"Έλα μωρέ, αυτά θέλει ο κόσμος"…Μια φράση που την ακούω συχνά, μια φράση που πάντα με εξοργίζει γιατί αν επιχειρήσεις να την ερμηνεύσεις, σε δυο περιοχές θα βρεθείς:
Είτε σε θεωρίες συνωμοσίας –πως τάχα κάποιοι έχουν βαλθεί να μας κάνουν βλάκες με σύστημα-είτε πως μέσα από ένα γενικότερο κλίμα ευτέλειας κι ευκολίας, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έχουν παραδοθεί σε κατά κανόνα σε τελείως ακαλλιέργητους ανθρώπους που δε νοιάζονται παρά μόνο για το «χαβαλέ» τους και την συντήρηση της προσωπικής τους βλακείας.
Θα σταθώ σήμερα στο ραδιοφωνικό μας τοπίο, στο ραδιόφωνο γενικά.
Που, είναι ένα μέσο τόσο ενημερωτικό όσο και, κυρίως ψυχαγωγικό.
Δεν θα μείνω στις ελάχιστες εξαιρέσεις που και αυτές όταν υπάρχουν λειτουργούν με απαράδεκτες ποιοτικές εκπτώσεις, χάριν της ακροαματικότητας γιατί, λέει, «αυτά θέλει ο κόσμος μωρέ».
Δεν θα μπω στο λανθασμένο παιχνίδι της κριτικής συγκεκριμένων σταθμών γιατί απλά δεν έχει νόημα.
Κάποιοι προσπαθούν, φιλότιμα είναι αλήθεια, αλλά είναι ήδη παγιδευμένοι σε ένα προκατασκευασμένο τοπίο.
Χρειαζόμαστε, μια τελείως καινούργια πρόταση, μια πρόταση τομή.
Κανείς πια δεν αναρωτιέται, γιατί κάποτε , αυτός ο κόσμος, «ήθελε» άλλα πράγματα.
Κανείς πια δεν εξετάζει γιατί ο ραδιοφωνικός αυτισμός διαφόρων απίθανων τύπων που δεν μπορούν καν να εκφέρουν τον λόγο σωστά, κάποτε θα ήταν απλά αδιανόητος.
«…ναι χρυσούλι μου είναι φοβερό αυτό το τραγουδάκι και, ξέρεις ε, το τραγούδησε πρώτη φορά με τον τάδε…το μανάρι μου…κουκλί ε; Λοιπόν, εμείς θα στο παίξουμε τώρα, για σένα, και όλους σας που μας ακούτε, σκέτη κόλαση το άσμα ας πούμε –καλά ε…το κλιπάκι το είδες ρε συ με τα φοβερά τυπάκια; Δεν το είδες;;;; ε ρε τι άτομο είσαι !»
Πρώτα από όλα, είναι αδύνατο να κολλήσεις, σε έναν σταθμό πάνω από μία ώρα. Γιατί;
Γιατί απλούστατα λόγω της διαβόητης και ζητούμενης (;) πολυσυλλεκτικότητας, κανένα νομίζω ραδιόφωνο, δεν έχει συγκεκριμένο στίγμα και χαρακτήρα. Μένεις για μία ώρα, επειδή εκείνη τη στιγμή μεταδίδει κάτι που σου κάνει και, ξαφνικά μετά από λίγο, βρίσκεσαι σε άλλο πλανήτη, σε ένα περιεχόμενο που απλά είναι τόσο «άλλο» που δεν μπορεί να δέσει με τίποτα.
Το αποτέλεσμα; Σούπα.
Ονειρεύομαι φίλες και φίλοι, ένα Ραδιόφωνο σοβαρό και όχι σοβαροφανές.
Με πολύ χιούμορ αλλά χωρίς χαβαλέ.
Με ειδήσεις «ψυχρές» και αντικειμενικές αλλά με σχολιαστές έναρθρους που δεν χαρίζουν κάστανα σε καμία πλευρά. Σε καμία όμως!!!
Ένα ραδιόφωνο με Παραγωγούς που σέβονται τη γλώσσα μας και δεν συμπεριφέρνονται στο μικρόφωνο σαν μορμολύκεια προς εκφοβισμό της αισθητικής μας.
Ένα ραδιόφωνο χωρίς σκυλάδικα κι αμάν –αμάν, χωρίς ελαφρολαϊκόποπ και Βανδοβισσηκή «κουλτούρα» ή «μαγκιές».
Ονειρεύομαι ένα ραδιόφωνο που να αγαπάει το Πολιτισμό και τις Τέχνες, όχι σε «ειδικά πεντάλεπτα και δεκάλεπτα» αλλά διάχυτα σε όλο το πρόγραμμα.
Φτάνει να Επικοινωνεί με λαγαρότητα και χωρίς ύφος 1000 καρδιναλίων.
Ανάλαφρο, με ροή, σοβαρό, χωρίς δήθεν.
Ένα ραδιόφωνο για σκεπτόμενους Πολίτες.
Ξέρετε τι ακούω πολύ συχνά φίλες και φίλοι;
Έναν τουρκικό ραδιοφωνικό σταθμό που μιλάει ελάχιστα και το 90% του προγράμματός του είναι ένας αριστουργηματικός συνδυασμός κλασσικής μουσικής, jazz και επιλογών μουσικής από σπουδαία soundtracks. Και λέω από μέσα μου… Καλά! Το ΡΙΚ δεν μπορεί μέσα από τις συχνότητές του να έχει κάτι ανάλογο;
Προφανώς όχι. Όχι γιατί δεν μπορεί, αλλά γιατί δεν θέλει.
Είναι αδιανόητο ότι στην Κύπρο, δεν έχουμε ΈΝΑ δημόσιο ραδιόφωνο υψηλού ποιοτικού πήχη που να μην περιμένει να επιβιώσει από τις διαφημίσεις.
Ένα αντίστοιχο του Ελληνικού 3ου Προγράμματος. Αν και εκεί, κάποτε, ο αείμνηστος Μάνος Χατζιδάκις απέδειξε περίτρανα πως ο Mozart και ο Dylan μαζί με έξυπνες εκπομπές λόγου μπορούν να φτάσουν στο 14,5% ακροαματικότητας σε λίγους μήνες έχοντας ξεκινήσει από νούμερα κάτω του 2%.
Ονειρεύομαι λοιπόν ένα αληθινά Λαϊκό Ραδιόφωνο δηλαδή, προσιτό σε πολύ κόσμο. Που θα «σπρώχνει» αυτόν τον κόσμο μπροστά, αντί να τον καθηλώνει συστηματικά.
Γιατί, όσοι ταυτίζουν το λαϊκό με τον λαϊκισμό, την κλάψα και τα «αχ μάνα μου», στην πραγματικότητα είναι χυδαίοι υβριστές του «λαού» που τάχα υπηρετούν.
Τον κρατάνε πίσω, σε άλλες εποχές που έχουν ευτυχώς πάει στον αγύριστο.
Η μακρόχρονη εμπειρία μου στα ραδιόφωνα ένα πράγμα με δίδαξε.
Πως το κοινό, το διαμορφώνει το Μέσο, σε πολύ μεγάλο βαθμό. Φτάνει το Μέσο, να ξέρει καλά τη δουλειά του.
Γνωρίζω εκπομπές στην Ελλάδα που έφθασαν στην κορυφή της ακροαματικότητας, μαγειρεύοντας Ποίηση, Κλασική Μουσική, καλό Ροκ και Έντεχνη Ελληνική μουσική.
Γνωρίζω εκπομπές από αυτές που κάποιοι ανόητοι αποκαλούν κοροϊδευτικά «κουλτουριάρικες» και είχαν απίστευτη επιτυχία.
Γιατί απλά, αυτοί που τις έκαναν ήξεραν τη δουλειά τους γιατί οι υπεύθυνοι των Σταθμών τις πρόβαλλαν συστηματικά, γιατί σέβονταν έμπρακτα το ακροατήριο.
Το κοινό, δεν είναι ηλίθιο. Καθόλου μάλιστα.
Αν βρεθούν κάποιοι να το τιμήσουν, θα ανταμειφθούν, είμαι βέβαιος.
46 σχόλια:
Καλημέρα,
διάβασα στο Πολίτη, το κείμενο και πέρασα να αφήσω το σχόλιο μου.
Συμφωνώ απόλυτα με τα όσα γράφτηκαν. Πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει Ραδιόφωνο στην Κύπρο, δυστυχώς.
Ούτε στοχευμένο (εκτός πολύ γενικές κατηγορίες), ούτε 'πλήρες' όπως το αποκαλείτε.
Το ραδιόφωνο θέλει διαδραστικότητα και επαφή με την κοινωνία. Δεν μπορεί να λειτουργήσει στη λογική της απλής μετάδοσης.
Είναι γι αυτό το λόγο που πλέον ακούω ραδιόφωνο από Αθήνα. Παρά τα προβλήματα του, εκεί βρίσκεις ραδιόφωνα για όλα τα γούστα και 'ζηλεύω' που εκεί το ραδιόφωνο δεν είναι μόνο επιλογή μουσικής, αλλά σχόλια, εκδηλώσεις ακόμα και εκστρατείες για καλύτερη ποιότητα ζωής. Τελευταίο παράδειγμα είναι η καμπάνια για τη χρήση ποδηλάτου στην Αθήνα, από τον Δίεση.
Μακάρι κάτι ν' αλλάξει και στην Κύπρο για αποβάλουμε από το ρηχό, ψεύτικο ραδιόφωνο με το ψεύτικο λόγο και τις μέτριες επιλογές τραγουδιών.
Ίσως η λύση είναι στο webradio. Δεν ξέρω. Μπορεί και να έχω άδικο.
YΓ: Δεν κατακρίνω το 'ποπ' ραδιόφωνο ή οποιεσδήποτε άλλες επιλογές. Απλώς διαφωνώ με τη λογική της απόλυτης κυριαρχίας αυτού του ύφος. Χρειαζόμαστε επιλογές για όλα τα γούστα. Ραδιοφωνα με 'ταυτότητα'!
Γιώργο μου,
καλό σου απόγευμα. Δεν έχω παρακολουθήσει κυπριακό ραδιόφωνο, παρά λίγες φορές. Νομίζω όμως ότι όσα αναφέρεις ισχύουν κι εδώ στην Ελλάδα. Είναι λίγοι οι σταθμοί με "χαρακτήρα". Μεταξύ αυτών το Γ΄ Πρόγραμμα, ο σταθμός "Δίεση" ο σταθμός "Μελωδία".
Στο κυνήγι του τι θέλει ο "κόσμος" οι σταθμοί χάνουν το χαρακτήρα τους.
Τέλεια ΕΚΠΟΜΠΗ!!!!!!!!!!!!!!! ΑΚΟΥΜΕ ΑΠΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΓΙΑΝΝΑ ΠΑΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΑΝΝΑ ΘΟΔΩΡΗΣ
1. στους πιο πάνω πάρα πολυ ωραίους σταθμούς να προσθέσω και το μύθο από θεσσαλονίκη :-)
2. μια ερώτηση που με τρώει εδώ και καιρό. δεν φιαφωνώ με τη μουσική που προτείνεις αλλά να ρωτήσω με τι κριτήρια ονομάζουμε μια μουσική ποιοτική και την άλλη όχι ;
γιατί πάντα καταλήγω στο συμπερασμα ότι τα πάντα είναι θέμα γούστου και ο διαχωρισμός ποιοτικό και μη δεν μπορεί να γίνει με συγκεκριμένα κριτήρια.
3. λες γιώργο :
"Κανείς πια δεν αναρωτιέται, γιατί κάποτε , αυτός ο κόσμος, «ήθελε» άλλα πράγματα."
δεν θα ρωτούσα το γιατί πριν ρωτήσω ΑΝ πράγματι ο κόσμος ποτέ ήθελε άλλα πράγματα
και
4. δεν ξέρω αν τελικά έδωσες απάντηση στο ερώτημα που έθεσες
γιατί ενώ λες :
"Πως το κοινό, το διαμορφώνει το Μέσο, σε πολύ μεγάλο βαθμό"
ταυτόχρονα λες:
"Το κοινό, δεν είναι ηλίθιο. Καθόλου μάλιστα."
γιατί εδώ κάνουμε κύκλο. άμα δεν ήταν ηλίθιο δεν θα περίμενε από το μέσο να το διαμορφώσει.θα ανάγκαζε το μέσω να του δώσει αυτά που θέλει.
ή
αμα διαμορφώνεται από ότι του πασάρουν τότε.... είναι ηλίθιο.
Γιώργο παρ' όλη την απολυτότητα που χαρακτηρίζει το κείμενο, βρίσκω τον εαυτό μου να συμφωνεί πλήρως τόσο ως προς το όνειρο σου για ένα σταθμό με άποψη όσο και αναφορικά με τις κατηγορίες των τραγουδιών που ρίχνεις στο κάλαθο των αχρήστων.
Προσπαθώ να επαναφέρω στη μνήμη μια παλιά μας κουβέντα στην οποία, αν δεν κάνω λάθος, ανέφερες κάτι για ανθρώπους που σκέφτονταν το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός τέτοιου σταθμού. Εσένα συμπεριλαμβανομένου βεβαίως. Ισχύει; Ή με απατά η ρημάδα η μνήμη μου :)
Νίκος
Εμπορική λογική ή ποιοτική; Και αν επιλεγεί η δεύτερη, πως θα συντηρηθεί η κατάσταση; Σε όλα αυτά, τα οποία έχουν κατά κόρο συζητηθεί στην Ελλάδα τουλάχιστον, έχουν δοθεί κάποιες απαντήσεις, άλλες πειστικές, άλλες όχι.
Φυσικά, εδώ υπάρχει η διαφορά ότι το κυπριακό κοινό, σε σχέση με το ελλαδικό, είναι πολύ πιο μικρό (μόνο η Αθήνα είναι 4.000.000 κόσμος...), με αποτέλεσμα να μην μπορεί να πει κανείς ή να ρισκάρει "στόχευση" συγκεκριμένων ομάδων πληθυσμού, με κοινωνικά τουλάχιστον κριτήρια.
Στην Κύπρο, αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ηλικιακά και εθνικά κριτήρια (λόγω της ύπαρξης των δύο κοινοτήτων), υποθέτω τουλάχιστον. Αν κάνω λάθος στην υπόθεση εργασίας, διόρθωσέ με. Η απάντησή σου με ενδιαφέρει πολύ και τονίζω και πάλι ότι δεν ξέρω τι κατάσταση επικρατεί αυτή τη στιγμή στο κυπριακό ραδιόφωνο, οπότε και μιλάω θεωρητικά.
Μια λύση θα ήταν ένας πλουραλισμός στο πρόγραμμα, που θα κάλυπτε μια ευρεία γκάμα ενδιαφερόντων και "γούστων". Όμως, επειδή χωρίς Βίσση & Βανδή, ήδη δίνεται μια διάσταση ποιοτικής ακρόασης & ψυχαγωγίας, θα σου έλεγα ότι θα έπρεπε να καλύψεις όλα τα υπόλοιπα είδη, ειδικά στο ελληνικό τραγούδι, ώστε να μείνεις στο τέλος με ακροατές, καθώς η "κουλτούρα" του σουξέ και του σκυλάδικου είναι δυστυχώς κυρίαρχη σε Ελλάδα & Κύπρο.
Αγαπητέ Γιώργο, έχεις τεράστια ραδιοφωνική πείρα. Αν θες την ταπεινή μου γνώμη, καθώς έχω και εγώ μια μικρή ραδιοφωνική προϋπηρεσία, ένας σταθμός σήμερα για να καθιερωθεί ως μια αξιόπιστη πρόταση στην ενημέρωση τουλάχιστον, οφείλει πρώτα απ' όλα να σέβεται τον εαυτό του και να δίνει έμφαση στην κοινωνία: να είναι αδέσμευτος, μαχητικός, αιρετικός, μακριά από ταυτίσεις με την όποια εξουσία ή τα όποια συμφέροντα, χωρίς υπερβολές και αμετροέπειες που τραυματίζουν, δημιουργούν αντιπαλότητες και πικρίες.
Πρέπει να είναι πολιτικά & ιδεολογικά πλουραλιστικός, να δίνει βήμα στους πολίτες, να αφουγκράζεται με επιτυχία το "κλίμα" που επικρατεί στην πιάτσα. Αυτό απαιτεί ένα επιτελείο με ικανούς σχολιαστές και γνώστες των κοινωνικών πραγμάτων, φυσικά όχι μόνο δημοσιογράφους.
Την έχασα πάλι την εκπομπή γιατί είχα πάει για παΐδια και κρασιά και ξεχαστήκαμε κάτω από κάτι πεύκα....
Ωραία τα τραγούδια Γιώργο. Αυτός ο Damian Marley γιος του Bob είναι? Ωραίος!! Καλέ αυτό το μαραφέτι έχει πολύ πράγμα. Θα κάτσω μετά την eurovision να το ακούσω.
Ελπίζω να κερδίσει φέτος η Φινλανδία ή η Τουρκία που έχουν μουσική που γουστάρω για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία..
Γιώργο έχεις αγγίξει ένα θέμα με πολλές πτυχές και διαστάσεις.
Ομολογώ ότι δύσκολα θα μπορέσει να διαφωνήσει κάποιος με όσα γράφεις, τουλάχιστον στην ουσία των πραγμάτων.
Έχω να κάνω κάποιες παρατηρήσεις.
Αρχίζοντας από την εισαγωγή σου θα έλεγα ότι όπως και να ερμηνεύσει κάποιος τα πράγματα «θα είναι μέσα» διότι υπάρχουν τα στοιχεία εκείνα που μπορεί να καταδείξουν κάποια πράγματα. Αν μπορούν όμως να τα αποδείξουν δεν ξέρω.
Ναι, υπάρχει η άποψη ότι κάποια ΜΜΕ προσπαθούν πολλές φορές να αποπροσανατολίσουν.
Ή θεωρούν ότι η ροή αίματος ενδιαφέρει περισσότερο τον κόσμο παρά κάτι άλλο. Δεν είναι λίγες οι φορές που μπορεί να έχουμε μια σοβαρή εξέλιξη σε ένα θέμα και στις ειδήσεις να «παίξει» πρώτη είδηση κάτι που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να ήταν από το μέσον και μετά του δελτίου.
Επίσης δεν ξέρω αν το έχεις προσέξει αλλά όταν μια οικογένεια κάθεται στο τραπέζι την ώρα των τηλεοπτικών ειδήσεων, τρώει, μιλά, γελά, όταν προβάλλονται οι ειδήσεις και δεν δίνει σχεδόν καθόλου σημασία (η τηλεόραση παίζει για τους τοίχους).
Αφήνω το ότι τρώνε την ώρα των ειδήσεων για να μείνουν μετά απερίσπαστοι να δουν τον «Έρωτα» ή το «Μίλα» μου.
Μόλις όμως προβληθεί αίμα, τα πάντα σταματούν, τα πιρούνια μένουν μετέωρα, τα στόματα ανοικτά και η αναπνοή κομμένη για να δουν πως έγινε η ληστεία ή πως κάποιος διέπραξε ένα φόνο.
Αυτό αφορά τις ειδήσεις.
Στα λεγόμενα ψυχαγωγικά προγράμματα ελάχιστοι είναι οι σταθμοί που θα παίξουν αυτό που λέμε «ποιοτική μουσική» ή πρόγραμμα.
Δεν ξέρω πως το ερμηνεύεις εσύ (είσαι πιο ειδικός επί του θέματος) αλλά έχει παρατηρηθεί ότι σε ένα σταθμό που περιλαμβάνει στο πρόγραμμα του όλα τα είδη μουσικής και ψυχαγωγικών εκπομπών, οι «ελαφρές» εκπομπές έχουν καταφανώς πολύ ψηλότερη ακροαματικότητα ή θεαματικότητα απ’ ότι οι «σοβαρές» εκπομπές, μια συζήτηση (με θέματα π.χ. που ενδιαφέρουν άμεσα) , μια εκπομπή αφιέρωμα π.χ. στο Νέο Κύμα κλπ.
Πιο έντονα είναι τα πράγματα ανάμεσα στους νέους. Γι αυτούς, ραδιόφωνο (κυρίως) σημαίνει Ρουβάς, Βίσση, Βανδή κλπ. Βλέπεις ότι μόλις βάλουν κάποιο σταθμό που ακούγεται λόγος ή Χατζιδάκης, τον αλλάζουν αμέσως.
Είναι κάτι παρόμοιο που παρατηρείται και με το ίντερνετ. Ελάχιστοι το χρησιμοποιούν για να μάθουν κάτι ουσιαστικό. Ψάχνουν από αυτοκίνητα μέχρι… σκύλους. Μιλώ ασφαλώς για την πλειοψηφία και όχι για όλους.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην τηλεόραση.
Αυτά, λοιπόν, δεν θεωρείς ότι είναι δεδομένα τα οποία λαμβάνει υπόψη ένα ΜΜΕ;
Και νομίζω αγαπητέ μου φίλε (χωρίς να σημαίνει ότι συμφωνώ με αυτή την τακτική) ότι τα ΜΜΕ είναι με βάση αυτά που καθορίζουν τις επιλογές τους.
Θα θυμίσω ότι κάθε βράδυ το κάθε κανάλι μας λέει ότι ήταν πρώτο σε τηλεθέαση συγκεκριμένες ώρες και ανάλογα με αυτές τις μετρήσεις αλλάζει τα προγράμματα του.
Να λοιπόν τι χρίζει μελέτης και έρευνας.
Από την άλλη, το ίδιο το Μέσο μπορεί να επηρεάσει τον ακροατή ή τον θεατή στο να επιλέγει ποιοτικά προγράμματα;
Από την πείρα μου απαντώ και ναι και όχι (κλείνοντας προς το όχι).
Έχει παρατηρηθεί ότι όταν ο πολίτης παρακολουθεί τις περισσότερες ώρες ένα συγκεκριμένο μέσο και δεν αλλάζει σταθμό με το παραμικρό, σιγά σιγά αρχίζει να συνηθίζει.
Αυτό όμως δεν είναι ο κανόνας.
Και αντιλαμβάνεσαι ότι μέσα σε όλα αυτά μπαίνει και ο παράγοντας διαφήμιση η οποία χτυπά τα ψηλά νούμερα τηλεθέασης ή ακροαματικότητας.
Επομένως, ένας σταθμός θα επιδιώξει να έχει συγκεκριμένο είδος προγραμμάτων προκειμένου να έχει και ακροαματικότητα αλλά και εισοδήματα.
Επομένως για να γίνει ένας σταθμός όπως τον ονειρεύεσαι (και μαζί σου πολλοί άλλοι) θα πρέπει να είναι οικονομικά ανεξάρτητος για να μπορέσει να επιβιώσει χωρίς διαφημίσεις).
Άρα το θέμα δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά.
Όσον αφορά το «γιατί κάποτε, αυτός ο κόσμος, «ήθελε» άλλα πράγματα», θα έλεγα ότι ήταν άλλες εποχές. Άλλα τα δεδομένα, άλλες οι προτεραιότητες της ζωής που καθόριζαν και τη ψυχαγωγία αλλά και τη ψυχολογία του κόσμου.
Καλημέρα σας, Κυριακή σήμερα και ως συνήθως αφιερωμένη σε διάφορα που αφορούν στο σπίτι, τα οποία αν δεν γίνουν θα συσσωρευτούν μαζί με τα ήδη…συσσωρευμένα και πάει λέγοντας. Έχουμε λοιπόν εδώ μία μικρή «μάχη» και θέλω να επισχολιάσω σοβαρά τα όσα ενδιαφέροντα έχετε ήδη πει. Είτε αργότερα σήμερα ή το πολύ αύριο το πρωί :-)
Κ. Πίττα καλημέρα.
Σ΄ εμένα ένα πράγμα κάμνει μου εντύπωση.Όλοι τούτοιοι παραγωγοί του ελαφρού τραγουδιού και "ελαφράς σκέψης" μιλουν όλοι με τον ίδιο τρόπο ,ρωτούν με τον ίδιο τροπο,έχουν (προφανώς) τον ίδιο τροπο σκεψης και βεβαίως διαχειρίζονται χείριστα την ελληνική γλώσσα με αποτέλασμα αυτός που τους παρακολουθεί ή ακούει, να μην έχει κανενα ώφελος.
@ diesi listener: Το Web Radio είναι ασφαλώς ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον εργαλείο και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο υπάρχουν αρκετοί σημαντικοί «σταθμοί». Μόνο που, δεν μπορείς να τους ακούσεις από το…αυτοκίνητο (ο περισσότερος κόσμος ακούει ραδιόφωνο προς και από τη δουλειά) και αφ ετέρου ένα web radio έχει αξία επειδή τα λειτουργικά του κόστη είναι περίπου μηδενικά. Άρα, δεν μπορεί στην ουσία να καλύψει την ενημέρωση και εκπομπές λόγου γιατί δεν μπορεί να πληρώσει.
Ούτε εγώ «κατακρίνω» το pop ραδιόφωνο. Κανένα «είδος» δεν κατακρίνω, φτάνει το όποιο είδος να μην καταδυναστεύει τα υπόλοιπα. Και όταν ο «δυνάστης» είναι ταυτισμένος με την ευκολία, ε τότε, υπάρχει πρόβλημα γιατί ουσιαστικά έχουμε μία συγκροτημένη τάση περιθωριοποίησης ενός Ποιοτικού Μέσου Όρου.
Δεν μιλάω πάντως μόνο για «μουσικά ραδιόφωνα». Για αυτό και αναφέρομαι σε ένα «πλήρες ραδιόφωνο».
@ Μερόπη, αυτό το «τι θέλει ο κόσμος» είναι όλη η συζήτηση και η παγίδα. Ενώ θα έπρεπε να συζητάμε για το τι Ραδιόφωνο θέλουμε.
Ξέρεις, ξέρετε, πριν από χρόνια είχε γίνει μια μεγάλη Ποιοτική έρευνα στην Ελλάδα. Αφορούσε στην Τηλεόραση και, λόγω της δουλειάς μου είχα την ευκαιρία να τη μελετήσω καλά. Ήταν εκπληκτικά τα συμπεράσματα και τα ευρήματα και τα πιο χαρακτηριστικά ήταν εξής (και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα).
Στο ερώτημα «πως θα θέλατε να είναι η τηλεόραση;» η συντριπτική πλειοψηφία (περί το 65%) απαντούσε : Σαν τη ΝΕΤ. (…υπαρκτή τηλεόραση..ε;)
Και αμέσως μετά, στο ερώτημα «Εσείς τι βλέπετε;» οι ίδιοι άνθρωποι απαντούσαν…τα πάντα….ΠΛΗΝ ΝΕΤ.
Άντε να βγάλεις άκρη, αν και, μία πρόχειρη απάντηση που έχω στο κεφάλι μου έχει να κάνει με αυτό που συνηθίζω να αποκαλώ δικτατορία του χαβαλέ. Δηλαδή, αναγνωρίζω το «Ποιοτικό» του αποδίδω τα εύσημα, αλλά, διαλέγω κάτι άλλο γιατί έχω προβλήματα, θέλω να χαλαρώσω, να δω καμιά μαλακία κλπ.
Διότι, έχει πειστεί πια ο κόσμος, πως η Ποιότητα, είναι ταυτισμένη με …προβλήματα και άγχος. Μοιάζει με το αδιανόητο έγκλημα που συντελείται σε Κύπρο και Ελλάδα με την Κλασική Μουσική. Τη θυμούνται κάθε «Μεγάλη Εβδομάδα» και ο κόσμος στο υποσυνείδητό του την έχει ταυτίσει με το Πένθος.
@Γιάννα , Πάνο, Χριστίνα , Θοδωρή, Άννα,..ευχαριστώ :-)))
@Στέλιο…ναι! Τον Μύθο λες ή τον Μύλο;;
Το κριτήριο που λέμε δεν αφορά μόνο τη μουσική. Μιλάμε για ένα «μέσο επίπεδο» που να μην πέφτει πιο κάτω και σταδιακά να έλκει προς τα πάνω.
Ασφαλώς και είναι «θέμα γούστου» τα πάντα… αλλά τι είναι τότε αυτό που προσδιορίζει το γούστο; Μην είναι και η Παιδεία; Και δεν μιλάω για…πτυχία, αλλά για βαθμούς αλλοτρίωσης. Μπορείς εσύ να «διασκεδάσεις» τραγουδώντας «να πεθάνουν οι γυναίκες να πεθάνουν»...; Όχι, είμαι βέβαιος. Και το ότι δεν μπορείς, ΔΕΝ είναι απλά «θέμα γούστου» με συγχωρείς, αλλά αυτόν που την «βρίσκει» με τέτοιου είδους «άσματα» τους τοποθετώ εκεί που ανήκει και το τραγούδι τους: Στα σκουπίδια.
Στο ερώτημα 3, θα είχα να σχολιάσω πως απλά στο όχι πολύ μακρινό παρελθόν υπήρχαν πάλι όλες οι «κατηγορίες» και τα είδη μόνο που τα χαζοχαρούμενα –ας τα πούμε έτσι- δεν ήταν καθεστώς. Αν θέλεις, στην Κοινωνία υπήρχαν πιο διακριτές γραμμές και δεν υπήρχε το μπάχαλο που υπάρχει σήμερα με αποτέλεσμα το ανακάτωμα των πάντων. Για να μην παρελθοντολογήσω και αρχίσω να μιλάω για την εποχή του Θεοδωράκη κλπ θα μεταφερθώ στο εξωτερικό. Ας πάμε για παράδειγμα στη Βρετανία. Και εκεί υπάρχουν πλήθη από «σκουπίδια» Πλήθη να δουν τα μάτια σου και να τρελάνουν τα αυτιά σου. Η διαφορά; Η διαφορά είναι πως ΑΝ δεν σε ενδιαφέρουν, ΑΝ δεν είναι μέρος του δικού σου κόσμου, τότε απλά για σένα ΔΕΝ υπάρχουν. Έχεις δεκάδες ΑΛΛΕΣ επιλογές να ζεις ΜΟΝΟ με αυτά που σε καλύπτουν αισθητικά, ενημερωτικά κλπ. Κανένα μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι δεν θα φιλοξενήσει τον αντίστοιχο Βοσκόπουλο ως πρώτη είδηση στις ειδήσεις των 9.
Ακόμα θυμάμαι πριν από λίγα χρόνια, σε κάποια φάση που γινόντανε χαμός από σοβαρότατες ειδήσεις το Mega βγάζει trailer με την εικόνα του Βοσκόπουλου και υπότιτλο: «Δάκρυσε ο Τόλης»…
Αυτά τα πράγματα Στέλιο ΔΙΑΣΤΡΕΦΟΥΝ τη συνείδηση και την ψυχή του έρμου λεγόμενου Μέσου Θεατή και τον εθίζουν (σαν την ηρωίνη) στο να ρίχνει διαρκώς τον πήχη του όλο και πιο χαμηλά. Όχι λοιπόν, δεν είναι έτσι γενικώς και αορίστως τα πάντα θέμα γούστου.
Στο σημείο 4…Στέλιο, το Μέσο έχει δύναμη. Το Μέσο, είτε σ αρέσει είτε όχι, ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ…και αισθητική , και ύφος, και στυλ, και ήθος. Υπό αυτή την έννοια, ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΙ.
Και, ναι, επιμένω: Το Κοινό, (όλοι μας δηλαδή) ΔΕΝ είναι ηλίθιο και αυτά όλα συμβαίνουν ταυτόχρονα. Και δεν είναι ηλίθιο γιατί το Κοινό έχει αποδείξει πολλές φορές πως αν του προσφερθεί κάτι καλό με σωστό τρόπο –με επικοινωνιακό χάρισμα όπως ανέφερα και στο άρθρο- θα το αγκαλιάσει, θα το αρπάξει διψασμένα. Ο πολύς ο κόσμος Στέλιο, όλοι μας δηλαδή, από την ώρα που θα διαβούμε ένα όριο ηλικίας και μπούμε έντονα στον κύκλο της παραγωγής και των υποχρεώσεων γίνεται ταυτόχρονα πιο εύκολος δέκτης σε ότι του σερβίρουν. Είναι εύλογο γιατί όσο μεγαλώνει η κόπωση τόσο μειώνονται οι αντιστάσεις. Δεν είναι θέμα ηλιθιότητας.
Είναι αν θέλεις, μέτρο ευθύνης όσων διαχειρίζονται ΜΜΕ.
@Γιάννη, δεν ξέρω αν το κείμενο είναι «απόλυτο» ή όχι. Επειδή είμαι πάρα πολλά χρόνια στα ραδιόφωνα –χωρίς όμως να ζω από αυτά και τούτο έγινε από επιλογή- ας μου επιτραπεί να είμαι ολίγον απόλυτος…
Ναι, η μνήμη σου δεν σε απατά υπάρχει μία προσπάθεια αλλά, τέτοια πράγματα, παίρνουν πολύ χρόνο..
Ονειρεύομαι και 'γω αυτό το ραδιόφωνο. Είναι μια έλλειψη που παρατηρώ πάντα στην Κύπρο. Πόσο καρακιοζιλίκκι να αντέξουμε;
Αυτό το ραδιόφωνο που ονειρεύεσαι το ονειρεύτηκε κάποτε έτσι (ή κάπως έτσι) ο Αντρέας Χριστοδουλίδης και έφτιαξε αρχές της δεκαετίας του '90 (μόλις ξεκίνησε η ιδιωτική ραδιοφωνία στην Κύπρο) το ράδιο Σούπερ, που δυστυχώς δεν κράτησε πολύ. Κι αυτό γιατί οι επενδυτές δεν είχαν την υπονομή να χάνουν μέχρι να αρχίσουν να κερδίζουν ή έστω να έρχονται στα ίσα. Από κει και πέρα έγιναν κάποιες απόπειρες αλλά με σημαντικές εκπτώσεις για γίνει "το ραδιόφωνο βιώσιμο". Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, που σε αναγκάζουν όπως λες να αλλάζεις συχνότητες μπας και πέσεις σε κάτι υποφερτό, υπερισχύει το σκουπιδαριό.
Να ξέρεις πως όταν καταφέρεις να φτιάξεις το ραδιόφωνο που ονειρεύεσαι (αφού δεσμεύτηκες) δηλώνω από τώρα φανατική ακροάτρια. Αλλά και να μου έδινες ένα ένθετο, δεν θάλεγα όχι...
@Νίκο, τόσο το ΚΚΕ στο παρελθόν όσο και η σοβινιστική δεξιά πρόσφατα καλλιέργησαν μία αντιπάθεια σε οτιδήποτε το πιο εκλεπτυσμένο από ότι οι ίδιοι μπορούν να αντέξουν. Οι σαρκασμοί περί «κουλτουριαραίων» και «θολοκουλτουριάρηδων» αποτελούν δυστυχώς Κοινό τους Τόπο, σημείο συνάντησής τους. Λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν μπορώ να αποφύγω την πραγματικότητα. Από κει και πέρα, εξηγώ και στο κυρίως κείμενο πως δεν μιλάω ούτε για ένα ραδιόφωνο που θα παίζει 24ώρες το 24ωρο «Μπετόβεν» ούτε ένα «ελιτίστικο» ραδιόφωνο που δεν αφορά πουθενά τους ρυθμούς της κοινωνίας και τις αγωνίες της. Θυμάμαι ακόμα το ξεκίνημα του Μελωδία και το πολύ πετυχημένο slogan του καλού μου φίλου και δασκάλου μου σε πολλά του Γιώργου Χασάπογλου. Ήταν-θα το θυμηθείς το… «Πιάσε Μελωδία». Μαζί με ένα εξαίρετο αισιόδοξο λογότυπο και μία σοφή στρατηγική επικοινωνίας, και βέβαια με την θεμελιώδη προϋπόθεση ενός πολύ καλού προγράμματος, ο Μελωδία έπιασε το σφυγμό και κατέκτησε την ακροαματικότητα. Το κύριο όπλο σε ένα ραδιόφωνο, είναι ο Παραγωγός. Είναι το Α και το Ω , ο Παραγωγός να είναι «προσωπικότητα». Γιατί έτσι το Ραδιόφωνο αποκτά Πρόσωπο και Ταυτότητα. Όπως συχνά, πολλοί αναφέρουν, το Ραδιόφωνο είναι Μέσο «Μαγικό». Στο Ραδιόφωνο, εκτός από την Ενημέρωση, καταφεύγεις για να ταξιδέψεις με το στίγμα του κάθε Ραδιοπαραγωγού. Ακούς τον Τάδε ή την Δείνα και όχι απλώς ένα στεγνό playlist. Γιατί αλλιώς, μπορείς να βάλεις και το CD στο σπίτι ή το αυτοκίνητο. Από κει και πέρα, συμφωνώ με όσα λες, κατά λέξη.
@Μιχάλη μου, νομίζω πως σε πολλά σου απαντώ μέσα από τα προηγούμενα σχόλια που κάνω πιο πάνω…
Εκεί που διαφωνώ κατά κάποιο τρόπο μαζί σου, είναι σε αυτό που λες –ένα ραδιόφωνο χωρίς διαφημίσεις. Αυτό, μπορεί να γίνει μόνο στο πλαίσιο μίας Κρατικής- Δημόσιας Ραδιοφωνίας. Από τη στιγμή που ο Φορέας είναι ιδιωτικός, ασφαλώς και έχει ανάγκη τη διαφήμιση. Αυτό, δεν είναι εμπόδιο όμως. Υπό την προϋπόθεση, πως ο σταθμός έχει συγκεκριμένο στοχευμένο κοινό, αυτό που λέμε στο χώρο του marketing Target Group και ξέρει τι να κάνει με αυτό το κοινό. Η άνευ όρων πολλυσυλλεκτικότητα τάχα μου για είναι ένα ραδιόφωνο «μέσα σε όλα» και να πιάνει λίγο από εδώ και λίγο από εκεί, απλά καταλήγει ως μία τρύπα στο νερό, είναι αντίληψη βαθύτατα ερασιτεχνική και σαν αποτέλεσμα έχει τόσο τη συρρίκνωση του κοινού όσο και τον αλληλοκανιβαλισμό των εκπομπών μεταξύ τους. Αν έχεις για παράδειγμα ένα δίωρο και βαριά σκυλάδικα και κλάψες και καπάκι μια εκπομπή με καθαρό ροκ και μετά Βανδοβίσση, είναι βέβαιο πως έχεις κάνει μια τρύπα στο νερό. Αυτό λέγεται αχταρμάς και όχι άποψη , και έχεις 3 εκπομπές στη σειρά που η μία διώχνει από τη συχνότητα το κοινό της άλλης. Αυτό το «ύφος» κυριαρχεί στα Κυπριακά ερτζιανά και μόνο ασχετοσύνη δείχνει.
@Αχάπαρε, και μένα μου έκανε εντύπωση για πολλά χρόνια αυτό που εντοπίζετε. Μιλάμε για την…αβάσταχτη ελαφρότητα, σε όλο το της το μεγαλείο. Θα άλλαζα μόνο τη διατύπωσή σας, στο σημείο που λέτε για «ελαφρά σκέψη» και θα έλεγα «μη σκέψη». Βλέπετε, όλο αυτό το σκηνικό, απλά βολεύει πολύ κάποιους και ξεκινάει από την πλήρη επικράτηση των δισκογραφικών εταιριών που ΔΕΝ θέλουν Παραγωγούς με άποψη, αλλά, πειθήνιους προωθητές-πλασιέδες για το κάθε καινούργιο σουξεδάκι… Οι ιδιοκτήτες των ραδιοφώνων από την άλλη βολεύονται ιδιαιτέρως έτσι γιατί βγάζουν λεφτά και ποσοστά από τις δισκογραφίες και αρχίζει ο φαύλος κύκλος.
@Ιδιοτρόπως, δεν ξέρω πόσο θα αντέξουμε ακόμα το καραγκιοζιλίκη. Αυτό που ξέρω, είναι πως κάποιοι μας χαρακτηρίζουν συλλήβδην…Ιδιότροπους. Υποθέτω, πως κάτι θα γίνει πάντως γιατί η Αγορά στην Κύπρο ωριμάζει και θαρρώ ραγδαία. Οπότε και αυτός ο τομέας, θα επηρεαστεί αργά ή γρήγορα, θέλει δεν θέλει…Ελπίζω τουλάχιστον!
@monachusX2 …ισχύει φίλη Μονάχους, ότι είπα πριν. Πιστεύω, έχω λόγους να πιστεύω, πως οι συνθήκες της Αγοράς αλλάζουν-ωριμάζουν.
Ίσως, στις αρχές της δεκαετίας του 90 που έγινε η απόπειρα του κου Χριστοδουλίδη τα πράγματα να ήταν ακόμα πολύ πρώιμα. Τι εννοείς με το…ένθετο;
@Imaginos...Ναι βρε συ ο Damian Marley είναι ο μικρότερος γιος του θρυλικού πατέρα του.
Το παρατσούκλι του είναι Junior Gong προς τιμήν του μπαμπά του που ήταν ο Tuff Gong.
Είναι πολύ περισσότερα πράγματα από ότι ένας γιος διάσημου μπαμπά, είναι στη σκηνή από πολύ μικρός, το ύφος του δεν είναι ακριβώς ρέγκε, αλλά ένα ιδίωμα που αναμιγνύει το ρέγκε με το ραπ –ένα είδος που το λένε «toasting» και είναι καθαρά Τζαμαϊκάνικο. Έχει ήδη τιμηθεί με δύο Grammy για τη δουλειά του και είναι πραγματικά εξαιρετικός και τελείως αυτόφωτος.
Αν «παίξεις» το όνομά του στο youtube θα βρεις αρκετό υλικό.
Ναι, το deezer το ανακάλυψα πρόσφατα και με έχει ενθουσιάσει. Έτσι –επιτέλους-άρχισα να βάζω μουσικές του γούστου μου στο μπλογκ!
Για πες... μπορεί κάποιος "νόμιμα" να κάνει ποντκαστιτκή, διαδικτυακή εκπομπή άμα πληρώνει δικαιώματα (για τα τραγούδια) στα σχετικά ταμεία; Και ποια θα ήταν αυτά, ποια η διαδικασία;
Το Radio Casbah το έχεις ακούσει; (Έχω λινκ στο "μαγαζί").
@ Γ. Πίττας,
Για την αποστολή ενός κρατικού ΜΜΕ δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που να διαφωνεί.
Δεν είμαι ειδικός επί του θέματος όμως θα έλεγα το εξής, βασιζόμενος στην πείρα μου:
Από τη στιγμή που ο ιδιωτικός σταθμός έχει ανάγκη τις διαφημίσεις, εάν αυτό μετρά για την επιβίωση του, τότε θα λάβει πολύ σοβαρά υπόψη αυτό τον παράγοντα. Ίσως και πάνω από οποιονδήποτε άλλον.
Επομένως ο διαφημιζόμενος θα λάβει υπόψη του το ποσοστό ακροαματικότητας (αν είναι ποιοτικό ή όχι ολίγον τον ενδιαφέρει, αυτός στοχεύει σε καταναλωτές) και θα δώσει (ανάλογα) ή δεν θα δώσει διαφήμιση.
Επομένως, αν στοχευμένο κοινό σημαίνει χαμηλά ποσοστά, τότε θα έχει πρόβλημα επιβίωσης.
Δεν λέω ότι είναι σωστό ή ότι έτσι πρέπει να γίνει. Σημειώνω το πώς λειτουργούν τα πράγματα με βάση και τη δική μου εμπειρία.
Εγώ δεν μίλησα για μια άνευ όρων πολυσυλλεκτικότητα. Και θα συμφωνήσω σε κάποιο βαθμό για το «ύφος» που κυριαρχεί στα κυπριακά ραδιόφωνα.
Εγώ δεν είμαι εναντίον της άποψης που λέει ότι ένας σταθμός θα πρέπει να έχει λίγο απ’ όλα.
Εκείνο που έχει σημασία είναι πως παρουσιάζεις το λίγο απ’ όλα χωρίς να γίνεται αυτός ο αλληλοκανιβαλισμός που αναφέρεις και να διώχνεις το κοινό.
Όμως όπως και να το κάνεις, όσο ωραία και αν παρουσιάσεις μια εκπομπή τύπου σκυλάδικο, εγώ δεν θα την παρακολουθήσω.
Θα την παρακολουθήσουν όμως άλλοι που όμως δεν θα παρακολουθήσουν την «Κινούμενη άμμο».
Δεν μπορούμε όλοι να ακούμε τα ίδια πράγματα. Δεν μπορούμε όλοι να έχουμε τα ίδια γούστα.
Και σημειώνω και κάτι άλλο: έχεις προσέξει ότι τα τελευταία χρόνια χάνουν ποσοστά ακροαματικότητας ραδιοσταθμοί ποικίλης ύλης (που μέσα σε αυτή την ύλη περιλαμβάνονται και αξιόλογες εκπομπές, στο μέτρο του δυνατού βέβαια) και αυξάνεται η ακροαματικότητα των μουσικών ραδιοσταθμών και μάλιστα των Βισσοβανδικών;
Αυτό πώς το ερμηνεύεις;
Διότι είναι καλό να λες όσα λες (και όπως είπα στην ουσία τους συμφωνώ) αλλά ζητούμενο δεν είναι απλώς να τα λες και να ονειρεύεσαι (κι εμείς μαζί σου) αλλά πως κάνεις πράξη αυτά που ονειρεύεσαι και πόσα ποσοστά επιτυχίας θα έχεις μέσα σε αυτό το κλίμα που περιέγραψα στις δύο παρεμβάσεις μου.
@ PolitisPittas,
Μια μικρή παρέμβαση μ’ ένα σύντομο σχόλιο που δεν έχει άμεση σχέση με τα του ραδιόφωνου αλλά με τα όσα αιρετικά και προκλητικά είπες χτες και σήμερα στο πρόγραμμα “Άλλα Λόγια” του “ΑΣΤΡΑ”.
Ριζοσπαστική όντως η εισήγηση σου για την “Γιουροβίζιον” που συνίσταται στη συμμετοχή δύο νέων παιδιών (ένα από την ελληνοκυπριακή κοινότητα και ένα από την τουρκοκυπριακή κοινότητα ) στον επόμενο διαγωνισμό. Σαφή τα πολιτικά μηνύματα (ενότητας και συνεργασίας) που μπορεί να εκπέμψει μια τέτοια πρωτοβουλία.
Η κίνηση αυτή δεν θα σώσει απλά το θεσμό αλλά θα δώσει επιτελούς και κάποιο νόημα στη συμμετοχή μας.
Anef_Oriwn
Δευτέρα 26/05/2008 – 00:28 μ.μ.
gia na katalabei kaneis ti ginetai sthn kypro, arkei na gyrisei stous 95,2 ths leykwsias kai na akousei.... Ean einai etsi to radiofwno tou panepisthmiou, fantasteite pws einai ta alla
Μιχάλη, στοχευμένο κοινό σημαίνει και αντίστοιχα στοχευμένη διαφήμιση. Υπάρχει μακρά εμπειρία σε αυτά τα πράγματα και μάλιστα σε πολύ πιο δύσκολες και «απαιτητικές» περιπτώσεις. Η επιβίωση είναι πάντα συνάρτηση των απαιτήσεων και των προδιαγραφών. Επιμένω, πως η το ζητούμενο, είναι η Επαγγελματική αντιμετώπιση του ζητήματος, γιατί κατά την άποψη μου οποιαδήποτε απόπειρα προς «ποιοτικές» κατευθύνσεις έγινε μέχρι τώρα κινήθηκε κατά το μάλλον ή το ήττον σε επίπεδο αγαθών προθέσεων μεν, τελείως ερασιτεχνικών δε. Κατά τη γνώμη μου βέβαια.
Στο επόμενο σημείο που βάζεις, αναφορικά με την πολλυσυλεκτικότητα, θα πω πως υπάρχουν ή μάλλον πρέπει να υπάρχουν κόκκινες γραμμές. Κατακόκκινες μάλλον. Δηλαδή, πρώτα αποφασίζεις σε ποιον κόσμο ΔΕΝ απευθύνεσαι και μετά, χαρτογραφείς τις περιοχές που μένουν. Επαναλαμβάνω, πως από ένα σημείο και πέρα, δεν είναι θέμα γούστου, αλλά του μέσου ποιοτικού όρου που θέλεις να πετύχεις. Αν μιλάμε για μουσική, αυτοί που ακούνε Σαββόπουλο, Μίκη Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Ορφέα Περίδη, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Σωκράτη Μάλαμα, ακόμα και Χατζηγιάννη, κάλλιστα θα «μείνουν» στον σταθμό αν την επόμενη ώρα έχει αντίστοιχα καλό ροκ, μία σπιρτόζικη και όχι αφ υψηλού εκπομπή για το βιβλίο ή το θέατρο, μία καλή πολιτική συζήτηση που θα σπρώχνει τους πολιτικούς καλεσμένους έξω από τις αγκυλώσεις τους και μετά για παράδειγμα να ακολουθήσει μία εκπομπή ημίωρη η και ωριαία με κλασική μουσική, σερβιρισμένη όμως με τη δροσιά που θα είχε μία εκπομπή που παρουσιάζει μπαλάντες ή ροκ. Ο κόσμος που μπορεί άνετα να συγκεντρωθεί ας πούμε γύρω από τα όσα προανέφερα, είναι πολύς. Πάρα πολύς. Και αυτά δεν είναι ούτε ελιτίστικα ούτε παράξενα. Αυτό που μετράει, είναι τόσο το ΤΙ όσο και το ΠΩΣ.
Οι σταθμοί «ποικίλης ύλης» χάνουν για πολλούς λόγους. Και κυρίως, γιατί είναι τόσο…ποικίλης, που καταντούν απρόσωποι. Για να σου δώσω ένα απτό παράδειγμα, αυτό που λέω εγώ με τα Ελληνικά μέτρα, είναι ένα κράμα του Μελωδία του Κόσμος και ενός «γοργού ενημερωτικού λόγου»
Η ακροαματικότητα των Βισσοβανδικών Μιχάλη, μεγαλώνει γιατί οι σταθμοί αυτοί είναι στην πραγματικότητα παραμάγαζα των δισκογραφικών εταιριών. Οι οποίες , κινούνται με καλοσχεδιασμένο marketing. Και αυτό που εγώ φωνάζω είναι πως και η «άλλη πλευρά» οφείλει να έχει το αντίστοιχο καλοσχεδιασμένο marketing και στρατηγική επικοινωνίας αντί να ναρκισσεύετε ως συνήθως με τα φληναφήματα περί ποιότητας κλπ.
@Idiot mouflon...δεν έχω ιδέα! Πάντως εδώ:http://www.elawyer.blogspot.com
είναι ο Βασίλης ο Σωτηρόπουλος, άριστος δικηγόρος απόλυτα ειδικευμένος σε οτιδήποτε έχει σχέση με Πνευματικά Δικαιώματα και Προσωπικά Δεδομένα στο Διαδίκτυο.
Το Radio Casbah νομίζω το είχα ακούσει από το λινκ που έχεις. Θα το επισκεφθώ ξανά για να φρεσκάρω τις εντυπώσεις μου.
@Άνευ...το άκουσες ε;...Λοιπόν...προκάλεσε αρκετές συζητήσεις εγώ πάντως πραγματικά πιστεύω πως είναι η μόνη "συνταγή" και, περιέχει και ένα μήνυμα.Ίσως ανεβάσω το κείμενο εδώ σαν update...
@Ζάππα, το έχω ακούσει...Και μάλιστα την πρώτη φορά έπεσα σε κάτι καλό και χάρηκα, αλλά μετά όσες φορές επιχείρησα απλά με έπιασε απελπισία...Δεν ζητώ "επαγγελματικές" προδιαγραφές από ένα πανεπιστημιακό ραδιόφωνο, αλλά...
Στο προηγούμενο σχόλιο μου έγραψα “…Η κίνηση αυτή δεν θα σώσει απλά το θεσμό αλλά θα δώσει επιτελούς και κάποιο νόημα στη συμμετοχή μας…”. Θα ήταν όμως πιο σωστό αν έγραφα (μετά που το ξανασκέφτηκα): “…Η κίνηση αυτή μπορεί να μη σώσει το θεσμό [της Γιουροβίζιον], αλλά θα δώσει επιτελούς κάποιο νόημα στη τουλάχιστον στη δική μας συμμετοχή εκεί…”.
Anef_Oriwn
Δευτέρα 26/05/2008 – 5:55 μ.μ.
Πιστεύω ότι δεν θα πρέπει να είμαστε τόσο απόλυτοι.
Είναι γεγονός ότι στα κυπριακά ερτζιανά επικρατεί ένα αλαλούμ.
Από προσωπική πείρα ωστόσο γνωρίζω περιπτώσεις όπου συγκεκριμένες ποιοτικές ραδιοφωνικές εκπομπές όταν πρωτοεμφανίστηκαν και είχαν μηδενικά ποσοστά και σιγά σιγά όχι μόνο ανέβηκαν αλλά έσπρωξαν και άλλα ραδιόφωνα να μιμηθούν την εν λόγω εκπομπή.
Και αυτή η εκπομπή χαρακτηριζόταν «κουλτουριάρικη» αλλά στο τέλος πέτυχε. Και ακούγεται στον αέρα για αρκετά χρόνια συγκεντρώνοντας όμως γύρω της ένα συγκεκριμένο ακροατήριο.
Ένας άλλος λόγος που επικρατεί το αλαλούμ (εκτός από όσους ανάφερα στις προηγούμενες αναρτήσεις μου) είναι και το ότι οι λεγόμενοι ποικίλης ύλης είναι παράλληλα και πολιτικοί σταθμοί. Και αυτό θα πρέπει να το λάβουμε υπόψη μας στην ανάλυση που κάνουμε και σε σχέση με τα ποσοστά ακροαματικότητας.
Υπάρχουν και ραδιόφωνα που αντιστέκονται στα Βισσοβανδικά. Και όμως στις μετρήσεις έρχονται τελευταία και μιλώ για συγκεκριμένο ραδιόφωνο που από την ημέρα που άνοιξε (κοντεύουν 2 δεκατίες) δεν έπαιξε ούτε ένα τραγούδι αυτής της κατηγορίας.
Κάποιοι άλλοι σταθμοί μεταδίδουν περιορισμένα τέτοια τραγούδια αλλά και το αποτέλεσμα είναι να μην το ακούει νεολαία.
Θα ρωτήσω ξανά, πως ερμηνεύεις το γεγονός ότι οι βισσοβανδικοί σταθμοί ή οι σταθμοί που μεταδίδουν μόνο τέτοια μουσικοί είναι πρώτοι ή έχουν ψηλή ακροαματικότητα;
Με ενδιαφέρει η άποψη σου.
Ενδιαφέρουσα συζήτηση για ένα φανατικό του ραδιοφώνου και της καλής μουσικής. Πέρα από τα προαναφερθέντα στο διαδύκτιο Ελληνικά κανάλια, ακούω Κανάλι6 στους 98.6 στην Λεμεσό και 106.0 στην υπόλειπη Κύπρο. Δοκιμάστε το.
Μιχάλη...! έχω την αμυδρά εντύπωση πως σε όσα έχω γράψει πιο πάνω, σου απαντάω...Όχι; Η Βανδοβίσση είναι καθαρά ένα προϊόν με δεκάδες-εκατοντάδες σημεία πώλησης. Ένα από αυτά-είναι το Ραδιόφωνο- ένα συγκεκριμένο είδος ραδιοφώνου και γύρω από αυτό, υπάρχουν τα clubs και το σύνολο των χώρων διασκέδασης. Επίσης, πολλά ραδιόφωνα του είδους "ντάπα ντούπα" δίνουν κάποιο πάγιο ποσό σε καταστήματα -από περίπτερα μέχρι εμπορικά κέντρα για να ακούγονται διαρκώς από τα μεγάφωνα.
Δεν ξέρω ποιο είναι το ραδιόφωνο στο οποίο αναφέρεσαι... Κατά συνέπεια δεν μπορώ να εκφράσω άποψη. Έγραψα πριν και επιμένω πώς σε τεράστιο βαθμό, στις σημερινές συνθήκες της Αγοράς, αν το "πακέτο" δεν έχει συγκροτημένο στρατηγικό marketing επικοινωνίας είναι καταδικασμένο και ας είναι....αυτό που θέλει ο κόσμος(που λέει ο λόγος).
Οι Βισσοβανδικοί σταθμοί δουλεύουν πολύ συγκροτημένα και πάνε αγκαλιά με τις διαφημιστικές εταιρείες και την προώθηση προϊόντων μέσα από παρτάκια και ποικίλα events που ελκύουν την πιτσιρικαρία. Δεν είναι αυτό που προτείνω ασφαλώς- όχι σε αυτά τα επίπεδα τουλάχιστον-αλλά και πάλι θεωρώ πως έχω απαντήσει ήδη στο ερώτημά σου!
@zappa, sou sistinw na deis to "mia ksexoristi mera" me ton Mastroyanni kai tin Sofia Loren...
Pitta, simfonoume apolita.
@Ανώνυμε φίλε, ναι, το Κανάλι 6 είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση, τους έχω ακούσει κάποιες φορές αλλά όχι τόσο όσο να μπορώ να διαμορφώσω συνολική άποψη. Μία περίοδο, πριν από λίγα χρόνια που τακτικά πήγαινα Λάρνακα και επέστρεφα-βραδυνές ώρες, τον άκουγα. Μουσικά τον είχα βρει ενδιαφέροντα τον σταθμό, σαν ύφος πάντως μου έμοιαζε σαν "αγαθή προσπάθεια, τελείως ερασιτεχνική όμως". Μου θύμισε αρκετές φορές το ύφος πολλών ραδιοερασιτεχνών της Ελλάδας στη δεκαετία του 70. Και πρέπει να θυμίσω πως από τότε έχουν περάσει σχεδόν 40 χρόνια :-)
Ανώνυμε Β' ή...Ανώνυμη;;;Χμ. Σπουδαία ταινία προτείνεις...χαχ και το ύφος σου, χαρακτηριστικό ακόμα και με τα "γκρικλις" που γράφεις ορισμένες φορές :-)))
Κάποιες καλές προσπάθειες γίνονται για ποιοτικό κανάλι αλλά όλα χαλάνε στις διαφημήσεις. Συμφωνώ όμως μαζί σου, πολίτη πίττα, τα πράγματα δεν διαφέρουν και πολύ απο τους ερασιτέχνες του '70. Άραγε, αυτά επιζητεί το κοινό; Η έλλειψη ικανοποιητικής μόρφωσης του μέσου κύπριου είναι πιστεύω το κλειδί.
Καλησπέρα και από Αθήνα. Επειδή είδα να γράφονται πολλά για την κατάσταση που επικρατεί στπυς ραδιοφωνικούς στθμούς των Αθηνών δεν μπορώ να πω ότι η κατάσταση δεν είναι πολύ διαφορετική από αυτή πυπαρουσιάζεις στην Κυπρο. Και εδώ υπάρχουν οι playlists με διάφορα σκουπίδια και ΄σες προσπάθειες γίνονται για δημιουργία ενός ραδιοφωνικού σταθμού υψηλού επιπέδου αποτυγχάνουν. Ακόμη και μια αναφορά που έγινε στο ρίυο πρ΄γραμμα δεν νομίζω ότι ήταν σωστή καθώς κατά τη γνώμη μου βρίσεται σε αρκετά χαμηλό επίπεδο, πολύ χαμηλότερα από την εποχή Χατζιδάκι. Όσον αφορά το world ραδιόφωνο της ΕΡΤ τον τελεταίο καιρό πηγαίνει προς διάφορα τραγουδάκια της μόδας χωρίς κάποια ουσία. Η επαγγελματική μου ενασχόληση με την μουσική (διοργανώνω συναυλίες jazz) με κάει πολλές φορές να απογοητεύομαι έντονα και ίσως μια λύση εα είναι τα ιντενετικά ραδιόφωνα.
Καλησπέρα από Λευκωσία Ακάμα. Δεν ισχυρίζομαι πως η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική-αλλά θεωρώ αφ ενός πως υπάρχουν κάποιες εναλλακτικές-λόγω μεγέθους της αγοράς και αναφέρθηκαν αυτές νωρίτερα όχι από μένα. Την αναφορά στο Τρίτο, την έκανα για την εποχή του Χατζιδάκι και λίγο «ας πούμε» και για τη διεύθυνση του Κυριάκου του Σφέτσα. Η αλήθεια είναι πως όντας 6 χρόνια μακριά από την Ελλάδα δεν παρακολουθώ πολύ τα πράγματα πια-να πω και την αμαρτία μου, δεν με πολυενδιαφέρουν πλέον, το γενικό τοπίο, έτσι όπως το εισπράττω από όσα διαβάζω και βλέπω σε ειδήσεις κ.α. με απογοητεύει πολύ. Κρίμα, και για αυτό που αναφέρεις για το Cosmos… Πάντως μιλάω και αναφέρομαι αφ ενός για την Κυπριακή πραγματικότητα, που την παρακολουθώ από «μέσα» και τις δυνατότητές της που δεν είναι καθόλου επεξεργασμένες και, αφ ετέρου, ασφαλώς και δεν μιλάμε σε αυτή τη βάση για σταθμό που θα έπιανε πολύ υψηλά ποσοστά. Ωστόσο ένα «ποιοτικό» εγχείρημα με τις προδιαγραφές που έχω ήδη αναφέρει στο άρθρο, συνδυασμένο με καλή ενημέρωση και «σχολιαστές» έξω από τα δόντια, στην Κύπρο, με προϋπόθεση τον επαγγελματισμό, θα μπορούσε να χτίσει ποσοστά από 14% και πάνω. Ανέφερες Ακάμα, πως ασχολείσαι με τη διοργάνωση συναυλιών jazz. Μου έφερες στο νου, έναν καλό φίλο που έχει φύγει από κοντά μας, το 1997, τον Κώστα το Γιαννουλόπουλο. Μου θύμισες άλλον ένα φίλο και συνάδελφο από τον Εν Λευκώ που επίσης έφυγε, τον Κώστα Γεωργίου, και, μου δημιούργησες την απορία: Ο Γιώργος Μπαράκος τι κάνει αυτή την εποχή; Ήταν από τους πρωτοπόρους…
ekana blogotsarka kai brika afto:
http://blog.megahz.org/2008/05/blog-post_06.html
Γιώργο, μην 'ξυπνήσεις'! :-)
Παραθέτω μια ενδιαφέρουσα είδηση από το ΚΥΠΕ.
Λίγο μεγάλη αλλά δεν πειράζει, συγχωρέστε με, δεν έχω χρόνο να κάνω περίληψη.
"Ιδρυμα Πολιτισμού - Ερευνα - Πρόεδρος Δ.Σ. Ιδρύματος
Το κυπριακό κοινό αγκαλιάζει το Μέγαρο Πολιτισμού Κύπρου με αγάπη και προσδοκεί στη λειτουργία του για να συμμετάσχει ενεργά στην πολιτιστική ανάταση της κοινωνίας μας, σχολίασε ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Πολιτισμού, Κίκης Λαζαρίδης κατά την παρουσίαση σχετικής έρευνας αγοράς.
Πρόσθεσε ότι «σε αντίθεση με τα πολλά και περίεργα, τα καταστροφολογίκα και οπισθοδρομικά που ακούσαμε τελευταίως από κάποιους που έπρεπε να πρωτοστατούν μαζί μας στην κοινή προσπάθεια για ευρωπαϊκή πολιτιστική υποδομή, το κυπριακό κοινό είναι δίπλα μας και συμμερίζεται το όραμα και τους στόχους μας».
Η έρευνα, όπως ανέφερε ο κ. Λαζαρίδης, πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια ευρύτερης μελέτης που διενεργεί η KPMG για λογαριασμό του Ιδρύματος Πολιτισμού και πραγματοποίησε η RAI Consultants. Οπως λέχθηκε είναι η πρώτη έρευνα που αναφέρεται στα πολιτιστικά δρώμενα στην Κύπρο. Ανάμεσα στα βασικά συμπεράσματα της έρευνας είναι ότι το 68% των Κυπρίων παρακολουθούν πολιτιστικές εκδηλώσεις με το ενδιαφέρον να είναι αυξημένο στις πιο νεαρές ηλικιακές ομάδες. Καταγράφεται επίσης ιδιαίτερη προτίμηση του κυπριακού κοινού στο θέατρο, σε συναυλίες μοντέρνας μουσικής και στον κινηματογράφο. Ενας στους τρεις δηλώνει ότι δεν είναι ικανοποιημένος από την ποιότητα των πολιτιστικών εκδηλώσεων που γίνονται στην Κύπρο ενώ σημαντικό ποσοστό δηλώσει την πρόθεσή του να επισκεφθεί το Μέγαρο Πολιτισμού όταν αυτό δημιουργηθεί.
Οπως σημείωσε ο κ. Λαζαρίδης, από την έρευνα που στηρίχθηκε πάνω σε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα 1036 ατόμων, προκύπτει ότι το ευρύ κοινό ενδιαφέρεται να παρακολουθεί καλλιτεχνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, νοουμένου ότι του δίνεται η ευκαιρία. Το κοινό είπε ο κ. Λαζαρίδης επιζητά την ποιότητα, ενώ εκτεταμένες ομάδες αγαπούν τη συμφωνική μουσική, την όπερα, το μπαλέτο, το σύγχρονο χορό και δηλώνεται μαζικά προθυμία για παρακολούθηση των εκδηλώσεων του Μεγάρου.
Ο κ. Λαζαρίδης σημείωσε επίσης ότι από την έρευνα προκύπτει ότι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι επιθυμούν να εγγραφούν μέλη του Μεγάρου Πολιτισμού Κύπρου και πάνω από 5 χιλιάδες είναι έτοιμοι να πληρώσουν το ποσό των €170 το χρόνο για να απολαμβάνουν τα ειδικά προνόμια του μέλους.
«Πραγματικά εκπλήσσει ευχάριστα ο μεγάλος αριθμός ατόμων από ολόκληρη την ελεύθερη Κύπρο που δηλώνουν ότι θα παρακολουθούν τις εκδηλώσεις του Μεγάρου και μάλιστα με αξιοσημείωτη συχνότητα», ανέφερε ο κ. Λαζαρίδης ερμηνεύοντας την έρευνα.
Ανέφερε επίσης ότι πέρα από τη ζήτηση που καταγράφει η έρευνα, υπάρχει και η λανθάνουσα ζήτηση, η οποία θα εκδηλωθεί με τη λειτουργία του Μεγάρου, την παροχή ευκαιριών ποιοτικών πολιτιστικών εκδηλώσεων και την καλλιέργεια ενός νέου κοινού. Ανάμεσα στους παράγοντες που θα ενισχύσουν το όλο εγχείρημα και δεν καταγράφονται στην έρευνα αναφέρθηκε η συμμετοχή παιδιών σε ειδικά προγράμματα, καθώς και το ενδιαφέρου από Τουρκοκύπριους και τουρίστες.
Ο Πρόεδρος του Ιδρύματος ανέφερε ότι τα ευρήματα της έρευνας δικαιώνουν το Διοικητικό Συμβούλιο και το ενθαρρύνουν να προχωρήσει με μεγαλύτερη πίστη και αφοσίωση στο έργο του.
Σημείωσε ακόμα ότι εάν σήμερα υπάρχουν πολιτιστικά ελλείμματα, ο λαός της Κύπρου είναι ο τελευταίος που ευθύνεται και πρόσθεσε ότι «σε αντίθεση με κάποιους που μιλούν εκ μέρους του, είναι πανέτοιμος να δεχθεί την πρόκληση της πολιτιστικής ανάπτυξης».
Καταλήγοντας ο κ. Λαζαρίδης είπε ότι δεν έχει αμφιβολία ότι όταν το έργο ολοκληρωθεί και δημιουργηθεί ένα Μέγαρο Πολιτισμού ανοικτό και προσιτό σε όλους, με ψηλό ποιοτικό επίπεδο εκδηλώσεων, χώρων και εξοπλισμού και για πρώτη φορά παρασχεθεί στο λαό η δυνατότητα να γίνει συμμέτοχος στο πολιτιστικό γίγνεσθαι, «τότε αυτός όχι μόνο δεν θα μας απογοητεύσει, αλλά θα μας εκπλήξει ευχάριστα, όπως και στην περίπτωση της παρούσας έρευνας αγοράς»".
Με πρόλαβες Μιχάλη :-)
Ναι, είναι η έρευνα που είχα αναφέρει στο σχετικό μου άρθρο. Τα ευρήματά της δόθηκαν στη δημοσιότητα σήμερα το πρωί. Η έρευνα αποδίδει εξαιρετικά ενδιαφέροντα συμπεράσματα, πολύ αισιόδοξα.
Μετά και τις πληροφορίες του Μιχάλη, σου ξαναγράφω "μην ξυπνήσεις". Γιατί κάποιοι λένε ότι αν ονειρευτούν πολλοί το ίδιο πράγμα, κάποτε αυτό γίνεται πραγματικότητα... :-)
Λαέ της Λιλιπούπολης, σήκωσε πια παντιέρααααα !:)
Επί των επάλξεων πάντα, Μπράβο Γιώργο! Είμαι έτοιμη να ράψω τα καινούργια λάβαρα:)
Γεια σου Γιώργο,
Απλά ήθελα να σου δώσω συγχαρητήρια για το αφιέρωμα στον Dylan το Σάββατο που μας πέρασε. Ήταν η πρώτη φορά που σε άκουσα στο ραδιόφωνο και μου έκανε εντύπωση που δεν μιλούσες πάνω από τα τραγούδια, πράγμα σπάνιο για κυπριακό ραδιόφωνο, και ακόμα όταν μιλούσες δεν έπαιζε τίποτα από πίσω. To να ακούω κάποιον που να ξέρει τι λέει χωρίς πολλά "κύριε ελέησον" με καθηλώνει και μου φέρνει μια αίσθηση κάθαρσης.
Στη Κύπρο δεν ακούω ραδιόφωνο λόγω των ανυπόφορων διαφημίσεων που γίνονται πραγματικά ανυπόφορες, ειδικά όταν είμαι στο αυτοκίνητο, αλλά μόλις απέκτησες ακόμα ένα ακροατή, έστω και διαδικτυακά προς το παρών.
Καλά να περνάς!
@ Ροδιάααα, σε καλό σου, άνοιξα τον υπολογιστή και ήρθα στη Στήλη μαζί με τον πρώτο καφέ της ημέρας….και, με όλη μου την ψυχή σου λέω, πως μου έφτιαξες της ημέρα! Θα πρέπει να με άκουσε όλη η γειτονιά από τα γέλια που έμπηξα μόλις διάβασα το «Λαέεεε της Λιλιπούπολης»…..
Ε μωρέ Ροδιά…μια ζωή, επί των επάλξεων…τώρα θα αλλάξω; Κάποιοι λίγοι από εσάς με ξέρετε από παλιά…Όπως λέει κι ο Κωστής, εκεί, με τ’ όνειρο σημαία.
@terra incognitaΣε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου, πίστεψέ με, είναι πολύ σημαντικά για μένα γιατί το μόνο που κάνω στο ραδιόφωνο χρόνια τώρα, είναι απλά το ραδιόφωνο που θα ήθελα εγώ να ακούω. Τουλάχιστον, αυτό προσπαθώ.
Φίλες και φίλοι, ακόμα δεν έχω αποφασίσει το θέμα για το άρθρο του Σαββάτου. Ομολογώ, πως είμαι εξαιρετικά οργισμένος με όσα συμβαίνουν στα Πανεπιστήμια της Ελλάδας , την απόλυτη διάλυση που έχουν φέρει κάποιες μειοψηφίες, τις ανακρίβειες που λένε οι πολιτικοί για λόγους λαϊκισμού. Και με θλίβει βαθύτατα η απελπισία κάποιων σημαντικών Ακαδημαϊκών δασκάλων, έτσι όπως έχει εκφρασθεί από κάποια λίγα άρθρα σε εφημερίδες. Στα λόγια των οποίων , ουδείς έχει δώσει σημασία…Είμαι όμως αφ ενός τόσο «πειραγμένος» με αυτά όλα και αφ ετέρου δεν είμαι πλήρως ενημερωμένος, που φοβάμαι πως μπορεί να παρασυρθώ σε ανακρίβειες. Οπότε…
Η κουλτουριαροπαρέα συνεχίζει ακάθεκτη τον αγώνα της ενάντια στο μέγαρο.. Kάτι μου λέει ότι στο τέλος δεν θα γίνει..
Ας γίνει το θέλημα τους..
Kατάντησε η κυβέρνηση να παρακαλά τους ανθρώπους του πολιτισμού να τους δώσει χρήματα.. Oμως αυτοί τα θέλουν Cash και στον τραπεζικό τους λογαριασμό…
…………………………………………………………………………………………..
Θέλεις να σου πω τι γίνεται στα ελληνικά πανεπιστήμια?
Του κουτρούλη ο Γάμος, αυτό γίνεται..
Πρώτα η κυβέρνηση άνοιξε σχολές χωρίς υποδομή σε όλα τα χωριά της Ελλάδας χωρίς να έχει αυξήσει τον προϋπολογισμό της παιδείας υποβαθμίζοντας τις υπόλοιπες σχολές απλά και μόνο για να μειώσει το επίπεδο της ανεργίας στα χαρτιά.
Μετά προσπάθησαν για να μην πληρώνουν πρόστιμο στην Ευρώπη να μπαλώσουν το θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων με αλλαγή του άθρου 16
Πάλι χωρίς να υπάρχει υποδομή σε ιδιωτικά πανεπιστήμια..
Άπο την άλλη έχει κάτι επαγγελματίες διαφωνούντες που εκτροχιάζουν τα πάντα..
(αυτό σηκώνει συζήτηση)
Κατάντησαν την παιδεία φυτώριο κομματόσκυλων…
Τα πανεπιστήμια της Ελλάδας είναι υποδιάλυση
Κάτι πρέπει να γίνει..
Και ο Μπαράκος ιδιωτεύει, έτσι δεν υπάρχει κανένας από τους πρωτοπόρους που θυμάσαι. Το παρήγορο είναι ότι ο Κώστας Γεωργίου πρόλαβε να στήσει το www.moodyradio.gr και δεν ξέρω για πόσο θα κρατήσει ακόμη μετά τον θάνατό του. Η μοναδική μας ελπίδα είναι κατά τη γνώμη μου το διαδικτυακό ραδιόφωνο.
Mwre kala kanoun kai kanoun katalhpseis. Egw pou eimai sto panepisthmio Kyprou, zw to ar8ro 16 se olo tou to megaleio, syn tous "neous eswterikous kanonismous".
Gia na ekshgoumaste, 8eloun na domhsoun ta panepisthmia san to ucy. Ayto shmainei ta ekshs
1) Didaktra
2) Ta biblia ta agorazei o foithths
3) Foithtes-lastixo (idiws aytoi twn 8etikwn episthmwn opote exoun parousiash h diagwnisma me tromazoun, kanoun na koimh8oun dyo kai treis hmeres logw diabasmatos)
4) Apousies ( koinws alimono ston foithth pou tautoxrona prepei na doulepsei kai na foitei)
5) Periorismenh diarkeia foithshs (dhladh mporoun polly eykola na se diwksoun apo to panepisthmio)
6) Anoigma tou Panepisthmiou se idiwtes ependytes (me osa synepagetai auto)
Δημοσίευση σχολίου