Στήλη Άλατος

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket
Καλώς Ήρθατε στη Στήλη Άλατος. Η Στήλη, δημοσιεύεται κάθε Σάββατο, ταυτόχρονα στην Κυπριακή εφημερίδα Πολίτης και στο ελληνικό portal TVXS. Κάποιες φορές, αν το επιβάλλει η επικαιρότητα γράφω και ανεβάζω κείμενα μόνο για διαδικτυακή χρήση. Κάτω από τα άρθρα, όπως σε όλα τα ιστολόγια, υπάρχει χώρος για σχολιασμό. Moderation, δεν κάνω. Για αυτόν τον λόγο όμως είμαι αυστηρός σε σχόλια επιθετικά που δεν σέβονται την οποιαδήποτε Άλλη άποψη ή είναι επιθετικά κατά κοινωνικών και φυλετικών ομάδων. Ύβρεις και προσωπικές επιθέσεις διαγράφονται χωρίς συζήτηση.

Συντονιστείτε τώρα στους 107, 6

Κινούμενη Άμμος. Κάθε Σάββατο 6-8 μ.μ στον 107,6 ή στο : www.1076.eu Στο shoutbox, το συζητάμε ζωντανά! Από τον Bach στον Dylan και από τον Beethoven στους Beatles και τους Felice Brothers,όλα είναι Μουσική 107.6 ΓΙΑ ΑΚΡΟΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

Τέρμα το Κυπριακό.

Με άλλα λόγια, η Στήλη Άλατος από σήμερα και για ένα εύλογο χρονικό διάστημα δεν θα ασχοληθεί διόλου με το Κυπριακό.
Οι λόγοι είναι αρκετοί.
Οι σημαντικότεροι, είναι αφ ενός η ανάγκη του γράφοντος να επιστρέψει σε ζητήματα που θεωρεί σε προσωπικό επίπεδο πιο σημαντικά, όπως οτιδήποτε έχει σχέση με τον Πολιτισμό.

Αφ ετέρου, προτιμώ θέματα που μπορώ να δω κάπως πιο αποστασιοποιημένα, όπως η Ελληνική Πολιτική σκηνή και η αντίστοιχη Διεθνής.

Και ασφαλώς το Περιβάλλον και η Κλιματική Αλλαγή.

Στην Κύπρο, ζω τα τελευταία 7 χρόνια μόνο (πως πέρασαν τόσο γρήγορα!) και ομολογώ πως μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να «προσαρμοστώ» σε κάποιο χαράκωμα με τον τρόπο τουλάχιστον που αυτή η προσαρμογή μοιάζει να είναι απαιτητή από μια μεγάλη μερίδα, ανεξάρτητα από το τι πρεσβεύει αυτή η μερίδα.

Υπάρχει δε μία τάση που με αποθαρρύνει ακόμα περισσότερο:

Όλοι ή σχεδόν όλοι θεωρούν πως κατέχουν την Απόλυτη Αλήθεια και ακόμα και όταν καλούν σε διάλογο, αυτός εξελίσσεται σε διάλογο κωφών. Χαρακτηριστικό στοιχείο, η σταθερή εκ των προτέρων απαξία των θέσεων του άλλου, επειδή απλά είναι Άλλος.

Στο κάτω κάτω της γραφής, υπάρχει μία μεγάλη ποικιλία επαϊόντων επί του Κυπριακού, είτε επειδή πράγματι είναι, είτε επειδή έχουν αυτοχρισθεί ως τέτοιοι.

Δεν υπάρχει καμία ανάγκη για ακόμα έναν.
Οι λίγες γνώσεις μου στο ζήτημα , ο περιορισμένος χρόνος που ζω εδώ και η λογική (η όποια) που διαθέτω, περιορίζουν τις απόψεις μου σε ελάχιστες βασικές αρχές των οποίων προεξάρχει η ανάγκη της ιστορικής συνέχειας μέσα από την όποια λύση και η εμμονή στην ουσία του δημοψηφίσματος του 2004 που απέρριψε κατηγορηματικά το σχέδιο Άναν με την τότε συνεργασία όλων σχεδόν των δημοκρατικών δυνάμεων.

Δεν με ενδιαφέρει να εμπλακώ σε αυτό το παιγνίδι.
Μοιάζει με σήκωμα σκόνης που θολώνει τον ορίζοντα.

Μια σκόνη που ζαλίζει το βλέμμα πολλών καλών φίλων που έχουν αγνές κι άδολες αγωνίες για το μέλλον του τόπου και που ωστόσο βρίσκονται όχι μόνο σε διαφορετικά χαρακώματα αλλά όσο περνάει ο καιρός τα χαρακώματα γίνονται όλο και πιο βαθειά με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καμία σχεδόν αίσθηση στοιχειώδους επικοινωνίας.

Και βέβαια, για Όλους, φταίνε πάντα οι Άλλοι.

Προτιμώ λοιπόν τα πέρα από τον θολωμένο ορίζοντα, εκεί που υπάρχουν μεγέθη, αξίες και πρότυπα με διαχρονικό βίο, που συνιστούν τα πάγια σημεία αναφοράς της ύπαρξής μας.


Η μουσική και οι μουσικοί, η ποίηση και οι ποιητές, οι ωραίοι άνθρωποι και η ζωή.


Όλα αυτά, που οι εξουσιαστές κατά κανόνα εξοστρακίζουν από την καθημερινότητα, όλα αυτά που οι πάσης φύσεως «οπαδοί» ως άλλοι ζηλωτές της μίας ή της άλλης άποψης χλευάζουν έστω και άθελά τους.



Κλείνω αυτό το σημείωμα συμβολικά, με ένα ποίημα του ωραίου Τάσου Λειβαδίτη στη μνήμη του οποίου ήταν αφιερωμένο το πρόσφατο μεγάλο Συνέδριο για την Ποίηση που έγινε στην Αθήνα. Είχα την τιμή να προσκληθώ και να λάβω μέρος, έτσι το τακτικό άρθρο του Σαββάτου θα επικεντρωθεί σε αυτό.






Τέχνη



Έζησα τα πάθη σα μια φωτιά, τάδα ύστερα να μαραίνονται


και να σβήνουν,


και μ' όλο που ξέφευγα απόνα κίνδυνο, έκλαψα


γι' αυτό το τέλος που υπάρχει σε όλα.


Δόθηκα στα πιο μεγάλα ιδανικά,


μετά τ' απαρνήθηκα,και τους ξαναδόθηκα ακόμα πιο ασυγκράτητα.



Ένοιωσα ντροπή μπροστά στους καλοντυμένους,


και θανάσιμη ενοχή για όλους τους ταπεινωμένους και τους φτωχούς,


είδα τη νεότητα να φεύγει, να σαπίζουν τα δόντια,θέλησα να σκοτωθώ,


από δειλία ή ματαιοδοξία,συχώρεσα εκείνους που με σύντριψαν,


έγλυψα εκεί που έφτυσα,έζησα την απάνθρωπη στιγμή,


όταν ανακαλύπτεις, πλέον αργά, ότι είσαι ένας άλλος


από κείνον που ονειρευόσουνα, ντρόπιασα τ' όνομά μου


για να μη μείνει ούτε κηλίδα εγωισμού απάνω μου ―κι ήταν ο πιο φριχτός εγωισμός.



Tις νύχτες έκλαψα, συνθηκολόγησα τις μέρες, αδιάκοπη πάλη μ' αυτόν τον δαίμονα μέσα μου που τα ήθελε όλα, τού δωσα τις πιο γενναίες μου πράξεις, τα πιο καθάρια μου όνειρα και πείναγε, τού δωσα αμαρτίες βαρειές, τον πότισα αλκοόλ, χρέη, εξευτελισμούς,


και πείναγε.





Bούλιαξα σε μικροζητήματα φιλονίκησα για μιας σπιθαμής θέση, κατηγόρησα, έκανα το χρέος μου από υπολογισμό, και την άλλη στιγμή, χωρίς κανείς να μου το ζητήσει έκοψα μικρά-μικρά κομάτια τον εαυτό μου και τον μοίρασα στα σκυλιά.



Tώρα, κάθομαι μες στη νύχτα και σκέφτομαι, πως ίσως πια μπορώ να γράψω ένα στίχο, αληθινό.





Τάσος Λειβαδίτης





(από την Ποίηση. Tόμος Πρώτος 1950-1966, Kέδρος 1985)

21 σχόλια:

Επιτροπή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Κύπρο είπε...

Μακάρι αγαπητέ μας Γιώργο να τέλειωνε το Κυπριακό. Μακάρι να υπήρχε " Τέλος στο Κυπριακό". Να έπναζε η ψυχή μας.

Να επιστρέφαμε στα σπίτια μας. Να περπατούσαμε ελεύθερα στη γη μας.

Όσο όμως οι Αττίλες κατέχουν τις πατρίδες μας και όσο το έγκλημα του 1974 παραμένει ατιμώρητο, όσο γίνονται προσπάθειες νομιμοποίησης του βιασμού της Κύπρου, δεν μπορούμε να πούμε και δε θα πούμε " Τέρμα το Κυπριακό".

Όσο κι αν διαφωνούμε πολλές φορές μαζί σου, όσο κι αν σεβόμαστε την επιλογή σου, θα θέλαμε η φωνή σου και η γνώμη σου για την πατρίδα μας και το μέλλον της να ακούγεται.

Γιατί δυστυχώς, χάνονται οι αγνές πατριωτικές φωνές και αντικαθίστανται από φωνές που γεμάτες φανατισμό και μισαλλοδοξία, που μας καλούν να δεχθούμε άδικες και διχοτομικές λύσεις. Δυστυχώς υπάρχουν κάποιοι που θέλουν κλείσιμο όπως όπως του Κυπριακού, χωρίς να σκέφτονται την ανάγκη για ιστορική συνέχεια του Κυπριακού ελληνισμού και τη δικαίωση των θυμάτων της εισβολής.

Η δική σου φωνή ήταν ( το ξαναλέω: ακόμη κι αν διαφωνούμε σε πολλά) μια φωνή αντίστασης στη νομιμοποίηση της κατοχής. Αμίμητο εκείνο που κάποτε έγραψες " Η πλευρά μας ότι ήταν να δώσει το έδωσε".

Ελπίζουμε να το ξανασκεφτείς.

ΡΙΜΑΧΟΣ

Επιτροπή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Κύπρο είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Meropi είπε...

Γιώργο μου,
συμφωνώ κι εγώ μαζί σου ότι δεν χρειάζεται να βαθαίνουμε ολοένα τα χαρακώματα. Στο τέλος θα γίνουν τοσο βαθιά που θα μας κρύβουν ολόκληρους. Ένα χαράκωμα βαθύ παρατηρώ ότι έχει σκάψει και η επονομαζόμενη "Επιτροπή για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Κύπρο"!!!! Κατανοώ ότι τα μέλη της "Επιτροπής" αυτής έχουν κάθε δικαίωμα να μη συμφωνούν με τη Κυβέρνηση Χριστόφια (κι εγώ η ίδια έχω σε μερικούς τομείς τις επιφυλάξεις μου, ακόμα και την αντίθεση μου). Αλλά αυτό το μελοδραματικό "Αποκατάσταση της Δημοκρατίας κλπ" τι άλλο νόημα έχει, παρά περαιτέρω σκάψιμο του χαρακώματος???

Unknown είπε...

Με υποχρεώνουν τα σχόλια να πω δυο πράγματα παραπάνω.

@Ρίμαχε
Πρώτον, το "Τέρμα το Κυπριακό" αφορά μόνο στη Στήλη Άλατος ασφαλώς και είναι ολίγον πικρόχολο και σαρκαστικό κατά τα άλλα.

Ασφαλώς και δεν τελείωσε το Κυπριακό, είναι χρόνια που εκφράζω την άποψη πως όσο παραμένει ανοιχτό σαν την πληγή την εκτεθειμένη, τόσο αφ ενός στην Κύπρο δεν έχουμε ανεπτυγμένη Πολιτική όσο, αφ ετέρου, το πράγμα κακοφορμίζει και τσιμεντώνει τη διχοτόμηση.

Προσωπική μου θέση είναι η σιωπή αν και, όταν έρθει η ώρα του "δια ταύτα" ασφαλώς και θα τοποθετηθώ.

Ένα μόνο θα πω κατηγορηματικά.

Πως αν και όταν έρθει η ώρα του δια ταύτα, αυτό, θα πρέπει να γίνει ΑΠΟΛΥΤΑ σεβαστό από ΟΛΟΥΣ.

Με ιστορική προϋπόθεση και αναγκαιότητα, αυτό το "δια ταύτα" νά επικυρωθεί ή να απορριφθεί με ένα αποτέλεσμα που θα πρέπει να ξεκινάει από την μίνιμουμ βάση του ΟΧΙ, ήτοι περί το 75%.

Μπορεί κανείς να φανταστεί ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ με ελάχιστη διαφορά; Κάτι σαν 48% με 52%;;;;

Εδώ, εγκυμονεί η τραγωδία και ο διχασμός για τα καλά. Κάτι που θα είναι όχι μόνο το αδιανόητο αλλά θα συνιστά την τελική και απόλυτη ύβρη στον εαυτό μας και τα παιδιά μας.

Και πραγματικά, πιστεύω πως προς ένα "δια ταύτα" θα πρέπει να πάμε μόνο αν υπάρχουν ενδείξεις πως το αποτέλεσμα θα είναι συντριπτικό. Προς την όποια κατεύθυνση.

Πιστεύω και ελπίζω, πως η Πολιτική Ηγεσία του τόπου θα κινηθεί ρεαλιστικά στο επίπεδο του εφικτού σε συνδυασμό με το μίνιμουμ ανεκτό.

Και πιστεύω ακράδαντα, πως παρά τις αγαθές προθέσεις πολλών πλευρών (και βάζω και τη δική σας σε αυτές) υπάρχει μία τάση λεκτικών υπερβολών η οποία τα κάνει όλα χύμα.

Είναι μάλλον αστείο οι πολιτικές ηγεσίες να συνομιλούν μεταξύ τους και να φτάνουν ως ένα βαθμό επικοινωνίας μεταξύ τους και στη βάση, στην κοινωνία να ακούγονται ακρότητες διαιρετικές.

Πιστεύω πως ο πολιτικός διάλογος πρέπει να απαγορεύσει τους επιθετικούς προσδιορισμούς περί προδοτών, περί φασιστών, περί πουλημένων, περί οτιδήποτε.

Πιστεύω πως πρέπει να μείνει γυμνός από επίθετα και να γεμίσει με επιχειρήματα ένθεν και ένθεν, χωρίς "φιλολογικούς στολισμούς".

Ναι, το έγραψα και το επαναλαμβάνω, "η πλευρά μας ότι ήταν να δώσει το έδωσε" και εξ όσων θυμάμαι, ΟΥΔΕΙΣ από τους φίλους διαφώνησε.

Με ένα κάπως "τρίτο" μάτι -γιατί έτσι πιστεύω πως βλέπω τα πράγματα- διαπιστώνω μεταξύ αντίθετων πλευρών να υπάρχουν ακόμα και σημαντικά κοινά στοιχεία τα οποία όμως όλες οι πλευρές αγνοούν. Γιατί; Γιατί κάνουν διάλογο κωφών.

Και επαναλαμβάνω μιλάω για το διάλογο πολιτών και όχι πολιτικών ηεγσιών. Οι πολίτες, οφείλουν να συζητάνε και να βρίσκουν κοινές συνισταμένες ή να προσπαθούν να κατανοήσουν την Άλλη πλευρά.

Εάν δεν τον κάνουν παραμένουν αλαλάζοντες οπαδοί.

@Μερόπη, συμφωνώ :-)

Ανώνυμος είπε...

Κυρία Μερόπη,

Να μπεις να δεις το βίντεο στο site τους και μετά δες αν χρειάζεται ή όχι αποκατάσταση της δημοκρατίας!

Phivos Nicolaides είπε...

Γράφεις αγαπητέ Γιώργο, "Τέρμα το Κυπριακό", αν και θα μπορούσε άνετα να διαβαστεί και "τέλμα"... Μα πώς είναι δυνατό να κουράστηκες από ένα πρόβλημα με το οποίο γεννηθήκαμε, ανδροθήκαμε και κατά που φαίνεται θα γεράσουμε μαζί του! Για να φανταστείς την ένδοξη πορεία μας, από την ΕΝΩΣΗ καταλήξαμε να παρακαλάμε τους Τούρκους για ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ!!!Αντιλαμβάνομαι πλήρως την κατάσταση σου. Χρειάζεσαι ίσως επιγόντως έναν έμπειρο (Expert) και επαΐοντα επί του Κυπριακού, να σε... ανακαλέσει στην τάξη!! Γιώργο μου, είμαι σίγουρος ότι το κυπριακό, θα το ξανακουβεντιάσουμε πολύ σύντομα... Ως τότε, καλή αποτοξίνωση και καλή ξεκούραση!

Λεμέσια είπε...

Γιώργο,
(για πρώτη φορά νομίζω, σε αποκαλώ με το μικρό σου όνομα)
κατανοώ απόλυτα μέσα σε ποιο συλλογιστικό (και συναισθηματικό...) πλαίσιο έγινε αυτή η ανάρτηση. Έχουμε όλοι μας κουραστεί με αυτό το χρόνιο πρόβλημα του κυπριακού, αλλά δεν πρόκειται να υπάρξει διέξοδος φυγής για κανένα μας μέχρι τέλους. Με αυτή μου την παρέμβαση, ήθελα μόνο να επισημάνω, ότι πριν ένα χρόνο, όταν ανακάλυψα τα κυπριακά ιστολόγια, διάβασα για πρώτη φορά σοβαρούς διαλόγους περί του κυπριακού στη Στήλη Άλατος και πείστηκα για τη χρήση του διαδικτύου, όσον αφορά τη νηφάλια ανταλλαγή απόψεων. Δεν ήταν τυχαίο, ότι εδώ δημοσιοποίησα τη δημιουργία του ιστολογίου μου και ότι ως επακόλουθο εσύ υπήρξες και ο πρώτος μου επισκέπτης.
Καταφεύγω επίσης, συχνά στον Πολιτισμό (ποίηση, μουσική κτλ) και στα ταξίδια, όταν με απωθούν τα κοινωνικοπολιτικά. Και μετά επανέρχομαι...Καλή αποτοξίνωση λοιπόν, όπως γράφει και ο Φοίβος, και στο "επαναγραφείν".
Φιλικά,
Λεμέσια

the Idiot Mouflon είπε...

Κρίμα. Ήθελα να μου απαντήσεις στο ερώτημα που σου έκανα στου Λέξη_Πένητα.

http://pousounefkopoupaeis.blogspot.com/2009/05/blog-post_05.html?showComment=1241594940000#c7067380883327421924

Καλές διακοπές και καλές δουλειές.

αιολος είπε...

"Ξενέρωτα" και "χαλαρά" με μια κυβέρνηση "δηλωσία" ………μιλήστε για πολιτισμό και για το περιβάλλον, ανταλλάξτε φιλοφρονήσεις και γαλλατικές ευγένειες, ο καυλ@μένος ΑΤΤΙΛΑΣ διαβάζει και χαίρεται που ασχολείστε με ποίηση αντί να μεταβληθείτε σε ένα στρατοκρατικό κράτος σαν το Ισραήλ, τ «αδέλφια» σας από "πάνω σας" πολύ χαίρονται ότι πεθαίνει το πνεύμα του Γρίβα και της ΕΟΚΑ, αυτό ήθελαν ο Κιουτσούκ και οι αποικιοκράτες ....... το πετυχαίνουν οι "μάχιμοι" δημοσιογράφοι της κουλτούρας και απόντες ΑΚΕΛίτες της Κυπριακής ανεξαρτησίας.

Άριες και Aries είπε...

Φοβάμαι ότι ο κος Πήττας "βάζει τέλος στο Κυπριακό", γιατί διαπίστωσε ότι τελικά οι Τούρκοι δεν αλλάζουν και παραμένουν Τουρκαλάδες (η ακροδεξιά σε Τουρκία και Κατεχόμενα καλπάζει) και μετά τι θα λέει όταν επί τόσο καιρό ονειροβατούσε και ταυτόχρονα πετούσε εις τας νεφέλας μαζί με την τουρκιά που εκείνος είχε πλάσει μέσα στα μακάρια όνειρα του;

Unknown είπε...

@Αγρινό, δεν το είχα δει...σου απάντησα πριν από λίγο! :-)

αιολος είπε...

Πράγματι όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή οι κύπριοι θα ρίξουν δύο τρία ποιήματα κατακέφαλι στους τούρκους και θα πάψουν να υπάρχουν κατεχόμενα, έτσι μπορούν να ασχοληθούν ανενόχλητοι με το εμπόριο στην οφ σορ δημοκρατία της Κύπρου.

Συσσωρεύστε πλούτο και γεμίστε τα στρατιωτικά σας κιτάπια με φυγόστρατους, για να μπορέσουν να ζήσουν πιο άνετα τα «αδέλφια» σας όταν εσείς θα είστε πρόσφυγες στην Ελλάδα.

αιολος είπε...

Επί αυτών των θεμάτων που εδώ λαλώ γράφω τζαι εδώ (με φωτογραφίες):

http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=51&t=152570&p=1948999#p1948999

Απόστολος Μακρίδης είπε...

Γιώργο, εν μέρει σε καταλαβαίνω (κι αν θυμάσαι το ίδιο σου είπα κι εγώ προχτές που γνωριστήκαμε...).

Εν τούτοις άτομα με άποψη, όπως εσύ, μοιραία θα εκφράζονται πολιτικά.

Unknown είπε...

@Φοίβο, ασφαλώς θα το κουβεντιάσουμε το Κυπριακό. Σάμπως θα κουβεντιάζουμε τίποτα άλλο στο επόμενο διάστημα; Αλλά, μόνο από κοντά,κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον, ακούγοντας τη φωνή του άλλου και όχι πίσω από την οχύρωση του πληκτρολογίου που απελευθερώνει φοβάμαι εξαιρετικές ποσότητες επιθετικότητας και ανοησίας. Με αυτό, δεν θέλω να πω πως όσα γράφονται για το ζήτημα σε διάφορα ιστολόγια είναι ανόητα. Τουναντίον. Πολλές «κεντρικές» αναρτήσεις ανεξάρτητα από το τι εκπροσωπούν ιδεολογικά, είναι σοβαρότατες και κρύβουν πολύ δουλειά και ψάξιμο. Οι συζητήσεις που ακολουθούν όμως αν όχι πάντα σχεδόν πάντα , όταν εμφανισθεί η Άλλη Άποψη, πάνε κατά διαβόλου. Συχνά φταίει και ο τρόπος της «Άλλης Άποψης» (όποια κι αν είναι) που καθώς επιχειρεί να εκφραστεί σε αντίθετο γήπεδο, ξεκινάει αμυντικά προκαταλαμβάνοντας τα πάντα.

Και κάπου εκεί, αρχίζει το πράγμα να γίνεται μύλος χωρίς νερό. Σκέτος θόρυβος. Εγώ, ίσως….γέρασα και δεν αντέχω λοιπόν αυτόν τον κρότο.

Με ενοχλεί δε αφόρητα το γεγονός πως στο Κυπριακό όλοι θεωρούν για τον εαυτό τους και την άποψή τους πως είναι οι μόνοι πραγματικοί φορείς της αλήθειας, του πατριωτισμού, της έγνοιας για τον τόπο κλπ.

Οι «άλλοι» είναι «πρόβατα» «πράκτορες» «πουλημένοι» «φασισταριά». Θα ξαναπώ, πως αυτά, σε επίπεδο κοινωνίας υποβιβάζει όλους μας στην σφαίρα του πολιτικού χουλιγκανισμού.

Unknown είπε...

@ Λεμέσια, σε ευχαριστώ τα μέγιστα για τα όσα έγραψες. Κατανόησες πλήρως το σκεπτικό μου.

Unknown είπε...

@Άριες και Aries, τα είπε ΟΛΑ ο Σενέρ Λεβέντ στο σημερινό του άρθρο στον Πολίτη.

Unknown είπε...

@Απόστολε, χαίρω που σε βλέπω. Η στάση μας και η προσέγγισή μας στον Πολιτισμό, είναι επίσης βαθύτατα πολιτική πράξη. Ο κάθε ένας, αν ξέρει ανάγνωση και έχει μυαλό, πολλά μπορεί να κατανοήσει ακόμα και από ένα άρθρο για την Ποίηση ή και την επιλογή ενός ποίηματος στο πλαίσιο ενός κειμένου.

Η Ελληνική γλώσσα, παρέχει εξαιρετικές δυνατότητες.

Anef_Oriwn είπε...

Αγαπητέ PolitisPittas,

Δεν θα αναζητήσω τους πιθανούς λόγους (ούτε θα σταθώ σ’ αυτούς εικάζοντας ποιοι μπορεί να είναι) που σε οδήγησαν στην απόφανση σου να πεις “Τέρμα το Κυπριακό”, με τη έννοια ότι τερματίζεις κάθε εμπλοκή ή/και συμμετοχή σου σε συζητήσεις για το κυπριακό. (Αντιλαμβάνομαι ότι τούτη η απόφαση σου δεν αφορά μόνο το blog το δικό σου αλλά γενικότερα την Blogόσφαιρα).
Σίγουρα έχεις τους δικούς σου προσωπικούς λόγους για την λήψη αυτής της απόφασης και τούτοι είναι οπωσδήποτε σεβαστοί. (Αν τέτοιες συζητήσεις σε φορτίζουν συναισθηματικά ή σε φέρνουν σε ανεπιθύμητες ή άβολες αντεγκλήσεις ή πιστεύεις ότι δεν οδηγούν πουθενά, γιατί τελικά να τις κάνεις;).
Εγώ όμως αυτή τη κίνηση και δήλωση σου τη συναρτώ (ή τη συνδυάζω), λαμβάνοντας υπ’ όψη κι ένα σημερινό (πρωινιάτικο) σχόλιο σου στο blog του Lexi_Penitas, με διάφορες πρόσφατες blogοσφαιρικές αντιπαραθέσεις και ατυχή περιστατικά (όπου άμεσα ή έμμεσα βρέθηκες μπλεγμένος κι ΕΣΥ!).
Απολογούμαι – δεν μπορώ να παίξω τον αδιάφορο και να μείνω μέχρι εδώ. Δεν μπορώ να μην σημειώσω ότι η κειμενογραφία συγκεκριμένου Blog και πιο συγκεκριμένα των Απο(κατα)στατών της Δημοκρατίας ΔΕΝ είναι το λιγότερο ΕΜΕΤΙΚΗ!!!
Τέλος και πριν κλείσω (τη σύντομη αυτή παρέμβαση μου) ΔΕΝ θα παραλείψω να πω κι ΕΓΩ (όπως είπε πιο πάνω και κάποιος άλλος συν-σχολιογραφος – νομίζω ο Phivos Nicolaides) το κυπριακό είναι μέρος της καθημερινής μας ζωής και κομμάτι δύσκολο να αποστασιοποιηθούμε απ’ αυτό – έστω κι θα μιλούμε μόνο για τις Τέχνες και τα Γράμματα (για Ποίηση και για Μουσική)! Και μέσα από αυτές τις Τέχνες μπορεί αν εκφραστούμε πολιτικά!
Παρεμπιπτόντως εξαιρετικό το ποίημα τους Τάσου Λειβαδίτη! Βαθιά ανθρώπινο με την έννοια ότι στέκεται στις ανθρώπινες (ας πούμε) αδυναμίες!

Anef_Oriwn
Πέμπτη 14/5/2009 – 11:57 μ.μ.

Αντιπολιτευόμενος είπε...

Τον βασικότερο λόγο να μην ασχολήσαι πλέον με το Κυπριακό τον ξέχασες: Αφού συνέβαλες στην εκλογή του Παπαδόπουλου, ο οποίος τα πάντα εν σοφία εποίησε (κυπριαστί: τα έκανε σιόνι), δεν υπάρχει πλέον λόγος να ασχοληθεί κανείς με το ζήτημα αυτό πλέον... Ή κάνω λάθος;

Unknown είπε...

Καλημέρα.

@Άνευ, σ ευχαριστώ για την επίσκεψη και τα σχόλια. Θαρρώ, πως 'εχω εξηγήσει τους λόγους της απόφασης μου με το παραπάνω. Στον δε Φοίβο εξηγώ ακόμα πιο καθαρά τι εννοώ, πως και γιατί. Τι άλλο να πω; Ελπίζω, να σας βλέπω εδώ ως συμμέτοχους σε συζητήσεις στις όποιες θεματολογίες θα έχω-που στο κάτω κάτω υπήρχαν πάντα μιας που το Κυπριακό ουδέποτε μονοπώλησε τη Στήλη Άλατος.

@Αντιπολιτευόμενε, δεν γνωρίζω ποιος είσαι και ήμουν έτοιμος είτε να απαντήσω στο σχόλιο σου με αντίστοιχο ειρωνικό και φτηνό ύφος είτε να σε αγνοήσω πλήρως. Ωστόσο, πριν κάνω οτιδήποτε έκανα μία βόλτα απο το ιστολόγιο σου και με μια βιαστική ματιά διαπίστωσα πως είναι σοβαρό. Οπότε, δεν προσθέτω τίποτα, γιατί όπως είναι ολοφάνερο πια, οι κάθε είδους αντεγκλήσεις με κουράζουν.