Στήλη Άλατος

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket
Καλώς Ήρθατε στη Στήλη Άλατος. Η Στήλη, δημοσιεύεται κάθε Σάββατο, ταυτόχρονα στην Κυπριακή εφημερίδα Πολίτης και στο ελληνικό portal TVXS. Κάποιες φορές, αν το επιβάλλει η επικαιρότητα γράφω και ανεβάζω κείμενα μόνο για διαδικτυακή χρήση. Κάτω από τα άρθρα, όπως σε όλα τα ιστολόγια, υπάρχει χώρος για σχολιασμό. Moderation, δεν κάνω. Για αυτόν τον λόγο όμως είμαι αυστηρός σε σχόλια επιθετικά που δεν σέβονται την οποιαδήποτε Άλλη άποψη ή είναι επιθετικά κατά κοινωνικών και φυλετικών ομάδων. Ύβρεις και προσωπικές επιθέσεις διαγράφονται χωρίς συζήτηση.

Συντονιστείτε τώρα στους 107, 6

Κινούμενη Άμμος. Κάθε Σάββατο 6-8 μ.μ στον 107,6 ή στο : www.1076.eu Στο shoutbox, το συζητάμε ζωντανά! Από τον Bach στον Dylan και από τον Beethoven στους Beatles και τους Felice Brothers,όλα είναι Μουσική 107.6 ΓΙΑ ΑΚΡΟΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Σάββατο 17 Μαΐου 2008

Μεγάρου το ανάγνωσμα, η συνέχεια.

Η ακρόαση από σήμερα και για τις επόμενες 2-3 μέρες, είναι jazzy. Αρκετά "κλασικά" κομμάτια κάποια σχετικά άγνωστα. Το νέο play list του site, ξεκινάει με τις 4 Jazz προσεγγίσεις του Loussier στον Bach, που είχα συμπεριλάβει στην προηγούμενη λίστα και η οποία άρεσε σε πολλούς φίλους του blog.Ακούγονται συνολικά 24 χαρακτηριστικά κομμάτια Jazz στα οποία άλλοτε κυριαρχεί το πιάνο, άλλοτε η κιθάρα ή τα πνευστά και τα κρουστά. Προσέξτε ιδιαίτερα το A night in Tunisia. Είναι στο τέλος της λίστας και ακούγεται δυο συνεχόμενες φορές αλλά σε διαφορετικές εκτελέσεις. Τις έβαλα δίπλα, για να υπάρχει ευκρίνεια στις αναγνώσεις που κάνουν αφ ενός ο Dizzy Gillespie και αφ ετέρου, αμέσως μετά ο Art Blakey και η μπάντα του Το "εργαλείο" ακρόασης είναι ακριβώς πάνω από το προφίλ μου, στη δεξιά στήλη του Ιστολογίου.

Λοιπόν…αν ήξερα σε τι θα έμπλεκα με το άρθρο του περασμένου Σαββάτου για το Μέγαρο Πολιτισμού θα το έγραφα;

Ε ναι, θα έγραφα τα ίδια, κατά λέξη, ίσως απλά με κάπως πιο σκωπτική διάθεση.
Γιατί, γέμισε το e mail μου με επιστολές όλων των αποχρώσεων, από συμφωνούντες έως διαφωνούντες, από γράμματα κόσμια και πολιτισμένα μέχρι επιθετικά και σε μια δυο περιπτώσεις υβριστικά.
Δεν πειράζει, ουδέποτε με ενδιέφερε να είμαι αρεστός στους πάντες αλλά και ουδέποτε μπόρεσα να καταλάβω γιατί πρέπει να εκτιμάμε μόνο αυτούς που συμφωνούν μαζί μας.
Αυτή δε την τελευταία κατηγορία ανθρώπων που μόλις διαφωνήσεις μαζί τους σε τοποθετούν σε «εχθρικό» στρατόπεδο, θα την περιφρονήσω τελείως. Είναι, αυτοί ακριβώς οι άνθρωποι που κρατάνε τον τόπο μανιασμένα στον πάτο, που διατηρούν τον πήχη στα πάντα, πολύ χαμηλά.
Είναι αυτοί που πάντα λένε στερεότυπα «όχι» σε οτιδήποτε δεν προέρχεται από τους ίδιους
.


Ξέρετε…η Λευκωσία, δεν είναι ένα πιο μεγάλο χωριό ανάμεσα στα υπόλοιπα μικρότερα μιας επαρχίας που λέγεται Κύπρος, αλλά, η Πρωτεύουσα μιας χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η οποία σαν τέτοια, μόλις τώρα ξεκινάει να κάνει τα πρώτα της βήματα σε ένα καινούργιο περιβάλλον κοιτάζοντας μπροστά με κάποια (επιτέλους!) αυτοπεποίθηση.

Το Μέγαρο Πολιτισμού, πρώτα από όλα, δεν είναι «Μέγαρο Πολιτισμού».

Είναι μια συνολική εργασία ανάπλασης της περιοχής στην οποία βρίσκεται η Αρχιγραμματεία και διάφορες Υπηρεσίες του Υπουργείου Εσωτερικών στα γνωστά άθλια «σπιτάκια».

Ολόκληρη αυτή η περιοχή θα αναδιαμορφωθεί σε μία μεγάλη πλατεία, ανάλογη σε μέγεθος με την Πλατεία Συντάγματος και, θα αποκτήσουν ουσιαστικά η Λευκωσία και η Κύπρος την…πρώτη τους Πλατεία με όλη τη σημασία της λέξης.

Μια Πλατεία που ενώνεται με τον Πεδιαίο και το Γραμμικό Πάρκο, δημιουργώντας έτσι μια «καρδιά» ζωής στο κέντρο της Πόλης.

Απέναντι ακριβώς, θα εγκατασταθεί το νέο κτίριο της Βουλής, ενώ δίπλα ακριβώς, στο παλιό ΓΣΠ θα ανεγερθεί (πότε αλήθεια;) το καινούργιο σπίτι του Κρατικού Θεάτρου. Μέσα στον ευρύτερο χώρο, το θαυμάσιο αρχιτεκτονικά κτίριο της Αρχιγραμματείας , θα φιλοξενήσει την Πινακοθήκη.

Κάπου εκεί, το Μέγαρο. Ένα κομψό διάφανο κτίριο , φιλικό προς το περιβάλλον, που επικοινωνεί με την πλατεία άμεσα και, στο οποίο θα υπάρχουν δύο κεντρικές αίθουσες εκδηλώσεων με απόλυτα σύγχρονες ηχητικές προδιαγραφές ώστε να μπορούν να φιλοξενήσουν μεγάλα ή μικρότερα μουσικά σύνολα υψηλών απαιτήσεων.
Παράλληλα, μικρότερης κλίμακας αίθουσες, θα φιλοξενούν εργαστήρια, βιβλιοθήκη και άλλα που δεν θα αναφέρω γιατί, επιτέλους, όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται, ας πάνε στο ίδιο το Κέντρο Πληροφόρησης του Ιδρύματος ή ας επισκεφθούν τη σχετική ιστοσελίδα.

Το έργο, δεν καταστρέφει τη Μεσαιωνική Λευκωσία, γιατί απλούστατα, δεν είναι τοποθετημένο εκεί.
Η Λευκωσία, δεν είναι μόνο η παλιά πόλη η οποία έτσι και αλλιώς αποτελεί ένα τελείως διαφορετικό κεφάλαιο, πολύ σημαντικό, αλλά, ξέχωρο.
Η απόφαση για όλο αυτό το εγχείρημα φίλες και φίλοι έχει ληφθεί από το…1968..!

Μέχρι πριν από λίγο, η γκρίνια είχε να κάνει με το «γιατί δεν προχωράει».
Τώρα όμως που η προηγούμενη Κυβέρνηση έκανε το πρώτο μεγάλο βήμα και η σημερινή υπό τον κο Χριστόφια προχωράει ακάθεκτη, ξαφνικά, κάποιοι φαλτσάρουν.

Ορισμένοι, μιλάνε για την ανυπαρξία μελέτης Βιωσιμότητας. Εξ όσων γνωρίζω –και κάτι λιγουλάκι ξέρω- σε τέτοιου είδους έργα, μελέτη βιωσιμότητας με την έννοια που γίνεται σε ιδιωτικές κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, δεν έχει θέση.

Υπάρχει πάντα το αντίστοιχο που έχει να κάνει με τον σχεδιασμό της Διαχείρισης, κάτι που εξ όσων γνωρίζω γίνεται αυτή τη στιγμή. Επίσης, έγινε μια μεγάλη έρευνα κοινού η οποία ανέδειξε εξαιρετικά ευρήματα και τα οποία θα παρουσιαστούν σε δημοσιογραφική συνδιάσκεψη σύντομα.

Κάποιοι λένε «πανάκριβο».
Η απάντηση είναι πως το έργο στοιχίζει συνολικά 100 εκατομμύρια και εξ αυτών τα 20 αφορούν στις μελέτες, τις αμοιβές, τον σχεδιασμό και τον προγραμματισμό.

Αν κανείς ανατρέξει σε ανάλογα έργα της ίδιας κλίμακας σε άλλες χώρες της Ευρώπης, θα διαπιστώσει πως τα κόστη συχνά ξεπερνούν κατά πολύ τα δικά μας και μιλάω πάντα για ανάλογες προδιαγραφές τις οποίες προσωπικά θεωρώ στοιχειώδεις και βασικές.

Αρκετοί, ρωτούν αν θα μπορούν οι Κύπριοι δημιουργοί να παρουσιάζουν τη δουλειά τους στους χώρους αυτούς και αν θα μπορούν να το πράττουν δωρεάν.
Πρώτον, το Οικονομικό σκέλος είναι ζήτημα Κυβερνητικής Πολιτικής και όχι της σημερινής Διοίκησης του Ιδρύματος Πολιτισμού της οποίας η Θητεία ουσιαστικά λήγει με την παράδοση του έργου και δεύτερο, υποθέτω όλους μας ενδιαφέρει, ο ποιοτικός πήχης να κρατηθεί υψηλός.
Αν η…αλεπού δεν τα φτάνει, λέει η παροιμία, τα κάνει κρεμαστάρια. Αλλιώς, (λέω εγώ) πηδάει και τα φτάνει! Αν δεν μπορεί, κρίμα.

Εδώ ασφαλώς μπαίνει ένα ζήτημα. Ποιός θα κρίνει την κάθε...αλεπού; Αυτό όμως, έχω την εντύπωση πως δεν είναι της παρούσης. Και έχω επίσης την εντύπωση πως όσοι στέκουν αρνητικά καθόλου δεν διευκολύνουν την μετέπειτα εύρυθμη και αξιοκρατική λειτουργία του Φορέα. Και σε κάθε περίπτωση, όλοι θα είμαστε σε εγρήγορση για να πιέζουμε προς τις σωστές κατευθύνσεις-αν και αυτές, είναι φοβάμαι σε μεγάλο βαθμό υποκειμενικές. Και ακριβώς για αυτό-όπως σημειώνω παρακάτω, θεωρώ πως η διαχείριση δεν πρέπει να είναι σε χέρια "παραγωγών Τέχνης" αλλά "φιλότεχνων τεχνοκρατών".

Κάπου, σε μία ερώτηση που έγινε (στο e mail μου) εκφράσθηκε ο φόβος μήπως επαναληφθεί εδώ το αρνητικό παράδειγμα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.

Στο προηγούμενο άρθρο μου, χαρακτήρισα το Μέγαρο Αθηνών ως παράδειγμα προς αποφυγή, όχι ως προς τις εκδηλώσεις του, αλλά μόνο ως προς το ότι είναι ένα ψυχρό κτίριο που ζωντανεύει μόνο όταν έχει εκδηλώσεις.

Και σε αυτό το σημείο τόνισα πως το Κυπριακό εγχείρημα βρίσκεται στον αντίποδα. Μιλάμε για ένα έργο που από την ίδια του την κατασκευαστική προσωπικότητα είναι ανοιχτό στην Κοινωνία και μέρος της καθημερινότητας του κάθε Λευκωσιάτη.

Το πλέον εξοργιστικό όμως από όλα όσα ήλθαν στη γνώση μου αυτή τη βδομάδα, είναι η απαράδεκτη, τελείως αντιδεοντολογική και ενδεικτική του «ήθους» ορισμένων κύκλων, υφαρπαγή υπογραφών διαμαρτυρίας.
Όπου όχι ένας και δύο, αλλά περισσότεροι άνθρωποι και μάλιστα μέσα από τον χώρο των Τεχνών βρέθηκαν να…καμαρώνουν την υπογραφή τους ως διαμαρτυρόμενοι ή καταγγέλλοντες χωρίς να το γνωρίζουν.

Επειδή αυτό που αναφέρω συνέβη, θα ήταν μεγάλη προσφορά στον τόπο, αν οι άνθρωποι αυτοί έκαναν μια δημόσια δήλωση για το ζήτημα.

Για άλλη μία φορά θα εκφράσω την έκπληξή μου. Πολλά από όσα τίθενται ως ερωτήματα, απορίες, φοβίες, απαντώνται μέσα από τα έντυπα του Ιδρύματος Πολιτισμού. Δεν τα διαβάζουν;

Κάποιοι βάζουν ορισμένα ζητήματα του τύπου γιατί ο κος Λαζαρίδης και ο όποιος Λαζαρίδης.
Παρήγαγε ποτέ Πολιτισμό; Λίγα πραγματάκια σε αυτό.
Πρώτον ο κος Λαζαρίδης διορίστηκε από την Κυβέρνηση.
Δεύτερον, ως manager για το συγκεκριμένο έργο, θα κριθεί στο τέλος .
Τρίτον, ευτυχώς, (ναι ευτυχώς) δεν είναι Μαέστρος, Συνθέτης, Ηθοποιός, Χορευτής, Ζωγράφος.
Και ποτέ, σε τέτοιες θέσεις σε ανάλογους φορείς δεν είθιστε να μπαίνουν άνθρωποι που παράγουν ενεργά Πολιτισμό.
Γιατί είναι δεδομένο ότι τότε, ένα έργο Εθνικής Πνοής που αφορά τον Πολιτισμό ως Φιλοσοφία και Εργαλείο, θα έπεφτε στην παγίδα του προσωπικού τους γούστου.

Τέλος, γιατί ήδη έχω εξαντλήσει τον χώρο μου στην εφημερίδα, εφόσον το έργο θα γίνει έτσι και αλλιώς όσοι πραγματικά κόπτονται για τον Πολιτισμό και το μέλλον του στον τόπο ας αγκαλιάσουν αυτή την υπόθεση με θετική διάθεση λειτουργώντας συνθετικά, προσφέροντας δηλαδή σκέψεις, προτάσεις και διαστάσεις.
Το έργο, χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και, κατά συνέπεια, είναι απολύτως ελεγχόμενο αναφορικά με τη διαφάνειά του σε όλα τα επίπεδα.

Οι απλοί πολίτες του τόπου, όπως αποδείχτηκε από την μεγάλη έρευνα που θα παρουσιαστεί πολύ σύντομα, περιμένουν το έργο, πως και πως.



36 σχόλια:

iordanou είπε...

κ. Πίττα, ο σχολιασμός στο άρθρο σας τελικά μου βγήκε πιο μεγάλος απ' ότι αρμόζει σε σχόλιο ιστολογίου με συνέπεια να τον δημοσίευσα σαν καταχώρηση στον δικό μου χώρο.

Μπορείτε να διαβάσετε το σχόλιο στο http://www.iordanou.org/?p=201

Φιλικά,
Γιώργος Ιορδάνου

Unknown είπε...

Νομίζω πως το σχόλιό σας, είναι εξαιρετικά διατυπωμένο και περιέχει πολλές ενδιαφέρουσες σκέψεις-τροφή για συζήτηση. Θα σας παρακαλούσα λοιπόν να με τιμήσετε με το ανέβασμά του εδώ.

Ευχαριστώ πολύ :-)

Ανώνυμος είπε...

κυριε Πιττα διάβασα το αρθρο σας την περασμενη εβδομαδα στον Πολιτη διαβασα οσα γραψανε στο μπλοκ σας και διαβασα το σημερινο αρθρο. Στο μεταξυ πηγα στα λινκς που δωσατε του Μεγαρου και των σκεπτικιστων.

Εχετε δικαιο οταν λετε πως πολλα καλυπτονται απο την επισημη ενημερωση.

Εγω δεν ειμαι ηθοποιος ουτε μουσικος ουτε τιποτα καλλιτεχνικο πολλοι θα κοροιδεψουν αλλα το επαγγελμα μου ειναι μητερα και σπιτι. Τα μωρα μου ειναι 3 και 5 χρονων. Και ορκιζομαι πως λεω την αληθεια, μετραω τα χρονια και τις μερες για να δω την πλατεια και το εργο να ειναι στη θεση τους για να μεγαλωσουν τα παιδια μου σε μια πρωτευουσα και οχι στο χωριο που εγω μεγαλωσα. Με τον ανδρα μου και σε θεατρο παμε και σε οτι μπορουμε , θα συνεχισουμε να πηγαινουμε οταν υπαρχει κατι καλο. Αν ανεβει ο πηχις που λετε και εσεις θα υποχρεωθουν ολοι να σοβαρευτουν περισσοτερο και αυτο ειναι καλο κατα τη γνωμη μιας ασχετης οπως ειμαι εγω. Και υποθετω πως με τετοιες αιθουσες πια θα βλεπουμε και εμεις πραγματα που βλεπουν μονο στην Αθηνα και αλλου. Τα παιδια μου θα μεγαλωσουν με καλυτερες απαιτησεις απο τις δικες μου. Εμενα αυτο με νοιαζει και να ειστε σιγουρος πως αυτο ενδιαφερει τον απλο κοσμο που το μονο του συμφερον ειναι το καλυτερο αυριο για ολους. Ψηφισαμε με τα τεσερα τον Προεδρο Χριστοφια για να κανει τα καλα καλυτερα. Σας συγχαιρω για τα αρθρα σας και την ελευθερη φωνη σας.

Δημητρα Κοντεατη.

iordanou είπε...

Μεταφέρω το σχόλιο εδώ όπως ζητήσατε.

___

κ. Γιώργο Πίττα,

Έχω δυο - άσχετους μεταξύ τους - προβληματισμούς σχετικά με την ανέγερση του Μεγάρου Πολιτισμού. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι εναντίων του έργου, αντιθέτως μάλιστα.

Το Μέγαρο Πολιτισμού θα είναι ένας χώρος όπου θα στεγάζεται την τέχνη. Απαραίτητο συστατικό στη διαμόρφωση τέτοιων χώρων είναι οι επισκέπτες. Στις μεγάλες εκθέσεις τις Ευρώπης, εκείνο που με συνεπαίρνει - παράλληλα με κάποια εκθέματα - είναι ο κόσμος. Ο απλός κόσμος που έμαθε να ενδιαφέρεται και σε κάποιες περιπτώσεις να εκτιμά την τέχνη. Ανδρόγυνα που διανύουν τη δεκαετία των εβδομήντα αλλά περπατούν κακήν κακώς εκατοντάδες μέτρα για να θαυμάσουν τα περιεχόμενα ακόμη μιας αίθουσας. Νεαρά ζευγάρια 25-30 χρονών με το μωρό τους στο καροτσάκι φορτωμένοι με τη τσάντα που περιέχει τα αναγκαία εφόδια του/της μικρού/ής να θαυμάζουν τα εκθέματα, επειδή θέλουν. Άνθρωποι διαφόρων ηλικιών που αποφασίζουν να περάσουν το σαββατιάτικο πρωινό και απόγευμα τους σε ένα μουσείο, με διάλειμμα για ένα σάντουιτς στη καφετέρια του μουσείου. Επειδή θέλουν, επειδή τους ευχαριστεί.

Η λέξεις κλειδί είναι το "θέλω" και η "ευχαρίστηση". Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος έχει την απαραίτητη προπαίδεια για να εκτιμήσει την τέχνη η οποία αποτελεί κομμάτι της ζωή του. Χωρίς να θέλω να διαχωρίσω τον εαυτό μου και με όλο το σεβασμό στον μέσο Κύπριο και Κύπρια, νομίζω ότι δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι για το μέγαρο, καθώς η τέχνη δεν είναι χαρακτηριστικό που παράγει ευχαρίστηση στην Κυπριακή κοινωνία.

Το Μέγαρο Πολιτισμού, που επιμένω ότι σωστά θα ανεγερθεί, πρέπει να αποτελέσει τη συνέχεια μια σειράς αλλαγών που θα επιφέρουν βελτίωση στη νοοτροπία του Κύπριου σχετικά με την αντιμετώπιση του προς την τέχνη. Το Μέγαρο πρέπει να είναι η απάντηση στη ζήτηση της τέχνης. Έτσι και μόνο έτσι θα είναι εκτιμιταίο. Στην παρούσα φάση όμως δεν υπάρχει ζήτηση.

Το είχα πει και παλαιότερα. Πολλές φορές πάω περίπατο με τα πόδια στην παλιά Λευκωσία. Με βοηθά να σκεφτώ και να χαλαρώσω, ίσως και να καταφέρω να αποθανατίσω φωτογραφικά κάτι που με ενθουσιάζει. Συχνά καταλήγω στην παλιά ηλεκτρική που πλέον είναι εκθεσιακός χώρος. Έχει φορές που είμαι μέσα δυο και τρεις ώρες χωρίς να μπει άνθρωπος. Κάθε φορά που βλέπω ένα έκθεμα που με ενθουσιάζει βιώνω αυτό που περιέγραψα πιο πάνω. Τη συνειδητοποίηση της ανάγκης καλλιέργειας της νοοτροπίας μιας ολόκληρης κοινωνίας σχετικά με την αντίληψη της περί τέχνης.

Ο αντίλογος στο επιχείρημα μου είναι προφανής και ενδεχομένως σωστός, γι' αυτό οι εν λόγω σκέψεις πρέπει να εκληφθούν σαν προβληματισμός και όχι σαν αντίρρηση στο έργο. Η κριτική του προβληματισμού αυτού είναι ότι με την παρουσία (availability) και τη δημοσιότητα που θα πάρει το μέγαρο, θα κινήσει το ενδιαφέρον πολλών με αποτέλεσμα να κερδίσει μερικούς ακόμα θαυμαστές ο ευρύτερος χώρος της τέχνης. Ίσως μάλιστα να κερδίσει και μερικούς δημιουργούς.

Εδώ τελειώνει ο πρώτος προβληματισμός. Ο δεύτερος είναι περισσότερο σχολιασμός της προτελευταίας παραγράφου σας: "Το έργο, χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και, κατά συνέπεια, είναι απολύτως ελεγχόμενο αναφορικά με τη διαφάνεια του σε όλα τα επίπεδα." Το ότι το έργο χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν επηρεάζει τους διάφορους επιτήδειους και τις μίζες που τους χαρακτηρίζουν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένας μοχλός ελέγχου και πίεσης σε τέτοιου είδους έργα αλλά δεν νομίζω ότι αποτρέπει τους συνήθεις ύποπτους από την αισχροκέρδεια εναντίων των φορολογούμενων συμπολιτών τους.

Φιλικά
Γιώργος Ιορδάνου

kyriakos είπε...

Επιτέλους έγραψες και ένα άρθρο της προκοπής..


Παρόλο που θεωρώ ότι να προσπαθείς να πείσεις κάποιους για την χρησιμότητα ενός τέτοιου χώρου είναι σαν να προσπαθείς να πείσεις τους Αμερικάνους για δωρεάν σύστημα υγείας… Ομολογώ ότι τα δύο άρθρα σου είναι όσο πιο κοντά μπορεί να φτάσει κάποιος στο να το πετύχει..

nice job

Ανώνυμος είπε...

Νίκος

έμεινα στο blog αρκετή ώρα μόνο και μόνο για να ακούσω το καταπληκτικό κονσέρτο... Εύγε για τη μουσική επιλογή.

Πιστεύω ότι το Μέγαρο θα αποτελέσει έργο πνοής και ζωής για τη Λευκωσία. Η μιζέρια των "διαμαρτυριών" και της συλλογής υπογραφών, όσων δεν έχουν προτάσεις και προτάσσουν το "αντι-", είναι σύνηθες φαινόμενο στην ελληνική κοινωνία. Καιρός είναι να εμφανιστούν και τίποτα "οικολόγοι"...

Μάλιστα, θα διακινδυνεύσω μια πιο "αιρετική" τοποθέτηση: η κατασκευή του Μεγάρου θα συνεισφέρει στην εθνική μας υπόθεση.

Η καλλιτεχνική & πολιτιστική δραστηριότητα ίσως, και το επαναλαμβάνω, ίσως, θα μπορούσε να βοηθήσει την προσέγγιση των διανοουμένων & καλλιτεχών των δύο πλευρών, σε θεσμική αυτή τη φορά βάση, εξέλιξη που θα απαξιώσει τους εξτρεμιστές στα κατεχόμενα.

Ο πολιτισμός δεν συμβαδίζει με τον εξτρεμισμό, μην το ξεχνάμε αυτό. Η κατασκευή του Μεγάρου αποτελεί μια θαυμάσια ευκαιρία, που δεν πρέπει να χαθεί.

kyriakos είπε...

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ΝΙΚΟ έτσι είναι τα πράγματα με την τέχνη..

Aλλά ελπίζω ως το 2010 να λύσουν το κυπριακό οι σύντροφοι…

Μαύρος Γάτος είπε...

Α, έχετε κι εκεί επαγγελματίες διαφωνούντες - αλέπηδες;

Τις καλησπέρες μου από την ΞεσαΛΛΛονίκη, φιλιά στην Ελένη

Unknown είπε...

Ευχαριστώ κύριε Ιορδάνου για την ανάρτηση του σχολίου σας. Ξέρετε, χθες, καθώς το διάβαζα για πρώτη φορά, αυθόρμητα μου ήρθε στο νου ένας κλασικός στίχος του Εμπειρίκου τον οποίο για να πω την αλήθεια θεωρώ και πληρέστατη απάντηση: «Με το ψάρεμα, έρχεται και η θάλασσα». Είμαι βέβαιος πως τόσο εσείς, όσο και οι υπόλοιποι συνομιλητές, αντιλαμβάνεσθε πλήρως το νόημα, δεν είναι δα και καμιά κρυπτογραφία.

Οι εικόνες, οι υπέροχες ολόφωτες εικόνες που περιγράψατε στα μουσεία και τις πινακοθήκες στις διάφορες πόλεις της υπόλοιπης Ευρώπης, μου είναι οικείες και είναι από εκείνα τα λίγα που νοσταλγώ από τότε που κατοικώ στην Κύπρο. Ωστόσο, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό πως (κατά τη δική μου εκτίμηση) η Κύπρος για πολλούς και μάλλον γνωστούς λόγους, ενώ κατά την Αρχαιότητα είχε πλήθος Θεάτρων και ο κόσμος είχε λατρευτική σχέση με τις Τέχνες, αυτό, στην απαρχή του εκχριστιανισμού χτυπήθηκε αλύπητα και στη συνέχεια με την τουρκοκρατία κυριολεκτικά κονιορτοποιήθηκε. Τα νεώτερα προβλήματα που εύλογα προκάλεσαν ποικίλες καθυστερήσεις τόσο στην Κοινωνία όσο και στις υποδομές, είναι πολύ γνωστά.

Όπως λέτε πάρα πολύ σωστά, οι λέξεις κλειδιά, είναι οι λέξεις «θέλω» και «ευχαρίστηση». Και πάνω σε αυτό, έρχομαι να θυμίσω κάτι που βιώνω εγώ, κάθε φορά που κάτι το πραγματικά σημαντικό έρχεται στην Κύπρο για να παρουσιαστεί. Και δεν θα αναφέρω τον μακαρίτη τον Παβαρότι που τραγούδησε στην πανάθλια ακουστική της Μεσαιωνικής τάφρου μπροστά σε ένα τεράστιο πλήθος που κάθονταν σε πλαστικές καρέκλες γιατί ο Παβαρότι ήταν ένας σούπερ σταρ που ξέφευγε κατά πολύ από τα περιορισμένα όρια των πραγματικών φίλων της Όπερας. (αν και αποτελεί θαυμάσιο δείγμα του τη σημαίνει πολιτιστικό μάρκετινγκ.) Θα αναφέρω το πολύ πρόσφατο παράδειγμα της Saint Martins in the Fields που έπαιξε στο Δημοτικό του Στροβόλου στο οποίο παρατήρησα δυο πράγματα: Πρώτον δεν έπεφτε καρφίτσα και δεύτερον το κοινό, ήταν κυριολεκτικά ευλαβικό και δεν έκανε ούτε ένα λάθος (δεν χειροκρότησε ούτε μία φορά σε λάθος σημείο). Υπάρχουν και άλλα ουκ ολίγα παραδείγματα ανάλογα, ας μη το κάνουμε…κατάλογο. Θέλω να πω, ότι υπάρχει ένα κοινό, το οποίο μπορεί να μην είναι…πλειοψηφικό ρεύμα, αλλά, είναι μία καλή, μια πολύ καλή πρώτη μαγιά.

Αν διαβάσετε τα κείμενα στην Ιστοσελίδα του Ιδρύματος, θα δείτε κύριε Ιορδάνου, πως το Μέγαρο, από τη φύση του, στηρίζει τις λεγόμενες Παραστατικές Τέχνες. Και αυτές είναι οι πιο αγαπητές και φιλικές προς το ευρύτερο κοινό. Και ως τέτοιες, Καλλιεργούν το έδαφος και για τις υπόλοιπες.

Η παλιά Ηλεκτρική, που είναι ένας εξαιρετικός χώρος, εκ των πραγμάτων βρίσκεται σε μία περιοχή που είναι βεβαρυμμένη με το τραυματικό παρελθόν του τόπου. Και ως εκ τούτου σαν χώρος, δεν έχει εκείνο το φως που μπορεί εύκολα να προσπελάσει τον μέσο άνθρωπο που κουβαλάει έντονα τραύματα και μνήμες.

Αν υπάρξει μια λύσις στο Κυπριακό και μπει μπροστά το εξαιρετικό master plan για την Παλιά Πόλη, νομίζω πως θα αλλάξουν πολλά πράγματα.

Εγώ, πιστεύω αντίθετα με σας, πως η ανέγερση του Μεγάρου σε συνδυασμό με την συνολική ανάπλαση του χώρου, τη δημιουργία της μεγάλης Πλατείας κλπ, επείγει.

Τον δεύτερο προβληματισμό σας, τον κατανοώ απόλυτα. Το μόνο που μπορώ να πω όμως, είναι πως υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί και ελπίζω να κάνουν καλά τη δουλειά τους. Μίζες και οφέλη σε τέτοια μεγάλα έργα «παίζουν» αρκετές φορές και όχι μόνο στην Κύπρο. Και στη Γερμανία, και στη Νορβηγία, και στη Βρετανία και αλλού. Αυτό που συνήθως λένε στο εξωτερικό, είναι πως αυτό που προέχει είναι «να γίνει η δουλειά σωστά χωρίς εκπτώσεις» ποιοτικές.

Σε γενικές γραμμές, συμφωνώ μαζί σας.

Τέλος, νομίζω όλοι πρέπει να διαβάσουμε με προσοχή την παρέμβαση της κας
Δήμητρας Κοντεάτη, την οποία ευγνωμονώ για τα όσα έγραψε, πραγματικά απηχεί τις σκέψεις των απλών πολιτών όπως αυτές αποτυπώθηκαν στη μεγάλη έρευνα που παρουσιάστηκε πρόσφατα.

Κλείνω εδώ, γιατί πρέπει να φύγω , προς το βράδυ θα σχολιάσω τις υπόλοιπες παρεμβάσεις.

Ρωξάνη είπε...

Αν κάτι με λυπεί πολύ είναι που εσείς κ. Πίττα όπως και αρκετοί σχολιαστές αφήσατε αιχμές (και ξεκάθαρες μομφές) εναντίον ανθρώπων ουσιαστικά άγνωστων σε σας.

Πώς μπορείτε να γνωρίζετε λοιπόν του καθενός τα κίνητρα της υπογραφής του; Κι αφού κάτι τέτοιο είναι μάλλον αδύνατον γιατί προσάπτετε προς όσους υπέγραψαν πράγματα τα οποία δεν θα ήθελα να επαναλάβω αφού ο καθένας μπορεί να ανατρέξει στα κείμενά σας και στα σχόλια αν θέλει να τα διαβάσει.

Προσβάλλονται άνθρωποι και θολώνονται τα κίνητρά τους (που μόνοι αυτοί τα γνωρίζουν εκτός κι αν τα μοιράστηκαν μαζί σας). Ήταν άραγε αναγκαίο πράγμα, ως υπεράσπιση των δικών σας θέσεων, αυτές οι βεβαιότητες και η γενίκευση;

Τη σκέψη που προϋπήρχε της υπογραφής -το αν είναι, όπως λέτε, συστηματικά κι από χόμπι ή από χαρακτήρα διαφωνούντες αυτοί που υπέγραψαν- πώς είναι δυνατόν να τα γνωρίζετε;

Εγώ υπέγραψα. Ίσως και να βιάστηκα. Εύχομαι ολόψυχα να διαψευστώ και να πρόκειται για κάτι που πραγματικά αξίζει.
Δεν θα ήθελα βέβαια η υπογραφή μου να δικαιωθεί!

Γνωρίζοντας μερικούς απ' όσους υπέγραψαν, γνωρίζοντας επίσης,έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, υπέροχο λογοτέχνη, που αν και μέσα στην επιτροπή, αποχώρησε πριν από καιρό για τους δικούς του λόγους, αισθάνομαι να συμπαρασύρονται όλοι αυτοί -μαζί και γω- μέσα στον ποταμό που εκπηγάζει από τις δικές σας αντι-θέσεις. (Τις οποίες καλά κάνετε και έχετε.)
Θα μπορούσατε όμως, παρακαλώ, να είστε κάπως πιο προσεχτικοί και να μη ρίχνετε -άθελά σας-, σκιές στα ονοματεπώνυμα ανθρώπων;


υ.γ. Έχω την εντύπωση πως το "Ψαρεύοντας έρχεται η θάλασσα" είναι του Ο. Ελύτη και όχι του Εμπειρίκου.

Σας ευχαριστώ.

stalamatia είπε...

Απορώ έχουν την ευκαιρία να φτιάξουν αυτό το χώρο του πολιτισμού και το σκέφτονται? και δεν ξέρω τι άλλο κάνουν?ΜΑΚΑΡΙ να γίνει !!
Πόσο με ξεκούρασε η μουσική που βάλατε με τον Ξενάκη !!Ευχαριστώ.

Unknown είπε...

Αγαπητή Ηλιόδεντρο

Όταν «μέμφθηκα» κάποιες αντιδράσεις, αυτό δεν το έκανα σε «βάρος» του Κώστα, του Γιάννη της Ελένης ή της Μαρίας. Η μομφή μου αν θέλετε να αποκαλείτε έτσι τις αντιδράσεις μου, αφορά σε ένα γενικότερο καθεστώς αντιδράσεων που, κακά τα ψέματα είναι εξαιρετικά οικείο όχι μόνο στην Κύπρο αλλά οπουδήποτε έρχεται «κάτι» να ανακατέψει την τράπουλα, να επαναπροσδιορίσει μια κατάσταση και γιατί όχι να ανεβάσει τον ποιοτικό πήχη. Τότε, αίφνης παρουσιάζονται πολλοί, με διαφορετικά ελατήρια από τα πλέον αγαθά μέχρι τα πλέον πονηρά ή και κουτοπόνηρα και κυριολεκτικά τα «στυλώνουν» για να μην χαλάσει η όποια πάγια κατάσταση για την οποία πολλοί εξ αυτών μέχρι χτες διαμαρτυρόντουσαν. Μόνο που τότε, η διαμαρτυρία ήταν εκ του ασφαλούς γιατί δεν υπήρχε το όποιο αντίπαλο δέος. Και εγώ γνωρίζω ανθρώπους που υπέγραψαν κάποιοι είναι εξαιρετικά κοντινοί μου άνθρωποι, φίλοι καλοί, που όσα έγραψα στην εφημερίδα τα γνώριζαν ως θέσεις μου πολύ νωρίτερα. Ε και λοιπόν; Το ζήτημα είναι εξαιρετικά απλό για μένα και αυτό διατυπώνω από την αρχή. Το έργο, είναι δεδομένο. Το έργο αναβαθμίζει την Πρωτεύουσα και, όσον αφορά την λειτουργία του και τον τρόπο που αυτό θα εξυπηρετήσει την ευρύτερη ενδοκυπριακή δημιουργία, που ασφαλώς και είναι ζητούμενο, αυτό απαιτεί συζήτηση με την προϋπόθεση θετικής ματιάς και όχι δημιουργίας πολεμικής ατμόσφαιρας με μανιφέστα και διακηρύξεις που εκτός των άλλων περιείχαν και ανακρίβειες.
Έχω την ελαφρά εντύπωση, πως αν όσοι συνέταξαν τα κείμενα προς υπογραφή πήγαιναν ως «σώμα πολιτών» στο Ίδρυμα Πολιτισμού και ζητούσαν μια αναλυτική ενημέρωση σε φιλικό κλίμα πολλές περιττές τριβές θα είχαν αποφευχθεί. Δεν έγινε αυτό όμως.

Οι αντιδράσεις αγαπητή Ηλιόδεντρο, είναι ένα στερεότυπο σε κάθε κοινωνία όταν αυτή επιχειρεί τομές, άλματα και βήματα μπροστά. Προσωπικά, αγαπώντας ιδιαίτερα την Κύπρο θέλω να την δω να προοδεύει και να εξελίσσεται όπως της αξίζει. Όμως θα επιμείνω. Δεν θυμάμαι να έθιξα σε προσωπικό επίπεδο κανέναν συγκεκριμένο άνθρωπο με ονοματεπώνυμο.
Οι «συστηματικά» διαφωνούντες, δεν είναι σε τελική ανάλυση «πρόσωπα» συγκεκριμένα. Είναι τάσεις που πάντα γονιμοποιούνται όταν σε μια κοινωνία επιχειρούνται τομές που, όπως είπα και νωρίτερα, προκαλούν ανακατατάξεις.

Θα σας ήμουν ευγνώμον αν με βοηθούσατε να εντοπίσω τον συγκεκριμένο στίχο (ψαρεύοντας έρχεται και η θάλασσα) – μου είναι «καρφωμένος» χρόνια στο μυαλό, για κάποιους λόγους…τρέχα γύρευε γιατί…τον έχω τοποθετήσει στον Εμπειρίκο…μπορεί να έχετε δίκιο, ίσως να είναι του Ελύτη.

Σας ευχαριστώ πολύ για την παρέμβασή σας.

Κλείνω με κάποιους στίχους που σας είναι ιδιαίτερα οικείοι και που για μένα περιέχουν –άθελά τους- έναν ενδιαφέροντα συμβολισμό, σχετικό με τα όσα λέμε:

–πώς κάνεις έτσι; Δεν γίνεται
να μη σε μεγαλώσουν.
Το ίδιο θα συμβαίνει σε όλους.

Ρωξάνη είπε...

Με τους τελευταίους στίχους
κ. Πίττα, ομολογώ πως ξαφνιάστηκα...

Ευχαριστώ για την απάντησή σας. Δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω αλλά θα είχα μερικά πράγματα να αντιτάξω στο τι σημαίνει για μένα π.χ., "άλμα μπροστά", πρόοδος κλπ.
Πάντως, αυτό που γράφετε για την ενδοκυπριακή δημιουργία και ότι αυτή θα εξυπηρετηθεί, είναι ελπιδοφόρο.
Την εισήγησή σας περί "σώματος πολιτών" τη βρίσκω πολύ σωστή και θα τη δεχόμουν ευχαρίστως.

Να διευκρινήσω με τη σειρά μου ότι όταν έγραψα πως θίγετε "ονοματεπώνυμα" δεν εννοούσα ότι θίξατε κάποιον συγκεκριμένα.
[Αν και εγώ, λόγω χαρακτήρα, το πήρα προσωπικά :)]
Όμως τις τάσεις τις δημιουργούνε πολλές μονάδες μαζί...

Όσο για τον στίχο -που θα μπορούσε να τον είχε γράψει κι ο Εμπειρίκος-είναι του Οδυσσέα Ελύτη, Μαρία Νεφέλη,(έχω την 7η έκδ., σελ.34).

"Ψαρεύοντας έρχεται η θάλασσα/
κι είναι στη μυρωδιά της μέσα
που το ψάρι αστράφτει/
μάταια μην ψάχνεις.

[...]

Να είστε καλά.

Unknown είπε...

@Ηλιόδεντρο, σας ευχαριστώ για την "ταυτοποίηση" των στίχων. Ώστε του Ελύτη και μάλιστα από τη Μαρία Νεφέλη που μου αρέσει πολύ. Μάλλον πρέπει να πάρω χαπάκια για τη μνήμη μου! Γενικά πάντως θα πω, ότι η Ποίηση, (όταν Είναι) τα λέει όλα με πολύτιμη οικονομία στο Λόγο.

@Κυριάκο, ευχαριστώ για την..."έγκριση"! Να υποθέσω πως πρέπει να αποκηρύξω ό,τι άλλο έχω γράψει μέχρι τώρα μιας που…επιτέλους έγραψα κάτι της προκοπής! Οι Αμερικάνοι πάντως, όταν θα αποκτήσουν Δωρεάν Σύστημα Υγείας να είσαι βέβαιος πως θα το υπερασπιστούν ως κόρη οφθαλμού. Μην τους υποτιμάς είναι τεράστιο λάθος.

@ Νίκο, όπως πολλές φορές είπαμε σε αυτή τη συζήτηση, αυτού του είδους οι αντιδράσεις, δεν είναι ούτε Κυπριακό, ούτε Ελληνικό φαινόμενο μόνον. Ας μην πάμε πολύ μακριά. Ας ανατρέξει κανείς στον «χαμό» που είχε γίνει στη Γαλλία με την ανέγερση του Πομπούρ και της γυάλινης Πυραμίδας. Έγιναν, επιβλήθηκαν και, τώρα πια, είναι αναπόσπαστα κομμάτια της Παρισινής ζωής.

@Σταλαματία, στο youtube υπάρχει αρκετό και εξαιρετικά ενδιαφέρον υλικό απο Ξενάκη.

@Μαυρόγατε...σε χαιρετούμε και οι δύο, καλά είμαστε. Πότε με το καλό θα μας έρθεις πάλι Κύπρο;

Ανώνυμος είπε...

Kyrie Pitta-sygnwmi gia ta agglika grammata edw pou eimai twra den exw alli dinatotita.

Sygnwmi episis gia tin anwnymia kserw oti enoxlei, kai emena tha enoxlouse. Ston vathmo pou ena anwnymo dimosio sxolio einai mporei na einai egkyro exw na pw pws eimai "ypograpsas" kai...metaniwmenos.

Dystyxws oi teratologies einai merikes fores megali pagida otan proerxontai apo omotexnous kai filous. Kai dystyxws i Kypros einai mikri kai oi sygkrouseis me anthrwpous tis idias douleias einai polyteleia apiasti.

Ayta mporw na pw edw, tha sas grapsw sto e mail sas.

Eyxaristw

M.

kyriakos είπε...

Δεν υποτιμώ όλους τους Αμερικάνους.. Υποτιμώ τους ρεπουμπλικάνους Αμερικάνους!
Θαυμάζω τα ιδανικά που είναι φτιαγμένο το σύνταγμα τους, μακάρι να ήταν και η Κύπρος έτσι.. Αλλά τούτο το Christian lobby που χώθηκε τα τελευταία 6 χρόνια στο λευκό οίκο δεν μου αρέσει καθόλου..
Εναποθέτω τις ελπίδες μου στον Obama ελπίζω να μην διαψευστούν πάλι.

Πάντως δεν ξέρω αν το πρόσεξες αλλά τώρα τελευταία γίνεται ένας πόλεμος ενάντια στα δημόσια νοσοκομεία της Κύπρου που κατευθύνεται από τους συνήθεις ύποπτους.
Δεν ξέρω αν στοχεύει απλά σε μια διαφήμιση των ιδιωτικών κλινικών που έχουν πάρει την κατιούσα με το άνοιγμα του Νέου Γενικού..
Η κάπου ψηλότερα.. Ο χρόνος θα δείξει.
..
.
.

Χειροκροτώ το θάρρος σου ανώνυμη! Σπουδαίος άνθρωπος δεν είναι ο αλάνθαστος, σπουδαίος είναι αυτός που αναγνωρίζει τα δικά του λάθη.. Oλοι μας πέσαμε θύματα δακρύβρεχτης προπαγάνδας φανατισμένων επιτηδείων έστω και μια φορά στη ζωή μας.... :)

Unknown είπε...

@Ανώνυμε M , σας ευχαριστώ για το mail-καταλαβαίνω πλήρως τους λόγους και την ανάλυση που κάνατε...Θα σας απαντήσω μέσα στην ημέρα.

@Κυριάκο...Όλος ο πλανήτης, στον...Obama ελπίζει...Μόνο που όλος ο πλανήτης, δεν ψηφίζει στην Αμερική. Αν βγει πάντως, ας μην περιμένουμε καμία θεαματική αλλαγή. 1ον Έχει πολλά να φροντίσει στο εσωτερικό της χώρας του άρα 2ον να κρατήσει ισορροπίες με αρκετές δυνάμεις που κινούν τα νήματα.

Όπως όλοι ξέρουμε, ο Αμερικανός Πρόεδρος σε πολλά είναι ένα πρόσωπο "συμβολικό" που εκφράζει τις τάσεις της κοινωνίας. Έχει βέβαια αποφασιστικό ρόλο και λόγο σε επίπεδο κρίσιμων τελικών αποφάσεων. Ωστόσο, αν καταφέρει να φθάσει αυτός ο χαρισματικός άνθρωπος μέχρι τον Λευκό Οίκο, ήδη από μόνο του το γεγονός περιέχει εξαιρετικά πολιτικά και κοινωνικά σύμβολα, ανατρέπει στερεότυπα κλπ. Από μόνο του δηλαδή, είναι ένα σημαντικότατο γεγονός. Απο κει και πέρα το μόνο που μπορεί να ευχηθεί κανείς είναι ΑΝ εκλεγεί, να έχει μια θητεία καλή χωρίς τραγωδίες και λάθη γιατί τότε ο "συμβολισμός" (μαύρος, γόνος μετανάστη, νέος) θα γυρίσει 10000% μπούμεραγκ.

Αλήθεια μεσιέ Κυριάκο...για λύσε μου μία απορία.

Γιατί σε ένα τόσο ουσιαστικό ζήτημα όπως αυτό του Πολιτισμού και του Μεγάρου υπάρχει τόσο μεγάλη δυστοκία σχολίων; Ακόμα και οι τακτικοί σχολιαστές "απέχουν" ηχηρά, ενώ πολλοί άλλοι που δεν είναι μπλογκερς επέλεξαν τον δρόμο του email, τον προσωπικό δηλαδή, και όχι αυτόν του δημόσιου διαλόγου...Γιατί;;;;

Μιχάλης είπε...

Εγώ δεν έχω πολλά να πω επί του ζητήματος.

Πάντα στην Κύπρο ο Πολιτισμός ήταν ο φτωχός συγγενείς.

Οι προϋπολογισμοί ποτέ δεν κατάφερναν να υλοποιηθούν αλλά και όταν παρίστατο ανάγκη έκοβαν και τα κονδύλια και τα έριχναν για κανένα άλλο έργο.

Ναι, είναι σοβαρή παράλειψη που για τόσα χρόνια, μια χώρα με πλούσιο πολιτισμό δεν έχει καταφέρει να κάνει ένα μέγαρο πολιτισμού.
Θα θυμίσω ότι το Δημοτικό θέατρο της Λευκωσίας (φανταστείτε ο κρατικός ΘΟΚ δεν έχει δική του σκηνή και δανείζεται αυτήν της Λευκωσίας) παρολίγο να κατέρρεε πριν μερικά χρόνια και έγιναν ολόκληρες συζητήσεις κατά πόσον θα έπρεπε να συντηρηθεί η να κατεδαφιστεί, ποιος θα αναλάμβανε τα έξοδα και ένα σωρό άλλες… φιλοσοφίες.

Χαιρετίζω το ότι θα γίνει τελικά το Μέγαρο Πολιτισμού χωρίς να βάζω τα γνωστά «μα», «μου».

Άλλη είναι η απορία μου: Τελικά υπάρχει η δυνατότητα να δουλέψει ένα τέτοιο μέγαρο;

Unknown είπε...

Τι εννοείς Μιχάλη να "δουλέψει"; Κάνε το ερώτημα σου σε παρακαλώ πιο σαφές.

Αν υπάρχει κοινό;
Αν υπάρχουν εκδηλώσεις;

Γιατί και για το ανάλογο Αθηναϊκό ΄(που δεν είναι ανάλογο, το Λευκωσιάτικο είναι απείρως καλύτερο και πιο ευέλικτο έργο) υπήρχαν διάφορες φοβίες αλλά διαψεύστηκαν.

Πες μου τι ακριβώς εννοεις να το συζητήσουμε.

kyriakos είπε...

Για μένα Υπάρχουν τρεις βασικοί λόγοι που υπάρχει τόσο μεγάλη δυστοκία σχολίων....

1)Οταν δεν γνωρίζεις εις βάθος ένα θέμα, καλό είναι να είσαι φιδωλός στα σχόλιά σου..
Δεν μπορούμε να ξέρουμε (και βάζω και εμένα μέσα) τι ακριβώς μπορεί να κρύβεται πίσω από το κάθε τι. Και με τόσα που είδαν τα μάτια μας σε τούτο τον τόπο είμαστε κάπως επιφυλακτικοί.

Έγω προσωπικά τάσσομαι υπέρ για θέματα αρχής όμως ποτέ δεν ξέρεις πως θα εξελιχτούν τα πράγματα.
(πραγματικά πιστεύω ότι είναι ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση και μακάρι να λειτουργήσει)
Ομως.. πολλούς πολέμιους απέκτησε, πριν καλά καλά ανοίξει το θέμα..


Ο δεύτερος λόγος..

Ότι και να πούμε και οι μέν και οι δε, η οκκά είναι τετρακόσια..


Και ο τρίτος..

Πώς να σου το θέσω χωρίς να σε πληγώσω τώρα ρε πίττα..

Αλλά... χεστίκανε τώρα..

Σε μια χώρα που κυκλοφορούνε άρματα και Σταυερ καθημερινά στους δρόμους και οι άνθρωποι της δεν βλέπουν το ‘’Λάθος’’ ..Μην περιμένεις και πολλά σε τέτοια θέματα..

Τα προβλήματα λύνονται ιεραρχικά ..

Πρώτα η πείνα
Μετά τα στρατιωτικά
Και μετά οι πολιτισμοί..

kyriakos είπε...

Εμείς θα το στηρίξουμε..

....

/..(Όποτε θα είμαστε στο νησί..)


Μακάρι να γίνουν και οι σωστές και οι τακτικές κινήσεις που πρέπει για να το αγκαλιάσει και ο λαός..



..

stalamatia είπε...

Συγνώμη μιλάμε για την Κύπρο όταν λέμε πείνα? και στρατιωτικά?
Τότε να περιμένει ο πολιτισμός να πέσει η χοληστερόλη που την πείνα και να λυθεί το στρατιωτικό για να έχει η Κύπρος πολιτισμό.Και που ξέρετε μπορεί σε κάποια παράσταση του ΘΟΚ να πέσει το στέγαστρο και να μην υπάρχει λόγος ύπαρξης αφού δεν θα έχουμε κοινό και θίασο.Μπορεί να μην ξέρω τι γίνετε και ποιοί είναι οι λόγοι που αντιδρούν σε ένα τέτοιο (μέγαρο)αλλά ας είναι πιο θετικοί στον πολιτισμό .Δηλαδή μόνο στα μεγάλα πολυκαταστήματα αρέσκονται να τρέχουν και να ενθουσιάζονται?

Μιχάλης είπε...

Γιώργο θα εξηγήσω τι εννοώ,

1. Καταρχήν είναι σαφές από τα όσα έγραψα ότι δεν είμαι αντίθετος στην ανέγερση Μεγάρου Πολιτισμού. Το αντίθετο συμβαίνει.

2. Δεν έχω αμφιβολία ότι μπορεί να είναι και καλύτερο από αυτό της Αθήνας.

3. Δεν εκφράζω καμία φοβία αλλά προβληματισμό ως προς τι;

Για το αν μπορεί να οριστεί τι σημαίνει Πολιτισμός ώστε να μη έχει την απαίτηση να μπαίνει μέσα σε αυτό το μέγαρο κάθε καρυδιάς καρύδι.

Για το αν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στην αποστολή του δεδομένου ότι θα πρέπει να υπάρχουν σειρά εκδηλώσεων μέσα σε αυτό ολόχρονα.

Και για το κυπριακό κοινό έχω τις αμφιβολίες μου.
Κάνε μια σύγκριση να δεις πόσα καθίσματα είναι γεμάτα (ή άδεια) στα θέατρα και σύγκρινε τα με τα κλαπς, τα γήπεδα.
Κάνε μια έρευνα πόσοι πάνε π.χ. σε μια («σοβαρή») συναυλία και πόσοι σε άλλες μη «σοβαρές» συναυλίες ή εκδηλώσεις.

Αυτά με προβληματίζουν κατά πόσον τελικά θα έχουμε ένα στολίδι (και δεν το λέω κοροϊδευτικά) στη Λευκωσία που θα είναι μια όαση μόνο για «εκλεκτούς».

Unknown είπε...

Οκ Μιχάλη, ευχαριστώ για τις αποσαφηνίσεις.
Θα έλεγα πρώτα από όλα πως το Κυπριακό εγχείρημα δεν είναι καλύτερο ή χειρότερο από το αντίστοιχο των Αθηνών, αλλά, Διαφορετικό.

Η ίδια η αρχιτεκτονική και τοπιογραφική αντίληψη του ήδη εγκεκριμένου Βρετανικού σχεδίου επιβάλλει αυτή τη διαφορετικότητα, δηλαδή δημιουργεί ένα πλέγμα χώρων στους οποίους περιλαμβάνεται μεν το Μέγαρο και τις αίθουσές του, αλλά είναι ουσιαστικά ενοποιημένο με την πλατεία και τους χώρους αναψυχής που θα υπάρξουν σε αυτή.

Είχα την ευκαιρία να δω όλες τις αρχιτεκτονικές συμμετοχές που έφθασαν στον «τελικό» γύρο (την είχα απλά γιατί τη ζήτησα και όχι γιατί έχω τα «μέσα») και, κατά την αντίληψή μου τόσο την αισθητική αλλά και την εμπειρική από ανάλογες αίθουσες και χώρους που έχω δει στην Ευρώπη, λαμβάνοντας υπόψη τις Κυπριακές συνθήκες και την Πόλη, η επιλογή που προκρίθηκε και θα υλοποιηθεί, είναι με απόσταση η καλύτερη. (άποψή μου βέβαια)

Και αυτό, γιατί ακριβώς κάνει τον χώρο «ανοιχτό» και σχεδόν «υποχρεώνει» τον πολίτη να τον λαμβάνει υπόψη του συνολικά.

Είναι χώρος που επικοινωνεί. Το Μέγαρο Αθηνών, όπως ξανάγραψα έχει δυο θαυμάσιες αίθουσες (από ακουστικής απόψεως) αλλά, είναι νεκρό σαν καθημερινό κύτταρο της πόλης. Ζωντανεύει μόνο, όταν έχει εκδηλώσεις.

Το αν θα μπαίνει ή όχι κάθε καρυδιάς καρύδι ή όχι, είναι κάτι που θα κριθεί.

Εξ όσων γνωρίζω, όχι.
Αλλά και πάλι αντιλαμβάνεσαι πως αρχίζει μια συζήτηση για το τι είναι το «κάθε καρυδιάς καρύδι».

Προσωπικά είχα ενοχληθεί ακόμα και όταν πρωτομπήκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ο Νταλάρας.

Από την άλλη μεριά, κάποια τέτοια ονόματα κυριολεκτικά χρηματοδοτούν τέτοιους φορείς και έτσι αυτοί, μπορούν στη συνέχεια χωρίς ιδιαίτερη οδύνη να καλέσουν λιγότερο φανταχτερά ονόματα όπως για παράδειγμα το Cronos Quartet κ.α.

Aν και πάλι, πολλές φορές το κοινό εκπλήττει ευχάριστα όπως πρόσφατα στη Λευκωσία με την Saint Martins in the Fields όπου εγώ νόμιζα πως θα υπήρχε πλήθος εισιτηρίων και παρά λίγο να έμενα απέξω.

Αγόρασα τα εισιτήρια 2 μέρες νωρίτερα και μετά βίας βρήκα δυο θέσεις στον εξώστη από ακύρωση της τελευταίας στιγμής.

Και, σε διαβεβαιώνω η συγκεκριμένη συναυλία της συγκεκριμένης ορχήστρας, δεν αντέχε στο να μετατραπεί σε κοσμικό γεγονός.

Μιχάλη, κανένας σχεδόν τέτοιος χώρος δεν είναι ανοικτός 12 μήνες το χρόνο.

Κατά κανόνα Ιούλιο Αύγουστο κλείνουν για συντήρηση.

Λες για το Κυπριακό κοινό.

Το κοινό αυτό στην πλειοψηφία του, ασφαλώς δεν είναι εκπαιδευμένο.

Αλλά, πες μου σε ποια κοινωνία η πλειοψηφία γεμίζει τις αίθουσες της Όπερας ή της Συμφωνικής μουσικής; Τα γήπεδα και τα clubs είναι σε όλον τον κόσμο ασφυκτικά γεμάτα.

Απλά, σε μεγάλες κοινωνίες με πόλεις των πολλών εκατομμυρίων υπάρχουν πάντα κάποιες χιλιάδες που ξεχωρίζουν.

Για αυτό άλλωστε, το Μέγαρο Πολιτισμού της Λευκωσίας θα έχει στη μεγάλη του αίθουσα 1400 θέσεις και στη μικρή 500 που είναι νούμερα στα μέτρα του τόπου αλλά και με το βλέμμα στο μέλλον σε ένα κοινό που θα καλλιεργηθεί και θα αυξηθεί.

Για τον κόσμο που πάει ή δεν πάει στο Θέατρο εδώ, θα μου επιτρέψεις να πω ότι οι πραγματικά καλές παραστάσεις, έχουν πάντα κόσμο.
Πόσες όμως είναι αυτές; Ελάχιστες.

Το γενικό επίπεδο, ο ποιοτικός πήχης είναι μάλλον χαμηλός και , γνωρίζω πολύ κόσμο που ταξιδεύει στο εξωτερικό για να δει μία αληθινά καλή παράσταση 1-2 φορές το χρόνο, αν μπορεί.

Δεν υπάρχουν τέλος, εκλεκτοί και μη εκλεκτοί.

Υπάρχουν κάποιοι που έτυχαν μιας παιδείας Α’ και κάποιοι που δεν έτυχαν.

Είναι ζήτημα ολόκληρης στρατηγικής Πολιτισμού το πώς θα κάνεις σιγά-σιγά τον κόσμο να νιώσει πως ένα «σοβαρό» θέαμα και ακρόαμα τον αφορά και μπορεί να τον κάνει να περάσει και να νιώσει ωραία και να μην αισθάνεται πως «ωραία είναι αυτά, αλλά δεν είναι για μένα».

Όταν στο πρώτο μου άρθρο είχα αναφέρει κάποια στιγμή πως ο Πολιτισμός πρέπει να γίνει Μόδα, δεν το είπα έτσι επιπόλαια.

Δεν έχει σημασία αν η μόδα, αν το να κάνεις κάτι trendy είναι τεχνική marketing ή όχι.

Σημασία έχει πως πάντα κάτι μένει και πως μέσα από αυτή την τριβή λειτουργεί στον χρόνο προσθετικά η διαμόρφωση μιας καλύτερης αισθητικής.

Και να το πω άλλη μια φορά πιο ξεκάθαρα:

Άλλα τα παιδιά που γεννήθηκαν σε ένα χωριό και άλλα, τα παιδιά που θα γεννηθούν σε μία Πρωτεύουσα στην οποία ήδη θα υπάρχει το «στολίδι» και στο οποίο θα είναι τρόπον τινά ρουτίνα το να έρχεται τη μία η Συμφωνική του Βερολίνου, την άλλη η αντίστοιχη του Λονδίνου, μετά ένας φημισμένος σολίστ και πάει λέγοντας.

Διαμορφώνεις έτσι μια γενιά ανθρώπων που έχουν στη διάθεσή τους με το «καλημέρα» επιπλέον ερεθίσματα.

Χαριτολογώντας θα αναφέρω ένα e mail που έλαβα στο οποίο ο συντάκτης του με κατηγορεί για ασύστολο ελιτισμό. Δεν θα αποποιηθώ τον χαρακτηρισμό, προτιμώ να με αποκαλούν έτσι παρά τσιφτετέλληνα για να θυμηθώ τον Σαββόπουλο.

Η διαφορά, είναι πως προσωπικά θέλω τον Κύκλο του «ελιτισμού» να τον βλέπω να διευρύνεται διαρκώς και να αγκαλιάζει όλο και περισσότερο κόσμο.

Όσοι φοβούνται την πρόοδο τόσο του εαυτού τους όσο και της Κοινωνίας τους, πρέπει να εξοβελιστούν.

Άλλωστε Μιχάλη μου, και εσύ μιλώντας για το «κάθε καρυδιάς καρύδι» το ίδιο ακριβώς είπες.

Ελπίζω, να σε κάλυψα σε κάποιο βαθμό.

Unknown είπε...

@ Κυριάκο δεν με....πληγώνεις, μην ανησυχείς! Το αήττητο της βλακείας, είναι γνωστό φαινόμενο και όποιος δεν το δεχτεί πολύ θα υποφέρει!

Από κει και πέρα, μάλλον δεν κατάλαβες. Υπάρχει τεράστια δυστοκία σχολίων εδώ στο μπλογκ, αλλά το e mail μου έχει γεμίσει από ένα απίθανο πλήθος σχολίων που απλά δεν θέλουν να είναι...δημόσια, γιατί οι συντάκτες τους φοβούνται πως θα...αναγνωριστούν ακόμα και αν γράψουν ανώνυμα ή με ψευδώνυμο. Το πιο ωραίο; Η πλειοψηφία συγχαίρει τα όσα έγραψα, αλλά δεν θέλει να το πει ανοιχτά...! Για να μην παρεξηγηθούν με τους φίλους τους, τους κολλητούς τους, τους εργοδότες τους...

kyriakos είπε...

Ε δεν ξέρω πώς να εξηγήσω αυτό το φαινόμενο…

Την διαφωνία μέσω Email την καταλαβαίνω αλλά το αντίθετο όχι..
Και πραγματικά το Γιατί είναι άξιο διερεύνησης..

Πάντως θέλω να επιμείνω ότι το κυπριακό πρόβλημα μας κρατά πίσω σε τέτοια και ακόμα πολλά άλλα θέματα..

Δεν είπα ότι ο Κύπριος πεινά απλά έθεσα ιεραρχικά τις ανθρώπινες ανάγκες. Αν δεν υπάρχει ευημερία και ειρήνη δεν παράγεται πολιτισμός όπως και να το κάμουμε.

Ρωξάνη είπε...

"Άλλα τα παιδιά που γεννήθηκαν σε ένα χωριό και άλλα, τα παιδιά που θα γεννηθούν σε μία Πρωτεύουσα στην οποία ήδη θα υπάρχει το «στολίδι»".

"Όσοι φοβούνται την πρόοδο τόσο του εαυτού τους όσο και της Κοινωνίας τους, πρέπει να εξοβελιστούν."

Με συγχωρείτε που επανέρχομαι και μάλιστα έχοντας αποσπάσει κομμάτια από τα λόγια σας. Όποιος θέλει, θα ανατρέξει στο σχόλιό σας και θα συμπληρώσει.

Θα πρέπει να πω όμως ότι διαφωνώ με τα πιο πάνω κ. Πίττα. Ριζικά.
Στο όνομα του πολιτισμού. Και του όποιου πολιτιστικού μεγάρου.
(Και δεν προτιμώ τα πολυκαταστήματα...)

Δεν διευκρινήσατε όμως. Θα είναι και καλύτεροι άνθρωποι οι (εκ)πολιτισμένοι ή αρκεί που θ' ακούνε κλασική μουσική καθώς θα εξοβελίζουν τους απολίτιστους και τα χωριατόπαιδα;

Πιστέψτε με, λυπούμαι βαθιά που αναγκάστηκα να σχολιάσω έτσι.

Unknown είπε...

Καλύτεροι άνθρωποι;

Όχι βέβαια πως είναι δυνατόν να το πει κανείς αυτό;

Ούτε «βάλλω» κατά των "χωριατόπαιδων" που συχνά είναι απείρως καλύτερα ως Άνθρωποι από τους υπόλοιπους των αστικών κέντρων και των συχνά πιο μορφωμένων κλπ.

Μιλάω αγαπητή Ηλιόδεντρο, για έναν γενικό μέσο όρο που με το πέρασμα του χρόνου απλά θα διαμορφώσει κάποιες μεγαλύτερες απαιτήσεις ή έστω θα αποκτήσει κάποιες ισχυρότερες αντιστάσεις στην ευτέλεια.

Έναν άνθρωπο δεν τον κρίνω από τη μουσική που ακούει, ή έστω όχι μόνο από αυτό-σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις.

Και, να μη λυπάστε διόλου σας παρακαλώ για τη διαφωνία, οι διαφωνίες είναι που μας θρέφουν και μας βοηθούν να πηγαίνουμε (όλοι) ένα βήμα πιο πέρα, γιατί όταν τις συζητάμε μπορούμε και τις αποσαφηνίζουμε ή και τις μεταβάλλουμε αν κάποιος μας αποδείξει το αντίθετο.

Το Μέγαρο Πολιτισμού (το ΟΠΟΙΟ αντίστοιχο δηλαδή) δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα επιπλέον θετικό ερέθισμα –τόσο το ίδιο αν εκπληρώνει αισθητικές προδιαγραφές όσο και κυρίως, τα όσα φιλοξενεί και προβάλλει.

Και ας μη μπλέκουμε τα πολυκαταστήματα στη συζήτηση, είναι άλλο κεφάλαιο-αν δηλαδή είναι κάποιο κεφάλαιο η παρουσία τους. . Προσωπικά, ότι η αγορά μεγαλώνει και αποκτά μεγαλύτερη ποικιλότητα μόνο αρνητικό δεν το βλέπω. (…τι το είπα τώρα αυτό;;; )!!!

Unknown είπε...

Κυριάκο, σε παραπέμπω σε παλαιό άρθρο μου στην εφημερίδα, σου δίνω το λινκ, είναι 3-4 άρθρα μαζεμένα. Δεν είχα ακόμα διαμορφώσει το ιστολόγιο όπως είναι τώρα. Ο τίτλος του είναι «Και όμως, το μέγεθος μετράει…». Έχει σχέση άμεση με αυτό που λέμε για τις μη δημόσιες τοποθετήσεις.


http://politispittas.blogspot.com/2007_09_23_archive.html

Ρωξάνη είπε...

Συμφωνώ τόσο πολύ με την απάντησή σας που σχεδόν χαίρομαι που έκανα το προηγούμενο σχόλιο... Θα ήταν κρίμα να μείνω με άλλες εντυπώσεις.

Όσο για τα πολυκαταστήματα (στα οποία είχε γίνει αναφορά από κάποιον σχολιαστή και γι αυτό τ' ανέφερα), έχετε δίκιο, ας την αφήσουμε καλύτερα τέτοια συζήτηση !... :)

Καληνύχτα

Ανώνυμος είπε...

Νίκος

κάποιος συνομιλητής παραπάνω έθεσε εμμέσως πλην σαφώς θέμα "ελιτισμού".

Ο πολιτισμός, είναι η αλήθεια, αποτελούσε και αποτελεί ακόμα, αυτή είναι η αλήθεια, υπόθεση κυρίως των τάξεων που έχουν λύσει τα προβλήματά τους, στο επίπεδο τουλάχιστον της επιβίωσης και της διαβίωσης. Εξαιρώ τη μεγάλη κατηγορία των νεόπλουτων, αυτοί δεν εξευγενίζονται με τίποτα! Αστειεύομαι, υπάρχει και γι' αυτούς ελπίδα!

Ζούμε πλέον σε εποχές που η μόρφωση διατίθεται στους περισσότερους τουλάχιστον. Αυτό ανοίγει δρόμους για την καλλιέργεια όλο και περισσότερων ανθρώπων.

Ταπεινή μου άποψη: μόρφωση χωρίς καλλιέργεια γίνεται, καλλιέργεια χωρίς μόρφωση, όχι. Ο πολιτισμός είναι σχεδόν συνώνυμος με την καλλιέργεια. Όσο πιο πολλοί μορφώνονται, τόσο πιο πολλοί ανεβαίνουν κλίμακα και γίνονται φορείς Πολιτισμού.

Το Μέγαρο θα βοηθήσει πάρα πολύ στη διάχυση του Πολιτισμού στο ευρύτερο κοινό της Κύπρου. Οι αίθουσες του θα γεμίσουν, να είστε σίγουροι. Μην υποτιμάμε τον κόσμο. Διψά για κάτι καλό, κάτι που θα μιλήσει στην ψυχή του. Όταν θα το δει, θα το αναγνωρίσει, να είστε σίγουροι.

Ανάμεσα στους περίεργους που θα πάνε για να δουν το νέο έργο, ο Πολιτισμός θα κερδίσει φίλους, καθιστώντας μάλιστα πολλούς από αυτούς καλούς αγωγούς του μηνύματός του.

Ο πολιτισμός θα κερδίσει αυτούς που η ψυχή τους διψά για κάτι πιο ποιοτικό από ένα ξενύχτι σε σκυλάδικο ή από την πολεμοχαρή ατμόσφαιρα ενός αγώνα ΑΕΚ-Ολυμπιακού ή ΑΠΟΕΛ-Ομόνοιας.

Ας αφήσουμε λοιπόν τις μιζέριες και τους αντιπαραγωγικούς "σκεπτικισμούς"! Ας βοηθήσουμε όλοι μας να κατασκευαστεί το Μέγαρο!

kyriakos είπε...

Την έχουμε μικρή ιμιής..
Ώρες ώρες ρε πίττα πραγματικά απορώ τι συμβαίνει μέσα στο μυαλό σου..


Επι του θέματος..

Ναι είναι αλήθεια είμαστε μικρή χώρα και γεωγραφικά και πληθυσμιακά και οι τρομεροί εγκέφαλοι που μας κυβερνούσαν κατάφεραν με μαγευτικό τρόπο να την κάμουν ακόμα πιο μικρή.. Aν κλάσεις στο σπίτι σου το ξέρει και ο γείτονας.. Tα ξέρουμε τα είπαμε χίλιες φορές, τα εμπεδώσαμε.. Ομως για στάσου και το Μανχάταν μικρό νησάκι είναι! (..)

Τώρα σοβαρά..

Ξέρεις πιο είναι το παράπονο μου ρε πίττα?

Δεν έχουμε ένα κανάλι τις προκοπής.. Που να τα λέει πραγματικά έξω από τα δόντια χωρίς υπερβολές και με ένα α επίπεδο.. κάτι σαν τον πολίτη δηλαδή αλλά σε τηλεοπτικό κανάλι.. ζητώ πολλά??

Τούτο το Ακελ έκαμε το cnc δεν μπορούσε να χαράξει μια άλλη γραμμή από όλα τα υπόλοιπα ‘’ψυχαγωγικά κανάλια’’?
Αφού ούτως οι άλλος ο ΄΄ψυχαγωγικός΄΄ τομέας είναι κορεσμένος μέχρι αηδίας γιατί να κάμει μια φτηνή απομίμηση των υπολοίπων καναλιών την ίδια ώρα που μπορούσε να ποτίσει την διψασμένη γη των Βησιγοτθων? Γιατί να παράγει μία από τα ίδια σε χειρότερη μορφή?
Στη τελική για να είμαι και πιο συγκεκριμένος δεν μπορούσε να συνεργαστεί αντί με τον Αλτερ … με το ΣΚΑΙ???????????

Γιατί ρε πίττα απάντα μου τούτη την ερώτηση??

Ξέρεις γιατί μαραζώνω παραπάνω ? Δότι έχει κόσμο (όπως ο πατέρας μου) που απλά και μόνο επειδή είναι το κανάλι του Ακέλ προσπαθεί να το τιμά ιδιαίτερα.. Και θα το έβλεπε ότι μαλακία και να έδειχνε .. Δεν μπορούσαν να μας κάμουν την ζωή λίγο πιο εύκολη?

kyriakos είπε...

Μην μου πιαστείτε από το Μανχάταν τώρα…

Unknown είπε...

Ωρες ώρες βρε Κυριάκο και εγώ απορώ!

Ναι, δεν έχουμε ούτε ένα κανάλι της προκοπής.

Και αν θέλεις τη γνώμη μου, οι ευθύνες που αφορούν στο σκουπιδαριό "cnc" είναι -κατά τη γνώμη μου και τη γνώμη αυτή την έχω ξαναδιατυπώσει δημόσια- όχι απλά μεγάλες, αλλά εγκληματικές.

Πως αλλιώς να σου απαντήσω Κυριάκο όταν έχω και εγώ τις ίδιες απορίες; Δεν ξέρω. Και αν κάποιος ξέρει κάτι, ας το πει.

Μιχάλης είπε...

@ politispittas

Επί της αρχιτεκτονικής του μεγάρου δεν έχω καμία ένσταση.

Για το κάθε καρυδιάς καρύδι, γι αυτό είπα ότι θα πρέπει να οριοθετηθεί τι σημαίνει πολιτισμό. Όποιος ανεβάζει μια θεατρική βλακεία, ή διοργανώνει συναυλίες με ότι πιο κακόγουστο υπάρχει (αυτό μπορεί να είναι υποκειμενικό βέβαια) δεν σημαίνει ότι παράγει και πολιτισμό.
Να σημειώσω επίσης ότι δεν μιλώ για πρόσωπα αλλά για έργο (αυτό αφορά την ενόχληση σου για τον Νταλάρα).

Από την άλλη αν το ανοίξεις μόνο για Μπετόβεν, Μότσαρτ, όπερες κλπ., ζήτω που καήκαμε.

Κι εγώ εκπλάγηκα όταν πριν μερικά χρόνια πήγα στη Σχολή Τυφλών για να δω το Άξιον Εστί, οι θέσεις ήταν υπερπλήρεις και οι περισσότεροι θεατές άνθρωποι μεταξύ 25 και 40 χρόνων.

Επαναλαμβάνω ότι εκείνο που με προβληματίζει είναι κατά πόσον θα εκπληρώσει την αποστολή του δηλαδή να καταφέρει να γίνει ο μεταφορέας διαφόρων πτυχών του πολιτισμού στους κύπριους.

Αν και για να το πετύχουμε αυτό χρειάζεται εκπαίδευση όπως είπες κι εσύ. Αλλά αν ξεκινήσουμε να εκπαιδεύουμε τώρα, θα έχουμε «έτοιμο» σε 20 και βάλε χρόνια.
Μέχρι τότε άξιος πον να ζήσει…

Unknown είπε...

Μιχάλη, ακριβώς για αυτά που αναφέρεις, προϋπόθεση είναι η διοίκηση σε τέτοιους φορείς να έχει διεθνή τεχνογνωσία.

Μία περιήγηση μέσω διαδικτύου σε ανάλογης κλίμακας φορείς στην Ευρώπη για μελέτη των Προγραμμάτων Εκδηλώσεων και των συνδυασμών που κάνουν προκειμένου να διατηρούν ισορροπίες και αποτελεσματικότητα, έχει πολλά να διδάξει.

Από το πρώτο άρθρο, είχα εντοπίσει πως κάτι που με έκανε να χαρώ, είναι πως οι άνθρωποι με τους οποίους συνομίλησα, με έπεισαν για την στέρεη γνώση τους σε αυτούς τους τομείς. Ωστόσο, όλα αυτά είναι ακόμα θεωρητικά. Θα δείξει που λένε, αλλά, για να δείξει, πρέπει να στηριχτεί και να γίνει.