Στήλη Άλατος

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket
Καλώς Ήρθατε στη Στήλη Άλατος. Η Στήλη, δημοσιεύεται κάθε Σάββατο, ταυτόχρονα στην Κυπριακή εφημερίδα Πολίτης και στο ελληνικό portal TVXS. Κάποιες φορές, αν το επιβάλλει η επικαιρότητα γράφω και ανεβάζω κείμενα μόνο για διαδικτυακή χρήση. Κάτω από τα άρθρα, όπως σε όλα τα ιστολόγια, υπάρχει χώρος για σχολιασμό. Moderation, δεν κάνω. Για αυτόν τον λόγο όμως είμαι αυστηρός σε σχόλια επιθετικά που δεν σέβονται την οποιαδήποτε Άλλη άποψη ή είναι επιθετικά κατά κοινωνικών και φυλετικών ομάδων. Ύβρεις και προσωπικές επιθέσεις διαγράφονται χωρίς συζήτηση.

Συντονιστείτε τώρα στους 107, 6

Κινούμενη Άμμος. Κάθε Σάββατο 6-8 μ.μ στον 107,6 ή στο : www.1076.eu Στο shoutbox, το συζητάμε ζωντανά! Από τον Bach στον Dylan και από τον Beethoven στους Beatles και τους Felice Brothers,όλα είναι Μουσική 107.6 ΓΙΑ ΑΚΡΟΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Τ’ άδειο σου πρόσωπο γεμίζει σαν πλατεία…

Κυρίες και κύριοι,
σφίξαν οι ζέστες πάλι κι ανεβαίνω απ’ το φωταγωγό.
Επέζησα τόσο χειμώνα μες στους βόθρους σας
τώρα χιμάω από σιφόνια χαραμάδες αστοκάριστες
σε τάπερ παιδικές τροφές
προμήθειες Τρίτου Παγκοσμίου χιμάω
ω κατσαρίδες δίποδες, επέζησα λοιπόν
γιατί καμιά σακούλα σκουπιδιών δεν κράτησε ποτέ σφικτά
τα μυστικά της
κι ανεβαίνω τώρα
[...]

Απόσπασμα από το ποίημα «Μονόλογος στην ανηφόρα».

Γιάννης Βαρβέρης (1955-2011)

Πολλά ακούστηκαν αυτές τις μέρες για «τις πλατείες που είναι γεμάτες με το νόημα που έχει κάτι» με το νόημα αυτό, ηθελημένα αγνοημένο από την παραδοσιακά μυωπική Αριστερά που και αυτή, στο δικό της μέτρο, τρέμει το εσωτερικό πολιτικό κόστος από μια πιθανή αφομοίωση της από ένα κοινωνικό ρεύμα που δεν ελέγχει.

Σε τελευταία ανάλυση, η συμπεριφορά –ειδικά του ΚΚΕ- δεν διαφέρει ποιοτικά σε τίποτα από το καθεστώς που με διάφορα προσωπεία κυβερνά τον τόπο και τον θυσίασε στο όνομα του «πολιτικού κόστους». Και δεν είναι η πρώτη φορά:

Από το 1968 στον Γαλλικό Μάη, μέχρι την Αθήνα του 73 και τον Δεκέμβρη του 2008, αυτή η συγκεκριμένη Αριστερά απέδειξε πως όσο «αναλύει» και ομφαλοσκοπεί, η «ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δική της μελαγχολία».

Το πρόβλημα είναι πως η «δική της μελαγχολία» τροφοδοτεί την ευρύτερη ηττοπάθεια.

Φανταζόμουν…την ηγετική ομάδα του ΚΚΕ να σπέρνει αθόρυβα το μήνυμα σε όλα τα μέλη του: « αφήστε τα κομματικά πανό, ξεχάστε λίγο τα κομματικά συνθήματα και τρέξτε να γεμίσετε τις πλατείες με τους συμπατριώτες μας. Να κάνουμε τους κυβερνώντες να τρομάξουν»

Νομίζετε αγαπητοί πως αν οι πλατείες γέμιζαν όχι με 30.000 ή 50.000 ανθρώπους αλλά με εκατοντάδες χιλιάδες επίμονων αγανακτισμένων για μέρες πολλές το πράγμα δεν θα προκαλούσε σεισμό;

Η κυρία Παπαρήγα, δήλωσε (αντιγράφω από την Ελευθεροτυπία):

«Κοιμισμένοι δεν είναι οι Έλληνες. Παραπλανημένοι ναι, σε σύγχυση είναι ο κόσμος. Και αγανακτισμένος. Η αγανάκτηση είναι δικαιολογημένη. Εμείς δεν σνομπάρουμε καμιά μορφή κινητοποίησης, ιδίως όσες εκφράζουν κάτι το αυθόρμητο. Οι μορφές των λαϊκών αγώνων δεν πρέπει να κατασκευάζονται στα κομματικά μας γραφεία» τόνισε, για να προσθέσει όμως πως «οι πλατείες που μπορεί να γεμίσουν με αγανακτισμένους, πολύ εύκολα μπορούν και ν’ αδειάσουν».

Προσωπικά, παρόλο που εμφανέστατα επιδιώκει να μην πάει κόντρα στο κοινό αίσθημα, όταν μιλά για «παραπλανημένους και συγχυσμένους» ξέρουμε όλοι καλά, πως η ορθόδοξη αντίληψη της θεωρεί κάθε πολίτη που δεν μπαίνει κάτω από τα πανό του κόμματος παραπλανημένο.

Ακριβώς, όπως η ορθόδοξη εκκλησία θεωρεί με περισσή έπαρση και πονηρία κάθε άλλη θρησκεία, αίρεση ή αντίληψη «πεπλανημένη» και εκτός του «ορθού δρόμου».

Κατά τα άλλα, δεν σνομπάρει καμία μορφή κινητοποίησης.

Κατά τα άλλα, οι λαϊκοί αγώνες δεν πρέπει να κατασκευάζονται στα κομματικά γραφεία!

Και όμως…

Όπως πάρα πολύ εύστοχα επισημαίνει ο τακτικός αναγνώστης και σχολιαστής του tvxs.gr με το ψευδώνυμο «Neruda» ,αν το ΚΚΕ ήθελε πραγματικά να περάσει τον Λενινισμό από την Θεωρία στην Πράξη θα έστελνε τα μέλη του στον κόσμο χωρίς «ταυτότητα» για να ενισχύσει την ριζοσπαστικοποίηση ενός τεράστιου πλήθους, που έτσι και αλλιώς έχει όλα τα δίκια με το μέρος του.

Και το ίδιο ισχύει για όλα τα κομμάτια της τεμαχισμένης Αριστεράς, κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής. Ανώνυμα, χωρίς τις παραταξιακές μάσκες. Ως Πολίτες.

Μπορούν; Ξέρουν να είναι Πολίτες;

Μπορούν να υπηρετήσουν και να εμπλουτίσουν ένα κοινωνικό κίνημα αντί να το καθοδηγήσουν; Πολλά πάντως από τα απλά μέλη τους, είναι εκεί.

Στις πλατείες, στο κίνημα.

Και τι είναι άραγε αυτό το κίνημα;

Μήπως είναι σε συνδυασμό με τον δίκαιο θυμό η πρώτη απόπειρα των Ελλήνων μετά από δεκαετίες να υπάρξουν πρώτιστα ξανά ως Κοινωνία;

Μήπως είναι και η σταδιακή απενοχοποίηση μεγάλη μερίδας πολιτών από όσα επιχείρησαν να την φορτώσουν οι Πάγκαλοι που αφού τα φάγανε μεταξύ τους, στείλανε τον λογαριασμό να πληρωθεί από τα γκαρσόνια και τους λαντζέρηδες;

Μήπως επιτέλους βλέπουμε την κατάρρευση –εκτός όλων των άλλων- του πάνδημου χαβαλέ των περασμένων χρόνων;

Μήπως οι διάφοροι εφ’ υψηλού αναλυτές λησμόνησαν τι θα πει Πολίτης Πολιτεία και Πολιτική;

Μήπως πρέπει να θυμηθούμε τον Αθηναίο Σπεύσιππο που πρώτος όρισε την Πολιτική ως την διαρκή διεργασία που οδηγεί στη Δικαιοσύνη;

Τι ζητούν οι αγανακτισμένοι λοιπόν;

Μα, πάνω από όλα «Αξιοπρέπεια».

Δηλαδή, επιτέλους, μία Πολιτεία που να λειτουργεί για να παρέχει τα αυτονόητα, να ελέγχει τους λειτουργούς της αυστηρά, να έχει μηχανισμούς σε όλα τα επίπεδα για να διευκολύνουν εκείνη την πολύφερνη νύφη, την Αξιοκρατία.

Δηλαδή να τους επιστραφεί η κλεμμένη Αλήθεια εφ’ όλης της ύλης, καθώς πια η αίσθηση και η γνώση πως οι «Πολιτικοί» ψεύδονται ασύστολα είναι όχι μόνο παγιωμένη, αλλά μέρος της συλλογικής συνείδησης.

Όλοι;

Όχι. Παρά τις αποστάσεις που πια κρατώ γιατί φυσάω και το γιαούρτι, δεν θα τσουβαλιάσω την Αριστερά με την παρέα των αχρείων δηλαδή το ΠΑΣΟΚ την Νέα Δημοκρατία και τον (ακόμα πιο άθλιο) ΛΑ.Ο.Σ.

Διαφωνώ λοιπόν απόλυτα με την εκτίμηση πως οι αγανακτισμένοι και οι συγκεντρώσεις είναι «απολίτικο» σύμπτωμα επειδή δεν είναι χειραγωγημένοι από τους επαγγελματίες. Έχουν και αυτοί συνεισφέρει στη λοβοτομή της κοινωνίας και ειδικά των νέων ανθρώπων μετατρέποντας όχι λίγες γενιές σε στρατιές αφισοκολλητών.

Και μετά, απορούν γιατί στα Πανεπιστήμια κυριαρχεί η Δεξιά με την πλειοψηφία των φοιτητών να απέχει από τις διαδικασίες. Αυτοί όμως οι απέχοντες, γέμισαν τις πλατείες.

Όλοι αυτοί οι μύωπες που αυτή τη στιγμή κάνουν κριτική επειδή οι αγανακτισμένοι δεν κάνουν την επανάσταση διεκδικώντας τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό αποτελούν ένα «ιδεολογικό» κηφηναριό που στερείται ευθύνης κοινωνικής και προσωπικής.

Οι άνθρωποι εκεί έξω, ζητούν τα αυτονόητα.

Που στην Ελλάδα δεν υπήρξαν ποτέ, που στην υπόλοιπη Ευρώπη δυναμιτίζονται.

ΥΓ. Ορισμένοι, επιεικώς φαιδροί ,ενοχλήθηκαν και έβγαλαν τα βαθυστόχαστα συμπεράσματα τους, επειδή κάποιοι συγκεντρωμένοι, κράδαιναν Ελληνικές σημαίες ή τραγούδησαν τον Εθνικό Ύμνο.

Σε προσωπικό επίπεδο, σημαίες και ύμνοι μου είναι αδιάφορα σύμβολα που με την εξέλιξη των κοινωνιών, κάποτε, οι άνθρωποι θα τα βλέπουν σε μουσεία και θα γελάνε.

Όμως, όταν θέλεις να μετέχεις σε μία συλλογική διεργασία που κρατά σαν το πιο πολύτιμο συστατικό της την απουσία χειραγώγησης γιατί τα μηνύματα που εκπέμπει αφορούν τους πάντες πλην εξουσιαστών , αυτού του είδους η «κριτική» είναι όχι απλά ανόητη αλλά επικίνδυνη και προβοκατόρικη.

Μου θυμίζει, το ξύλο το απελέκητο που παριστάνει τον υπέρμαχο κατά του ρατσισμού σε μία υποβαθμισμένη περιοχή και τσιρίζει σε έναν παππού πως είναι ρατσιστής επειδή ξεστόμισε πως «Δεν μπορεί να κυκλοφορήσει γιατί φοβάται»

Είναι ακριβώς αυτά τα φαινόμενα, που αναδεικνύουν την απουσία στοιχειώδους κοινωνικής παιδείας και αμέτρητη συναίσθηση ευθύνης.

Εάν δεν το έχουμε αντιληφθεί, κάτω από το βάρος της κρίσης, αναδείχθηκε η κρίση αξιών και η γύμνια μιας κατακερματισμένης «κοινωνίας» που αυθόρμητα, από ένστικτο αυτοσυντήρησης, επιχειρεί να συντεθεί ξανά.

Ας επιτρέψουμε στο άδειο μας πρόσωπο να γεμίσει ξανά.

Όποιοι τολμήσουν να προβοκάρουν αυτή τη διαδικασία θα παίξουν το παιχνίδι του καθεστώτος. Με τον καλύτερο τρόπο.

Γιώργος Πήττας για το TVXS. GR στην Αθήνα και την εφημερίδα Πολίτης στη Λευκωσία.

11 σχόλια:

Λεμέσια είπε...

"Όλοι αυτοί οι μύωπες που αυτή τη στιγμή κάνουν κριτική επειδή οι αγανακτισμένοι δεν κάνουν την επανάσταση διεκδικώντας τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό αποτελούν ένα «ιδεολογικό» κηφηναριό που στερείται ευθύνης κοινωνικής και προσωπικής.

Οι άνθρωποι εκεί έξω, ζητούν τα αυτονόητα."

Ακριβώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Γενικά ολόκληρο το άρθρο κτυπά στον παλμό των αγανακτισμένων της πλατείας.

Ας ελπίσουμε, ότι τώρα θα εξελιχθεί και θα του επιτραπεί να λειτουργήσει αυτό το νέο κίνημα (που ήδη άρχισε να δέχεται από παντού επιθέσεις...), για να μπορέσει διεκδικήσει τα αυτονόητα.

(Ένα πολύ αξιόλογο και ενδιαφέρον κείμενο εδώ: http://pitylos.blogspot.com/2011/05/httpwwwyoutubecomwatchvn-m60d5idfe.html)

Καλό Σαββατοκύριακο!

Astártē είπε...

Εξαιρετικό άρθρο κ.Πίττα.

Πραγματικά αξιολύπητο που ορισμένοι απαξιώνουν το αυτονόητο και δεν μετράνε την ουσία, απλά και μόνο επειδή αυτό δεν έχει καπελωθεί ανάλογα με τα γούστα τους.

Disdaimona είπε...

Να ευχηθούμε τότε αγαπητέ Γιώργο στην Παρτιωτική Αριστερά, στη ΕΟΣ και τον κ. Αλαβάνο και σ΄εσάς προσωπικά να παρθείτε και επισήμως με τον Καραμπελιά και τους Σπίθες για να αποκτήσει ξανά αξιοπρέπεια η Ελλάδα που υποφέρει από το ΚΚΕ και αναχαιτίζει τους λαϊκούς αγώνες.

Anef_Oriwn είπε...

Φίλε PolitisPittas,
Σε χαιρετώ!

Τα όσα γράφεις στο κείμενο σου [οι θέσεις και τοποθετήσεις σου για τους “Αγανακτισμένους” και τη στάση της ελληνικής Αριστεράς] δίνουν ερεθίσματα για κουβέντα και συζήτηση. Γι’ αυτό κι εγώ έχω βάλει [στην τελευταία ανάρτηση μου στο Blog μου] και σύνδεσμο που παραπέμπει στο δικό σου κείμενο. Προσωπικά προσεγγίσω το θέμα τελείως διαφορετικά και γι’ αυτό διαφωνώ με αρκετές από τις δικές σου προσεγγίσεις. [Με εξέπληξε η αναφορά σου στον Λένιν, όχι όμως και η έντονες επικρίσεις σου για το ΚΚΕ. Το συνηθίζεις!]... Πάντως θα προσπαθήσω να παραθέσω τες απόψεις μου σ’ ένα άλλο πιο ολοκληρωμένο κείμενο...
Ξέρεις όμως κάτι ρε Φίλε; Γιατί έχω την αίσθηση που δίνεται υπέρμετρη προβολή σ’ αυτό το κίνημα “Αγανακτισμένων” και μάλιστα σε αντιδιαστολή με τες κινητοποιήσεις μαζικών συνδικαλιστικών κι άλλων φορέων και οργανώσεων; Γιατί το ένα να αναιρεί το άλλο; Κόλπα των αστικών ΜουΜουΕ [κι όχι μόνο]; Τι φοβάται περισσότερο η αστική τάξη και η πλουτοκρατία; Τα οργανωμένα εργατικά κινήματα ή τα κινήματα των “Αγανακτισμένων” που τους πλέκουν και τα εγκώμια οι κάθε λογής Πρετεντέρηδες [link: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=136&artID=4632861].

Πέραν τούτων θέλω να επισημάνω και κάτι άλλο που αποτελεί απόρροια των γραφομένων σου. Ενώ από τη μια εξαιρείς [με τοπ κείμενο σου] τον ρόλο του κινήματος των “Αγανακτισμένων” πολιτών, από την άλλη καθαρά υποβάλλεις ότι χωρίς την εμπλοκή της Αριστεράς σ’ αυτούς τους αγώνες [και κινήματα] ΤΙΠΟΤΑ το ουσιαστικό ΔΕΝ μπορεί αν επιτευχθεί! Αποφασίσατε επιτέλους! Χρειαζόμαστε την Αριστερά, ναι ή ου, yoksa εν ξεπερασμένη;

-=IMAGINOS=- είπε...

Τα σύμβολα και οι εθνικοί ύμνοι όχι μόνο δεν θα μπούνε στα μουσεία αλλά θέση στα μουσεία έχουν όσοι απαξιώνουν και γκρεμίζουν τους λαούς και τα Έθνη με σκοπό να τους μετατρέψουν σε χειραγωγήσιμη ασυνείδητη μάζα με σκοπό να τους εξουσιάζουν ευκολότερα. Ευτυχώς στην Ευρώπη το καταλαβαίνουν οι λαοί αυτό και η κεντροαριστερά που όνειρο της έχει αυτό ακριβώς που προανέφερα, γοργά γοργά γκρεμίζεται παντού.
Επειδή κατέβηκα σε όλες τις συγκεντρώσεις μέχρι τώρα εκτός από την χθεσινή γιατί την άρπαξα λίγο με τη βροχή προχθές, να σου πω πως οι άθλιοι αυτοί που γιουχάρουν τον Εθνικό ύμνο και όποιον κρατάει ελληνική σημαία, είναι γνωστά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και "αναρχικοί" οι οποίοι μάλιστα επιτίθενται σε όποιον ξέμπαρκο πολίτη κρατάει σημαία. Όλα τα γιουχαρίσματα λοιπόν, ακούγονται από το μικρό πηγαδάκι του Γιώργου Σαπουνά και τις παρέας του με το γνωστό πανό με τα ισπανικά και θα πρέπει να τον ξέρεις μιας και είναι μέλος της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και αρθρογραφεί και στο TVXS. Μάλιστα είχε το θράσος να βγει με άλλα 4 συντρόφια του και στον Αντένα καλεσμένος των θολοπροοδευτικών Χαριτατοκαραμέρων για να καπελώσει στον ΣΥΡΙΖΑ το πολιτικό "εσάνς" των αγανακτισμένων και να μιλήσει εκ μέρους όλων μας..!!!!! Δες εδώ:
ygro-pyr.blogspot.com/2011/05/blog-post_27.html

Είναι η πρώτη φορά που στην Ελλάδα συμβαίνουν πολιτισμένες και επιτυχημένες συγκεντρώσεις γιατί σε αυτές συμμετέχουν απλοί Έλληνες πατριώτες με σημαίες και όχι μπαχαλάκηδες διεθνιστές με μολότοφ. Εάν φύγουμε εμείς από εκεί θα το καταλάβετε. Θα τα κάνουν λαμπόγυαλο και πάλι όπως και πάντα αφού οι τύποι αυτοί είναι το παρακράτος της εκάστοτε εξουσίας που μέσω της βίας και της τρομοκρατίας κρατάει πάντα τον κόσμο στο σπίτι του.

Στα άλλα για το ΚΚΕ φυσικά και συμφωνώ αλλά τώρα κατάλαβες τι ρόλο βαράνε αυτά τα απολιθώματα της ιστορίας ρε συ Γιώργο;

Anef_Oriwn είπε...

Στην πιο πάνω παρέμβαση μου αντι «εξαιρείς» να διαβάσετε «εξαίρεις»˙ διαφορετικά αλλάζει το νόημα ή γίνεται το κείμενο ακατανόητο. Αυτά συμβαίνουν όταν γράφεις μετά από κάποια κρασοκατάνυξη!

alberto είπε...

Αγαπητέ Γιώργο,
Γράφεις "αν το ΚΚΕ ήθελε πραγματικά να περάσει τον Λενινισμό από την Θεωρία στην Πράξη θα έστελνε τα μέλη του στον κόσμο χωρίς «ταυτότητα» για να ενισχύσει την ριζοσπαστικοποίηση ενός τεράστιου πλήθους... Και το ίδιο ισχύει για όλα τα κομμάτια της τεμαχισμένης Αριστεράς, κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής. Ανώνυμα, χωρίς τις παραταξιακές μάσκες. Ως Πολίτες."

Και εξηγείς πως πια "Φυσάς και το γιαούρτι" Κατανοητό το γιατί. Αλλά για να μην πετάξουμε και το μωρό μαζί με το βρώμικο νερό, θα πρέπει να δεχτούμε ότι εκτός από το "εγώ είμαι το κίνημα" του ΚΚΕ και το "απαγορεύεται η είσοδος σε όσους έρχονται με ταμπέλα και οργανωμένοι", υπάρχει και τρίτος δρόμος. Δες για παράδειγμα εδώ

Αυτός ο τρίτος δρόμος δεν θα διευκολύνει βέβαια τη ζωή μας, γιατί θα απαιτεί να αξιολογούμε - συνέχεια - τα περιεχόμενα πίσω από τις ταμπέλες που θα κυκλοφορούν στο κίνημα. Αλλά αυτό είναι αναπόφευκτο αν θέλουμε να έχουμε επαφή με την αλήθεια. Η οποία είναι ότι υπάρχουν οργανωμένα σύνολα. Όλων των ειδών. Τα γεννάει η πραγματικότητα, ιδιαίτερα οι άνθρωποι σε κίνηση - αν απαγορευτούν οι υπάρχουσες οργανώσεις στα κινήματα των αγανακτισμένων, θα εμφανιστούν έτσι και αλλιώς καινούργιες, "από τα μέσα". Αν δεν τα γεννούσε, δεν θα είχαμε καμιά ελπίδα, γιατί χωρίς οργάνωση (όχι την μία και μοναδική "σωστή" οργάνωση, αλλά χωρίς οργανωμένες καταστάσεις, χωρίς οργανώσεις αν θέλεις) τίποτα δεν μπορεί να ολοκληρωθεί. Το αυθόρμητο κίνημα είναι το «ήμισυ του παντός». Η οργάνωσή του είναι το υπόλοιπο μισό.

Το πρόβλημα δεν είναι τόσο η έλλειψη αριθμών (μιλούμε για δεκάδες χιλιάδες κινητοποιημένους) όσο η απουσία ολόκληρης της δύναμης που δυνητικά διαθέτει η δράση των απλών ανθρώπων. Ενώ πολύ καλώς κατέλαβαν κάποιες οδικές αρτηρίες του συστήματος, απομένει να καταλάβουν και τις οικονομικές του. Ο ίδιος ο δρόμος των αγανακτισμένων οδηγεί - αντικειμενικά - στην αναζήτηση αποτελεσματικότερων μορφών οργάνωσης. Θα αναζητηθούν προς κάθε κατεύθυνση.

Κάποιες από τις υπάρχουσες ή στην γέννησή τους τώρα οργανώσεις είναι (ή θα είναι) καταστροφικές. Άλλες ωφέλιμες. Άλλες πάλι - ίσως οι πιο σημαντικές - είναι αμφί, όχι γκρίζες αλλά συγχρόνως μαύρες και άσπρες, ίσως και διάφορα άλλα χρώματα, εν τω γίγνεσθαι: Όλα παίζονται. Και επειδή στις μέρες μας επίσης παίζονται όλα, ας παίξουμε χωρίς απαιτήσεις να προσαρμοστεί η πραγματικότητα στις ευαισθησίες μας, όσο δικαιολογημένες και αν τις αισθανόμαστε αυτές.

Φώτης είπε...

Γιώργο,
πολύ καλό, μπράβο.
ο Φώτης, που να με θυμάσαι...της Σίσσης, από Αθήνα.

Unknown είπε...

Φώτη μου σε θυμάμαι και μάλιστα πάρα πολύ καλά! Στείλε μου ένα e mail σε παρακαλώ!!!!!


ΥΓ: Φίλες φίλοι, γνωρίζω πως δεν απαντώ τακτικά πλέον εδώ. Η αλήθεια είναι πως συνήθως μου τρώνε χρόνο οι σχολιασμοί στο tvxs που συχνά είναι πάρα πολλοί- ειδικά όπως αντιλαμβάνεστε σε θέματα που έχουν να κάνουν με την τρέχουσα κρίσιμη πραγματικότητα της Ελλάδας.

@Αγαπητή μου Disdaimona δεν έχω καμία σχέση με τον κο Καραμπελιά και την παρέα των Ρεσαλτοσαλταρισμένων αριστεροκεντροδεξιών.

Η κριτική που κάνω προς το ΚΚΕ -ελπίζω να το έχω αυτό το αυτονόητο δικαίωμα- είναι από τ' αριστερά και θαρρώ είναι σαφέστατο αυτό. Όπως σημείωνα και κάπου αλλού, κριτική κάνουμε σε αυτά που μας αφορούν, σε αυτά από τα οποία έχουμε απαιτησεις. Δεν θα σχολίαζα ποτέ με τέτοιο τρόπο τη στάση της....νέας δημοκρατίας, είναι "απέναντι".

Unknown είπε...

Άνευ, για όνομα....

Νομίζω πως όχι μόνο από το αυτό το άρθρο, αλλά από την πλειοψηφία τους, είναι ολοφάνερη η αγωνία μου για την ανάγκη μιας Αριστεράς που να μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες των καιρών.

Unknown είπε...

Alberto, σε ευχαριστώ για το link. Βρετανοί Τροτσκιστές:) Ανέκαθεν τους είχα μεγάλη συμπάθεια αλλά ήταν μονίμως εκτός τόπου και χρόνου! Το 1978 στο Λονδίνου, υποστήριζαν με πάθος ότι οσονούπω έρχεται η μεγάλη σοσιαλιστική επανάσταση και το τέλος του καπιταλισμού στη Βρετανία. Ακολούθησε η δεκαετία της Σιδηράς Κυρίας. Θα διαβάσω βέβαια το κείμενο που μου στέλνεις προσεκτικά!