"Ένας Κόσμος ή Κανένας" Ο τίτλος ενός βιβλίου προάγγελου της Παγκοσμιοποίησης που έγινε best seller το 1946. Το βιβλίο, που θα μπορούσαμε να το δούμε σαν ένα πρώτο στοχαστικό δοκίμιο 86 σελίδων για την παγκοσμιοποίηση, ήταν η κραυγή της αγωνίας ορισμένων κορυφαίων επιστημόνων της εποχής. Ανάμεσά τους ο Albert Einstein με το κεφάλαιο The Way Out . Η ομάδα των επιστημόνων με δέος και οξυδέρκεια προβλέπει τον ψυχρό πόλεμο, τον εξοπλιστικό ανταγωνισμό και αποτυπώνει ως μοναδική ελπίδα τον πλήρη αφοπλισμό και τη δημιουργία ενός κόσμου με έντονες αλληλεπιδράσεις οικονομικές ώστε να προαχθεί η συνεργασία και να απομακρυνθεί ο ανταγωνισμός που μπορεί να φέρει πόλεμο. Κατά την άποψή τους, όσο εξελίσσεται η τεχνολογία τόσο πιο επιτακτική φαντάζει η ανάγκη μιας Ενοποιημένης Παγκοσμιότητας Είναι πολλοί που αποδίδουν τον όρο Παγκοσμιοποίηση στον Theodore Levitt* του Harvard Business School , λόγω ενός άρθρου του στην Οικονομική Επιθεώρηση του Πανεπιστημίου, στο τεύχος Μαΐου- Ιουνίου του 1983.
Από την άλλη πλευρά, οι Times της Νέας Υόρκης σε σχετική τους αναφορά, τοποθετούν τον όρο πολύ πιο πίσω, στο 1944.
Προσωπικά, τον όρο τον συνάντησα για πρώτη φορά σε ένα ετήσιο ενημερωτικό σημείωμα που μου δόθηκε το 1985 στην πολυεθνική διαφημιστική που εργαζόμουν τότε.
Μας προϊδέαζε για την έκρηξη της Αγοράς, που θα ακολουθούσε στα επόμενα χρόνια σε διεθνές επίπεδο και, για την ανάγκη να μάθουμε να σκεφτόμαστε Παγκόσμια ώστε να πράττουμε αποτελεσματικά σε τοπικό επίπεδο. Think global-act local ήταν το μότο της εποχής, το οποίο μπήκε ορμητικά τότε στον κόσμο της αγοράς αλλά, σχετικά σύντομα, αντισταθμίστηκε έντονα με την έκρηξη του ethnic σε όλα τα επίπεδα της επικοινωνιακής κουλτούρας. Δράση, Αντίδραση, Ισορροπία.
Δεν είμαι απολογητής της Παγκοσμιοποίησης, αλλά, ούτε ανήκω στις κατά κανόνα περιθωριακές ομάδες που αντιμετωπίζουν το φαινόμενο σα να είναι περίπου ο διάβολος.
Πρώτα από όλα, γιατί δεν δέχομαι την ύπαρξη διαβόλων. Δεύτερο, γιατί αν καλοκοιτάξει κανείς τους φανατικούς εχθρούς της Παγκοσμιοποίησης, θα ανακαλύψει ένα ενδιαφέρον ψηφιδωτό ετερόκλητων ομάδων που συντίθεται από φανατικούς θρησκόληπτους, εθνικιστές και νεοναζίδες.
Καθώς και από μία μερίδα της αριστεράς που ακόμα δεν έχει ερμηνεύσει τα πως και τα γιατί της κατάρρευσης του «Υπαρκτού» και είναι κατεχόμενη από φοβικά σύνδρομα για κάθε τι που ξεπερνάει την παραδοσιακή της λογική.
Χαρακτηριστική είναι άλλωστε, η συμπεριφορά της παραδοσιακής αριστεράς έναντι της Παγκόσμιας Κλιματικής Αλλαγής και των περιβαλλοντικών ζητημάτων που μαστίζουν τον πλανήτη μας.
Αδυνατώντας να ερμηνεύσει τον μετά τη βιομηχανική επανάσταση κόσμο, κάθε φορά που μιλά για το περιβάλλον καταφεύγει σε αοριστολογίες και κλισέ.
Η Παγκοσμιοποίηση σαν οικονομικός μηχανισμός συμβαδίζει και με την εξάπλωση της Πληροφορίας σε πλανητική κλίμακα. Και εδώ, είναι ένα σημείο που αυτές οι παραδοσιακές (χθεσινές) ομάδες αδυνατούν να κατανοήσουν.
Η ψηφιακή τεχνολογία, όπως ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 80 είχε ειπωθεί, συνιστά το εφαλτήριο αλλά και το κλειδί για την δημοκρατία των επόμενων γενεών.
Γιατί απλούστατα, ξαναφέρνει την κοινωνία στο επίκεντρο και τονώνει τη σχέση από «κάτω προς τα πάνω».
Η κοινωνία έχει αρχίσει πλέον να επιδρά ποιοτικά στις αποφάσεις γιατί μπορεί και εκφράζεται μέσα από την τεχνολογία. Συσπειρώνονται ομάδες Πολιτών με κοινά αιτήματα μέσα από τα ιστολόγια και ωθούν έντονα τα «θέλω» τους ή τις καταγγελίες τους.
Σκεφθείτε, πως αυτό, έχει ταυτόχρονα τοπικό χαρακτήρα όσο και διεθνή.
Επιτρέπει στους Πολίτες του Κόσμου να κινούνται, να ανταλλάσσουν πληροφορίες , στρατηγικές και εμπειρίες, πολύ γρηγορότερα από όσο προλαβαίνει το εξ ορισμού γραφειοκρατικό και βραδυκίνητο σύστημα εξουσίας.
Αυτή η διάχυση των μηνυμάτων ενισχύει έντονα όσους βλέπουν μέσα από την Παγκοσμιοποίηση ευκαιρίες για ποιοτική αναβάθμιση του κόσμου. Ένα από τα πιο σημαντικά κινήματα των ημερών μας, είναι το «Κίνημα Παγκόσμιας Δικαιοσύνης» και ένας από τους πιο γνωστούς υποστηρικτές του ο Νόαμ Τσόμσκι.
Ο κόσμος μας αλλάζει. Και η φάση στην οποία βρισκόμαστε είναι η κατ’ εξοχήν μεταβατική, στην οποία αυτό που φεύγει, επιχειρεί να δαιμονοποίησει αυτό που έρχεται. (Όπως πάντα χωρίς καμία εξαίρεση γινόνταν)
Και αυτό που έρχεται, είναι ακόμα άγουρο και κατά συνέπεια δεν αναδεικνύει εύγλωττα την προοπτική του.
Όμως, είναι ήδη φανερό πως οι μέχρι σήμερα οικείες μορφές διακυβέρνησης κάμπτονται σταδιακά από τα νέα στοιχεία που αλλάζουν ποιοτικά τόσο την γραφειοκρατία της διακυβέρνησης όσο , όπως έγραψα και πιο πάνω, στην αμφίδρομη σχέση κορυφής και βάσης.
Υπάρχουν πλέον Υπερεθνικές δομές που δεν αφορούν μόνο την οικονομία και τα πολυεθνικά τραστ και, είναι γεγονός, πως όσο αυτές οι Υπερεθνικές δομές θα διευρύνονται προς κάθε διάσταση, τόσο ο ρόλος του εθνικού κράτους θα περιορίζεται. Το βιώνουμε αρκετά έντονα αυτό, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι δυσκολίες της εξέλιξης όσο μας προβληματίζουν άλλο τόσο μας ανοίγουν ευκαιρίες.
Μπροστά μας, είναι ένας ωκεανός.
Αν του γυρίσουμε την πλάτη, μπορεί να μας πνίξει με ένα τσουνάμι.
Αν κάνουμε ότι δεν υπάρχει, απλά θα βλέπουμε τους άλλους να τον διαπλέουν και να χάνονται στον ορίζοντα.
Ο κόσμος μας, είναι σίγουρα ένας πολύ ενδιαφέρον τόπος για να ζεις…
* Theodore Levitt Διαπρεπής Αμερικανός Οικονομολόγος . Γεννήθηκε στη Γερμανία το 1925 και πέθανε το 2006 στη Μασαχουσέτη. Λαμπρή ακαδημαϊκή καριέρα, σημαντικό επιστημονικό συγγραφικό έργο και ένα από τα "αστέρια" του Harvard με μόνιμο συνωστισμό στις παραδόσεις του.
Νιώθω την ανάγκη να καταδικάσω με τον πιο έντονο τρόπο την πολλοστή επίθεση που δέχθηκε το βιβλιοπωλείο του Άδωνη Γεωργιάδη.
Κάποια στιγμή, θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως οι επιθέσεις σε βιβλιοπωλεία και οι πολεμικές πράξεις κατά των «εργαλείων» διακίνησης γνώσης και ιδεών (όποιες και αν είναι οι ιδέες) συνιστούν χυδαία βαρβαρότητα που ακυρώνουν ως υπάρξεις αυτούς που τις πράττουν.
Όσοι καταστρέφουν βιβλιοπωλεία καίνε βιβλία και τα κάνουν «λίμπα» σε σχολικές και Πανεπιστημιακές υποδομές, είναι κατάπτυστοι και συνειδητά ή ασυνείδητα προβοκάρουν κάθε έννοια αξιοπρέπειας.
Ελπίζω στην ημέρα που τα πολιτικά κόμματα και οι ανεξάρτητοι πολίτες θα καταδικάζουν με τη μεγαλύτερη δυνατή αυστηρότητα αυτά τα εγκλήματα από όπου και αν προέρχονται , όσο «συγγενείς» ιδεολογικά κι αν είναι οι φυσικοί αυτουργοί.
Ειδικά η Αριστερά που στο παρελθόν έχει υποστεί τις βαρβαρότατες επιθέσεις σε βιβλιοπωλεία της ή έχει καταγγείλει επανειλημμένα τους βανδαλισμούς έργων Τέχνης, οφείλει να είναι πρωτοπόρα στην απερίφραστη καταδίκη ενεργειών που έχουν πλήξει την ίδια πριν από οποιονδήποτε άλλο.
23 σχόλια:
Περιττό να αναφέρω ότι είμαι πολέμιος της παγκοσμιοποίησης και αυτό όχι γιατί είμαι νεοναζί, δεισιδαίμων θεούσος η φοβάμαι τους διαβόλους. Είμαι ενάντιος και πολέμιος της παγκοσμιοποίησης μέχρις εσχάτων, για ένα πολύ απλό λόγο. Επειδή θέλω να έχω "ταυτότητα" και να μην ανήκω σε μία απροσδιόριστη μάζα. Μάζα σημαίνει το τέλος της ανθρώπινης συνείδησης σου και την υποταγή σε αυτούς που πλέον θα την ορίζουν χωρίς εσύ να μπορείς να αντισταθείς και δε θα μπορείς να αντισταθείς γιατί θα νομίζεις ότι έχεις συνείδηση αλλά θα αγνοείς ότι αυτή θα είναι πλέον κατευθυνόμενη από άλλους. Γενικά ήμουν, είμαι και θα είμαι από αυτούς που δε δέχονται ούτε θα αποδεχτούν τετελεσμένα αποτελέσματα χωρίς εξηγήσεις. Με προβληματίζει η φράση που χρησιμοποιείται συχνά, "Ο κόσμος μας αλλάζει". Ποιος την αλλάζει? Γιατί την αλλάζει? Που αποσκοπεί η αλλαγή? Είναι προφανές ότι δε πρόκειται για μία φυσική αλλαγή η οποία είναι απόρροια της εξέλιξης του ανθρώπου. Πρόκειται για μία βίαια και σκοπούμενη, μία κατευθυνόμενη αλλαγή που αποσκοπεί στην υποταγή χωρίς αντίσταση. Οι ανθρώπινες συνειδήσεις μέσα στο παγκοσμιοποιημένο καθεστώς, αποτελούν πλέον το προϊόν που βγαίνει μέσα από το μίξερ των λαών. Οι λαοί πλέον πρέπει να ξεχάσουν την ιστορική τους διαδρομή, τις αρχές και τις αξίες τους, την ταυτότητα και το προσδιορισμό τους, τις παραδόσεις και την ίδια τη γλώσσα τους ακόμα. Γιατί? Ποιος ορίζει και επιτάσσει αυτές τις αλλαγές? Όλα αυτά φυσικά δεν έχουν να κάνουν με διαόλους, 666, και λοιπούς εθνικιστικούς η λοιπούς φόβους και δεισιδαιμονίες. Έχουν να κάνουν μόνο με ένα εύγλωττο προβληματισμό που απλά αναζητεί την αιτία επί του αποτελέσματος.
Όσο για το υστερόγραφο Γιώργο φυσικά και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου και σε συγχαίρω γιατί όσο και να ψάξεις δε θα βρεις ανάλογο σχόλιο μέσα στον αριστερό χώρο δυστυχώς.
"Είναι προφανές ότι δε πρόκειται για μία φυσική αλλαγή η οποία είναι απόρροια της εξέλιξης του ανθρώπου."
τι είναι μια φυσική και μια αφύσικη αλλάγη ;
σε ρωτάω γιατι λες
"Οι ανθρώπινες συνειδήσεις μέσα στο παγκοσμιοποιημένο καθεστώς, αποτελούν πλέον το προϊόν που βγαίνει μέσα από το μίξερ των λαών. Οι λαοί πλέον πρέπει να ξεχάσουν την ιστορική τους διαδρομή, τις αρχές και τις αξίες τους, την ταυτότητα και το προσδιορισμό τους, τις παραδόσεις και την ίδια τη γλώσσα τους ακόμα. Γιατί?"
ναι όμως πριν, είχαμε μιξερ λαών. και μετά ήρθε η εθνική συνείδηση (για τον οποιοδήποτε λόγο) και ξεκινήσαμε να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλο.
η δημιουργία "καθαρών" εθνων-κρατών δεν ήταν μια αλλαγή ;
δεν ήταν μάλιστα μια αλλαγή η οποία επέβαλε την ομοιογένια (μέσα στα σύνορα του έθνους κράτους) με ανταλλαγές πλυθησμών, με πόλεμο , με καταπίεση ;
αυτή ήταν φυσική ή αφύσικη ;
τι την προκάλεσε ;
ποιός τη προκάλεσε;
σε τι αποσκοπούσε ;
κάποιες φορές υπάρχουν κάποιες εξελίξεις οι οποίες αναπτύσσουν μια δική τους δυναμική, πισω από την οποία δεν υπάρχει απαραίτητα ένα οργανωμένο σχέδιο.
θα ήθελα να διευρινήσω κάτι πολύ σημαντικό.
το ερώτημα μου, αφορά κάτι πολύ συγκεκριμένο: ποιά είναι η φυσική και ποιά η αφύσική αλλαγή, και αν πραγματικά υπάρχει κάποιο σχέδιο πίσω από όλα αυτά.
Σε καμία περίπτωση δεν συμφωνώ με την αμερικανοποίηση της κουλτούρας όλης της υφηλίου.
αυτό όμως σηκώνει πολύ συζήτηση ως προς το τι κραταμε από τη παράδοση και τι αφήνουμε πίσω (και βέβαια ως προς το τι ακριβώς ειναι αυτή η "παράδοση")....
Στην προηγούμενη συζήτηση, είχα βάλει και άλλη μία παράμετρο την οποία απέφυγα εδώ για να μη λέμε τα ίδια. Τη θυμίζω: 1ον την "παγκοσμιοποίηση" του Μακεδόνα Αλέξανδρου στο πλαίσιο του τότε γνωστού κόσμου και, 2ον τις δυο κεντρικές σύγχρονες θρησκείες που στην εξάπλωση τους κυριολεκτικά εξανδραπόδισα ότι βρήκαν από τις παραδόσεις χιλιάδων χρόνων. Στην ευρώπη αυτό βέβαια έγινε αισθητό από τον βίαιο εκχριστιανισμό, οποίος (χριστιανισμός) πολύ θα ήθελε να είχε δημιουργήσει ένα ενιαίο χριστιανικό υπερσύνολο. Η διαδρομή, είναι εξαιρετικά περίπλοκη. Για μένα δεν μπαίνει ζήτημα "υπέρ" ή "κατά" γιατί με τις φτωχές μου γνώσεις έχω την αντίληψη πως είναι μία ιστορική φάση που και αυτή, θα περάσει. Μόνο που ακόμα, δεν είναι παρά στον πρόλογο. Ίσως η εξάπλωση της ανθρωπότητας στο διάστημα στους επόμενους αιώνες να δημιουργήσει την επόμενη φάση. Εφ όσον λοιπόν νιώθω ότι το κατά ή το υπέρ είναι ματαιοπονία και χαμένος χρόνος, με ενδιαφέρει απόλυτα το Πως.
Σύμφωνα με την ανάλυση του Χοπσμπαουμ, μία "εθνική συνείδηση" μπορεί να παραχθεί ακόμα και μέσα σε μόνο 30 χρόνια. Δεν ξέρω λοιπόν που αρχίζουν οι φυσικές εξελίξεις και που τελειώνουν τα στερεότυπα...
o pit ennoouse na iparxei antistoixi anaptiksi twn politistikwn kai koinwnikwn domwn me tin ekseliksi twn oikonomikwn domwn. Akoma ki egw to katalava.
alla mister pit me tis politikes domes ti ginetai? poia i apopsi sou gia tin evropaiki enopoiisi?
Παγκοσμιοποίηση των ιδεών ?
Παγκοσμιοποίηση της πληροφορίας?
Αλληλεγγύη, φιλία, συναγωνισμός, διαφορετικότητα, διαφάνεια, Δημοκρατία ?
ή
Παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και συγκέντρωση των μέσων ( ενημέρωσης, ελέγχου, παραγωγής ) στα χέρια των λίγων που και τώρα που μιλούμε κτίζουν όπως αυτοί θέλουν, προγραμματισμένα σιωπηλά και με υπομονή, την υπερεθνική δομή τους πετραδάκι - πετραδάκι.
Και κατά τον προφήτη, απ’ ότι φαίνεται, Καβάφη
'Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη•
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.'
Και αν θεωρήσουμε ότι όλα αυτά, δεν γίνονται με συγκεκριμένο συνωμοτικό τρόπο ή και σχέδιο, η παρούσα δομή της δημοκρατικής κατά τα άλλα οικονομίας μας, θα μας οδηγήσει κατ’ ευθείαν εκεί.
( Δηλαδή έξω από τον κόσμο ).
Στην πρώτη παγκοσμιοποίηση υπογράφω,
Για εκείνη ( την παγκοσμιοποίηση ) που έχει άξονα τα τραστ,
συντάσσομαι με όλους εκείνους που κάτι πιάνει το αυτί τους
( κρότο κτιστών, ας πούμε ) και υποπτεύονται και ανησυχούν.
Κάνουν και καμιά διαδήλωση άμα λάχει.
Κάπως άσχετο??:
Τελικά, μόνο μια απειλή από εξωγήινους θα μας σώσει.
«Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν».
Ελπίζω εξωγήινοι να υπάρχουν.
φίλε kkai-Lee
η παγίδα ίσως να κρύβεται στο είδος της ερώτησης που θέτεις. Οι ερωτήσεις τύπου ή το ένα ή το άλλο (κάτι σαν άσπρο /μαύρο, καλό/κακό, αρετή/κακία) στην ουσία προαποφασίζουν και το είδος της απάντησης.
μπορεί όμως να είναι και το ένα και το άλλο. μπορεί να μην είναι κανένα απ τα δύο.
μπορεί να υπάρχει συγκεντρωτισμός στα μέσα ενημέρωσης ( είτε αυτό λέγεται μερτογκ, είτε η ελληνικού τύπου διαπλοκή) και ταυτόχρονα να υπάρχει και η παγκοσμιοποίηση της πληροφορίας.
@dokisisofi
"alla mister pit me tis politikes domes ti ginetai? poia i apopsi sou gia tin evropaiki enopoiisi?"
το είπα και στο προηγούμενο ποστ το ξαναλέω και τώρα.
Οι πολιτικές δομές της ΕΕ, είναι ότι καλύτερο έχει να παρουσιάσει η ανθρωπότητα μεχρι σήμερα. αν κάποιος μπορεί να μας δείξει κάτι καλύτερο, προσωπικά είμαι όλος αυτιά.
σηκώνουν βέβαια αλλαγές προς το καλύτερο, ενώ κάποιες αποφάσεις τον τελευταίο καιρο με βρίσκουν κάθετα εναντίων.
ξανά δεν πρέπει να πέσουμε στη παγίδα του ασπρο/μαύρο
@Δοκησίσοφη… στην Ευρωπαϊκή Ενοποίηση ήμουν και είμαι θετικός «επί της αρχής». Αν ανατρέξει κανείς στα κείμενα που έχουν γραφτεί για την Ενοποίηση από τότε που αυτή η ιδέα άρχισε να ωριμάζει, -από τα μέσα περίπου της δεκαετίας του 80, θα δει κανείς έναν πολύ μεγάλο αριθμό αναλύσεων και κειμένων που ουσιαστικά την προσδιορίζουν σαν μία μεγάλη πολύ-συμμετοχική μηχανή, συχνά, πολύ συχνά, το υπόδειγμα είναι η Αρχαία Ελλάδα με το μοντέλο των Πόλεων Κρατών. Τώρα…αναφορικά με τις Πολιτικές Δομές αυτό δεν έχει να κάνει με τις πολιτικές που η κάθε χώρα προωθεί; Θέλω να πω, πως οι δομές αυτές στο τέλος θα αποτελέσουν μία σύνθεση από τις πολιτικές προστάσεις της κάθε χώρας χωριστά.
Πρέπει πάντως να έχουμε κατά νου πως ασφαλώς και πρόκειται για μια διαδικασία αργή και δύσκολη που θα ολοκληρωθεί (αν) μετά από αρκετά χρόνια. Πέρα πάντως από τους οικονομικούς λόγους που ασφαλώς και υπάρχουν, η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση, είναι το ασφαλέστερο ανάχωμα στην Παγκοσμιοποίηση με Αμερικανική σφραγίδα, μιας που θα προσθέσει ένα «αντίπαλο δέος» στο σύνολο όχι μόνο οικονομικό αλλά και, καθαρά Πολιτισμικό.
@ kkai-Lee (το θαυμάσιο ιστολόγιο σου γιατί είναι ανενεργό τόσον καιρό;) ...τα πράγματα δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είναι μαύρο-άσπρο.
Οι δύο διαστάσεις που βάζεις στην αρχή του σχολίου σου, είναι και οι δύο υπαρκτές. Και, ακριβώς για αυτό νομίζω πως είναι μέγα λάθος να "απέχουμε" παθητικά ως Πολίτες.
Αν έχουμε ανάγκη τους εξωγήινους (ως βαρβάρους) για να βρούμε λύσεις, τότε...καήκαμε. Όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί τότε θα τους δημιουργούμε μόνοι μας με διάφορες μάσκες.
mporw na pw oti to e8nikh taytothta den einai ayto pou me trwei se sxesh me thn pagkosmiopoihsh. Anti8etws ayto pou me trwei einai h oikonomikh ptyxh ths, opou dystyxws pantou oi plousioi ginontai plousioteroi kai oi ftwxoi ftwxoteroi
Καλησπερα,
να επισημανω, οτι την παγκοσμιοποιηση δεν την αντιλαμβανομαστε ολοι το ιδιο.
Για παραδειγμα ο IMAGINOS στο πρωτο σχολιο δηλωνει οτι την αντιμαχεται μεχρις εσχατων γιατι φοβαται οτι αν επικρατησει θα χασει την ταυτοτητα του. Εγω αντιθετα πιστευω οτι με την παγκοσμιοποιηση εχω πολυ περισσοτερες ευκαιριες να αναπτυξω και να καταδειξω την ταυτοτητα μου.
Αυτο δειχνει, οτι εγω και ο IMAGINOS εχουμε τελειως διαφορετικη ιδεα γυρω απο το τι ειναι ακριβως "παγκοσμιοποιηση". Ακομα ενα παραδειγμα: ο kkai-Lee γραφει για την "συγκεντρωση των μεσων στα χερια των λιγων". Παρα πολλοι αντιλαμβανονται την παγκοσμιοποιηση σαν συγκεντρωτισμο - και γι' αυτο την φοβουνται. Ειναι ομως πραγματι ετσι τα πραγματα; Στον Μεσαιωνα αρκουσε να εκφερει ο Παπας μια φρασουλα ( = κεντρικη ισχυς) και εσφαζαν / εκαιγαν κατα εκατονταδες χιλιαδες. Ηταν παγκοσμιοποιηση αυτο;
Δεν ειμαι καθολου σιγουρας για το αν κατεχω τον σωστο ορισμο. Αλλα πριν αποφασισουμε για το αν η παγκοσμιοποιηση ειναι ωφελιμη η οχι, θα πρεπει να συμφωνησουμε πανω στο τι ειναι ακριβως αυτη η παγκοσμιοποιηση.
Πιστευω (καθε ενσταση ευπροσδεκτη) οτι η παγκοσμιοποιηση δεν υπαρχει. Η - αν υπαρχει - τοτε υπηρχε παντα και ειναι αυτονοητο επακολουθο της ανθρωπινης κοινωνιας.
Για παραδειγμα η ταση για συγκεντρωση εξουσιων και συγκεντρωση μεσων / πορων ειναι συμφυτη με το ενστικτο επιβιωσης. Και υπηρχε παντα.
Το ιδιο ισχυει για την ολιγαρχια. Καθε κοινωνια ειχε τους προνομιουχους της.
Η μονη διαφορα σημερα ειναι οτι διαθετουμε τα τεχνικα μεσα και μαθαινουμε τι γινεται στις πιο απομακρυσμενες γωνιες του πλανητη.
Πριν πω οτιδήποτε ξεκαθαρίζω ότι ούτε οικονομολόγος είμαι ούτε πολιτικός επιστήμονας. Απλά με το απλοϊκό μου μυαλό θεωρώ ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι παρά ένα προπέτασμα καπνού για την συνταγματική πλέον παγκοσμιοποίηση των οικονομικών δραστηριοτήτων κάποιων υπερδυνάμεων και εταιρειών. Ας μην ξεχνάμε ότι η ΕΟΚ ήταν καθαρά οικονομική ένωση και ουσιαστικά ρύθμιζε τις διακρατικές σχέσεις σε επίπεδο καθορισμού τιμών πρώτων υλών και οικονομικών δραστηριοτήτων. Ακόμα και σήμερα ουσιαστικά τα πάντα κρίνοτναι στο ισοζύγιο δυνάμεςν του αγγλογερμανικογαλλικού άξονα και αυτό ακόμα το ευρώ ήταν ουσιαστικά μια προσπάθεια ανάσχεσης της πορείας του μάρκου. Η στρατηγική της Λισσαβώνας, ο θεμιτός νεοφιλελε΄θερος ανταγωνισμός, η καταστροφή των τοπικών οικονομιών (βλ. βρώμες για πελλοκατσέλες, διοξίνες, για κοτόγριππες και τσουροπυρετούς), η προσπάθεια για τη θέσπιση ενός ευρωσυντάγματος που θα υποκαταστήσει τα εθνικά με αντιδημοκρατικούς θεσμούς και υποβάθμιση του ρόλου του ευρωκοινοβουλίου και την χειραφέτηση σωμάτων που δεν απαρτίζονται από αιρετούς αλλα από διορισμένους αξιωματούχους, η φίμωση των μικρών λαών με την αποισχυροποίηση της ψήφους τους λόγω "πληθυσμιακής αναλογίας", κα. δε μου φαίνονται και ΄"ανάχωμα της (κακώς νοούμενης) παγκοσμιοποίησης.
Ποτέ μου δε θα ξεχάσω το Πάσχα του 1999 που οι Αμερικάνοι βομβάρδιζαν τη Σερβία και η Ευρώπη έτρεχε να την δικαιολογήσει. Για ποιό ανάχωμα της Αμερικής μας λέτε? Αυτό του Σολάνα και του Μπλερ?
Ας σοβαρευτούμε επιτέλους.
@dralion
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο από όσο συμφωνώ στη νηφάλια ματιά σου. Προσυπογράφω που λένε…
Αυτό που νομίζω πως μας λείπει όχι μόνο για αυτό το θέμα αλλά για πάρα πολλά , είναι η «ιστορική ματιά» Η ματιά που παίρνει απόσταση και εκτείνετε σε βάθος πλάτος και μήκος πέρα από την πεπερασμένη αντίληψη στην οποία μας εγκλωβίζει η προσωπική εμπειρία. Δηλαδή, όλοι μας, βλέπουμε τα πράγματα με τη μνήμη των όσων έχουμε ζήσει, άντε και με τον αντίλαλο της εμπειρίας μιας γενιάς επιπλέον (γονέων για παράδειγμα ή συμβολικών προσώπων που ακόμα επιδρούν) και, με την επέκταση της μνήμης μας προς το μέλλον. Μόνο που, αυτή η τελευταία είναι αδύνατο να πάει πολύ μακριά γιατί απλά μέσα μας είναι φυτεμένη η πληροφορία πως θα πεθάνουμε και ασυνείδητα σκοτώνουμε και τον κόσμο μαζί μας. Η ματιά μας είναι πεπερασμένη κατά κανόνα και όταν επιχειρεί να βγει από όσα ξέρει τείνει να παράγει δαίμονες.
Στην τελευταία σου παράγραφο λες «Η μονη διαφορα σημερα ειναι οτι διαθετουμε τα τεχνικα μεσα και μαθαινουμε τι γινεται στις πιο απομακρυσμενες γωνιες του πλανητη».
Η διαφορά όμως αυτή, είναι που κάνει (για μένα) τη διαφορά και που θα παράγει στο άμεσο μέλλον ανθρώπους κατά πλειοψηφία που θα έχουν (ήδη έχουν) τελείως διαφορετικά φίλτρα στη συνείδησή τους για όσα συμβαίνουν.
Και εκ των πραγμάτων, θα είναι μια συνείδηση εξαιρετικά πιο πλατιά.
Και για να σε φέρω σε μία οικεία περιοχή, μια συνείδηση σαν αυτή που αποκτά ο μοναχικός ταξιδευτής της θάλασσας όταν αντιλαμβάνεται το μεγαλείο του ελάχιστου.
@Δοκησίσοφη...
Ούτε οικονομολόγος είμαι (θα μπορούσα παρά τις καλές μου προθέσεις να καταστρέψω την καλύτερη οικονομία του κόσμου σε 5 μέρες) ούτε πολιτικός επιστήμονας, ούτε κανενός είδους επαΐων. Όλα όσα περιγράφεις, είναι ίσως και έτσι, αλλά δεν είναι μόνο έτσι. Θέλω να πω πως υπάρχουν πολλές αντίρροπες δυνάμεις σε όλα αυτά. Ο κίνδυνος αν θέλεις, έχει να κάνει με την αδρανοποίηση των ποικίλων κινημάτων σε όλη την Ευρώπη που με τη δυναμική τους δίνουν ή δεν δίνουν το στίγμα της πολιτικής που ακολουθούν πρώτα τα κράτη και στη συνέχεια η Ε.Ε. εφ όσον αυτή αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό τις τάσεις που υπάρχουν στις επί μέρους χώρες. Η μη επικύρωση του Ευρωσυντάγματος πριν από λίγα χρόνια ας μην ξεχνάμε προκλήθηκε από την άρνηση των Γάλλων και όχι μόνο ενώ η συνθήκη που υπογράφτηκε πριν από λίγους μήνες προσπάθησε να συμβιβάσει τα πράγματα.
Ωστόσο, αν αυτή τη στιγμή η Κύπρος, η Ελλάδα κλπ είναι υποχρεωμένες αργά ή γρήγορα να εντάξουν στην τοπική τους νομοθεσία τόσο ρυθμίσεις για το Περιβάλλον όσο και να εξασφαλίζουν έναν ποιοτικό πήχη στο κάθε προϊόν που παράγουν το οφείλουν καθαρά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όπως και πολλούς άλλους θεσμούς που στην κυριολεξία υπηρετούν τον απλό καθημερινό Πολίτη. Από τον περίφημο Συνήγορο του Πολίτη που φρενάρει σε ικανοποιητικό βαθμό την αυθαιρεσία τόσο κρατικών λειτουργών όσο και ιδιωτικών φορέων μέχρι την…υποχρεωτική και ακριβή αναγραφή των τιμών στα προς πώληση προϊόντα. Γράφω πολύ βιαστικά αυτή τη στιγμή-πιστεύω απλά πως τα πράγματα δεν είναι μαύρο άσπρο και αυτό σημαίνει πως μόνο η ενεργός συμμετοχή μπορεί να δώσει περισσότερο «άσπρο» ενώ η διαρκής αρνητική καταδίκη απλά αφήνει το γήπεδο μόνο του.
Αναφορικά με την Σερβία, ας μην ανοίξουμε και αυτό το θέμα εδώ. Δεν είμαι από αυτούς που θεωρούν τους Σέρβους «αδελφούς» ο δε Μιλόσεβιτς ήταν βουτηγμένος στο αίμα και τη διαφθορά μέχρι το μεδούλι…Αυτό δεν σημαίνει πως αβίαστα επικροτώ τους βομβαρδισμούς.
Νομίζω πως πιο πάνω ο dralion έδωσε με σαφήνεια το στίγμα…
@ dokisisofi
"Ας μην ξεχνάμε ότι η ΕΟΚ ήταν καθαρά οικονομική ένωση και ουσιαστικά ρύθμιζε τις διακρατικές σχέσεις σε επίπεδο καθορισμού τιμών πρώτων υλών και οικονομικών δραστηριοτήτων."
μα και βέβαια!
η οικονομία είναι πάντα αυτή που προετοιμάζει το έδαφος, για την οποιαδήποτε πολιτειακή εξέλιξη.
Ακόμα και το κράτος το ίδιο αυτό διασφαλίζει. Η δημιουργία των κρατών (και η θέσπιση νόμων) δεν διασφάλιζε από ανέκαθεν την οικονομική δραστηριότητα ;
και πολύ συχνά υπέρ των πλουσιών και σε βάρος των φτωχών;
"Η στρατηγική της Λισσαβώνας, ο θεμιτός νεοφιλελε΄θερος ανταγωνισμός, η καταστροφή των τοπικών οικονομιών (βλ. βρώμες για πελλοκατσέλες, διοξίνες, για κοτόγριππες και τσουροπυρετούς), η προσπάθεια για τη θέσπιση ενός ευρωσυντάγματος που θα υποκαταστήσει τα εθνικά με αντιδημοκρατικούς θεσμούς και υποβάθμιση του ρόλου του ευρωκοινοβουλίου και την χειραφέτηση σωμάτων που δεν απαρτίζονται από αιρετούς αλλα από διορισμένους αξιωματούχους, η φίμωση των μικρών λαών με την αποισχυροποίηση της ψήφους τους λόγω "πληθυσμιακής αναλογίας", κα. δε μου φαίνονται και ΄"ανάχωμα της (κακώς νοούμενης) παγκοσμιοποίησης."
κάποια σχόλια σε αυτό:
1. υπάρχουν νομίζω καλύτερα παραδείγματα καταστροφής τοπικών οικονομιών από διάφορες αρρώστιες. παραπάει προς τη συνομωσιολογία αυτό. άσε, που όσο αφορά τη κτηνοτροφία, η πολιτική της ΕΕ μέχρι σήμερα δεν είχε τίποτα να κάνει με το νεοφιλελευθερισμό.
2. δεν θεωρώ ότι το ευρωσώνταγμα θα αντικαθιστούσε το εθνικά κοινοβούλια
3. και στα έθνη κράτη, υπάρχουν μη εκλελεγμένοι αξιωματούχοι (Γενικός εισαγγελεας, Κεντρική τράπεζα κλπ). τι κάνει αυτούς πιο "αιρετούς" ;
4. περί ψηφοφορίας....χε. το ίδιο επιχειρημα παίζει και στο κυπριακό. ένας άνθρωπος μιας ψήφος ή ένα έθνος μια ψήφος ; μια ακόμα θεωρητική σύγκρουση που δεν έχει βγάλει ακόμα νικητή....
για τη σερβία με κάλυψε ο γιώργος. όταν τρέχαμε να διοργανώσουμε πορείες είχαμε φάει στη μάπα μόνο τη σερβοεεληνική προπαγάνδα. μετά πας εξωτερικό και μαθαίνεις και τη δυτική προπαγάνδα. τα βάζεις μαζί, και δεν καταλήγεις βέβαια στο να δικαιολογείς τους βομβαρδισμούς, αλλά καταλαβαίνεις πόσο λάθος ήσουνα να υποστηρίζεις το μιλόσεβιτς
@ zappa
δυστηχώς αυτό που λες είναι αλήθεια. δεν ξέρω όμως αν σε σχέση με τη δεκαετία του 80 έχουμε περισσότερους ή λιγότερους ανθρώπους κάτω από το όριο της φτώχιας, σε σχέση με (το παγκοσμιοποιημένο) σήμερα.
το θέμα όμως , και τότε και τώρα είναι πως λύνεται αυτό το πρόβλημα. και όσο γνωρίζω, ούτε η αριστερά ούτε ο νεοφιλελευθερισμός έχουν κάτι αξιόλογο να προτείνουν.
Χωρις να θελω να θιξω την δοκησισοφη (ελπιζω να το γραφω σωστα), και εμενα τα οσα ισχυριζεται μου μυριζουν μεγαλη δοση συνωμοσιολογιας.
Γιωργο, η ερμηνεια της Ιστοριας ειναι πολυ "ατιμο" πραγμα. Δεχομαι οτι εχεις δικιο σ' εκεινα που λες, και οτι η Ιστορια ειναι πολυ σημαντικος παραγοντας. Αλλα φοβαμαι (κυριολεκτικα) να δεχτω οποιαδηποτε ιστορικη εκδοχη. Θα προτιμουσα να μην υπηρχε ιστορικο παρελθον.
Διαβαζω στο διαδικτυο κοντρες πανω σε ιστορικα θεματα εδω και πολυ καιρο (1990 περιπου). Θαυμαζω τις εκπληκτικες, τεραστιες γνωσεις των ανθρωπων. Με εξαιρεση μερικους κολλημενους φανατικους (που φαινονται γρηγορα) ολοι οσοι εχω διαβασει ειναι εκπληκτικα ενημερωμενοι, λογικοι ανθρωποι. Θα περιμενα λοιπον να συμφωνουν σε κατι, που στο κατω κατω υπηρξε γεγονος.
Οχι. Τοσοι μορφωμενοι και σοβαροι δεν μπορουν να συμφωνησουν, στο αν η Τουρκια το 1918 εκανε το Α η το Β εναντιον των ελληνων (παραδειγμα φερνω).
Πισω στην παγκοσμιοποιηση: στην σημερινη εποχη, λογω του ανθρωπινου υπερπληθυσμου εχουν παγκοσμιοποιηθει τα προβληματα. Ειτε μας αρεσει ειτε οχι, τις τεραστιες περιβαλλοντικες αλλαγες δεν μπορει να τις αντιμετωπισει κανενας μονος του. Αν δεν συνεργαστουν (σχεδον) ολα τα κρατη, δεν βλεπουμε προκοπη.
Μεχρι "προχθες" η παγκοσμια πεινα δεν μας αφορουσε, δεν γνωριζαμε οτι υπαρχει. Σημερα, χαρη στις καινουργιες τεχνολογιες, ξερουμε οτι πεθαινουν 3.5 εκατομμυρια ψυχες / χρονο απο πεινα. Και σαν ανθρωποι που ειμαστε, δεν μας αφηνει ασυγκινητους.
Αυτο ειναι (αλλο) ενα θετικο της παγκοσμιοποιησης. Δηλ. το οτι σημερα ξερουμε τα παγκοσμια προβληματα και κανουμε παγκοσμιες, συντομισμενες προσπαθειες για την επιλυση τους.
Οι Γιατροι Χωρις Συνορα και σχεδον ολες οι ΜΚΟ δεν θα υπηρχαν χωρις την παγκοσμοιοποιηση.
Υ.Γ. Η φραση σου για το "μεγαλειο του ελαχιστου" ειναι κορυφαια !
΄Το παράδειγμα το έφερα απλά για να κάταρρίψω τα "περί αναχώματος". Αλλά μου αρέσει πάρα πολύ αυτή η εξέλιξη στη συζήτηση. Δε νομίζω κανένας σας να συμφωνεί βέβαια με τον βομβαρδισμό των αμάχων της Σερβίας και την τρομοκρατική εκείνη κατάσταση που έλαβε χώρα το 1999 με τους λαούς ανίκανους να αντιδράσουν δραστικά και την Ε.Ε, αλλά κυρίως (ως το πλέον αρμόζον θεσμό) τον ΟΗΕ, να κανουν κάι γι'αυτό. Κάτι που συνεχίστηκε κα συνεχίζεται και σε Ιρακ σήμερα. Εμένα δεν μ'ενδιαφέρει να κρίνω τον ένα ή τον άλλο Μιλόσεβιτσ, αλλά ως κάτοικος Κύπρου με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα οι τροπές που παίρνει σήμερα το θέμα του Κόσόβου. Δυστυχώς, στη σημερινή διεθνή σκακιέρα η δημιουργία ιστορικών προηγούμενων είναι ικανή να στοιχειοθετήσει πρωτογενή δίκαια που να χρησιμοποιηθούν ως μοντέλα χάραξης πολιτικής. Και αυτό εμάς μας αφορά άμεσα. Η αναγνώριση ΤΟΥ Κοσόβου από τη διεθνή κοινότητα, συνιστά μια νομιμοποίηση των τρομοκρατικών μέσων που μπορεί να μεταχειριστεί μια ομάδα χωρίς ιστορικό παρελθόν στην περιοχή (στο Κόσοβο κατεδαφίστηκαν 114 ορθόδοξες εκκλησίες, και αφού προσφυγοποιήθηκε ο σερβικός πληθυσμός,οι Κοσοβάροι σφετερίστηκαν όλα όσα είχαν καταφέρει τόσα χρ΄'ονια είχαν κτίσει οι Σέρβοι : υπηρεσίες, κτιριακές υποδομές, τα πάντα-μου έλεγε ένασ φίλος μου ότι αφαίρεσαν αυτές ακόμα τις ετικέτες από τα αγάλματα στους δημόσιους χώρους και ανέγραψαν τα δικά τους συνθήματα), και, με την βοήθεια "της διεθνούς κατακραυγής εναντίον του Μιλόσεβιτς" καιπροηγουμένως την "άμεση δράση" των Αμερικάνων ( τον πρόεδρο τότε των οποίων ο Σημίτης ανέβαζε στον Παρθενώνα να ατενίσει με την κορούλα του πιάτο την Αθήνα που καιγόταν από τις διαδηλώσεις των πολιτών), έχουν καταφέρει αυτό που επιχειρούν και οι Τούρκοι στην Κύπρο. Την απόσχιση και την ανεξαρτητοποίηση τους με τις ευλογίες των πάντων μια και "είναι κακός ο Μιλόσεβιτσ".Ο απλός λαός που αγωνίζεται να ορθοποδήσει στην προσφυγιά και βλέπει πλέον να χάνεται κάθε ελπίδα αποκατάστασης του δικαίου τί φταίει?
Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις κυπριακά Στέλιο αλλά εδώ στην Κύπρο έχουμε μια παροιμία ειδικα για την περίπτωση " Αντάν βορκάσει ο γείτος σου τζιαι σου βοτάνια γύρεύκε". Ας με βοηθήσει κάποιος στην μετάφραση.
φίλε dokisisofi
αφού το πάμε για κόσοβο θα πω ένα δύο πράγματα.
1. δεν συμφωνώ με την άποψη ότι οι αμερικάνοι δημιουργησαν αυτό το πρόβλημα ή όπως συχνά διαβάζω στις εφημαρίδες της αριστεράς "δημιουργούν ΄΄η ανακαλύπτουν μειονότητες". αυτό που έκανα ήταν να το εκμεταλευτούν. άλλο το "δημιουργώ" και άλλο το "εκμεταλευομαι".
Αν έρχεσαι από το κόσμο της αριστεράς, μια απλή ταξική ανάλυση θα σου εξηγήσει γιατί στο κόσοβο υπήρχαν προβλήματα από τη μέρα που δημιουργήθηκε η γιουγκοσλαβία.
το θέμα είναι ότι όσο αφορά τις εθνοτικές διενέξεις, η αριστερά έχει χάσει τη μπάλα.
η μόνη της θέση είναι: ποίον υποστηρίζουν οι αμερικάνοι ; τους Α - τότε εμείς είμαστε με τους Β.
ούτε κάνουν το κόπο να κάνουν τουλάχιστο ταξική ανάλυση (που δεν μπορεί να εξηγήσει τα πάντα, αλλά κάποιες φορές βοηθά), και ούτε έκαναν το κόπο να δουν την εξέλιξη μιας σειράς κινημάτων που υποστήριζαν πριν το 90.
οι ευθήνες του μιλόσεβιτς, του τούτζιμαν και όλων αυτών των καλών παιδιών (αλλά και του τίτο) είναι τεράστιες. και το γεγονός ότι βομβάρδισαν οι αμερικάνοι, δεν αθωώνει το μιλόσεβιτς.
2. διαφωνώ κάθετα με την ανεξαρτητοποίηση του κοσόβου. όχι γιατί έχει εκκλησίες. γιατί με εππιρεάζει ως κύπριο . αυτό όμως με αναγκάζει να μην υποστηρίζω τον όποιοδήποτε που ζητά απόσχιση, όποιας ιδεολογίας και να ναι.
3. λες:
"που μπορεί να μεταχειριστεί μια ομάδα χωρίς ιστορικό παρελθόν στην περιοχή"
τι είναι αυτό το ιστορικό παρελθόν ;
από τι αποτελείται, ποίος το έχει και ποιός δεν το έχει ;
και όλοι αυτοί που δεν έχουν τι θα πρέπει να κάνουν ;
και τι συνέπειες θα έπρεπε να έχουν όλοι αυτοί που δεν έχουν ιστορικό παρελθόν ;
4. όταν λέμε "ανάχωμα" δεν ξέρω ποίες είναι οι προσδοκίες που έχεις. αν περιμένεις από την ΕΕ να αρχίσει ένα αγώνα κατά της αμερικής, και να επιλύσει όλα τα προβλήματα του πλανήτη, τότε βέβαια δεν είναι ανάχωμα.
αν και δεν έχω εγώ χρησιμοποιήσει το όρο ανάχωμα, εγώ το βλέπω κάπως έτσι:
Η ΕΕ αποτελείται από κράτη με συμφέροντα. Σε ΣΥΓΚΡΙΣΗ (αυτή είναι η λέξη κλειδί) με τις υπόλοιπες μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα) η ΕΕ είναι η μόνη η οποία έχει:
μια κάποια (μικρή ....ελάχιστη) ηθική στην εξωτερική της πολτική,
προσφέρει στους λαούς της ένα αρκετά καλόεπίπεδο ζωής
την απασχολεί το θέμα περιβάλλον
κλπ κλπ
συγκρίνω την ΕΕ με αυτό που υπάρχει, όχι με αυτό που ΘΑ ΗΘΕΛΑ να υπάρχει.
Πάρα πολύ βιαστικά γιατί έχω τρομερό φόρτο εργασίας...
@Ντάρλιον...δεν μιλάω για "Ερμηνεία της Ιστορίας" αυτό είναι μάλλον εξειδικευμένο αντικείμενο. Μιλάω για την "άισθηση" της ιστορίας. Έχει διαφορά. Για αυτό ανέφερα και τη λέξη "ματιά" κλπ.
@Στέλιο, η δοκισήσοφη είναι Φίλη και όχι φίλος :-)
@Δοκισήσοφη, ναι, η κουβέντα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα χάριν και σένα.
Θα επανέλθω μόλις λασκάρω -όχι τις βίδες, αυτές έχουν λασκάρει προ πολλού ;-)
Δεν είμαι ούτε τόσο ιδεαλίστρια΄ούτε τόσο αφελής να πιστεύω ότι θα υπάρξει ποτέ τέτοιο ανάχωμα΄φίλη Στέλιο. Απλά θέλω να σου πώ ότι αν περιμένουμε με το έμπα μας στην Ε.Ε. να λυθεί το Κυπριακό με δίκαιο τρόπο, αυτό δ θα γίνει καθώς εκεί μέσα παίζονται άλλα συμφέροντα, άλλα ισοζύγια δυνάμεων και στρατηγικές που ιεραρχούν διαφορετικά τις δικές μας προτεραιότητες. Επίσης, με την ειδική ψηφοφορία (που ουσιαστικά φιμώνει τα μικρά πληθυσμιακά κράτη), και ενόψει της ένταξης της Τουρκίας, αντιλαμβάνεσαι (πάλι κλείνω με παροιμία) ότι θα καταλήξουμε στο "τί είχες Γιάννη? Τι είχα πάντα". Η κατα το κυπριακόν : "πού ήσουν? πούποτε.." . Αλλά ταιρκάζει μας αφού : α) η Βουλή μας επικύρωσε το ευρωσύνταγμα και β) κανένας μας δεν αντέδρασε. Πάλι καλά που κάποιοι άλλοι το έπαιξαν ανάχωμα και τη γλυτώσαμε. Αλλά με την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε/ (ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΕ ΒΑΛΑΜΕ ΒΕΤΟ), εγώ νομίζω ότι ξεκινά και η δική μας αντίστροφη μέτρηση. Αν δεν έχει ξεκινήσει ήδη. (Και πιστέψτε με το λιγοστεύω τους εχθρούς με το να τους αππώνω και να τους κ΄΄ανω το τραπέζι, δε νομίζω ότι ισχύει στην πολιτική. ή τουλάχιστον δεν εχει αποτελέσματα)
Καλημέρα σας...
Στέλιος
φίλη δοκισήσοφη
απολογούμαι κατ αρχή για το προηγούμενο μου λάθος στο φύλλο :-)
Ποτέ δεν ισχυρίστηκα ότι με το έμπα μας στην ΕΕ θα λυθεί το κυπριακό!
Πόσο μάλλον δε με δίκαιο (όπου "δίκαιο" αντιλαμβάνομαι ότι έννοεις το δικό μας δίκαιο)τρόπο.
τι έννοεις δεν βάλαμε βετο στην ένταξη της τουρκίας ; (μπήκε η τουρκία στην ΕΕ χωρίς να λυθεί το κυπριακό ; )
και γιατί ξεκινά η δική μας αντίστροφη μέτρηση, αν μπει η τουρκία στην ΕΕ;
εγώ θα έλεγα μάλλον το αντίθετο. μακάρι η τουρκία να συνεχίσει να θέλει να γίνει μέρος της ΕΕ (πράγμα καθόλου σίγουρο) και μακάρι η ΕΕ να εξακολουθήσει να θέλει τη τουρκία στην ΕΕ (εξίσου αμφίβολο).
Το ευρωσύνταγμα (ή τωρά τη μεταρυθμιστική συνθήκη) το αποδεχτήκαμεν καθαρά με γνώμονα το κυπριακό, αφού θεωρούμεν ότι μπορεί να επιρρεάσει τη νομοθεσία μιας λύσης προς το καλύτερο. (προσωπικά δεν το πιστευω αλλά, είναι μάλλον μια ακόμα νομικίστικη προσέγγιση)
όσο για το φίμωμα το μικρότερων χωρών, λόγω του πλειοψηφικού συστήματος:
1. είδη ερίξα το δίλλημα ή ένας άνθρωπος μια ψήφος ή ένα έθνος μια ψήφος . και εδώ έρχεται το κύριο ερώτημα: στο κυπριακό θέλουμε το πρώτο στην ΕΕ το δευτερο ;
μην ξεχνάς ότι το επιχείρημα, ότι αυτή η πρόταση έχει σαν στόχο να κάμει την ΕΕ "πιο λειτουργική". Η θέση σου εσένα πια είναι ;
2. Είσαι σίγουρη ότι οι αυξημένες πλειοψηφίες θα είναι για όλες της αποφάσεις εντός της ΕΕ ;
3. Παραδόξως , ο μόνος που αντιστάθηκε στο συγκεκριμένο μέτρο ήταν ο κατζινσκι (επρότεινε μια φόρμουλα με τη τετραγωνικά ρίζα των πλυθησμών, η οποία θα εδυνάμωνε τα πιο μικρά κράτη). το πρόβλημα του κατζίνσκι βέβαια (όπως τζαι του δικού μας δακάτω) ήταν ότι αντί να κάτσει να κάμει συμμαχίες, εσήκωσε παντιέρα μόνος του.... μετά είπε τζαι το απαράδεκτο ότι "εμείς είμαστε λίγοι λόγο του ναζισμού" και μετά δεν τον έπαιρνε κανένας στα σοβαρά. αποτέλεσμα δεν τον εστήριξε κανένας.
Αγαπητέ blogοδεσπότα, PolitisPittas,
Αγαπητοί συν-επισκέπτες και συν-σχολιαστές του blog,
Δοκησίσοφη (Ladies first), Στέλιε και Dralion,
Σας χαιρετώ!
Έστω και την υστάτη (λίγο πριν το post πάει στο αρχείο) θα ήθελα να προσθέσω κι εγώ λίγα λόγια στην ενδιαφέρουσα συζήτηση σας με θέμα την Παγκοσμιοποίηση. Αρχικά πρόθεση μου ήταν να γράψω ένα πιο ολοκληρωμένο κείμενο για το θέμα όμως πολλές άλλες πιο επείγουσες υποχρεώσεις (επαγγελματικές και … προεκλογικές) δεν μου το επέτρεψαν!
Πρώτα απ’ όλα, θα ήθελα να πω (χωρίς να θέλω να κάνω το δικηγόρο ή τον κολαούζο της Δοκησίσοφης – εξ άλλου είναι γνωστή η συμπάθεια και η εκτίμηση που τρέφει για το άτομο μου) ότι συμφωνώ με τα πλείστα όσα γράφει για τη (εκμεταλλευτική) φύση και το περιεχόμενο της παγκοσμιοποίησης και τις αρνητικότατες επιπτώσεις που έχει πάνω στους λαούς των φτωχών χωρών αλλά και πάνω στους χαμηλά αμειβόμενους πολίτες των ιδίων των αναπτυγμένων χωρών. Τα διάφορα θετικά ή βελτιώσεις που μπορούν να επιτευχθούν είναι σταγόνες στο ωκεανό και βήματα σημειωτόν. (Ποια διάφορα έχει το περιεχόμενο της σημερινής “Παγκοσμιοποίησης” από αυτό που παλαιότερα καλούσαμε “Ιμπεριαλισμό”;
Σκεφτόμουν ως σχόλια δια μου (αφού δεν έχω και τον απαιτούμενο χρόνοι0 να παραθέσω συνοπτικά (εν είδει κατάληξης) κάποιες από τις θέσεις της Δοκησίσοφης οι οποίες με εκφράζουν πλήρως, αλλά για να μην κατηγορηθώ ότι κάνω υποκλοπή (και χρήση) πνευματικής δημιουργίας άλλου, θα καταθέσω κάποιους δικούς μου προβληματισμούς:
1. Παρ’ όλο που κινδυνεύω να κατηγορηθώ κι εγώ για συνωμοσιολογία (ακόμα μια νέα λέξη που μπήκε στο λεξιλόγιο μας πρόσφατα μαζί με κάποιες άλλες που έχουν την κατάληξη -σία, όπως συνομωσία, προδοσία, συνεργασία (και ασυναρτησία να προσθέσω εγώ) που υπερ-χρησιμοποιούνται από το επιτελείου του Τάσσου Παπαδόπουλου), θα τολμήσω να ξαναπώ (όσο “ξύλινα” και να ακούγονται αυτά που θα πω) ότι αυτή τη στιγμή η παγκοσμιοποίηση ουσιαστικά αποτελεί ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, ανθρώπων ως εργατική δύναμη, τεχνολογίας, πληροφοριών και εμπορευμάτων και εξυπηρετεί πρώτα και κύρια την καπιταλιστική ανάπτυξη και τα συμφέροντα του διεθνούς κεφαλαίου.
2. Ποια είναι όμως η δικιά μας απάντηση σ’ αυτή τη μορφή της Παγκοσμιοποίησης για να μην περιοριζόμαστε σε μια “… διαρκή αρνητική καταδίκη…”; Εγώ, λόγου χάριν, πιστεύω πως για την ουσιαστική λύση σε πολλών προβλημάτων της ανθρωπότητας όπως η πείνα και η φτώχια απαιτούνται επαναστατικές και ριζοσπαστικές αλλαγές στην οικονομική και κοινωνική δομή της κοινωνίας μας καθώς και σωστή ανακατανομή του πλούτου, (συμπληρώνοντας ότι αυτό θα επιτευχθεί μόνο μέσα από το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας). Όμως κι αυτό ακούγεται ουτοπικό (παρ’ ότι διαχρονικά σωστό) και παραπέμπει σ’ ένα μακρινό μέλλον.
3. Όμως δεν ακούγονται το ίδιο εξωπραγματικές (ουτοπικές) και απόψεις για εκσυγχρονισμό και ισόμερη ανάπτυξη των καπιταλιστικών κοινωνιών στις χώρες του περιφερειακού καπιταλισμού (όπως οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, των Βαλκανίων, της Λατινικής Αμερικής, για να μην μιλήσουμε για την Ασία και την Αφρική); Κάτι τέτοιο δεν νομίζω να είναι εφικτό να πραγματοποιηθεί καθώς δεν συμφέρει στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες να αναπτυχθούν (οικονομικά, πολιτικά και θεσμικά) και οι χώρες αυτές, του καπιταλισμού της περιφέρειας (της επαρχίας).
4. Τέλος να διευκρινίσω ότι απόψεις (όπως αυτές του ImagiNOS) για απώλεια ή για αλλοίωση της ταυτότητας μας (προφανώς εννοεί την εθνική μας ταυτότητα με τα διάφορα συστατικά της μέρη όπως η γλώσσα, η θρησκεία και ο πολιτισμός) δεν με εκφράζουν γιατί εγώ πιστεύω ότι ο διαχωρισμός των ανθρώπων πάνω σε εθνική βάση (που ιστορικά εξυπηρετήθηκε με τη δημιουργία και ανάπτυξη των καπιταλιστικών εθνικών κρατών) δεν μπορεί να συνεχίζει να ισχύει έπ’ άπειρον. Σήμερα παρατηρούμε (μέσα στα πλαίσια και αυτής ακόμα της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης) να καταργούνται μερικώς τα σύνορα (για να εξυπηρετηθεί φυσικά η παγκόσμια αγορά). Η δημιουργία νέων κρατών όπως αυτό που επιχειρείται να γίνει στο Κόσοβο είναι κατ’ εμένα αναχρονισμός, παράλληλα όμως δείχνει και την αδυναμία των αστικών κρατών να λύσουν τα εθνικά προβλήματα. Γι’ αυτό πιστεύω πως πλέον πρέπει να επιδιώκουμε (όχι την καλούμενη εθνική ομοψυχία και ενότητα) αλλά συγκλίσεις κοινωνικές και ταξικές.
Αυτά για τώρα όμως ευελπιστώ ότι θα τα πούμε κάποια άλλη φορά πιο αναλυτικά και διεξοδικά.
Σας εύχομαι καλό σαββατοκύριακο και καλό βόλι (ψήφο) όσοι θα ψηφίσετε!
Anef_Oriwn
Παρασκευή 15/2/2008 – 12:04 μ.μ.
Στέλιος
φίλε ανευ,
θα πω μόνο ένα:
όταν έγινε το σκανδαλο του ΧΑΚ, η αριστερά ήταν συμμέτοχη στη καταλίστευση του λαού. θα μου πεις ήταν πρώτη φορά, δεν ήξεραν, το κεφαλαίο έχει τους τρόπους κλπ κλπ.
ασ πούμε ότι είναι έτσι (παρόλο που ο μαρξ, παρόλες τις λάθος προβλέψεις του, είχε βαθεία γνώση του καπιταλιστικού συστήματος. κάτι που σημερινή αριστερά αμφιβάλω ότι έχει)
όμως το πιο απλό : η φορολογία των κεφαλαιουχικών κερδών από το ΧΑΚ , δεν χρειαζόταν ιδιαίτερές γνώσεις από την αριστερά. γιατί... η φορολογία είναι ο πιο απλός τρόπος αναδιανομής του πλούτου. η ψηφοφορία, για τη μη φορολόγηση όλων αυτών των εκατομμυριών , πέρασε με ΟΜΟΦΩΝΙΑ. ξέρεις πόσα εκατομμύρια έχασε το δημόσιο με αυτή την ομόφωνη απόφαση ;
πρόσφατα σε άλλη μια ομόφωνη απόφαση το κοινοβούλιο, χάρισε σε μια σειρά από μεγαλοεπιχειρηματίες τα χρωστούμενα στο δημόσιο.
και συ ακόμα τρέχεις και περιμένεις από την αριστερά να κάνει σοβαρές τομές στην αναδιανομή του πλούτου....
εδώ είναι (στα μεγάλα) που θέλω την αριστερά να δείξει ότι έχει @@... αλλά δυστηχώς δεν...
καλή ψήφο
Stelio, den einai mono to thema tis psifoforias. An den apatwmai de tha exei kathe xora ton epitropo tis, alla mono oses iperteroun plithismiaka. Kai afto to plithismiaka pou mas kopanoun ti simainei? eseis eisaste llgoi mi milate?( den mas fernete polla lefta toutestin?) eimaste meionotita dld stin E.E?Kai giati prepei oi ligoi na siopoun? ki an eloufakse o kantziski o klaus (proedros tsexias) mia fora tous ta eipe ki aftos an thimamai kala se vivlio tou. Kai an den ta katalavan me ta dimopsifismata ekatalavan ta kala.
Episis, exoume mathei apo to sxoleio oti ta koinovoulia einaiepifortismena me tithespisi nomwn.Pos tora i nomothetiki eksousia stin E.E anikei sto Simboulio Ipourgwn (diorthose me an kanw lathos) afto den to katalavainw.
eto kala mas eixe valei o makarios me tous ftirides tous adesmeftous na klaime apo koinou ti moira mas. (kai mas san tin ftira tin kottimeni mas antimetopizoun ti nomises?-an den eimaste kiolas)
αγαπητή Δοκησίσοφη
de tha exei kathe xora ton epitropo tis (σωστό), alla mono oses iperteroun plithismiaka (λάθος).
καταρχή, να σου θυμίσω ότι οι επίτροποι είναι οι "αίρετοι" που δεν πολυσυμπαθείς.
δευτερό, δεν χρειάζουνται 27 επιτρόποι.
τρίτο, οι επίτροποι θα αλλάσαν, τζαι 2/3 φορές ηα είχε η κάθε χώρα τον επίτροπο της.
Kai afto to plithismiaka pou mas kopanoun ti simainei? eseis eisaste llgoi mi milate?( den mas fernete polla lefta toutestin?) eimaste meionotita dld stin E.E?Kai giati prepei oi ligoi na siopoun?
τούτο το πλυθησμιακά έπιασ το τζαι πάεις.
καταρχή θα εχρειάζετουν στο συμβούλιο των υπουργών 55% των κρατών μελών και το 65% του πλυθησμού.
Θέματα όπως άμυνα, εξωτερική πολιτική, φορολογία θα εξακολουθούν να χρειάζουνται τη σύμφωνη γνώμη όλων.
και τέλος την ερώτηση μου, δεν την απαντάς: ένας άνθρωπος μια ψήφος ή ένα έθνος μια ψήφος ;
και ναι... είμαστε μειονότητα. τι θέλεις να σου πω ; Αφού τόσοι είμαστε. ή κάμνουμε καμιά συμμαχία ή .... μακάρι να ήταν παραγωγική η νύκτα του βαλεντίνου
Kai an den ta katalavan me ta dimopsifismata ekatalavan ta kala
τίποτε εν εκαταλάβαν. εβαφτίσαν τη μεταρυθμιστική συνθήκη, τζαι υπογραψεν την ο σαρκοζί χωρίς να αρωτήσει κανένα
Episis, exoume mathei apo to sxoleio oti ta koinovoulia einaiepifortismena me tithespisi nomwn.Pos tora i nomothetiki eksousia stin E.E anikei sto Simboulio Ipourgwn (diorthose me an kanw lathos) afto den to katalavainw.
1. έχεις λαθος. τη νομοθεσία της ΕΕ τη προτείνει η κομμισσιον, τζαι πρέπει να την εγκρίνει τόσο το συμβούλιο όσο και το κοινοβούλιο (αρκετά περίπλοκο σύστημα)
2. πέφτεις σε αντίφαση. που τη μια παραπονίεσαι ότι οι αποφάσεις θα παίρνουνται με πλειοψηφία τζαι που την άλλη θέλεις να ψηφίζουνται οι νόμοι που το κοινοβούλιο (αντί που το σύμβούλιο). Μα αν εψηφίζουνταν μόνο που το κοινοβούλιο, εν τζαμαί που θα επαίρνουνταν τα πάντα με πλειοψηφία. Τζαι το συμβούλιο εν τούτο που εγγυάται: ότι το κάθε κράτος θα μπορεί να διασφαλίζει τα συμφέροντα του πιο αποτελεσματικά παρά από ότι στο κοινοβούλιο.
να σου πω: αν θέλεις να κάμεις κριτική για το ευρωσύνταγμα, να λέεις ότι προωθεί το νεοφιλελευθερισμό. ή στην ΕΕ γενικά: πε για τούτη η τραγική απόφαση του ευρωπαικόυ δικαστήριου:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_0_26/01/2008_256955
(η οποία επέρασε στο ντούκου)
τούτο έχει βάση. τα άλλα περί πλειοψηφιών, ξαναψάξε τα.
.........
σαν τη φτήρα νιώθουμεν πρώτα εμείς, γι αυτό μας συμπεριφέρουνται έτσι.
Δημοσίευση σχολίου