 9 Αυγούστου 2011 1:04 μ.μ.

μιλάς ως καθαρόαιμος...Αριος υποθέτω;

Είσαι ανόητος.

Unknown είπε...

@Ελεύθερα Χαμάλη, ελεύθερα.