Ni Dieu ni maître! Ήταν ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά και ευφάνταστα συνθήματα που πλημμύρισαν τους τοίχους του Παρισιού εκείνον το Μάη , πριν από 40 ακριβώς χρόνια.Μάης του 68. Η σπίθα που έχει ξεκινήσει ήδη μήνες νωρίτερα στο Πανεπιστήμιο της Ναντέρ μοιάζει να εξελίσσεται σε γενικότερη ανάφλεξη καθώς, σαν σήμερα, 3 Μαΐου η φλόγα μεταφέρεται στην ίδια τη Σορβόννη, στην καρδιά δηλαδή της Γαλλικής Ακαδημαϊκής κοινότητας.
Όσοι νομίζουν πως τα γεγονότα του Μάη ήταν μια ξεκομμένη γαλλική ιδιαιτερότητα κάνουν τεράστιο λάθος, κάνουν ένα λάθος κρίσιμο που δεν τους επιτρέπει ίσως, να δουν το τι ακριβώς συμβαίνει και σήμερα διεθνώς.
1968: Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Μάρτιο, μετά από τεράστιες λαϊκές διαμαρτυρίες ο Lyndon Johnson αποσύρει την υποψηφιότητά του από την διεκδίκηση της Προεδρίας. Λίγες μέρες αργότερα, τον Απρίλιο δολοφονείται ο Martin Luther King και ακολουθεί ένα ασυγκράτητο κύμα καταλήψεων και αιματηρών συγκρούσεων με τις αστυνομικές και στρατιωτικές αρχές σε πολλά αμερικανικά Πανεπιστήμια.
Στο Μεξικό το Φοιτητικό Κίνημα βράζει και κορυφώνεται στην μνημειώδη πορεία προς την Plaza de las Tres Culturas στην Πόλη του Μεξικού. Η κατάληξη είναι τραγική. Βροχή από σφαίρες, πολλοί νεκροί, δεκάδες τραυματίες και όλα αυτά λίγο πριν τους Ολυμπιακούς του Μεξικού. Στην Ανατολική Ευρώπη, ταυτόχρονα, φοιτητές και διανοούμενοι εξεγείρονται κατά των λογοκριτικών μηχανισμών στην Γιουγκοσλαβία και την Πολωνία, ενώ ο κόσμος παρακολουθεί με συγκίνηση και αγωνία την Άνοιξη της Πράγας. Ακολουθεί η οργή για την βίαιη καταστολή με την είσοδο των Σοβιετικών τάνκς.
Και λίγο αργότερα, στις 5 Ιουνίου, δολοφονείται στις ΗΠΑ ο Bob Kennedy, μια δολοφονία της οποίας οι επιπτώσεις ίσως να είναι κυριολεκτικά ανυπολόγιστες ακόμα.
Αυτά, είναι λίγα από τα πολλά που ζωγράφισαν τον καμβά εκείνης της ιδιαίτερης χρονιάς.
Και το κεντρικό στίγμα όλων των εξεγέρσεων εκείνης της εποχής ήταν σε μεγάλο βαθμό αντιεξουσιαστικό, αντιαυταρχικό, αντικατασταλτικό, αντιγραφειοκρατικό.
Pouvoir à l'Imagination! Η Φαντασία στην εξουσία!
Το πιο γνωστό σύνθημα του Γαλλικού Μάη, ένα σύνθημα που εκφράζει με πάθος την ανάγκη των Ανθρώπων για Χαρά και Δημιουργικότητα στην καθημερινή ζωή.
Ο Μάης του 68 όμως, ήταν εκείνη η στιγμή που έφερε στην επιφάνεια και μια άλλη πραγματικότητα. Αυτήν, της χρεοκοπίας του τρόπου σκέψης της παραδοσιακής Αριστεράς η οποία είχε ήδη μεταβληθεί στις ορθόδοξες εκφάνσεις της τουλάχιστον, σε έναν αποστεωμένο αυτοσυντηρούμενο και αυταρχικό εξουσιαστικό μηχανισμό.
Ο Μάης του 1968 ήταν η εξέγερση της εφηβείας.
Ήταν το ξεσήκωμα του ονείρου, της ποιητικότητας, του ερωτισμού, ήταν το φούντωμα της οργής κατά κάθε είδους αυστηρότητας.
Και μέσα στα σπέρματα του Μάη, συνυπήρχαν τόσο οι αντίλαλοι του Διαφωτισμού όσο και οι προφητείες για τα κινήματα που στις μέρες μας είναι σε εξέλιξη.
Γιατί, τόσο το Παγκόσμιο Κίνημα για την Οικολογία και μια διαφορετική στάση ζωής που να καθιστά τη Φύση κυρίαρχη και όχι υπόδουλη όσο και το αργά, αλλά σταθερά διογκούμενο κίνημα για μια Άλλη Παγκοσμιοποίηση έλκουν την καταγωγή τους από τα μεγάλα κινήματα της δεκαετίας του 60 που κορυφώθηκαν το 1968.
Και μας θυμίζουν έντονα πως η απάντηση στα προβλήματα των καιρών δεν είναι οι Εθνικισμοί, που παραδοσιακά με τη δημοκοπία τους και την συνθηματολογική τους ευκολία, βρίσκουν γόνιμο έδαφος στις κοινωνίες σε περιόδους ανασφάλειας και κρίσεων.
Ο Μάης του 1968 ήταν μια εξέγερση που δεν καθοδηγήθηκε από κανέναν.
Για αυτό εμπνέει ακόμα τις ομάδες εκείνες που αρνούνται συστηματικά να ενταχθούν.
La poésie est dans la rue ! Η ποίηση βρίσκεται στους δρόμους!
Soyez réalistes, demandez l'impossible! Να είστε ρεαλιστές, απαιτήστε το αδύνατο!
Τα συνθήματα του Μάη, είναι χαρακτηριστικά.
Και αν μοιάζουν ρομαντικά, ανώριμα και ανεδαφικά κρύβουν ωστόσο πολύτιμο και μονάκριβο μετάλλευμα μέσα τους, γιατί είναι ακατέργαστα διαμάντια βγαλμένα κατ ευθείαν από το ορυχείο της ψυχής νέων ανθρώπων που ζήτησαν τα αυτονόητα που καταντήσαμε να θεωρούμε ουτοπικά.
Η οργή, εξεγείρεται. Κατεβαίνει στο δρόμο και τα σπάει όλα. Και δεν πετυχαίνει τίποτα.
Μόνο, που κατά κάποιους ιστορικούς κύκλους, αυτή η οργή συντονίζεται από την ιστορική συγκυρία και δεν αφήνει σχεδόν τίποτα όρθιο. Και τότε, ο κόσμος κάνει ένα μικρό βήμα μπροστά.
Και οι εξεγερθέντες, σε λίγο γίνονται «σύστημα». Μόνο που πια, το «σύστημα» είναι λίγο διαφοροποιημένο από το προηγούμενο. Έχει κάνει αυτό το μικρό βήμα μπροστά.
Και αύριο, θα αντισταθεί στο επόμενο κύμα οργής. Το οποίο και πάλι κάποια στιγμή θα φουντώσει γερά και θα σπρώξει τα πράγματα άλλο ένα βήμα. Και πάει λέγοντας…
Να πω την αλήθειά μου, αν ήμουν 18 οι παλάμες μου θα κατέληγαν σε δυο μολότοφ.
Δεν είμαι.
Είναι η σειρά τους. Σήμερα, αύριο, κάποια στιγμή σύντομα θα εκραγούν.
Ζήσε Μάη μου…για πάντα!
56 σχόλια:
Μονοτονος γινομαι και παλι αλλα Κυριε Πηττα θα επαναλαβω πως μεσα σε λιγοτερες από 1000 λεξεις χτυπησατε κεντρο. Ας μου επιτραπει να ομιλω σαν καποιος που τα εζησε από μεσα 22χρονος τοτε φοιτητης στο Παρισι. Και αλλοι Ελληνες βεβαια μεταξυ τους με εντονη παρουσια ο σκηνοθετης Κωστας Φερρης ο φιλοσοφος Καστοριαδης κ.α.
Μεταφραζω το αρθρο σας για τους σπουδαστες μου και ορισμενους συναδελφους στο Πανεπιστημιο.
Σκεφτηκατε καθολου να εκδωσετε τα αρθρα σας καποια στιγμη;
Τα 'πε όλα ο προλαλήσας... :-)
με όλο το σεβασμό αλλά...το κλείσιμο του σημερινού άρθρου δε μ΄εκφράζει καθόλου. τα μολότοφ δεν αποτελούν λύση στα υπαρκτά προβλήματα του σήμερα.
ελπίζω η σημερινή νεολαία να αναζητήσει με πιο έξυπνα και ειρηνικά μέσα τα δίκαια της.
από λεμεσό
"Να πω την αλήθειά μου, αν ήμουν 18 οι παλάμες μου θα κατέληγαν σε δυο μολότοφ.
Δεν είμαι.
Είναι η σειρά τους. Σήμερα, αύριο, κάποια στιγμή σύντομα θα εκραγούν."
Το θέμα, είναι πού θα κατέληγαν σήμερα οι "δυο μολότοφ". Για ποιούς λόγους είναι οργισμένοι οι σημερινοί 18χρονοι. Πάντως όχι για τους ίδιους λόγους που ήταν οργισμένοι 40 χρόνια πριν.
Η άνοιξη της Πράγας την οποία αναφέρεις στο άρθρο σου, έληξε με την είσοδο των Σοβιετικών τανκς τον Αύγουστο που κατέπνιξαν κάθε προσπάθεια τόσο επαναστατική όσο την παρουσιάζεις.
Επίσης το σύνθημα "να είστε ρεαλιστές, να ζητάτε το αδύνατο" δεν ταιριάζει να το λένε (δε μιλώ για σένα-δε σε ξέρω άλλωστε) άνθρωποι που ψήφισαν ναι στο σ΄χεδιο Αναν, που είναι η αποθέωση του εφικτού και η τσαλάπάτηση κάθε ιδέας δικαιοσύνης, ελευθερίας και δημοκρατίας.
Δεν είναι μόνο ένα ζευγάρι μολότωφ. Είναι και να έεις τη διάκριση σε ποιους να το ρίξεις. Να διακρίνεις τους ελεύθερους από τους υποταγμένους.
Ας μου επιτραπει να πω πως κατα τη γνωμη μου στο αρθρο πουθενα δεν αναφερθηκε η μολοτοφ ως λυση.
Και να με συγχωρεσει ο ανωνυμος και ο/η μοναχουςχ2 δεν καταλαβαν τον πνευμα του κειμενου.
Θα πω λοιπον ευθεως αυτο που με γοητευει σε πολλα του κειμενα ο κος Πηττας. Θυμαται τι σημαινει να εισαι 18 και 20 και αναλυει με το μυαλο της ηλικιας του αλλα με μια ευφυια που του επιτρεπει να μπαινει στη θεση των αλλων. Δεν γραφει αλλοτριωμενα και κουρασμενα.
Οι λογοι της σημερινης οργης δεν εχουν αλλαξει απο τοτε. Το περιβλημα, το πακετο μπορει. Η ουσια ειναι η ιδια οπως και ο ρολος των εξουσιων σε ολη την κλιμακα απο αυτην που ασκουν οι Αρχες και οι Κυβερνησεις μεχρι την εξουσια του συναφιου μου και εμου του ιδιου ως Καθηγητου, μεχρι την εξουσια του καθε εργοδοτη. Και οπως γνωριζουμε ελαχιστοι ειναι αυτοι που κανουν χρηστη διαχειρηση της εξουσιας που διαθετουν.
Διαβαστε ξανα:
Η οργή, εξεγείρεται. Κατεβαίνει στο δρόμο και τα σπάει όλα.
Και δεν πετυχαίνει τίποτα.
Και μετα:
Μόνο, που κατά κάποιους ιστορικούς κύκλους, αυτή η οργή συντονίζεται από την ιστορική συγκυρία και δεν αφήνει σχεδόν τίποτα όρθιο. Και τότε, ο κόσμος κάνει ένα μικρό βήμα μπροστά.
Και οι εξεγερθέντες, σε λίγο γίνονται «σύστημα». Μόνο που πια, το «σύστημα» είναι λίγο διαφοροποιημένο από το προηγούμενο. Έχει κάνει αυτό το μικρό βήμα μπροστά.
Και μετα:
Και αύριο, θα αντισταθεί στο επόμενο κύμα οργής. Το οποίο και πάλι κάποια στιγμή θα φουντώσει γερά και θα σπρώξει τα πράγματα άλλο ένα βήμα. Και πάει λέγοντας…
Αυτο φιλοι συναναγνωστες και συνσχολιαστες ειναι ενα θαυμασιο μαθημα ιστοριας γραμμενο σε λιγες γραμμες.
Και η τελευταια παραγραφος που σας ενοχλησε αναρωτιεμαι γιατι...ειναι απλα η αναγκη ενος ανθρωπου να μετεχει στην ιστορια του καιρου του.
Νίκος
η ουσία του κειμένου όσον αφορά στη σχέση του Μάη του '68 με το σήμερα, κρύβεται στις καταληκτικές παραγράφους του κειμένου. Σίγουρα "και οι εξεγερθέντες, σε λίγο γίνονται «σύστημα»". Μέχρι εδώ σωστά, πολύ σωστά. Και εδώ, αμέσως μετά, διαπράττεις ένα σφάλμα παρατήρησης & ερμηνείας του ιστορικού φαινομένου.
Για πες μου λοιπόν που έγινε το βήμα μπροστά. Για πες μου ποιοι δεν ενσωματώθηκαν. Μόνο οι "κόκκινοι" τρομοκράτες, που έβαψαν τα χέρια τους με αίμα. Από τους υπόλοιπους, ποιος δεν ενσωματώθηκε; Ο πρώην μαοϊστής Μπαρόζο; Ο πρώην "αριστεριστής" και νυν "Πράσινος" Φίσερ που τη δεκαετία του '70 πετούσε μολότοφ και αργότερα έγινε "Φιλιππινέζα" των Αμερικανών και απολογητής της στρατιωτικής βίας του ΝΑΤΟ;
Για να δούμε το παράδειγμα ενός εκ των πρωταγωνιστών της εξέγερσης, ενός συμβόλου του Μάη του '68, του περιβόητου Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, υποστηρικτή της "επέμβασης" του ΝΑΤΟ στην πρώην Γιουγκοσλαβία το 1999 και της επέμβασης του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν. Δεν σκόπευα να σοκάρω, δεν αποτελεί αυτό μέρος της τακτικής μου, όμως δείτε τις (πολύ) σκοτεινές πτυχές μιας ανήθικης "ελευθεριότητας", που φυσικά αποκρύπτει (επιμελώς) ο ελληνικός "προοδευτικός Τύπος:
-Ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ υπήρξε συμπαραστάτης τρομοκρατών, όπως ο θιασώτης του "ένοπλου αγώνα" Χανς Ιωακείμ Κλάιν (αλλά και πρώην "τρομοκρατών" όπως ο μετέπειτα υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γιόσκα Φίσερ, που τουλάχιστον ζήτησε μια δημόσια συγνώμη για το ρόλο του στον τραυματισμό ενός αστυνομικού) που συμμετείχε στην ομάδα που απήγαγε τους υπουργούς Εξωτερικών του ΟΠΕΚ, στο πλευρό του περιβόητου "Κάρλος". Ο Κλάιν καταδικάστηκε σε ποινή εννέα ετών φυλάκισης. Ο Ντανιέλ κατέθεσε στη δίκη του...
-Ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, αντιμετώπισε προ ετών κατηγορίες από τον Τύπο για παιδοφιλία. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, είχε εργαστεί σε "εναλλακτικό" (γιατί η βλακεία κάποιων "προοδευτικών" δεν πάει στα βουνά) παιδικό σταθμό, έναν από εκείνους που λειτούργησαν από το 1968 σε μεγάλες γερμανικές πόλεις (ως αποτέλεσμα της εξέγερσης...) και διοικούνταν από "αριστερούς" γονείς που αντιτίθονταν στα «αυταρχικά εκπαιδευτικά πρότυπα». Πολύ "προοδευτικό"...
Η δημοσίευση αποσπασμάτων του βιβλίου του Ντανιέλ «Το μεγάλο παζάρι» από το γαλλικό περιοδικό «L’ Express», κατόπιν σχετικής υπόδειξης υποδείξεως της Μπετίνα Ρελ, κόρης της τρομοκράτισσας Ουλρίκε Μάινχοφ, στις αρχές του 2001, είχε δημιουργήσει αίσθηση και στους περισσότερους Γάλλους, αηδία.
Έγραψε ο λεγάμενος στο βιβλίο του ότι ήθελε να γίνει αποδεκτός από τα παιδιά και έκανε τα πάντα ώστε «να αποκτήσουν μία εξάρτηση απ’ αυτόν... Το διαρκές φλερτ με όλα τα παιδιά πήρε σύντομα ερωτική τροπή. Μπορούσα κανονικά να νιώσω, πώς τα μικρά κοριτσάκια από την ηλικία των πέντε ετών είχαν ήδη μάθει να μου την πέφτουν... Τις περισσότερες φορές ήταν αφοπλιστικές... Μου συνέβη αρκετές φορές, κάποια παιδιά να μου ανοίγουν το φερμουάρ και να αρχίζουν να με χαϊδεύουν... Όταν επέμεναν, τα χάιδευα κι εγώ».
Ακολούθησε κατακραυγή: στις αρχές του 2001, ο φιλελεύθερος τέως Γερμανός υπουργός Δικαιοσύνης Κλάους Κίνκελ, ζήτησε με ανοικτή επιστολή στην εφημερίδα «Berliner Zeitung» από τον Ντανιέλ Κον Μπεντίτ να αποσαφηνίσει ότι «κατά την επαφή του με τα παιδιά, δεν προέβη ποτέ σε αήθεις πράξεις». Φάτε "ελευθεριότητα", με λίγη δόση αηδιαστικής παιδεραστίας...
Σας "σόκαρα"; Δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου. Τα αποτελέσματα της "ελευθεριότητας" που ήταν στοιχείο της εξέγερσης κάποιων φοιτητών, μπορείτε να τα διαπιστώσετε. Στο πολιτικό πεδίο, η εξέγερση το μόνο που κατάφερε ήταν να ενδυναμώσει και να συσπειρώσει την ισχυρή εξάλλου γαλλική Δεξιά.
Και η παρακάτω παρατήρηση είναι σωστή και άκρως αντιθετική με το αμέσως προηγούμενο σχόλιό σου: "Και αύριο, θα αντισταθεί στο επόμενο κύμα οργής". Πολύ, πάρα πολύ σωστά.
"Να πω την αλήθειά μου, αν ήμουν 18 οι παλάμες μου θα κατέληγαν σε δυο μολότοφ. Δεν είμαι." Γιώργο διαφωνώ ριζικά και κάθετα. Με το σχόλιο αυτό, παρέχεις έμμεση στήριξη στην πολιτική βία. Τι είναι αυτό, λενινιστικό κατάλοιπο;
Δηλαδή, οι 18άρηδες "βιτρινοθραύστες" στην Αθήνα που το κάνουν, ορθώς πράττουν; Εδώ μου τα χάλασες πολύ Γιώργο. Ξέρεις κάτι; Η πολιτική βία, οδήγησε στον Αξαρλιάν και σε πολλά ορφανά. Είναι ανήθικη και δεν πρέπει να δικαιολογείται έμμεσα ή άμεσα, τουλάχιστον από όσους από εμάς μπορούμε να επιδείξουμε μια στοιχειώδη μόρφωση και κυρίως πολιτική παιδεία.
"Είναι η σειρά τους. Σήμερα, αύριο, κάποια στιγμή σύντομα θα εκραγούν."
Ναι Γιώργο. Εγώ δεν έχω τίποτα σε γενικές γραμμές με τις εξεγέρσεις. Αλλά καλό είναι όταν αυτές γίνονται, να έχουν βάση και λογική αιτιολογία, αλλά να είναι και αναπόφευκτες. Αλλά: κάποιοι, στο όνομα της "εξέγερσης", έκαψαν το φυλάκιο του εύζωνα στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη στην Αθήνα, που τιμά τη μνήμη όσων έπεσαν για την Ελευθερία και όσων έπεσαν στον αντιφασιστικό αγώνα του '40. Αν αυτό είναι η σημερινή μορφή της εξέγερσης, δηλαδή η ισοπέδωση και η αλόγιστη βία για τη βία, τότε εγώ προσωπικά πάω πάσο.
Και κάτι τελευταίο: όμορφη ήταν η εξέγερση στην Αθήνα του '50, όταν οι φοιτητές συγκρούστηκαν με τη Χωροφυλακή και την Αστυνομία, αφήνοντας πίσω τους νεκρούς και τραυματίες, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τις αγχόνες που έστηναν οι Βρετανοί αποικιοκράτες στην Κύπρο. Ναι, τότε είχε νόημα! 100%!!!
νίκο ο Μάης του 68 έννεν θέμα προσωπικοτήτων. τζιαι η θέση σου ότι δεν άλλαξεν τίποτε είναι απλώς ανιστόρητη. ο Μάης άλλαξεν την αντίληψη της κοινωνίας, εγέννησεν τα φεμινιστικά, περιβαλλοντικά τζιαι πασιφιστικά κινήματα των επόμενων δεκαετιών. αποτέλεσεν σημείον αναφοράς για τον επαναπροσδιορισμό της μορφής της πολιτικής πάλης τζιαι εν μπορείς να το μηδενίζεις τούτο με ένα μακροσκελές αλλά επί της ουσίας άσχετο σχόλιο.
Pistevo oti anexartita me tin metepita poreia kapoion apo tous protagonistes ton gegonoton tote kaneis den mporei na midenizei olokliro ton agona ekeinou tou Mai. H symetoxi ton gallon ston agona ton foititon egine maziki meta tin epidixi ypervolikou zilous apo tin pleura ton astynomikon. I kideia tou 17xronou mathiti (pnigike sto potami kai eno prospathouse na xfygei apo tous astynomikous) egine palaiko sillalitirio. Ena laos ston dromo na diekdikei ena diaforetiko mellon. Ena diaforetiko paron. Min prospathoume emeis na aforisoume ή na agiopioisoume tin axegersi otan akoma kai anamesa stou tote protagonistes pleon yproxyn pleon antikrouomenes apospeis. Gia tous tote neous itan i eukairia na paroun tin zoi tous sta xeria tous kai na orisoun to paron tous kai to mellon tous opos to ithelan autoi. Oso gia tin tote palaia genia? Ola apotyponontai sto gegonos oti o Nte Gol eixe xaraktirisei tin exegersi "chienlit" diladi xaos. O Zouli ypostirizei oti auto deixnei ton fovo tou Nte Gol kai tis genias tou kat'epektasi pros ta gegonota.Oti kai na poume apotelesan ton faro gia polles exegerseis. Se mia periodo pou se olo ton kosmo oi koinonies itan stous dromous emeis edo skeftite ti kaname. Eixame diktatoria. Se mia afisa ton foititon tis Galias frafetai "Patakos, Salazr, Franco Nte Gol". Kai emeis edo? O laos amixanos kai na min kanei tipota. O fovos eixe skepasei ta panta. O panagoulis kai ligoi alloi na antisktekontai. Eprepe na perasoun 7 xronia na kanoume kati.Kai symfono me ton k. Kapernaro oti otan o k. Pittas grafei "Να πω την αλήθειά μου, αν ήμουν 18 οι παλάμες μου θα κατέληγαν σε δυο μολότοφ." anaferetai stin anagki symmetoxis ton neon stin istoria tis epoxis tou.Me ola auta xehasa na sas doso kai ta dika mou tapeina sygxaritiria k, Pitta.
Sygnomi ean xefyga ligo.Telos, perysi eida tin tainia "aionioi erastes" pou anaferetai sta tote gegonota. Katapliktiki. Simera tha do to documentary tou Klain se miaprospatheia na do ta gegonota mesa apo tin pragmatiki katagrafi tous tin ora pou auta synevainan..
τρία (νέα) πολύ ενδιαφέροντα άρθρα από τη κυριακάτικη ελευθεροτυπία για το μάη του 68.
διαβάστε τα αξίζει το κόπο
http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,id=76719656,48981416,54774568,70930600
μερικά αποσπάσματα:
ΑΝΡΙ ΒΕΜΠΕΡ:
Οπως κάθε αυθεντικό μαζικό κίνημα, το κίνημα του Μάη υπήρξε ετερογενές, πολύχρωμο, και σε ορισμένες από τις συνιστώσες του αρκετά ακραίο.
Εκφράστηκε με μια μαρξιστική γλώσσα, χαρακτηριστική εκείνης της εποχής, που του προσδίδει σήμερα μια δόση παραδοξότητας. Μπορούμε να προσπαθήσουμε να το στιγματίσουμε υποβαθμίζοντάς το στις πιο παράδοξες συνιστώσες του
Ο απολογισμός του Μάη του '68 είναι πρώτα απ' όλα μια σειρά πολιτικών και νομικών κατακτήσεων
Του ΖΑΝ-ΠΙΕΡ ΛΕ ΓΚΟΦ
Εξάλλου, τα μέσα μαζικής επικοινωνίας εστίασαν στην επιτυχία παλαιών ηγετών, που μεταστράφηκαν, στον τύπο ή στην πολιτική (αυτό και ως απάντηση στα πλείτα όσα έγραψε ο νίκος). Ωστόσο, ο Μάης του '68 οδήγησε επίσης πολλούς ανθρώπους, που βίωσαν το αδιέξοδο, σε τραγικές εκβάσεις.Τέλος, ο κυρίαρχος λόγος αποδίδει στον Μάη του '68 ρεύματα που δεν του ανήκουν, όπως ο φεμινισμός, που ήρθε μετά -το '68 ήταν αρκετά ανδοκρατικό-, ή η οικολογία (γιώργο, εδώ ο τύπος σε αμβισβητεί :-).
Δεν θα έφτανα ως το σημείο να πω ότι αυτό που αποκαλείται ασαφώς νεοφιλελευθερισμός είναι το προϊόν της πολιτιστικής κρίσης που άρχισε το '68. Ωστόσο.....
Η δεκαετία του '80 είναι ακριβώς η στιγμή όπου, παίρνοντας τη στροφή του εκσυγχρονισμού, η αριστερά αρχίζει να ανακτά την πολιτιστική κληρονομιά του '68 και αντικαθιστά το κοινωνικό ζήτημα με το πολιτιστικό ζήτημα.
Το πρόβλημα δεν είναι πλέον η απελευθέρωση του λόγου αλλά η ποιότητά του και η συνοχή του, η αναξιοπιστία του κράτους και των θεσμών, η διάλυση του ρεπουμπλικανικού μοντέλου.
...........
πολύ ενδιαφέρον και αξίζουν να διαβαστούν στην ολότητα τους, αντί αποσπασματικά.
γιατί πέρα από την οικολογία, υπάρχει και μια περαιτέρω πρόκληση στο κείμενο του γιώργου.
αυτό που λες:
"της χρεοκοπίας του τρόπου σκέψης της παραδοσιακής Αριστεράς".
καταρχή, συμφωνα πάντα με τα κείμενα , οι "ηρωες" των φοιτητών υπήρξαν πρόσωπα της παραδοσιακής αριστερας!
(αλλά ταυτόχρονα!!!!)
δευτερο, και πιο σημαντικό, όταν αναφέρεσαι σε "χρεοκοπία", (αν το αντιλαμβάνομαι σωστά) αναφέρεσαι στο σοβιετικό μοντέλο.
ως εδώ καλά.
όμως εδώ το κίνημα φαίνεται να πηγαίνει πάραπερα, και να αγγίζει το νεοφιλελευθερισμό. (ή αυτό που έχω αναφέρει συχνά: τα κοινά της ροζ αριστεράς και νεοφιλελευθέρων). και το κάνει αυτό πως ;
όχι μόνο αντιτιθέμενη στο σοβιετικό μοντέλο, αλλά
ξεγράφοντας εντελώς στη πορεία τη ταξική ανάλυση - που δεν είναι απαραίτητα η πιο σωστή , πάντως την έχει ξεγράψει - με ότι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό.
κάποιες άλλες σκορπιες σκέψεις.... αυριο
Νίκος
όλοι έχουν κάτι να πουν και δικαίως. Ο Μάης του '68, είναι κομβικός για την ευρωπαϊκή Αριστερά. Όμως, εκτός από τον επαναστατικό ρομαντισμό του και τη διάθεση ανατροπής (εν μέρει δικαιολογημένη, της αστικής πολιτικής σαπίλας), δεν πρόσφερε τίποτα περισσότερο από τη νοηματοδότηση των αγώνων (με ή χωρίς εισαγωγικά, το αφήνω στην υποκειμενικότητα των κρίσεων) των αριστερών ριζοσπαστικών φοιτητικών ομάδων.
Στη Γαλλία, τίποτα δεν άλλαξε από την εξέγερση, όσον αφορά τουλάχιστον στην ουσία. Κοιτάξτε την κατανομή των πολιτικών δυνάμεων, ποιοι διοικούν, πόσο καιρό διοικούν, με τη λαϊκή μάλιστα συναίνεση και ψήφο. Επίσης, δημιουργήθηκαν σύμβολα-εκτρώματα, όπως ο ανεκδιήγητος φιλότουρκος και φιλοσκοπιανός Ντανιέλ Κον Μπεντίτ.
Όχι! Αν αρπάχθηκαν με την αστυνομία τόσοι Γάλλοι φοιτητές ώστε να γίνει ο Κον Μπεντίτ ευρωβουλευτής και να ζει ζωή χαρισάμενη με τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων, ώστε να προωθεί με μανία τα αμερικανικά και ΝΑΤΟϊκά συμφέροντα στην Ευρωβουλή, τότε, εις υγείαν των κορόιδων!
Το αποτέλεσμα μετράει!
Καλημέρα σε όλους
…να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον κο Καπερνάρο που μπήκε στον κόπο να επαναλάβει στα σχόλια κάποια ας πούμε κομβικά σημεία του άρθρου –και για τα πολύ καλά του λόγια-αναρωτιέμαι πότε θα διαφωνήσουμε!
Ο Παρισινός Μάης νιώθω πως πρέπει να ξαναπώ, δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία» και κυρίως δεν αφορούσε μόνο τη Γαλλία. Ήταν αν θέλετε το αποκορύφωμα μιας μεγάλης διεργασίας που έχει ξεκινήσει από τα μέσα της δεκαετίας του 50 στις Ηνωμένες Πολιτείες με τα κινήματα beat που στη συνέχεια απλώθηκαν και ώθησαν τα κινήματα ειρήνης με επίκεντρο τον αγώνα κατά του πολέμου στο Βιετνάμ , το παγκόσμιο κίνημα κατά των Πυρηνικών όπλων και τα κινήματα για ριζοσπαστικοποίηση στα συστήματα Παιδείας τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη. Τα κινήματα Underground και «Αντικουλτούρας» που ακολούθησαν, κλπ. Το φούντωμα των εξεγέρσεων στις πολιτείες του Αμερικανικού Νότου από τους μαύρους πληθυσμούς.
Πρόκειται ουσιαστικά για την εξέγερση του συλλογικού ασυνείδητου της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς, της γενιάς που έχει έντονα στο κεφάλι της τον αντίλαλο δύο παγκοσμίων πολέμων από τη μια και τον ενεστώτα ψυχρό πόλεμο με τους ανελέητους εξοπλισμούς.
Παράλληλα, όλα αυτά τα χρόνια του «βρασμού» γεννιέται ένα τεράστιο πολιτιστικό ρεύμα. Η Ποίηση, η ζωγραφική, ο κινηματογράφος, το Θέατρο η Μουσική, όχι απλά μετέχουν αλλά πρωταγωνιστούν.
Και όλες μαζί οι Τέχνες ταυτόχρονα αφ ενός εκφράζουν το πνεύμα των κινημάτων και των αιτημάτων της εποχής και ταυτόχρονα –και αυτό είναι σημαντικότατο- προσδιορίζουν το μέλλον των Τεχνών ανοίγοντας νέους δρόμους αισθητικής που και σήμερα, 40 χρόνια μετά εμπνέουν με την ίδια ζωντάνια.
Δεν νομίζω πως χρειάζεται να δώσω παραδείγματα. Αν επιχειρήσω να κάνω έναν…συνοπτικό κατάλογο μεγάλων καλλιτεχνών, θεατρικών ομάδων, εικαστικών, ποιητών κλπ που ξεπήδησαν εκείνη ακριβώς την εποχή σε Ευρώπη και Αμερική που σήμερα πια θεωρούνται κλασικοί δεν θα τελειώσω μέχρι το βράδυ. Για να μη μπω στους μεγάλους στοχαστές που στάθηκαν όχι απλά δίπλα σε όλα αυτά, αλλά μέσα προεξάρχοντος του Jean-Paul Sartre.
Το πρόβλημα που έχει πολύς κόσμος με τα όσα συνέβησαν το 60 και κορυφώθηκαν στον Γαλλικό Μάη, ξεκινάει από τη στάση της επίσημης Αριστεράς και κυρίως της «σταλινικής ορθόδοξης» που για άλλη μια φορά έμεινε πίσω από την ιστορία.
Λες Νίκο , δεν άλλαξε τίποτα. Αυτό, φίλε μου πραγματικά, είναι ανιστόρητο.
Στην Δυτική Ευρώπη και στα μεγάλα Αμερικανικά Πανεπιστήμια, ο τρόπος σπουδών, άλλαξε. Ο Δυτικός Πολιτισμός, το Θέατρο, η Μουσική και οι Τέχνες στο σύνολό τους, άλλαξαν, ριζικά και μαζικά. Οι όροι του Πολιτικού παιχνιδιού, αναδιαρθρώθηκαν. Γεννήθηκε επίσης μια πρωτόγνωρη εμπιστοσύνη στους νέους ανθρώπους σε πολλά επίπεδα, επίπεδα που επηρεάζουν ακόμα και την παραγωγή ιδεών και εργασίας. Ακόμα και οι Νέες Τεχνολογίες και το πνεύμα τους, είναι προϊόντα του τρόπου σκέψης που διαμορφώθηκαν εκείνα τα χρόνια και εκφράσθηκαν από εκείνες τις εξεγέρσεις. Ο τρόπος εργασίας για παράδειγμα στην…Google (!) για τους εξεγερμένους του 68 ήταν αιτούμενο. Και η Google είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα.
Δεν υποστήριξα πουθενά πως ο Μάης και η δεκαετία του 60 με τα Κινήματά της έλυσαν τα προβλήματα του Πλανήτη. Ασφαλώς όχι. Αυτό που είπα, είναι πως προκάλεσαν μια σημαντική βελτίωση σε πολλούς τομείς που ήδη έχω αναφέρει.
Και τόνισα πως οι Συμμέτοχοι του Μάη, που τότε ήταν 20-25 χρόνων και τώρα είναι 60άρηδες, ασφαλώς λίγο αργότερα, μπήκαν στο Σύστημα και το υπηρετούν.
Μόνο –και αυτό είναι όλη η ουσία, υπηρετούν ένα Σύστημα που πρώτα το εξανάγκασαν να κάνει ένα βήμα μπροστά γιατί είχε πλέον φτάσει στον κορεσμό του. Το ίδιο το Σύστημα, για να αυτοσυντηρηθεί όφειλε να αφομοιώσει πολλές από τις Αξίες που έφεραν στους δρόμους τους εξεγερμένους. Έτσι γράφεται η Ιστορία.
Και ναι, επαναλαμβάνω, αν ήμουν 18, ζώντας σε έναν πλανήτη που αυτή τη στιγμή μοιάζει να αργοπεθαίνει θα είχα στα χέρια μου μολότοφ. Κατά «παντός υπευθύνου» Ή θα ονειρευόμουν πως θα φτιάξω μια απίθανη οργάνωση που θα βραχυκύκλωνε τους πομπούς των τηλεοπτικών καναλιών. Ή που θα τίναζε στον αέρα βιομηχανικές εγκαταστάσεις μονάδων που ρυπαίνουν αλύπητα.
Φίλοι μου, κατά τη γνώμη μου, αν είσαι 18άρης 20άρης κλπ και δεν νιώθεις εμπόλεμα με όσα ορίζουν τον κόσμο σου, είσαι ήδη νεκρός.
το αποτέλεσμα μετράει, εάν και εφόσον το αποτέλεσμα ήταν ένα, και δη, αυτό που θέλουμε να δούμε για να αυτοικανοποιηθούμε.
Αν επειδή ένας πλούτισε, αυτό βαφτίζεται "αποτέλεσμα" και όλα τα άλλα αγνοούνται τότε πρέπει να ορίσουμε τον όρο αποτέλεσμα.
και αν θές το ορίζουμε έτσι όπως θες. το θέμα είναι, αν θα συνεχίσεις να έχεις τον ίδιο τρόπο "ανάλυσης" όταν θειχτούν κάποιοι από αυτούς που εσύ θαυμάζεις... γιατί εκεί είναι η μαγκιά. να μην αναλύεις δύο πράγματα από διαφορετική σκοπιά.
γιατί κάποιοι και από την εοκα πλούτισαν και εκλέχθηκαν από τα κοροιδα , και κάποιοι μετά την επανάσταση του 1821 πλουτισαν και εκλέχθηκαν..... μα ωχ ωχ.... αυτά είναι εθνικά.....δεν μπορούμε να τα κρίνουμε με τον ίδιο τρόπο....
αυτοί δεν έγιναν "σύστημα" όπως λέει κι ο γιώργος ;
γιατι προσωπικά θα συμφωνήσω μαζί σου ότι κάποιοι δήθεν προοδευτικοί έγιναν εξουσία. και είναι καιρός να απομυθοποιηθούν....το θέμα είναι αν έχεις τα κότσια να το κάνεις και για τους δήθεν πατριώτες.... ίδια διαδικασία είναι.
.....
εκτός βέβαια αν το αποτέλεσμα δεν ορίζεται μόνο με βάση ποίος ήταν αυτός ο ένας που πλούτισε.... αλλά έτσι θα κριθούν όλα τα κινήματα. διάλεξε μόνο ένα συνεπή τρόπο.
@Κωστή Γκορτζή- ευχαριστώ- είμεθα δυο γεροέφηβοι θαρρώ…!:-)
@Ανώνυμε από Λεμεσό-ΜονάχουςΧ2
Δεν είπα ότι οι μολότοφ θα αλλάξουν τον κόσμο. Είπα τι θα έκανα αν ήμουν 18…Είμαι όμως 52. Αλλά όταν είσαι 18 βλέπεις τον κόσμο με τα μάτια των 18…και δεν ακούς κανένα –και καλά κάνεις κιόλας. Και μη μου πείτε τίποτα, η κόρη μου 19 είναι.
Δεν της λέω «βούτα παιδί μου δυο μολότοφ και πέτα τες». Δεν της λέω τίποτα. Συζητάω μαζί της ισότιμα όπως έκανα από την ώρα που γεννήθηκε. Το τι θα κάνει; Δικός της λογαριασμός.
@ Δοκησίσοφη…τι δουλειά έχει το σχέδιο Ανάν;;;;
@Γρηγόρη και Γιουσουρούμ, συμφωνούμε –ευχαριστώ για τις παρεμβάσεις-εξαίρετα ιστολόγια έχετε και οι δύο!
@Στέλιο, ευχαριστώ για τα άρθρα, περιμένω όμως τις δικές σου σκέψεις !!!
@Νίκο μου, το σεντονάκι πιο πάνω, κυρίως σε σένα πάει ;-)
Ακριβώς. Άτομα που ισχυρίζονται ότι πρεσβεύουν τέτοιες ιδέες, να δείχνουν μια αντικαθεστωτική και αναρχική συνέπεια και να μην υποκύπτουν σε σχέδια δυνατών. Ούτε και να ψηφίζουν, ούτε λογαριασμούς σε τράπεζες, ούτε μικροασιτκές μικροπρέπειες, ούτε υποταγές.Ακριβώς. Δεν κολλά.
Για την κατάληξη της άνοιξης της Πράγας δε σε βλέπω να αναφέρεσαι...
Ναι, Γιώργο μου, 'γεροέφηβοι'. Αρνούμαι ακόμα να υποταχθώ στο 'σύστημα' (έτσι έκανα και 'ένστολος' όσο περίεργο κι αν ακούγεται... Όχι χωρίς 'συνέπειες' αλλά, τουλάχιστον το ευχαριστήθηκα!)
@ Δοκησίσοφη…η φράση μου στο άρθρο, είναι νόμιζα πεντακάθαρη. Την επαναλαμβάνω : «Στην Ανατολική Ευρώπη, ταυτόχρονα, φοιτητές και διανοούμενοι εξεγείρονται κατά των λογοκριτικών μηχανισμών στην Γιουγκοσλαβία και την Πολωνία, ενώ ο κόσμος παρακολουθεί με συγκίνηση και αγωνία την Άνοιξη της Πράγας. Ακολουθεί η οργή για την βίαιη καταστολή με την είσοδο των Σοβιετικών τανκς.».
Τι ακριβώς μου λες;
Τον τακτικό μας συνομιλητή σχολιαστή που υπογράφει ως Μιχάλης, τον γνωρίζετε. Ειδικά από τις…κλασικές κόντρες του με τον φίλτατο Νίκο.
Ο Μιχάλης, δεν είναι άλλος από τον Μιχάλη Μιχαήλ. Δημοσιογράφος και πολιτικός σχολιαστής στον Άστρα, παθιασμένος με την Ιστορία (και πολύ καλός ερευνητής της) λάτρης της Κλασικής Ελλάδας (από τα ιδρυτικά μέλη του Ομίλου Φίλων Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού «Έλευσις») και συγγραφέας.
Και γιατί να το…κρύψωμεν άλλωστε, αγαπημένος φίλος, διαμάντι χαρακτήρας σπάνιας κοπής.
Επιτέλους, ξεκίνησε το δικό του Ιστολόγιο.
Τα συστατικά του, είναι ήδη γνωστά: Ήθος, νηφαλιότητα, διαλεκτική αντίληψη και εξαιρετική γνώση της Κυπριακής Ιστορίας (τουλάχιστον).
Οι παρεμβάσεις του, τόσο από το ραδιόφωνο του Άστρα όσο και σε ποικίλα Ιστολόγια, οι απτές αποδείξεις για τα όσα προανέφερα.
Το πολύ πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο του (Ο Μαρξ και η Αρχαία Ελλάδα) μια ακόμα απόδειξη της ευρύτητας που τον χαρακτηρίζει.
Μιχάλη Μιχαήλ, καλωσόρισες στην Κυπριακή «μπλογκοσφαιρα» ως μπλόγκερ πλέον, είμαι βέβαιος πως η κατάθεσή σου, ειδικά στην παρούσα συγκυρία του Κυπριακού (και όχι μόνο) θα είναι εξαιρετικά σημαντική.
Θα βρούμε τον Μιχάλη στο μπλογκ «Παντός Καιρού» στη διεύθυνση http://www.mihalismihail.blogspot.com/
Γιώργο καλημέρα
Όπως έγραψα και στο δικό μου (πλέον)μπλογκ:
"Φίλε Γιώργο σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Αν και νομίζω ότι όλα αυτά που μου... "προσάπτεις" με κάνουν να αισθάνομαι λίγο περίεργα."
Αν και θα πρέπει να πω ότι χωρίς εσένα και την επιμονή σου, δεν θα γινόταν πραγματικότητα ο δικός μου χώρος.
Να είσαι καλά και σε ευχαριστώ που με ΤΙΜΑΣ με τη φιλία σου...
λίγες σκέψεις ατάκτως ερριμένες για τον μάη της καρδίας μας
ένα κίνημα που άφησε όχι μόνο συνθήματα ποτισμένα με την φαντασία, την ορμή και την αδάμαστη φλόγα των νέων, μα μια γερή φιλοσοφική παρακαταθήκη γι αυτό που ονομάζουμε εναλλακτική αντίληψη των κοινωνικών δομών.
κυρίως δε βοήθησε να εκφραστεί η ελευθεριότητα των ουσιαστικών πτυχών της ανθρώπινης υπάρξης ...Σαρτρ, επί παραδείγματι
μια ελευθερίοτητα, που όμως έδειξε ότι έχει συγκεκριμένα όρια, κατά τη ν γνώμη μου, όταν παραμένει τέτοια, και δεν έχει στοχευμένο και συγκεκριμένο πρόγραμμα εξουσίας
βέβαια αυτό ακριβώς ήταν ο μάης, μια αυθόρμητη και πηγαία έκρηξη αγάνακτησης όχι των κατεξοχήν απόκληρων, μα μιας νέας τάξης, ένος νέου προσδιοριζόμενου επαναστατικού υποκειμένου
πως μπορείς να κρίνεις λοιπόν με τα επιχειρήματα της ορθόδοξης κομμουνιστικής αριστεράς την άνοιξη των κινήματων; μα πως μπορεί κανείς να μην τονίσει τις αδυναμίες που στέρησαν, ίσως, μια πραγματικά γενικευμένη έφοδο στον ουρανό
εν κατακλείδι αναρωτιέμαι εαν ο μάης μας υπέδειξε τα λάθη, μας άνοιξε νέους ορίζοντες και άλλες προοπτικές ή έδωσε άθελα του μια βίαιη γροφία στην άνθηση της αισθαντικής αμφισημίας της νεοτερικότητας, που προσπαθεί να θάψει εκείνες τις αιτίες που άναβουν χρόνια τώρα τις φωτιές
"Δεν είναι μόνο ένα ζευγάρι μολότωφ. Είναι και να έχεις τη διάκριση σε ποιους να το ρίξεις. Να διακρίνεις τους ελεύθερους από τους υποταγμένους".
Τί ακριβώς δεν κατάλαβες?
@ Δοκησίσοφη! Φιλτάτη...μου έγραψες νωριτερα: Για την κατάληξη της άνοιξης της Πράγας δε σε βλέπω να αναφέρεσαι...
Και σου είπα απλά, πως αναφέρθηκα ξεκάθαρα στο ζήτημα της Πράγας.
Αναφορικά με την ανάγκη διάκρισης των ελεύθερων και των υποταγμένων, ασφαλώς και συμφωνώ. Αυτονόητο δεν είναι;
@Στέλιο, εύστοχο το σχόλιο σου. Ετσι και αλλιώς η προσφυγή σε ονομαστικά παραδείγματα πρωταγωνιστών σε ένα Ά ή Β κίνημα που αργότερα "εκφυλίστηκαν" κραυγαλέα (παράδειγμα Ντανιέλ Κον Μπεντίτ) δεν προσφέρουν τίποτα το ιδιαίτερο στην ιστορική μας κρίση. Δεν μιλάμε για πρόσωπα αλλά ιστορικές φάσεις. Παράλληλα θα μπορούσε κάλλιστα να αντιπροτείνει κάποιος, δεκάδες "επώνυμους" πρωταγωνιστές των Κινημάτων του 60 που στη συνέχεια μπήκαν στις Οικολογικές Πρωτοπορίες σε σχετικά ανύποπτους ακόμα καιρούς.
Α! και να σημειώσω και κάτι άλλο σημαντικό νομίζω, αν θέλετε πείτε το σημαδιακό ή συμπτωματικό...
Το 1968 ήταν, προς το τέλος της χρονιας, που η Επιστημονική Κοινότητα υιοθέτησε για πρώτη φορά έναν άγνωστο μέχρι τότε Επιστημονικό όρο, μια λέξη όλη κι όλη που 40 χρόνια αργότερα έμελλε να μπει στα χείλη όλων των ανθρώπων λόγω ανάγκης: "Ερημοποίηση".
Γιατί, το 1968 μετά την τότε πρωτοεμφανιζόμενη ξηρασία στην υποσαχαάρια ζώνη είδαν οι επιστήμονες τα αποτελέσματα της επί μακρόν επίμονης αποψίλωσης αρχέγονων δασών προκειμένου να δημιουργηθούν βοσκοτόπια. Το 68, ήταν η χρονιά που χτύπησε το πρώτο καμπανάκι της Παγκόσμιας Υπερθέρμανσης.
Και οι "γόνοι" των Κινημάτων του 60, έμελλε να παίξουν αποφασιστικό ρόλο στην τοποθέτηση του ζητήματος ως Κορυφαίου.
@marizetaa...λες: εν κατακλείδι αναρωτιέμαι εαν ο μάης μας υπέδειξε τα λάθη, μας άνοιξε νέους ορίζοντες και άλλες προοπτικές ή έδωσε άθελα του μια βίαιη γροφία στην άνθηση της αισθαντικής αμφισημίας της νεοτερικότητας, που προσπαθεί να θάψει εκείνες τις αιτίες που άναβουν χρόνια τώρα τις φωτιές
Δεν ξέρω γιατί πρέπει ντε και καλά να επιλέξω μια από τις παραμέτρους που προτείνεις. Έχω την εντύπωση πως είναι σε απόλυτη δυναμική ισχύ όλες... Και επιμένω! Ο "Μάης" δεν είναι ξεκάρφωτος. Ήταν το προϊόν μιας μακράς και διεθνούς διεργασίας η οποία άφησε πολλά, πάρα πολλά "δώρα συνέχειας" τα οποία κάπως προσπάθησα να σκιαγραφήσω στο σχόλιο μου λίγο πιο πάνω.
αγαπητέ Πίττα,
σε καμία περίπτωση η ανάγνωση των ατάκτων σκέψεων και ερωτήσεων, δεν ήθελα να ακουστούν σαν επιτακτική ανάγκη επιλογής ανάμεσα σε ψεύτικα το δίχως άλλο διλλήματα. τα απεχθάνομαι χρόνια τώρα, άλλωστε.
με έχει απασχολήσει ιδιαίτερα όμως η χρησιμοποίση της εξεγερσιακής αυτής εποχής, από πλείστες ομάδες φιλοσοφικής σκέψης, που ουδεμία σχέση έχουν με το συνολικό κομμουνιστικο-αντικαπιταλιστικό κίνημα...
φυσικά και άφησε δώρα συνέχειας, και συμφωνώ με τα πλείστα των λεγομένών σου, μα δεν μπορώ να μην θέσω ως προβληματισμό και μόνο ως τέτοιον, την κατάληξη του μάη και τα διδάγματα που ίσως θα έπρεπε να πάρουμε από την ουσιαστική ήττα του στα τέλη του 70.
ο μάης προέβαλε ή μάλλον έβγαλε στο προσκήνιο μιαν άλλη μορφή πάλης, πέρα από τον καθιερώμενο και ορθόδοξο μαρξισμό, που ο κόσμος της δουλείας την είχε και την έχει ανάγκη.
η άνοιξη της καρδίας μας, όπως λέει ο σύντροφος Σάββας Μιχαήλ, άνθισε την νέα σοδειά μαχών και ανατροπών.
ταυτόχρονα όμως κατέδειξε και τα σύνορα ενός κινήματος, χωρίς πρόταγμα και στρατηγική νίκης και εξουσίας.
δυο δυναμικές που εαν θες, συγκρούονται μέχρι και σήμερα.
ο προβληματισμός της προηγούμενης κατακλείδας έχει να κάνει με ακριβώς αυτή την σύγκρουση, που έμελε κατά την γνώμη μου, να ανοίξει τον δρόμο για την αισθαντική ταφόπλακα του επαναστατικού μαρξισμού. δίχως όμως να είναι αυτός μήτε ο στόχος, μα ούτε και η θέληση ακόμα και των πιο ρεφορμιστικών ρευμάτων της άνοιξης του 68
Δεν πιστεύω στην Επανάσταση φίλη Μαρζέτα. Στην αγγλική γλώσσα η επανάσταση λέγεται Revolution και η Εξέλιξη (λέξη που προτιμώ πια) Evolution. Στην πραγματικότητα η «πτώση» του R από το Revolution νομίζω πως…συνιστά μια «επαναστατική ανάγνωση της πραγματικότητας» αλλά και του συντακτικού των δυνατοτήτων μιας κοινωνίας.
Το πρόβλημα με τις επαναστάσεις –και φοβάμαι πως αποδείχθηκε αυτό περίτρανα, είναι πως καταλήγουν σε μία υστερική πρακτική αυτοσυντήρησης που τις καθιστά αυτόχρημα αναχρονιστικές. Και όχι μόνο αναχρονιστικές αλλά συχνά και εγκληματικές. Ας αναλογιστεί κανείς (με ειλικρίνεια) την συμπεριφορά των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης έναντι της όποιας μη επίσημης γραμμής ή ακόμα πιο βαθειά, το αδιανόητο λουτρό αίματος που βαφτίστηκε «πολιτιστική επανάσταση» στην Κίνα του Μάο. Ένας εφιάλτης που ακόμα δεν έχει μελετηθεί επαρκώς από την αριστερά.
Προσοχή! Με αυτά που λέω δεν πετάω στον κάλαθο ούτε την Αριστερά ούτε τα όσα δημιούργησε σε πολλές της εκφράσεις. Θεωρώ πολύτιμο, ανεκτίμητο δώρο στην σκέψη και την πρακτική το Μαρξιστικό Στοχαστικό και Αναλυτικό Οικοδόμημα και όταν κάνω κριτική σε αυτή την πλευρά , την κάνω ως Αριστερά σκεπτόμενος άνθρωπος, αλλά ως Αριστερός που πάσχει να προσαρμόσει τις ιδέες του σε μία εποχή κατά την οποία η Βιομηχανική Επανάσταση και η ματιά της τείνουν να είναι (ευτυχώς) αρχαία ιστορία.
Για να μη γράψω άλλο «σεντόνι» τελειώνω λέγοντας πως οι Εξεγέρσεις επειδή δεν έχουν δυνατότητα (και σημειολογικά αν το δει κανείς) να γίνουν «καθεστώς» όταν συμβαίνουν και μάλιστα όπως συνέβησαν στη δεκαετία του 60 με αποκορύφωμα το 68, σπρώχνουν τον κόσμο μπροστά, υποχρεώνουν δηλαδή το σύστημα να αυτοβελτιωθεί, να υπακούσει στα κελεύσματα μιας νέας εποχής, προκειμένου να μην καταρρεύσει.
Νομίζω πως έτσι, με αυτές τις κυκλωτικές δυναμικές, εξελίσσεται ο κόσμος.
Νίκος
αγαπητέ φίλε και συνομιλητή Γιώργο, όταν άνοιξες το (επετειακό) θέμα για τα 40 χρόνια από τον δύσκολο και "εξεγερσιακό" (είδατε πως την παλεύω την "προοδευτική" ορολογία, κάνοντας διαδικτυακή παρέα μας εσάς, κάτι μαθαίνω) Μάη του '68, δεν περίμενα ότι θα φιλοξενούσες τόσο ενδιαφέρουσες αναλύσεις και οπτικές, έστω και αν οι περισσότερες έχουν συγκεκριμένη αφετηρία.
Σίγουρα, ο "εκφυλισμός" ατόμων όπως ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, που ενσωματώθηκαν στο τρισκατάρατο (αστικό) "σύστημα", που κι εγώ ως δεξιός, απεχθάνομαι εξίσου με κάποιους από εσάς, δεν συνιστά "αποτέλεσμα". Εδώ συμφωνώ. Όμως, αναδεικνύει μια εσωτερική παθογένεια.
Ο Κον Μπεντίτ δεν ήταν ο μόνος όμως. Πλείστοι εξ όσων στήριξαν στις μεγάλες πρωτεύουσες της Ευρώπης την εξέγερση μεγάλης μερίδας των Γάλλων φοιτητών, αντικατέστησαν τον ριζοσπαστισμό τους με τον εξτρεμισμό. Έχασαν τον έλεγχο και διολίσθησαν στην τρομοκρατία, προσφέροντας πολύ κακή υπηρεσία στις κοινωνίες τους. Σας ανέφερα προηγουμένως τις "παρέες" του Κον Μπεντίτ και τα αποτελέσματα
κάποιων "επιλογών".
Θα συμφωνήσω με την πρόσφατη τοποθέτηση του Νικολά Σαρκοζί για το θέμα: «Ο Μάης του '68 μάς ώθησε στον ηθικό και πνευματικό ρελατιβισμό. Οι κληρονόμοι του Μάη του '68 επέβαλαν την ιδέα πως όλα τα πράγματα έχουν την ίδια αξία, πως δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο κακό και στο καλό, ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα, ανάμεσα στο όμορφο και στο άσχημο... Προσπάθησαν να μας πείσουν πως ο μαθητής βρίσκεται στην ίδια μοίρα με τον καθηγητή, πως δεν πρέπει να βαθμολογείται ώστε να μην προκαλούνται τραύματα στους κακούς μαθητές, πως δεν χρειαζόμαστε αξιολογήσεις. Επιθυμούσαν να πιστέψουμε πως το θύμα μετράει λιγότερο από τον εγκληματία».
Και παραθέτω και την "άλλη" πλευρά, της σοσιαλιστικής εφημερίδας "Λιμπερασιόν", όπου ο Λοράν Ζοφρέν γράφει, με διάθεση αυτοκριτικής:
«Ο Μάης του '68 στο ξεκίνημά του υπήρξε πηγή πολλών υπερβολών και αρκετών γελοιοτήτων, απλοϊκών ουτοπιών ή κενού περιεχομένου επαναστατικών στρατηγικών της δεκαετίας του '70, που οδήγησαν κάποιες ελάχιστες μειονότητες ακόμη και στην τρομοκρατία. Αλλά αυτή η χαρούμενη εξέγερση πέτυχε τον πρώτο της στόχο: την απελευθέρωση του ατόμου από τα βαρίδια της παράδοσης. Θα μπορούσαμε να πούμε πως ο Μάης του '68 απέτυχε στον άλλον στόχο του, αυτόν που είχε θέσει για μια πιο δίκαιη κοινωνία. Αλήθεια είναι. Ο Μάης του '68 ήθελε ελευθερία και ισότητα. Κατάφερε τον πρώτο αλλά όχι και τον δεύτερο στόχο".
ΥΓ Εύχομαι εκ βάθους καρδίας στον εκλεκτό συνάδελφο Μιχάλη, έναν σύγχρονο μελετητή του Ελληνισμού, κάθε επιτυχία στη νέα διαδικτυακή του προσπάθεια. Ομολογώ ότι έχω απολαύσει τις συζητήσεις μου μαζί του, όπως και με όλους σας. Να είσαι πάντα καλά Μιχάλη, καθώς με τον τρόπο σου συμβάλλεις στη γενικότερη προσπάθεια για ένα πιο ανθρώπινο κόσμο.
Νίκο, μήπως είσαι ο γνωστός φασίστας Παναγιώτης Δούμας ή απλά αντιγράφεις κομμάτια που τα κείμενα του δίχως να αναφέρεις την πηγή σου;
http://www.doumas.gr/about/biografiko-panagioti-doyma
Το σωστό link:
http://www.doumas.gr/article/psomi-paideia-paiderasteia
@ Νίκο! Φίλτατε Νίκο!
Χαίρομαι ιδιαίτερα που βρίσκεις τις αναλύσεις και τις οπτικές «τόσο ενδιαφέρουσες».
Ασφαλώς και έχουν συγκεκριμένη αφετηρία, όλοι μας θαρρώ ή έστω οι περισσότεροι από όσους μετέχουν στις συζητήσεις μας έχουν κάποια συγκεκριμένη αφετηρία, αν θέλεις μια Ιδεολογική καταγωγή, αλλιώς θα ήμασταν απλώς ασπόνδυλοι φωνακλάδες, ότι πιο αντιπαθητικό δηλαδή και τόσο συνηθισμένο δυστυχώς.
Επίσης θα πω για πολλοστή φορά, πως ο Διάλογος μεταξύ ανθρώπων με διαφορετικό εφαλτήριο είναι διττά πολύτιμος, αφ ενός διδάσκει τον «κόσμο» του Άλλου και αφ ετέρου ακονίζει το επιχειρηματολογικό οπλοστάσιο ενός εκάστου αν οι συζητητές έχουν απαιτήσεις.
Σχετικά με τις ορολογίες «προοδευτικές» ή μη ευτυχώς διαθέτουμε μια γλώσσα εξαιρετικά πλούσια και η χρήση των Λέξεων, ανάλογα με το ιδεολογικών υπόβαθρο του κάθε χρήστη έχει τεράστιο ενδιαφέρον τόσο σημειωτικό όσο και αναγωγικό στο εννοιολογικό «παίγνιο».
Δεν συμφωνείς;
Θα πάω ένα βήμα πιο πέρα τώρα.
Και θα πω ότι το Αστικό Σύστημα δεν είναι τρισκατάρατο, αλλά, το Μοναδικό μέχρις στιγμής που έχει αποδείξει πως μπορεί να λειτουργεί Εξελικτικά ( μια άλλη λέξη για το Προοδευτικά) όταν όμως πραγματικά λειτουργεί ως τέτοιο, δηλαδή σε μία Κοινωνία δομημένη με αυστηρή και διακριτή Ταξική Διαστρωμάτωση που κατά συνέπεια παράγει και Σαφή Ταξική Συνείδηση σε όλες τις επιμέρους Τάξεις.
Και τέτοια Κοινωνία ΔΕΝ είναι η Ελληνική η οποία ΔΕΝ γνώρισε Παραδοσιακή Αστική Τάξη και δεν αναπτύχθηκε μέσα από την εξέλιξη, την παιδεία αλλά και τις αντιθέσεις που παράγει η καθαρόαιμη Αστική Κουλτούρα η οποία για όποιον γνωρίζει κάποια βασικά, δεν είναι συνδεδεμένη απαραίτητα με την τεράστια οικονομική επιφάνεια.
Και για μένα, εδώ βρίσκεται ίσως και το κέντρο της Ελληνικής Παθογένειας.
Ο Κον Μπεντίτ, και κάποιοι άλλοι ενσωματώθηκαν, ναι, στη διαχείριση της εξουσίας, μιας εξουσίας όμως που πλέον είχε μεταλλάξει νοοτροπίες.
Όπως λες, κάποιοι άλλοι, διολίσθησαν στην ένοπλη «επαναστατική» βία.
Η οποία όχι απλώς είναι ανεδαφική, αλλά οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια –όσους μετέχουν σε αυτή- σε μία ψυχιατρικού επιπέδου παραμορφωτική αντίληψη επί της Πραγματικότητας.
Θα συμφωνήσω με τις ερμηνείες του Νικολά Σαρκοζί, αλλά μόνο εν μέρει.
Ναι, τα κινήματα του 60 (και όχι αποκλειστικά ο Μάης) ώθησαν τα πράγματα προς έναν ρελατιβισμό και μάλιστα όχι μόνο πνευματικό αλλά ματεριαλιστικό θα υπερθεματίσω.
Μόνο που αυτό-προσθέτω- έγινε σε ένα επίπεδο συνθημάτων και διακηρύξεων και όχι αποτελεσμάτων.
Με τη λογική που λέει «ζητάω 100 για να πετύχω τα 50».
Ασφαλώς και ο μαθητής δεν εξισώθηκε με τον Καθηγητή.
Ωστόσο, η Σχέση Καθηγητή Μαθητή άλλαξε ριζικά και βελτιώθηκε σημαντικά με σημαντικά κέρδη τόσο για τον Μαθητή όσο και για τον Καθηγητή και, κυρίως για το ευρύτερο Σύστημα στα Πανεπιστήμια.
Μιλάμε για την Ευρώπη, ας μην το λησμονούμε αυτό, δεν αναφέρομαι στην Ελλάδα που τότε ζούσε άλλη φάση με άλλες δυσκολίες, με την δικτατορία των συνταγματαρχών.
Τέλος, νιώθω υποχρεωμένος, να επαναλάβω, πως ναι μεν υπάρχουν οι διάφοροι Κον Μπεντιτ οι όσοι διολίσθησαν στον αυτισμό του ένοπλου αγώνα, αλλά υπάρχουν πολλοί άλλοι αλλά και ο συνολικός αντίλαλος της δεκαετίας του 60 που οδήγησαν στα συγκροτημένα Οικολογικά κινήματα, σε Οργανώσεις όπως η Green Peace η WWF , ΜΚΟ όπως Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα κ.α. Και κυρίως άλλαξε η νοοτροπία σε πολλά, πάρα πολλά ζητήματα.
Και θα ξαναπώ (μονότονος είμαι) την άλλη πλευρά όλων αυτών των εξεγερσιακών τάσεων την πλευρά δηλαδή που έθιξα σε άλλο σχόλιο μου πιο πάνω, αυτή του Πολιτισμού και την οποία φίλε Νίκο προσπέρασες τελείως.
Όχι impius. O Νίκος είναι ο Δημήτρης Κουφοντίνας undercover.
Αλλά πριν του την «πέσεις» θα όφειλες να διαπιστώσεις πως είναι απολύτως ευπρόσδεκτος εδώ οπότε να μην εκφράζεσαι με χονδράδες (…) όπως θα έλεγε ο Δούμας!
Ο Μιχάλης, έκανε την πρώτη του θεματική ανάρτηση με ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα για τη σχέση Ιατρικής και Θρησκείας. Σπεύσατε στα εγκαίνια του διαλόγου! http://mihalismihail.blogspot.com/
Επέρασε τζιαι τούτο που τον νου μου να σου πω την αλήθκεια αλλά ήταν η τρίτη πιθανότητα που εσκέφτηκα. Η δεύτερη στην σειρά ήταν να εν η μητέρα Τερέζα με ζαρτιέρες.
Εν εκφράστηκα με χονδράδες (αν εξαιρέσουμε την προηγούμενη παράγραφο) ούτε ασχολήθηκα με το αν είναι ευπρόσδεκτος ή όχι στο μπλογκ σου ο Νίκος (κάτι που δεν με ενδιαφέρει τζιαι εν καθαρά δική σου υπόθεση).
Το μόνο που διερωτήθηκα είναι αν έπραξε ή όχι λογοκλοπή κάτι που υποθέτω σαν δημοσιογράφοι που είσαστε ενδιαφέρει σας ιδιαίτερα (ή τουλάχιστο θα έπρεπε).
the end
Αγαπητέ Πίττα,
δεν νομίζω πως θα ήθελες μια κουβέντα για την επανάσταση είτε για την ανάσταση των απόκληρων της γης ετούτης.
δεν θα διαφωνήσω βέβαια στην κριτική είτε περι σταλινισμού είτε μαισμού. την πλήρωσα άλλωστε την δική μου κριτική, και σε τρυφερή ηλικία. μα ο Μάης δεν είχε σαν σύμβολα του τις φιγούρες του Λένιν, του Τσε, του Χο Τσι Μινχ και της Ρόζας;
τα εκατομμύρια των εργατών δεν φώναζαν για μια άλλη κοινωνία, για έναν άλλον κόσμο;
θα ήταν χρήσιμο ίσως να θυμηθούμε ετερόκλητα συνθήματα της άνοιξης αυτής, συνθήματα μεταξύ επαναστατισμού και σκληρού οπορτουνισμού, λεκτικά συμπλέγματα που άφησαν την ιστορία, που μέχρι και σήμερα κανείς -ευτυχώς- δεν έχει οικιοποιηθεί
επείδη θα ξεφύγω από το θέμα, όμως και θα ήταν πέρα από αδόκιμο και άδικο προς τους λοιπούς συνδιαλεγόμενους.
θα αφήσω τις απορείες μου ως έχουν -σχεδόν- θα προσθέσω άλλη μια, που δημιουργήθηκε μέσα από τα δικά σου λεγόμενα
κάνει αληθινά κύκλους η ιστορία; και πόσο αυτοβελτιώθηκε ένα σύστημα, που στην Τσεχία κατέρρευεσε λίγα χρόνια μετά, στην γαλλία απογοήτευσε όλα τα τέκνα τους μάη στα τέλη του 70 και στην Γερμανία ψυχορραγεί στην ανεργία που ανεβαίνει οσαν πυρετός κοκκίτη;
ευχαριστώ
ΥΓ. πόσο άδικο αλήθεια είναι να κρίνουμε μια εξέγερση στην μισή ευρώπη, από 10 λαμπερές προσωπικότητες που ξεφύτρωσαν από τις φωτίες των δρόμων και σαν άλλοι Φαρισαίοι θέλησαν να κάνουν την φωτία σελίνια;
και πόσο αδικούμε αλήθεια τα πλήθη εκείνα των εργατών και των φοιτητών, που μέχρι και σήμερα τριγυρνάν ψάχνωντας το αδύνατο στα καφέ του καρτίε λατεν και στις λεωφόρους του Βερολίνου, ακόμα και εαν οι ματαιώσεις της ηλικίας τους έδωσαν με βαλίτσα στο χέρι, όνειρα κ ελπίδες.
Νίκος
Εδώ συζητούμε, δεν δημοσιογραφούμε. Κανείς δεν διεκδικεί δάφνες για τίποτα, συμμετέχουμε όλοι σε μια συζήτηση σεβόμενοι τους συνομιλητές μας και αντλώντας στοιχεία από κάθε διαθέσιμη πηγή.
Κανείς δεν προσπαθεί να "κερδίσει" κάτι συμμετέχοντας εδώ, δεδομένου ότι, με την εξαίρεση του διαχειριστή, είμαστε όλοι ανώνυμοι. Το μόνο που κερδίζουμε, είναι η χαρά της ανθρώπινης επικοινωνίας και της ανταλλαγής απόψεων. Απλά, μοιραζόμαστε τις αγωνίες μας για το αύριο και προβληματιζόμαστε.
ΥΓ Ευχαριστώ Γιώργο, είναι όντως πληκτικό να εξηγεί κάποιος τα αυτονόητα.
ευχαριστώ τζιαι εγώ για την απάντηση, τωρά που μου εξηγήσατε τζιαι εμένα τα αυτονόητα, δηλαδή ότι η λογοκλοπή σταματά προσωρινά να εν λογοκλοπή σε προσωπικές συζητήσεις, θα το κάμνω τζιαι εγώ άφοβα τωρά τζιαι να πάει.
Για να ξεκαθαρίσω την πάγια θέση μου, η λογοκλοπή είναι πάντα λογοκλοπή και εξ ίσου απαράδεκτη σε όποιο πλαίσιο και αν συμβαίνει.
Η διαφορά είναι πως εγώ δεν είδα κάποια λογοκλοπή.
Ο συνομιλητής Νίκος, αναφέρει γεγονότα συγκεκριμένα που μπορούν να υπάρχουν σε εκατοντάδες πηγές στο διαδίκτυο και με βάση τα γεγονότα αυτά διατυπώνει καθαρά προσωπικές σκέψεις.
Να λήξει εδώ παρακαλώ αυτός ο άσχετος με το θέμα «διάλογος».
καταρχή να πω, ότι δεν έχω μελετήσει το μαη του 68. μια αρχική σκέψη και ας δούμε πόσο θα αντέξει στο διάλογο.
ξεκινάω από το σημερινό άρθρο του φούσκα στο πολιτή. Η πλειονότητα λέει, αυτών που συμμετείχαν έρχονταν από τα μεσαία και ευπορα κοινωνικά στρώματα.
ακόμα πιο τρελό είναι ότι ο μάης έγινε σε μια εποχή που ο καπιταλισμός ήταν στα φόρτε του, με ταχεία ανάπτυξη , χαμηλό πληθωρισμό, και (συγκριτικά πάντα) ψηλούς μισθούς.
με οικονομίστικες / υλιστικές αναλύσεις θα ναι δύσκολο να απαντήσουμε στο ερώτημα:
γιατί βγήκαν όλοι αυτοί οι μαλάκες στο δρόμο ;
και στο κάτω κάτω, τι ήθελαν να πετύχουν ;
τουλάχιστο αυτό μας εξηγά γιατί ο μάης αυτός δεν έφερε καμια σοβαρή αλλαγή στις πολιτικές και οικονομικές δομές της κοινωνίας.
ίσως τελικά να υπάρχουν διάφορα είδη επαναστάσεων (εξέγερσεων διαδηλώσεων όπως θέλετε πέστε το) .
άλλο η επανάσταση των εξαθλιωμένων (τόσο σε στόχους, σε ένταση και σε αποτελέσματα), και άλλο αυτή που σκοπό έχει να προκαλέσει τα συντηρητικά ήθη της εποχής της. και αυτή αναγκαστικά θα έρθει από τους πάνω. θα προκαλέσει τα ήθη αλλά όχι το συστημα στην ολότητα του.
ίσως τελικά αυτός να είναι ο μάης του 68.... προοδευτικός αλλά όχι αριστερός....
η εξέγερση των φοιτητών πριν 40 χρόνια έγραψε ένα βαρυσήμαντο ιστορικό κεφάλαιο. όσο κι αν κάποιοι δεν τίμησαν τα ιδανικά αυτών των παιδιών γιατί πορεύτηκαν ανάρμοστα στη μετέπειτα ζωή τους-κάτι ανάλογο συνέβηκε και με τη γενιά του πολυτεχνείου (βλέπε Δαμανάκη και άλλους...)
εκεί που θέλω πραγματικά να εστιάσω όμως είναι η χρήση βίας μέσα στα πλαίσια μιας κοινωνικής κυρίως επανάστασης. αυτός ο αέναος αγώνας για έναν πιο ανθρώπινο κόσμο μπορεί να γίνει και αναίμακτα αν καταφέρει να περάσει στη συνείδηση της μεσαίας κυρίως τάξης τις αξίες μιας εναλλακτικής συμπεριφοράς σε όλα τα επίπεδα.
για να συντομεύω...πιστεύω ότι αν μερικοί στη Γαλλία π.χ. αντί να προκαλούν εκρήξεις στα παραρτήματα των μακντόναλντς απλά έπαυαν να είναι πελάτες τους θα είχαν μεγαλύτερη επιτυχία στον αγώνα εναντίον της εξάπλωσης μιας ΄κακής διατροφικής συνήθειας΄...
με ΕΞΥΠΝΑ και ΕΙΡΗΝΙΚΑ μέσα δίνονται οι λύσεις στα υπαρκτά κοινωνικά προβλήματα. σκοπός δεν είναι η εκτόνωση της εκάστοτε νεολαίας. σκοπός είναι η επίτευξη των στόχων και των στοιχημάτων της κάθε γενιάς με όσο το δυνατόν λιγότερα θύματα και θυσίες της υφιστάμενης πολιτιστικής κληρονομιάς η οποία ποτέ δεν πρέπει ν΄αγνοείται. εκτός αν υποστηρίζουμε την πλήρη ανατροπή των πάντων...αυτό θα σήμαινε έλλειψη σεβασμού απέναντι στα ιστορικά επιτεύγματα χιλιάδων γενεών που έζησαν και παρήγαγαν έργο πριν από μας...
(παρενθεσιακά και μένα με γοητεύει η αφελής υπεροψία των νέων που αμφισβητεί τα πάντα, αλλά για να διαμορφώσουν άποψη θα έπρεπε τουλάχιστον να ενημερωθούν-δηλαδή να μην είναι τελείως αδαείς ιστορικά)
περισσότερα μία άλλη φορά...
από λεμεσό
Η διαφορά είναι ότι οι καιροί που περνούμε είναι οριακοί.
Οι πάγοι λιώνουν, τα δάση αποψιλώνονται, η πείνα επεκτείνεται,
η τρύπα του όζοντος μεγαλώνει, η ερημοποίηση δεν είναι πλέον θεωρία,
το νερό λιγοστεύει, τα ακραία καιρικά φαινόμενα εντείνονται
και πάει λέγοντας
Μα το χειρότερο απ’ όλα είναι που μάθαμε να ακούμε τα ψέματα σαν αλήθειες
Και που δικαιολογούμε τα αδικαιολόγητα με νοθευμένη κρίση
Μολότοφ λοιπόν πρώτα απ’ όλα στα μυαλά μας για να φωτίσει
να ξεχωρίσουμε το αυθεντικό απ το κίβδηλο
Να αναρωτηθούμε
Γιατί είναι ηθικά ανεκτό και καθ’ όλα λογικό
να τσακώνονται για το ποιος θα πάρει για εκμετάλλευση εκείνο το
κομμάτι της Αλάσκας με τα πολλά πετρέλαια,
μετά που θα λιώσουν οι πάγοι ( όπως τους γύπες με το ταλαίπωρο μελλοθάνατο ζώο )
Γιατί σώνει και καλά οι βιομηχανίες των όπλων να κρατούν οικονομίες κρατών
Γιατί η συσσώρευση του πλούτου να είναι θεμιτός στόχος
Γιατί για να πετύχει ο πιο πάνω στόχος πρέπει το τίμημα να είναι το αίμα και η εκμετάλλευση των
ανθρώπων και των Λαών
Γιατί να γίνεται ασύδοτα υπερεκμετάλλευση των πόρων, στο όνομα της ανάπτυξης
Γιατί ΄to make money΄ να είναι το παν, το αδιαμφισβήτητο αξίωμα
Γιατί όλα τα πιο πάνω και άλλα παρόμοια να μας φαίνονται απολύτως λογικά
και να τα ανεχόμαστε σφυρίζοντας ( σχεδόν ) αμέριμνα
Την ώρα ακριβώς που θα έπρεπε να πούμε ΄Φτάνει πια΄
( Άσε που εδώ που φτάσαμε αν τολμήσεις να πεις
΄Φτάνει πια΄ θα σε κοιτάξουν περίεργα )
Έχουν λοιπόν χρησιμότητα οι μολότοφ
αλλά πολλές μολότοφ.
Και να αξιοποιηθούν έγκαιρα και σωστά
Είναι μεγάλα τα σκοτάδια
Και ο χρόνος δεν είναι πια μαζί μας.
Η διαφορά του 1968 με το 2008
δεν θα είναι η ίδια του
2008 με το 2048
Και ο ( μήνας ) Μάης του 2048
έτσι που πάμε, δεν θα θυμίζει σε τίποτα τον ( μήνα ) Μάη του 1968
Τα ψέματα τελειώνουν
Να τριγυρνάει η φωνή του Σιδηρόπουλου στη κούτρα μου -"η Φαντασία στην εξουσία" -πριν ακόμη καλά ξυπνήσω, να ακούω το χαρακτηριστικό ήχο της εφημερίδας που κτυπά στο κατώφλι ... και να διαβάζω μετά από λίγο το κομμάτι σου.
Συντονισμός;
Α βρε Αγρινέ...κάποια στιγμή ίσως πρέπει να γράψω ένα κομμάτι και για τον Παύλο ένα υποκειμενικό κομμάτι ας πούμε ημερολογιακό..ήταν από τους πιο ξάστερους ανθρώπους που γνώρισα ποτέ...Απο την άλλη μεριά διστάζω. Το θέλω χρόνια να το γράψω αυτό το κειμένο αλλά αντιπαθώ σφόδρα τα αγιάσματα και τα εικονίσματα. Χα! Και καθώς σου γράφω αυτό το σχόλιο πάνω στο δικό σου, λεω πως δεν θα το γράψω! Να σβήσω και το σχόλιο τώρα; Μπα. Άστο έτσι χάριν του Συντονισμού. Μα ναι, Συντονισμός
;-)
o mahs tou 68 htan ena kinhma to opoio den hr8e oute apo mono tou, oute htan ena mpam kai terma. Ama dei kaneis idiws tous shmerinous aktibistes opws h Naomi Klein (apo tous prwtergates twn gnwstwn koinwnikwn forum), o Zoze Bauvais (o pasignwstos aktibisths agroths apo th Gallia) akoma kai o subcomandante Marcos, galouxh8hkan me ta idanika tou Mah. Krataw idiaitera ton Marcos, mias kai h Latinikh Amerikh zei tous dikous ths Mahdes ka8e 4-5 xronia ( Guatemala kai Nicaragua stis dekaeties tou 70 kai tou 80, Mexico to 1968, h eksegersh twn i8agenwn sthn politeia Chiapas to 1994, h apergia twn daskalwn ths politeias Oaxaca pou ekselixthke se mia megalh pallaikh eksegersh twn lawn ths Oaxaca propersi) to pneuma tou Mah (organwsh apo ta katw, energh symmetoxh tou aplou polith sta topika symboulia) zei. Metalampadeythke omws kai sthn Eyrwph. Apo ta foithtika kai ma8htika kinhmata ths Gallias (1968, 1973,1986,1998, anti cpe), mexri ta antistoixa ths elladas (1972-3, 1978,1991,1998,2006-2007), stis megales apergies twn an8rakoryxwn sthn Agglia tou thw dekaetias tou '80, sta koinwnika forum, sto kinhma kata ths pagkosmiopoihshs stis eksegerseis kata tou Franco sthn Ispania kai tou Salazar sthn Portogallia.
Kai btw, anti8etws me ta osa lene diaforoi astoi gia thn anoiksh ths Pragas, oi foithtes ekei den zhtousan thn epanodo tou kapitalismou. Zhtousan apostalinopoihsh tou politikou systhmatos kai allages pou 8a to ekanan pio leitourgiko, kai 8a epetrepan thn yparksh se kapoiou eidous antipoliteysh (eite ayth htan aristerh antipoliteysh eite htan deksia)
Omws ta kinhmata den prepei na krinontai basei twn hgetikwn proswpikothtwn. Ean ta krinoume etsi, kyndhneyoume na pesoume sthn idia pagida pou exei dhmiourghsei h pio akrea ekfrash ths astikhs takshs, opws ekfrazetai apo ton Sarkozy
poly wraia kai i nea sas photo :-)
Αξιόλογο, επίσης!!
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=790980&-V=columns
Ενδιαφερον και το αρθρο που παραθετει ο Vikar.
Θα σας αποχαιρετησω για 20 μερες περιπου λογω απουσιας μου στο εξωτερικο για καποιο συνεδριο, ευχομαι καλους διαλογους!
Έκαμα την πιο πάνω παραπομπή σε άρθρο του Χ.Χαλίκιόπουλου στον Πολίτη, για να τονίσω ότι οι μέρες που ζούμε είναι γκαστρωμένες.(χρησιμοποιώ την λέξη με επίγνωση ότι μπορεί να δημιουργήσω αντιπάθειες, αλλά η λέξη εγκυμονούν είναι πολύ εξευγενισμένη για να περιγράψει τόσο σκληρές… γέννες).
Ο αίτιος αυτών των γκαστριών είναι το ίδιο το κοινωνικό σύστημα, με τα καλά του και τα κακά του.
Η παγκοσμιοποίηση, η συγκέντρωση(ΚΑΙ δια της μεθόδου της αρπαγής) και συγκεντροποίηση του πλούτου και η δημιουργία νεόπτωχων, οι συνεπαγόμενες μετακινήσεις πληθυσμών (πρώτη φορά σε τόσο μεγάλη ένταση), η αλόγιστη αντί- οικολογική ανάπτυξη είναι τα σπέρματα που γονιμοποιούν τις νέες γέννες.
Από αυτές τις γέννες θα βγουν στην κοινωνία κάθε είδους και συνομοταξίας νεογέννητα.
Εξεγέρσεις αυθόρμητες, εξεγέρσεις χωρίς σαφείς στόχους, κινήματα νέων προσανατολισμών, εθνικοσοσιαλιστικά κινήματα, ρατσιστικά και αντιρατσιστικά κινήματα, νέα οικολογικά κινήματα, αλλά και νέα οικο-παραλογικά κινήματα, επαναστάσεις κλπ. Τέτοιες γέννες θα προκαλέσουν και την εντατικοποίηση του αυταρχισμού και την επαναδραστηριοποίηση με «ανώτερες μορφές δράσης» των κατασταλτικών μηχανισμών.
Ο χαρακτήρας αυτών των κινημάτων, των εξεγέρσεων και των επαναστάσεων θα εξαρτηθεί από τον τρόπο και το βαθμό συνειδητοποίησης των κοινωνικών προβλημάτων, Από τον βαθμό συνειδητοποίησης των νομοτελειών στην ανάπτυξη του κοινωνικού μας συστήματος. Αν στρεβλά κατανοηθεί η ύπαρξη ενός προβλήματος, στρεβλό θα είναι και το κίνημα που θα προκύψει για την επίλυση του. Π.χ. Οι ξένοι παίρνουν τις δουλειές μας – Ξενοφοβία και ρατσισμός κλπ.
Πολλές από αυτές τις γέννες έχουν αρχίσει να πραγματοποιούνται. Το ποιες θα προηγηθούν των άλλων θα έχει τελικά μεγάλη σημασία.
Για αυτό το λόγο είναι όσο ποτέ άλλοτε απαραίτητη η συζήτηση που γίνεται και θα γίνεται όλο και περισσότερο απαραίτητη και εντονότερη η ΔΡΑΣΗ που θα απαιτείται για να κατανοηθούν σωστά η φύση και η γενεσιουργός αιτία των προβλημάτων.
ΚΑΙ εδώ φίλε politi θα παίξει μεγάλο ρόλο να ξέρουν οι 18 χρονοι πού πρέπει να ρίξουν τις μολότωφ τις οποίες το ίδιο το σύστημα τους βάζει στα χέρια τους.
@ζαππα, ωραία και άγια η άνοιξη της Πράγας όπως την παρουσιάζεις. Οι σοβιετικοί όμως, γιατί επενέβησαν? Αυτό θέλω να μας αναλύσεις.
συγγνώμη δε διάβασα όλα τα σχόλια αν και διάβασα πολλά
οι φόρμες στην ιστορία έχουν αμφισβητηθεί εδώ και καιρό...αν και μπορεί συγκεκριμμένα μοντέλα να μας βοηθούν να κατανοήσουμε προεκτάσεις της ιστορίας πιο εξειδικευμένες, σε μια συζήτηση ανοιχτή καλό είναι να βασιστούμε στην κοινή λογική και στα φαινόμενα...
ο Μάης του 68 είναι ένα γεγονός, για μένα, ορόσημο. Σηματοδοτεί την οριστική στροφή του δυτικού τουλάχιστον πολιτισμού προς μια νέα κατεύθυνση.
Όλοι σκεφτόμαστε με τους όρους εκείνης της εποχής...αισθητικά, πολιτικά κτλ. Η αντικουλτούρα, το άδειασμα και η εμπορευματοποίηση των συμβόλων (ο Μάο, ο Λένιν, ο Τσε όλοι πλασάρανε δίπλα στη Μονροε από τον Άντυ Γουόρχολ), ο πειραματισμός, ο πανσεξουαλισμός (το shortbus του 2006 έξοχη παραγωγή είναι ακόμα σε εκείνο το κλίμα)...όλα αυτά καλά κρατούν και γιατί όχι...
οι άλλαγες επέρχονται αργά μέχρι κάποτε κάτι να ξεσπάσει...σας εγγυόμαι ότι ποτέ δε θα μπορέσετε να προβλέψετε όμως τι και πως ...διότι την ιστορία τη γράφουμε κάθε φορά, αναγκαστικά, εγκλωβισμένοι στις δικές μας εμμονές και ανάγκες. Δεν αλλάζουν όμως μόνο οι συνθήκες αλλά και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε αυτές τις συνθήκες.
Αφήστε λοιπόν το Λένιν, χαρείτε το δικό σας μύθο για αυτόν αν θέλετε, τον προοδευτισμό, και τη ταξική ανάλυση κτλ και αρκεστείτε προς το παρόν σε αυτή την υπέροχη φράση από το στόμα ενός αλλόκοτου παρενδυσία, στη θέα μιας ατελειώτης παρτούζας :
it's like the sixties baby, but without hope
giati polly apla, otan ksefeyges apo ton stalinismo, ginosoun aytomata "rebizionisths" h "praktoras twn dytikwn", akoma kai ean hsoun pio aristeros apo ton "pateroulh" (blepe Trotski, Mayakofski, olh h aristerh antipoliteysh kai h syntriptikh pleipshfeia twn mpolseblikwn ths epanastatikhs genias)
"...να φας μεταλλαγμένο τριφύλλι;"
Καλησπέρα Γιώργο & Ελένη, σάς πεθύμησα
@ζαππα,δηλαδή ο κομμουνισμός είναι ανελεύθερος, κατεβάζει τανκς και καταπνίγει επαναστάσεις και καταδιώκει και ποιητές! Και εγώ αυτήν την εντύπωση είχα. :)))))
den einai etsi o kommounismos
etsi einai o stalinismos, o opoios einai ena teleiws allo pragma
Τον Μαγιακόφσκι που έφερες ως παράδειγμα, δεν είναι ο Στάλιν που τον πολεμούσε αλλά ο Λένιν.
Τον Μαγιακόφσκι που έφερες ως παράδειγμα, δεν είναι ο Στάλιν που τον πολεμούσε αλλά ο Λένιν.
Εξαιρετικό παράδειγμα Δοκησίσοφη.…Oλάκερη συζήτηση ξεκινάει από εδώ, που προϋποθέτει όμως, άριστη γνώση της Οκτωβριανής Επανάστασης και ολόκληρου του Ιστορικού της πλαισίου, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά…
Μήπως ούτε κι ο Λενινισμός δεν έχει σχέση με τον κομμουνισμό όπως ούτε κι ο Σταλινισμός
Φωτίστε μας ώ τηλαυγείς (ερυθροί) αστέρες με τα φώτα σας!
Δημοσίευση σχολίου