Στήλη Άλατος

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket
Καλώς Ήρθατε στη Στήλη Άλατος. Η Στήλη, δημοσιεύεται κάθε Σάββατο, ταυτόχρονα στην Κυπριακή εφημερίδα Πολίτης και στο ελληνικό portal TVXS. Κάποιες φορές, αν το επιβάλλει η επικαιρότητα γράφω και ανεβάζω κείμενα μόνο για διαδικτυακή χρήση. Κάτω από τα άρθρα, όπως σε όλα τα ιστολόγια, υπάρχει χώρος για σχολιασμό. Moderation, δεν κάνω. Για αυτόν τον λόγο όμως είμαι αυστηρός σε σχόλια επιθετικά που δεν σέβονται την οποιαδήποτε Άλλη άποψη ή είναι επιθετικά κατά κοινωνικών και φυλετικών ομάδων. Ύβρεις και προσωπικές επιθέσεις διαγράφονται χωρίς συζήτηση.

Συντονιστείτε τώρα στους 107, 6

Κινούμενη Άμμος. Κάθε Σάββατο 6-8 μ.μ στον 107,6 ή στο : www.1076.eu Στο shoutbox, το συζητάμε ζωντανά! Από τον Bach στον Dylan και από τον Beethoven στους Beatles και τους Felice Brothers,όλα είναι Μουσική 107.6 ΓΙΑ ΑΚΡΟΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008

Obama

«Για πες μου καλέ μου γιε τι είδες;

Είδα ένα νεογέννητο περιτριγυρισμένο από λύκους άγριους.

Είδα μια λεωφόρο με διαμάντια στρωμένη , και ερημιά κανείς δεν ήταν εκεί.
Είδα, κλαδιά γυμνά από φύλλα να στάζουν αίμα.
Είδα, άνδρες σε ένα δωμάτιο μαζεμένους με τα σφυριά τους να αιμορραγούν.
Είδα μια σκάλα λευκή πνιγμένη στο νερό, είδα δέκα χιλιάδες να βγάζουν λόγους, να λένε πολλά μα σπασμένες γλώσσες είχαν.
Είδα παιδιά μικρά να κραδαίνουν πιστόλια και κοφτερά σπαθιά.

Και είναι δυνατή, δυνατή, πολύ δυνατή τούτη η βροχή που θα πέσει»

Έβλεπα αργά το βράδυ στο σπίτι, το εξαιρετικό φιλμ No Direction Home που γύρισε ο Martin Scorsese για τον Bob Dylan. Ανάμεσα σε άλλα και το τραγούδι ποταμός A hard rains –a Gonna Fall, του οποίου έβαλα λίγους στίχους στο ξεκίνημα του άρθρου.

Ο Bob Dylan είναι κατά τη γνώμη μου -αλλά και πολλών άλλων- από τους κορυφαίους δημιουργούς του καιρού μας.

Και ήταν η δουλειά του, που με έκανε να προσπαθήσω από αρκετά νωρίς να κατανοήσω, όσο μπορούσα, την ψυχή της Αμερικής πέρα από τις εύκολες ταμπέλες, τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις.

Αργότερα, με τα χρόνια, προστέθηκαν στο μενού των «ξεναγών» μου και άλλοι.
Μεγάλοι συγγραφείς, ποιητές, στοχαστές αλλά και μουσικοί.


Και με έθελγαν πάντα, αυτοί που μπορούν να χαρακτηριστούν εύκολα ως «βαθύτατα Αμερικανοί», δηλαδή όλοι εκείνοι που στη δουλειά τους νιώθεις τους ανέμους, τις βροχές, τις ερημιές, τους ρυθμούς και τη συνείδηση μιας χώρας απέραντης που γεννήθηκε και χτίστηκε μέσα από μία τεράστια περιπέτεια.

Περιπέτεια με ήρωες καθημερινούς ανθρώπους.
Αξίζει κανείς να αφουγκραστεί τους στίχους του πνευματικού πατέρα του Bob Dylan, του λαϊκού τροβαδούρου Woody Guthrie, τους πύρινους εκείνους στίχους που εμψύχωσαν τεράστιες απεργίες σε πολύ δύσκολους καιρούς, τους στίχους εκείνους που δίδασκαν τους ταπεινούς εργάτες των σιδηροδρόμων πως «αυτή η γη είναι δική σου και δική μου».


Και μετά, να κάνει ένα μεγάλο άλμα στο χρόνο και να έρθει στις μέρες μας στους επιγόνους που αλωνίζουν τη μεγάλη αυτή χώρα από τη μία άκρη στην άλλη και τραγουδάνε την ίδια παράδοση φορώντας πλατύγυρα καπέλα και κρατώντας μια κιθάρα.

Έχοντας στην τσέπη μια ντουζίνα τραγούδια κατά του πολέμου, μια ντουζίνα τραγούδια για τις όπου γης ανθρώπινες αξίες.

Είναι καλό να θυμόμαστε πως το μεγαλύτερο κίνημα κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, έγινε μέσα στις ΗΠΑ.

Είναι καλό, να θυμόμαστε πως ακόμα και το πρόσφατο κίνημα για την Παγκοσμιοποίηση στο Seattle ξεπήδησε.

Είναι ακόμα καλύτερο, όταν κάνουμε «κριτική» σε διάφορες κατευθύνσεις, να θυμόμαστε πως

οι Άλλοι, δεν είναι Εμείς.

Άρα θα πρέπει να προσπαθούμε, έστω λίγο, να τους «γνωρίσουμε», όσο είναι δυνατόν.

Παρακολουθώ λοιπόν που λέτε με εξαιρετικό ενδιαφέρον την πορεία προς τις Αμερικανικές εκλογές.

Ομολογώ, πως ανυπομονώ να πετύχω κάποια συζήτηση στα διεθνή κανάλια με Αμερικανούς αναλυτές.

Ίσως κιόλας, να έχω μπαφιάσει τελείως από το χωρίς μέτρο Δήθεν που διακρίνει σχεδόν όλους τους «δικούς μας».

Το δήθεν και την απέραντη σοβαροφάνεια.

Φάτσες που θυμίζουν γραφικούς κοινοτάρχες του 50, που θέλουν να μας πείσουν για το πόσο σύγχρονοι είναι λέγοντας «εγώ είμαι μοντέρνος άνθρωπος».

Εντάξει λοιπόν, ας δηλώσω κι εγώ Μαθηματικός, αλλά δεν θα πείσω κανέναν!

Βλέπω λοιπόν, αυτούς τους Αμερικανούς, που μερικές φορές φοράνε έντονα χρώματα και καπέλα καουμπόικα και εκεί που πάω να πω «κοίτα πως είναι το….αμερικανάκι» , ανοίγει το στόμα του και εγώ κλείνω το δικό μου, ανοίγοντας ταυτόχρονα τα’ αυτιά μου, μπας και μάθω τίποτα παραπάνω να ξεστραβωθώ.

Όχι μόνο γιατί είναι απόλαυση να ακούς την συγκροτημένη ανάπτυξη ενός τρόπου σκέψης που δεν είναι ο δικός σου, αλλά γιατί αρχίζεις να εκτιμάς το «Διαφορετικό Άλλο» και να το αντιμετωπίζεις πιο γνωστικά.

Αυτό που συμβαίνει αυτή την περίοδο στις ΗΠΑ είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικό.

Εκατομμύρια άνθρωποι που μέχρι τώρα δεν έμπαιναν στον κόπο να ψηφίσουν, έχουν αφυπνισθεί. Αυτού του επιπέδου η κινητοποίηση, είχε να συμβεί από την εποχή της υποψηφιότητας του Bob Kennedy η δολοφονία του οποίου είναι ένα από τα ανοιχτά τραύματα της μεταπολεμικής Αμερικής.

Μιας Αμερικής, που στον λόγο του Barack Obama πασχίζει να ξαναβρεί τον βηματισμό της, σε μία εποχή απείρως πιο περίπλοκη από το 1968.

Ο Obama ,εμπνέει.

Αναζητείστε στο youtube τον προχθεσινό λόγο του στο Συνέδριο των Δημοκρατικών στο Denver και θαρρώ, όλοι θα αντιληφθείτε γιατί.

Προσωπικά, δεν περιμένω τίποτα το θεαματικό ως «αλλαγή» από τυχόν εκλογή του, άλλωστε, δεν είμαι Αμερικανός Πολίτης για να έχω άμεσο ενδιαφέρον.

Όμως, η εκλογή ενός Αφροαμερικανού στην Προεδρία της Αμερικής, μιας χώρας που συντίθεται από το πιο πολυφυλετικό μωσαϊκό, σε έναν Παγκοσμιοποιημένο πλανήτη που αγωνιά να βρει ρυθμούς συνύπαρξης ανεκτικότητας και διαπολιτισμικής κουλτούρας, είναι πολύ σημαντική υπόθεση.

Έστω και συμβολικά.

Ακόμα περισσότερο που κύριο μέλημα του Obama μοιάζει να είναι η αποκατάσταση της αξιοπρέπειας της πατρίδας του, που έχει τραυματιστεί βαθύτατα από την οκταετία του Bush.

Αλλά και γιατί, αν ο Woody Guthrie τραγουδούσε κάποτε «αυτή η γη είναι δική σου και δική μου», τώρα πια, η λέξη Γη σημαίνει Πλανήτης Γη.

UPDATE -Εκτός εφημερίδας : Όταν έστελνα το άρθρο στην εφημερίδα, ήταν περίπου 4 το απόγευμα της Παρασκευής και δεν γνώριζα ακόμα την επιλογή του John McCain για την Αντιπροεδρία. Η πλάκα είναι, πως κάποια στιγμή νωρίτερα καθώς συζητούσαμε στο σπίτι, συμφωνήσαμε πως θα ήταν πολύ έξυπνη κίνηση αν επιλεχθεί μία γυναίκα και μάλιστα νέα.

Η διαφορά είναι πως η εξαιρετικά ικανή Sara Palin μοιάζει να είναι μία επιλογή που συσπειρώνει σε μεγάλο βαθμό τους Ρεπουμπλικανούς, αλλά ακόμα πιο πολύ τους Δημοκρατικούς.

Αν ο McCain επέλεξε την κα Palin για να πετύχει μια διείσδυση στο στρατόπεδο των φανατικών οπαδών της Hillary Clinton μάλλον αστόχησε.

Η Sara Palin, είναι όπως είπα και ικανή και αξίζει σεβασμό και θαυμασμό.

Μόλις 44 χρόνων, είναι μητέρα 5 παιδιών, απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Idaho (B.S.) Από το 1992 έβγαινε μέλος στο Τοπικό Συμβούλιο της Wasilla στην Αλάσκα και το 2006 εξελέγη Κυβερνήτης της Αλάσκα με αποδοχή 90%.
Το ότι κράτησε το τελευταίο παιδί της ενώ ήξερε πως δυστυχώς πάσχει από σύνδρομο Down, είναι επίσης κάτι που λειτουργεί συγκινησιακά και θετικά, ειδικά στους ορκισμένους εχθρούς της άμβλωσης που δεν είναι λίγοι αφ ενός και, αφ ετέρου, ξεπερνούν τον στενό πυρήνα των υπερσυντηρητικών Ευαγγελιστών

Αρκούν αυτά όμως για να φέρουν στη δεξαμενή των Ρεπουμπλικανών ψηφοφόρους (γυναίκες και άνδρες) που για διάφορους λόγους είτε δεν ήθελαν τόσο πολύ τον Barack Obama είτε ήταν και συνεχίζουν να είναι φανατικοί οπαδοί της Hillary Clinton;

Ούτε κατά διάνοια. Η Sara Palin, έρχεται σε πλήρη , μα πλήρη αντίθεση με θεμελιώδη σημεία των αρχών και της φιλοσοφίας όχι μόνο του Δημοκρατικού Κόμματος.

Είναι μέλος της Ένωσης Κατόχων Όπλων (.άρα και της οπλοκατοχής) , είναι ταγμένη απόλυτα υπέρ των γεωτρήσεων για πετρέλαιο στην Αλάσκα, είναι υπέρ του κυνηγιού των Λύκων, είναι υπέρ του πολέμου, είναι σε γενικές γραμμές μία εξαιρετικά σκληροπυρηνική συντηρητική επαρχιώτισσα πολιτικός με επιπλέον μηδενική περίπου γνώση για το τι συμβαίνει έξω από την Αλάσκα.

Και κάτι άλλο. Ο John McCain είναι μεγάλος σε ηλικία και η υγεία του είναι εξαιρετικά βεβαρημένη. 72 χρόνων με ήδη 4 μεγάλες περιπέτειες καρκίνων, δημιουργούν τεράστια ανησυχία στην περίπτωση που αν ο μη γένοιτο πάθει κάτι.


Αν η ανησυχία πως ο Barack Obama είναι «άπειρος» (και ο J.F.Kennedy αλλά και ο Bill Clinton δεν είχαν μεγαλύτερη πείρα όταν ανέλαβαν) στην περίπτωση της Palin η ανησυχία μεταλλάσσεται σε κυριολεκτικό πανικό.

Με σωστή στρατηγική, η επιλογή McCain μπορεί να γίνει το καλύτερο δώρο στο Δημοκρατικό στρατόπεδο. Ή όπως έγραφε αργά χτες το βράδυ στο CNN ο ανεξάρτητος (εγκυρότατος) σχολιαστής Paul Begala είναι επιλογή που μόνο ψυχίατρος μπορεί να ερμηνεύσει.
http://edition.cnn.com/2008/POLITICS/08/29/begala.palin/index.html


Κινούμενη Άμμος: Νομίζω μέχρι την τελική διαμόρφωση του νέου προγράμματος του Άστρα, -που θα βγει προς το τέλος του μήνα αρχές του άλλου- θα κάνω εκπομπές χωρίς συγκεκριμένα αφιερώματα. Οπότε, πάσα αίτησις δια αφιερώσεις , δεκτή :-))







65 σχόλια:

cyrus είπε...

Κι όμως, οι δημοσκοπήσεις τους φέρνουν πλάι-πλάι...

Μοιάζει απίστευτη η περίπτωση να βγει ο Μακ Κέιν. Νομίζω πως, αν γίνει κάτι τέτοιο, η Αμερική θα πάει πολύ πίσω -- κι αυτό θα είναι κακό για όλο τον κόσμο, όχι μόνο για τους Αμερικάνους...

Unknown είπε...

@cyrus…η τελευταία δημοσκόπηση σε εθνικό επίπεδο που είδα φέρνει τον Obama μπροστά με 44,6% έναντι 41,9% του John McCain. Το συγκεκριμένο ποσοστό είναι ο μέσος όρος που προκύπτει από πολλές και διαφορετικές δημοσκοπήσεις και είναι της 28ης Αυγούστου. Μπορείς να βρεις πολλά στοιχεία στο http://www.usaelectionpolls.com/

Η Αμερική κατά τη γνώμη μου δεν θα πάει πίσω σε περίπτωση εκλογής McCain, είναι ήδη πίσω μετά από την 8ετία Bush. Θα χάσει όμως μία σπάνια σε αρκετά επίπεδα ευκαιρία να κάνει ένα σημαντικό άλμα μπροστά-και μαζί της ο κόσμος μιας που οι αλληλεπιδράσεις είναι πλέον αυτονόητες.

Ανώνυμος είπε...

Αννα Ωρολογα Λειψια

Στη Γερμανια γινονται παρα πολλες συζητησεις και αναλυσεις αυτό τον καιρο για τις αμερικανικες εκλογες. Η αντιληψη που επικρατει σε γενικες γραμμες είναι ακριβως αυτή που διατυπωνετε και εσεις στο παρα πολύ καλο αρθρο σας, επιτελους , ενα αρθρο στα ελληνικα που ξεφευγει από τις κοινοτυπιες περι ηλιθιων αμερικανων και αλλα ισοπεδωτικα.

Σας διαβαζω κάθε φορα αλλα γραφω για πρωτη φορα :-)

cyrus είπε...

Ναι, έχεις δίκιο, δεν είχα υπόψη μου την τελευταία δημοσκόπηση. Αυτό που φοβάμαι είναι ότι, με σχεδόν τρεις προεκλογικούς μήνες μπροστά μας, και με το ανελέητο παιχνίδι των αμερικανικών ΜΜΕ, τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν προς το χειρότερο.

Unknown είπε...

@ Κα Ωρολογά, σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια-ξέρετε καταντάει ανυπόφορο από ένα σημείο και πέρα, να διαβάζουμε και να απολαμβάνουμε (και) αμερικανούς συγγραφείς, να γινόμαστε δέκτες συγκίνησης από τους ζωγράφους τους, τους σκηνοθέτες τους, τους ποιητές τους, να δεχόμαστε πως αυτή η χώρα έχει μία αξιοσέβαστη παραγωγή πνευματικού έργου που δεν επηρεάζει μόνο λόγο της «ισχύος» αλλά και λόγω της ουσίας και παράλληλα να απαξιώνουμε κάθε προσπάθεια κατανόησης του πως λειτουργούν αυτοί οι άνθρωποι μέσα στην κοινωνία τους που και λόγω μεγέθους είναι περίπλοκη.

@cyrus, όπως λες και εσύ έχει περίπου δύο κρίσιμους μήνες ακόμα και πολλά θα γίνουν και θα ακουστούν. Παραθέτω πιο κάτω μία επιστολή που ήρθε στο e mail μου.
Συγγραφέας της, μία σημαντική αμερικανίδα , πρώην διευθύντρια του Actors Studio. Η επιστολή προωθήθηκε σε μένα από την παραλήπτριά της που συμβαίνει να είναι αναγνώστρια της στήλης. Δεν δημοσιεύω (προς το παρόν) ονόματα γιατί απλά δεν έχω πάρει ακόμα τη σχετική άδεια. Η επιστολή είναι εύγλωττη για την ατμόσφαιρα που επικράτησε στο συνέδριο των Δημοκρατικών και για τις σκέψεις μίας ψηφοφόρου που προφανώς είναι ενεργή πολίτης στη χώρα της :

Sent: Friday, August 29, 2008 9:40 AM
To:
Subject: Momentous

I am so blown away by the speech the night the historical moment we have all
just seen and lived in. I echo second and deeply feel agree with all he
said. I sat at a Democratic gathering tonight next to a stranger, a woman
I'd never met, black hispanic light skin close cropped black grey hair, and
we wept and suddenly grabbed each others hands tightly. And held on. This a
night I will never forget - the fulfuillment of so much of Dr. Martin Luther
King's speech which I heard as a young person and it changed my life. As
this speech will effect so many of our youth - so many of us of all ages.
God bless this man, he seems to have an enormous portenteous destiny. I pray
for his safety and for our country. This has to be one of the largest multi
racial political gathering in our country's history. How amazing. I never
thought I'd live to see the day. To hear David Gergen call it a symphony, a
masterpiece then to hear Pat Buchanan bubbling over with praise for it;
Chris Matthews and Keith Olbermann beside themselves - just astounding. The
biographical film preceeding speech was lovely. I am just so very moved. And
inspired. Not since my highschool and college days have I felt this way.
Know you heard it, saw it, or will see replay. Glad we could share this
transformative night. And this brilliant promise of something restorative
and renewing for this nation.
Much Love,

Ανώνυμος είπε...

Νίκος

στις ΗΠΑ, συγκρούνται δυο φιλοσοφίες, δύο νοοτροπίες, δύο ιδεολογίες και σχολές σκέψης, δύο κοινωνικές λογικές.

Συγκρούονται οι οπαδοί του φιλελευθερισμού, της ανοχής (και για μερικούς και της ελευθεριότητας) και της πολυπολιτισμικότητας, με τους οπαδούς του παραδοσιακού, του εθνοπρεπούς και του χριστιανικού (που στην περίπτωση των ΗΠΑ είναι λίγο δογματικό και πολύ υποκριτικό).

Η υποψήφια αντιπρόεδρος του Μακ Κέιν, έχει συντριπτικά πάρα πολλά υπέρ: το να κρατήσεις συνειδητά ένα παιδί άρρωστο, αναδεικνύει σθένος, ποιότητα ψυχής, πίστη και ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ σε αξίες και στη μοναδικότητα της ανθρώπινης ζωής. ΕΥΓΕ! ΧΙΛΙΑ ΕΥΓΕ!

Η δε αντίθεσή της στις αμβλώσεις, με χαροποιεί προσωπικά ιδιαίτερα και είναι προς τιμήν της. Αυτές είναι οι ποιότητες που απαιτούν οι ψηφοφόροι από τους πολιτικούς, ποιότητες που δυστυχώς σήμερα εκλείπουν, στην εποχή της ισοπέδωσης, του μεταμοντέρνου φεμινισμού, του πολιτικά ορθού και μιας στρεβλής "προοδευτικότητας".

Με φοβίζει πάρα πολύ όμως αυτή η ιστορία με την άντληση πετρελαίου στην Αλάσκα, που θα έδινε το τελειωτικό χτύπημα στο περιβάλλον. Με φοβίζουν οι πετρελαιάδες. Πάρα πολύ. Όπως με φοβίζει και η αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Οι Ρεπουμπλικανοί θα όξυναν την κατάσταση. Ένας νέος Ψυχρός Πόλεμος, πρέπει να αποφευχθεί. Ό,τι έγινε στην Οσετία, έγινε για να στηριχθεί ο Μακ Κέιν.

Τι θα ψήφιζα; Ως δεξιός και χριστιανοδημοκράτης, θα έπρεπε λογικά να στραφώ στον έμπειρο και αξιόμαχο Ρεπουμπλικανό υποψήφιο. Που άντεξε επί 5ετία αιχμάλωτος στα στρατόπεδα των Βιετκονγκ.

Σημειωτέον ότι τις μεγαλύτερες συμφορές στα Βαλκάνια, τις πάθαμε με τους διεφθαρμένους και ψεύτες δήθεν "προοδευτικούς" Δημοκρατικούς Προέδρους (βλέπε Κλίντον). Ευτυχώς σε πρώτη φάση, γλιτώσαμε από την αριβίστρια Χίλαρι Κλίντον και το σκυλολόι που τη συνοδεύει (Χόλμπρουκ, Ολμπράιτ κλπ).

Όμως, η παρουσία του φιλέλληνα και φιλοαρμένιου υποψήφιου αντιπροέδρου στο πλευρό του Ομπάμα, μου δίνει πολλές ελπίδες. Όπως μου δίνει ελπίδα ένα νέο παιδί, με αναφορές στη Μαύρη Αφρική και στο Ισλάμ, που ΙΣΩΣ να εξισορροπούσε λίγο τα πράγματα.

Η ανθρωπότητα θα γινόταν ένα καλύτερο μέρος, αν κάποιος κατέβαλε μια μικρή έστω προσπάθεια να γεφυρώσει μερικά χάσματα.

Η ιδεολογία μου λέει δαγκωτό Μακ Κέιν, η λογική και η καρδιά λένε Ομπάμα. Όταν βλέπω όμως το τουρκικό και το σκοπιανό λόμπι να πέφτουν με τα μούτρα στον αγώνα υπέρ του Μακ Κέιν, ξέρω πια τι πρέπει να κάνω.

Στη σύγκρουση λοιπόν του νέου και του παλιού, έστω και αν αυτό το "νέο" είναι λίγο απροσδιόριστο και ενέχει ομολογουμένως πολύ μεγάλο ρίσκο, κυρίως λόγω απειρίας και ανυπαρξίας πολιτικού "βάθους", λέω ΝΑΙ στο νέο.

Τι στο καλό... Ο τολμών νικά, λένε οι Έλληνες καταδρομείς! Ψήφος λοιπόν στον "άπειρο" Ομπάμα. Μια ψήφος όμως ανορθολογισμού και καρδιάς, είναι ό,τι πρέπει. Η ανθρωπότητα χρειάζεται γιατριά και ανοχή. Κουραστήκαμε ρε παίδες. Ας δώσουμε, έστω για μια φορά, μια ελπίδα στη μετριοπάθεια και στην ειρήνη.

Obama, go for it!

Unknown είπε...

@μια στιγμή ο θεός κλπ....επειδη καταντάς ρύπανση αγαπητέ και κάνεις συστηματκή κατάχρηση της καλής διάθεσης των άλλων αλλά και της φιλοξενίας του χώρου, αν συνεχίσεις θα σου σβήνω την μπουρδολογία σου- και ας μη μπαίνει κανείς στον κόπο να απαντήσει στις ποιητικότροπες ψευτοσουρεαλιστικές αρλούμπες :-)

Ανώνυμος είπε...

exo tin aisthisi pws oi sxoliastes sas,den diavazoyn ayta pou grafete. Koitazoyn ton titlo mono kai meta lene ta dika toys. Apistefti blakeia de nomizete?

:-)))

Unknown είπε...

Είμαι στο ραδιόφωνο, έχω εκπομπή, δουλεύω, δεν μπορώ ούτε να σχολιάσω, ούτε να παρέμβω.

@Ανώνυμε/η πιο πάνω, νομίζω πως τα σχόλια του cyrus και του Νίκου, είναι απόλυτα μέσα στο θέμα.

-=IMAGINOS=- είπε...

@Γιώργο μόλις επέστρεψα από τις διακοπές. Ήταν ένα απίθανο καλοκαίρι για μένα και θα ανεβάσω υλικό στο blog μου μόλις προσαρμοστώ στο Ατήνα (δύσκολο αλλά θα γίνει και αυτό όπως κάθε χρόνο.) Ευτυχώς έχω καμία βδομάδα ακόμα μέχρι να πλακώσει η δουλειά.

Ελπίζω να πέρασες και εσύ φίλε Γιώργο ένα υπέροχο καλοκαίρι όπως και όλοι οι φίλοι.

Αχ Βαχ τα κεφάλια μέσα τώρα.

ΥΓ Γιώργο το email που μου έστειλες δεν μπόρεσα να το διαβάσω γιατί μου έβγαζε τα γράμματα κορακίστικα. Αν θέλεις ξαναστείλε το αλλά βάλε καμιά γραμματοσειρά της προκοπής αυτή τη φορά χεχε.

Ανώνυμος είπε...

Νίκος


"Cause I' ve been here, and I' ve been there,
Seems like I 've been everywhere before
I' ve seen it all a hundred times
Still I think there surely must be more...

(Paradox, από το άλμπουμ των Kansas "Point of no return", Steve Walsh & Kerry Livgren).

Θεώρησα Γιώργο ότι αυτοί οι στίχοι λένε σε τόσο λίγες λέξεις τόσα πολλά...

Unknown είπε...

@ Νίκο, πρόσθεσα το Paradox στο play list , είναι το τελευταίο τραγούδι.

Ανώνυμος είπε...

Νίκος

Το ακούω τώρα που γράφω. Σε ευχαριστώ. Rock μαγεία... Όποτε μπορέσεις φίλε, ρίξε λίγο Whitesnake. Υπάρχει κάτι από τους Σουηδούς Europe?

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Πήττα,

γιατί απέχετε από την κυπριακή επικαιρότητα; Τον τελευταίο καιρό μόνο για Ολυμπιακούς, Ομπάμα κτλ. διαβάζουμε στην ιστοσελίδα σας. Δικαίωμα σας, φυσικά, αλλά μου κάνει εντύπωση...

από Λεμεσό

dokisisofi είπε...

Eixa akousei kapote oti oi ekloges stin Ameriki einai san na epiegeis metaksi pepsi-cola kai coca-cola. I Ameriki (se antithesi me mas distixws) exei mia stratigiki kai tin akolouthei stis eksoterikes sxeseis toulaxiston kai tipota pou na mas afora de tha allaksei.
Alla epi tou prokeimenou, aftos o Ompama de me peithei. Prota oi opadoi tou pou pigenan stin proeklogikes tis Xilari me panw pou egrafan " iron my shirt" kai istera i apokalipsi vomva gia ton petameno tou etereothali adelfo (me ton opoio sinantithike...molis 2 fores oles ki oles) tin idia stigmi pou to " playing folk" sto amerikaniko proeklogiko marketing einai protagonistis stis entipwseis.
Kata ta alla. Ti eixes Gianni, ti eixa panta..

-=IMAGINOS=- είπε...

Μου τη σπάνε οι Αμερικάνοι. Μου τη σπάνε για πάρα πολλούς λόγους. Ένας από αυτούς είναι και ότι είναι υπόδουλοι των εβραίων οι οποίοι και τους διοικούν. Η εξωτερική πολιτική των αμερικανών έχει να κάνει ΜΟΝΟ με τα συμφέροντα του Ισραήλ. Τόλμησε μία χώρα να πει μία κακή λέξη για το Ισραήλ? Με τη μία μπαίνει στο στόχαστρο της Αμερικής. Οι πρόεδροι? Ποιοι πρόεδροι? Τα πιόνια θέλετε να πείτε... Νομίζετε ότι υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να αλλάξει η εξωτερική πολιτική ποτέ της Αμερικής από κάποιοι πρόσωπο που θα αναλάβει την προεδρία? Και πες ότι θα κάνει το "λάθος" αυτός ο πρόεδρος να αλλάξει κάτι, τι τον περιμένει? Μία σφαίρα τουλάχιστον στο κεφάλι. Αυτό τον περιμένει. Ξέρετε πόσους προέδρους και πολιτικούς αμερικάνους έχει φάει η εβραιοκρατούμενη CIA? Σαφώς και ξέρετε. Σκεφτείτε μόνο ένα για το τέλος. Πόσοι πρόεδροι και αντιπρόεδροι των ΗΠΑ ήταν εβραϊκής καταγωγής? ΔΕΝ υπάρχει ούτε μία περίοδος προεδρική που να μην υπήρχε εβραίος πρόεδρος ή αντιπρόεδρος από την εποχή του πρώτη προέδρου Α. Λίνκολν ο οποίος και αυτός εβραίος ήταν...
Η κυβέρνηση Bush έχει το Τσέινι αντιπρόεδρο ΚΑΡΑΕΒΡΑΙΟ, ο Obama ποιον επέλεξε για αντιπρόεδρο επίσης? Έναν Josef... Ιωσήφ δηλαδή, καραεβραίος και αυτός δηλαδή...

Τι χρειαζόμαστε για να αλλάξει αυτός ο κόσμος? Απλά πράγματα. ΕΝΑ ΝΕΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΒΑΡΣΟΒΙΑΣ! Χρειαζόμαστε ένα νέο αντίπαλο δέος. Η Ελλάδα σήμερα αλλά και η Κύπρος, έτσι όπως έχει γίνει η κατάσταση, δεν έχουν καμία δουλειά με την Αμερική. Μας πρόδωσαν, μας πούλησαν και προσπαθούν να μας καταστρέψουν. Χρειαζόμαστε νέες συμμαχίες για να κερδίσουμε πράγματα και να κόψουμε τσαμπουκάδες. Η θέση μας είναι στο πλευρό της Ρωσίας. Η Αμερική απέχει 10 ώρες από την περιοχή μας με το αεροπλάνο, η Ρωσία μόνο 2! Και η Ευρώπη συνολικά θα πρέπει να αναθεωρήσει. Χρειαζόμαστε τη Ρωσία όχι την Αμερική. Ακόμα και ενεργειακά η Ευρώπη είναι εξαρτημένη από την Ρωσία.

Η Αμερική χρειάζεται απομόνωση για να μάθει να μη χώνει τη μύτη της άλλη φορά εκεί που δεν τη σπέρνουν. Γιατί όταν χώνει τη μύτη της η Αμερική τα πάντα μαντάρα γίνονται.

Ούτε OBAMA ούτε κανένας λοιπόν. Δεν αξίζει να ασχολούμαστε με μαλάκες. Εάν ποτέ αποφασίσουν να κάνουν πρόεδρο στην Αμερική κάνα Jeronymo τότε θα ασχοληθώ ξανά μαζί τους.

GOD BLESS TALIBAN

stelios papalangi είπε...

κανένας δεν ξέρει τι ακριβώς είναι ο ομπάμα. ο μακείν εν πιο εύκολο να τον διαβάσεις. εν τόσο συντηρητικός, στρατόκαυλος που και να θέλει το κρύψει θα δυσκολευτεί.

τώρα η μάχη μεταξύ δημοκρατικών και ρεπουπλικάνων, κάποιοι την ονομάζουν αντιπροσώπευση δύο διαφορετικών κεφαλαίων. Οι πρώτοι των τραπεζών και του χρηματηστηρίου, οι δευτεροι των πετραιλαικών εταιρίων και της βιομηχανίας όπλων.

είναι μια άποψη.
τωρά σε επίπεδο λαού,
τι να σας πω εκτός που στερεότυπα ;
(δεν βλέπω καμία διαφορά στην κοσμοαντήληψη του ρεπουπλικάνου ή του ταλιμπαν)
αυτό που ξέρω ότι στην ευρώπη όσους αμερικάνους έτυχε να γνωρίζω ήταν δημοκρατικοί (και οι πλείστοι ωραίοι τύποι).
όχι πως εγνώρισα χιλιάδες για να μπορώ να ισχυριστώ ότι αποφέυγεται το στατιστικό λάθος, αλλά πάντα είχα την απορία:
- εν το γεγονός ότι ήταν στην ευρώπη που τους έκαμεν να αλλάξουν γνώμη,
- ή για να σηκωστούν να ταξιδέψουν εκτός της αμερικής είδη δείχνει ότι δεν είναι χριστιανοφανατίλες ;


αμφιβάλω αν ο ομπάμα θα κάμει κάτι ενάντια στες κοινωνικές ανισότητες στη χώρα του.
ούτε τον βλέπω να κάμνει κάτι για το απελπιστικό σύστημα υγείας και παιδείας.

αλλά νομίζω ότι στην εξωτερική πολιτική θα είναι λίγο πιο έξυπνος.
όχι δεν θα αλλάξουν τα συμφέροντα της αμερικής,
αλλά η διαφορά μεταξύ ηλίθιου και νούσιμου είναι τεράστια,
και εβιώσαμε τη τερατώδη ηλιθιότητα της τελευταίας οκταετίας μπους.

ομπάμα λοιπόν,
όχι για τίποτε άλλο,
αλλά για να φύουν οι ρεπουπλικάνοι

Ανώνυμος είπε...

@Πο.Πη.

Πόσα αφήνει η περίπτωση πολέμου / τρομοκρατικού κτυπήματος πριν τις εκλογές για να ανέβει ο Μακέην; Να το παίξουμε ένα δεκάευρω;

Ακούω σκατο-καταιγίδες να 'ρχονται...

Ίλαντρος είπε...

Πήττα, καλό άρθρο, μπράβο. Μια ευχάριστη αλλαγή από τις συνήθεις νερόβραστες και μονόπλευρες "αναλύσεις" του κάθε άσχετου.

Ανώνυμος είπε...

Σχετικά με τον Ομπάμα, νομίζω ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μία άγνωστη ποσότητα και ότι είναι πολύ νωρίς για ενθουσιασμούς. Και με τρομάζει, όπως και με απογοητεύει ότι η ελπίδα που γεννιέται και η οποία, με μαθηματική ακρίβεια, όχι απλά θα διαψευστεί, αλλά θα ΔΙΑΣΥΡΘΕΙ, θα δώσει ακόμα ένα πικρό μάθημα σε όσους στο μέλλον θα παρασύρονται από παρόμοιες αυταπάτες. Κοινώς, η ελπίδα, ή η έμπνευση που γεννάει ο Ομπάμα (εγώ προσωπικά ενοχλούμαι όταν τον ακούω), όταν διαψευστεί, θα ντύσει τους όποιους σπόρους ελπίδας γεννηθούν στο μέλλον με έναν βαρύ χιτώνα κυνισμού και μουδιάσματος.

@imaginos

Δε νομίζεις ότι είσαι υπερβολικά αφοριστικός γράφοντας «μου τη σπάνε οι ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ»; Αν διαβάζω σωστά τον οικοδεσπότη μας, ακριβώς αυτό είναι το θέμα του άρθρου που αποτελεί αφορμή για τα σχόλιά μας – ότι υπάρχει και μία άλλη Αμερική, εντελώς αντίθετη προς τις επιλογές των κυβερνήσεων και των κλασικών, αποβλακωμένων ηλιθίων. Μήπως μπερδεύεις την κυβέρνηση με τους πολίτες; Σίγουρα, υπάρχουν πολλοί ηλίθιοι, αλλά κατ’ αναλογία το ίδιο ακριβώς πράγμα συμβαίνει και σε πολλές άλλες χώρες. Για παράδειγμα, θα δικαιολογούνταν κάποιος να πει «μου τη σπάνε οι Έλληνες» παίρνοντας ως αφορμή τη συμπεριφορά των κυβερνήσεών τους; (Τι θα έλεγε κάποιος ‘ξένος’, για παράδειγμα, για τις αυτο-κερασμένες αυξήσεις των μισθών των βουλευτών μας, σε μία εποχή που επιβάλλονται νέοι και ακόμα πιο δυσβάσταχτοι φόροι στα φτωχότερα στρώματα - θα έπρεπε, ας πούμε, να μας αποκαλέσει όλους ‘γουρούνια’;).

Δεν προσπαθώ φυσικά να δικαιολογήσω τους Αμερικάνους, ούτε να πω ότι καλό θα είναι να μην τους κρίνουμε γιατί κι εμείς δεν είμαστε καλύτεροι κτλ κτλ. Απλά προσπαθώ να μπω στη λογική ενός μετριασμού των γενικών αφορισμών. Βέβαια, δεν έγραψες ΟΛΟΙ οι Αμερικάνοι» και δήλωσες εξ’ αρχής ότι τα περί Εβραίων είναι μόνο ένας από τους λόγους που «σου τη σπάνε». Αλλά δεν έκανες και κανένα απολύτως διαχωρισμό μεταξύ κυβερνήσεων και πολιτών.

Τέλος, η καταληκτική ευχή σου περί ταλιμπάν ομολογώ με τρομάζει (...). Έχοντας συνομιλήσει με Αφγανό που έφυγε από το Αφγανιστάν ακριβώς εξαιτίας των ταλιμπάν, μόνο να τρομάζω μπορώ – δε θα μιλήσω για δικαιώματα κτλ, αλλά και μόνο η μεταχείριση των γυναικών που μου περιέγραψε ή οι συλλήψεις λόγω της έλλειψης γενειάδας (!) στους άντρες αρκούν για να δικαιολογήσουν τον τρόμο μου μπροστά σε μία τέτοια ευχή. Μήπως μπροστά στην απέχθειά μας για τους Αμερικανούς συντασσόμαστε με (ή έστω δηλώνουμε συμπάθεια για) κάποιους ακόμα χειρότερούς τους;

@ηλίθιο αγρινό

Τείνω να συμφωνήσω... Έχουμε μία πολύ βρώμικη προεκλογική τελική ευθεία να παρακολουθήσουμε...

Dissident Aggressor

Ίλαντρος είπε...

Παρόλο που προσπαθώ να μην ασχολούμαι με βλαμμένους, να αναφέρω για την ιστορία (και για όσους μπορεί να παρασυρθούν από κάτι που παρουσιάζεται ως δεδομένο) ότι η Αμερική ουδέποτε είχε Εβραίο πρόεδρο ή αντιπρόεδρο. Ο πρώτος Εβραίος ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ για την προεδρία/αντιπροεδρία ήταν ο Joe Lieberman, υποψήφιος αντιπρόεδρος μαζί με τον Gore το 2000. Δυστυχώς έχασαν και μας προέκυψε ο αναγεννημένος χριστιανός Bush και ο Μεθοδιστής Cheney. Και ούτε ο Μπάιντεν είναι Εβραίος, ο άνθρωπος είναι καθολικός.

Βέβαια ο ιματζίνος θα μας πει ότι είναι όλοι τους κρυπτοεβραίοι...

Unknown είπε...

Είναι εξαιρετικά ανόητο (επιεικώς) να κρίνουμε τους Άλλους με τα δικά μας μέτρα. Φοβάμαι πως πραγματικά θα συμφωνήσω με ένα σχόλιο πιο πάνω, που λίγο πολύ έλεγε πως κάποιοι σχολιαστές δεν μπαίνουν καν στον κόπο να διαβάσουν προσεκτικά το κείμενο, ώστε μετά να συζητήσουν επ΄αυτού αντί να προβάλλουν το Εγώ τους, νομίζοντας πως έτσι κάνουν "διάλογο".

Απαντώ ταυτόχρονα και ένα δυο σχόλια που αντί να γραφτούν εδώ, στο ιστολόγιο, μου ήρθαν στο e mail.

Για άλλη μια φορά θα πω λοιπόν πως το συζητάμε Πολιτικά για μία άλλη χώρα επιβάλλει αν μη τι άλλο να προσπαθούμε να δούμε τα πράγματα ΚΑΙ μέσα από τα μάτια και τη σκέψη των άμεσα ενδιαφερομένων. Στην προκειμένη περίπτωση, των Αμερικανών Πολιτών.

Ερώτηση: Είναι άραγε τυχαίο που στο σύνολό της η Ακαδημαϊκή Κοινότητα των ΗΠΑ, χιλιάδες Καθηγητές σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης είναι με πάθος στρατευμένοι αυτή τη στιγμή υπέρ του κόμματος των Δημοκρατικών;

Όποιος ψάξει την εφαρμοσμένη πολιτική στην Παιδεία και την Έρευνα στην Αμερική, θα διαπιστώσει τεράστιες διαφορές μεταξύ των δύο Κομμάτων και του στίγματος που εκπέμπουν οι δύο υποψήφιοι. Και το ίδιο ισχύει για άλλα σημαντικά ζητήματα όπως το σύστημα Υγείας, το Περιβάλλον και η ενεργειακή πολιτική κλπ.

ΑΣΦΑΛΩΣ και οι Αμερικανοί Πρόεδροι υπηρετούν πάνω από όλα το Σύστημα που επιτρέπει στην Αμερική να παίζει το ρόλο της ως της πλεον ισχυρής χώρας του Κόσμου, ασφαλώς κάθε πολιτική Ηγεσία, από αυτή της πιο μικρής χώρας μέχρι εκείνη της πιο μεγάλης, πάνω από όλα υπηρετεί τα δικά της συμφέροντα και όχι άλλα.

Σε μία εποχή παγκοσμιοποίησης και έντονης αλληλεπίδρασης όμως, μας ενδιαφέρει και μας ενδιαφέρει πολύ ποιες τάσεις απελευθερώνονται σε μία κοινωνία.

Αν εκλεγεί ο Barack Obama, δεν σημαίνει πως οι Τάσεις στις οποίες εγώ (για παράδειγμα) συμφωνώ ή είμαι "συγγενικά" διακείμενος)όμως ξέρω πως αυτές οι τάσεις,αυτές οι ροπές, απελευθερώνονται ενώ σε αντίθετη περίπτωση σπρώχνονται ακόμα πιο έντονα στο περιθώριο.

Πολύ δικός μου άνθρωπος, Αμερικανίδα Πανεπιστημιακός, μου έγραφε προχθές πως είναι τόσο μεγάλες οι διαφορές που σε περίτπωση επανεκλογής των Ρεπουμπλικάνων, το σκέφτεται σοβαρά να φύγει από τις ΗΠΑ, γιατί σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο το τοπίο θα αλλάξει πια απελπιστικά. Και δεν μιλάει μόνο για μισθούς και απολαβές αλλά κυρίως για την ελευθερία στο Εκπαιδευτικό και Ερευνητικό έργο.

Αν κανείς διαβάζει τα σοβαρά Αμερικανικά περιοδικά , τόσο της Πολιτικής Σκέψης όσο και τα ευρύτερα Στοχαστικά, όπως το The Nation, The American Interest, Atlantic Monthly, θα βρει πλήθος αναλύσεων από σοβαρότατους Καθηγητές, Ερευνητές, Διανοούμενους, απόλυτα ανεξάρτητους που κάτι ξέρουν παραπάνω από εμάς και που ασφαλώς μπορούν να εμπλουτίσουν την αντίληψή μας.

Δεν λεω πως είναι υποχρεωμένος κάποιος να συμφωνήσει με οτιδήποτε. Λέω όμως πως είναι αδιανόητο να μη λαμβάνουμε υπόψη μας τι λένε οι ίδιοι για τη χώρα τους και τις ευκαιρίες της, ειδικά που πλέον όπως έχουμε πει πολλές φορές τα σύνορα και οι διαχωριστικές γραμμές χλωμιάζουν και οι επιδράσεις από το παραμικρό που συμβαίνει στην άλλη όχθη του Ατλαντικού είναι αισθητό.

Unknown είπε...

@ Από Λεμεσό...Φίλτατε, κάθε μέρα, εφημερίδες, ειδήσεις, αναλύσεις κλπ βρίθουν από την Κυπριακή Πραγματικότητα. Πολλά ιστολόγια, έχουν σαν αποκλειστικό επίκεντρο τα της Κύπρου και συχνά είναι εξαιρετικά και καλύτερα πληροφορημένα από μένα. Μία παράμετρος, είναι αυτή. Μία άλλη, είναι η απλή, πως η Κύπρος, δεν ειναι ο ομφαλός της Γης, ούτε το κέντρο του Σύμπαντος, είναι ένα κομματάκι του Κόσμου και καλό είναι να μην το ξεχνάμε αυτό. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν εξυπηρετώ κάποια "γραμμή", απλά γράφω για ότι με ενδιαφέρει στην εφημερίδα, και μοιράζομαι τις σκέψεις μου εδώ μαζί σας γιατί με ενδιαφέρουν πολύ, οι απόψεις των Άλλων. Αλήθεια..γιατί σας κάνει εντύπωση;

@Δοκισήσοφη, πολλά μπορεί να μας ξενίζουν στο πως γίνονται οι εκλογές εκεί (κάτι ανέφερα στο άρθρο σχετικά) αλλά αυτό ούτε ακυρώνει ούτε μηδενίζει την ουσία, πως κάτω και πέρα από τους μηχανισμούς, υπάρχουν χιλιάδες "κανονικοί" άνθρωποι εκεί, με προβληματισμούς, με σκέψη και ανάλυση. Και όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που είτε επιλέγουν τους Δημοκρατικούς είτε τους Ρεπουμπλικάνους, συνιστούν δύο δεξαμενές ιδεών σκέψης και στρατηγικής με πολύ μεγάλες και ουσιαστικές διαφορές.

@Imaginos-Χρήστο, καλωσόρισες από τις διακοπές σου :-)

Από κει και πέρα δεν μπορώ να παρακολουθήσω το σχόλιο σου γιατί όπως συνηθίζεις συχνά, είναι αφοριστικό, απόλυτο και ισοπεδωτικό. Όχι, προσωπικά τουλάχιστον, δεν έχω καμια απολύτως ανάγκη από μία νέα Ισορροπία του Τρόμου ούτε κάποια ολική επαναφορά στο καθεστώς του Ψυχρού Πολέμου, ειδικά αν από αυτό το πλαίσιο υπάρχουν μόνο γεωπολιτικά συμφέροντα χωρίς το έστω άλλοθι της Ιδεολογικής διαφοράς.

Υπάρχουν πλέον συσσωρευμένα παγκόσμια προβλήματα τεράστιας σημασίας τα οποία πρέπει να προωθηθούν και τα οποία μπορούν να κάνουν κάποια αργά βήματα προς τα εμπρός μόνο από ηγεσίες που είναι κατά της εσωστρέφειας. Και αυτή είναι μία άλλη διαφορά μεταξύ των δύο μεγάλων Αμερικανικών κομμάτων.

@Ιλαντρε, ευχαριστώ πολύ. Κουράγιο μου δίνεις-περίμενα κυρίως αρνητικές αντιδράσεις.

Unknown είπε...

@Dissident Aggressor, ναι, υπάρχουν όλοι αυτοί οι φόβοι της διάψευσης, αλλά βέβαια αυτοί είναι άμεσα εξαρτημένοι από το τι περιμένει κανείς. Στα μέρη μας για παράδειγμα μιλούμε αφοριστικά για την 8ετία Clinton ωστόσο για τους Πολίτες των ΗΠΑ ήταν ένας εξαιρετικά πετυχημένος Πρόεδρος του οποίου η Πολιτική τόνωσε την εργασία, το εισόδημα των χαμηλών και μεσαίων τάξεων, υπεράσπισε έντονα την Κοινότητα των Ακαδημαϊκών και των Επιστημόνων κλπ. Έκανε σημαντικά βήματα στην επίλυση της χρόνιας ενδοϊρλανδικής διαμάχης, επιχείρησε την πιο σημαντική προσπάθεια επίλυσης του Μεσανατολικού-θυμάται κανείς τις αντιδράσεις όταν υποδέχτηκε τον Γιασέρ Αραφάτ στο Λευκό Οίκο;

Εμείς, παραδοσιακά θα σταθούμε μόνο στον βομβαρδισμό του Βελιγραδίου και τη σύλληψη του Μιλόσεβιτς-μόνο που η κριτική σε μία Αυτοκρατορία δεν μπορεί να είναι τόσο μονοσήμαντη. Το παζλ είναι πολυσύνθετο.

Και ναι, ασφαλώς η Αμερική ως ένα σημείο συμπεριφέρεται ως Αυτοκρατορία, αφού είναι η ισχυρότερη δύναμη στον Πλανήτη.

Και οι Αυτοκρατορίες, από αρχαιοτάτων χρόνων -και συμπεριλάμβάνω σε αυτές και την Ελληνική προς Ανατολάς επέκταση του Αλέξανδρου, και τη Ρωμαϊκή ασφαλώς- έχουν εξαιρετικά κοινές συμπεριφορές.

@Αγρινέ, αυτό το σενάριο, αυτό το ενδεχόμενο δηλαδή μίας τεράστιας προβοκάτσιας προκειμένου να "μαζευτεί" ο κόσμος και να αντιδράσει συντηρητικά και εγώ το έχω σκεφτεί.

Και θα είναι-αν ο μη γένοιτο συμβεί- χαριστική βολή τόσο στην Αμερικάνικη κοινωνία που για πρώτη φορά προσπαθεί ναξεπεράσει το τραύμα της δολοφονίας του Bob Kennedy όσο και στον κόσμο ολόκληρο γιατί πλέον θα δωθούν όλες οι αφορμές για ένα πλήρως Οργουελιανό πρότυπο.

Unknown είπε...

@Στέλιο, σε ένα πρώτο επίπεδο δεν θα διαφωνήσω μαζί σου-ωστόσο μία μελέτη στη οξύτατη διαμάχη μεταξύ Evolutionism και Creationism πολλά έχει να διδάξει για τις διαφορές των δύο σχολών, διαφορές που δεν στέκουν μόνο σε αυτό το ζήτημα.

Ανώνυμος είπε...

@politispittas

Καταλαβαίνω τι λες και επί της αρχής δε διαφωνώ. Το ζήτημα είναι ότι θα μπορούσε κάποιος εξ ημών να αντικρούσει με ένα απλό «ε, και;». Εξηγούμαι: μπορούμε πολύ σωστά και πολύ υπεύθυνα να τοποθετηθούμε ως προς την αξιολόγηση του ενός ή του άλλου προέδρου των ΗΠΑ. Όμως, με ποια από όλα τα κριτήρια με τα οποία μπορούμε να το κάνουμε θα λειτουργήσουμε; Λες, και πολύ σωστά, ότι καλό θα είναι (ΠΡΕΠΕΙ) να μπαίνουμε όσο περισσότερο μπορούμε στο πετσί του ‘άλλου’ πριν τον κρίνουμε. Όταν όμως ο ‘άλλος’ δραστηριοποιείται σε τόσα πολλά επίπεδα, σε ποιο από όλα θα τον κρίνουμε (πόσο μάλλον θα τον ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ); Σε ποιο από όλα τα ‘πετσιά’ του θα μπούμε και ποιο θα μετρήσει περισσότερο για την επιλογή μας;

Φοβάμαι ότι στη προσπάθεια να μπούμε στο πετσί του αμερικανού ξεχνάμε ότι ΔΕΝ είμαστε αμερικανοί αλλά και ότι ο αμερικανός αυτό ΔΕΝ το ξεχνάει. Ίσως, Γιώργο, αυτό να βρίσκεται πίσω και από τη (φαινομενική;) αντίφαση στα ίδια σου τα λεγόμενα, που ίσως αναδεικνύει και μία δική σου αμφιταλάντευση: λες στο αρχικό κείμενο ότι «...άλλωστε δεν είμαι αμερικανός πολίτης για να έχω άμεσο ενδιαφέρον», αλλά στις απαντήσεις σου δέχεσαι ότι θα σε επηρρεάσει το τι γίνεται στην Αμερική. Επομένως, αμερικανός πολίτης ναι μεν δεν είσαι, αλλά σε νοιάζει τι θα γίνει εκεί – και σε νοιάζει γιατί θα σε επηρρεάσει (άρα το ενδιαφέρον σου μπορεί μεν να μην είναι άμεσο, όμως σίγουρα υπάρχει).

Αμερικανοί λοιπόν δεν είμαστε, οπότε αναρωτιέμαι: μπορεί ο χ ή ο ψ πρόεδρος να είναι εξαιρετικός σε όλες τις διαστάσεις που αναφέρεις (και δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο). Αν, όμως, η πολιτική του κάνει κακό συγκεκριμένα στη χώρα όπου ζούμε, εμείς πώς ακριβώς πρέπει να τον κρίνουμε; Αν η αμερικανική εξωτερική πολιτική προσβάλλει συμφέροντα δικά μας και μας αδικεί, δε νομίζεις ότι το κριτήριο αυτής της προσβολής και της αδικίας θα μετρήσει για μας πολύ περισσότερο από αυτό του τι κάνει μέσα στη χώρα του (ή με άλλες χώρες); Και νομίζω δικαιολογημένα...

Φοβάμαι ότι στην προσπάθειά μας να γίνουμε πιο αντικειμενικοί ξεχνάμε το υποκειμενικό στοιχείο. Ο Clinton, για παράδειγμα, μπορεί να «ήταν ένας εξαιρετικά πετυχημένος Πρόεδρος του οποίου η Πολιτική τόνωσε την εργασία, το εισόδημα των χαμηλών και μεσαίων τάξεων, υπεράσπισε έντονα την Κοινότητα των Ακαδημαϊκών και των Επιστημόνων κλπ. Έκανε σημαντικά βήματα στην επίλυση της χρόνιας ενδοϊρλανδικής διαμάχης... κτλ» αλλά αν ρωτήσεις ένα Σέρβο είναι 100% βέβαιο ότι θα σου πει ότι σκοτίστηκε για όλα αυτά. Θα σου πει ότι ο Clinton είναι ένα κάθαρμα που κατέστρεψε τη χώρα του. Και νομίζω ότι αν συζητούσαμε την επιλογή μεταξύ ενός υποθετικού προέδρου που θα μας έλεγε εκ των προτέρων ότι θα τονώσει τους πολίτες της χώρας του, θα ενισχύσει τα πανεπιστήμιά τους κτλ, αλλά εμάς θα μας βομβαρδίσει, το τελευταίο είναι που θα μέτραγε στις κρίσεις μας. Άδικα;

Νομίζω ότι μπερδεύουμε το ότι πρέπει να μπαίνουμε στη θέση του άλλου πριν τον κρίνουμε με το ότι όταν η συμπεριφορά του άλλου έχει άμεσο αντίκτυπο σε εμάς μπορεί μεν να καταλαβαίνουμε γιατί φέρεται όπως φέρεται, αλλά δεν μπορούμε να του επιτρέψουμε να συνεχίσει να το κάνει. Κατά την τελική μας κρίση γι’ αυτόν η κατανόησή μας της συμπεριφοράς του θα μετρήσει πολύ λιγότερο από την προσβλητικότητά του προς εμάς. Και νομίζω ότι η στοιχειώδης αυτοσυντήρηση αυτό επιβάλλει να κάνουμε.

Περί Εβραίων προέδρων...

Εγώ το θέμα περί των Εβραίων προέδρων των ΗΠΑ δεν το γνωρίζω καθόλου, γι’ αυτό και δεν τοποθετήθηκα. Μετά, ωστόσο, από την απάντηση του ίλαντρου αναρωτιέμαι: ποιος από τους δύο έχει δίκιο;

Dissident Aggressor

-=IMAGINOS=- είπε...

@Ανώνυμος 10:10

Αγαπητέ Ποτέ δεν κάνω διαχωρισμό μεταξύ κυβερνήσεων και πολιτών γιατί απλά οι πολίτες αναδεικνύουν με την ψήφο τους τις κυβερνήσεις που έχουν. Φέρουν δηλαδή την αποκλειστική ευθύνη οι πολίτες και σε αυτούς βασικά αναφέρομαι συνεπώς. Το ίδιο ακριβώς θα έλεγα και για τους έλληνες. Και οι έλληνες μου τη σπάνε γιατί και αυτοί ως κοινοί μαζόχες επιλέγουν σαν όρνια τα 2 κόμματα εξουσίας που κατέστρεψαν την Ελλάδα επί δεκαετίες και παρόλα αυτά συνεχίζουν να τα στηρίζουν. Αν και ψηφοφόρος του ΛΑΟΣ σφίγγω το χέρι σε αυτόν που επιλέγει "μικρά" κόμματα, οποιαδήποτε είναι αυτά. Το να επιλέγεις μικρά κόμματα σημαίνει ότι είσαι απαλλαγμένος από το κόμπλεξ της ρουσφετοζητουλίασης και ενδιαφέρεσαι πραγματικά για τα κοινά και ένα καλύτερο αύριο έστω και από την δική σου ιδεολογικοπολιτική ματιά. Τιμώ τους ιδεολόγους μάχομαι τους συμφεροντολόγους. Όταν θα πάψουμε να ψηφίζουμε με γνώμονα την τσέπη μας αποκλειστικά τότε και μόνο θα έλθουν καλύτερες μέρες και θα αλλάξουμε πράγματα.

Σε ότι αφορά τώρα τους αμερικάνους αλλά και τους έλληνες για να γυρίσουμε στο θέμα, θεωρώ περιττό να αναφέρω συνεχώς ότι υπάρχουν και "σωστοί" αμερικάνοι και έλληνες που σκέπτονται. Εννοείται πάντα αυτό, όμως ακόμα και οι "σωστοί" αμερικάνοι έχουν μέσα τους την "επαρση" και το σωβινισμό του "είμαι αμερικάνος και ανώτερος όλων". Αυτή είναι μία πραγματικότητα και εθελοτυφλεί όποιος δε τη δέχεται. Λογικό να αισθάνονται έτσι αφού είναι πολίτες της πρώτης υπερδύναμης αλλά λογικό επίσης μετά από όλα αυτά οι αμερικάνοι να είναι ο πλέον μισητός λαός στον κόσμο όλο.

Το GOD BLESS TALIBAN θα περίμενα να καταλάβεις ότι είχε σατιρική διάθεση απέναντι στο GOD BLESS AMERICA που όλοι οι αμερικάνοι και οι πρόεδροι τους αρέσκονται να εκφράζουν σε κάθε τους ομιλία στο τέλος. Αυτό δείχνει και το σοβινισμό και την εθνικιστική έξαρση που έχουν ΟΛΟΙ οι αμερικάνοι μέσα τους γιαυτό και δεν τους πάω ούτε με σφαίρες. Εάν είχαν τα κότσια ας έβγαζαν έναν ινδιάνο πρόεδρο. Είμαι λάτρης της φιλοσοφίας και της κουλτούρας των ινδιάνων της Βορείου Αμερικής. Μόνο ένας τέτοιος άνθρωπος θα άλλαζε τα πάντα αλλά γιαυτό και δε θα μπορέσει ποτέ να γίνει ένας ινδιάνος πρόεδρος ή έστω γερουσιαστής στις ΗΠΑ.

Σε ότι αφορά τέλος τον OBAMA σαφώς και είμαι με το μέρος του εφόσον θα έπρεπε να διαλέξω αλλά δεν εθελοτυφλώ. Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Οι Αμερικάνοι ήταν και θα είναι φονιάδες των λαών.

Unknown είπε...

Σχεδόν αναπόφευκτο φίλε Dissident Aggressor να επανέλθει κάποια στιγμή η συζήτηση γύρω από την Παγκοσμιοποίηση. Λέω να επανέλθει, γιατί έχει ξανασυζητηθεί εδώ το ζήτημα, αλλά θα έλεγα μάλλον επιδερμικά, έτσι και αλλιώς είναι εξαιρετικά περίπλοκο και πράττει σφάλμα τεράστιο όποιος νομίζει πως μπορεί να το "ξεμπερδέψει" με λίγους αφορισμούς και συνθήματα, είτε υπέρ είτε κατά.

Χαρακτηριστικό είναι πως για τον όρο Globalization δεν υπάρχει (ακόμα) ικανοποιητικός προσδιορισμός ούτε στο μεγάλο λεξικό του Oxford στην τελευταία του έκδοση γιατί βέβαια το να πούμε πως η Παγκοσμιοποίηση είναι μόνο το άνοιγμα των οικονομιών και το γεγονός πως τα τραπέζια στην Ευρώπη είναι γεμάτα με coca cola και οι αυτοκινητόδρομοι στις ΗΠΑ είναι πια τίγκα από Toyota. Αυτά, είναι μόνο μία έκφανση, ενός φαινομένου, μίας εξελικτικής διαδικασίας που είναι ακόμα στην αρχή της-αν λογαριάσει κανείς το γεγονός πως ακόμα δεν έχει ενηλικιωθεί καμία γενιά υπό το φαινόμενο.

Στην εισαγωγή ενός εξαιρετικού τους άρθρου ο Ernest R.May και ο Philip D. Zelikow ( και οι δύο του Harvard) γράφουν :

“Our planet is experiencing globalization on an unprecedented scale. Amplified by modern technology, its forces enrich every American community. These forces, however, also endanger our freedom to live as we wish and to preserve the conditions and values we cherish. Humanity needs to harness these forces. Otherwise, they could overwhelm us.

“The United States finds itself at one of those moments when the actions of one nation can shape the future of humankind. Drawing on our rich and varied traditions and putting aside our many differences, we can begin this day to lead the formation of an open, civilized world.

“An open world is not just one where prosperity can be shared fairly and humanely. It is also one where nations and communities feel that they control their own destinies. A civilized world is one where nations strive to make one another more prosperous and secure, and better able to protect and preserve the resources of our only planet.

“This is the kind of world where Americans can be truly safe. The government of the United States can have no higher national interest.”
.

Όχι, δεν λησμονώ διόλου το υποκειμενικό στοιχείο. Από την Ελλάδα έρχομαι, της χώρας που έχει υποστεί τα άπειρα από την αμερικανική επιρροή στο παρελθόν και αιχμή την 7χρονη δικτατορία και την αδιανόητη καθυστέρηση που προκάλεσε στην κοινωνία που μεγάλωσα. Ασφαλώς και έχω υποκειμενικά στοιχεία. Όμως, στην προσπάθειά μου να ερμηνεύσω ή να κατανοήσω τον κόσμο (που καμιά σχέση δεν έχει με αυτόν στον οποίο μεγάλωσα) ναι, προσπαθώ να υποτάξω το όποιο υποκειμενικό στοιχείο σε ένα ευρύτερο που να προσδιορίζεται κυρίως από το γνωστικό. Όσο μπορώ βέβαια!

-=IMAGINOS=- είπε...

@Ιλαντρος

Βλαμμένος είσαι φίλε και εγώ ασχολούμαι ειδικά με βλαμμένους μήπως και μάθουν και κάτι στη ζωή τους κάποτε και αποκτήσουν γνώση.

Πήγαινε και αγόρασε το βιβλίο "Οι Πρόεδροι της Αμερικής" του Νικόλα Μανιώτη και μετά έλα να τα ξαναπούμε.

Αφού δεν ξέρεις μάλιστα ότι ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ ο Αβραάμ Λίνκολν ήταν εβραίος πράγμα που γνωρίζουν και οι πέτρες, πολλούς χαιρετισμούς.

Σε λίγο θα μας πεις ότι και ο Σημίτης δεν είναι εβραίος επειδή σταυροκοπιόταν στις εθνικές επετείους στις εκκλησίες. Κατά τα άλλα την κόρη του κατά τύχη την πάντρεψε στην Εβραϊκή Συναγωγή Αθηνών.... Περνούσαν απ’ έξω και τους άρεσε το κτήριο χαχαχα. Και ο Γιωργάκης δεν είναι Ιεχωβάς επειδή και αυτός σταυροκοπιέται ορθόδοξα επίσης έτσι? Και μας λες τώρα οτι θα απαντήσω ότι πρόκειται για κρυπτοεβραίους.. Μάγος είσαι?

Unknown είπε...

Ξέρεις Imaginos ακόμα και την εποχή του 70-80 που ο άκρατος αντιαμερικανισμός είχε κάθε λόγο να φυτρώνει στην Ελλάδα -και όχι μόνο- το συγκεκριμένο σύνθημα "φονιάδες των λαών" μου φαινόνταν απείρως αντιαισθητικό και απλουστευτικό.

Όλες οι Αυτοκρατορίες (και ο όρος Αυτοκρατορία είναι καθαρά πολιτικός) υπήρξαν "φονιάδες των λαών". Και πολύ πριν υπάρξουν οι ΗΠΑ.

Unknown είπε...

Θα ήθελα να λείπουν οι φραστικές επιθέσεις -Ίλαντρε και το δικό σου "βλαμμένους" ήταν αχρείαστο αλλά και οι επιθέσεις κατά Εβραίων με ενοχλούν εξ ίσου. Πολιτικά συζητάμε.

Οι Εβραίοι έχουν καταφέρει παρά τα όσα πλήγματα έχουν δεχτεί μέσα από τους αιώνες να δίνουν στίγμα και πυξίδα στις εξελίξεις. Αυτό αντί να προκαλεί την κακία και το ρατσιστικό μίσος, μάλλον το ενδιαφέρον θα έπρεπε να καλλιεργεί, για το πως το κατόρθωσαν βεβαίως-και υπάρχουν πολλές ερμηνείες τελείως ορθολογικές και ιστορικές.

Δεν είναι η παρούσα συζήτηση όμως.

-=IMAGINOS=- είπε...

@Γιώργο.

Για να υπάρχει ειρήνη στον κόσμο χρειάζονται ισορροπίες και αντίπαλο δέος. Από τότε που έπεσε η ΕΣΣΔ οι αμερικάνοι έσκισαν τον κόσμο αραδιάζουν τεράστιες στρατιωτικές βάσεις παντού και προσπαθούν να μετατρέψουν σε αποικίες και προτεκτοράτα τους όλες τις χώρες με πλουτοπαραγωγικές πηγές ειδικά πετρέλαιο ουράνιο κλπ.

Πλανητάρχες δε θέλω, χίλιες φορές το ψυχροπολεμικό καθεστώς πριν από την πτώση της ΕΣΣΔ παρά να αλωνίζουν ανενόχλητοι οι καουμπόηδες ανά τον πλανήτη.

ΥΓ Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα:)

-=IMAGINOS=- είπε...

@Πήττας

Γιώργο που την είδες την επίθεση στους Εβραίους καλέ? Καμία επίθεση δεν έκανα στους Εβραίους. Μάλλον στους Αμερικάνους έκανα αν θέλεις επίθεση. Το να αναφέρεις τα πράγματα όπως έχουν όμως δε συνιστά καμία επίθεση. Μη μου πεις τώρα ότι δεν ξέρεις ότι την Αμερική τη διοικούν καθαρά τα εβραϊκά συμφέροντα. Μη μου πεις επίσης ότι το Ιράκ δεν καταστράφηκε από τους Αμερικάνους επειδή απλά αποτελούσε απειλή αυτό κατά του Ισραήλ. Μη μου πεις επίσης ότι οι Αμερικάνοι τα έχουν βάλει με το Ιράν και τη Συρία για κάποιο άλλο λόγο εκτός του ότι αυτά τα δύο κράτη αποτελούν επίσης απειλή για το Ισραήλ. Τι και αν το Ιράν έχει πυρηνικά? Το Ισραήλ και το Πακιστάν δεν έχουν? Οι Αμερικάνοι δεν έχουν? Γιαυτό σου λέω ότι οι αμερικάνοι είναι το σίχαμα του πλανήτη, στυγνοί υποκριτές και συμφεροντολόγοι. Και το όλες οι αυτοκρατορίες υπήρξαν φονιάδες των λαών αυτό δε μπορεί να δίνει άφεση αμαρτιών στους αμερικάνους φυσικά εκτός εάν θέλουμε να γυρίσουμε τον κόσμο χιλιάδες χρόνια πίσω.
Όσο για τους Εβραίους κανένα μίσος δεν υπάρχει εκ μέρους μου. Αντίθετα τους θαυμάζω γιατί ξέρουν να προστατεύουν τη χώρα τους και το έθνος τους και είναι το μοναδικό κράτος του κόσμου που δεν ακολουθεί την παγκοσμιοποίηση και τον «πολυπολιτισμό» των ανοικτών συνόρων. Δεν είναι βλαμμένοι σαν εμάς που σε λίγο χάνουμε την ταυτότητα και την υπόσταση μας σαν έλληνες.

Ανώνυμος είπε...

Αννα Ωρολογα Λειψια

Διαβαστε το αξιζει τον κοπο



I have attempted throughout my life to give a voice to the voiceless, hope to the hopeless, encouragement to the discouraged, and options to the cynical and complacent.
My weapons have been a singing voice and a commitment to nonviolence in both word and action.

From Northern Ireland to Sarajevo to Latin America, I have sung and marched, engaged in civil disobedience, visited war zones, and broken bread with those who had little bread to break - for all of which I am richer in spirit.
The experience dearest to my heart was marching with Dr. Martin Luther King, Jr. as he led the movement to end racism, bigotry, misuse of power, and poverty.

Those were times when sacrifice was an accepted and meaningful concept, before greed had swelled to the proportions it has today.

Through all those years, I chose not to engage in party politics.

Though I was asked many times to endorse candidates at every level, I was never comfortable doing so.

At this time, however, changing that posture feels like the responsible thing to do.

I am endorsing a candidate for the office of President of the United States.
If anyone can navigate the contaminated waters of Washington, lift up the poor, and appeal to the rich to share their wealth, it is Barack Obama.

If anyone can bring light to the darkened corners of this nation and restore our positive influence in world affairs, it is Barack Obama.

If anyone can begin the process of healing and bring unity to a country that has been divided for too long, it is Barack Obama.

It is time to begin a new journey.

Joan Baez

απο το σαιτ της λογια μιας πολυ σπουδαιας γυναικας τα βαζω γιατι και εγω διαφωνω με τις ισοπεδωσεις.

Unknown είπε...

Ευχαριστώ για το κείμενο της Joan Baez, δεν το είχα υπόψη μου αλλά μετά που το ανεβάσατε εδώ το βρήκα και στην ιστοσελίδα της. Ε! όλο και κάποιος θα βρεθεί να πει «τι μιλάει τώρα αυτή η άσχετη»….Μην ξεχνάτε πως στην Ελλάδα, όλοι, τα ξέρουμε όλα για όλους πάντα.

Εξαιρετικό κείμενο ασφαλώς.

Ίλαντρος είπε...

Μάγος; Όχι και μάγος. Ανοιχτό βιβλίο είσαι ιματζίνε.

Τσιάο αμόρε.

ΠΠ, συγχώρα με που χρησιμοποίησα το μπλογκ σου για την φραστική επίθεση. Μακάρι να είχα την υπομονή σου να συζητάς με τέτοιους.

mtryfo είπε...

Σας παραπέμπω στα ΕΠΙΚΑΙΡΑ του Νίκου Δήμου. Οι σκέψεις που καταγράφει για το συγκεκριμμένο θέμα πολύ ενδιαφέρουσες...

http://www.ndimou.gr/newsarticle_gr.asp?news_id=291

Unknown είπε...

Καλημέρα σας

@Ίλαντρος, κανένα πρόβλημα αγαπητέ, κανένα πρόβλημα απολύτως.

@ mtryfo το είδα το σημείωμα του Ν.Δήμου, δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από έναν βαθύτατα ουμανιστή στοχαστή που έχει πραγματική επίγνωση της έννοιας προόδος.

Σας ευχαριστώ για την επισήμανση.

Ανώνυμος είπε...

@imaginos

Για να μπορούμε να πούμε αν κάποιος φέρει την ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ευθύνη για αυτόν που επιλέγει να τον κυβερνήσει, προϋποτίθεται γνώση του τι αυτός ο μέλλων κυβερνήτης προτίθεται να πράξει. Επίσης προϋποτίθεται πλήρης συνέπεια μεταξύ λόγων και πράξεων αυτού του μέλλοντα κυβερνήτη. Αν δεν υπάρχουν αυτά, νομίζω, η ευθύνη ναι μεν εξακολουθεί να αποδίδεται αλλά με πολλά ελαφρυντικά. Ο μάλλον απόλυτος τρόπος με τον οποίο έθεσες την πεποίθησή σου περί «αποκλειστικής» ευθύνης του λαού («ποτέ») μού φαίνεται ότι είναι άδικος.

Προφανώς παίρνεις παράδειγμα από τα ελληνικά πράγματα και γενικεύεις. Στην Ελλάδα μπορεί να έχουμε εναλλαγή δύο καταστρεπτικών παρατάξεων στην εξουσία, μπορεί πραγματικά το μεγαλύτερο μέρος του λαού να ψηφίζει με ρουσφετολογικά κριτήρια (τυφλό στη μακροπρόθεσμη ζημιά που αυτό θα επιφέρει), αλλά η ευθύνη για την οποία μιλάς εσύ αφορά στην ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ της ψήφου. Τουλάχιστον στην πρώτη θητεία μίας παράταξης, ένας λαός ο οποίος ξεγελάστηκε δεν μπορεί να φέρει ευθύνη γι’ αυτό – δεν το γνώριζε. Νομίζω, δε, ότι τέτοιες ευθύνες αναλαμβάνει ο λαός εκ των υστέρων, όταν ενώ έχουν γίνει κάποια πράγματα αυτός επιλέγει εκ νέου τους ίδιους να τον εξουσιάζουν.

Το ερώτημα, για να συνδεθούμε με το θέμα του ποστ, είναι: σε ποια περίπτωση θα θεωρήσουμε ότι ανήκει η Αμερική τώρα που οι ψηφοφόροι της βρίσκονται μεταξύ Ομπάμα και Μακέην; Αν θεωρήσουμε ότι είναι το συγκεκριμένο ΑΤΟΜΟ (και η ομάδα του) που κάνουν τη διαφορά, τότε ο Ομπάμα δεν έχει δώσει ακόμα δείγματα γραφής – ως πρόεδρος των ΗΠΑ. Βέβαια, υπόσχεται (ή εμπνέει ή ό,τι άλλο) κάποια πράγματα. Όταν δε θα τα κάνει (ή θα κάνει και πολλά άλλα –συνήθως απαράδεκτα– για τα οποία δεν είχε ενημερώσει και για τα οποία δε θα έχει ζητήσει, ως οφείλει, τη γνώμη του λαού εκ νέου) πώς θα μπορούμε να πούμε ότι ο λαός που τον ψήφισε έχει την αποκλειστική ευθύνη; Την ευθύνη θα την έχει αν, ενώ τα έχει κάνει αυτά, ο λαός τον ξαναψηφίσει (περίπτωση Ελλάδας).

Στην Αμερική, όμως, ο Ομπάμα είναι μεν νέο πρόσωπο, αλλά έρχεται ως συνεχιστής μίας γνώριμης παράταξης. Θα μπορούσαμε σε πρώτη φάση να συζητήσουμε το κατά πόσον μία παράταξη αλλάζει μέσα από την εμπειρία της. Αλλά αυτό δεν έχει θέση εδώ τώρα. Το σημαντικό είναι να δούμε αν η επιλογή ενώπιον της οποίας βρίσκονται τώρα οι Αμερικάνοι είναι επιλογή παράταξης και όχι προσώπου. Απο τη συζήτηση όπως έχει εξελιχθεί μέχρι στιγμής, εκφράζεται μία ελπίδα ότι το νέο πρόσωπο θα φέρει αλλαγές, ίσως και στην ίδια του τη (βεβαρυμένη και με εγκλήματα) παράταξη. Οι ενδείξεις λένε ότι το υπόσχεται. Αν ΔΕΝ το κάνει, γιατί θα είναι ο λαός που θα έχει την αποκλειστική ευθύνη; Πιο πολύ εξαπατημένος δε θά’ναι;

Όλα αυτά τα γράφω μήπως και συμφωνήσουμε να μετριάσουμε εκείνο το «ποτέ» στην απάντησή σου, εφόσον, όπως υποστηρίζω, υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες δεν μπορούμε να αποδώσουμε αποκλειστική ευθύνη στο λαό. Αν υπό συγκεκριμένες συνθήκες μπορούμε όντως να διαχωρίσουμε το λαό από τους κυβερνήτες (όταν, όπως υποστηρίζω, αυτοί ακολουθούν πολιτικές τις οποίες ο λαός δε γνώριζε εκ των προτέρων ότι θα ακολουθούσαν), τότε νομίζω είναι άδικο να λέμε «μου τη σπάει ο χ λαός». Ας μην ξεχνάμε, δε, ότι «πλειοψηφία» νοείται, στην καλύτερη περίπτωση, το 50% (καλά, στην Ελλάδα, ας μη το συζητήσουμε).

Έτσι, πιστεύω ότι δεν μπορούμε να τσουβαλιάζουμε και τους διαφωνούντες μαζί με τους καθεστωτικούς. Όταν λέμε ότι «μου τη σπάνε οι Αμερικάνοι» ή «μου τη σπάνε οι Έλληνες» ακουγόμαστε σαν να πετάμε στα σκουπίδια όλους όσοι φωνάζουν και αγωνίζονται κατά του συστήματος που στην πραγματικότητα φταίει. Όλοι αυτοί αγωνίζονται για να μην καταντήσει η χώρα τους, λόγω της ηλίθιας πλειοψηφίας, αυτό που εμείς φαινόμαστε να τη θεωρούμε με τον αφορισμό μας. Και στην προσπάθεια αυτή έχουν ανάγκη έστω από την αναγνώριση αυτής της διαφορετικότητάς τους. Εμείς, αφορίζοντας όπως το κάνουμε, πιο πολύ τους πνίγουμε παρά τους βοηθάμε να αναδειχτούν και να θεριέψουν.

Μιλάς για ιδεολογία. Δε διαφωνώ μαζί σου, απλά θα επισημάνω ότι οι πολιτικές ιδεολογίες δεν είναι τίποτε άλλο παρά συστηματοποιημένες θεωρητικές αντιλήψεις περί συμφέροντος. Όταν εφαρμοστούν στην πράξη συμφέρον θα προωθούν. Μπορεί κάποιες να έχουν όλη την καλή διάθεση να είναι καθολικές, αλλά πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δε θα χωράνε μέσα σ’ αυτές.

Θα συμφωνήσω κατά της έπαρσης των Αμερικάνων. Αρκεί να μην κρύβεται από πίσω κάτι του τύπου "ακούς εκεί... αφού εμείς οι Έλληνες είμαστε οι καλύτεροι. Εμείς δώσαμε τα φώτα". Δε λέω ότι το λές εσύ αυτό, αλλά το ακούω πάρα πολύ συχνά.

Τέλος, έχω την αίσθηση ότι κανένας ινδιάνος δε θα ενδιαφερόταν να πάει για πρόεδρος των ΗΠΑ. Και καλά θα έκανε...

Περί ταλιμπάν, όχι, ομολογώ δεν μπόρεσα να δω το δω σαν "αστείο"......

@politispittas

Πραγματικά θα πρέπει να συζητήσουμε την παγκοσμιοποίηση, όπως θα πρέπει να συζητήσουμε και τις ισορροπίες ή τους κανόνες που θα πρέπει να διέπουν τις σχέσεις μεταξύ μέρους και όλου – ή μεταξύ μερών. Την παγκοσμιοποίηση δε θα την αποφύγουμε, απλά, όπως και με κάθε άλλη ζύμωση, θα φτύσουμε αίμα μέχρι να γίνει αυτή αυτό που πραγματικά θα έπρεπε να είναι και εμείς να μπορέσουμε να ζήσουμε με αυτή. Το καθοδηγούμενο κακέκτυπο που προωθείται τώρα (αναμενόμενα: όταν κάτι δεν μπορείς να το αποφύγεις κοιτάς να το χειραγωγήσεις προς όφελός σου, δίνοντάς του στην πορεία κακό όνομα) είναι πραγματικά για τα μπάζα...

@ίλαντρος

Δεν έχεις να πεις τίποτα για το βιβλίο που ανέφερε ο Imaginos;

Dissident Aggressor

ΥΓ Αν πραγματικά πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί, γιατί να μη δούμε ένα άλλο επαναλαμβανόμενο μοτίβο, πιο πλατύ και πιο σοβαρό, που ίσως ενισχύσει την άποψη του Imaginos περί καθολικής ευθύνης του λαού: ότι δεν είναι ζήτημα ούτε προσώπου, ούτε παράταξης, αλλά καθαρά πρόβλημα ανθρώπινης φύσης, η οποία όταν δεν έχει την εξουσία στα χέρια της λειτουργεί με ιδεολογία, ενώ όταν την αποκτά, προτεραιότητά της καθίσταται η αυτοσυντήρησή της και διαφθείρεται. Έτσι, ούτε τα μικρά κόμματα μπορούν να κάνουν την παραμικρή διαφορά γιατί, σε επίπεδο ‘ανθρώπινης φύσης με εξουσία στα χέρια της’ είναι εξίσου βεβαρυμένα (προτού καν αναλάβουν οτιδήποτε). Πιο απλά: αν όποτε η ανθρώπινη φύση πήρε στα χέρια της εξουσία την εκμεταλέυτηκε προς ίδιο συμφέρον, και τόσο τα παλιά (και φανερά διεφθαρμένα) όσο και τα καινούρια (φαινομενικά άφθαρτα) κόμματα αποτελούνται από ανθρώπους, γιατί να μη συμπεράνουμε πως Ο,ΤΙ και να ψηφίσει κανείς στο σημερινό σύστημα είναι άσκοπο, εφόσον, με βάση πιθανότητες από προηγούμενη εμπειρία ΚΑΙ ΑΥΤΟ θα διαφθαρεί; Εκεί, ό,τι και να κάνουμε έχουμε πράγματι την αποκλειστική ευθύνη, αλλά όχι γιατί ψηφίσαμε το χ κόμμα και όχι το ψ, αλλά επειδή τροφοδοτήσαμε για μία ακόμα φορά ένα σάπιο σύστημα. Επομένως, η λύση των μικρών κομμάτων δεν εγγυάται τίποτα. Άλλωστε, τα μικρά κόμματα, αν έρθουν στην εξουσία δε θα είναι πια μικρά... Έτσι, ακόμα και η συμπεριφορά των Ελλήνων ψηφοφόρων μπορεί να ερμηνευτεί ως εφαρμογή του αγγλοσαξωνικού "better the devil you know...".

Unknown είπε...

@Dissident Aggressor

Πιο πάνω, υπάρχουν τόσο το γράμμα της αμερικανίδας από το Συνέδριο όσο και η παρέμβαση της Joan Baez η οποία -και έχει σημασία αυτό- παρεμβαίνει για πρώτη φορά υπέρ ενός υποψηφίου στα πολλά χρόνια που είναι παρούσα στα πράγματα είτε ως ενεργή ακτιβίστρια είτε βέβαια με την καλλιτεχνική της παρουσία, που ανέκαθεν ήταν συνδεδεμένη με τα όσα συμβαίνουν στον κόσμο και στην πατρίδα της.

Η σημασία αυτών των παρεμβάσεων, αυτών των κειμένων από τους συγκεκριμένους ανθρώπους είναι εξαιρετικά σημαντική γιατί απλά έμπλουτίζουν τα κριτήριά μας με Γνώση. Γνώση για το πως βλέπουν τα πράγματα άνθρωποι σκεπτόμενοι με τους οποίους οι διαφορές μας σε σημαντικά ζητήματα (πόλεμοι-περιβάλλον-επεκτατισμοί κλπ) είναι ελάχιστες ή και ανύπαρκτες. Και ασφαλώς, το τι λένε οι ίδιοι για τις διαφορές των υποψηφίων και των κομμάτων, για το τι σημαίνει η μία ή η άλλη επιλογή, είναι μάλλον πιο γνωστικό και πραγματικό από το τι λέμε εμείς στην άλλη πλευρά του Ατλαντικου.

Σε κάποιο φόρουμ πήρε το μάτι μου πως κάποιος ανέφερε την υποστήριξη που προσέφερε στον Obama ο Bob Dylan. Και η...ενδελεχής απάντηση που έλαβε ήταν πως "ο Dylan είναι ένας κωλοεβραίος τι περιμένεις".

Ε! ναι, με αυτόν τον τρόπο κανείς δεν μπορεί να συζητήσει και, φοβάμαι, πως αυτός ο τρόπο είναι ο Ελληνικός μέσος όρος.

Και δεν έχει σημασία αν ο ένας μιλάει έτσι για τους εβραίους και ο άλλος για τους Σκοπιανούς ή τους Αλβανούς, για το Πασοκ και το ΚΚΕ , τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη Νέα Δημοκρατία, φοβάμαι πως ενώ αλλάζουν οι προσδιορισμοί, τα επίθετα και το ύφος, παραμένουν τα ίδια ακριβώς. Ας μου επιτραπεί να πω πως είναι ο τρόπος του Μέσου Έλληνα: Ξερόλας, αγενής, βαθύτατα ακαλλιέργητος και φοβικός.

Και κυρίως ανίκανος να αναπτυξει Κριτική Σκέψη-την οποία κατά κανόνα συγχέει με την διαρκή απόρριψη χωρίς επιχειρηματολογία την οποία πάντα υποκαθιστά η συνθηματολογία και οι αφορισμοί.

Αν διαβάζεις αγγλικά με κάποια ευκολία, σου συνιστώ να αγοράσεις από ένα μεγάλο περίπτερο το τελευταιο τεύχος του "The American Interest". Εκτός των άλλων, περιέχει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα άρθρα για την Παγκοσμιοποίηση που έχω διαβάσει ποτέ, εξαιρετική τροφή για σκέψη.

-=IMAGINOS=- είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
-=IMAGINOS=- είπε...

Ο Ιλαντρος λέει...
"ΠΠ, συγχώρα με που χρησιμοποίησα το μπλογκ σου για την φραστική επίθεση. Μακάρι να είχα την υπομονή σου να συζητάς με τέτοιους."
1 Σεπτέμβριος 2008 10:41 μμ

Ο ΠΠ απαντάει...
"@Ίλαντρος, κανένα πρόβλημα αγαπητέ, κανένα πρόβλημα απολύτως."

Και εγώ τώρα λέω..
Να χαίρεστε τη "δημοκρατικότητα" σας. Όσο καιρό γράφω τις απόψεις μου εδώ μέσα πάντα κάποιος ηλίθιος πετάγεται και επιτίθεται με ύβρεις εναντίον μου επειδή απλά δε συμφωνεί με αυτές τις απόψεις. Δηλαδή μιλάμε και για γαμώ τις δημοκρατικότητες και το σεβασμό στο δικαίωμα του άλλου να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ποτέ και πουθενά εγώ εδώ μέσα και οπουδήποτε αλλού δεν επιτέθηκα πρώτος σε κάποιο συνομιλητή με υβριστικές εκφράσεις επειδή διαφωνούσα μαζί του. Ο Γιώργος πάντα δεν τις πιάνει με τη μία όλως τυχαίως αυτές τις υβριστικές εκφράσεις εναντίον μου. Πρέπει να απαντώ εγώ αναλόγως σε αυτές για να τις "πιάσει".

Ο Γιώργος έχει την υπομονή σύμφωνα με τον "υπέρ άνω" ηλίθιο να διαλέγεται μαζί μου ενώ αυτός δεν έχει την υπομονή γιατί είναι "υπέρ άνω" ηλίθιος δημοκράτης της φακής. Βέβαια ο Γιώργος με καλωσόρισε μετά τις διακοπές στο blog μου γράφοντας ότι του έλειψε η "γκρίνια" μου...

Παρόλα αυτά και ενώ του έλειψε η γκρίνια μου του Γιώργου, μπορώ να σας δώσω συγχαρητήρια για τη δημοκρατικότητα σας γιατί και ο Γιώργος κανένα πρόβλημα δεν έχει απολύτως και έχει και υπομονή να συνδιαλέγεται με «τέτοιους».

Ιλανδρε ξέρεις γιατί απαξιείς να συνομιλείς με βλαμμένους και "φασίστες"? Όχι γιατί είσαι υπέρ άνω αλλά γιατί απλά δεν μπορείς να τους αντιμετωπίσεις και άμα δεν το έχεις διαπιστώσει ακόμα, κάνε διάλογο μαζί μου σε οποιοδήποτε θέμα θέλεις για να δούμε κατά πόσο υπέρ άνω είσαι και κατά πόσο μπορείς να ανταπεξέλθεις στο διάλογο με ένα βλαμμένο φασίστα σαν και μένα. Και μη φοβάσαι εγώ δεν βρίζω, σέβομαι το διάλογο ακόμα και με το μεγαλύτερο ηλίθιο τον οποίο δεν έχω λόγο ποτέ να αντιπαθώ γιατί τους ηλιθίους και τους βλαμμένους τους βλέπω με συμπάθεια προπαντός αφού δε φταίνε οι ίδιοι για την ηλιθιότητα τους, κάποιοι τους έμαθαν έτσι και αυτοί φταίνε. Και για να μη χαλάει και η υπομονή του Γιώργου, έλα στο blog μου να ανταλλάξουμε απόψεις για να δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος σου στο διάλογο απέναντι μου. Θα ερχόμουν στο δικό σου blog αλλά δεν έχω πρόσβαση, χρειάζομαι κωδικό.

Καλό σας απόγευμα δημοκράτες της υπομονής και χωρίς.

Ανώνυμος είπε...

«Για πες μου καλέ μου γιε τι είδες;

Είδα ένα νεογέννητο περιτριγυρισμένο από λύκους άγριους.
Είδα μια λεωφόρο με διαμάντια στρωμένη , και ερημιά κανείς δεν ήταν εκεί.
Είδα, κλαδιά γυμνά από φύλλα να στάζουν αίμα.
Είδα, άνδρες σε ένα δωμάτιο μαζεμένους με τα σφυριά τους να αιμορραγούν.
Είδα μια σκάλα λευκή πνιγμένη στο νερό, είδα δέκα χιλιάδες να βγάζουν λόγους, να λένε πολλά μα σπασμένες γλώσσες είχαν.
Είδα παιδιά μικρά να κραδαίνουν πιστόλια και κοφτερά σπαθιά.

Και είναι δυνατή, δυνατή, πολύ δυνατή τούτη η βροχή που θα πέσει»


Bravo! H kaliteri metafrasi stixwn toy Dylan poy exw dei se elliniki glwssa!!!!

D.

Ανώνυμος είπε...

@ίλαντρος

Ειλικρινά, ξέρεις τι με φοβίζει περισσότερο από τους "τέτοιους"; Όσοι δεν καταδέχονται "να ασχοληθούν με τέτοιους"... Ένα από τα πλέον άκυρα (και ενοχλητικά) "αντεπιχειρήματα" στην ιστορία των ειδών των επιχειρημάτων είναι το περιβόητο ad hominem: αντιμέτωπος με κάτι που συνήθως δεν μπορείς να αντικρούσεις, επιτίθεσαι στο άτομο που το εκφράζει - απλά αποπροσανατολίζοντας την κατάσταση. Ειλικρινά, όποτε συμβαίνει αυτό, ειδικά από όσους θεωρούν εαυτούς "προοδευτικούς", τρομάζω, θλίβομαι και μεγαλώνει η απαισιοδοξία μέσα μου. Εξακολουθώ να σε ρωτώ, ίλαντρος, πέρα από το να προσβάλεις τον imaginos κατά απαράδεκτο τρόπο ("βλαμμένος", "τέτοιος"), έχεις να πεις τίποτα σχετικά με το βιβλίο που ανέφερε ως πηγή; Ξέρεις, έτσι δεν κάνεις καλό σε κανένα μας. Γιατί αν μπορείς να αποδείξεις ότι το συγκεκριμένο βιβλίο γράφει τρίχες, ή τέλος πάντων αν μπορείς να φέρεις κάποια άλλα στοιχεία να υποστηρίξουν τις θέσεις σου, εγώ τουλάχιστον θα ήθελα να το γνωρίζω. Εις το όνομα της αλήθειας έστω. Αν πάλι δεν έχεις να στηριχτείς πουθενά (και, θα μου επιτρέψεις, η σιωπή σου και το "δεν ασχολούμαι" κάθε άλλο παρά αποδυναμώνουν αυτή την ερμηνεία), τότε...

@politispittas

Ευχαριστώ για την απάντηση. Θα δω αν μπορώ να το βρω το περιοδικό. Θα συμφωνήσω μαζί σου με την απαξίωση της απάντησης σχετικά με την παρέμβαση του Dylan. Θα προσθέσω δε μία άλλη εκδοχή της ίδιας απάντησης (που, φυσικά, λέγεται σε πολύ διαφορετικές συνθήκες): "ο χ είναι ένας κωλοφασίστας, τι περιμένεις"...

@imaginos

Να υποθέσω ότι συμφωνούμε στα όσα έγραψα στο ποστ νωρίτερα στις 10.40;

Dissident Aggressor

-=IMAGINOS=- είπε...

@Dissident Aggressor

H οπτική που βλέπεις τα πράγματα και τα παρουσιάζεις με βρίσκει σύμφωνο ή τουλάχιστον δε βρίσκω κάποια σημαντική διαφωνία. Στο διάλογο και όταν αυτός περιορίζεται γραπτώς και ειδικά μέσα από ένα διάλογο ιστολογικό δεν μπορούμε να αναπτύξουμε διατριβές. Περιορίζω λοιπόν το λόγο μου και σαφώς όταν λέω ότι μου τη σπάνε οι έλληνες ή οι αμερικάνοι ή ότι οι αλβανοί είναι εγκληματίες ποτέ δεν εννοώ την ολότητα. Βέβαια λογικό είναι να εκλαμβάνεται ο περιορισμένος λόγος ενός ιστολογικού διαλόγου σαν αναφορά περί ολότητας όταν δεν γνωρίζουμε το συνομιλητή μας προσωπικά και λογικό αυτό. Πάντως χαίρομαι να συζητώ με ανθρώπους που δε συμφωνώ μαζί τους πολλές φορές σε όλα ή σε τίποτα, έχουν όμως μεστό λόγο, στηρίζουν εύστοχα της θέσεις τους και προπαντός δεν εκλαμβάνουν την «υπομονή» σαν όρο διαλόγου. Διάλογος δε σημαίνει συμφωνία ούτε σκοπός του διαλόγου είναι το να συμφωνούμε. Τέτοιου είδους διάλογος είναι μόνο μονόλογος που ευλογεί τα γένια μας. Διάλογος σημαίνει ανταλλαγή απόψεων προς προβληματισμό και ο μόνος όρος στο διάλογο είναι ο σεβασμός στις απόψεις του άλλου με την έννοια ότι σεβόμαστε όχι τις ίδιες τις απόψεις βασικά αλλά το δικαίωμα του συνομιλητή μας να εκφράζεται ελεύθερα, αναφαίρετο δικαίωμα της ανθρώπινης υπόστασης. Χαίρομαι πολύ λοιπόν αγαπητέ φίλε για το ήθος και το ύφος σου.

ΥΓ Ιδιαίτερα μου άρεσε η απάντηση σου πάντως στο ότι κανείς Ινδιάνος της Β. Αμερικής δε θα ενδιαφερόταν να γίνει ποτέ πρόεδρος των ΗΠΑ. Η φιλοσοφία τους και η κουλτούρα τους δεν ταιριάζει με κανενός είδους εξουσία, το γνωρίζω αυτό απλά θα μου άρεσε τουλάχιστον οι "λευκοί" να το πρότειναν έστω.

Ανώνυμος είπε...

@imaginos

Ευχαριστώ για την απάντηση. Ένας λόγος που επισκέπτομαι το blog αυτό είναι γιατί θεωρώ ότι εντός του υπάρχει έδαφος για πραγματικά γόνιμο διάλογο. Συμφωνώ επίσης και στα περί «διατριβών». Εμένα πάλι με βολεύει ο γραπτός λόγος πολύ γιατί μου δίνει χρόνο να οργανώσω αυτά που θέλω να πω. Τώρα, ποιος διαβάζει τα κατεβατά μου... :-))

Θα ήθελα να επιμείνω, πάντως, ότι ζητήματα που αφορούν σε χαρακτηρισμούς εθνο-ολοτήτων (δικός μου ο νεολογισμός) είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα και εμένα προσωπικά το «εννοείται» δε μου είναι αρκετό ως κατοχύρωση του ότι κάποιος δεν εννοεί ακριβώς αυτό που γράφει. Έχω γνωρίσει εξαιρετικούς Αμερικάνους, όπως και Εβραίους, όπως και Έλληνες, όπως και ό,τι άλλο. Ειδικά σε μία αχανή Αμερική, είναι πάρα πολύ δύσκολο να μη διαχωρίσουμε μεταξύ (αρκετών) κατοίκων και των κυβερνήσεων. Ίσως κιόλας να ΠΡΕΠΕΙ με κάθε ευκαιρία!

Αυτό που προσπάθησα να αναδείξω με την προ-προηγούμενη παρέμβασή μου είναι ότι ένας αφοριστικός και καταδικαστικός λόγος μπορεί πάρα πολύ εύκολα να διεγείρει το θυμικό του οποιουδήποτε ανήκοντα στο χ ή στον ψ λαό – και, κατά τη γνώμη μου, δίκαια (ας πούμε το «οι Αλβανοί είναι εγκληματίες» είναι βαρύ, πώς να το κάνουμε...). Εξ’ ου και οι διαχωρισμοί που προσπαθώ να κάνω, εξ’ ου και οι απόπειρές μου να επαναπροσεγγίσω τη συζήτηση μαζί σου μέσω ενός μετριασμού αυτής της οργής.

Τέλος πάντων, πίσω στο θέμα μας, θεωρώ ιδιαίτερα σημαντική τη συστράτευση καλλιτεχνών όπως ο Dylan και η Baez με τον Ομπάμα. Αν μη τι άλλο, κάτι τέτοιο δημιουργεί (ίσως) κάποιες πρόσθετες ευθύνες στο νέο πρόεδρο, ΑΝ (τον αφήσουν να) εκλεγεί... Ειδικά αυτά τα ονόματα, που κουβαλάνε περγαμηνές αντίστασης από την εποχή του πολέμου στο Βιετνάμ. Λίγο ρομαντική αυτή η απόψή μου περί πρόσθετης ευθύνης, βέβαια...

Με στενοχώρησαν, πάντως, αυτά που έγραψε η Δοκησίσοφη για τους οπαδούς του στις εμφανίσεις της Clinton (αν και αυτός θα ευθύνεται μόνο στο βαθμό που δεν τις γνώριζε ή/και δεν τις καταδίκασε), όπως και όταν άκουσα για τον «αποξενωμένο» αδερφό. Από την άλλη, αν έβλεπα και τελειότητα, ίσως να ήμουν διπλά επιφυλακτικός. Ίδωμεν.

Ωστόσο, θα θέσω το εξής ερώτημα: σε συνέχεια προηγούμενου ποστ μου, τι ακριβώς περιμένουμε ΕΜΕΙΣ (εννοώ τόσο οι Ελλαδίτες όσο και οι Κύπριοι) από μία ενδεχόμενη εκλογή Ομπάμα; Θα με ενδιέφερε πολύ να διαβάσω γνώμες πάνω σ’ αυτό. Όπως έχει θέσει και χειριστεί το θέμα ο οικοδεσπότης μας, μου δημιουργείται η εντύπωση ότι τα όποια οφέλη θα περιοριστούν στο εσωτερικό της Αμερικής. Σίγουρα, είναι σημαντικό (ή απλά ενδιαφέρον;) να κατανοήσουμε πώς βλέπουν εκείνοι τα πράγματα, κάτι που θα μας βοηθήσει να δούμε γιατί η διαφορά μεταξύ των δύο στρατοπέδων μπορεί πραγματικά να έχει ουσία (εμείς δε νομίζω ότι τη βλέπουμε). Από την άλλη, αν τα όποια οφέλη περιοριστούν στο εσωτερικό της Αμερικής, εμάς γιατί πρέπει να μας χαροποιεί η εκλογή του οποιουδήποτε; Αν η εξωτερική πολιτική δεν αλλάξει (και μάλιστα ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΜΑΣ), η όλη συζήτησή μας δεν καθίσταται αυτόματα ακαδημαϊκή; Ok, καταλάβαμε το διαφορετικό, τέλεια. Ε, και; Το καταλάβαμε, κάναμε και εγκυρότερη κριτική και ... και τίποτα.

Μήπως, πάλι, μπορούμε να αναζητήσουμε κάποια αδιόρατη, ίσως «πλανητική», αντίληψη-κλειδί που θα μπορούσε να καταστήσει τη βελτίωση εντός ενός κλειστού πλαισίου, μακριά από εμάς, σημαντική για εμάς; Λέω...

Ανώνυμος είπε...

Ξέχασα την υπογραφή για το αμέσως παραπάνω :-))

Dissident Aggressor

Unknown είπε...

Η ιστορία, συμβαίνει κάθε δευτερόλεπτο που διανύουμε μεν, αλλά οι ιστορικοί κύκλοι ολοκληρώνονται (για να ξεκινήσουν οι επόμενοι) αργά και βασανιστικά –αν μετρήσουμε το χρόνο αναλογικά με το ρυθμό της καθημερινότητας. Ξεκινάω από αυτό το αξίωμα για να πάω παρακάτω και να πω, πως η όποιες επιδράσεις αρνητικές οι θετικές εκ μέρους της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ αναφορικά με τα ζητήματα που άπτονται του άμεσου ενδιαφέροντός μας (ως Ελλήνων) σίγουρα δεν θα «φανούν» από τη μία στιγμή στην άλλη. Ωστόσο υπάρχουν οι ενδείξεις.

Για παράδειγμα στο 8ετές Bush administration δεν υπήρχε ούτε δείγμα ανθρώπου, στελέχους , για το οποίο κάποιος θα μπορούσε να πει πως «αυτός» γνωρίζει σε βάθος τα προβλήματα της περιοχής μας και μάλιστα κατέχει και αντιλαμβάνεται και τη δική μας ματιά. (αναφέρομαι κυρίως στο Κυπριακό και το πλέγμα των Ελληνοτουρκικών σχέσεων). Όπως επίσης, στο Bush administration, ειδικά της δεύτερης τετραετίας το Ελληνικό lobby είχε τελείως ανύπαρκτη παρουσία.

Αντίθετα, στο περιβάλλον του Obama αφ ενός ένας εκ των κορυφαίων συμβούλων του είναι Ελληνοκύπριος μετανάστης πρώτης γενιάς και, κυρίως ο υποψήφιος Αντιπρόεδρος , ο κος Biden και γνωρίζει άριστα τις Ελληνικές θέσεις και κατέχει τα ζητήματα και –το πιο σημαντικό- έχει άριστες και πολύ στενές σχέσεις με το Ελληνικό lobby.

Θα αλλάξουν όλα αυτά τις συνθήκες «αυτομάτως»;

Όχι, ασφαλώς όχι. Ωστόσο θα αλλάξουν οι συσχετισμοί των αλληλεπιδράσεων και μάλιστα ίσως και πιο γρήγορα από ότι περιμένει κανείς.

Αυτό που είναι βέβαιο, είναι πως ο Obama θα επιχειρήσει να αναβαθμίσει την Αμερικανική εικόνα στη διεθνή σκηνή, μία εικόνα που έχει τραυματιστεί βαρύτατα τα τελευταία 8 χρόνια. Ο κος Biden αρκετές φορές στο παρελθόν, σε ανύποπτο χρόνο (και έχει τη σημασία του αυτό) πήρε το λόγο στη Γερουσία και υποστήριξε τις Ελληνικές και Κυπριακές θέσεις αναφορικά με την Τουρκική κατοχή στην Κύπρο.

Αυτό που θα μπορούσα να περιμένω λοιπόν μιας που αύριο κιόλας ξεκινούν οι απευθείας συνομιλίες μεταξύ του Προέδρου Χριστόφια και του ηγέτη της Τουρκοκυπριακής κοινότητας Μ.Α.Ταλάτ, είναι η αύξηση των πιέσεων προς την Τουρκική πλευρά. Και όταν λέω Τουρκική πλευρά εννοώ το στρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας και όχι τον Ερντογάν ο οποίος επιθυμεί τη λύση του Κυπριακού προκειμένου να απαλλαχθεί από τον βραχνά της Βόρειας Κύπρου που του στοιχίζει απίστευτα κονδύλια ετησίως και τα οποία θα προτιμούσε ασφαλώς να τα επενδύει μέσα στην Τουρκία προς όφελος του λαού του και του εκσυγχρονισμού της χώρας του.

Αυτά, όλα αυτά αθροίζουν ένα τεράστιο αριθμό αλληλεπιδράσεων ένας καινούργιος συσχετισμός μπορεί να μετατρέψει τα ισοζύγια πιο δίκαια.

Το Κυπριακό, ειδικά μετά την κρίση του Καυκάσου, είναι κυριολεκτικά «ή τώρα ή ποτέ». Και οι ΗΠΑ επιθυμούν να κλείσει η πληγή για δικούς της λόγους.

Όπως διακαώς επιθυμεί την επίλυση του Κυπριακού η Ε.Ε.

Γιατί, σε περίπτωση μη λύσης, η σταδιακή αλλά γοργή πια αναγνώριση του ψευδοκράτους είναι δεδομένη και μία τέτοια αναγνώριση θα έχει τεράστιο οικονομικό κόστος στην Ε.Ε που θα κληθεί να την πριμοδοτήσει με τεράστια κεφάλαια ώστε να μπορέσει να ευθυγραμμιστεί με την Κυπριακή Δημοκρατία (οικονομικά) και να ενταχθεί πλέον και εκείνη στην Ευρωπαϊκή Ένωση με κάποια διαδικασία που θα πρέπει να βρεθεί. Γιατί ως γνωστόν, η Κύπρος μπήκε μεν «ολόκληρη» στην Ε.Ε . πλην όμως τα οφέλη τα απολαμβάνει στο απόλυτο η Κυπριακή Δημοκρατία.

Το Bush administration υπήρξε αδιάφορο για την Κύπρο. Αδιάφορο ως αρνητικό και αυτό το είδαμε με το σχέδιο Άναν το οποίο απείχε ελάχιστα από το να γίνει αποδεκτό και από τον πρώην Πρόεδρο της Κύπρου τον κο Τάσσο Παπαδόπουλο. Το είπε και ο ίδιος πολλές φορές, το είπε και ο τέως ΥΠΕΞ της Κύπρου, πως τα μόνα στοιχεία που έλειπαν ήταν οι «εγγυήσεις» καθώς και η συναίνεση της Τουρκίας στην εφαρμογή της Λύσης με απόφαση της Εθνοσυνέλευσης , εντός 24 ωρών από τα δημοψηφίσματα. Παρόλα τα αμέτρητα και εν πολλοίς άσχετα που έχουν γραφτεί για το σχέδιο Αναν –το οποίο περιείχε πλήθος θετικών ρυθμίσεων (απομάκρυνση εποίκων, σταδιακή αποχώρηση κατοχικού στρατού μέχρι τελευταίου κ.α.) οι θεμελιώδης αντίρρηση του Τάσσου Παπαδόπουλου, ήταν στα δύο προαναφερθέντα.

Πρόκειται για σημεία στα οποία η παραδοσιακά εσωστρεφής πολιτική των Ρεπουμπλικάνων δεν υπεισέρχεται και είναι βασική η διαφορά τους με τους Δημοκρατικούς εδώ.

Και πάνω στην τελευταία σου παράγραφο φίλε Dissident Aggressor έχω να πω το εξής.

Το Κυπριακό και οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις, είναι ζητήματα που προέρχονται από τον «παλιό κόσμο» από την εποχή του ψυχρού πολέμου και τελείως διαφορετικών συσχετισμών. Και αυτό είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο επιθυμούν να το τελειώσουν, όσο μπορούν καλύτερα. Και το «καλύτερα» έχει να κάνει ασφαλώς και με το ότι η Ελλάδα και η Κύπρος είναι μέλη της Ε.Ε. και όχι τα τριτοκοσμικά κρατίδια που ήταν στις δεκαετίες του 60 και του 70, όταν αυτά τα προβλήματα γεννιόντουσαν.

Το ζήτημα που είναι εξαιρετικά «άβολο» με οποιαδήποτε αμερικανική ηγεσία, είναι άλλο και είναι το Μακεδονικό. Και αυτό, γιατί εμπίπτει σε ένα τελείως διαφορετικό σκηνικό, το σκηνικό που διαμορφώνεται στον κόσμο μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, της Γιουγκοσλαβίας κλπ, και την ταυτόχρονη γέννηση νέων κρατών και μερικών εκατομμυρίων πολιτών σε αυτά τα κράτη που επιζητούν πρόσωπο και ταυτότητα στον Κόσμο. Αλλά, αυτό είναι ένα άλλο, τεράστιο κεφάλαιο.

-=IMAGINOS=- είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
-=IMAGINOS=- είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
-=IMAGINOS=- είπε...

Να προσθέσω σε αυτό το σημείο τη γνώμη μου περί της εμφάνισης και συστράτευσης καλλιτεχνών σε προεκλογικές φιέστες και όχι μόνο που "στηρίζουν" πολιτικές παρατάξεις και πρόσωπα.

ΤΟ ΘΕΩΡΩ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ

Είναι απαράδεκτο το φαινόμενο αυτό γιατί απλά οι καλλιτέχνες αυτοί υπηρετούν συστήματα εξουσίας σαν πολιτικές αφίσες και εργαλεία διαφήμισης. Εάν ο Dylan και η Baez θέλουν να μετατραπούν σε πολιτικές αφίσες τότε λυπάμαι γιαυτούς. Προσωπικά σαν ερασιτέχνης καλλιτέχνης (μουσικός και ζωγράφος) θεωρώ ότι θα έπεφτα πολύ χαμηλά εάν έβγαινα με τα στήθη μου να στηρίξω πολιτικά πρόσωπα και εξουσιαστικά συστήματα, πολύ περισσότερο εάν ήμουν ένας πολύ «φτασμένος» και διάσημος καλλιτέχνης. Πολιτικό προσανατολισμό και ιδεολογία ναι θα έβγαινα να στηρίξω, συστήματα εξουσίας όμως και πρόσωπα ΠΟΤΕ γιατί θεωρώ ανέντιμο να ταυτίζεις την τέχνη με την πολιτική για πάρα πολλούς λόγους. Ο κυριότερος είναι ότι η τέχνη μπορεί να "καθρεπτίζει" την πολιτική, η πολιτική όμως δεν μπορεί να οικειοποιείται την τέχνη σε καμία περίπτωση. Παράδειγμα είναι και η αριστερά που έχει προσεταιριστεί και την τέχνη και την κουλτούρα λες και οι υπόλοιποι πολιτικοί χώροι δεν παρουσιάζουν ούτε τέχνη ούτε κουλτούρα. ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ που δείχνουν φασιστικό υπερεγωκεντρισμό. Και πες ότι είμαι καλλιτέχνης του βεληνεκούς του Dylan, δεν είναι ανέντιμο να εκμεταλλεύομαι την αγάπη του κόσμου στο πρόσωπο μου που πηγάζει από την καλλιτεχνική μου διαδρομή για να τραβήξω τον κόσμο αυτό, με σκοπό να .... ψηφίζει πρόσωπα που μπορεί να μη ψήφιζε ποτέ εάν δε στηριζόντουσαν αυτά από τον καλλιτέχνη? Δηλαδή τι σχέση έχει το καλλιτεχνικό έργο του Dylan με το δικηγοριλίκι του Obama? Μιλάμε δηλαδή καθαρά για πολιτικό προσηλυτισμό που παίζει με τα ανθρώπινα αισθήματα και συνείδηση. Έτσι το βλέπω το πράγμα δυστυχώς ή ευτυχώς κατά τη γνώμη μου απολύτως ευτυχώς.

ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΝ ΚΑΠΟΤΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΕΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΝ ΝΑ ΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΛΛΗΜΑΤΑ, ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΣΜΟΥΣ Η ΑΛΛΑ ΤΡΙΚ.

ΒΕΒΑΙΑ ΘΕΛΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΡΟΒΑΤΑ ΕΠΙ ΣΦΑΓΗ ΟΠΟΤΕ ΤΙ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΑΜΕ..

Ανώνυμος είπε...

"I met one man who was wounded in love
I met another man who was wounded and hatred"

Κορυφαίο ποίημα, κορυφαία μουσική, η ερμηνεία του Bryan Ferry εξηγεί καλύτερα την δυναμη αυτών των λέξεων.
Θα έγραφα βρόχα στα ελληνικά της Κύπρου - αν εννοείτε τι εννοώ.

Για τα λοιπά είπαν πολλά, πολλοί άλλοι.
Γιάννος

Ανώνυμος είπε...

"I met one man who was wounded in love
I met another man who was wounded WITH hatred".

Απολογίες για το λάθος.
Γ.

Ίλαντρος είπε...

@Dissident

Τι θες ρε φίλε; Όποτε κάποιος πετάει μια κοτσάνα είμαι υπόχρεος να το ρίχνω στο διάβασμα για να αποδείξω ότι έχει λάθος; Αν βγει κάποιος και σου πει ότι είσαι τουρκόσπορος είναι υποχρέωσή σου να βρεις στοιχεία να του αποδείξεις το αντίθετο; Για όνομα του θεού!

Ξέρεις πόσες τέτοιες θεωρίες υπάρχουν; Υπάρχουν ένα σωρό βιβλία που λεν ότι τους δίδυμους πύργους τους έριξαν οι Αμερικανοί, οι Εβραίοι ή δεν ξέρω ποιοι άλλοι, ότι έχουν υπάρχουν εξωγήινοι και κυκλοφορούν ανάμεσά μας, ότι ο Χριστός έχει ξανάρθει και μεγαλώνει σε μια σπηλιά στο Πακιστάν προετοιμαζόμενος για τη Δευτέρα Παρουσία (αυτό το τελευταίο δίκο μου :-)) Φαντάστηκες να καθόμασταν να ασχολούμαστε με όλα αυτά; Δεν θα κάναμε τίποτα άλλο!

Επί του προκειμένου, γιατί δεν το ψάχνεις εσύ το θέμα αφού σε ενδιαφέρει; Εγώ δεν ισχυρίστηκα ότι είμαι ειδήμων περί ιουδαϊσμού και Αμερικανικής ιστορίας. Είπα κάτι πολύ απλό: η Αμερική δεν είχε μέχρι τώρα πρόεδρο ή αντιπρόεδρο Εβραίο. Και αυτό δεν σηκώνει αμφισβήτηση, ούτε και αμφισβητήθηκε. Βέβαια μιλούμε για κάποιον που να είναι ανοιχτά Εβραίος, και όπως είχα προβλέψει ο ιματζίνος μας τους έβγαλε όλους κρυπτοεβραίους. Πήγαινε στο γκουγκολ και κάνε μια αναζήτηση "was Lincoln a jew". Θα βρεις διάφορες θεωρίες, όπως ότι η μητέρα του καταγόταν από ένα χωριό στην Αγγλία που είχε πολλούς Εβραίους. Τώρα αν αυτό σημαίνει ότι ήταν Εβραίος, μπορείς να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα. Μετά κάνε το ίδιο με τους υπόλοιπους 80 τόσους Αμερικανούς προέδρους και αντιπροέδρους και πες μας τι βρήκες να μάθουμε κι εμείς. Σαν ψάχνεις λάβε υπόψιν και πόσοι εβραίοι υπήρχαν στην Αμερική το 1780 και το 1800 και πόσον πιθανόν είναι να έβγαζαν κάθε φορά πρόεδρο ή αντιπρόεδρο.

Καλό σας βράδυ.

Ίλαντρος είπε...

Τώρα που το ξανασκέφτομαι ρε Dissident, γιατί να βασανίζεσαι και να ψάχνεις για τον Λίνκολν; Εδώ είχαμε τη φοβερή θεωρία ότι ο συνυποψήφιος του Ομπάμα είναι εβραίος επειδή το όνομα του είναι Joseph - Ιωσήφ! Με την ίδια λογική φαντάζομαι όσοι Κυπραίοι έχουν όνομα ή επίθετο Ιωσήφ είναι εβραίοι. Το ίδιο τζιαι οι Αδάμοι, οι Μαρίες, οι Δανιήληδες, ο Εφραίμ του Βατοπεδίου, οι Ηλίες, οι Μωυσήδες, οι Μιχάληδες, καθώς τζιαι η θκεια μου η Ρεβέκκα.

Το μόνο που εν καταλαβαίνω είναι πώς, αφού οι Εβραίοι διοικούν τον κόσμο, ο Χίτλερ κατάφερε να καθαρίσει 5 εκατομμύρια από δαύτους.

Εκτός βέβαια κι αν και αυτό ήταν ένα παραμύθι που έστησαν οι εβραίοι (εδώ χρησιμοποιώ και πάλι τις μαντικές μου ικανότητες)....

Καλό βράδυ που τα καλά αυτή τη φορά.

mtryfo είπε...

περνάω και ξαναπερνάω μόνο και μόνο για να ακούω την σονάτα Beethoven, μου αρέσει τόσο πολύ και αυτή την ώρα ειναι η καταλληλότερη μουσική...

Ανώνυμος είπε...

@ίλαντρος

Όχι, αγαπητέ, δε θα έλεγα ποτέ να μπεις στη διαδικασία να αποδείξεις διάφορους εξωφρενικούς ισχυρισμούς. Απλά λέω ότι από τη στιγμή που διατύπωσες μία θέση είναι τουλάχιστον υποχρέωσή σου να μην την αφήσεις ξεκρέμαστη όταν προκαλείσαι – και αυτό όχι για τον imaginos (ήσουν ξεκάθαρος στη γνώμη σου γι’ αυτόν), αλλά για όποιον σαν κι εμένα ενδιαφέρεται να καταλάβει ποιος από τους δυο σας έχει δίκιο. Θα μπορούσες απλά να έχεις κάνει αυτό που έκανες τώρα – από το οποίο καταλαβαίνω ότι το βιβλίο που επικαλείται ο imaginos είναι για σένα ακόμα ένα δείγμα συνομωσιολογίας.

Συμφωνώ ως προς τη στήριξη από τον imaginos του γιατί ο Biden είναι Εβραίος. Το όνομα Joseph μού φαίνεται ανίσχυρο ως επιχείρημα. Ήταν, δε, παράλειψη δική μου να μην το επισημάνω νωρίτερα, μια και ασχολήθηκα τόσο με το θέμα. Σχετικά με τα άλλα που γράφεις, το θέμα δε θα μου κάνει καμμία ιδιαίτερη διαφορά. Έτσι κι αλλιώς και η δική μου αντίληψη είναι ότι όντως το Ισραήλ είναι στο απυρόβλητο από την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ – τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά δίνουν και παίρνουν. Επομένως, μια και το συζητάμε, είτε είναι είτε δεν είναι αλήθεια αυτά που γράφει ο imaginos, στην πράξη σιγά τη διαφορά που θα έκανε.

Θα μου επιτρέψεις, πάντως: ένας λόγος που αποφάσισα να μετέχω στις συζητήσεις αυτές είναι γιατί μέσω των γνώσεων των συνομιλητών μου έχω τη δυνατότητα να μάθω πράγματα, χωρίς να χρειάζεται να μελετάω ΚΑΙ επί αυτών. Έχω τα δικά μου συγκεκριμένα ενδιαφέροντα και ήδη αυτά μου τρώνε αρκετό χρόνο. Απολαμβάνω, δε, το γραπτό αυτό διάλογο και θεωρώ ότι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ανταλλάσσουμε αυτές τις γνώσεις. Δηλαδή, ο Γιώργος που έκανε μία εμπεριστατωμένη ανάλυση του πού ακριβώς εδράζει τις ελπίδες του για κάτι διαφορετικό από μία διακυβέρνηση Obama έπρεπε να μου πει: «ψαξ’το μόνος σου αν σε ενδιαφέρει τόσο»... Ok, τότε τι νόημα έχει να γράφουμε εδω; Να τσακωνόμαστε απλώς;

Ευχαριστώ για την απάντησή σου, ίλαντρος.

Αστειευόμενος βασικά, δε θ’ αντισταθώ στον πειρασμό να απαντήσω στην ερώτησή σου περί Χίτλερ: ο συγκεκριμένος κατάφερε να εξολοθρεύσει τόσα εκατομμύρια Εβραίους γιατί...... κι ο ίδιος Εβραίος ήταν...!! :-))

@politispittas

Εξαιρετικά εμπεριστατωμένο κείμενο – τροφή για σκέψη.

@imaginos

Ξεκίνησα να γράφω κάποια πράγματα με αφορμή τα όσα γράφεις, αλλά τα έσβησα, βλέποντας ότι δεν μπορώ να καταλήξω κάπου. Ας μου επιτραπεί να επιφυλαχθώ μίας τοποθέτησης προς το παρόν.

Dissident Aggressor

Ανώνυμος είπε...

@imaginos

Δε νομίζω ότι έχω καλούς λόγους να αντικρούσω αυτό που γράφεις για τους καλλιτέχνες: όντως, δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ ότι τέτοιες παρεμβάσεις πραγματικά συνιστούν εκμετάλλευση του όποιου συναισθηματικού δεσίματος του καλλιτέχνη με το κοινό προς συγκεκριμένη κατεύθυνση. Και, μάλιστα, θα πρέπει να προσθέσω ότι δε βλέπω και μεγάλες διαφορές από τα όσα έγραψα παραπάνω καταγγέλοντας τη «διέγερση του θυμικού» - κάτι ανάλογο βλέπω κι εδώ.

Συνεχίζοντας, χωρίς να θεωρώ ότι αλλάζει η ουσία του παραπάνω, απλά θα επισημάνω κάποια πράγματα, απλού «ελαφρυντικού» τύπου.

Τόσο ο Dylan όσο και η Baez είναι καλλιτέχνες με μακροχρόνια (πολιτική) παρουσία και, από όσο τους γνωρίζω, ποτέ δεν είχαν πάρει θέση υπέρ συγκεκριμένου προσώπου. Το γεγονός ότι το έκαναν τώρα ίσως δείχνει πραγματικά την κρισιμότητα στην οποία έχουν φτάσει τα πράγματα στην Αμερική. Έτσι, ίσως κάποιοι θεώρησαν ότι το να παραμείνουν οι Ρεπουμπλικανοί στην εξουσία είναι πολύ χειρότερο από το να τηρήσουν την αρχή της μη συστράτευσης με συγκεκριμένα πρόσωπα. Το αν θα συμφωνήσει κανείς μαζί τους σ’ αυτό ή όχι είναι άλλο θέμα.

Μπορεί ακριβώς σε αυτό να έγγυται και η προτροπή του Γιώργου να προσπαθήσουμε να δούμε τα πράγματα από μέσα, με τη ματιά του Αμερικάνου. Στα μάτια κάποιων καλλιτεχνών η Αμερική έχει τόσα να χάσει από μία επανεκλογή των Ρεπουμπλικανών που αξίζει να συστρατευτούν, επισημαίνοντας πάντα ότι δεν το κάνουν ελαφρά τη καρδία (ίσως αυτό εννοεί και η Baez όταν τονίζει ότι ποτέ μέχρι τώρα δεν είχε κάνει κάτι τέτοιο).

Από την άλλη, δε νομίζω ότι η Baez και ο Dylan μετέτρεψαν εαυτούς σε, όπως το θέτεις, «αφίσσες» του Obama. Αν μη τι άλλο, οι αφίσσες είναι όργανα του οποιουδήποτε τις δημιουργεί για λογαριασμό του, ενώ οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες προσφέρθηκαν οικειοθελώς και συνειδητά, δηλώνοντας τη συμφωνία τους. Επίσης, μία αφίσσα δεν μπορεί να παραδεχτεί ότι έσφαλε αν στη συνέχεια η επιλογή την οποία διαφημίζει αποδειχτεί καταστροφική.

Φυσικά, ένας καλλιτέχνης μετέχει και άλλων ιδιοτήτων – είναι και πολίτης. Άραγε, το ότι κάποιος έχει αποκτήσει φήμη, του στερεί το δικαίωμα να τοποθετείται δημόσια υπέρ προσώπου, όπως κάλλιστα θα μπορούσαμε εσύ κι εγώ; Ίσως. Από τη στιγμή που φήμη σημαίνει δύναμη, τότε κάθε τοποθέτηση ενός τέτοιου καλλιτέχνη έχει πολύ μεγαλύτερο βάρος από τη δική μου ή τη δική σου. Προσωπικά, δεν έχω καλό λόγο για να υποστηρίξω κάτι τέτοιο ως αρχή – απλά να απαιτήσω όταν αυτό συμβαίνει να γίνεται με μεγάλο αίσθημα ευθύνης. Στην τελική, ένας καλλιτέχνης μπορεί κάλλιστα να υποστηρίξει όποιον γουστάρει ιδιωτικά και με την ψήφο του. Το ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση η δημόσια αυτή στήριξη μού αρέσει είναι άσχετο και σίγουρα δε συνιστα καλό λόγο για να το θέσω ως αρχή.

Έτσι, αναγκαστικά πια, με την προηγούμενη τοποθέτησή μου, προδίδω και τις δικές μου προτιμήσεις στο συγκεκριμένο θέμα (καθώς και τον τρόπο με τον οποίο η ικανοποίησή μου αμβλύνει την κρίση μου) – ναι, θεωρώ την τελευταία 8ετία στην Αμερική πραγματικά μία από τις πιο καταστροφικές στην ιστορία. Οι αντιλήψεις που απελευθερώθηκαν είναι... δε βρίσκω λόγια... Γι’ αυτό και χάρηκα όταν είδα τον Dylan και την Baez να συστρατεύονται...

Τέλος, πρέπει να πω πως το ότι μεγάλο μέρος του λαού τείνει να επηρρεάζεται από τις γνώμες καλλιτεχνών είναι, κατά τη γνώμη μου, ένα σύμπτωμα που αποκαλύπτει με υπέρλαμπρο τρόπο το τεράστιο κενό παιδείας και κριτικής ικανότητας εντός του οποίου διαβιώνουμε. Το ιδανικό θα ήταν να μπορεί να τοποθετείται ο οποιοσδήποτε υπέρ του οποιουδήποτε και αυτό από μόνο του να μη μετράει ως κριτήριο υπέρ κανενός – απλά γιατί κάθε πολίτης θα είχε τη δική του κρίση να εμπιστευτεί. Αλλά υποψιάζομαι ότι τότε κανείς από τους δύο καλλιτέχνες που συζητάμε δε θα τοποθετούνταν... Και αυτό κάτι λέει σίγουρα...

Θα μπορούσαμε να πούμε κι άλλα, όμως θα σταματήσω εδώ ακόμα μία «διάλεξη». Ευχαριστώ.

Dissident Aggressor

Ίλαντρος είπε...

@Dissident

Φίλε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συμμετέχω σε διαδικτυακές συζητήσεις εδώ και 15 χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα έμαθα πολλά από αγνώστους και δημιούργησα φιλίες με ανθρώπους τους οποίους μάλλον δεν θα συναντούσα ποτέ στη ζωή αν δεν ήταν το διαδίκτυο. Το γεγονός ότι συμμετέχω σήμερα σε αυτή τη συζήτηση σημαίνει ότι τη θεωρώ χρήσιμη.

Ταυτόχρονα όμως έμαθα ότι δεν είναι όλες οι συζητήσεις χρήσιμες. Είναι και άνθρωποι που δεν έχει νόημα να συζητάς μαζί τους. Όχι γιατί είναι αγράμματοι ή αμόρφωτοι. Αντίθετα, πολλές φορές είναι φορτωμένοι γνώσεις και πληροφορίες. Όμως είναι τόσο πορωμένοι και πεπεισμένοι για την ορθότητα των απόψεων τους που κάθε συζήτηση μαζί τους είναι χάσιμο χρόνου. Σαν να σύρνεις αυγά πας τον τοίχο. Ερμηνεύουν τα πάντα μέσα από το φακό των εμμονών τους, διαστρεβλώνουν τα γενονότα για να είναι συμβατά με το μύθο που καλλιεργούν στο μυαλό τους, και πλέκουν θεωρίες συνωμοσίες που δεν μπορούν να απορριφθούν εύκολα αλλά ούτε βεβαίως και να επιβεβαιωθούν.

Παρακολουθώ το μπλογκ του Πήττα, του Λεξιπένητα και άλλων γιατί είναι σκεπτόμενοι άνθρωποι και μου αρέσει να διαβάζω τι λένε. Δεν συμφωνούμε πάντα, κάποτε βριζόμαστε κιόλας, αλλά πάντα με ενδιαφέρει η άποψή τους. Και με σένα μπήκα στον κόπο να γράψω κάποια εκτενή σχόλια παρόλο που δεν είχα πρόθεση να εμπλακώ σε συζήτηση γιατί μου φάνηκες σκεπτόμενος άνθρωπος, έστω κι αν πρώτη φορά νομίζω συναντιόμαστε διαδικτυακά. Ο χρόνος είναι λίγος και τα πράγματα που θέλω να κάμω πολλά. Όταν ο άλλος μου λέει ότι ο άλφα είναι εβραίος επειδή το όνομά του είναι Joseph, αυτόματα τον διαγράφω από τον κατάλογο των ανθρώπων που αξίζουν να τους αφιερώσω το χρόνο μου.

Και δυο λόγια για το θέμα των εβραίων. Είναι ξεκάθαρο ότι οι αμερικανοεβραίοι έχουν μεγάλη επιρροή στην αμερικανική εξωτερική πολιτική η οποία είναι σαφώς (και σκανδαλωδώς) φιλοισραηλιτική. Το γιατί και το πώς φτάσαμε ως εδώ είναι πολύ ενδιαφέροντα θέματα για τα οποία θα μπορούσε να γίνει μια χρήσιμη συζήτηση μεταξύ ανθρώπων με ανοιχτό μυαλό.

Χαιρετώ σας.

-=IMAGINOS=- είπε...

@Ιλανδρος

Ρε συ άνθρωπε μου είναι κακό να είναι κάποιος πεπεισμένος για την ορθότητα των απόψεων του? Και γιατί είναι χάσιμο χρόνου να μιλάς με ανθρώπους που είναι πεπεισμένοι για την ορθότητα των απόψεων τους? Δηλαδή εσύ κάνεις διάλογο μόνο όταν βλέπεις πως υπάρχει περιθώριο να μεταπείσεις τους άλλους? Έτσι αντιλαμβάνεσαι εσύ δηλαδή το διάλογο?

Όσο για το αν ο Biden είναι εβραίος ή όχι, συγνώμη αλλά ο ίδιος αναφέρει "I am a Zionist".. Η δε γυναίκα του Jill Biden είναι εβραία επίσης έστω και από την πλευρά του πατέρα της μόνο. Εάν αμφιβάλεις πάλι για όσα γράφω δεν έχεις παρά να το ψάξεις στο google όπου μπορείς να βάλεις Joe Biden: "I am a Zionist", Joseph Biden is jewish?, Jill Biden is jewish? Δε σου δίνω έτοιμη τροφή με λινκς γιατί είσαι τεμπελάκος λίγο και αμφισβητίας μόνο και μόνο επειδή δε θέλεις να χαλάσει η ιδεολογικοπολιτική σου σούπα. Εγώ ξέρεις πόσες ιδεολογικοπολιτικές μου σούπες έχω χαλάσει για να γράφω τα όσα γράφω και να βρίσκομαι ιδεολογικοπολιτικά πολιτικά εκεί που βρίσκομαι? Ρώτα το Γιώργο που γνωρίζει αρκετά για μένα για να μάθεις. Και να ξέρεις στο εξής ότι το πάθος μου όταν γράφω κάτι είναι να το στηρίζω πάντοτε με στοιχεία. Εάν θέλεις να φτάσεις στο ίδιο σημείο αξιοπιστίας ακολούθησε τη συνταγή.

Θέλει τρόπο όχι κόπο όπως νομίζεις.

Αλλά σε κάθε περίπτωση και εβραίος να μην είναι ο Biden η γυναίκα του και κανείς αμερικανός πρόεδρος αντιπρόεδρος ή απλοί πολίτες, αυτό δε σημαίνει ότι η Αμερική δε διοικείται ουσιαστικά από τα συμφέροντα των εβραίων. Οποιος πει μία λέξη κακιά κατά του Ισραήλ, έχει να κάνει με ολόκληρη την Αμερική μετά. Αυτά τα ξέρουν και οι πέτρες, λέω κάτι που δεν το έχεις διαπιστώσει και εσύ ο ίδιος ποτέ?

Coolαρε λοιπόν και άλλη φορά όταν δε θέλεις να κάνεις διάλογο με κάποιον απλά να μην κάνεις. Οι μονιτορικές μαγκιές δε περνάνε σε μένα εύκολα. Μέχρι τώρα δηλαδή μετά από πολλά χρόνια στο διαδίκτυο δεν έχουν περάσει καθόλου για να γίνομαι ακριβής.

Unknown είπε...

@Imaginos-αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα μέσα από τη δική σου σκοπιά, τότε δεν μας ενδιαφέρει διόλου αν ο Joe Biden δηλώνει σε μία εβραϊκή τηλεόραση πως είναι Zionist, γιατί, ταυτόχρονα δηλώνει και άλλα πράγματα που ενδιαφέρουν εμάς.


Sep 2nd, 2008

US Senator Joe Biden, running mate of Democratic presidential candidate Barack Obama and an experienced diplomat, has called for the “full withdrawal” of Turkish troops from Turkish occupied and military controlled northern area of Cyprus.

Senator Biden, Chairman of the Senate’s Foreign Relations Committee, who has referred to the Cyprus occupation as an “anomaly”, said that Washington’s relations with Ankara “will be influenced by how the Cyprus problem is solved, namely by the full withdrawal of Turkey, and from how Greek and Turkish differences in the Aegean are settled”.

Biden said the stance of Cyprus leaders, Cyprus President Dimitris Christofias and Turkish Cypriot leader Mehmet Ali Talat, made him “more optimistic than ever” that a settlement will be agreed upon.

Obama’s running mate pledged Washington’s “constant and active support” for peace talks. “We have the opportunity, with the cooperation of Greece, to find a logical solution to Cyprus and end the occupation” he said. As for tactics for breaking the deadlock, Biden said negotiators should focus on existing common ground and build from there. “Part of diplomacy is determining which issues serve common interests and focusing on these to find a solution”.

A few months ago(πριν δηλαδή καν γίνει υποψήφιος Αντιπρόεδρος) Biden had been even more outspoken on the Cyprus issue, remarking: “The only truly unresolved and unremitting injustice that exists in that whole area of the world is Cyprus. It is still there”.

Questioned about the Macedonia name dispute, Biden was less willing to put himself on the line. “The dispute is not something that we can influence” he said, adding “I hope you can resolve it”.

Προσωπικά, νιώθω απόλυτα επιβεβαιωμένος σε σχέση με την ανάλυση που έκανα πιο πάνω (2 Σεπτέμβριος 2008 10:15 μμ)έιδικά στο σημείο που αναφέρθηκα στις διαφορές που υπάρχουν στην Γεωπολιτική Αντίληψη των προβλημάτων που έρχονται από τον "παλιό κόσμο" σε σχέση με αυτά της εποχής μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και τον τερματισμό του Ψυχρού Πολέμου στα οποία εντάσεται και το Μακεδονικό-μεταξύ άλλων.

Για μένα, είναι σαφέστατο πως το Ελληνικό lobby των ΗΠΑ έχει κάθε λόγο να υποστηρίξει έντονα την υποψηφιότητα Obama έχοντας κατά νου α)την επίλυση του Κυπριακού ζητήματος και κατά τη συνέπεια β) την εκτόνωση της έντασης στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Τα οποία (α+β) αν συντελεστούν, απελευθερώνουν σε πολύ μεγάλο βαθμό τις Οικονομίες των δύο αυτών χωρών (μείωση στρατιωτικών δαπανών) ενώ παράλληλα αυξάνει η ουσιαστική Γεωπολιτική τους επιρροή στην περιοχή. Μία επιρροή στην οποία θα μπορύσαν να συνεργαστούν εφ ΄σον θα υπάρξουν κοινά πεδία αμοιβαίων συμφερόντων : Ενεργειακό, Εκμετάλευση του Αιγαίου και τόνωση κοινής επιχειρηματικότητας.

Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό, πως μία τέτοια συνθήκη, βάζει την FYROM στη γωνία και την υποχρεώνει να αναδιπλωθεί σημαντικά για το δικό της το συμφέρον.

Το παραπάνω "σενάριο" δεν είναι ούτε αισιόδοξο, ούτε απαισιόδοξο. Υπακούει πλήρως στους όρους με τους οποίους διαξάγεται το παιχνίδι τον 21ο αιώνα

Unknown είπε...

The Cyprus Issue

Senator Biden was elected to the U.S. Senate in 1973 at the age of 29, and found himself facing Turkey’s intervention in Cyprus. This was the time in which the politically divided and socially dispersed Greek community in the U.S. began to form what later came to be called the Greek lobby.[2] The Cyprus controversy merged Biden’s career with the rise of this new lobby and made him work with leading figures in the lobby including Senator Thomas Eagleton of Missouri and Congressmen John Brademas of Indiana, Paul Sarbanes of Maryland and Benjamin Rosenthal of New York. In return, throughout his career, Biden has felt the support of the powerful Greek lobby in Washington. In his 35 years in the Senate, Biden has been one of the key figures behind the resolutions energized and provoked by the Greek-American lobby, which has managed to halt or delay arm sales to Turkey. Working closely with Greek-origin senator Paul Sarbanes, Biden came to be known as a valued member of the pro-Greece lobby.

Biden has voted pro-Greece on issues such as the Aegean Sea, Cyprus, FYROM (former Yugoslav Republic of Macedonia), the Patriarchate, the Greek Orthodox Theological School in Heybeliada, and so on. His support for Greece is not limited to Greece vs. Turkey issues, but rather toes a steady line in Greece-Macedonia or Greece-Albania disputes. Thus, Biden cannot be simply seen as anti-Turkish as some argue, but should be seen as pro-Greek-lobby, or a Hellenophile. In the beginning of his career, in fierce opposition to the Turkish intervention in Cyprus, Senator Biden supported the U.S. weapons embargo against Turkey, which passed the U.S. Congress in the fall of 1974. However, in 1978, during the Carter administration when the president asked him (and others) to vote to lift the embargo, worrying that Turkish armed forces were deteriorating, which would weaken the southern flank of NATO, and that the U.S. stood in need of military bases in Turkey, which enabled the U.S. to monitor Soviet activities, Biden did not resist the President. It is therefore clear that Biden has consistently chosen the pro-Greek position only when it does not clash with U.S. national interests, as in the case of the weapons embargo. Biden’s position on arm sales to Turkey reappeared in November 2000. When Turkey wanted to buy eight CH-53E Super Stallion heavy-lift attack helicopters from the U.S, Biden placed a hold on the sales. As a ranking member of the Senate Foreign Relations Committee, Biden’s reason was again the Cyprus issue. Nevertheless, under heavy pressure from the administration, he quickly changed his position and lifted the hold on the helicopter sale. Biden, then, supported Cyprus’s ascension to EU, even though the Greek Cypriots voted against the Annan Plan.

Πηγή: http://www.todayszaman.com/tz-web/detaylar.do?load=detay&link=151920

Ανώνυμος είπε...

"intervention"... as opposed to "invasion"...

Παιχνίδια με τις λέξεις...

Dissident Aggressor

-=IMAGINOS=- είπε...

@PolitisPittas
Εμένα πάντως με τρομάζει κάποιος να λέει «είμαι Σιωνιστής» για τον οποιονδήποτε λόγο. Καλύτερα να έλεγε ο Biden « είμαι εβραίος». Σε κάθε περίπτωση βλέπουμε ότι πάντοτε και αν το ψάξουμε πρόεδρος ή αντιπρόεδρος της Αμερικής κρύβει από πίσω του δεσμούς με τους εβραίους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Η γυναίκα του εβραία είναι εκ πατρός…. Εάν διαβάσετε το βιβλίο που παραθέτω παραπάνω θα δείτε ότι από την εποχή Λίνκολν μέχρι και σήμερα δεν έχει περάσει προεδρική θητεία αμερικανική χωρίς το οικογενειακό δένδρο προέδρων και αντιπροέδρων να μη σχετίζεται με το εβραϊκό στοιχείο. Αυτό λέει πολλά σχετικά με το πως καθορίζεται η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.

Πέρα από αυτά όμως..

Ο Biden και ο Obama γνωρίζω πολύ καλά ότι υποστηρίζουν τις Ελληνικές και Κυπριακές Θέσεις και καμία σύγκριση δεν υπάρχει σε σχέση με τους στρατόκαυλους Mac Cain και την Αλασκανή. Παρακολούθησα στο CNN το συνέδριο των ρεπουμπλικάνων και τρόμαξα. Οι άνθρωποι είναι εκτός τόπου και χρόνου, μου θύμισαν τις ομιλίες των ναζί ένα πράγμα. Σαφώς και υποστηρίζω τους δημοκρατικούς του Obama το συνέδριο των οποίων επίσης παρακολούθησα πριν από λίγες μέρες και η διαφορά τους σε ποιότητα και λόγο είναι η μέρα από την νύχτα.

Η αναφορά μου στα περί εβραίων προέδρων αντιπροέδρων κλπ δεν έγινε για να "προωθήσω" τους ρεπουμπλικάνους αλλά για να καταδείξω απλά ότι η Αμερική εκτελεί εβραϊκά συμφέροντα και μόνο όποιος και να βγει.

Μπορεί ο Obama και ο Biden μέχρι τώρα να έχουν πάρει το μέρος των Ελληνικών θέσεων αλλά όταν αναλάβουν την εξουσία δε πρόκειται να αλλάξουν κάτι από την εξωτερική πολιτική διότι απλά οι πρόεδροι και αντιπρόεδροι εκτελούν διαταγές σαν απλά στρατιωτάκια. Μη κρυβόμαστε πίσω από το δακτυλάκι μας. Και ο Δημοκρατικός Κλίντον είδαμε τι έκανε στην Σερβία το 1999.
Η Ελληνική ομογένεια πρέπει να στηρίξει τον Obama και για τις θέσεις που έχει εκφράσει μέχρι σήμερα για Ελλάδα και Κύπρο αλλά μην εκπλαγούμε εάν τελικά και να κερδίσουν οι δημοκρατικοί, δε θα δούμε τίποτα να αλλάζει.
Μη ξεχνάμε ότι και ο Bush υποστήριζε τις Ελληνικές θέσεις για να αποσπάσει τις ψήφους της ομογένειας και αμέσως την επόμενη μέρα που κέρδισε τις εκλογές αναγνώρισε τα Σκόπια σαν Μακεδονία....

Ανώνυμος είπε...

Τον αράπη κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς...


ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ