Όσοι γνωρίζουν την Κυπριακή σφαίρα των μπλογκς, ξέρουν καλά πως η συντριπτική τους πλειοψηφία συντίθεται από ανεξάρτητους μπλόγκερς που καθοδηγούνται μόνο από τη συνείδησή τους και την προσωπική τους ανάγκη συμμετοχής στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι.
4 πράγματα, τα έχω γράψει μύριες φόρες:
1. Πως η συνεχιζόμενη Κατοχή και η μη επίλυση του Κυπριακού κρατάει τον πολιτικό και κοινωνικό βίο της Κύπρου διαχρονικά, όμηρο της καθυστέρησης με αποτέλεσμα η ίδια η Πολιτική να είναι ουσιαστικά ανάπηρη.
2. Πως η Λύση που θα προκύψει εάν και όποτε προκύψει θα πρέπει πάνω από όλα να διασφαλίζει την ιστορική και πολιτισμική συνέχεια όλων των εθνικών ομάδων που συνθέτουν ιστορικά τον πληθυσμό του νησιού.
3. Πως εάν και όποτε φτάσουμε σε καινούργιο Δημοψήφισμα, το αποτέλεσμα που αυτό θα δώσει θα πρέπει να γίνει ευλαβικά σεβαστό από την όποια μειοψηφία θα προκύψει, όποια και αν είναι αυτή, έστω και αν μειοψηφεί με μία ψήφο (που λέει ο λόγος).
4. Πως η Κύπρος του 21ου αιώνα, που την ονειρευόμαστε μακριά από τα τραύματα του ψυχρού πολέμου και τους εθνικισμούς που δημιούργησαν τις τραγωδίες, θα ξεπεράσει τις πληγές της δημιουργώντας συνθήκες ουσιαστικής και όχι συνθηματολογικής αυτοπεποίθησης, για όλους τους Πολίτες της.
Αντλώντας από την τελευταία παράγραφο, πιστεύω πως τα μπλογκς μπορούν να παίξουν έναν σημαντικό ρόλο στη δημόσια συζήτηση, εφ όσον μείνουν μακριά από εμπρηστικές φρασεολογίες, προσωπικές επιθέσεις και χαρακτηρισμούς και ύβρεις που το μόνο που κατορθώνουν είναι, όχι μόνο να τραυματίζουν άσχημα τις ίδιες τις ιδέες αλλά κυρίως να ανακυκλώνουν τις παθογένειες της Κυπριακής κοινωνίας που προσωποποιούν τα πάντα αφοπλίζοντας έτσι την επιχειρηματολογία από την ουσία της.
Δεν θα προχωρήσω σε ονομαστικές παραθέσεις μπλογκς, αλλά το φαινόμενο του «στολισμού» της Άλλης Άποψης, της «Απέναντι» δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο της μίας Πλευράς.
Δυστυχώς, συμβαίνει εκατέρωθεν, με ελάχιστες εξαιρέσεις με αποτέλεσμα να οδηγούνται στη σιωπή φωνές νηφάλιες και χαμηλότονες.
Παράδειγμα σε αυτή την κατεύθυνση, από την πλευρά των αντιπολιτευομένων την σημερινή Κυβέρνηση είναι το ιστολόγιο «Ες γην εναλίαν Κύπρον» το οποίο μετά από σειρά ακραίων τοποθετήσεων από σχολιαστές του προτίμησε να αποσυρθεί.
Η Κοινωνία των Πολιτών μοιάζει να ωριμάζει και στην Κύπρο, επιτέλους. Κάτω από συνθήκες δύσκολες, μέσα σε συνομιλίες κρίσιμες, η Κοινωνία των Πολιτών οφείλει να εκφραστεί χωρίς να είναι είτε ο αντίλαλος της «Χαραυγής» είτε ο αντίλαλος της «Μάχης»
Αρκετά με τους αντίλαλους, δεν τους έχει ανάγκη κανείς.
Αν θέλουν να παράγουν «αντίλαλους» τότε σημαίνει πως η φωνή τους δεν είναι αρκετή για να πείσει.
Ο Διάλογος και η Πολιτική γεννήθηκαν μέσα στο Ελληνικό Κράτος Πόλη.
Στην μικρή Κύπρο, αν το κατανοήσουμε αυτό σε βάθος θα κάνουμε ένα τεράστιο άλμα προς τα εμπρός μετατρέποντας την γενεσιουργό αιτία των παθογενειών μας από μειονέκτημα, σε πλεονέκτημα.
Στη δωδέκατη σελίδα του χθεσινού Πολίτη, εμφανίσθηκε το παρακάτω ειδησάριο: 
21 σχόλια:
πριν 6-7 μήνες όταν το christofiaswatch ήταν στις αρχές ένας blogger ξεκίνησε ένα τέτοιο blog
To
cytruth.blogspot.com με σκοπό τουλάχιστο να απαντάει στις αναρτήσεις του C-W
κάλεσε νέους απο διάφορους χώρους να αρθρογραφούν μέσα σε αυτό το ανοικτό βήμα.
Στο τέλος κουράστηκε και αυτός και τα παράτησε
όταν ακροδεξιά στοιχεία πχ Σαββας Ιοκειμίδης
παρείσφρησαν στο blog παριστάνοντας τους συμμάχους.
Φίλε Γιώργο,
Επέτρεψέ μου δύο σχόλια στα τέσσερα σημεία σου, όχι σαν κριτική αλλά για προβληματισμό.
1. Μήπως η διαχρονική καθυστέρηση ( να προσθέσω εγώ και η διαφθορά) του πολιτικού και κοινωνικού βίου της Κύπρου είναι το πραγματικό πρόβλημα για επίλυση του ‘ Κυπριακού’? και όχι το ανάποδο.
2. Μήπως η ιστορική και πολιτισμική συνέχεια των εθνικών ομάδων (η Ελληνικότητα και η ‘Τουρκικότητα’) είναι ένα βασικό στοιχείο του προβλήματος, άρα συνέχεια (σε αυτή τη μορφή τουλάχιστον) δεν θα βοηθήσει?
3. Θα μπορούσε ο ευλαβικός σεβασμός σε όποιο δημοψήφισμα να αλλάξει τα πιο πάνω?
4. Τραύματα ψυχρού πολέμου και εθνικισμοί....... ακριβώς!!
Μήπως περιγράφοντας πιο ρεαλιστικά και έντιμα το πρόβλημα, να είναι ευκολότερη μια λύση.
Φίλτατε ανώνυμε του cytruth.blogspot.com, η μπλογκοσφαιρα είναι ένας ωκεανός. Για να γίνει"ορατό" ένα ιστολόγιο θα πρέπει ο ιστολόγος να κάνει τακτικές παρεμβάσεις σε άλλα ιστολόγια, μάλλον πριν ξεκινήσει το δικό του ώστε κατά κάποιον τρόπο να γίνει γνωστός στη διαδικτυακή κοινότητα. Αρκετοί γνωστοί μπλόγκερς ξεκίνησαν έτσι, όπως για παράδειγμα ο Άνευ_Ορίων που για αρκετό καιρό κυκλοφορούσε στα μπλογκς ως σχολιαστής με το ιδιαίτερο ύφος του με αποτέλεσμα όταν άνοιξε το δικό του να έχει γίνει "γνωστός". Προσωπικά για την δική σου προσπάθεια, που δεν τελεσφόρησε δεν είχα ιδέα.
Δεν πιστεύω πως πρέπει να ανοίγει ένα μπλογκ απλά για να απαντάει σε κάποιο άλλο.
Αυτό τείνει να σπρώχνει τα πράγματα σε έναν άσκοπο και αυτιστικό πόλεμο χαρακωμάτων.
Αντίθετα, πιστεύω πως τα ιστολόγια, είτε μεμονωμένων χρηστών είτε συντεταγμένων ιστολόγων, κοινοτήτων δηλαδή, πρέπει να είναι απολύτως αυτόφωτα και αυτοπροσδιορισμένα από το αισθητικό, ιδεολογικό, ή όποιο άλλο πλαίσιο έχουν εξ αρχής ορίσει.
Ισχύει ακριβώς όπως και για τους ανθρώπους.
Είμαι ο Γιώργος ο Πήττας (παράδειγμα φέρνω) γιατί γράφω αυτά που γράφω ως απόψεις, θέσεις, ύφος και όχι γιατί διαχωρίζω τον εαυτό μου βρίζοντας κάποιον ή κάποιους άλλους.
Νομίζω, πως τα ιστολόγια μπορούν να ανεβάσουν τον πήχη του πολιτικού λόγου και όχι να αναπαράγουν το γενικά χαμηλό επίπεδο του "διαλόγου των κωφών" που ζούμε σήμερα.
Αυτή η πρακτική, οδηγεί σε "ζηλωτές" της Α' ή της Β' αντίληψης. Προσωπικά δεν αντέχω τους ζηλωτές ότι και αν εκφράζουν, διότι δεν έχουν μέσα τους το παραμικρό σπέρμα αμφιβολίας για τα όσα πιστεύουν, αντίθετα, έχουν την αντίληψη πως πρέπει να τα επιβάλλουν σε όλους τους άλλους. Και αυτοί οι Άλλοι, αν δεν συμφωνούν τότε δεν τους βλέπουν ως "Άλλους" αλλά ως Εχθρούς.
Αυτά, μας πάνε πίσω.
Απίστευτα πίσω.
Ανώνυμε 10:40 π.μ.
1. Σωστότατη η αναφορά στη διαφθορά. Ας μην ξεχνάμε πως η εισβολή και η κατοχή δημιούργησε και οικονομικά συμφέροντα τα οποία δεν θέλουν με τίποτα να διαταραχθούν.
Το χειρότερο είναι πως αυτά τα συμφέροντα παράδουν και ιδεολογήματα για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους και κατά συνέπεια μπλέκουν με ποικίλους τρόπους μέσα στην πολιτική και στις αποφάσεις.
2. Φίλτατε,δεν πιστεύω πως μετά από 100 χρόνια θα υπάρχουν Εθνοκράτη όπως τα βλέπουμε σήμερα. Η Παιδεία και ο Πολιτισμός πρέπει να καλλιεργηθούν γιατί αποτελούν τη σημαντικότερη ασπίδα της Ιστορίας (Ιστορία δεν σημαίνει εθνικισμός, το αντίθετο σημαίνει).
Υπό αυτή την έννοια η Συνέχεια, όχι μόνο δεν θα λειτουργήσει ανασχετικά αλλά ενισχυτικά. Κυρίως αν αφεθούν τα πολιτιστικά και παραδοσιακά στοιχεία να λειτουργήσουν ελεύθερα και να επιδράσουν.
Είχα γράψει πιο παλιά ένα σαρκαστικό άρθρο για όσους φωνάζουν περί κινδύνων "αφελληνισμού της παιδείας". Όχι γιατί συνηγορώ υπέρ ορισμένων πρακτικών που γίνονται τώρα και τις οποίες θεωρώ ερασιτεχνικές και αντιεπιστημονικές, αλλά γιατί έτσι και αλλιώς η Παιδεία μας δεν έχει καμία σχέση με αυτό που λέμε Ελληνική Παιδεία η οποία αν κομίζει κάτι έντονα είναι η Οικουμενικότητα και ο Ανθρωπισμός.
3. Αν γίνει δημοψήφισμα στο επόμενο διάστημα, θα έχει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα.
Αν αυτό το αποτέλεσμα απορρίπτει την όποια λύση θα έχει προταθεί, τότε, κατά τη γνώμη μου, θα υπάρξουν ταχύτατες εξελίξεις που θα εστιασθούν α) στην αναγνώριση -έστω άτυπη- του ψευδοκράτους από την ευρωπαϊκή ένωση και την τυπική από πολλές τρίτες χώρες. Ουσιαστικά θα επισημοποιηθεί η διχοτόμηση και θα μαζευτούν αμέτρητοι έποικοι. Θα έχει "διασωθεί" κατά κάποιο τρόπο η Κυπριακή Δημοκρατία με τη σημερινή της μορφή- για ένα χρονικό διάστημα το οποίο αδυνατώ εγώ να προσδιορίσω.
Αυτοί όμως που θα έχουν "χάσει" σε αυτό το δημοψήφισμα, θα πρέπει να αποδεχτούν το αποτέλεσμα και να αφιερωθούν -ειδικά οι πολιτικοί τους ταγοί- σε μία υπερπροσπάθεια ώστε να ζήσουν πλέον χωρίς το Κυπριακό πρόβλημα που τους κρατούσε υπαρκτούς τόσα χρόνια.
Από την άλλη πλευρά, αν σε ένα δημοψήφισμα προκύψει μια θετική στάση της πλειοψηφίας προς την όποια λύση προταθεί, τότε θα πρέπει να υπάρξει μία φρενήρης συγκέντρωση δυνάμεων, ιδεών και προσοχής ώστε να πετύχει. Γιατί αν αποτύχει το "σκάφος" θα πάει στον πάτο της θάλασσας και θα συμπαρασύρει μαζί του, τους πάντες. Και τους "έτσι" και τους "αλλιώς" και, κυρίως θα ακυρώσει το μέλλον χιλιάδων νέων παιδιών που ζουν και στις δύο κοινότητες και τα οποία δεν χρωστανε απολύτως τίποτα σε κανέναν.
Θεωρώ εξαιρετικά πρώιμα όμως όλα αυτά γιατί απλούστατα δεν έχουν ιδέα για το τι θα γίνει, ποια θα είναι η λύση που θα προταθεί ΑΝ προταθεί κλπ. Για αυτό θεωρώ εξαιρετικά άτοπες και τις οξύτατες συγκρούσεις αυτή τη στιγμή σε επίπεδο κοινωνίας. Θέση, μπορεί να πάρει κανείς, μόνο όταν θα έρθει ένα ΄πλήρες σχέδιο, για να μετρήσει τα συν και τα πλην.
Τα όσα λέγονται αυτή τη στιγμή και κυρίως από τους δύο κεντρικούς συνομιλητές (Χριστόφια & Ταλάτ) ας μου επιτραπεί να μην τα λαμβάνω πολύ στα σοβαρά, γιατί όσο διαρκούν οι συνομιλίες τα όσα δημοσιοποιούνται είναι κυρίως για κατανάλωση.
Όταν θα έρθει η ώρα, θα χρειαστούν εξαιρετικά συγκεκριμένες απαντήσεις από όσους θα προτείνουν ΝΑΙ ή ΌΧΙ.
Και το χειρότερο που θα μπορεί να συμβεί, είναι τα συναισθηματικά συνθήματα και οι γενικόλογες λεκτικές εξάρσεις, είτε αυτές μιλάνε για "τ' αδέρφια μας τους Τ/Κ" είτε για "προδοσίες και νίκη των Τούρκων".
Το πιο ενδιαφέρον σε όλα αυτά, είναι η διάγνωση της Τουρκικής Πολιτικής και των βλέψεών της. Μέσα από εκεί μπορεί να δει κανείς τι θα περιμένει στην επόμενη γωνία.
Και δυστυχώς, η Τουρκική πολιτική, είναι τόσο καλά φτιαγμένη, που μόνο ειδικοί, απολύτως ειδικοί, μπορούν να μιλάνε με ασφάλεια.
Όπως επίσης, θα πρέπει και εμείς, να αποφασίσουμε πως δεν είαστε ο ομφαλός του πλανήτη και του σύμπαντος.
"2. Πως η Λύση που θα προκύψει εάν και όποτε προκύψει θα πρέπει πάνω από όλα να διασφαλίζει την ιστορική και πολιτισμική συνέχεια όλων των εθνικών ομάδων που συνθέτουν ιστορικά τον πληθυσμό του νησιού..."
(Αλλά και την ελευθερία του αυτοπροσδιορισμού ακόμη και των ανένταχτων, δική μου πρόσθεση).
Από που πηγάζει η ανάγκη για ΔΔΟ;
Δεν είναι ακριβώς από αυτό;
Ναι, θα υπάρχουν περιορισμοί στις ελευθερίες ΑΚΡΙΒΩΣ γιατί η βλακεία μας ("μακροχρόνιος" και προσπάθεια εκμηδενισμού των ΤΚ, αψιμαχίες, πραξικόπημα, εισβολή) έκαναν αναγκαίο ένα μηχανισμό που θα κρατά "υπό συνταγματική προστασία" τις δύο κοινότητες μέχρι η σύνεση και η συναίνεση να οδηγήσουν σε πολίτευμα χωρίς τέτοιους περιορισμούς.
Γιατί αυτό το σημείο το προσπερνάμε τόσα χρόνια; Γιατί το αποφεύγουμε;
Αγαπητέ μου Γιώργο.
Θεωρώ ότι το κείμενο σου είναι στραμμένο προς την σωστή κατεύθυνση, αν και θα ξέρεις ότι προσωπικά δεν ευνοώ και δεν μου αρέσουν οι ίσες αποστάσεις.
Το προσπερνώ αυτό και προσθέτω ότι το δεύτερο κείμενο (σχόλιο σου) είναι πιο ουσιαστικό.
Θα σταθώ στο θέμα της αποδοχής του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος (σημείο 3 του σχολίου και της ανάρτησης).
Πιστεύω ότι σιγά σιγά θα πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε για τις συνέπειες της λύσης όσο και της μη λύσης.
Νηφάλια, ψύχραιμα και χωρίς προσπάθεια εκφοβισμού ή «πατριωτικών» εξάρσεων.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να δούμε τις πραγματικότητες.
Κατά την άποψη μου τα όσα αναφέρεις για τη μη λύση, δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα.
Ωστόσο σωστά επισημαίνεις ότι το όποιο αποτέλεσμα θα πρέπει να γίνει σεβαστό.
Η εμπειρία μας έδειξε ότι το 2004 το συγκεκριμένο αποτέλεσμα έγινε σεβαστό.
Ελπίζω ότι το ίδιο θα γίνει και με το νέο δημοψήφισμα. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα γίνει σεβαστό από την συντριπτική πλειοψηφία.
Εκείνο που με ανησυχεί είναι πως θα αντιδράσουν μερικοί οι οποίοι από τώρα δείχνουν τον τρόπο που πιθανόν θα αντιδράσουν.
Εύχομαι να αποδειχθώ λανθασμένος.
Έχεις και πάλι δίκαιο ότι η λύση του κυπριακού θα στερήσει σε κάποιους πολιτικούς τη δουλειά και την προβολή. Και δυστυχώς αυτό έχει να κάνει και με τον τρόπο αντίδρασης τους. Πως θα αντιδράσουν λοιπόν και αυτοί;
Τελειώνοντας τονίζω ότι το μεγάλο στοίχημα δεν είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος αλλά εκείνο που θα ακολουθήσει.
Γιώργο αφού άνοιξες την συζήτηση για τους Bloggers και το κυπριακό και επειδή είσαι καλός γνώστης της κυπριακής μπλοκόσφαιρας, πες μας σε παρακαλώ και τη δική σου άποψη: Συμμερίζεσαι τις δηλώσεις του Άντρου Κυπριανού ότι ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κινδυνεύει με φυσική εξόντωση από κύπριους Bloggers;
Αλλά και την ελευθερία του αυτοπροσδιορισμού ακόμη και των ανένταχτων
Κοινωνία που δεν παρέχει αυτές τις βασικές ελευθερίες απο μένα τουλάχιστον δεν είναι αποδεκτή. Ευχαριστώ για την παρατήρηση Mouflon.
Μιχάλη, συμφωνώ σε όσα αναφέρεις.
Θα επιμείνω σε τούτο: Υπάρχει τεράστια ανάγκη, για σοβαρό λόγο.
Σοβαρός λόγος, δεν είναι αυτός που μιλάει για Λύση και Επαναπροσέγγιση ή αποδέχεται τους όρους που βάζουν οι συνομιλίες.
Σοβαρός λόγος, δεν είναι αυτός που απορρίπτει κάθε προοπτική λύσης και επαναπροσέγγισης ή ασκεί κριτική με τρόπο απαξιωτικό.
Σοβαρός λόγος είναι αυτός που είτε βρίσκεται στη μία τάση είτε στην άλλη, μιλάει σοβαρά, με επιχειρήματα, πολιτικά και ορθολογικά. Ανεξάρτητα από τι πρεσβεύει.
Αυτόν τον λόγο έχει η Κύπρος ανάγκη.
@Andkand, όχι δεν τις συμμερίζομαι αυτές τις απόψεις οι οποίες κατά τη δική μου εκτίμηση πάσχουν από υπερβολή και έλλειψη ψυχραιμίας.
Το διαδίκτυο είναι χώρος ιδέων και για αυτό πρέπει να προστατευθεί από τους ίδιους τους χρήστες του. Από όλους.
Αλλά θα προσθέσω, πως όπως θεωρώ άτοπες τις σχειτκές δηλώσεις, έτσι θεωρώ άτοπες και τις τοποθετήσεις περί "πληγών του Κυπριακού διαδικτύου" γιατί απλά -κατά την άποψή μου α) κανένα blog δεν είναι πληγή αλλά παράθυρο σε σκέψη και β) τα blogs είναι φορείς ιδεών και συζήτησης και όχι καφενείο με πρόσωπα.
Είναι τεράστιο λάθος να προσωποποιούνται οι αναρτήσεις των ιστολογίων και, οι ιδιοκτήτες των ιστολογίων θα πρέπει επιτέλους να γίνουν αυστηροί με τους σχολιαστές που φιλοξενούν και να μην είναι μονίμως επιεικείς με τους ιδεολογικά "φίλα διακείμενους" όταν εκτρέπονται.
Κάτι που βλέπω εξαιρετικά συχνά, κάθε μέρα, σχεδόν παντού.
Γιώργο-έβαλα σύνδεσμο και ανάρτησα το σχόλιό σου στον Αντιφωνητή.
Σημαντικές οι παρατηρήσεις σου και όχι μόνο για τις απόψεις που βλέπουμε στο διαδίκτυο αλλά και γενικότερα για το τι σημαίνει να εκφέρεις άποψη στην Κύπρο.
Και αν επιτρέπεται το λογοπαίγνιον, προτείνω "αντιφωνίες" αντί των αντίλαλων και των παραφωνιών.
Ένα σύντομο σχόλιο κι ένα αφελές ερώτημα:
[Υπάρχει κι ένα δεύτερο ερώτημα, αλλά ΔΕΝ θα το υποβάλω...]
Σχόλιο:
Αν το blogging δεν συνδυάζεται και με κοινωνική παρέμβαση και δράση ή δεν λειτουργεί βοηθητικά για την κοινωνική αφύπνιση και δραστηριοποίηση τότε “βάρτου ρίγανη” ... Θα παραμείνει απλώς ένα διαδικτυακό παίγνιο μοναχικών και περιθωριακών τύπων ...
Πέραν τούτου νομίζω ότι τα μεμονωμένα προσωπικά blogs λίγα μπορούν να πετύχουν από την άποψη κινητοποίησης του κόσμου και για συμμετοχή του σε συγκεκριμένες εκδηλώσεις και δράσεις ή/και για τη πρόκληση δυναμικών για κοινωνικές παρεμβάσεις. Επιβάλλεται πλέον η δημιουργία ομαδικών blogs [με ένα συντονιστικό πυρήνα από max. 4-5 άτομα – για περισσότερη ευελιξία και καλύτερο συντονισμό] με συγκεκριμένους στόχους και θεματικές [ας πούμε ενάντια στον εθνικισμό και τον σοβινισμό, υπέρ της λύσης και της επανένωσης, για το περιβάλλον, ενάντια στην αυθαιρεσία της κρατικής εξουσίας ...]
Απορία:
Γιατί η όποια δράση από μέρους της “Κοινωνίας των Πολιτών” [που και πάλι για να είναι μαζική και να φέρει αποτελέσματα πρέπει να έχει οργάνωση] πρέπει [σώνει και καλά] να τοποθετείται απέναντι και κόντρα σε όποιους «αντίλαλους» της όποιας «Χαραυγής» και της όποιας «Μάχης»;
Anef_Oriwn
Παρασκευή 18/12/2009 – 11:36 μ.μ.
Αν και οχι μονο διαφωνω με ολους οσους δεν μιλανε για δημοκρατια , ανθρωπινα δικαιωματα και απλα λενε για μια γενικη και απροσδιοριστη λυση , αλλα τους θεωρω απαραδεχτους για αυτη τους την επιλογη , αξιζει ο κ.Πιττας τον Σεβασμο για τον σεβασμο που δειχνει , με αυτο τον τροπο στο Πνευμα της δημοκρατιας .
Διοτι δημοκρατια δεν ειναι να φωναζουν δυο κοκορες και οποιος ακουγεται παραπανω ειναι ο νικητης. Ειναι ο σεβασμος της αντιθετης αποψης. Αλλα και η δικη σου η αποψη να γινεται σεβαστη , και να μπορει να γινει σεβαστη καθως δεν βριζει ουτε ειναι χυδαια.
Τωρα. Αν με ρωτατε εμενα , δεν πρεπει κανενας να εχει το δικαιωμα να καταλυσει δημοκρατικο καθεστως. Ο λαος δεν πρεπει να εχει τετοιο δικαιωμα , αλλα εαν το εχει και το δεχθει , κακο της κεφαλης του θα κανει. Ισως να ειναι και αποδειξη πως δεν αξιζει τετοιος λαος , το δημοκρατικο πολιτευμα. Ενας τετοιος οπισθοδρομικος λαος δεν αξιζει λυπηση , να παθει το παθημα του και να μαθει.
Ομως πιστευω πως ειμαστε ανωτεροι απο αυτο το επιπεδο , διοτι εχουμε ζησει σε ενα κρατο που οσο μπανανια και να ειναι , ειναι ενα περιπου της προκοπης. Εχουμε δημοκρατεα (με ολα τα προβληματα που αντιμετωπιζουμε) , Θεσμους (με ολα τα προβληματα που αντιμετωπιζουμε) , Ασφαλεια (Με ολα τα προβληματα που αντιμετωπιζουμε) , κοινωνικη και οικονομικη ευμαρεια (με ολα τα προβληματα που αντιμετωπιζουμε) , διεθνη παρουσια και παρα πολλα αλλα που μπορω να αναφερω.
Μια μικρη μειοψηφια του λαου μας μπορει να μην εκτιμα τοσο την δημοκρατια οσο , οι υπολοιποι. Αλλα εγω παραμενω αισιοδοξος.
Αν και το θεωρω απαραδεκτο ακομα και ενα ατομο να εχει αυτη την αποψη.
Βεβαιως θα ηταν απαραδεκτο και κανενας να μην ειχε το δικαιωμα να εχει αυτη την αποψη. Τωρα εαν αυτη η αποψη πρεπει να επιτρεπεται να επικρατησει , λογικα οχι. Και κανεις δεν το θελει. Αλλα επειδη εμεις διαπραγματευομαστε τα παντα , δεν ειμαστε και η πιο φυσιολογικη περιπτωση.
Υπο φυσιολογικες συνθηκες ενα κρατος απο μονο του απαγορευει τετοιες διαδηκασιες , οι διαπραγματευσεις γινονται σε επι μερους ζητηματα , η κοκκινη γραμμη της δημοκρατιας ειναι απαραβιαστη. Αλλα ενω για χρονια μπορει (να χρησιμοποιησω την γνωστη μας ορολογια)de facto να ζουσαμε στο παρον και οχι στο παρελθον, αυτο το αντιδημοκρατικο 60 μας κυνηγα ακομα.
Το προβλημα βρισκεται ομως στο μυαλο μας. Καποιοι εχουν το μυαλο οσων υπογραφαν τις συνθηκες Ζυριχης Λονδινου του 60 , οι οποιες και τοτε ηταν οπισθοδρομηση.
Υπαρχει μονο μια διαφορα. Αυτοι , οι καποιοι , που δεν αντιλαμβανονται την σημασια της δημοκρατιας , δεν θεωρουν οπισθοδρομηση τετοια διχοτομικα αντιδημοκρατικα μορφωματα και αντιθετως επιδιωκουν την αποδοχη τους και εφαρμογη τους , δηλαδη την διαλυση της Κυπριακης δημοκρατιας.
Σε ενα φυσιολογικο κρατος αυτο θα ηταν συνταγματικα αδυνατον.
Αλλα δεν εχουμε φυσιολογικο κρατος. Μπορουμε να προσπαθησουμε να εχουμε αλλα πρεπει να ειναι φυσιολογικη και η σκεψη μας.
Δηλαδη οπως την σκεψη ολου του υπολοιπου πολιτισμενου κοσμου αυτου του πλανητη. Στο γκρουπ "των πολιτισμενων λαων" θα βρουμε δυσκολια να ανηκουμε οσοι λαοι απορριπτουμε την δημοκρατια.
Συμμερίζομαι την άποψη σου ότι "η συνεχιζόμενη Κατοχή και η μη επίλυση του Κυπριακού κρατάει τον πολιτικό και κοινωνικό βίο της Κύπρου διαχρονικά, όμηρο της καθυστέρησης με αποτέλεσμα η ίδια η Πολιτική να είναι ουσιαστικά ανάπηρη". Όχι μόνο η Πολιτική, αλλά γενικά ο δημόσιος βίος... Έτσι, δεν είναι παράξενο που γίνεται τώρα 'ανταρτοπόλεμος' των Μπλογκς με εκατέρωθεν 'σημαιοστολισμούς' ύβρεων και συνθημάτων!!
Γιώργο χαίρε.
Μετά από πολύμηνη αποχή από το ιστολογείν (και αφού πολυάριθμοι διαδικτυακοί γνωστοί-matrix, ελληνοκύπριος- θέλησαν να αναλάβουν το "ες γην εναλίαν Κύπρον" και να κρατήσουν εν ζωή κάτι που πλέον δεν εξυπηρετούσε κανέναν σκοπό ύπαρξης -μέχρι που αποφάσισα την δια παντός εξαφάνισή του-), θα ήθελα να κάνω μια μικρή παρέμβαση, αφού πριν 2-3 ώρες διάβασα το άρθρο σου στον Πολίτη.
Μπορεί να απέχω από το "ιστολογείν πολιτικώς", διόλου όμως απέχω από τις "μπλογκότσαρκες" και μπορώ να πω πως λίγα πράγματα άλλαξαν αφότου αποφάσισα να αποσυρθώ.
Το να διατηρείς ένα πολιτικό ιστολόγιο, ουδόλως είναι κάτι αξιόμεμπτο. Ο άνθρωπος, έλεγε κι ο Αριστοτέλης, είναι ζώον πολιτικόν.
Το πρόβλημα στην ελληνική μπλογκόσφαιρα (ελλαδική και ελληνοκυπριακή) είναι η έλλειψη ήθους και ο φανατισμός.
Βέβαια κανείς ιδιοκτήτης ιστολογίου δεν πρόκειται ποτέ του να παραδεχτεί πως διακρίνεται από έλλειψη ήθους. Υπάρχει τέτοια περίπτωση φίλε Γιώργο; Να βγάλει κάποιος μπλόγκερ ανάρτηση όπου θα γράφει, "Αγαπητοί μου αναγνώστες, ζητώ ταπεινά συγγνώμη. Υπήρξα ανήθικος, βρίζω και ειρωνεύομαι συνανθρώπους μου ασταμάτητα, και αποφάσισα να μην το ξανακάνω και να φέρομαι πιο ανθρώπινα. Τα ελατήριά μου είναι απλώς η ενημέρωση και η ανάγκη μου να κοινοποιώ κάποιες απόψεις μου, κι όχι να εμπαίζω άλλους ή να εξυπηρετώ συμφέροντα άλλων".
Νομίζω όλοι μπορούν να απαντήσουν πως όχι, δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Άλλωστε ο Έλλην, είτε ζει στον Στρόβολο, είτε στην Θράκη, παραμένει Έλλην, με όλα του τα ελαττώματα, εκ των οποίων περισσότερο αναγνωρίσιμα είναι, (α) η αμετροέπεια,
(β) ο φανατισμός,
(γ) οι προβοκατόρικες ενέργειες,
(δ) η προβολή του "εγώ" και η ανυπαρξία και εκμηδένιση του "εμείς".
Πρέπει άραγε να αρχίσω να κρίνω τα ελληνοκυπριακά ιστολόγια με πολιτικό περιεχόμενο; Είναι ανούσιο νομίζω, και θαρρώ συμφωνείς κι εσύ.
Θα μιλήσω όμως γι' αυτά εμμέσως.
Πρόσφατα περιέπεσαν στην αντίληψή μου κάποια αμερικανικά πολιτικά ιστολόγια και με ενδιαφέρον παρακολούθησα αρκετές πολιτικές συζητήσεις, παρά το ότι τυγχάνω ένας μετριότατος γνώστης της αγγλικής γλώσσας.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν πως οι συνομιλητές, παρά το ότι διαφωνούσαν εντόνως (κυρίως σε ζητήματα που αφορούσαν στην εξωτερική αμερικανική πολιτική και σε οικονομικά ζητήματα) επεδείκνυαν μια τάση για δημοκρατικότατο διάλογο, από όπου απουσίαζαν πλήρως οι ειρωνείες και οι βρισιές, ενώ απολάμβανα να διαβάζω τα επιχειρήματά τους και γενικά τον πολύ φιλοσοφημένο τους διάλογο (όσο τουλάχιστον μπορούσα να κατανοήσω τι έγραφαν -η γλώσσα τους εν τούτοις ήταν αρκετά απλή-).
Αντιθέτως στα καθ' ημάς η συντριπτική πλειοψηφία προσπαθεί να επιβάλει απόψεις και να επιβληθεί.
Και με ποιον σκοπό;
Ακόμη δεν κατάλαβα...
Από την στιγμή που ο άνθρωπος είναι ένα ον με ημερομηνία λήξης, τέτοια πράγματα είναι άνευ ουσίας.
το μόνο πράγμα που ζει μετά τον θάνατο κάποιου είναι το τι έχει αφήσει πίσω του, η υστεροφημία του δηλαδή.
Τώρα το να προσπαθεί κάποιος να βρει ταυτότητα και ζωή μέσα στο διαδίκτυο και να πείσει όλους τους υπόλοιπους πόσο μεγάλος και τρανός γραφιάς είναι, εγώ το βρίσκω εντελώς μάταιο.
Το ιστολογείν, εκτός από την ενημέρωση, εξυπηρετεί και κάτι άλλο. Την ψυχαγωγία του σημερινού -μοναχικού- ανθρώπου.
Και τι ψυχαγωγία υπάρχει όταν ο σκοπός μου είναι πώς θα μειώσω τον άλλον, ή με ποιο ψευδώνυμο θα μπω για να του την πω;
Το πρόβλημα είναι η έλλειψη ήθους. Νομίζω εδώ θα πρέπει να σταθούμε. Και δυστυχώς τους ανήθικους, τους αγαπούν οι όμοιοί τους και τους αναγάγουν σε ήρωες.
Τους ανθρώπους που προσπαθούν -όσο μπορούν βέβαια- να ζήσουν με αξιοπρέπεια και να τηρούν τους κανόνες ηθικής, θα τους αναγνωρίζουν μονάχα οι όμοιοί τους.
Ευχαριστώ,
Απόστολος, ιδιοκτήτης του -ενταφιασμένου πλέον- ιστολογίου "Ες γην εναλίαν Κύπρον"
υ.γ. Συγγνώμη που δεν υπογράφω με την ταυτότητα μπλόγγερ που είχα, αλλά συμβαίνει να έχω ξεχάσει τους κωδικούς μου. Ούτως ή άλλως, ελάχιστη σημασία έχει αυτό, αφού δεν πρόκειται να τους ξαναχρησιμοποιήσω...
υ.γ2 Γιώργο, πέρασα σήμερα από τον όμιλο αλλά δεν σε είδα. Ελπίζω να τα πούμε από κοντά τις επόμενες μέρες, μέχρι τις 25 που φεύγω για Αθήνα. Τρίτη ή Τετάρτη θα ξανακάνω την βόλτα μου για να αγοράσω βιβλία.
Να 'σαι καλά φίλε.
Αν δεν τα πούμε από κοντά, σου εύχομαι καλές γιορτές και καλό να είναι το 2010 για σένα και τους ανθρώπους που αγαπάς.
Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια.
Δεν θα αποκριθώ αναλυτικά, γιατί σε γενικές γραμμές είμαστε στο ίδιο κανάλι.
@Ανώνυμε 19 Δεκεμβρίου 2009 7:17 π.μ.
Θεωρητικά μπορεί να συμφωνήσω σε όσα λες. Στο "δια ταύτα" είναι που πάσχει το σχόλιο σου νομίζω.
Υπάρχουν ορισμένες πραγματικότητες που δεν επιδέχονται καμία αμφισβήτηση, ήτοι:
Η Κυπριακή Δημοκρατία από την ώρα που γεννήθηκε υπήρξε εξαιρετικά προβληματική.
Και εμείς, ως Ελληνες της Κύπρου, υπήρξαμε μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης του γιατί δεν πιστέψαμε στην Κυπριακή Δημοκρατία.
Αφ ενός το "όνειρο" της Ένωσης ήταν ακόμα εξαιρετικά νωπό και αφ ετέρου κάποιοι συστηματικά έκαναν ότι μπορούσαν για να το κρατήσουν ζωντανό ενό ως ρεαλιστική προοπτική είχε πεθάνει.
Δεν θα το πάω πιο κάτω, έχουν γραφτεί πολλές φορές αυτά, από αλλους, πιο ικανούς και γνωστικούς από μένα -στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Η ουσία, είναι πως το ρολόι δεν γυρίζει πίσω.
Ότι χάθηκε με πόλεμο, μπορεί να κερδηθεί ξανά μόνο με πόλεμο.
Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο;
Όύτε Μία στο τρισεκατομμύριο.
Αλλά και αν μπορούσε, προσωπικά, γνώμη μου είναι, θα έλεγα ΟΧΙ.
Το μέλημα πρέπει να είναι το μέλλον. Όχι το χθες.
Εφ όσον το ρολόι δεν μπορεί να γυρίσει πίσω λοιπόν και μετά από 35 χρόνια κατοχής και εισβολής, είμαστε υποχρεωμένοι -ναι, υποχρεωμένοι- να μετρήσουμε όχι μόνο τη δική μας ψυχή και συνείδηση αλλά και των Τ/Κ.
35 χρόνια είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ χρόνος. Δίνει επαρκέστατο χώρο για να διαμορφωθούν εθνικές συνειδήσεις και χίλια δυο άλλα.
Η επιλογή μας είναι διπλή:
α) λύση με Δ.Δ.Ο.
β) οριστική διχοτόμηση κι αντίο.
Το δεύτερο πιστεύω κι ελπίζω να μην αφορά κανέναν.
Το πρώτο είναι η μόνη διέξοδος.
Και μόνο απο εκεί μπορεί να ξεκινήσει σοβαρή συζήτηση με ανάλυση του περιεχομένου της Δ.Δ.Ο. της Λειτουργικότητας και της όποιας προοπτικής της στο χρόνο.
Αλλά γνώμονας σε όλα αυτά ΔΕΝ μπορεί να είναι το χθες.
Αυτά, πουθενά δε σημαίνουν ότι λέμε "ΝΑΙ" σε ότι νάναι. Ούτε για αστείο.
Λέμε όμως Ναι, στην προοπτική, βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο και, ΑΝΑΛΥΟΥΜΕ.Σοβαρά και μακριά από συνθήματα, κραυγές, υστερίες κλπ.
Όλα τα παραπάνω είναι και ο λόγος που θεωρώ σημαντικότατη την κίνηση ομάδας μπλόγκερς που ανέφερε ο Πολίτης.
@Άνευ, το απέναντι είναι ίσως υπερβολικό. Απλά (δες και την απάντηση πιο πάνω στον Ανώνυμο) θεωρώ πως όσο πιο έξω από τον στερεότυπο και προβλεπόμενο λόγο κινηθεί κάτι τέτοιο, τόσο περισσότερο θα προσφέρει.
Υπάρχει τεράστια ανάγκη να ξεδιπλωθούν στην Κοινωνία όλα τα επιχειρήματα.
Στο σχόλιο σου, συμφωνώ- ποιος λογικός άνθρωπος θα είχε άλλη θέση;
@Απόστολε σε ευχαριστώ ολόθερμα για τα σχόλια σου. Πολύτιμα.
Η σκεψη σου απο πανω ειναι λανθασμενη διοτι ποτε μου δεν εξεφρασα τετοια προσδοκια.
Οτι χαθηκε με πολεμο δεν μπορουμε να το κερδισουμε σημερα ουτε με πολεμο ουτε με διαπραγματευση.
Αυριο εαν μπορουμε να το κερδισουμε με διαπραγματευση η πολεμο δεν γνωριζω αλλα εγω λεω πως στο μελλον που μπορω να δω μπροστα ( η ετσι πιστευω) , δεν βλεπω αυτο το ενδεχομενο.
Θεωρω πως επρεπε να στηριχθει η Κυπριακη δημοκρατια και η στρατηγικη της ενωσης λανθασμενα ακολουθηθηκε οπως ακολουθηθηκε μετα το 60. Επρεπε ειτε να μην ακολουθησουμε στρατηγικη ενωσης , ειτε εαν το καναμε να ειμασταν ολοι ενωμενοι και στην αποτυχια αυτης της στρατηγικης και παλι ενωμενοι να στηριζαμε την Κυπριακη δημοκρατια.
Αλλα ολα αυτα ειναι εντελως ασχετα της σημερινης ουσιας.
Σημερα , μετα τον πολεμο που χασαμε , εχουμε ακομα κατι.
Εχουμε την Κυπριακη δημοκρατια και δεν υπαρχει κανενας λογος να την χασουμε και αυτη.
Μπροστα μας εχουμε διχοτομηση διζωνικης δικοινωτικης ομοσπονδιας τυπου Αναν η τυπου , αναγνωριση δυο κρατων ντε φακτο (ισως και ντε γιουρε) , ντε γιουρε ασταθη μη δημοκρατικη ομοσπονδια ενος μη ανεξαρτητου αλλα παραλυτου κρατους.
Και φυσικα επειδη δεν ειμαστε τριτοκοσμικος λαος , εχουμε ζησει την δημοκρατια , δεν θα δεχθουμε ποτε αυτο το πραγμα.
Μπροστα μας εχουμε επισης και το στατους κβο. Δημοκρατια , Ντε φακτο Διχοτομηση , Ντε γιουρε ενα κρατος. Κατα ποσον αυτο μπορουμε να το κρατησουμε η οχι ειναι αλλο θεμα. Το στατους κβο ειναι καλυτερο απο την Ντε γιουρε αναγνωριση του ψευδοκρατους ως συνιστων κρατηδιο , ντε γιουρε καταργηση του δημοκρατικου πολιτευματος , δημιουργια παραλογων θεσμων , αβεβαιοτητα του μελλοντος . (και ναι και η οικονομια ενος λαου που δεν εχει δικο του δημοκρατικο και ανεξαρτητο κρατος δεν μπορει να λειτουργησει , ποσω μαλλον εαν η ιδια η συμετοχη μας στην ΕΕ θα ειναι σε αμφισβητηση.)
Προσωπικα θεωρω εντελως απαραδεκτη και αντιδημοκρατικη θεση υπερ της ΔΔΟ . Οχι διοτι "ταυτιζεται" με τα τουρκικα συμφεροντα διοτι το σημαντικο δεν ειναι ποια ειναι τα τουρκικα συμφεροντα (γιατι μακαρι να ειναι τα ιδια με τα δικα μας) , αλλα ποια ειναι τα κυπριακα συμφεροντα.
Και ενα μελλον χωρις ανεξαρτητο κρατος , σημαινει οχι μονο εγκαταληψη της δημοκρατιας , αλλα και τελος της οικονομικης ευμαρειας , της ομαλης λειτουργιας της κοινωνιας μας.
Τιποτε απο τα απο πανω δεν ειναι αναλυση με βαση το συναισθημα , η υστεριες , η κραυγες.
Εγω λεω πως οσοι μιλανε για ΔΔΟ με σωστο περιεχομενο συμφωνουν μαζι μου σε ολα. Και ειναι αντικειμενικοι αναλυτες του ζητηματος.
Τωρα εαν η αντιθετη πλευρα μπορει να συμφωνησει σε αυτο το σωστο περιεχομενο τοτε κανενας δεν θα διαφωνησει απο εμας (που βλεπουμε τα δικα μας κυπριακα/προσωπικα συμφεροντα πρωτα απο ολα. Ενω οσοι δεχονται μη δημοκρατικη λυση δεν βλεπουν τα προσωπικα συμφεροντα τους αλλα και τα συμφεροντα της Κυπρου. Δεν το κανουν αυτο επειδη ειναι κακοι. Πιθανον καποιοι απλα να μην μπορουν να αντιληφθουν καποια δεδομενα . Καποιοι αλλοι πιθανον να ειναι ανθρωποι της ελπιδας και χωρις να εχουν μελετησει το ζητημα να βλεπουν ελπιδα εκει που δεν υπαρχει. Δηλαδη διοτι ειναι λυση , θα δουλεψει οτι και εαν ειναι. Αντιδημοκρατικη την αποκαλω αλλα δεν σημαινει πως οσοι εκφραζουν αυτη την αποψη ειναι εχθροι της δημοκρατιας.
Αν και εμμεσα μπορει τροποντινα να ειναι.
Στην πραξη μπορει αυτο να μην ισχυει και για αλλους λογους να θεωρουν πως "αυτη ειναι η μονη λυση".
Αρα ναι , εγω κοιταζω το μελλον.
Το κοιταζω ομως χωρις φανατισμο και ανουσια ελπιδα.
Οπως εμεις βλεπουμε τα συμφεροντα μας ετσι και η αντιπαλη πλευρα.
Σημερα δεν βλεπω να συμφωνουν με δημοκρατικη λυση.
Αυριο βλεπουμε.
Τωρα για ιστοσελιδες που υποστηριζουν αντιδημοκρατικες και καταστροφικες λυσεις , διαφωνω εντονα.
Συμφωνω με το δικαιωμα τους να εκφρασουν την αποψη τους φυσικα. Και διαφωνω με υβρεις , προσβολλες , και διαλογο χαμηλου επιπεδου.
I have read many blogs in the net but have never come across
Check This Out such a well-written blog. Good work keep it up
Δημοσίευση σχολίου