Α,α...η Μουσική...

Δεν έστειλα άρθρο αυτήν την εβδομάδα ούτε στην εφημερίδα ούτε στο TVXS (συνήθως είναι το ίδιο έτσι κι' αλλιώς...) καθώς απλά δεν υπήρχε χρόνος για να γραφτεί κάτι επαρκώς καλά.

Όχι βέβαια πως όλα όσα δημοσιεύω είναι καλά, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα!

Σκέφτηκα λοιπόν, να μοιραστώ μαζί σας, κατά κάποιο τρόπο κάτι που με ενθουσίασε την περασμένη Τρίτη.

Πήγαμε στην αίθουσα συναυλιών του Στροβόλου για να απολαύσουμε την εξαιρετική σοπράνο Barbara Hendricks . Θα την συνόδευε η ορχήστρα δωματίου «Sweden’s Finest Strings» υπό τη διεύθυνση του Christian Lindberg.

Ομολογώ, πως ούτε το έγχορδο σύνολο γνώριζα, ούτε τον Μαέστρο.

Το πρόγραμμα ξεκίνησε με 4 Concerto Grosso του γερμανοβρετανού George Frideric Handel (γερμανικά : Georg Friedrich Händel ) .

Στο προσωπικό μου γούστο, ο Handel τολμώ να πω δεν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Ωστόσο, η ποιότητα της Ορχήστρας και η εξαιρετική ενέργεια του Lindberg, μας πρόσφεραν μια μουσική πανδαισία γεμάτη νεύρο και τέμπο συνδυασμένα με σπάνια μουσικότητα που αναδύθηκε ιδιαίτερα στα αργἀ μέρη.

Στη συνέχεια, ήρθε στη σκηνή η κυρία Barbara Hendricks, η με αγωνία αναμενόμενη μεγάλη ντίβα της Όπερας.

Μας τραγούδησε με σπάνια και απόλυτα κατακτημένη τεχνική-στην οποία δύσκολα διακρίναμε το συναίσθημα (τη συγκεκριμένη νύχτα) 4 άριες του Mozart και απεχώρησε από τη σκηνή οριστικά ενώ όλοι αναρωτηθήκαμε για την πολυδιαφημισμένη συναυλία της που στοίχησε στον κάθε ένα από εμάς 50 ευρώ. Για 4 άριες;;;;

Τέλος πάντων.

Το δεύτερο ωστόσο μέρος της συναυλίας μας αποζημίωσε απόλυτα και απροσδόκητα.

Ο Christian Lindberg, επέστρεψε στη σκηνή με την Ορχήστρα και μας εἰπε πως θα παρουσιάσει ένα έργο του σπουδαίου σουηδού συνθέτη Kurt Atterberg (1887-1974).

Η «άπλα» που χαρακτηρίζει πολλούς συνθέτες του ευρωπαἱκού βορρά μα ζέστανε τις αισθἠσεις. Τα έγχορδα και τα δύο μόνο βιολοντσέλα του συνόλου, με μοναδικό τρόπο ισορροπημένα κύλησαν μέσα στις φλέβες μας, μας έκαναν να αναπνέουμε στον ρυθμό τους.

Στη συνέχεια, ο χαρισματικός Lindberg μας μίλησε και μας είπε πως θα παρουσιάσει με την Ορχήστρα ένα δικό του έργο για τρομπόνι.

Έργο 100% σύγχρονο, της λόγιας μουσικής του 20% με στοιχεία jazz και οξύτατες αρμονικές αντιθέσεις στη σχέση τρομπονιού και εγχόρδων. Με πολλά θεατρικά στοιχεία, με απαγγελία στίχων από τον σολίστα, που ήταν ο ίδιος ο Μαέστρος τελικά.

Όταν τελείωσε, ἠταν ένας πραγματικός θρίαμβος.

Η όχι γεμάτη αίθουσα ίσως λόγω της ακριβής εισόδου, ξέσπασε σε ενθουσιασμένα χειροκροτήματα.

Μόλις επέστρεψα σπίτι, όρμησα κυριολεκτικά στο...Google για να μάθω, πως ο Lindberg είναι για πολλούς, ο κορυφαίος τρομπονίστας του κόσμου και για όλους ένας εκ των κορυφαίων.

Μπορείτε να τον απολαύσετε στο video πιο πάνω, επέλεξα το συγκεκριμένο γιατί δίνει τόσο την σολιστική του δεινότητα όσο και την θεατρικότητα του.

Απολαύστε τον!

( η διοργάνωση της συναυλίας ήταν επιεικώς απαράδεκτη αν συνδυάσει κάποιος την αλμυρή είσοδο και την απουσία ενός έστω...φωτοτυπημένου προγράμματος. Γεγονός που υποχρέωσε έναν ευγενέστατο κύριο από το ακροατήριο να πλησιάσει στο τέλος του πρώτου μέρους έναν βιολιστή και να του του πει. Αποτέλεσμα, ο Μαέστρος, στην έναρξη του Β' μέρους, αφού έκανε μία "νύξη" για αυτό το ατόπημα, να κάνει ανασκόπηση της μισής συναυλίας και να μιλήσει αναλυτικά για την υπόλοιπη.)

Περισσότερα για τον Μαέστρο-βιρτουόζο και συνθέτη, κάντε κλίκ εδώ.

Για την προσωπική του ιστοσελίδα, κλικ εδώ.