Απλά, ένα μικρό ενημερωτικό "ποστ":Αύριο το τακτικό άρθρο μου στον Πολίτη, θα είναι μεν στην εφημερίδα αλλά δεν θα το ανεβάσω στο διαδίκτυο πριν αργά το απόγευμα επειδή λόγοι επαγγελματικοί θα με κρατήσουν μακριά από τον υπλογιστή από πολύ νωρίς το πρωί. Μετά τις 11 το πρωί βέβαια, που ανεβαίνει η ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας, όσοι θέλουν, μπορούν να το διαβάσουν εκεί.
Κατά τα άλλα, το πιο ωραίο που έμαθα είναι πως ο Υπουργός Δικαιοσύνης στην Ελλάδα, ζήτησε...κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου και...ήπια τιμωρία του δολοφόνου Ειδικού Φρουρού!!! Το δε επιχείρημά του, είναι οι συνέπειες που είχαν οι Βρετανοί Αστυνομικοί όταν δολοφόνησαν τον νεαρό Βραζιλιάνο. Ηθελημένα ο κος Υπουργός αγνοεί πως οι συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές. Τότε, το Λονδίνο, μόλις είχε δεχτεί τρομοκρατική επίθεση με δεκάδες νεκρούς. Αλλά και πάλι, αυτό δεν σημαίνει πως θα συμφωνήσουμε και με την "ήπια τιμωρία" των Βρετανών αστυνομικών. Άλλωστε και στην Αγγλία μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, κινήματα πολιτών και πνευματικοί άνθρωποι είχαν ζητήσει παραδειγματική τιμωρία και ξήλωμα της ηγεσίας της αστυνομίας.
Αποφασισμένοι να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις με την έναρξη της νέας χρονιάς εμφανίστηκαν οι εκπρόσωποι της ΟΛΜΕ, της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας και των Πανεπιστημιακών. Ήδη, υπάρχει πρόταση για συλλαλητήριο στις 9 Ιανουαρίου. Tο πρωί του Σαββάτου θα συνεδριάσει το συντονιστικό των μαθητών, για να αποφασίσει το μέλλον των καταλήψεων.
Το μεσημέρι της Παρασκευής πραγματοποιήθηκε παράσταση διαμαρτυρίας έξω από τη Βουλή, ενώ την ίδια ώρα έδωσαν ραντεβού στον Αγιο Αντώνιο στο Περιστέρι μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί και γονείς.
Παράλληλα, μαθητές, φοιτητές και σπουδαστές διοργάνωσαν συναυλία στα Προπύλαια, με τη συμμετοχή περισσότερων από 30 γνωστών καλλιτεχνών, καθώς και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις στην πλατεία Κοραή.
Στη συναυλία στα Προπύλαια, που άρχισε στις 3 το μεσημέρι και συνεχίστηκε μέχρι το βράδυ, συμμετείχαν οι Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Διονύσης Τσακνής, Φοίβος Δεληβοριάς, Χρήστος Θηβαίος, Κωνσταντίνος Βήτα και πολλοί άλλοι.
Εν τω μεταξύ, ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αλαβάνος συναντήθηκε με τον πρύτανη του ΕΜΠ Κ.Μουτζούρη και τους Αντιπρυτάνεις Γ.Σπάθη και Γ.Πολύζο
Ο Αλέκος Αλαβάνος κάλεσε τον πρωθυπουργό να πάρει κοινωνικές και πολιτικές πρωτοβουλίες και να συναντηθεί άμεσα με εκπροσώπους των 15μελών των μαθητών και των φοιτητικών συλλόγων.
Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι διαδήλωσαν μαζικά την Πέμπτη σε όλη τη χώρα. Επεισόδια σημειώθηκαν σε Παρίσι και Λυών...
Μετά τη μεγάλη διαδήλωση της Πέμπτης, η κυβέρνηση έκανε και δεύτερο βήμα πίσω, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο συνολικής αναθεώρησης της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.
Ο Γάλλος πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν δηλώνει ότι θα δοθεί χρόνος για συζητήσεις με εκπροσώπους των μαθητών και η κυβέρνηση είναι ανοιχτή σε «αλλαγές».
Οι Γάλλοι μαθητές δηλώνουν, όμως, ότι θα παραμείνουν στους δρόμους έως ότου αποσυρθεί οριστικά το σύνολο της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει την περικοπή χιλιάδων θέσεων καθηγητών στο πλαίσιο ευρύτερου σχεδίου μείωσης των δαπανών στο δημόσιο τομέα.
Οι χριστουγεννιάτικες διακοπές αναμένεται να φέρουν μία ανάπαυλα, όμως οι μαθητές έχουν ήδη εξαγγείλει νέο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο για τις 17 Ιανουαρίου. Την Πέμπτη ξεχύθηκαν στους δρόμους της Γαλλίας περισσότεροι από 50.000 νέοι διαδηλώνοντας κατά της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.
«Δεν θα επαναλάβουμε τις συζητήσεις εάν δεν εγκαταλείψει η κυβέρνηση τα σχέδια περικοπής θέσεων εργασίας. Ακούμε συνέχεια για την οικονομική κρίση, ότι δεν υπάρχουν χρήματα για τους νέους ανθρώπους και από την άλλη δίνουν δισεκατομμύρια στις τράπεζες και φυσικά αυτό δημιουργεί δυσφορία» είπε η πρόεδρος της μαθητικής ένωσης FIDL, Αλίξ Νικολέτ.
Στο περιθώριο της συγκέντρωσης της Πέμπτης σημειώθηκαν επεισόδια στο Παρίσι και τη Λυών.
Στη γαλλική πρωτεύουσα η αστυνομία έκανε χρήση δακρυγόνων μετά από μικρής έκτασης επεισόδια.
Στη Λυών νέοι πέταξαν πέτρες στην αστυνομία, ένα αυτοκίνητο αναποδογυρίστηκε, ενώ χρειάστηκε να εκκενωθεί ένα σχολείο εξαιτίας του καπνού που ερχόταν από κάδους απορριμάτων που είχαν πυρποληθεί. Συνολικά πραγματοποιήθηκαν 40 συλλήψεις.
Ο Μανόλης Γλέζος μίλησε στο TVXS για το κλίμα των ημερών, το oποίο χαρακτηρίζει εξέγερση.
Ο Μανόλης Γλέζος μίλησε στο TVXS για το κλίμα των ημερών, το oποίο χαρακτηρίζει εξέγερση.
Αναρωτιέται πόσα δάκρυα έχουν χύσει για τα χαμένα σπίτια των πλειστηριασμών αυτοί που σήμερα κλαίνε για τα καμένα καταστήματα, επικαλείται τον ποιητή που λέει ότι είμαστε στο τελευταίο σκαλί του κακού, δηλώνει περήφανος για το πανό που ανέβηκε στην Ακρόπολη με το σύνθημα “Αντίσταση” και αναρωτιέται: «Αν ήταν όντως εξοστρακισμός, τότε είναι λιγότερο θάνατος αυτός του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου»;
2 σχόλια:
από τις χώρες τις ευρώπης αν κάποια θα είχε περίπτωση να επιρρεαστεί πρώτη είναι βεβαίως η γαλλία.
(κάτι που μου φαίνεται λίγο αισιόδοξο προς το παρόν. δεν ξέρω τι γίνεται στη γαλλία - η διαδηλώσεις εκεί φαίνουνται να είναι μικρής έκτασης προς το παρόν ενώ η ενημέρωση ανεπαρκής)
γιατί η γαλλία ;
θα ξεκινήσω ανάποδα.
ο δεύτερος λόγος είναι γιατί από τις χώρες της ευρώπης αυτές που έχουν παράδοση ριζοσπαστικής αριστεράς είναι η ελλάδα η γαλλία και η ιταλία.
ο πρώτος λόγος από σημερινό άρθρο της ελευθεροτυπίας:
Εδώ είναι Γερμανία δεν είναι παίξε-γέλασε
Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
Πολλά γράφονται τις μέρες αυτές, με αφορμή όσα διαδραματίζονται στην Ελλάδα, ανάμεσά τους και ότι η κατάσταση αυτή μπορεί να μεταδοθεί από την «πρωτοπόρο Ελλάδα» και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης.
Επιτρέψτε μας να διαφωνήσουμε μερικώς. Η θεωρία αυτή διαδόθηκε κυρίως από τις γαλλικές εφημερίδες, καθώς εκεί υπάρχουν πολύ μεγάλα κοινωνικά προβλήματα. Η Γερμανία, αλλά και άλλες χώρες της Ευρώπης, δεν είναι Γαλλία και το Βερολίνο σε καμία περίπτωση δεν είναι Παρίσι.
Εδώ δεν είναι υπάρχουν τόσο οξυμένες κοινωνικές διαφορές ή τα γκέτο των προαστίων. Δεν κοιμούνται κατά χιλιάδες άνθρωποι στους δρόμους και η ψαλίδα πλούσιων και φτωχών, παρά το γεγονός ότι μεγαλώνει, δεν είναι τόσο μεγάλη όσο στη Γαλλία. Υπάρχει κοινωνικό κράτος (ακόμη), υπάρχει κοινωνική αλληλεγγύη και ευτυχώς εδώ δεν υπάρχει η εξευτελιστική για την ανθρώπινη ύπαρξη «παράδοση» των κλοσάρ. Σε περιπτώσεις όπου ξεκινάει η δημιουργία γκέτο, όπως στο Νόεκελν του Βερολίνου, το κράτος, η τοπική κοινωνία και οι αρχές επεμβαίνουν πριν είναι πολύ αργά. Ετσι έγινε και στα σχολεία της περιοχής όπου η εγκληματικότητα είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις και είχε γίνει επικίνδυνο κοινωνικό φαινόμενο (λεπτομέρειες μια άλλη φορά).
Οταν πρωτοήρθαμε στο Βερολίνο στις αρχές της δεκαετίας του '80 η πόλη καιγόταν κάθε βράδυ. Οι συγκρούσεις με την αστυνομία ήταν μέρος της καθημερινότητας. Τότε έσπαγαν εδώ τα σούπερ μάρκετ και μοίραζαν τρόφιμα. Το 1983, στην Κοτμπουσερτόρ, είχε πάνω από 300 καταλήψεις και όλοι οι πανκ της Ευρώπης είχαμε κάνει την πόλη πρωτεύουσά μας. Αργά ή γρήγορα όμως και οι δύο πλευρές κατάλαβαν ότι με τη βία δεν οδηγούνται πουθενά. Το κράτος ήρθε σε συμφωνία με τους χιλιάδες καταληψίες, βρέθηκαν συμβιβασμοί, τους πούλησε σε πολύ φτηνές τιμές τα σπίτια, αυτοί δημιούργησαν κομμούνες και συνεταιρισμούς, αγόρασαν τις καταλήψεις με φτηνά δάνεια που πήραν και τώρα αυτές οι γειτονιές στο Κρόιτζμπεργκ και το Πρεντζλάουερμπεργκ έχουν γίνει από τις πιο όμορφες τις Ευρώπης. Εδώ που πριν 25 χρόνια οι δρόμοι καίγονταν, γιατί το στεγαστικό ήταν το βασικότερο πρόβλημα. Οπως γινόταν τότε και στο Αμστερνταμ.
Μπορεί να κάνουμε και λάθος, αλλά κάτι ανάλογο υποστήριζε σε συνέντευξη στην ελληνική υπηρεσία της Ντόιτσε Βέλε και ο κοινωνιολόγος Γιοχάνες Μπέκερ, πιστεύοντας ότι «είναι αδιανόητες τέτοιες ταραχές στη Γερμανία». Αρχικά, γιατί, όπως υποστηρίζει, στην Ελλάδα τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα είναι πιο οξυμένα, ενώ η γερμανική αστυνομία έχει μεγάλη πείρα σε τέτοιες καταστάσεις. Συνεχίζοντας προσθέτει: «Στη Γερμανία οι μηχανισμοί λειτουργούν διαφορετικά. Στη χώρα έχουμε 4 εκατ. άνεργους, αλλά και ανθρώπους που έχουν λίγα χρήματα για να ζήσουν, αυτοί όμως δεν λένε ότι κάτι δεν πάει καλά με το κράτος, αλλά διερωτώνται τι λάθη έκαναν και οι ίδιοι. Θέτουν ερωτήματα, μήπως δεν σπούδασα, μήπως επέλεξα λάθος δρόμο, μήπως παντρεύτηκα νωρίς; Η εξατομίκευση της ενοχής διασφαλίζει την ηρεμία στη Γερμανία». Είναι και στον χαρακτήρα των Γερμανών. Δεν τα περιμένουν όλα από το κράτος, κουνάνε και οι ίδιοι τα χέρια τους. Δεν μένουν με τον μπαμπά και τη μαμά μέχρι τα 35, φεύγουν από τα 18 και κολυμπάνε μόνοι τους στον κόσμο. Μην τα βάζουμε λοιπόν όλα σε ένα τσουβάλι για να στηρίζουμε τα ιδεολογήματά μας. Αλλο η Γαλλία, άλλο η Γερμανία, άλλο η Ελλάδα (με τα ανύπαρκτο τριτοκοσμικό κράτος σε όλους τους τομείς, που ξεσηκώνει τους νέους) και άλλο η Σουηδία ή η Ιταλία.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 19/12/2008
Η μοναδική χώρα στον κόσμο που έχει πανεπιστημιακό άσυλο με αυτή την έννοια, της απαγόρευσης δηλαδή επέμβασης αστυνομικής δύναμης, είναι μόνο η Ελλάδα.
Στην Ελλάδα το πανεπιστημιακό άσυλο είναι σχεδόν ταυτισμένο με τη νομοθετική ρύθμιση που αποκλείει ή δυσχεραίνει την επέμβαση της αστυνομίας σε πανεπιστημιακούς χώρους. Στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει διαφορετική έννοια. Εκεί δεν σημαίνει ότι ο πανεπιστημιακός χώρος είναι ένα άβατο για τα όργανα της τάξεως, αλλά ότι διασφαλίζεται η ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελεύθερη διακίνηση ιδεών.
Παρόλα αυτά ο νόμος 1268/82 του ΠΑΣΟΚ, προβλέπει «Επέμβαση δημόσιας δύναμης χωρίς την άδεια του αρμόδιου οργάνου του ΑΕΙ εφόσον διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα ή αυτόφωρα εγκλήματα κατά της ζωής».
Οι λεηλασίες, οι εμπρησμοί, οι καταστροφές δημόσιας περιουσίας,, οι ξυλοδαρμοί, η διακίνηση ναρκωτικών, οι βιασμοί και τέλος η παρασκευή και εκτόξευση βομβών μολότοφ μέσα από τους πανεπιστημιακούς χώρους, όλα αυτά υπόκειται στις διατάξεις του παραπάνω νόμου περί επέμβασης αστυνομικών δυνάμεων στο χώρο του πανεπιστημίου και με χωρίς καμία κλήση από τις πρυτανικές αρμόδιες αρχές, ναι ή όχι? Γιατί δεν εφαρμόζεται ο Νόμος?
Γιατί εδώ στο Ελλάντα, όπου ο μεταπολιτευτικός αριστερίστικος ρεβανσισμός και κομπλεξαρισμός καλά κρατεί, οι νόμοι μένουν στα συρτάρια για να μη "στεναχωρηθούν" οι Αλαβάνοι. Αυτό πρόκειται για αίσχος.
Αλλά για να δούμε τι συμβαίνει σε όλες τις άλλες χώρες σχετικά με το άσυλο.
Στο εξωτερικό τα ιδρύματα πραστατεύονται είτε από την αστυνομία είτε από ιδιωτική αστυνομία που τα ίδια τα πανεπιστήμια έχουν ορίσει να λειτουργεί.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο διευθυντής του London School of Economics Χάουαρντ Ντέιβις δυσκολεύθηκε να κατανοήσει την ερώτηση που του ετέθη από έλληνα δημοσιογράφο...
«Δεν υπάρχει κανένας παρόμοιος νόμος στην Βρετανία. Η αστυνομία μπορεί να μπει στο χώρο του πανεπιστημίου όπως και οπουδήποτε αλλού. Δεν υπάρχει καν συζήτηση ή διαφωνία για αυτό το ζήτημα».
Στις Ηνωμένες Πολιτείες δημιουργήθηκαν ειδικές υπηρεσίες ασφαλείας ενώ τα μεγάλα πανεπιστήμια έχουν ακόμη και δικά τους αστυνομικά τμήματα. Τα κρούσματα βίας – με αποκορύφωμα το μακελειό στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια το 2007 –στο οποίο 32 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από επίθεση ενόπλου - συγκλόνισαν την κοινή γνώμη. Η συντριπτική πλειοψηφία των δημόσιων πανεπιστημίων περιφρουρείται πλέον από ένοπλους αστυνομικούς.
Στα μεγάλα campus των ΗΠΑ οι φοιτητές του ιδρύματος εργάζονται ως ωρομίσθιοι με αρμοδιότητα να «σαρώνουν» τον χώρο λειτουργώντας ως «πρώτο μάτι» για τυχόν εγκληματικές ενέργειες. Kατόπιν, τον λόγο έχουν οι αρχές του ιδρύματος και η αστυνομία.
Aνάλογα αυστηρά συστήματα φύλαξης των χώρων εφαρμόζονται σε όλα τα πανεπιστήμια της Δυτικής Eυρώπης. Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει φασαρία μέσα στο πανεπιστήμιο και να μην παρέμβουν οι αρμόδιοι φύλακες. Και αυτό διότι γίνεται διάκριση ανάμεσα στην παρουσία του φύλακα με αρμοδιότητα την προστασία της περιουσίας του ιδρύματος και στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών και λόγου.
Στη Γαλλία αρκεί μια απλή έκκληση της πρυτανείας για να επέμβει η αστυνομία. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα τον Μάρτιο του 2006 όταν η αστυνομία χρησιμοποιώντας δακρυγόνα εισέβαλε στο ιστορικό πανεπιστήμιο της Σορβόννης για να τερματίσει βιαίως την κατάληψη φοιτητών που διαμαρτύρονταν για τις μεταρρυθμίσεις που προωθούσε η κυβέρνηση.
Παρόμοια είναι η κατάσταση στη Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία κλπ. Ισχύει ο βασικός κανόνας ότι η αστυνομία έχει δικαίωμα κάθε φορά που αυτή το κρίνει αναγκαίο να αστυνομεύει και να επεμβαίνει στους χώρους του πανεπιστημίου.
Με λίγα λόγια τελείως διαφορετική είναι η αντιμετώπιση της φύλαξης των ιδρυμάτων στο εξωτερικό.
Στο εξωτερικό οι αρχές των πανεπιστημίων εστιάζουν στη φύλαξη των ιδρυμάτων, αφού θεωρείται «εκ των ων ουκ άνευ» η προστασία της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών εντός των ιδρυμάτων. Ετσι, δεν υπάρχει περίπτωση να δημιουργηθούν έκτροπα εντός των πανεπιστημιακών χώρων και να μην παρέμβει η αστυνομική δύναμη και αυτό γιατί δεν συνδέεται η ελεύθερη διακίνηση ιδεών με την ανεξέλεγκτη και καταχρηστική λειτουργία των πανεπιστημιακών χώρων όπως ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα.
Η καλλιέργεια ετερόδοξων ιδεών, η αμφισβήτηση κάθε εξουσίας, η αντίσταση στην τυραννία της πλειοψηφίας, είναι το οξυγόνο του φιλελεύθερου πανεπιστημίου. Το άσυλο θεσπίστηκε για να προστατεύει την ακαδημαϊκή ελευθερία από την κρατική καταστολή. Αποτέλεσε κορυφαία δημοκρατική κατάκτηση. Πρέπει να επιζήσει. Αλλά πως όμως και με ποια έννοια πρέπει να επιζήσει?
Τα πολιτικά σύμβολα που δεν εκσυγχρονίζονται, εκφυλίζονται.
Το άσυλο παραβιάζεται όταν, όχι μόνο δεν εγγυάται την ακαδημαϊκή ελευθερία, αλλά διευκολύνει την καταπάτησή της και αυτό ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα, εδώ και πολλές δεκαετίες.
Ποιος προστατεύει την ελευθερία μελών του πανεπιστημίου όταν δέχονται επιθέσεις βίαιων μειοψηφιών και μάλιστα ως αντίποινα για έκφραση γνώμης; Στο όνομα του ασύλου, δικαιώματα παραβιάζονται, εκδηλώσεις διαλύονται, υποδομές καταστρέφονται.
Μια άλλη τυραννία έχει απλωθεί στα πανεπιστήμια, διαφορετική από εκείνη της κρατικής εξουσίας, που οι συντάκτες του νόμου του 1982 είχαν στον νου τους.
Υπάρχουν λύσεις. Η λήψη αποφάσεων για το άσυλο να λαμβάνεται με αυξημένη πλειοψηφία και όχι με ομοφωνία – που συνεπάγεται παραλυσία και τα αυτοδιοικούμενα ΑΕΙ να αποκτήσουν επαρκή μέσα και φύλακες, υπό την ευθύνη των πρυτανικών αρχών, για να προστατεύσουν τη λειτουργία και τα δικαιώματα της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Κατά τ'άλλα η κατάργηση του ασύλου και η τοποθέτηση φυλάκων στα πανεπιστήμια θεωρείται από τους περισσότερους "αγωνιστές" φοιτητές ως κατάφορη παραβίαση των δικαιωμάτων τους και ως χουντικές και φασιστικές ενέργειες.....
Όλα τα παραπάνω άραγε τους νοιάζουν; Θέλουν να είμαστε Ευρωπαίοι μόνο σε επιλεκτικούς τομείς; Μήπως τελικά κοιτάνε μόνο την πάρτη τους, ξεκούραση, χαβαλές και μικροπολιτική, όπως κάθε κλασσικός Έλληνας;
Σε όλα αυτά οι Αλαβάνοι τι μας απαντούν?
Δημοσίευση σχολίου