Στη ντόπα ντόπα σ’ είχα…και μας δουλεύαμε…

Ωωω…πόσο έκπληκτον των Ελλήνων το γένος!
Ααα… πάλι πέσατε θύματα αδέλφια εσείς;
Αποσβολωμένη , άναυδη, άφωνη, αμήχανη, η Ελληνική κοινωνία λοιπόν ε;

Όχι! Ούτε αποσβολωμένη είναι ούτε την εκφράζουν κατά τη γνώμη μου όλοι οι προσδιορισμοί με το στερητικό A- μπροστά.
Εκτός, αν αντικαταστήσουμε τις λέξεις με : Αναισθησία, Αφασία, Αδιαφορία, Απάθεια.
Και βάλουμε σαν πάγια πλέον προστιθέμενη αξία, την Αλλοτρίωση.

Αλλά το πιο διασκεδαστικό από όλα, είναι οι φόβοι που εκφράσθηκαν από εφημερίδες και παράγοντες ακόμα, για ..κουκούλωμα.


Μα δεν υπάρχει τίποτα να κουκουλωθεί!

Μιλάμε για την Εθνική Ντόπα.

Όλοι μετέχουν, όλοι ξέρουν, όλοι επιβραβεύουν, όλοι γουστάρουν και χειροκροτούν, όλοι κάνουν το κορόιδο , όλοι είναι μέσα και όλοι μένουν σύξυλοι.

Γιατί, η μαγκιά είναι να κάνεις τη δουλειά, αλλά να μη σε πιάσουνε.

Όσο δεν σε πιάνουνε, είσαι μάγκας, ωραίος, ήρωας εθνικός αντάξιος των τιμημένων προγόνων, φυλάς Θερμοπύλες, σηκώνεις λάβαρα για τα δίκαια του έθνους, παίζεις σε διαφημίσεις γιατί είσαι opinion leader…αλλά να που ξαφνικά από opinion έγινες…ντροπίνιον!

Και ποιοι θα σε πουλήσουνε πρώτοι και καλύτεροι; Μα όλοι αυτοί: οι εμβρόντητοι, οι αποσβολωμένοι, οι άναυδοι. Σπεύδουν πρώτοι να διαχωρίσουν τη θέση τους «δεν ξέραμε, δεν είδαμε, δεν, δεν, δεν».

Μόνο που η Εθνική Ντόπα δεν αφορά μόνο την Άρση Βαρών που πια μεταλλάχθηκε σε Άρση Παθών.

Ούτε τον Χρήστο Ιακώβου με τις δικαιολογίες που θυμίζουν μαθητή του δημοτικού «κυρία την έκανα την εργασία, αλλά ξέχασα το τετράδιό μου»

Ακόμα η μνήμη είναι νωπή από τα ιδίου επιπέδου θλιβερά της ιστορίας Κεντέρη Θάνου…

Το θυμάστε εκείνο το παιδαριώδες ατύχημα με τη μηχανή; Το θυμάστε.

Τώρα, είχαμε το e mail της Κινέζας γραμματέως Σου-λί ή κάπως έτσι, το οποίο είναι ένοχο για τη λάθος παραγγελία. Τώρα αν η Σου –λί αποδειχθεί τελικά Σούλα από τη Λάρισα, το πολύ πολύ να έχουμε μια νέα στρατιά από άναυδους, άφωνους κλπ.

«Έλα Σου-λί στον τόπο σου» που λέει και η αρχαία Κινεζική παροιμία.

Στη ντόπα ντόπα σ’ είχα και μας δουλεύαμε.
Γιατί, η ντόπα δεν έχει να κάνει με την Άρση Βαρών μόνο.

Ούτε το αυτοδούλεμα της φυλής που ψοφάει για παραμύθιασμα επί παντός.

Έτσι για σκέψη και συζήτηση να αναφερθώ μόνο στους πιο ανώδυνα παραμύθια μας:

«Η Ελληνική είναι η πιο πλούσια γλώσσα του κόσμου και όλες οι γλώσσες έχουν ρίζα την Ελληνική.
Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.
Είμαστε ο πολιτισμός των πολιτισμών.
Όταν οι άλλοι τρώγανε βαλανίδια εμείς χτίζαμε Παρθενώνες.
Ο θεός είναι…Έλλην.
Ο συνεκτικός ρόλος της εκκλησίας στην Οθωμανοκρατία.
Το «κρυφό σχολείο».
Το «ελληνικό» Σούλι και οι «πατριώτες» του.
Οι αρματολοί και οι κλέφτες του 21 (που ήταν κατά συντριπτική πλειοψηφία μισθοφόροι).
Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός κ.α.»

Αυτοί, είναι ορισμένοι από τους πιο ανώδυνους μύθους μας, ορισμένα από τα πιο ελαφρά σχεδόν μη τοξικά χάπια της γενικής μας Εθνικής Ντόπας.

Και βέβαια ο οποιοσδήποτε ελάχιστα ανήσυχος, γνωρίζει ότι τα Εθνικά Παραμύθια, είναι απαραίτητα ως ένα βαθμό στην περίοδο που ένα έθνος συντίθεται και προσπαθεί να συσταθεί ως Κράτος.

Μόνο που όταν η παραμύθα διαιωνίζεται και μάλιστα διδάσκεται ως Ιστορία, τότε έχουμε ομαδικό ντοπάρισμα, δηλαδή, ένα αποτέλεσμα που δεν έχει καμία σχέση με τις φυσικές πραγματικότητες ενός λαού.
Ο οποίος, έχοντας τραφεί με παραμύθια, θέλει να δημιουργεί καινούργια για να μπορεί να υπάρξει.

Με κάθε τίμημα, ακόμα και με την αυτοκτονία.

Και όπως οι προπονητές και οι παράγοντες οδηγούν τους φιλόδοξους αθλητές στο θάνατο με τα φάρμακα τάζοντας τους λαγούς πετραχήλια και δόξα εθνική, έτσι ακριβώς αυτοκτονούμε ως έθνος, στηρίζοντας το μέλλον μας σε μια «ιστορία» που μοιάζει με τα χάπια της ντόπας. Εθνική ντόπα από κάθε πλευρά.

Κατά τα άλλα η Ελλάδα κατρακύλησε στην παγκόσμια κατάταξη αξιοποίησης Νέων Τεχνολογιών αρκετές θέσεις, βρέθηκε κάτω και από την Τουρκία. Είναι η τελευταία με απόσταση χώρα της Ε.Ε.

Η Κύπρος αντίθετα, για να πούμε επιτέλους και κάτι καλό, σκαρφάλωσε σε ένα χρόνο αρκετά και βρέθηκε στην 43η θέση, πιο ψηλά και από την Ιταλία.

Εθνική μας Ντόπα, γεια σου.

ΥΓ (προσθήκη για το ιστολόγιο)

Αν παρακολουθήσει κανείς τα πράγματα βήμα –βήμα, θα προσέξει πως στην Ελλάδα το ένα σκάνδαλο ξεσπάει μετά το άλλο. Χαμός, πιάσαμε πάτο, δεν πάει άλλο, και άλλα ανάλογα μελοδραματικά. Ακριβώς τη στιγμή όμως που το σκάνδαλο Α’ μπαίνει σε μια διαδικασία που φυσιολογικά θα πρέπει να είναι η πλέον ουσιαστική (βλέπε τώρα ας πούμε με τις καταθέσεις Ζαχόπουλου) σχεδόν «νομοτελειακά» θα έλεγε κανείς, έρχεται το επόμενο για να σκεπάσει στην κοινή γνώμη τις εντυπώσεις του προηγούμενου. Και αυτή η ιστορία, πάει έτσι χρόνια τώρα. Πολλά χρόνια.

Τελειωμένη υπόθεση αυτός ο τόπος.

Θα το πω άλλη μια φορά, το έλεγα στο παρελθόν λίγο σκωπτικά λίγο πικρά, αρχίζω να αναρωτιέμαι μήπως είναι η λύση: Μήπως πρέπει να δοθεί ο τόπος σε γαλλογερμανικό management;

Να γίνει η Ελλάδα μια προστατευόμενη περιοχή της Ε.Ε με μουσεία, χώρους συναυλιών, εκπαίδευσης και διακοπών. Και να αναλάβει η Ε.Ε. και την αστυνόμευση εκτός από τη διοίκηση και διαχείριση όλων των προαναφερθέντων.
Ναι, ξέρω, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Για αυτό, καληνύχτα.

Το σχέδιο που κοσμεί το άρθρο στην κορυφή, είναι του διακεκριμένου Αμερικανού γλύπτη και εικαστικού Tom Durham και έχει για τίτλο "Ελληνική Μάσκα" (Greek Mask) και δημοσιεύεται με την ευγενική άδεια που μου παραχώρησε. Αξίζει τον κόπο, πραγματικά αξίζει, να μπείτε στην ιστοσελίδα του και να δείτε τη δουλειά του, τόσο τα τα γλυπτά όσο και τα σχέδια. Οι επιρροές από την Κλασική Ελλάδα και τη Ρωμαϊκή Τέχνη είναι παρούσες, έντονες, και δημιουργικά αφομοιωμένες. Θα τον βρείτε εδώ: http://www.tomdurhamsculpture.com/