Εισαγωγή για τους εν Ελλάδι αναγνώστες: Το άρθρο αυτό δεν παίρνει θέση υπέρ της μιας ή της άλλης πιθανής λύσης.
Κατά τη γνώμη του γράφοντος , η «λύση» είναι το έλασσον με τον τρόπο τουλάχιστον που
Το σημερινό κυβερνητικό σχήμα συντίθεται από το ΑΚΕΛ βεβαίως, από το Δημοκρατικό Κόμμα (ΔΗΚΟ) και την σοσιαλδημοκρατική (…) ΕΔΕΚ. Συμμετέχει επίσης και το μάλλον χλωμό κόμμα των Οικολόγων-το αποκαλώ χλωμό όχι για την μικρή του δύναμη αλλά για τον συντηρητισμό που κατά τη γνώμη μου το διέπει.
Στα κόμματα αυτά-πλην του ΑΚΕΛ- η αμφισβήτηση του Προέδρου Χριστόφια είναι πια ένα σχεδόν καθημερινό φαινόμενο, οι δε ανταλλαγές πυρών γίνονται ολοένα και πιο έντονες.
Το 2004, το μόνο κόμμα που τάχθηκε ανοιχτά υπέρ του Σχεδίου ΑΝΑΝ ήταν ο Δημοκρατικός Συναγερμός (ΔΗΣΥ) και μια σιωπηρή μερίδα του ΑΚΕΛ που δεν υπάκουσε στην τότε γραμμή του κόμματος υπέρ του ΟΧΙ.
Ωστόσο, το άθροισμα του ΝΑΙ δεν έφτασε καν στα "πάγια" ποσοστά του Δημοκρατικού Συναγερμού.
Τώρα, έχουμε το οξύμωρο σχήμα το ΑΚΕΛ να απολαμβάνει της έως και απόλυτης εμπιστοσύνης της δεξιάς αντιπολίτευσης του Δημοκρατικού Συναγερμού, ο οποίος είναι εκτός Κυβέρνησης και από την άλλη πλευρά να υποδέχεται την σκληρή κριτική των Κομμάτων που λειτουργούν ως Εταίροι στην διακυβέρνηση.
Το αποτέλεσμα είναι χαοτικό, μη πολιτικό, και εξαιρετικά επικίνδυνο για το ίδιο το μέλλον του τόπου.
Το κυρίως άρθρο:
Το παιχνίδι που παίζεται με το ΔΗΚΟ την ΕΔΕΚ και τη συμμετοχή ή μη στην Κυβέρνηση αρχίζει και μοιάζει με τις κουμπάρες, και μιας που βρισκόμαστε στην Κύπρο αποκτά απόλυτη κυριολεξία η έννοια.
Μένουν, φεύγουν, μένουν μέχρι να φύγουν, φεύγουν μέχρι να μείνουν, φεύγουν μένοντας και μένουν φεύγοντας.
Εντός, εκτός και πάντα επί τα αυτά.
Όχι, δεν είναι αστεία αυτά τα πράγματα, είναι απλώς γελοία και θλιβερά και το μόνο που κατορθώνουν είναι να ακρωτηριάζουν περαιτέρω τον έτσι και αλλιώς βαρύτατα ανάπηρο πολιτικό βίο του τόπου.
Η απύθμενη αρλουμπολογία του πολιτικού λόγου, στον οποίο εκτός από τις τακτικές ελληνικούρες που ακούμε και που τουλάχιστον μας προκαλούν μια πρόσκαιρη θυμηδία, είναι περίπου απίθανο να βρει κανείς πραγματικό περιεχόμενο.
Και αυτό, γιατί το περιεχόμενο για να υπάρξει, προϋποθέτει Θέσεις και Αρχές. Πράγματα που στην Κύπρο, αν εξαιρέσει κανείς κάποια δευτερεύοντα ζητήματα είναι περίπου απαγορευμένα για τους γνωστούς λόγους:
Ο τόπος μικρός, οι αλληλεξαρτήσεις έντονες.
Όλα, περιορίζονται σε εντυπωσιακές (;) ρητορείες τελείως ανώδυνες στην ουσία τους.
Όσοι έλαβαν συγκεκριμένες θέσεις κάποια στιγμή, το πλήρωσαν πανάκριβα με την περιθωριοποίησή τους. Από όλες τις πλευρές, και δεν εξαιρώ καμία απολύτως.
Στο «δια ταύτα», όλα αυτά μου δημιουργούν έντονα την αίσθηση πως κάποιοι νοιάζονται αποκλειστικά για τον μικρόκοσμό τους και όχι μόνο αδιαφορούν για την κοινωνία αλλά δεν έχουν καν την παραμικρή επαφή μαζί της για να καταλάβουν πως χτυπάει ο σφυγμός της.
Αν έχει απομείνει σφυγμός σε αυτήν την κοινωνία.
ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ πρέπει να πάψουν να παίζουν λοιπόν της κουμπάρες.
Πρέπει να αποφασίσουν οριστικά τι θα κάνουν και μετά να υπηρετήσουν τις αποφάσεις τους ενεργά. Και όσοι διαφωνούν «κάθετα» με τις αποφάσεις, όποιες κι αν είναι, ας μετρήσουν το ανάστημά τους και ας πράξουν αναλόγως.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είναι δεδομένος.
Εξελέγει με δημοκρατικές διαδικασίες και μετά από σύμπραξη των δύο κομμάτων που μετέχουν στο γλύκισμα της εξουσίας.
Δεν ξέρανε ποιος είναι ο Δ. Χριστόφιας;
Δεν ξέρανε ποιες είναι οι θέσεις του ΑΚΕΛ;
Αν όχι, ας ρωτούσαν. (λέμε τώρα)
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει αυτή η επίσης σουρεαλιστική συζήτηση της συνεργασίας ή όχι, του ΔΗΣΥ με το ΑΚΕΛ.
Άλλο ένα σημείο που προσωπικά αδυνατώ να κατανοήσω.
Τα δύο κόμματα που λίγο πολύ αθροίζουν την συντριπτική πλειοψηφία του 60% έχουν περίπου ταύτιση απόψεων στην πλατφόρμα επίλυσης του Κυπριακού, ακόμα και στο θέμα –αγκάθι- της εκ Περιτροπής Προεδρίας, ζήτημα για το οποίο ο κος Αναστασιάδης έκανε σχετική δήλωση θωρώντας το ως δεδομένο από τις κωδικοποιήσεις του 2005.
Προσωπικά, σχεδόν καμία Πολιτική Συμμαχία δεν βλέπω ως «ανίερη», όταν συντρέχουν σοβαροί λόγοι.
Όταν όμως βλέπω Πολιτικούς Φορείς που συμπίπτουν κατά κράτος στο πιο σημαντικό ζήτημα του τόπου και αδυνατούν να συμπράξουν, τότε αρχίζω να πιστεύω πως όλα, μα όλα, είναι θέατρο.
Όχι εγώ μόνον, αλλά ο κόσμος όλος.
Και όχι μόνο είναι θέατρο αλλά, στην πραγματικότητα τα πάντα είναι «λυμένα» και υπακούουν στις εντολές της ντόπιας «φεουδοκαπιταλιστικής» τάξης των νεόπλουτων που δεν επιθυμούν να αλλάξει ποτέ τίποτα.
Ή άραγε αν συνέπρατταν ποτέ το ΑΚΕΛ με τον Συναγερμό…θα είχαμε προδοσία ιδεολογικών αρχών;
Έλεος!
Αν ζούμε σε χώρα του Κυπριακού Υπαρκτού Σοσιαλισμού, παρακαλώ, ενημερώστε με!
Άντε, να μην αρχίσω το άλλο τροπάρι, εκείνο που λέει πως αυτός ο τόπος σε σχέση με τον πληθυσμό του και τα λεφτά που υπάρχουν, θα έπρεπε να είναι το Λουξεμβούργο του Νότου και να λειτουργούν όλα ρολόι.
Άντε να μην αρχίσω την πολύ θυμωμένη γκρίνια πως εδώ δεν θα έπρεπε να υπάρχει το παραμικρό πρόβλημα σε θέματα Υγείας και Περίθαλψης, σε θέματα Υποδομών Παιδείας, σε θέματα αξιοπρεπέστατων Συντάξεων, σε όλα ανεξαιρέτως τα θέματα Κοινωνικής Πολιτικής και Πρόνοιας.
Η Κύπρος, σε όλα αυτά είχε –έχει τη δυνατότητα να είναι Υπόδειγμα.
Τι είναι η Κύπρος! Μια γειτονιά της Αθήνας, άντε δυο μαζί, με μία εξοργιστικά αντικοινωνική άρχουσα τάξη.
Δεν λέω Αστική, γιατί αυτό προϋποθέτει και ένα μορφωτικό επίπεδο.
Επιστρέφω στο κυρίως θέμα:
Κατά τη γνώμη μου, τώρα, πριν τον Δεκέμβριο τον λεγόμενο και κρίσιμο, πρέπει να ξεκαθαρίσει επειγόντως το τοπίο.
Ο τόπος, ζει 35 χρόνια με τη σκιά του Κυπριακού, το οποίο έχει
Άνθρωποι αποκομμένοι από το παγκόσμιο και ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, συχνά αφόρητα ημιμαθείς που έμαθαν να πουλάνε ελπίδα και να εκμεταλλεύονται τις
Ανύπαρκτοι και αδιανόητα γενικόλογοι και αόριστοι όταν τους στριμώξεις σε θέματα Υγείας, Παιδεία, Περιβάλλοντος, Πολιτισμού, Θεσμών, Πρόνοιας, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Γιατί είναι αδιάβαστοι. Και αυτοί, Κυβερνούν.
Όχι τώρα, πάντα.
Γιατί είναι διαχρονικά χωμένοι στον Κρατικό Μηχανισμό, στις Υπηρεσίες, στα γραφεία των Υπουργείων.
Το τοπίο λοιπόν πρέπει να ξεκαθαρίσει τώρα, για να υπάρξει Μέλλον.
Να ενωθούν όλες οι «σύμμαχες» δυνάμεις μεταξύ τους.
ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ από τη μια, και ΔΗΚΟ ΕΔΕΚ ΕΥΡΩΚΟ & Οικολόγοι από την άλλη, για τους επόμενους μήνες.
Με μοναδικό άξονα το Κυπριακό.
Για να σερβίρουν οι δύο «καθαρές» πλευρές, τις προτάσεις τους στην Κυπριακή Κοινωνία, για να έχει αυτή η Κοινωνία δυο καθαρές προσεγγίσεις με τα υπέρ και τα κατά μιας πιθανής λύσης αύριο.
Για να απαλλαγεί η Κύπρος οριστικά από την καθυστέρηση που της επιβάλλει το Κυπριακό τόσα χρόνια.
Με Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία με το ένα ή το άλλο περιεχόμενο; Να το ξέρουμε!
Με παραμονή του status ως έχει δια παντός; Να το ξέρουμε!
Με την αναγνώριση εκ μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας του ψευδοκράτους και αντάλλαγμα τα Βαρώσια και παράλληλη αναγνώριση της Δημοκρατίας από την Τουρκία; Να το ξέρουμε!
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, γιατί ο χρόνος τελειώνει, και το ξέρουμε!
Και τελειώνει γιατί η Τουρκία θέλει να κλείσει η εκκρεμότητα και όλοι γνωρίζουμε πως η Τουρκική διπλωματία είναι μπροστά.
Αλλά και γιατί τελειώνει και ο πραγματικός Κυπριακός χρόνος. Και εννοώ τον χρόνο που μετρά στο ρολόι της κοινωνίας και όχι των πολιτικών που είναι μάλλον αλλού ξημερωμένοι.
ΑΚΕΛ, ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ κλπ, πάρτε τις φυσικές σας θέσεις τώρα.
Ο κόσμος νύσταξε και αυτό, είναι ο θάνατος του αύριο των παιδιών μας.
Έλεος πια!
ΥΓ1: Ο πίνακας που κοσμεί συμβολικά το άρθρο, είναι το γνωστό έργο του Salvador Dali The Persistence of Memory (Η επιμονή της Μνήμης -1931). Οι συμβολισμοί του, νομίζω φανεροί.
ΥΓ2: Θυμάστε το πρόσφατο άρθρο για τον Μπουχέσα και την αναφορά στο τέλος του κειμένου για τα "παιδιά του Μανώλη" που μαζεύονται στη Φανερωμένη; Ε! Με μεγάλη χαρά απόψε στην εκπομπή (7-9 στον Άστρα) φιλοξενώ 2-3 παιδιά από αυτή την ωραία παρέα.
Γιώργος Πήττας για τον Πολίτη και το TVXS.GR
39 σχόλια:
Εύγε! Αυτό ήταν ένα κείμενο ουσίας.Ξεκάθαρο.Να ξεκαθαρίσουν επιτέλους ποιος θέλει τι!Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για κρυφτό.
Εξαιρετικό πολιτικό κείμενο κύριε Πήττα που είμαι βέβαιος πως θα απασχολήσει τους Κυπρίους πολιτικούς παράγοντες.
Πραγματικά αυτό που λέμε βαρυσήμαντο άρθρο!
Το διάβασα και στο tvxs αλλά δεν σχολίασα ακόμα εκεί, ίσως το απόγευμα :-)
* παρακολούθησα κάπως και την σύγκρουση με άλλους μπλογκερς για το θέμα διαγραφής 4 μπλογκς από τον "συναθροιστή" όπως τον είπανε. Φοβάμαι πως ο τρόπος που σκέπτεσθαι σε κάποια ζητήματαα δεν είναι αντιληπτός ούτε στην Κύπρο ούτε στην Ελλάδα, χαίρω όμως με την επιμονή σας σε θέματα "Αρχών".
Προσωπικά είμαι πάρα πολύ θυμωμένη με τα ΜΜΕ και την υπερπροβολή αυτής της απαράδεχτης μικροπολιτικής κατάστασης. Κάθε φορά (δηλαδή καθημερινώς...) που γίνεται πρώτη είδηση το ερώτημα: Μένει ή φεύγει το ΔΗΚΟ ή η ΕΔΕΚ από την κυβέρνηση, ειλικρινά, σκέφτομαι "σκασίλα μας" και γυρίζω σελίδα. Πιστεύω, ότι σκοπός της όλης παράστασης είναι η προβολή αυτή καθαυτή και τα ΜΜΕ συνεργάζονται ανερυθρίαστα, χωρίς να υπολογίζουν καθόλου τα εμπόδια που δημιουργούνται γύρω από τις τρέχουσες συνομιλίες. Από την άλλη, το σύστημα είναι προεδρική δημοκρατία. Ο μόνος που θα μπορούσε να μας απαλλάξει από το συνεχιζόμενο αλαλούμ, είναι ο πρόεδρος, με το να τους δείξει επιτέλους την έξοδο, αφού οι ίδιοι προφανώς, δεν έχουν καν τη συνέπεια να αποχωρήσουν από μόνοι τους...Κάτι που θα αύξανε και την αξιοπιστία των θέσεων τους. Προς το παρόν, όσο παραμένουν σε σφιχτό εναγκαλισμό με τα υπουργεία τους, πυροβολώντας ταυτόχρονα εναντίον της κυβέρνησης, αρνούμαι να τους πάρω στα σοβαρά.
Αγαπητέ μου Γιώργο (γράφω κάπως βιαστικά)
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με το πνεύμα του άρθρου αλλά έχω κάπως διαφορετικές εκτιμήσεις σε επιμέρους αλλά όχι ασήμαντα σημεία.
Αρχίζοντας από την εισαγωγή που μπάζει τον εξ Ελλάδος αναγνώστη στα πολιτικά δρώμενα της Κύπρου, θα επεσήμανα τα εξής:
1. Για να είμαστε απόλυτα ακριβείς θα πρέπει να πούμε ότι υπάρχουν τουλάχιστον 2 στοιχεία που συνθέτουν τις αντιδράσεις των κομμάτων που μετέχουν στην κυβέρνηση:
Υπάρχει η επίσημη θέση των κομμάτων ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ όπου η πολιτική του προέδρου αντιμετωπίζεται κριτικά και άλλοτε έχουμε θετικές και άλλοτε αρνητικές τοποθετήσεις από μέρους τους.
Από την άλλη έχουμε σκληρή αντιπολίτευση κυρίως στο κυπριακό από μερίδα στελεχών του ΔΗΚΟ, όχι τόσο της ΕΔΕΚ, γεγονός που έχει ήδη δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα στο ΔΗΚΟ.
2. Το 2004 η μερίδα του ΑΚΕΛ που τάχθηκε με το Όχι δεν ήταν σιωπηρή, κάθε άλλο. Να θυμίσω ότι με το θέμα ασχολήθηκε ακόμα και η Κ.Ε. του ΑΚΕΛ η οποία επέβαλε και κυρώσεις για παραβιάσεις αποφάσεων.
Πάω τώρα στο κυρίως άρθρο:
Όντως είναι σχήμα οξύμωρο τα κόμματα που μετέχουν στην κυβέρνηση να ασκούν αντιπολίτευση και η αντιπολίτευση ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ συμφωνούσα με την κυβέρνηση.
Προσοχή, μιλούμε πάντα για το κυπριακό.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι θα πρέπει όλοι να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους. Το κυπριακό δεν είναι παιχνίδι, ούτε χώρος πολιτικής – επαγγελματικής εκμετάλλευσης.
Έχεις επίσης δίκαιο όταν λες ότι καθημερινά ακούμε διάφορες αρλούμπες.
Αλλά γι αυτό δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί. Φταίμε κι εμείς – οι πολίτες – που αρκούμαστε στο να συμφωνούμε ή να διαφωνούμε μαζί τους χωρίς να εξετάζουμε αν όλα αυτά που μας λένε ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Τρανό παράδειγμα, κατά τη γνώμη μου, είναι τα φιλμάκια που έχω αναρτήσει στο δικό μου ιστοχώρο mihalismihail.blogspot.com. (συγνώμη για την κατάχρηση).
Αναφορικά με τις συμμαχίες θα σημειώσω κάτι σημαντικό.
Είναι ένα θέμα η συμμαχία υπό τύπον κυβέρνησης και άλλο η συνεργασία αναφορικά με το κυπριακό.
Και αναφέρομαι ειδικά στο θέμα συμμαχίας ΑΚΕΛ – ΔΗΣΥ.
Διαφωνώ ότι υπάρχει ταύτιση απόψεων μεταξύ των δύο χώρων στο κυπριακό.
Ταύτιση υπάρχει ως προς την επιθυμία και την επιδίωξη εξεύρεσης λύσης.
Υπάρχουν σημαντικές διαφωνίες μεταξύ ΑΚΕΛ – ΔΗΣΥ και στο κυπριακό.
Ας μη μας ξεγελούν οι επικεφαλίδες. (Αν χρειαστεί θα αναφερθώ σε αυτές).
Από την άλλη, ενώ ο ΔΗΣΥ λέει ότι θέλει να βοηθήσει την κυβέρνηση στο κυπριακό, την ίδια στιγμή δεν πρέπει να αφήνουμε πίσω τις επικρίσεις για τους χειρισμούς (που αυτό δείχνει και τις διαφορές) αλλά και το ότι αυτή τη στιγμή που μιλούμε υπάρχει σε εξέλιξη επαφή στελεχών ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ για συνεργασία στις επόμενες προεδρικές εκλογές!!!
Ναι, ακόμα ένα παράδοξο το οποίο δεν πρέπει να αφήνουμε έξω στις αναλύσεις μας.
Προσωπικά είμαι υπέρ μιας έστω και άτυπης συνεργασίας των δύο κομμάτων με την κυβέρνηση στο κυπριακό. Αλλά λαμβάνω υπόψη και τις δηλώσεις τόσο του Ν. Αναστασιάδη όσο και του Α. Κυπριανού ότι τα δύο κόμματα δεν μπορούν να συνεργαστούν διότι έχουν διαφορές στη φιλοσοφία τους.
Και επειδή έχω μακρηγορήσει καταλήγω λέγοντας ότι συμφωνώ μαζί σου ότι ΟΛΟΙ πρέπει να ξεκαθαρίσουν που στέκουν και τι επιδιώκουν. ΞΕΚΑΘΑΡΑ για να ξέρει και ο κόσμος ποιον να στηρίξει και γιατί.
Αλλά κατά την γνώμη μου εδώ είναι το πρόβλημα.
Κάποιοι (γνωστοί και μη εξαιρετέοι) έχουν πρόβλημα να πουν την πραγματική θέση τους.
Γι αυτό και βρίσκουν κάλυψη πίσω από επιμέρους ζητήματα.
Γιατί; Διότι ξέρουν ότι αν πουνε την πραγματική τους θέση θα χάσουν και τα αυγά και τα καλάθια…
Και όλα αυτά, τη στιγμή – που και πάλι ορθά επισημαίνεις – η Τουρκία αναπτύσσει μια έντονη εκστρατεία προκειμένου να περάσει τις θέσεις της ενόψει του Δεκέμβρη.
Πολύ καθαρή και ειλικρινής η πρότασή σας!
Νομίζω πως οι επόμενες μέρες θα είναι ενδεικτικές προς τα που θα οδηγηθούν τα πράγματα, καθώς είναι κοινό μυστικό πως η κυβερνητική συνεργασία οδηγείται στη διάλυση.
Και άρα το επόμενο ερώτημα θα είναι εαν το ΑΚΕΛ και το ΔΗΣΥ θα οδηγηθούν σε κοινό μέτωπο πολιτικής ευθύνης.
Πάντα γράφεις ωραία, το ξέρεις γιατί το έχεις που λένε, αλλα το σημερινο σου ειναι από τα πιο μεστά και περιεκτικά σου άρθρα. Συμφωνώ με τον Καπερνάρο 11:35 και αναρωτιέμαι που είναι οι διάφοροι λαλίσταστοι συνήθως μπλογκερς ή μόνο συνθήματα ξέρουν να λεν; (εξαιρούνται οι 3 παρόντες!)
ξέχασα να υπογράψω, Χρυσούλα Ολύμπιου
Έστειλες το πριν τη δημοσίευση για έγκριση στο christofias watch;
Κύριε Πήττα,
και πάλι ευχαριστούμε για το εξαιρετικό σας άρθρο, μόνο μερικές παρατηρήσεις θα ήθελα να κάνω. (αν και δεν νομίζω να μου απαντήσετε αμέσως μιας και έχετε εκπομπή στον Αστρα).
Όσα γράψατε με βρίσκουν σύμφωνο απλώς θέλω να σας ρωτήσω, Εσείς πόσοι νομίζετε ότι μπορούν να καταλάβουν τα όσα γράψατε;
Δεν μιλάω για τους απολιτίκ του Παν. Κύπρου, δεν μιλάω για τα κομματόσκυλα με τις κουμπαριές τους, αλλά για τον απλό κόσμο που μπορείς να βρεις τις ηλιόλουστες Κυριακές να περπατάει με τα παιδιά του στην Λύδρας.
Και δεν εννοώ αν συμφωνεί μαζί σας...απλώς λέω: ΕΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΡΑΨΑΤΕ!;!;!
Με πρόχειρους υπολογισμούς:κανένας.
Ο καλός νοικοκυραίος από τα Λατσιά θα πει ότι κάτι τέτοιο απλά δεν υπάρχει...Είναι αδύνατον οι ηγέτες μας να μας έχουν βάλει σε τέτοια παγίδα.
Το λέω αυτό έχοντας συνειδητοποιήσει τι γίνεται προ πολλού και έχοντας κάνει συζητήσεις με τα παραπάνω άτομα.
Αλήθεια τι θα συμβεί εάν μια μέρα λυθεί το ζήτημα και ξαφνικά η κυπριακή κοινωνία γυρίσει και κοιτάξει πίσω της και δει όλα τα προβλήματα που δημιούργησε σε αυτή την περίεργη πορεία αποχαύνωσης;
Κύριε Πήττα τα όσα γράφετε είναι πολύ απλά επιστημονική φαντασία για τους φοιτητές (αυτά τα κοιμισμένα-νιάτα), για τους νοικοκυραίους με τα Ρέηντζ Ρόβερ και τους εργένηδες στην Στασικράτους...και για να σας προλάβω...ούτε και για τα παιδάκια στην Φανερωμένη.
λάθος μου
"Με πρόχειρους υπολογισμούς:κανένας. "
ίσως δεν θα έπρεπε να είμαι απόλυτος ο κακόμοιρος.
Αλλά όσοι και αν είναι αυτοί που σας κατανοούν είναι δυσεύρετοι...
http://radiusbass.blogspot.com/
Είμαι στο ραδιόφωνο και δεν προλαβαίνω να "απαντήσω" στα σχόλια για τα οποία σας ευχαριστώ θερμά, αργότερα ή αύριο.
"Lexi_Penita" αν εσύ είσαι ο Lexi, εγώ είμαι ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος.
Γιώργη, το μόνο που είδα είναι αγωνία....
Η απλή, χαμογελογόνα, αγωνία....
Φρικουλίασις, για την ενδοκυπριακή πολιτική κατάσταση που είναι απλά ένα ωραίο δειγμα της φρίκης για την έλλειψη οραματισμού που χαρακτηρίζει τον Ελληνισμό εδώ και πολλά χρόνια....
Για να συνεισφέρω εκ της μητρός πατρίδος, σου θυμίζω την κουλή στήριξη του Καρατζαφέρη, κόντρα στην "ακροδεξιά του μυθολογία" στον Χριστόφια... Ο μόνος που στήριξε τον Χρστόφια, είναι ο "λογικά" εχθρός του, ο "ακροδεξιός" Καρατζαφέρης...
Πόθεν, γιατί;
Ίσως γιατί η όποια κουβέντα είναι υπερπολιτική...
Ίσως γιατί ο ρεαλισμός δεν είναι θολή κουβέντα, αλλά πραγματιστική προσπάθεια, που εστιάζει στην αποτελεσματικότητα....
Ξέρεις ότι δεν έχω ιδέα για την Κυπριακή πολιτική κατάσταση. Αλλά ξέρεις ότι την Κύπρο δεν την βλέπω ως "άλλο κράτος"..
Ο Ελληνισμός, αν είναι να επιβιώσει, θα επιβιώσει ως σύνολο. Δεν έχει πλέον το μέγεθος να το παίζει τουρίστας.
Άρα ας αφήσουμε τις ομορφιές και ας αντιμετωπίσουμε την αλήθεια...
Συνεχισε εσύ....
Έλεος και ο Θεός να μας ελεήσει Γιώργο μου...
Άσχετο με το θέμα αλλά σημαντικό.
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ! ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΗ ΜΙΣΘΟΥ 180 ΕΥΡΩ δόθηκε στη Σοφία Ψυχογιού, την άτυχη δόκιμη ειδική φρουρό που λαβώθηκε κατά την άνανδρη επιδρομή των τρομοκρατών στην Αγία Παρασκευή. Περισσότερα εδώ:
ygro-pyr.blogspot.com/2009/11/180_14.html
Αγαπητέ Γιώργο, εξήγησέ μου αν εννοείς με την εν λόγω φράση την ΕΔΕΚ και το ΔΗΚΟ: "Με παραμονή του status ως έχει δια παντός; Να το ξέρουμε!"
Γιατί αν εννοείς ότι η ΕΔΕΚ και το ΔΗΚΟ είναι υπέρ της διχοτόμησης, εάν ασπάζεσαι την εν λόγω γνώμη του Aceras, πραγματικά με απογοητεύεις.
Αγαπητέ ΕΔΕΚ Η.Β. δεν γράφω για να απογοητεύσω ή για να γοητεύσω κανέναν.
Άλλωστε, οι απόψεις μου ουκ ολιγες φορές έχουν "απογοητεύσει" και αρκετούς φίλους μου, ανθρώπους με τους οποίους έχουμε πιεί και μερικά ποτήρια κρασί και δεν έχουμε μείνει στην διαδικτυακή επικοινωνία.
Απλά γράφω ευθέως τις απόψεις μου και επειδή αυτές αποτελούν ένα "σώμα", δυστυχώς πρέπει κανείς να έχει διαβάσει αρκετά γραπτά μου να αντιληφθεί τον μηχανισμό της σκέψης μου. Επίσης δεν θεωρώ καμία "αλήθεια" ή "πραγματικότητα" ως Δόγμα που μπορεί να αναλυθεί μόνο με έναν τρόπο. Και η πολύπλευρη εφαρμοσμένη Διαλεκτική πάνω στην Πραγματικότητα, ομολογώ πως με ενδιαφέρει εξαιρετικά πολύ.
Απο εκεί και πέρα, δεν μπορώ να αντιληφθώ το νόημα της ερώτησής σου -και κυρίως γιατί μπαίνει στη μέση ο Aceras.
Στην κοινωνία μας υπάρχουν πολλές απόψεις για το Κυπριακό ανάμεσα στους πολίτες.
Αυτές οι απόψεις έχουν έκφραση και στα συλλογικά όργανα στα οποία οι πολίτες έχουν βήμα, και εννοώ τα κόμματα.
Οι απόψεις αυτές παράγουν "τάσεις" και "σχολές σκέψεις".
Το μόνο που λέω από την αρχή μέχρι το τέλος στο άρθρο αυτό, είναι πως όλα τα κόμματα θα πρέπει επειγόντως να ξεκαθαρίσουν τις θέσεις τους και να πράξουν αναλόγως χωρίς άλλες ανακολουθίες.
Θα το πω ευθέως. Θεωρώ το Κυπριακό , απόλυτο καρκίνωμα για την Κυπριακή κοινωνία και μέγιστο αίτιο της Κοινωνικής και Πολιτικής καθυστέρησης του τόπου. Πρέπει να φύγει από τη μέση, με οποιονδήποτε τρόπο.
Αλλά αυτό δεν θα γίνει ποτέ, όσο οι πάντες ακολουθούν μια απαράδεκτη επαμφοτερίζουσα στάση.
Η φράση που σε ενόχλησε δεν αφορά αποκλειστικά την ΕΔΕΚ και το ΔΗΚΟ, σε πληροφορώ πως η "διχοτομική στάση" , αυτή που λέει με απλά λόγια "αυτοί ποτζεί" και "μεις ποδά" ή "μακριά κι αγαπημένοι" είναι καλώς ή κακώς εξαιρετικά διάχυτη στην κοινωνία και ειδικά στους νεώτερους ανθρώπους.
Εάν κάποιοι επιμένουν να παριστάνουν πως δεν το ξέρουν αυτό το φαινόμενο κοροϊδεύουν συνειδητα τους πάντες.
Και επαναλμβάνω: με ενδιαφέρει να ξεκαθαρίσουν ΟΛΟΙ τη θέση τους.
Και στη συνέχεια να σταματήσει το Κυπριακό να απασχολεί αυτόν τόπο και να παράγει άχρηστους πολιτικούς που δεν ξέρουν που παν τα τέσσερα σε άλλα ζητήματα ενδεχομένως πιο σοβαρά. Γιατί το μέλλον των παιδιών μας είναι σε τελική ανάλυση πιο σοβαρό από την αέναη πληρωμή των εγκλημάτων που διέπραξαν οι παρελθούσες γενιές ένθεν και ένθεν.
<...με το θέμα ασχολήθηκε ακόμα και η Κ.Ε. του ΑΚΕΛ η οποία επέβαλε και κυρώσεις για παραβιάσεις αποφάσεων...>
Όταν διαβάζω τέτοια σταλινικά πράγματα, θυμάμαι ότι πέρασαν 20 χρόνια από την πτώση του Τείχους του αίσχους. Αλλά οι εκ Κύπρου κομμουνιστές, ακόμα προπαγανδίζουν τον ολοκληρωτισμό. Τόσο καλά.
Επί της ουσίας. ΕΔΕΚ και ΔΗΚΟ, δεν έχουν καμία απολύτως δουλειά με το ΑΚΕΛ. Νόμιζα ότι ήταν πατριωτικά κόμματα. Δεν είναι τελικά. Φυσικά, τα αδιέξοδα αναδεικνύονται συνεχώς, εκθέτοντας κυρίως το ΔΗΚΟ. Γιατί η ΕΔΕΚ....
Η στάση του ΔΗΣΥ, είναι κατ' εμέ, ακατανόητη. Για να μην πω τίποτα χειρότερο. Δεξιά της πλάκας και της ανοιχτής πλέον συνδιαλλαγής με κομμουνιστές, που δεν αγαπούν και τόσο πολύ την Ελλάδα.
Προς κ. Καπερνάρο. Πολύ γλείψιμο, θα πάθετε τίποτα κύριέ μου.
Γιώργο μην ανησυχείς. Δεν είσαι ο αρχιεπίσκοπος επειδή ο προηγούμενος δεν είναι ο Λεξιπένητας :) Πάντως η φάση με έκανε να γελάσω με τη ψυχή μου. Εκεί που διάβαζα τα σχόλια και σκεφτόμουνα το σχόλιο που θα έκανα, βλέπω ξαφνικά το "δικό μου" σχόλιο. Ας το διάολο λέω. Μα δεν μπορεί. Αφού μόλις μπήκα στο μπλογκ. Και σιγα... μόνο 2-3 κρασιά ήπια :)))
Επί της ουσίας συμφωνώ ότι γινόμαστε μαρτυρες μια σειράς οξύμωρων καταστάσεων σε σχέση με το Κυπριακό. Το κύριο σημείο που θα διαφοροποιόμουν είναι η κατά τη γνώμη μου ανειλικρίνια κάποιων που δεν τολμούν να μας πουν καθαρά ότι από τη λύση που διαπραγματεύεται ο Χριστόφιας προτιμούν την διχοτόμηση. Απορώ γιατί δεν έχουν το θάρρος. Αφού οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι μέσα στο λαό θα έβρισκαν καλό έρισμα ανάμεσα σε κουρασμένους και άλλους. Μήπως για να μην χάσουν την κουτσουρεμένη έστω πρόσβαση στην εξουσία;
Λέω να βάλω τα καλά μου και να αναρτήσω ένα σχετικό κείμενο με τις σκέψεις μου.
Πάντως κείμενα σαν αυτό βοηθούν τον προβληματισμό. Ελπίζω και των καθ' ύλην αρμόδιων!
Γιώργο και κάτι άλλο. Συχνά πυκνά και δίκαια γράφεις ότι ένα από τα μεγάλα θετικά που θα φέρει η λύση του κυπριακού είναι ο παροπλισμός πολλών άχρηστων που με πλατφόρμα το κυπριακό έγιναν μεγάλοι και τρανοί και που υπό άλλες συνθήκες δεν θα ξεπερνούσαν κατά πολύ το μηδενικό.
Αν λοιπόν ο Χριστόφιας, που μαζί με τον Αναστασιάδη αποτελούν τους δυο πολιτικούς που μπορούν να αντιληφθούν (???) την σημασία του συμβιβασμού προκειμένου οι επόμενες γενιές να διάγουν "βίον υγειή", δεν αφεθεί να το λύσει (στο βαθμό που εξαρτάται από το χέρι του), τότε πρέπει να δεχτούμε ότι η σημερινή διχοτομική κατάσταση παγιώνεται και τόσο εμείς όσο και τα παιδιά μας θα είμαστε αναγκασμένοι να ζησουμε με τον Συλλούρη, τον Άντρο, τον Ομήρου τον Καρογιάν τον Αβέρωφ και το κακό συναπάντημα! Έλεος!!!
@Ανώνυμο 3:18 μμ
Θλιβερέ ανώνυμε ο κος Καπερνάρος ακαδημαϊκός δάσκαλος εν Γερμανία που ουδέποτε έχω συναντήσει,δεν έχει ανάγκη να...γλείψει κανέναν και κυρίως εμένα, δεν μποροώ να του φανώ σε τίποτα χρήσιμος. Το αντίθετομ θα μπορουσε να συμβαίνει.
@Lexi…
Πρώτα από όλα να σου πω ότι με αγαλλίαση βλέπω ένα κανονικό σχόλιο-παρέμβαση από σένα, μετά από καιρό. Προφανώς οι «κρίσεις» δεν ωφελούν μόνο τα συζυγικά ζευγάρια! (όχι, δεν έχω πιεί κρασί ακόμα- είχα γύρισμα Κυριακάτικα-φρίκη )
Επί της ουσίας:
Ναι, έχεις δίκαιο πως βλέπω σε μεγάλο βαθμό τη Λύση ως ένα όχημα για να απαλλαγεί η Κύπρος από το σύστημα παραγωγής άχρηστων «πολιτικών» που δεν διαθέτουν στοιχειώδη πολιτική παιδεία και πατάνε πάνω στο πρόβλημα για να κάνουν καριέρα, κυρίως λειτουργώντας αισχρά με πελατειακές σχέσεις με διάφορους οικονομικά ισχυρούς κύκλους που έχουν συμφέροντα από τη διαιώνιση της κατάστασης. Μιλάμε για κανονικό απόστημα του οποίου οι ρίζες βρίσκονται απλωμένες πιστεύω σε όλους τους πολιτικούς χώρους και δεν εξαιρώ απολύτως κα-νέ-ναν. Δυστυχώς.
Από κει και πέρα, έχει τεράστια σημασία για ποια Λύση μιλάμε κλπ. Δεν σου κρύβω πως είμαι βαθειά απογοητευμένος από την διαχείριση του προβλήματος από τον Πρόεδρο και δεν σου κρύβω επίσης πως αρκετές φορές έχω κρίνει διάφορες ενέργειες και δηλώσεις ως εξαιρετικά ερασιτεχνικές που δηλούν αν μη τι άλλο αδυναμία αναγνώρισης και κατανόησης του διεθνούς περιβάλλοντος και των κωδίκων που υπάρχουν τόσο στις Η.Π.Α όσο και στην Ε.Ε.
Έχω τεράστιες (τεράστιες πραγματικά) αμφιβολίες για το κατά πόσο πάμε σε μια Λύση που θα είναι α) βιώσιμη β) λειτουργική και γ) δεν θα επεκτείνει τα προϊόντα και τα δεδομένα της εισβολής/κατοχής. Και, αυτό είναι το χειρότερο, νομίζω πως τα λάθη στην αντιμετώπιση του Κυπριακού έχουν ξεκινήσει όχι τώρα αλλά εδώ και πάρα πολλά χρόνια από την εποχή τολμώ να πω που αποδεχθήκαμε τις Δικοινοτικές Συνομιλίες σαν τρόπο εξεύρεσης Λύσης, λες και το πρόβλημά μας είναι οι Τ/Κ και όχι η εισβολή και η κατοχή του μισού της Κύπρου από μια Τρίτη χώρα, την Τουρκία.
Είναι ενδεχομένως πια, μη αναστρέψιμα. Όμως αυτά είναι που μου δημιουργούν και την κολασμένη αμφιβολία:
Μήπως επί 35 χρόνια μας «σέρνουν» σε αυτό το μοντέλο (τις δικοινοτικές συνομιλίες) για να φτάσει αναπόφευκτα κάποια στιγμή το ζήτημα στο απόλυτο αδιέξοδο και να μοιάσει ως…σωτηρία η διχοτόμηση που κάποια στιγμή μπορεί να βαπτισθεί –με κάποια ανταλλάγματα- ως «βελούδινο διαζύγιο» Βορρά –Νότου;
Δυστυχώς, έχω φτάσει να μην το αποκλείω.
Αυτό που προέχει, είναι, εδώ και τώρα, τα πολιτικά κόμματα (ΟΛΑ) να βρουν το στοιχειώδες πολιτικό θάρρος να πουν τι ακριβώς θέλουν και όλα τα μέτωπα να «μετατοπιστούν» στις φυσικές τους συμμαχίες.
Δηλαδή όσα πραγματικά συγκλίνουν να δημιουργήσουν μέτωπα και να εξηγήσουν με σαφήνεια στον κόσμο τι θέλουν και γιατί.
Στ αλήθεια πιστεύω, πως ο χρόνος τελειώνει.
Η Αθήνα η Άγκυρα και η Ουάσιγκτον για διαφορετικούς αλλά σχετικούς λόγους θέλουν το ζήτημα να «κλείσει».
Υπό κανονικές συνθήκες, το «κλείσιμο» σημαίνει μια νέα εποχή στις σχέσεις Ελλάδος Τουρκίας, κάτι που και οι δύο χώρες το έχουν ΤΡΑΓΙΚΑ ανάγκη και που συμφέρει επίσης σε μέγιστο βαθμό την Κύπρο.
Όμως, αν το εσωτερικό μέτωπο στην Κύπρο δεν ξεκαθαρίσει, τότε όλες οι αποφάσεις θα παρθούν ερήμην της Λευκωσίας και θα επιβληθούν με τον ένα ή άλλο τρόπο είτε άμεσα είτε λίγο πιο αργά. Η απόφαση της Τουρκίας για να τερματιστεί η σημερινή κατάσταση, είναι δηλωμένη με τον πιο επίσημο τρόπο.
Η διάθεση της Αθήνας για να «τα βρει» με την Τουρκία και να απαλλαχθεί από την τεράστια αιμορραγία των αμυντικών δαπανών είναι επίσης και δεδομένη και από μένα τουλάχιστον απόλυτα κατανοητή.
Η Ουάσιγκτον επίσης θέλει να κλείσει όλα τα ζητήματα που κληρονόμησε ο 20ος αιώνας και οι γεωπολιτικοί σχεδιασμοί του Ψυχρού Πολέμου.
Μένει να αποφασίσει τι σκατά θέλει η Κύπρος, με τι όρους, και με ποιον τρόπο.
Η Διεθνής Κοινότητα-και κυρίως η Ευρωπαϊκή, δεν θα επιτρέψει επί μακρόν να υπάρχει στους κόλπους της ένα μη αναγνωρισμένο «κράτος» με μη αναγνωρισμένους πολίτες δεύτερης κατηγορίας στον οποίο γεννιούνται παιδιά χωρίς πατρίδα. Αυτό το τελευταίο, είναι κάτι που και εμένα με εξοργίζει.
Από την άλλη, η Τουρκία πιστεύω πως συνεχίζει να έχει τις ίδιες «ορέξεις» στην Κύπρο, δηλαδή επιθυμεί τον πλήρη έλεγχο της νήσου-πράγμα αρκετά εύλογο αν σκεφτεί κανείς πως η Κύπρος είναι στην κυριολεξία μία σφήνα στο μαλακό της υπογάστριο
Σε αντίθεση με το παραπάνω τώρα, θα πω, ότι δεν θα μπορέσουμε να υπάρξουμε αν η καχυποψία διαιωνισθεί. Η Τουρκία, κυριολεκτικά δίνει μια εξαιρετικά τιτάνια μάχη με την πολιτική της ηγεσία για να κάνει βήματα μπροστά. Δεν ξέρω αν είδατε την μόλις χθεσινή χοντρή σύγκρουση Ερντογάν –Κεμαλιστών στην Εθνοσυνέλευση για το θέμα των Κούρδων.
Και για αυτό βρήκα παντελώς άτυχη και απαράδεκτη και ερασιτεχνική τη δήλωση Χριστόφια περί…Ναζιστικής Τουρκίας. Δεν λέγονται αυτά τα πράγματα, όταν την ίδια στιγμή ως κράτος στηρίζεις την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ευρώπη. Έλεος και πάλι!
Το παζλ είναι πολυδαίδαλο και δεν σηκώνει συναισθηματισμούς, προς καμία κατεύθυνση.
Σταματάω εδώ, γιατί κοντεύω να γράψω δεύτερο άρθρο. Όλα αυτά που ανέφερα, είναι προβληματισμοί και ερωτηματικά που με στοιχειώνουν…
[Η Διεθνής Κοινότητα-και κυρίως η Ευρωπαϊκή, δεν θα επιτρέψει επί μακρόν να υπάρχει στους κόλπους της ένα μη αναγνωρισμένο «κράτος» με μη αναγνωρισμένους πολίτες δεύτερης κατηγορίας στον οποίο γεννιούνται παιδιά χωρίς πατρίδα. Αυτό το τελευταίο, είναι κάτι που και εμένα με εξοργίζει.]
Σε εξοργίζει πιοτερο τα τουρκακια που γεννιούνται χωρις πατριδα στην κατεχομενη πατριδα ΜΑΣ απο τα Ελληνοπουλα που γεννιουνται σε μιση πατριδα ρε;
Ανώνυμος 7:03 μμ :
Σε εξοργίζει πιοτερο τα τουρκακια που γεννιούνται χωρις πατριδα στην κατεχομενη πατριδα ΜΑΣ απο τα Ελληνοπουλα που γεννιουνται σε μιση πατριδα ρε;
Μονολεκτικά:ΝΑΙ
Λίγο πιο αναλυτικά:
Κανένα παιδί,μα κανένα δεν μας χρωστάει απολύτως τίποτα. Εμείς του χρωστάμε.
Το παιδί που γεννιέται εδώ, γεννιέται σε ένα αναγνωρισμένο, εύπορο κράτος μέλος της Ε.Ε.
Το παιδί που γεννιέται λίγα χιλιόμετρα από τα σπίτια μας, δεν έχει επίσημη πατρίδα, δεν έχει αναγνωρισμένα εκπαιδευτικά ιδρύματα, και ζει σε ένα "κράτος" συμμορία, πλυντήριο παγκόσμια ανομίας.
Αυτό το παιδί, και το κάθε παιδί που είναι σε ανάλογη μοίρα, για οποιοδήποτε λόγο με νοιάζει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο που γεννιέται, μεγαλώνει και ζει σε κανονικές συνθήκες.
Οπότε επαναλαμβάνω, ΝΑΙ
ξέχασα να σου επιστρέψω το "ρε". Κράτα το να το χαίΡΕσαι.
Ξεκινήσε νέα κουβέντα: Σαμαράς ή Μπακογιάννη;
http://kypriakokafeneio.blogspot.com
Με το συμπάθειο Πο.Πη. αλλά αφοδευμένη την έχω την "καθαρή άποψη" από μέρους τους πλέον.
Όπως και τον όποιο "νέο σχηματισμό" μας προκύψει στο μέλλον με πρόφαση ακριβώς αυτή την "καθαρότητα".
Το ζητούμενο πλέον είναι το πως θα παραχθεί έργο πέραν και πάνω από τα κόμματα. Πως ο κόσμος θα αναλάβει δικές του πρωτοβουλίες;
Το ζητούμενο πλέον είναι το πως θα παραχθεί έργο πέραν και πάνω από τα κόμματα. Πως ο κόσμος θα αναλάβει δικές του πρωτοβουλίες;
Συμφωνώ και επαυξάνω. Βλέπεις να υπάρχει κάτι προς αυτή την κατεύθυνση;
Και κάτι άλλο. Είναι δυνατόν ο κόσμος οι Πολίτες να αναλάβουν πρωτοβουλίες σε ζητήματα όπως το Κυπριακό την Εισβολή την Κατοχή και όλες τις συνεπακόλουθες πολυπλοκότητες; Το θεωρώ περίπου αδύνατο, ανέφικτο αλλά και ανεδαφικό. "Τεχνικά" αδύνατο.
Αν έχω άδικο, εξήγησέ μου...
Χρήστη-Χρήστρια με το ψευδώνυμο ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΩ διέγραψα την "καταγγελλία σας γιατί θεωρώ απόλυτα αντιδεοντολογικό το περιεχόμενο του κειμένου σας όσο είναι ανυπόγραφο επειδή κάνετε αναφορά σε συγκεκριμένο άνθρωπο.
Επώνυμη αναφορά με καταγγελτικά στοιχεία από ανώνυμο δεν μπορεί να γίνει, μιλάμε για σπίλωση υπολήψεων και δημιουργία εντυπώσεων.
Αν έχετε κάτι συγκεκριμένο να πείτε κάντε το επωνύμως. Αν δεν μπορείτε για λόγους που θα σεβαστώ, στείλτε μου e mail.
Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορώ να αφήσω το μήνυμά σας στο ιστολόγιο μου όσο είναι ανυπόγραφο.
Ευχαριστώ.
Αγαπητέ PolitisPittas,
Σε χαιρετώ!
Αφού είπες και μετά ξείπες [για τη συμμετοχή σου σε συζητήσεις – στην Blogόσφαιρα – για το κυπριακό], επέτρεψε και σε ΜΕΝΑ μια παρέμβαση για κάποιες σκέψεις και σχόλια...
[Κατά νουν είχα και πρόθεση μου ήταν να γράψω κάποια σχόλια πάνω σε κάποιες σκέψεις που εκφράστηκαν για το κυπριακό στο post σου για το Τείχος του Βερολίνου, αλλά δυστυχώς ΔΕΝ πρόλαβα ... ΜΑΣ πρόφτασαν άλλα γεγονότα και συμβάντα ... Η συζήτηση για τες διαγραφές blogs ...]
************
Κατ’ αρχάς θέλω να δηλώσω ότι ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΕΝ ΑΣΠΑΖΟΜΑΙ την θεωρία [η την τακτική] να επιμερίζουν σ’ όλους [τους υφιστάμενους πολιτικούς και κομματικούς σχηματισμούς] εξ ίσου και τις ίδιες ευθύνες για ότι κακό στραβό κι ανάποδο τεκταίνεται γύρω μας, όπως ας πούμε για τες τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις [αλλά και μη εξελίξεις] ... Θεωρώ πως τέτοιες συλλογιστικές είναι ισοπεδωτικές για την πολιτική ζωή ... Οι διαφορικές ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις και προσεγγίσεις αποτελούν και τη βασική αιτία για την ύπαρξη διαφορετικών κομμάτων ... Τα κόμματα με τη σειρά συνήθως αντανακλούν [και εκπροσωπούν] διαφορετικά οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα ... Γι’ αυτό και θεωρώ το “Έλεος”, υπερβολικό, όταν μάλιστα η κριτική ΣΟΥ αγαπητέ Blogοδεσπότα ΔΕΝ λαμβάνει υπ’ όψη τα συλλογικά πολιτικοοικονομικά συμφέροντα που ούτως ή άλλως, υπάρχουν πίσω από τους πολιτικούς [παραταξιακούς] σχηματισμούς ...
Πέραν τούτου αυτή είναι και η μορφή πολιτικής οργάνωσης που έχουμε σήμερα στην κοινωνία και μέχρι να καταφέρει η κοινωνία να παράξει [σωστή αυτή η λέξη;] “… έργο πέραν και πάνω από τα κόμματα … [και] πως ο κόσμος θα αναλάβει δικές του πρωτοβουλίες ...”, [όπως λαλεί ο Mouflonας], αυτή θα έχουμε ... Κι εγώ το “… θεωρώ περίπου αδύνατο, ανέφικτο αλλά και ανεδαφικό …”
Ακόμα αυτές οι προσεγγίσεις οι οποίες δαιμονοποιούν τα κόμματα ή που θέλουν να κοιτάξουν τα πολιτικά δρώμενα αποστασιοποιημένα από τις κομματικές αντιπαλότητες [λες και τούτες αποτελούν ανούσια γαϊδουρινά πείσματα] καταφανώς παραγνωρίζουν πως οι αντιπαραθέσεις έχουν και τα κοινωνικοοικονομικά τους αίτια και στηρίζονται σε συλλογιστικές που ο καθένας μας έχει αναπτύξει στη βάση του κοινωνικοοικονομικού του status, των επιδράσεων του υπερβάλλοντα κοινωνικού του χώρου, της παιδείας και της κουλτούρας του ... Γι’ αυτό και θεωρώ ως εκδηλώσεις έντονου συναισθηματικού μελοδραματισμού [και μακράν του ρεαλισμού της ζωής – οι συγκρούσεις σ’ όλα τα επίπεδα της ζωής είναι καθημερινό φαινόμενο] τις δραματικές εκκλήσεις για ενότητες και τις κατηγορίες προς του πολιτικούς γιατί δεν ομονοούν [και δεν τα βρίσκουν – άραγε πόσο εφικτό είν’ αυτό ή πως θα μπορούσαν να τα βρουν;], λες και αρέσκονται να παίζουν το ρόλο του “κακού” και του αναίσθητου, αδιαφορώντας για το λεγόμενο “εθνικό συμφέρον”! Πράγματι πιστεύεις ότι το ΑΚΕΛ και ο ΔΗΣΥ, θα μπορούσαν να καταλήξουν σε συμφωνία ... Δεν βλέπεις ότι κι ο ΔΗΣΥ είναι χωρισμένος σε δύο στρατόπεδα;
Αυτά, ως μια γενικότερη τοποθέτηση για την ώρα [γιατί ο χρόνος μου είναι περιορισμένος] ...
**********
Υ.Γ.: Το σχόλιο που διέγραψες την διάβασα στο blog τους ΧριστοφοΓουοτσσιανούς όπως και στο blog του Μιχάλη [όπου άφησα κι ένα σχετικό σχόλιο] ... Οφείλω να πω ότι συμφωνώ με την πράξη σου να διαγράψεις το σχόλιο [όπως τελικά έκαμαν και οι ΧριστοφοΓουοτσσιανοί – μετά από εισήγηση κάποιου Ανώνυμου] μια και αποτελεί μια ανοίκεια, ανέντιμη και ατεκμηρίωτη επίθεση κατα συγκεκριμένου ατόμου και μάλιστα από Ανώνυμου. Και δεν θα ανοίξω κανένα ασκό του Αιόλου κάνοντας συγκρίσεις [ή υποβάλλοντας απορίες για το που τυχόν πήγε η ελευθερία της έκφρασης για κάποιο που για τους δικούς του λόγους δεν μπορεί να αποκαλύψει την ταυτότητα του] μια και το θέμα μας είναι άλλο ...
Anef_Oriwn
Τρίτη 17/11/2009 – 7:48 μ.μ.
το κυπριακό δεν είναι ένα πρόβλημα κι αυτό γιατί για τους ανθρώπους δεν είναι ζωτικό πράγμα το κράτος, το έθνος, τα σύνορα
είναι μια εκμεταλλευτική υπόθεση φανατικών και αγράμματων ανθρώπων δήθεν ότι πονάνε οι άνθρωποι κυπριακά, γεωπολιτικά
και είναι φασιστικό πράγμα να συγκρίνει κανένας την υγεία του με την εκμεταλλευτική προπαγάνδα, που είναι ο ελληνισμός, η πολιτική (πολιτικά δρώμενα δεν υπάρχουν)
και όλα αυτά και τα άλλα εκείνα τα πολυσιχαμένα
δυστυχώς όμως έχουμε χάμω να μιλάμε με χαμηλού ατομικού επιπέδου άτομα, που υστερούν εξιστορήσεις αναπνονοητικώς, γιατί πιστεύουν ότι είναι σημαντικα και σπουδαία άτομα επειδής ομιλούν για πολιτική τυγχάνοντας, που πόσο κύρος νιώθουν εισφέροντας αναλύσεις επί αναλύσεων και προσωπικές συγκρίσεις εαυτών, ας πούμε, με τα αιώνια και τα αναλλοίωτα του κατηχητικού της ανοησιάρας των
Άνευ, δεν επιμερίζω εξ ίσου τις όποιες ευθύνες. Αν όμως αρχίσω σε ένα τέτοιο άρθρο να κάνω τις κατά τη γνώμη μου ποσοστώσεις ευθυνών, τότε ενδεχομένως ο λόγος μου να θεωρηθεί ως μεροληπτικός υπέρ του Α ή του Β κόμματος, κάτι που στο συγκεκριμένο άρθρο ήθελα να αποφύγω. Δεν αναφέρομαι στις Πολιτικές Ιδεολογίες που κινούν ή υποτίθεται πως κινούν τα διάφορα κόμματα, το άρθρο εστιάζει στην αναγκαιότητα ΚΑΘΑΡΟΥ ΛΟΓΟΥ εκ μέρους ΟΛΩΝ αναφορικά με το ΚΥΠΡΙΑΚΟ και ΣΤΗΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ (κατά τη γνώμη μου) ΑΝΑΓΚΗ να παραμερισθούν οι όποιες ιδεολογικές διαφορές ΜΟΝΟ στο συγκεκριμένο ζήτημα. Το Κυπριακό, δεν είναι «ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ» ζήτημα, είναι καθαρά ΠΟΛΙΤΙΚΟ μια φράση που «κλέβω» από τον φίλο Μ. Μιχαήλ και με την οποία τείνω να συμφωνήσω απόλυτα.
Ένας άλλος φίλος με τον οποίο επικοινωνώ τακτικά μέσα από το διαδίκτυο, τελευταία μου έλεγε σα κάποια μηνύματά του πως ο «κόσμος έχει ανάγκη από ελπίδα και προοπτική»
Εγώ επιμένω σε μία απλή εξίσωση (με την μαθηματική έννοια):
1ον. Όλες οι δυνάμεις που έχουν πραγματικό περιθώριο συγκλίσεων πάνω στη φόρμουλα επίλυσης του Κυπριακού, θα πρέπει ΤΩΡΑ να Συναντηθούν σε αυτή τη φόρμουλα. Και εννοώ με αυτό, όσα εξηγώ στο άρθρο. Δεν μιλάω μόνο για το ΑΚΕΛ και τον ΔΗΣΥ αλλά για όλα τα επιμέρους «μέτωπα» που έχουν άποψη και μάλιστα επίμονη άποψη για το Κυπριακό. Θεωρώ ΚΡΙΣΙΜΟ το ξεκαθάρισμα του τοπίου. Είναι ο μόνος τρόπος να καταλάβει ο κόσμος το τι λένε ΟΛΕΣ οι δυνάμεις ώστε να μπορέσει νηφάλια να αποφασίσει όταν θα έρθει η καίρια ώρα της αποδοχής ή της απόρριψης εκ νέου ενός Σχεδίου Λύσης.
Ασφαλώς και λαμβάνω υπόψη μου τα Οικονομικά Συμφέροντα που παίζουν και μάλιστα χοντρά πίσω από τους Πολιτικούς Σχηματισμούς.
Γνωρίζω «επαγγελματίες» θετικούς στην οποιαδήποτε λύση επειδή θα βγάλουν λεφτά από ένα ΝΑΙ.
Γνωρίζω «επαγγελματίες» αρνητικούς στην οποιαδήποτε λύση επειδή τους βολεύει το σημερινό απαράδεκτο στάτους που οδηγεί μαθηματικά στη διχοτόμηση.
Και γνωρίζω και ανθρώπους ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΕΣ που πάνε κόντρα στο «προσωπικό» ή επιχειρηματικό συμφέρον τους και ΑΓΩΝΙΟΥΝ για τον τόπο με διαφορετικές αξίες ή ανάλυση κάποιες φορές. Και δεν είναι λίγοι αυτοί και για αυτό έχω κυριολεκτικά σιχαθεί τα «κοσμητικά» επίθετα που εκτοξεύονται.
Γνωρίζω επίσης- όπως έγραφα σήμερα στον Λεξιπένητα- πως υπάρχουν στοιχεία, ντοκουμέντα από το παρελθόν κλπ, που θα έκαναν κυριολεκτικά σκόνη πολλά από τα κοκοράκια που σήμερα τρέχουν στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις και ψεύδονται ασυστόλως. Αλλά είναι πράγματα που κάποιοι ΑΡΜΟΔΙΟΙ με τα ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ στοιχεία θα πρέπει να αναλάβουν την ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ να τα πουν στον Κυπριακό Λαό. Διότι αν τα πω εγώ ή εσύ θα είναι «τζούφια» θα μοιάζουν με θεωρίες συνομωσίας.
Ναι, ο επίσημος ΔΗΣΥ σε επίπεδο ηγεσίας, πρέπει να αναλάβει ΕΥΘΥΝΕΣ.
Ναι, το ΔΗΚΟ η ΕΔΕΚ κλπ πρέπει να αναλάβουν τις δικές τους.
Όλοι πρέπει να αναλάβουν ιστορικές ευθύνες ακόμα και αν κινδυνεύσουν να διασπαστούν.
Θα μου πεις δεν βάζω το ΑΚΕΛ στη μέση.
Το βάζω. Το ΑΚΕΛ είναι το βασικό κόμμα της Κυβέρνησης και είναι η δική του «φιλοσοφία» που διαπνέει αυτή τη στιγμή τη διαχείριση του Κυπριακού.
Προσωπικά έχω διατυπώσει αρκετές επιφυλάξεις για αυτή τη διαχείριση την οποία σε κάποια σημεία τη θεωρώ (γνώμη μου είναι) ως ατυχή ή και ερασιτεχνική κάποιες φορές. Το ΑΚΕΛ οφείλει και αυτό να μιλήσει καθαρά. Και να μιλήσει καθαρά και σε σχέση με το παρελθόν, με αποφάσεις που έχουν παρθεί ΟΜΟΦΩΝΑ από όλους σε ανύποπτο χρόνο βάσει των οποίων προσδιορίζει την πολιτική του.
Έτσι όπως εξελίσσεται η διαδικασία, η κοινωνία είναι αμέτοχη και κατά συνέπεια αδιάφορη και χωρίς όραμα. Μια τέτοια κατάσταση, θα οδηγήσει σε ένα αποτέλεσμα δημοψηφίσματος (αν φτάσουμε εκεί) το οποίο φοβάμαι πως θα αναδείξει ένα αποτέλεσμα σχετικά διφορούμενο, δηλαδή με εξαιρετικά κοντινή διαφορά μεταξύ των πλευρών. Αυτό, προσωπικά το θεωρώ απλώς καταστροφικό. Διότι ανάμεσά μας κυκλοφορούν ουκ ολίγοι αδίστακτοι που θα θελήσουν να δυναμιτίσουν το αποτέλεσμα , όποιο κι αν είναι αυτό.
Ναι, είμαι αποστασιοποιημένος από τα πολιτικά κόμματα ανεξάρτητα από την αριστερή μου αντίληψη και την αλλεργία που μου προκαλούν οι πάσης φύσεως εθνικιστές γιατί νιώθω, εισπράττω, αντιλαμβάνομαι τον πολιτικό βίο του τόπου ως εξαιρετικά πρωτόγονο και ανεπεξέργαστο. Και αυτό, λόγω του Κυπριακού το οποίο συνεχίζει και υπάρχει πάνω από την κοινωνία ως ανασχετικός φραγμός και ίσκιος σε κάθε ουσιαστική πρόοδο και παράγει αρρωστημένες πολιτικές- οικονομικές εξαρτήσεις στους πιο κατά τα άλλα ετερόκλητους κύκλους που χωρίς το Κυπριακό δεν θα μπορούσαν να συναντηθούν πουθενά.
δεν υπάρχει βίος ένας πολιτικός
υπάρχει εκμετάλλα
είναι σκληρή απλούστα και μηδενισμός απάνθρωπος να λέμε η Πολιτική και ο πολιτικός βίος
γιατί πολλές αντί να συμβολίζουμε συμβολιζόμαστε και εμβολιζόμαστε αποκλειστικώς με πράγματα ασήμαντα, εκμεταλλευτικά
κι αυτό το παραμύθι, η θεωρία συνωμοσίας ότι πίσω από τα ασήμαντα κρύβεται η ψυχή, πρέπει να το σταματήσουμε
αλλά δεν με το καραβο-
θα..
τα οικονομικά συμφέροντα είναι πίσω από τους πολιτικούς σχηματισμούς, που πολιτικάντικοι βεβαίως είναι, αλλά πολιτικάντικοι γιατί είναι, και ποιος βρίσκεται από τα οικονομικά συμφέροντα όπισθεν; η εκμετάλλα.
δηλαδή αν έχω σαν επιχείρημα το οικονομικό συμφέρον, αυτό τι σημαίνει ρε μάγκα μου, ότι εγώ πιστεύω στην οικονομία όπως ο καπιταλιστής σε αυτήν, αυτός δια να κάμει κέρδος, εγώ για να αποβλακώνομαι, να υπαλληλίζω.
κλπ
ύστερα οι λύτες του κυπριακού θα γίνουν άτομα δίχως εκμεταλλευτική νοοτροπία, μετά την επίλυση.
επίλυση πρέπει να γίνει, μάλιστα ως προϋπόθεση για να καταργηθεί η απανθρωπιά, έτσι πρέπει να γίνει. βεβαίως.
ποιος προσπαθεί να πείσει τους ανθρώπους ότι θα είναι ευτυχισμένοι αν λυθεί το κυπριακό; και γιατί. εγώ ξέρω. είναι ο εκμεταλλευτής, που λέει: εγώ θα τους μεταχειριστώ. τι θέλουν; εντάξει. θα το έχουν. θα τους πείσω ότι κάτι πρέπει να κάνουν για μένα πρώτα και ύστερα θα τους δώσω. κάτι άλλο μετά απαίτημα -ντιλ- θα έχουν από μένα.
βαρετά πράγματα.
Δημοσίευση σχολίου