Στήλη Άλατος

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket
Καλώς Ήρθατε στη Στήλη Άλατος. Η Στήλη, δημοσιεύεται κάθε Σάββατο, ταυτόχρονα στην Κυπριακή εφημερίδα Πολίτης και στο ελληνικό portal TVXS. Κάποιες φορές, αν το επιβάλλει η επικαιρότητα γράφω και ανεβάζω κείμενα μόνο για διαδικτυακή χρήση. Κάτω από τα άρθρα, όπως σε όλα τα ιστολόγια, υπάρχει χώρος για σχολιασμό. Moderation, δεν κάνω. Για αυτόν τον λόγο όμως είμαι αυστηρός σε σχόλια επιθετικά που δεν σέβονται την οποιαδήποτε Άλλη άποψη ή είναι επιθετικά κατά κοινωνικών και φυλετικών ομάδων. Ύβρεις και προσωπικές επιθέσεις διαγράφονται χωρίς συζήτηση.

Συντονιστείτε τώρα στους 107, 6

Κινούμενη Άμμος. Κάθε Σάββατο 6-8 μ.μ στον 107,6 ή στο : www.1076.eu Στο shoutbox, το συζητάμε ζωντανά! Από τον Bach στον Dylan και από τον Beethoven στους Beatles και τους Felice Brothers,όλα είναι Μουσική 107.6 ΓΙΑ ΑΚΡΟΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Σάββατο 16 Μαΐου 2009

Ένα συνέδριο για την Ποίηση

«Λανθάνουσα κοινή ανθρώπινη ανάγκη για ουρανό».
Αυτός, ήταν ο ορισμός για την Ποίηση που έδωσε ο Μίλτος Σαχτούρης, ενώ, ο Γιώργος Σεφέρης είχε πει πως η Ποίηση έχει τη ρίζα της στην ανθρώπινη ανάσα.

Ψηλαφώντας κάποια στιγμή τις σκέψεις μου, είχα γράψει, πως η Ποίηση είναι ο Λόγος της Μνήμης (χωρίς ασφαλώς να επιχειρώ ούτε την ελάχιστη σύγκριση με τα προαναφερθέντα μεγέθη).
Και εννοούσα, εκείνης της Μνήμης που εκτείνεται εξ ίσου στον παρελθόντα και στον μέλλοντα χρόνο.
Ίσως, γιατί η ίδια η ποίηση σαν διαδικασία είναι ένα τελετουργικό σε ενεστώτα διαρκείας.

Την περασμένη εβδομάδα λοιπόν, έγινε στην Αθήνα το Συνέδριο στη μνήμη του αείμνηστου Τάσου Λειβαδίτη με θέμα «Η Ποίηση Σήμερα».
Ένα συνέδριο την σημαντικότητα του οποίου υπογράμμισαν συμμετοχές υψηλού επιπέδου, το οποίο δεν θα είχε γίνει αν δεν είχε υπάρξει η αρωγή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και του Μορφωτικού Ίδρύματος της Ένωσης Συντακτών (ΕΣΗΕΑ).
Όπως όμως όλοι ομολόγησαν από το βήμα, τίποτα δεν θα είχε γίνει αν δεν υπήρχε ο Ποιητής και Συγγραφέας Γιώργος Δουατζής που αντλώντας δύναμη από τη μακρά σχέση του με τον Τάσο Λειβαδίτη γέννησε την Ιδέα, μορφοποίησε το Όραμα και έβαλε την μεγαλύτερη μερίδα κάματου προκειμένου το Συνέδριο να πάρει σχήμα, μορφή και οντότητα.
Είχα την τιμή και τη χαρά να προσκληθώ, και έτσι επιχειρώ κατά το δυνατόν να μεταφέρω την ατμόσφαιρα.

Το Συνέδριο, είχε μία καλή ροή με καθαρά ακαδημαϊκές εισηγήσεις μεταξύ των οποίων παρενέβαιναν έλληνες και ελληνίδες ποιητές και ποιήτριες με απαγγελίες έργων τους.

Ήταν γοητευτική αυτή η αντίστιξη καθώς ο περί ποίησης ακαδημαϊκός λόγος είχε ως διάδοχο, τη ζωντανή ποίηση.

Κάποιες φορές μάλιστα, όταν η ποιότητα του ποιητικού λόγου ήταν εξαιρετικά υψηλή, ο χώρος μεταβάλλονταν ως όφειλε, σε εκκλησία.

Όπως όταν απήγγειλε ο Γκανάς ο Μαρκόπουλος , ο Βέης, κ.α.
Ο ποιητικός λόγος, είναι η πληρέστερη μορφή προσευχής, είναι η στιγμή που ο λόγος ακινητοποιεί τον χρόνο.

Κάτι που έχει μια ιδιαίτερη αξία, είναι πως ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ήθελε να έρθει στο Συνέδριο όχι για να το «ευλογήσει», αλλά, για να απαγγείλει Τάσο Λειβαδίτη που αγαπά βαθειά.

Και έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία για τη μιζέρια του τόπου, πως η επιθυμία του δεν πραγματοποιήθηκε γιατί η «ιερά σύνοδος» δεν το θεώρησε...πρέπων.
Δεν αξίζει καν, περαιτέρω σχολιασμού.

Ένα άλλο μελανό σημείο (από τα ελάχιστα) ήταν κάτι καμαρωτά παγώνια, που ενώ ήρθαν να τιμήσουν έναν από τους πιο σεμνούς και χαμηλόφωνους ποιητές της νεώτερης Ελλάδας, επιχείρησαν να λερώσουν την ατμόσφαιρα με τις κουτσουλιές τους.
Δυστυχώς, η μικρότητα ζει και βασιλεύει και σε αυτούς τους κύκλους ακόμα και από ανθρώπους που παράγουν σοβαρό έργο.
Η «παιδεία» του κλασικού ελληνικού «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε» έχει τον χώρο της παντού.

Ωστόσο!!!
Ήρθε απροσδόκητο πλήθος κόσμου, να παρακολουθήσει, να ακούσει, να παρέμβει.
Από αρκετά νέα παιδιά που εμφανίστηκαν, ειδικά το Σάββατο, μέχρι κάποιες απίθανες φυσιογνωμίες ανθρώπων, που θύμιζαν μια Ελλάδα που φθίνει, αλλά ακόμα υπάρχει.

Λαμπρό παράδειγμα, ένας γλυκύτατος κύριος κοντά 70 χρόνων, που ήταν εκεί και τις δύο ημέρες.
Τον έβλεπα να ακούει τα πάντα, να σημειώνει με μανία, και μετά στα διαλλείματα να κάθεται μόνος σε μια γωνιά και να πίνει το καφεδάκι του.
Είχα αποφασίσει μέσα μου, πως θα είναι κάποιος Φιλόλογος, κάποιος καθηγητής.
Τη δεύτερη μέρα, με πλησίασε και άρχισε να μου μιλά με ενθουσιασμό για ορισμένα πράγματα που άκουσε, έκανε εξαιρετικά εύστοχες παρατηρήσεις, διάνθισε τον λόγο του με αναφορές στον Σεφέρη και τον Έλιοτ.
Κάποια στιγμή, θυμήθηκε να μου συστηθεί.
Είπε το όνομά του, το οποίο δεν αναφέρω γιατί δεν είμαι διόλου σίγουρος πως θα ήθελε κάτι τέτοιο και μου αποκάλυψε την ιδιότητά του: Φοροτεχνικός, κάπου έξω από το Ξυλόκαστρο.
Και έκαμε τον κόπο, να πάρει το τρένο από εκεί, να νοικιάσει δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο κάπου στην Ομόνοια γιατί : «ε, κύριε Πήττα, δεν είναι μεγάλη υπόθεση να βλέπει και να ακούει κανείς τόσους ποιητές μαζεμένους; Κάθε πότε γίνεται αυτό

Να σου πω την αλήθεια φίλτατε αναγνώστη, παρόλο που το Συνέδριο μου έδωσε αρκετές στιγμές μεγάλης ικανοποίησης και συγκίνησης, αυτή και μόνο η γνωριμία με τον συνταξιούχο φοροτεχνικό, η συνομιλία μαζί του και η θέα του καθάριου βλέμματός του, έφτασε και περίσσεψε. Θα τον θυμάμαι πάντα.

Τις εργασίες του Συνεδρίου, άνοιξε ο Υπουργός Πολιτισμού, που μεταξύ άλλων «δεσμεύτηκε» για την δημιουργία ενός τακτικού διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης.
Κατά πόσο η δέσμευση θα γίνει πράξη, άλλη υπόθεση.
Ο κος Σαμαράς, είπε τα λογάκια του κι έφυγε αμέσως, χωρίς να παρακολουθήσει έστω «για τα μάτια» μία συνεδρία ή μία απαγγελία.
Όπως χαρακτηριστικά παρατήρησε κάποιος, δεν θυμάμαι τώρα ποιος, αν είχε μείνει έστω και για λίγο παραπάνω, θα ήταν άλλου είδους άνθρωπος, άρα όχι υπουργός.

Ξεχώρισα πολλές εισηγήσεις. Για λόγους οικονομίας θα σταθώ αυτή τη στιγμή μόνο στην από στήθους εξαιρετικά συγκροτημένη ομιλία του Κώστα Γεωργουσόπουλου με θέμα «Το ποιητικό θέατρο».
Σημαντική αιχμή που έβαλε ο Γεωργουσόπουλος, η πλήρης, η απόλυτη απουσία κάθε έννοιας ζύμωσης μέσα στην Ελληνική Κοινωνία. «Γίνονται πράγματα» είπε.
Και συνέχισε: «γίνονται και συχνά είναι καλά ή και πολύ καλά. Αλλά, όλα γίνονται τυχαία, μεμονωμένα, και δεν υπάρχει καμιά τριβή ουσίας. Ούτε μεταξύ τους, ούτε με την κοινωνία.»
Σταμάτησε μετέωρος για λίγο σε αυτό το σημείο, κατανοώντας πως μόλις είχε θέσει ζήτημα που ίσως αξίζει ένα άλλο, ολόκληρο συνέδριο.

Γιατί βέβαια, μια κοινωνία στην οποία δεν γίνονται ζυμώσεις, δεν συγκρούονται γόνιμα οι στοχασμοί και οι δημιουργίες, είναι κοινωνία νεκρή και έτοιμη να παραδοθεί ολοσχερώς στην ευτέλεια.

Ελπίζω τα πρακτικά, να δημοσιευθούν και στο διαδίκτυο κάποια στιγμή.
Τελειώνω, με μια φράση που μου είπαν πολλοί αυτές τις δύο μέρες:
«Το νου σας στην Κύπρο

ΥΓ: Πολλοί θα αναρωτηθούν τι γυρεύει ή φωτογραφία μιας F1 στην κορυφή ενός τέτοιου άρθρου. Λοιπόν πρόκειται για μια μικρή έμμεση αναφορά στο εξαιρετικό ποίημα που ανέγνωσε ο Μιχάλης Γκανάς στο συνέδριο υπό τον τίτλο "Και ιδού ίππος πυρρός". Αν το ανέβαζα εδώ, νομίζω πως σχεδόν όλοι θα κατανοούσαν τον συμβολισμό. Ωστόσο, το ποίημα δεν το έχω μιας που είναι στα υπό έκδοση ποιηματά του στη συλλογή Άψινθος. Η απαγγελία του ποίηματος από τον Γκανά, ήταν μια από τις πιο ωραίες στιγμές του συνεδρίου.

39 σχόλια:

mojo rider ;-) είπε...

Γιώργο Πήττας, χαίρομαι πολύ που σε ξαναβλέπω στο πραγματικό σου σπίτ την ποίηση. Δεν ξέρω γιατί το lexima δεν εκπροσωπήθηκε στο Συνέδριο αν και από τα πιο παλιά ηλεκτρονικά βήματα Λόγου στο διαδίκτυο αλλά, εμείς, κάποιοι, ήρθαμε εκεί. Θα μου επιτρέψεις να πω δημοσίως αν και γράφτηκε και αλλού στο μπλογκ της Ρίτσας της Μασούρα, πως ο Δύων Ανατέλλων σου, ήταν ποιητικά Η στιγμή του Συνεδρίου. Αποστασιοποίηθηκες πέραν του επιτρεπτού Γιώργο Πήττα, ελπίζω η συμμετοχή σου ως Ποιητή στο Συνέδριο να σηματοδοτεί "ολική επαναφορά".

proudgaros είπε...

Ωραίος!

Φάληρος Κυπριώτης είπε...

Αν είναι να απέχεις "Κυπριακού" για άρθρα σαν αυτό, χαλάλι.

Unknown είπε...

!!!12:19,12:38,12:40!!!
Συντονισμένοι ήσασταν;;;;

@mojo rider, ωραίο ψευδώνυμο που παραπέμπει ασφαλώς στους Doors. Για το Lexima δεν έχω ιδέα ήδη όμως έστειλα email στον Γ.Δουατζή με σχετικό έρώτημα, ο οποίος χτες με πληροφόρησε για το σχόλιο που αναφέρεις και εσύ στο ιστολόγιο της δημοσιογράφου Ρίτσας Μασούρα. Τι άλλο να πω πέρα από το ευχαριστώ; Δεν "αποστασιοποίηθηκα" στην πραγματικότητα ακριβώς, τέλος πάντων μεγάλη συζήτηση δεν είναι για εδώ. Προσπαθώ να ξαναβρώ τον βηματισμό μου σε ορισμένα πράγματα και ναι, το συνέδριο έπαιξε αν θέλεις ένα ρόλο όχι μόνο "συμβολικό".

@Περήφανε Γάρε και Φάληρε, ευχαριστώ!

Ανώνυμος είπε...

Τι αρθρο!

Απόστολος Μακρίδης είπε...

Γιώργο, επέτρεψέ μου να εκφράσω κάποιες σκέψεις μου για την ποίηση στη σύγχρονη Κύπρο:

Ποιο είναι το πολιτιστικό μας μέλλον, όταν πηγαίνεις σε μεγάλο κυπριακό εκδοτικό οίκο (που υποτίθεται νοιάζεται για τη λογοτεχνία κι όχι για το κέρδος...) και σου λέει: "εγώ κύριε δεν εκδίδω ποίηση, διότι στην Κύπρο κανείς δεν διαβάζει ποιήματα. Αν θες όμως να εκδώσεις τα ποιήματά σου, κατέβαινε 1700 ευρώ..."

Το παραπάνω ελέχθη στον γράφοντα, όταν προσπαθούσε απεγνωσμένα να εκδώσει τα ποιήματά του. Ούτε ο Σεφέρης είμαι, ούτε κι ο Λειβαδίτης, όμως ο ποιητής γράφει ΚΑΙ για να διαβάζεται από τους συνανθρώπους του.

Τα συμπεράσματα εξάγονται ευκόλως...

Unknown είπε...

@mojo, επιστρέφω σε σένα, δεν γνωρίζω αν είσαι απλά φίλος της σελίδας lexima ή συντάκτης, πάντως από όσο είδα στην ίδια την ιστοσελίδα, δεν υπήρχε καν η παραμικρή αναφορά στο συνέδριο, μια αναγγελία, κάτι, ενώ ήταν γνωστό πως θα γίνει και γνωστοί οι διοργανωτές. Εξ όσων μαθαίνω, από πλευράς ηλεκτρονικών περιοδικών, όσοι ήρθαν και είχαν συμμετοχή, το είχαν επιδιώξει από νωρίς.

Unknown είπε...

@Ανώνυμε, τι εννοείς; Το "τι άρθρο!" μπορεί να σημαινει από το "τι καλό" μέχρι το "τι χάλια". Και αμάν με την απόλυτη ανωνυμία...

Unknown είπε...

@Απόστολε...γνωστά αυτά και θλιβερά πολύ. Συμβαίνουν και αλλού όμως και όχι μόνο στην Κύπρο ή στην Ελλάδα. Αλήθεια, πέρα από το Υλαντρο -που είναι εξαιρετικό- υπάρχει άλλο περιοδικό ανάλογου βάρους στην Κύπρο; Δεν ξέρω. Το αναφέρω γιατί πέρα από την έκδοση μιας συλλογής η δημοσίευση σε "ειδικά" περιοδικά, είναι χρήσιμη γιατί δεν παύει να είναι μία έκθεση. Όπως και η δημοσίευση σε κάποια ανάλογη ηλεκτρονική σελίδα. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο ελληνικό διαδίκτυο, ορισμένα εξαίρετα ψηφιακά περιοδικά Ποίησης τα οποία θα προσθέσω σύντομα στους δεσμούς της στήλης άλατος.

Στην Κύπρο, λόγω του μεγέθους του τόπου, υπάρχουν και αρκετά άλλα προβλήματα, δηλαδή της προσπάθειας "ελέγχου" ενός χώρου από ανθρώπους συχνά μικρούς και ζηλόφθονους που "σπρώχνουν" μόνο τους γλύφτες και τους αυλικούς τους. Και αυτό όμως, δεν είναι μόνο Κυπριακό φαινόμενο.

Οι άνθρωποι, διαβάζουν ποίηση. Και την αγαπούν και την αγκαλιάζουν όταν τη συναντούν. Πριν από λίγα χρόνια, ο ΑΣΤΡΑ είχε κάνει μια σειρά από ποιητικές νύχτες σε διάφορους χώρους και όταν ξεκίνησε η απόπειρα πίστευα πως θα είμαστε "μεταξύ μας". Και όμως! Η προσέλευση του κόσμου και η δίψα του ήταν αποκαλυπτική.

Άυτό, τονίζει στο έπακρο τις μέγιστες ευθύνες όσων έχουν έστω και λίγες δυνατότητες προώθησης του καλού...

Μιχάλης είπε...

Απόστολε,

Για να μην απογοητεύεσαι, θα σου πω ότι τα 1700 ευρώ δεν αφορούν μόνο την έκδοση βιβλίων ποίησης.
Το ίδιο ισχύει και για βιβλία άλλου περιεχομένου.
Και έχω την εντύπωση ότι παρά να εκδώσεις βιβλίο στην Κύπρο, σε συμφέρει καλύτερα στην Ελλάδα. Μπορεί να έχω και λάθος αλλά αυτή είναι η άποψη μου.


Γιώργο,

Τι άρθρο…

Μιας και αναφέρθηκες στον ΑΣΤΡΑ θα πω ότι δεν είναι μόνο οι ποιητικές βραδιές που έγιναν (και απ’ ότι ξέρω θα ξαναγίνουν).
Είναι και η πρωτοποριακή έμπνευση του Τάκη Χατζηγεωργίου να μεταδίδει ο σταθμός ηχογραφημένα ποιήματα είτε απαγγελμένα από τους ίδιους του ποιητές, είτε από άλλους.

Και είναι με ικανοποίηση που βλέπω ότι απλοί άνθρωποι του λαού, ζητούν κατά καιρούς να πάρουν κάποια από αυτά.

Μιχάλης είπε...

Διορθώνω προς αποφυγή παρεξηγήσεων

Τι άρθρο :-)))

(Δηλαδή καλό) :-)

ρίτσα είπε...

άρεσεν μου πολλά

άρεσεν μου και που με μετέφερες σε αυτό το συνέδριο, αλλά και η συνάντησή σου με ένα άθρωπο μαζί με την κατάρριψη ενός στερεοτύπου

ΚΑΠΕΤΑΝ είπε...

Αγαπητέ Γιώργο,

Συγχαρητήρια για το άρθρο. Τα όσα περιγράφεις μας κάνουν να ελπίζουμε ότι η Ελλάδα, που την είδαμε να καίγεται από ανόητους τον περασμένο χειμώνα, η Ελλάδα όπου κυριαρχούν τα "κους κους το μεσημέρι" και οι κάθε λογής παρλαπίπες, μπορεί ακόμη να παράγει πολιτισμό.

Δεν το γνωρίζα ότι γράφεις ποίηση.

Σου αφιερώνω λοιπόν ένα στίχο του Δώρου Λοΐζου, ευχόμενός σου καλή συνέχεια:

«Αν σε ρωτήσουν ποτέ ποιος αλλάζει τον κόσμο, οι ποιητές ή τα κόμματα, μην ντραπείς να τους απαγγείλεις δυο-τρεις στίχους»

Με ιδιαίτερη εκτίμηση,

ΚΑΠΕΤΑΝ

Unknown είπε...

@Μιχάλη, θα συμφωνήσω με όσα λες στον φίλο Απόστολο.

Αναφορικά με τον Άστρα! Ευχαριστώ που μου το θύμισες, στο πλαίσιο μιας συζήτησης στο συνέδριο, έκανα μία αρκετά έντονη εκτός προγράμματος παράμβαση, για να φέρω ως παράδειγμα τον Άστρα και την παρουσία της ποίησης και του βιβλίου ως αναπόσπαστο μέρος του προγράμματος του σταθμού και κυρίως τόνισα την αποδοχή που έχει αυτό από το κοινό. Ασφαλώς και "χρησιμοποίησα" τον Άστρα για να "κοπανήσω" τις ευθύνες των ΜΜΕ συνολικά και ειδικά στην Ελλάδα που έχουν κυριολεκτικά παραδοθεί στη φτήνεια. Σε πληροφορώ πως όσα είπα έκαναν μεγάλη εντύπωση και αρκετοί μετά μου ζήτησαν την ιντερνετική διεύθυνση του σταθμού.

Unknown είπε...

@Ρίτσα, ευχαριστώ. Αυτοί οι άνθρωποι, είναι πολλοί. Είμαι βέβαιος, το ξέρω. Δεν ξέρω ποιοι και γιατί επιμένουν πως είναι ελάχιστοι ή ανύπαρκτοι.

Unknown είπε...

@Καπετάν! Θα μου επιτρέψεις να πω, πως όσα έγιναν στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο είναι απείρως πιο περίπλοκα από το να τα "πακετάρουμε" σε μια φράση περί ανοήτων.... Δεν είναι έτσι απλά.

Σε ευχαριστώ για το κέρασμα των στίχων του Δώρου Λοϊζου!Είναι έξοχοι σε νόημα και πλήρεις αλήθειας.

mojo rider ;-) είπε...

Δεν ξέρω λεπτομέρειες γιατί το lexima δεν ήταν εκεί Γιώργο Πήττα. Δεν πειράζει δεν το ανάφερα "ανταγωνιστηκά". Και είναι αλήθεια πως το σάιτ δεν έγραψε τίποτα για το Συνέδριο!!!Στέλνω ι μέιλ.

ΚΑΠΕΤΑΝ είπε...

Δεν είπα ποτέ Γιώργο ότι τα πράγματα είναι απλά και δεν τα πακέταρα. Όποια κι αν είναι όμως η κοινωνική αιτία, που βεβαίως πρέπει να την ψάξουμε και να την αναλύσουμε, αυτοί που έκαιγαν τα πάντα ήταν ανόητοι.

Το να καις κάτι που δε σου ανήκει, το να βάζεις μπουρλότο σε όσα άλλοι κτίζουν με τον κόπο τους, είναι βανδαλισμός. Και σίγουρα ανοησία.

Και οπωσδήποτε δείχνει μια κοινωνική παρακμή. Την οποία αντιδιέστειλα με το Συνέδριο στο οποίο συμμετείχες.

Να είσαι καλά.

Unknown είπε...

@Καπετάν! ασφαλώς και κατάλαβα την αντιδιαστολή που έκανες και με της οποίας τη φιλοσοφία, συμφωνώ απόλυτα. Απλά, επειδή ό Δεκέμβρης του 2008 ήταν ένα πολυδιάστατο γεγονός και εξαιρετικά περίπλοκες αιτίες, επειδή τα όρια μεταξύ απελπισίας, οργής και ανοησίας είναι μερικές φορές θολά, επειδή έπεσε και συστηματική προβοκάτσια από συγκροτημένους μηχανισμούς, για αυτό έγραψα όσα έγραψα. Και μπορεί ο Δεκέμβρης να ήταν "ακραίος" να "έληξε" "άδοξα" με τη βοήθεια αρκετών υπηρετών του συστήματος, ωστόσο στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, γεννήθηκαν αρκετά και ποικίλα ακηδεμόνευτα κινήματα Πολιτών κάτι που έχει ήδη φανεί σε όσους παρακολουθούν από κοντά τα όσα τεκταίνονται στην Ελλάδα. Ο Δεκέμβρης ήταν ένα ακραίο, εκτός ελέγχου ταρακούνημα, σε μία βαθύτατα, εκτός ελέγχου αρρωστημένη και αφασική κοινωνία. Μεγάλη κουβέντα...δεν χωράει σε λίγες αράδες, είχα γράψει τότε δεν ξέρω και εγώ πόσα άρθρα εκείνες τις ημέρες, αλλά ψύχραιμα, και άλλα εν θερμώ (ομολογώ)

Ανώνυμος είπε...

"αν είχε μείνει έστω και για λίγο παραπάνω, θα ήταν άλλου είδους άνθρωπος, άρα όχι υπουργός."

αψογο!

Phivos Nicolaides είπε...

Στον ορισμό της ποίησης θα πρόσθετα: "η Ποίηση έχει βαθιά μέσα της όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα". Αξιόλογη και ενδιαφέρουσα εκδήλωση έστω κι αν δεν έμεινε ο κύριος υπουργός (διερωτάμε γιατί να έμενε!!). Στα παραλειπόμενα, την παράσταση δικαιολογημένα, φαίνεται, να την έκλεψε ένας εραστής της ποίησης, ένας ευθεντικός πνευματικός άνθρωπος της καθημερινότητας!

mojo rider;-) είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=C7IDgpwCgns

Το είδες;;; Γιατί δεν το ανεβάζεις εδώ να το δουν κι άλλοι;

Μιχάλης είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=C7IDgpwCgns

Πραγματικά ωραία απαγγελία

Μπράβο!

αιολος είπε...

Μιας και βάζετε ποιήματα, να βάλω και εγώ ένα όμορφο Κρητικό δημοτικό ποίημα:

http://www.youtube.com/watch?v=B9uW5DRV0xY&feature=related

αιολος είπε...

Και η σύγχρονη ελληνική ποίηση έχει επείσης όμορφους αντρίκιους στίχους:

http://www.youtube.com/watch?v=0KZfOCEEQAI&feature=related

αιολος είπε...

Οι ίδιοι στίχοι και έτσι:

http://www.youtube.com/watch?v=IrpQaRYb6R8&feature=related

αιολος είπε...

Εδώ μια απαγγελία στο στιλ Κατράκη




http://www.youtube.com/watch?v=MFmR7aqnlqE

αιολος είπε...

Εδώ ένα πανέμορφο ποίημα του Νίκου γρίτσι που τραγουδά ο Στέλιος Ρόκκος:

http://www.youtube.com/watch?v=VUTwkMIq5cg&feature=related

αιολος είπε...

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Στίχοι: Λεωνίδας Μαλένης

Χαρείτε το όμορφο τραγούδι : ΧΡΥΣΟΠΡΑΣΙΝΟ ΦΥΛΛΟ

http://www.youtube.com/watch?v=SMut7pF8eSc&feature=related

αιολος είπε...

Πανέμορφοι στίχοι για την Κυρήνεια από τον Νταλάρα

http://www.youtube.com/watch?v=YGNjQXztf1Q&feature=related

αιολος είπε...

Ένα όμορφο Κρητικό τραγούδι σύμβολο στον αντιδικατατορικό αγώνα του Ελληκού λαού:

http://www.youtube.com/watch?v=p2pVi-rpEh4&feature=related

αιολος είπε...

Ένα πανέμορφο Κυπριακό τραγούδι από την σύγχρονη ιστορία της νήσου:

http://www.youtube.com/watch?v=IW04HwGyDO8&feature=related

αιολος είπε...

Κε Πίττα είστε Έλληνας που ζει στην Κύπρο, έτσι;

Επειδή το ποίημά σας όπως το αποδίδεται στο youtube είναι δυσνόητο, μήπως θα μπορούσατε να το παρουσιάσετε σαν κείμενο; Για να το καταλάβει και ο "φτωχός" δικός μας νους;

Ανώνυμος είπε...

http://opusdays.blogspot.com/2006/03/blog-post_09.html

αιολος είπε...

Ευχαριστώ πολύ Κε Πίττα που μου στείλατε τους στίχους του ποιήματος, από ότι είδα έχετε γράψει κάποιο βιβλίο (προφανώς με ποιήματα), θα φροντίσω να το αγοράσω για να το διαβάσω, και απ ότι είδα αυτό το ποίημα είναι αφιερωμένο στην κόρη σας……..


Υπό αυτή την έννοια έχει κάποια συναισθηματική προσωπική αξία (προσωπικά μου άρεσε, το άκουσα από την απαγγελία σας και το διάβαζα ταυτόχρονα), σε ένα άνθρωπο με μικρή γνώση στα θέματα της ποίησης (όπως εγώ επί παραδείγματι), αυτό πως μπορεί να γίνει αντιληπτό (η ποίηση δεν πρέπει να έχει απήχηση στον λαό);


Διότι φαντάζομαι ότι ένα ποίημα δεν απευθύνεται μόνο στους γνώστες αλλά και στους ανθρώπους που δεν έχουν την τριβή που μπορεί να έχει η ειδικευμένη αυτή κατηγορία.

Εξ άλλου η ποίηση έχει κάποιο στόχο και δεν είναι προνόμιο μιας ελίτ πέφτω έξω;

ΔemΩΝ είπε...

Συγχαρητηρια Γιωργο!


Νυκτιπολος

ΔemΩΝ είπε...

θελω να πω φιλε μου πως δεν χρειαζονται εγκωμιαστικα σχολια απο μενα - οσοι γνωριζουν τοσο δα απο ποιηση αναγνωριζουν τις στιγμες μεγαλειου που φωλιαζουν στην φωνη σου

(μου αρεσε η απαγγελια σου, ακομα και αυτο το ελαχιστο τρακ στη φωνη σου τη χρωματιζε ομορφα)

Unknown είπε...

Αίολε, σε ευχαριστώ. Χαίρομαι πάρα πολύ που "συνομίλησες" με το ποίημα.

Αίολε, να σου πω την αλήθεια, δεν πιστεύω σε καμία ιδιαίτερη θεωρία πως ταχα η Τέχνη πρέπει να είναι για την ΄Τέχνη ή πως πρέπει να είναι για τον "λαό" κλπ. Νομίζω πως αν ο δημιουργός είναι ειλικρινής με τον εαυτό του και το έργο του, τότε απλά αντανακλά τον κόσμο του και την παιδεία του με αλήθεια.

Οι ποιητές στην αρχία Ελλάδα, έκθεταν τους εαυτούς τους διαρκώς στον κόσμο.

Η Κλασική μουσική, ήταν ¨λαϊκό είδος μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Άλλα είναι που άλλαξαν

Unknown είπε...

@ΔemΩΝ,ευχαριστώ.