Μια κάποια Κύπρος, σε άλλη διάσταση.

Ήταν πια 9 και 30 το βράδυ, όταν η κουρασμένη γραμματέας, κυριολεκτικά παραζαλισμένη από τον φόρτο δουλειάς της ημέρας, λίγο πριν κλείσει τον υπολογιστή της, πρόσεξε την ηλεκτρονική αλληλογραφία που εκκρεμούσε και περίμενε να προωθηθεί στα ιδιαίτερα γραφεία των «από πάνω» και ειδικότερα σε «εκείνον».

Εκείνος, ήταν το boss.

Πετυχημένος πολιτικός ο Κυπριανός Αντρέου, επικεφαλής του κόμματος εδώ και αρκετό καιρό, άνθρωπος χαμηλών τόνων, από αυτούς που δύσκολα μπορεί κανείς να του επιτεθεί σε προσωπικό επίπεδο, λόγω του ήθους του. Χαιρόταν που δούλευε κοντά του.

Αφ ενός είναι καλά να σε εμπιστεύονται οι «παράγοντες», αφ’ ετέρου ήταν χαρακτηριστικά ευγενικός και αυτό της διευκόλυνε τη ζωή καθώς είχε εργαστεί και για τελείως διαφορετικούς τύπους, νευρικούς, κυκλοθυμικούς και φωνακλάδες.

Μηχανικά, τελείως αυτόματα, όπως όλοι γινόμαστε «αυτόματοι» όταν η κόπωση ξεπερνάει τις αντοχές μας, νόμισε πως αποθήκευσε το γκρουπ της αλληλογραφίας για να ασχοληθεί την επόμενη μέρα.

Δευτερόλεπτα αργότερα, συνειδητοποιούσε πως πάτησε κατά λάθος την ένδειξη forward. Το πρώτο κύμα κρύου ιδρώτα ανάβλυσε.

Γεμάτη αγωνία ξανακάθισε κάτω να δει προς τα πού έγινε το forward…

Εμβρόντητη κατάλαβε πως είχε στείλει όλη την ιδιαίτερη αλληλογραφία του Γραφείου προς τις εφημερίδες, που πάντα διψούν για «αίμα, σκάνδαλο και αποκαλύψεις».

Ζαλίστηκε…κάθισε στη θέση της και διάβασε προσεκτικά αυτή τη φορά το περιεχόμενο των ηλεκτρονικών μηνυμάτων που από το σφάλμα της ήδη θα διαβάζονταν με λαιμαργία από τους πολιτικούς συντάκτες.

Ήταν όλα για χατίρια και βολέματα.
Ήταν όλα αιτήματα για rusvet όπως λέγεται το ρουσφέτι στην τουρκική γλώσσα από όπου το δανειστήκαμε και το θεοποιήσαμε.

Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, υπήρχαν και «υποδείξεις» για τη μεθόδευση, ώστε να νιώσουν υποχρεωμένοι και οι πολιτικοί αντίπαλοι που σε αυτή τη συγκυρία, είναι έστω και με πολλές ταλαντεύσεις, μέσα στην κυβέρνηση μαζί με το Κόμμα.

Η γραμματέας, μουδιασμένη, σηκώθηκε και πήγε μέχρι το γραφείο του Κυπριανού Αντρέου.

Χτύπησε την πόρτα, μπήκε μέσα εξήγησε.

Αυτός, αφού την κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα την ευχαρίστησε και την καληνύχτισε λέγοντας «θα τα πούμε το πρωί».

Μόλις η γραμματέας έκλεισε την πόρτα πίσω της και αφού ζύγισε τα πράγματα για λίγα λεπτά, αποφασιστικά αλλά ήρεμα άρχισε τα τηλεφωνήματα.

Οι εφημερίδες, δεσμεύτηκαν να μην βγάλουν την «είδηση» για 24 ώρες.
Προσκλήθηκαν όλοι, στην έκτακτη συνδιάσκεψη τύπου που ορίστηκε για τις 10 το πρωί.

Τους έπεισε, πως είχε να πει σοβαρότατα πράγματα για το μέλλον του τόπου.

Κλήθηκαν και οι τηλεοράσεις και ανακοινώθηκε πως η συνδιάσκεψη θα μεταδίδονταν ζωντανά.

Κανάλια και ραδιόφωνα, ξεκίνησαν να διαφημίζουν την έκτακτη αυτή κατάσταση.

Προστέθηκε μάλιστα ένα σπουδαίο και ιδιαίτερο στοιχείο:

Στη συνδιάσκεψη θα παρίσταται σύσσωμη η Πολιτική Ηγεσία!

Θα κάτσουν στο τραπέζι, μπροστά στα μικρόφωνα, μαζί,

ο Κυπριανός Αντρέου,

ο Αναστάσιος Νικολαΐδης,

ο Όμηρος Γιαννάκου,

ο Πέρδικας Γεωργίου,

ο Σούλης Δημητρίου.

Όπως είναι φυσικό, το πράγμα διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλη τη χώρα και πυροδότησε την σεναριολογία.

Σε κάποια άλλη χώρα, στην Αμερική ή την Αγγλία ας πούμε, κάτι τέτοιο θα έτρεφε όλες τις γνωστές θεωρίες συνομωσίας: «θα χτυπήσει τη γη κομήτης» «ήρθαμε σε επαφή με τους εξωγήινους» και άλλα ανάλογα.

Σε αυτήν όμως τη μικρή γωνιά της γης, που δυσκολεύεται να συγχρονίσει τον βηματισμό της με τον υπόλοιπο πλανήτη καθώς καθορίζεται από το «Κυπριακό» για πολλές και κουραστικές δεκαετίες, όλοι νόμισαν πως θα γινόντουσαν ανακοινώσεις για τη Λύση.

Και αφού θα είναι μάλιστα όλοι μαζί οι πολιτικοί αρχηγοί, πάει να πει πως επιτέλους συμφωνήθηκαν τα πάντα σε πνεύμα ομοψυχίας.

Κάποιοι, άρχισαν να ονειρεύονται γιορτές και πανηγύρια.

Κάποιοι άλλοι, στένεψαν το βλέμμα έτοιμοι να βγουν έξω οργισμένοι γιατί «μας πούλησαν όλους οι πουλημένοι, φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους».

Και όλοι, περίμεναν με αγωνία να περάσει η μακριά τη νύχτα της αναμονής….

Στις 10 το πρωί ακριβώς, ο Κυπριανός Αντρέου έχοντας δεξιά και αριστερά του την πολιτική ηγεσία της χώρας, χτύπησε με το δάχτυλο του δυο φορές το μικρόφωνο και σκύβοντας προς αυτό είπε:

«παιδιά ακούγομαι; Εντάξει;»

‘Ένα διάχυτο μουρμουρητό «ναι…ναι….είναι εντάξει» ακούστηκε, οπότε εκείνος, αφού έριξε ένα βλέμμα προς την κατάμεστη από δημοσιογράφους μικρόφωνα και κάμερες αίθουσα, πήρε μια βαθειά ανάσα και ξεκίνησε:

«Χτες το βράδυ, έφυγε κατά λάθος από τον υπολογιστή της γραμματέως μου ένα e mail που προορίζονταν για μένα και έφτασε στις εφημερίδες.

• Το e mail αυτό, περιείχε αιτήματα για προσλήψεις και τοποθετήσεις συνανθρώπων μας σε διάφορες θέσεις.
• Περιείχε ακόμα και ιδέες για τη μεθόδευση αυτών των προσλήψεων και διορισμών ώστε να μετριασθούν τυχόν αντιδράσεις κάποιων κομμάτων.
• Ήταν κυρίες και κύριοι αυτό το e mail, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ένα αηδιαστικό μνημείο του γνωστού σε όλους μας ρουσφετιού…»

Σε αυτά τα πρώτα λόγια, χιλιάδες τσιγάρα άναψαν σε όλη τη χώρα, καθώς όλοι αναρωτήθηκαν «που το πάει; Τι θέλει να πει;»

Καθώς οι πολιτικοί που ήταν δίπλα του έμεναν ανέκφραστοι και μόνο κάθε τόσο κουνούσαν καταφατικά το κεφάλι τους, ο Κυπριανός Αντρέου συνέχισε:

• «Η πρώτη και εύκολη αντίδραση κυρίες και κύριοι θα ήταν να αφήσουμε το γεγονός να βγει σήμερα στις εφημερίδες και στη συνέχεια να κάνουμε τις κοινότυπες και βλακώδεις δηλώσεις, πως ο κόσμος εμπιστεύεται το Κόμμα μας ή και άλλα Κόμματα για να πει απόψεις, να εκφράσει παράπονα, να υπογραμμίσει αδικίες κλπ.

• Δεν σας το κρύβω, μου πέρασε από το νου. Μετά όμως σκέφτηκα, πως αυτό το λάθος, μπορεί να αποδειχθεί πραγματικό «δώρο Θεού».

• Αν βέβαια, μας αναγκάσει όλους να κάτσουμε κάτω για να δούμε κατάματα μια αισχρή πραγματικότητα που βυθίζει τη χώρα και το πολιτικό σύστημα στην ανυποληψία, που επιβεβαιώνει την αναξιοκρατία, που κάνει τους νέους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν την πολιτική με καχυποψία, που πριονίζει ελπίδες, κόβει φτερά, αποθαρρύνει τα όνειρα των άξιων. Μια πραγματικότητα απαράδεκτη που χτίσαμε όλοι μαζί εμείς, οι πολιτικοί.

• Έτσι, τηλεφώνησα στους συναδέλφους όλων των Κομμάτων της Βουλής και τους προκάλεσα να μου πουν τη γνώμη τους, τους προσκάλεσα μετά, να αποτινάξουμε όλοι μαζί αυτό το τριτοκοσμικό αίσχος που μας μετατρέπει καθημερινά σε μπανανία λες και είμαστε κεντροαφρικανικό κρατίδιο. Δέχθηκαν!

• Κυρίες και Κύριοι, προσωπικά, ως Κυπριανός Αντρέου αλλά και ως εκπρόσωπος του πολιτικού συστήματος νιώθω την ανάγκη να απολογηθώ στους συμπολίτες μας. Ζητούμε όλοι, συγνώμη. Τώρα, δεν είναι η ώρα που θα μετρήσουμε ευθύνες, ποιος έβαλε το ρουσφέτι στη ζωή μας ή ποιος το έκανε τρόπο πολιτικής επιβίωσης.

• Τώρα είναι η ώρα να κάτσουμε μαζί και να χτυπήσουμε αλύπητα το τέρας και αυτή τη θανατηφόρα νοοτροπία! »

Ενώ χιλιάδες Κύπριοι είχαν μείνει «στήλη άλατος» μπροστά στις τηλεοράσεις τους, μέσα στην αίθουσα, οι παριστάμενοι είχαν σηκωθεί όρθιοι και χειροκροτούσαν με μανία…

Κάποιοι δημοσιογράφοι, προσπάθησαν να κάνουν ερωτήσεις προς τους άλλους πολιτικούς ηγέτες, αλλά εκείνοι, ήδη είχαν σηκωθεί όρθιοι χειροκροτώντας με δύναμη τον Κυπριανό Αντρέου.

Ο οποίος, πήρε ξανά το λόγο για να ολοκληρώσει:

• «Δεν έχουμε κάτι άλλο να σας πούμε, πιάνουν αμέσως δουλειά οι επιτροπές για να θωρακίσουμε τις διαδικασίες απόλυτης διαφάνειας. Μόνο τούτο κρατήστε:

• Τόσο στο δικό μου Κόμμα όσο και στα υπόλοιπα, υπήρξαν μέλη και προβεβλημένα στελέχη που έκαναν από χτες μέχρι σήμερα τα πάντα για να ακυρωθεί αυτή η εθνική συστράτευση κατά του ρουσφετιού.

• Δηλώνω εκ μέρους όλων ότι από αυτή τη στιγμή είναι έκπτωτοι των κομματικών τους ιδιοτήτων και όλων των αξιωμάτων τους.

• Γυρίζουμε σελίδα!»

Τελικά, εκείνη την ημέρα, μπορεί να μην δόθηκε η Λύση του Κυπριακού, αλλά, «λύθηκε» η Κύπρος και το μέλλον της κοινωνίας της.

Εν Κύπρω, ενός άλλου Γαλαξία στο έτος 2010…

ΥΓ: Σας περιμένω όλους στις 6 το απόγευμα στη συχνότητα 107.6.
Φυσάει, Άλλος Αέρας στα FM. Φρέσκος!


Γιώργος Πήττας