Περιττό Περιβάλλον

Αυτές τις μέρες συζητιέται στη Βουλή, η διαμόρφωση του Συμβουλίου Περιβάλλοντος άρα και του πλαισίου μέσα στο οποίο λειτουργεί ο αρμόδιος Επίτροπος Περιβάλλοντος.

Έχουμε αντιληφθεί, πως τα πολιτικά κόμματα, με κάποιες αποχρώσεις, έχουν ακόμα και σε αυτό το ζήτημα τη γνωστή αρπακτική τάση που τα διακρίνει, επιχειρώντας να δημιουργούν μηχανισμούς που μπορούν να επηρεάζουν αποφάσεις, συμπεράσματα και υποδείξεις.

Ας μη φτάσω στο σημείο να πω πως θα έπρεπε το Συμβούλιο Περιβάλλοντος και ο Επίτροπός του να λάβουν «γη και ύδωρ» χωρίς δεύτερη συζήτηση, γιατί θα ειπωθεί πως είμαι προκατειλημμένος χωρίς όρους, υπέρ του Επιτρόπου και του Συμβουλίου.

Ή μήπως είμαι; Θα απαντήσω καταφατικά στο…ερώτημα που έβαλα μόνος μου!
Είμαι , γιατί το επιλέγω.

Οι λόγοι, είναι απλοί.

Στην ωραία μας Κύπρο των πολυτελών τετρακίνητων και των πανάκριβων λιμουζινών των οποίων οι ιδιοκτήτες με…πλήρη κοινωνική συνείδηση παρκάρουν στα πεζοδρόμια ή οδηγούν σαν τρελοί, κινδυνεύουμε άμεσα με ερήμωση.

Στην ωραία μας Κύπρο που η κοινωνική μας συνείδηση ακόμα δεν έχει κατανοήσει πως πρέπει να ανακυκλώνει με ευλάβεια κάθε εβδομάδα γυαλιά πλαστικά χαρτιά και αλουμίνια, ακόμα πλένουμε τις κουρσάρες με τη μάνικα και πλένουμε τα πεζοδρόμια τη στιγμή που δεν έχουμε να πιούμε νερό.

Το 91% της χώρας σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες τείνει να γίνει στα επόμενα χρόνια Σαχάρα.

Και κάποιοι, αδυνατούν να κατανοήσουν πως αυτό το έρμο Συμβούλιο Περιβάλλοντος πρέπει να περιφρουρηθεί, να ενισχυθεί, να αποκτήσει ακόμα και εκτελεστικές αρμοδιότητες, πρέπει σε κάθε περίπτωση να αναδειχθεί σε κύριο παράγοντα του μηχανισμού.

Α… ναι! Υπάρχει, μία συγκεκριμένη περιοχή στο νησί που δεν κινδυνεύει.

Βρίσκεται στο Τρόοδος και αποτελεί το 1,5 της συνολικής έκτασης του τόπου.

Προτείνω η περιοχή να κηρυχτεί άβατη και απαγορευμένη πριν δούμε ακόμα και εκεί κάποιον developer να στήνει μεγαθήριο ξενοδοχείο γιατί θα έχει νερό για τις πισίνες.

Είμαστε στην Κύπρο.

Και χρειαζόμαστε επειγόντως ένα Συμβούλιο Περιβάλλοντος, πρώτα από όλα με πλήρη και διασφαλισμένη Ανεξαρτησία έναντι των όποιων ιδιωτικών συμφερόντων που κατά κανόνα ασελγούν πάνω στο δημόσιο συμφέρον.

Επίσης, έναντι κάθε είδους πολιτικής επιρροής και παρέμβασης.

Το κυριότερο:

Ο Επίτροπος Περιβάλλοντος πρέπει να έχει γύρω του αυτό που ζητάει.

Ένα περιβάλλον δηλαδή, καθαρά επιστημονικό το οποίο να τον στηρίζει και να τον βοηθάει στις έρευνες και τα τεκμηριωμένα συμπεράσματα με γοργούς ρυθμούς.

Θέλει ειδικούς συμβούλους; Να τους έχει.

Θέλει γύρω του μία σύνθεση από όλες τις ανεξάρτητες περιβαλλοντικές οργανώσεις;
Να τις έχει.

Πρέπει να έχει όλα εκείνα τα μέσα που θα του επιτρέψουν να κάνει τη δουλειά του καλά.
Κάπου άκουσα πως υπάρχουν αντιρρήσεις σε όλα αυτά, γιατί το Κράτος πρέπει να κάνει οικονομία.

Όμως, η «οικονομία» σε οτιδήποτε έχει σχέση με το Περιβάλλον είναι αδιανόητη.

Και πάνω ακριβώς σε αυτόν τον άξονα, επαναφέρω τη σκέψη της Φορολόγησης της Εκκλησιαστικής Περιουσίας.

Είναι εξωφρενικό, είναι εκτός κάθε λογικής να διατηρεί η Κυπριακή Δημοκρατία τα Οθωμανικά Προνόμια της Εκκλησίας και να τσιγκουνεύεται στη χρηματοδότηση του ίδιου του μέλλοντος μας.

Γιατί η δουλειά του Συμβουλίου Περιβάλλοντος στις μέρες μας, είναι πλέον ταυτισμένη με το μέλλον μας και με το αν αυτό θα υπάρξει

Ήδη, θεωρώ πως το έργο που πραγματοποιεί ο νυν Επίτροπος κος Θεοπέμπτου
( http://theopemptou.blogspot.com/ ) σχεδόν μόνος του, είναι αξιοθαύμαστο.

Αλλά, δεν είναι δυνατόν ένα Κράτος να στηρίζεται στον ηρωισμό των Λειτουργών του γιατί το ζητούμενο δεν είναι ο ηρωισμός αλλά οι συνθήκες που προάγουν την παραγωγικότητα τους προς όφελος όλων.

Αυτή τη στιγμή, ο κόσμος μας, περνά μία άνευ προηγουμένου κρίση.

Ο συνδυασμός της χρεοκοπίας του νεοφιλελευθερισμού με το Οικονομικό τσουνάμι που έχει προκαλέσει από τη μία και η Παγκόσμια Κλιματική Αλλαγή που μας έφερε φέτος να έχουμε εξαντλήσει σε πλανητικό επίπεδο τα αποθέματα της Γης για το 2008 από τον Αύγουστο, είναι εφιαλτικός.

Δεν έχει κανείς λόγο να επιχαίρει για τίποτα, εκτός αν είναι διεστραμμένος.

Όμως κύριες και κύριοι, εδώ εις την μικρά Κύπρο για λόγους που λίγο πολύ είναι γνωστοί, θα μπορούσαμε να είμαστε απείρως πιο αποτελεσματικοί.

Είναι πια σαφέστατο πως κάποιοι δεν το επιθυμούν.

Είναι καιρός να αποβάλλονται από τη δημόσια ζωή όλοι αυτοί οι σπουδαιοφανείς και αυτάρεσκοι που προτιμούν μία Κύπρο τριτοκοσμική και ανατολίτικη παρά πραγματικά ευρωπαϊκή. Γιατί το κάνουν;

Ίσως γιατί νομίζουν πως έτσι ξεχωρίζουν, σαν τους μονόφθαλμους ανάμεσα στους τυφλούς.

ΥΓ:

Στη Nina Simone το σημερινό play list όπως και ένα μέρος της αποψινής εκπομπής που θυμίζω πως από σήμερα ξεκινάει στις 6 το απόγευμα και τελειώνει στις 9 το βράδυ. Στο play list έχω βάλει και ορισμένα μικρά αποσπάσματα από συνεντεύξεις της Nina Simone στα οποία μιλάει για τα τραγούδια της.

Στο 11ο track ακούμε το Backblash Blues , ένα ιστορικό ας πούμε τραγούδι μιας που η Simone το ερμήνευσε σε μια εμβληματική στιγμή της σύγχρονης αμερικανικής ιστορίας, στο αμφιθέατρο του Berkeley όταν αυτό, αποτελούσε το κέντρο τόσο του αγώνα κατά του πολέμου στο Βιετνάμ όσο και του αγώνα υπέρ της φυλετικής ισότητας.

Οι στίχοι του, Mr. backlash, mr. backlash /Just who do think I am / You raise my taxes, freeze my wages / And send my son to vietnam / You give me second class houses / And second class schools / Do you think that alla colored folks / Are just second class fools ?/ Mr. backlash, Im gonna leave you / With the backlash blues είναι νομίζω εξαιρετικά χαρακτηριστικοί για την εποχή και το ιστορικό πλαίσιο-μιλάμε για τα τέλη της δεκαετίας του 60, γύρω στο 1967.

Πριν από το 11ο track στο 10ο, μπορούμε να ακούσουμε την Simone να λέει λίγα λόγια για αυτό το τραγούδι.