Στήλη Άλατος

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket
Καλώς Ήρθατε στη Στήλη Άλατος. Η Στήλη, δημοσιεύεται κάθε Σάββατο, ταυτόχρονα στην Κυπριακή εφημερίδα Πολίτης και στο ελληνικό portal TVXS. Κάποιες φορές, αν το επιβάλλει η επικαιρότητα γράφω και ανεβάζω κείμενα μόνο για διαδικτυακή χρήση. Κάτω από τα άρθρα, όπως σε όλα τα ιστολόγια, υπάρχει χώρος για σχολιασμό. Moderation, δεν κάνω. Για αυτόν τον λόγο όμως είμαι αυστηρός σε σχόλια επιθετικά που δεν σέβονται την οποιαδήποτε Άλλη άποψη ή είναι επιθετικά κατά κοινωνικών και φυλετικών ομάδων. Ύβρεις και προσωπικές επιθέσεις διαγράφονται χωρίς συζήτηση.

Συντονιστείτε τώρα στους 107, 6

Κινούμενη Άμμος. Κάθε Σάββατο 6-8 μ.μ στον 107,6 ή στο : www.1076.eu Στο shoutbox, το συζητάμε ζωντανά! Από τον Bach στον Dylan και από τον Beethoven στους Beatles και τους Felice Brothers,όλα είναι Μουσική 107.6 ΓΙΑ ΑΚΡΟΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

Dear John...

Έγραφες το 1971 στο Imagine:

«Φαντάσου να μην υπάρχει κανένας παράδεισος για να προσμένεις.

Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο, αν λίγο το προσπαθήσεις.

Και, (φαντάσου) να μην υπάρχει και καμία κόλαση κάτω από τα πόδια μας.

Μονάχα ουρανός εκεί ψηλά, μονάχα ουρανός.

Φαντάσου, όλους τους ανθρώπους να ζουν για αυτό το σήμερα…»

Τώρα πια, μετά από τόσα χρόνια το ξέρεις πως από όλα σου τα τραγούδια, αυτό, αγαπήθηκε περισσότερο από όλα, ίσως όχι γιατί είναι το πιο σπουδαίο-προσωπικά ανάμεσα από καμιά ντουζίνα δικά σου κομμάτια δυσκολεύομαι να βρω το πιο σημαντικό.

Νομίζω όμως, πως το Imagine λατρεύτηκε γιατί με τρόπο εξαιρετικά λεπτό κι αρμονικό, πότισες με αγάπη μια σειρά από σπουδαίες αλήθειες, που αν ποτέ γίνουν ζωή για όλους τους ανθρώπους, τότε θα δικαιωθεί ο ίδιος ο Άνθρωπος.

Το ιδιαίτερο αυτού του τραγουδιού, είναι πως ενώ λέει πράγματα ανατρεπτικά για πολλούς, τα ψιθυρίζει και δεν τα ουρλιάζει.

Γιατί, όταν για τόσες χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι επίμονα διαπαιδαγωγούνται στην ανοχή της κόλασης που έγινε η ζωή στη γη για την ελπίδα ενός ουράνιου παραδείσου, όταν θρησκείες και πολιτική (ένα πράγμα είναι άλλωστε) με αυτό το ιδεολόγημα βιάζουν την αξιοπρέπεια των ανθρώπων καθημερινά, ναι, το τραγούδι σου είναι συγκλονιστικό.

Imagine:

«Και, φαντάσου, πια να μην υπάρχουν χώρες, να σβήσουν τα σύνορα από τη γη.

Ξέρεις, δεν είναι αδύνατο να γίνει…

Να τα καταφέρουμε έτσι, ώστε να μην υπάρχει τίποτα για το οποίο να πρέπει να σκοτώσεις ή να πεθάνεις για αυτό.

Και να φύγουν (επιτέλους) οι θρησκείες από τη μέση.

Φαντάσου, όλους της γης τους ανθρώπους, να ζουν τη ζωή τους ειρηνικά…»


Dear John,

Ναι, τα σύνορα ήδη σβήνουν αλλά όχι γιατί οι άνθρωποι ωριμάσαμε και καταλάβαμε την απόλυτη αρρώστια των πολέμων.

Ούτε γιατί ξαφνικά συνειδητοποιήσαμε το χυδαίο δούλεμα που μας κάνουν οι κάθε λογής ηγέτες και ηγετίσκοι.

Τα σύνορα σβήνουν καθώς τα ξεπλένουν οι πλημμύρες της Κλιματικής Αλλαγής.

Τα σύνορα σβήνουν καθώς τα δάση καίγονται το ένα μετά το άλλο.

Τα σύνορα σβήνουν καθώς η γη μας γεμίζει τοξικές ουσίες που ποτίζουν με θάνατο το χώμα, τις θάλασσες και τα ποτάμια.

Ο κόλπος του Μεξικού όπως ξέρεις, καταστράφηκε.

Στην Ουγγαρία, η τοξική λάσπη ήδη σκοτώνει ψάρια στο Δούναβη.

Τούτη την ώρα που σου γράφω, στα ανοιχτά της Βρετάνης βυθίζεται ένα πλοίο με 6000 τόνους χημικά.

Εκατομμύρια εκατομμυρίων άνθρωποι μετακινούνται αναζητώντας νέες πατρίδες γιατί οι δικές τους πεθαίνουν.

Ναι, ξέρω, όταν έγραφες τότε το «Imagine theres no countries it isnt hard to do» άλλα είχες στο μυαλό σου.

Παράξενο πάντως, αλλά εκεί οδεύουμε.

Στο σβήσιμο των συνόρων, αλλά με μια διαδικασία ανείπωτα οδυνηρή καθώς μας σπρώχνουν εκεί τα πράγματα.

Ποιος ξέρει;

Ίσως κιόλας, έτσι να γράφεται η ιστορία και επειδή είμαστε μέσα στο κέντρο της αυτή τη στιγμή, να μην μπορούμε να δούμε το «όλο» αλλά μόνο αυτό που μας πονά.

Δεν θα το θυμάσαι John, θα το ξέρεις βέβαια εγκυκλοπαιδικά, την ώρα που εσύ γεννιόσουν στο Liverpool, πιο κάτω στο Λονδίνο η Luftwaffe βομβάρδιζε τον Καθεδρικό του Άγιου Παύλου, ενώ εκεί, στη γενέτειρά σου οι σειρήνες του συναγερμού και οι καμπάνες των εκκλησιών καλούσαν τον κόσμο να κρυφτεί στα καταφύγια.

Ίσως έτσι να χαράχτηκε στο υποσυνείδητο σου η απέχθεια στον παραλογισμό που σπρώχνει τους ανθρώπους στο να σκοτώσουν ή να σκοτωθούν για πράγματα που στο τέλος δεν τους αφορούν διόλου.

Και, όπως το είπες ακριβώς: «and no religion too».

Δεν είναι πραγματικά αδιανόητο πόσο αίμα έχει χυθεί στο όνομα μιας «σωστής» θρησκείας; Μας μαθαίνουν, μας επιβάλλουν να «αγαπάμε» ένα Θεό και έτσι τελικά γινόμαστε ανίκανοι να αγαπήσουμε ο ένας τον άλλον. Έξυπνο κόλπο, που ακόμα πιάνει.

Α, ναι…

Οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ζήσουν ειρηνικά.

Το πιστεύω. Φτάνει να κατεβάσουν όλοι κάτω τις «σωστές» σημαίες τους.

Imagine:

«Εντάξει. Μπορεί να πεις πως ονειρεύομαι, πως είμαι ένας ονειροπόλος ή ονειροπαρμένος.

Αλλά να ξέρεις. Δεν είμαι μόνος μου.

Και έχω την ελπίδα ζωντανή, πως μια μέρα θα έρθεις μαζί μας.

Τότε, ο κόσμος μας, θα γίνει Ένας.»

Dear John,

Αναρωτιέμαι...

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι –και είναι εκατομμύρια- που έχουν τραγουδήσει το τραγούδι σου με δάκρυα στα μάτια.

Όλοι αυτοί που το ακούνε ξανά και ξανά με την ίδια συγκίνηση.

Είναι άραγε έτοιμοι να βγουν έξω στους δρόμους και να σταματήσουν τη γη από την σημερινή της πορεία;

Φαντάζεσαι (Imagine…) να βγαίνανε εκατομμύρια άνθρωποι σε όλες τις χώρες και να μην κάνανε τίποτα το βίαιο, απλά να καθόντουσαν στο δρόμο.

Να μην πήγαιναν στη δουλειά την επόμενη, ούτε την μεθεπόμενη, ούτε ποτέ, μέχρι να υποχρεωνόντουσαν οι ηγεσίες να κάνουν μεγάλες αλλαγές που να φέρνουν τη ζωή σε πιο ανθρώπινα μέτρα. Μπορούν. Δεν θέλουν.

Όταν γίνει αυτό, ο κόσμος θα αρχίσει να γίνεται ένας, με τον τρόπο που ονειρεύτηκες.

Imagine:

«Φαντάσου (έναν κόσμο) χωρίς ιδιοκτησίες-χωρίς δικό μου και δικό σου-

Μπορείς; Αναρωτιέμαι…

Χωρίς πλεονεξία και πείνα.

Μια ανθρωπότητα αδερφωμένη.

Φαντάσου, όλους τους ανθρώπους, απλά,

Να μοιράζονται, να χαίρονται τον κόσμο.»

Dear John,

Όταν βγαίνει ο κος Dominique Strauss-Kahn και χωρίς απολύτως καμιά ντροπή δηλώνει πως «πληρώνουν αυτοί που δεν φταίνε», όταν λέει απροκάλυπτα πως για ολάκερη την κρίση φταίνε οι κυβερνήσεις –και βέβαια οι διάφοροι παρακοιμώμενοι τους-

πώς να μην ονειρευτώ την πτώση της Βαστίλης;

Πώς να μην ηδονιστώ με την ιδέα της γκιλοτίνας;

Πώς να μην πυρποληθεί ο εγκέφαλός μου από το άφατο μέγεθος του εγκλήματος κατά του ανθρώπου;

Στο κάτω-κάτω της γραφής John, έγραψες το Imagine αλλά έγραψες και το Power to the People.

Δεν ξέρω αν έχουν υπάρξει-ιστορικά- αναιδέστερες και πιο υποκριτικές δηλώσεις από αυτές του κου Kahn, ο οποίος ανάμεσα στα άλλα είπε πως αν ήταν Έλληνας ή Γάλλος ή Ιρλανδός εργαζόμενος θα διαδήλωνε και αυτός!

Πραγματικός εμετός έρχεται στον κανονικό άνθρωπο με τόση υποκρισία.

Σε αυτούς τους στίχους σου, είναι που ο κόσμος κυριολεκτικά σφαδάζει.

Ιδιοκτησίες, πλεονεξία, πείνα.(…Imagine no possessions…)

Και κυρίως η ασυγκράτητη και αχόρταγη αρπακτική πλεονεξία των λίγων που κατέστρεψε και ξόδεψε το οξυγόνο ζωής των πολλών.

Ξέρεις που καταντήσαμε John;

Καταντήσαμε η δουλειά για τους ανθρώπους να είναι τόσο μεγάλη πολυτέλεια, που πια την δέχονται-αν την βρουν- ακόμα και με απόλυτη διάλυση των για χρόνια αυτονόητων δικαιωμάτων τους.

Και όμως.

Είμαι βέβαιος, πως ο κόσμος υπάρχει για να τον χαίρονται όλοι οι άνθρωποι μαζί. Κανένας λιγότερο, κανένας περισσότερο.

Οτιδήποτε έξω από αυτό μου μοιάζει αφύσικο.

Και αυτό- για να μην παρεξηγηθώ- δεν σημαίνει πως «είμαστε όλοι ίδιοι και ίσοι».

Μακριά από μένα αυτές οι υπεραπλουστεύσεις.

Όμως, ξέρω, πως θα μπορούσαν όλοι άνθρωποι να ξεκινούν από το ίδιο σημείο, να τρέχουν με τα ίδια παπούτσια, στο ίδιο γήπεδο, με τις ίδιες συνθήκες.

Και από κει και πέρα, ας φτάσει ο κάθε ένας όπου πραγματικά μπορεί.

Και ξέρω επίσης, πως αυτοί που θα έφταναν πολύ μακριά θα ήταν απίστευτα περισσότεροι από όσους το κατορθώνουν τώρα.

Imagine:

«You may say that I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will live as one
»

Dear John,

Σήμερα θα έκλεινες τα 70 σου χρόνια.

Δεν έχω την παραμικρή ιδέα τι θα έλεγες για όλα όσα γίνονται στον κόσμο, αν ήσουν ακόμα εδώ. Εκεί που βρίσκεσαι, κάνε μου μια χάρη.

Τρέχα και βρες τον Antonio (τον Vivaldi ντε) και πες του πως μόλις ανακάλυψαν μια χαμένη παρτιτούρα του, το κονσέρτο για φλάουτο Il Gran Mogol.

Θα παρουσιαστεί στην Αυστραλία τον Γενάρη του 2011 και υποθέτω πως θα είστε και οι δύο κάπου εκεί…


Γιώργος Πήττας για τον Πολίτη και το TVXS

ΥΓ: Οι στίχοι του Imagine που διαπερνούν το κείμενο αποδόθηκαν ελεύθερα από μένα για τις ανάγκες του άρθρου.

ΥΓ2: Η φωτογραφία στην κορυφή, είναι το άγαλμα του Lennon που κοσμεί την Αβάνα στην Κούβα. Τα αποκαλυπτήρια, έκανε ο ίδιος ο Fidel Castro στις 8 Δεκεμβρίου του 2000, στην επέτειο της δολοφονίας του John Lennon.

ΥΓ3: Όπως πάντα, σας περιμένω απόψε στις 6 το απόγευμα στους 107.6. Το θέμα της σημερινής εκπομπής, είναι νομίζω αυτονόητο!

20 σχόλια:

Λυκόφρων είπε...

Αλλίμονο...

Έχω την αίσθηση πως όλα αυτά που γράφεις αποτυπώνονται μουσικώς στη σχετικά πρόσφατη διασκευή του Imagine από τους Perfect Circle.

http://www.youtube.com/watch?v=Ktv2C9vnRKU

Το «πείραγμα» που έχουν κάνει στο τραγούδι, μου φέρνει στο μυαλό ακριβώς τις ίδιες σκέψεις: ένα παλιό όνειρο που οι εξελίξεις το έχουν διαστρέψει, το ίδιο όμως το όνειρο επιμένει.

koutso είπε...

Nαι,πράγματι....φαντάσου!

Unknown είπε...

Λυκόφρωνα, έχεις απόλυτο δίκιο. Δεν είχα υπόψη μου το συγκεκριμένο cover, μόλις το άκουσα και συμφωνώ 100% με όσα λες.

Unknown είπε...

@Χαίρε Κώστα. Ναι, Φαντάσου! (αν μπορείς)...

-=IMAGINOS=- είπε...

«Φαντάσου να μην υπάρχει κανένας παράδεισος για να προσμένεις.
Και να μην υπάρχει και καμία κόλαση κάτω από τα πόδια μας.
Μονάχα ουρανός εκεί ψηλά, μονάχα ουρανός. Φαντάσου, όλους τους ανθρώπους να ζουν για αυτό το σήμερα…»

Γιατί απαγορεύεται να προσμένει ο άνθρωπος ό,τι θέλει εκείνος; Δικαίωμα του δεν είναι; Μας βεβαιώνει εξάλλου κανείς ότι υπάρχει ή δεν υπάρχει παράδεισος και κόλαση; Αυτό θα το διαπιστώσουμε μόνο όταν πεθάνουμε. Και φυσικά δεν υπάρχει μόνο ουρανός, υπάρχουν και άλλα πράγματα. Τα βλέπουμε όταν προσγειωθούμε στην πραγματικότητα…

«Και, φαντάσου, πια να μην υπάρχουν χώρες, να σβήσουν τα σύνορα από τη γη.
Ξέρεις, δεν είναι αδύνατο να γίνει.
Να τα καταφέρουμε έτσι, ώστε να μην υπάρχει τίποτα για το οποίο να πρέπει να σκοτώσεις ή να πεθάνεις για αυτό. Και να φύγουν (επιτέλους) οι θρησκείες από τη μέση. Φαντάσου, όλους της γης τους ανθρώπους, να ζουν τη ζωή τους ειρηνικά»

Για να πάψουν να υπάρχουν χώρες και να σβήσουν τα σύνορα, αυτό θα γίνει μόνο με έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο κατά προτίμηση πυρηνικό. Αρκεί να διαβάσει κανείς την ιστορία ξεκινώντας από την προϊστορία για να διαπιστώσει πολύ εύκολα ότι ο άνθρωπος είναι ένα ζώον που ζει σε αγέλες. Μόνο έτσι μπορεί να επιβιώσει. Όποιο ζώο φύγει ή εκδιωχτεί από την αγέλη, είναι χαμένο από χέρι. Ακόμα και τα μοναχικά ζώα οριοθετούν το χώρο τους κατουρώντας τον και εξολοθρεύοντας όποιο άλλο ζώο τολμήσει να παραβιάσει αυτό το χώρο. Θα ήταν πλεονεξία να θεωρούμε πως μπορούμε να πάμε κόντρα στη φύση μας ως ζώα και θα ήταν και ρατσισμός να νομίζουμε ότι εμείς οι άνθρωποι διαφέρουμε από τα ζώα επειδή έχουμε λίγο παραπάνω μυαλό. Ας μου πει κάποιος λοιπόν, πότε ο άνθρωπος κατάφερε να ζήσει ειρηνικά με τους συνανθρώπους του, υπάρχει κάποια ιστορική τέτοια στιγμή στο διάβα της ιστορίας;

«Εντάξει. Μπορεί να πεις πως ονειρεύομαι, πως είμαι ένας ονειροπόλος ή ονειροπαρμένος.
Αλλά να ξέρεις. Δεν είμαι μόνος μου.
Και έχω την ελπίδα ζωντανή, πως μια μέρα θα έρθεις μαζί μας.
Τότε, ο κόσμος μας, θα γίνει Ένας.»

Σίγουρα οι ονειροπαρμένοι δεν είναι μόνοι τους. Όλοι μας ανήκουμε σε κάποια κατηγορία. Ούτε φυσικά είναι κακό να ονειρεύεσαι ουτοπίες. Τα όνειρα όμως εξαφανίζονται όταν ο άλλος μπουκάρει στο σπίτι σου και βιάσει ή σκοτώσει την οικογένεια σου και σε πετάξει στο δρόμο. Τότε καταλαβαίνεις καθαρά ότι ο κόσμος δεν είναι ένας ούτε μπορεί να γίνει ένας. Τότε καταλαβαίνεις ότι πρέπει να ζεις στην αγέλη για να μη σε φάνε τα άλλα ζώα…

-=IMAGINOS=- είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
-=IMAGINOS=- είπε...

«Φαντάσου (έναν κόσμο) χωρίς ιδιοκτησίες-χωρίς δικό μου και δικό σου- Μπορείς; Αναρωτιέμαι…
Χωρίς πλεονεξία και πείνα.
Μια ανθρωπότητα αδερφωμένη.
Φαντάσου, όλους τους ανθρώπους, απλά, Να μοιράζονται, να χαίρονται τον κόσμο.»

Λοιπόν, με τον κόπο και τον ιδρώτα σου μόλις αποκτήσεις κάτι να κοιτάξεις να το μοιραστείς με τεμπελχανάδες που δεν έχουν κοπιάσει και ιδρώσει ποτέ στη ζωή τους. Τότε να σε δω. Ο Λέννον πέθανε πάμπλουτος. Δεν είδα να μοιράζεται τις επαύλεις του με κανέναν… Τα μακριά μαλλιά, τα χίπικα ρούχα και τα σοφιστικέ γυαλάκια δε σε κάνουν και Ιησού Χριστό. Μόνο αυτός πέθανε στην ψάθα και μοιραζόταν τα λιγοστά πράγματα του με τους άλλους. Μόνο αυτός ήταν πραγματικός επαναστάτης και αναρχικός, άντε και ο Βούδας. Ο Λέννον όμως τον είχε χεσμένο τον Χριστό και δεν είμαι χριστιανός προς αποφυγήν παρεξηγήσεων. Με τόνους φράγκα ο καθένας μπορεί λέει όσα τραγούδια θέλει έξω από το χορό και να το παίζει και Χριστός και Βούδας…

Το Imagine είναι όντως το σπουδαιότερο τραγούδι. Αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Ο λόγος που έγινε το σπουδαιότερο τραγούδι είναι ένας. Δίνει με μοναδικό τρόπο ελπίδα και όραμα, πράγματα τα οποία ο άνθρωπος την έχει ανάγκη περισσότερο από κάθε τι άλλο. Το ότι δεν υπάρχει ρεαλιστική βάση στο τραγούδι, αυτό είναι αλλουνού παππά ευαγγέλιο. Μου αρέσει και μένα να ονειροπολώ αλλά κυρίως με ενδιαφέρει να πατώ στη γη για να αντιμετωπίζω την πραγματικότητα κατάματα. Αυτό δε σου δίνει πολλά περιθώρια βέβαια για ελπίδες και οράματα αλλά σε βοηθάει να επιβιώσεις. Και θέλει θάρρος να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα έστω για να επιβιώσεις έτσι απλά. Τα τραγουδάκια τύπου imagine είναι ένας τρόπος να ξεφεύγεις απλά για λίγο από την πραγματικότητα και αυτό είναι καλό και χρήσιμο. Όμως δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με τη φύση του και την φυσική υπόσταση του, ούτε καν ο Λέννον.


ΥΓ. Το κείμενο σου Γιώργο ήταν κατά τα άλλα εξαιρετικό και το διάβασα ευχάριστα και με μεγάλο ενδιαφέρον ασχέτως της απάντησης που έδωσα.

Ανώνυμος είπε...

Γιώργο Πήττα εκ των προτέρων συγνώμη, συγκλονιστικο το κειμενο σου.

Imaginos είσαι απίστευτα μέγιστος μ_ _ _ _ _ ς!

Ανώνυμος είπε...

το ακελ μεσω του αρχαιοπληκτου νεοσατανιστικου ομιλου ελευσις συνεχιζει τον πολεμο κατα των πολιτων και του χριστιανισμου.δεν ειναι εξαλλου τυχαιο οτι αυτη η ανθελληνικη και αντιχριστιανικη προπαγανδα ξεκινησε μετα την εισβολη ακελ το 2008 και την βιαιαη καταληψη της εκκλησιας μετα απο απειλες που ξεστομισε ο χριστοφιας στην υπηρεσια εκλογων.με την χρηματοδοτηση της τουρκικης κυβερνησεως του ακελ οπως και του οηε η ανανικη εφημεριδα πολιτης η οποια αποτελει οργανο του σιωνισμου προσπαθει συνεχως να χτυπησει τον ελληνισμο.ισως μια οργανωμενη επιχειριση εναντια στην ανθελληνικη αυτη σιωνιστικη εφημεριδα να σας βουλωσειεπιτελους τα βρωμικα σας στοματα.ο λαος γνωριζει ποιοι ειστε και ποσα πηρατε για να υποταξετε τον λαο στην τουρκια.προσεχετε κυριοι.μην βγαινετε εξω τα βραδυα,η παλια λευκωσια βριθει απο πολιτες

-=IMAGINOS=- είπε...

@Ανώνυνμος 9 Οκτωβρίου 2010 5:23 μ.μ.

Οι αλήθειες τσούζουν γι'αυτό και προκαλούν αντιδράσεις σε αυτούς που ονειροβατούν.

Τιμή μου να με αποκαλούν μέγιστο μαλάκα οι υπνοβάτες σαν και σένα.

Ο Λέννον ήταν ένας πολύ καλός καλλιτέχνης. Από εκεί και μετά δε διαφέρει σε τίποτα από τους βολεμένους καπιταλιστές. Δεν πήγε να ζήσει στο δρόμο, ούτε μοίρασε στους φτωχούς την τεράστια περιουσία του την οποία και την κέρδισε επάξια με τη δουλειά του βέβαια. Βαρέθηκα την υποκρισία και τη συμφεροντολογία των βολεμένων. Δεν παραμυθιάζομαι εύκολα και αυτό αποτελεί τη μέγιστη αρετή. Ας είμαι λοιπόν και μέγιστος μαλάκας στα μάτια των υποκριτών και παραμυθιασμένων συμφεροντολόγων. Τιμή μου και καμάρι μου.

Unknown είπε...

Αν υπάρχει ένας όχι μέγιστος αλλά τρισμέγιστος μ.....ς είναι ο Ανώνυμος στις 6:59.

Αφήνω το σχόλιο του εκεί βέβαια, για να εκθέτει το "είδος" του.

Phivos Nicolaides είπε...

Ακόμα ένα υπέροχο αφιέρωμα δια μοναδικής πέννας και ποιητικού λόγου, Γιώργου Πολίτη!

Ανώνυμος είπε...

Ήταν πολύ βολικό η χώρα σου να αποτελεί αυταρχικό και ιμπεριαλιστικό καθεστώς και εσύ να κάνεις ΜΟΥΓΚΑ και να γράφεις κιτς στίχους I want to hold your hand, love me do και imagine there`s no heaven και να θεωρείσαι και επαναστάτης από τις 16χρονες Αγγλίδες που επίσης κάνουν μούγκα τί συμβαίνει γύρω τους (ή δεν έχουν το μυαλό να καταλάβουν).

Ναι, μίλησε εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ. Ήταν όμως της μόδας να μιλάς για το θέμα θεωρητικά και αόριστα σκοτώνοντας τα εγκεφαλικά σου κύτταρα με ναρκωτικά.

"A generation lost in space." [Don Maclean]

Εναντίον του Βρεττανικού καθεστώτος και της αποικιοκρατίας μίλησε αυτός ή κανένας από τους Beattles; Όχι βέβαια. Imagine all the people, αλλά αυτοί από από τις αποικίες μας δεν είναι καλεσμένοι στο πάρτυ.

Rage Against The Machine

Unknown είπε...

...κάτσε να διαβάσεις λίγο ιστορία πρώτα και μετά συνθηματολογείς.

Christiana Voniati είπε...

Γεια σου Γιώργο Πήττα υπέροχε, μας ταξιδεύεις σε μεγέθη ονειρεμένα.

Λυδία είπε...

Ακούσαμε την εκπομπή το Σάββατο στο σπίτι καλού φίλου, του Βασίλη που έχει δυνατά ηχεία. Ο Βασίλης την "έγραψε" και θα την κάνει cd :-)))

ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ!

Που βρήκατε αυτά τα σπάνια; Το ντοκουμέντο με τον γιο του Λεννον να τραγουδαει το with a litle help for my friends απλά απιστευτο.

(επισκεφθείτε την ιστοσελίδα με την οποια υπογράφω αν δεν την ξερετε κιόλας, θα σας αρέσει πιστεύω)

Το dear john, όπως σχεδόν όλα σας τα άρθρα αναδημοσιεύτηκε σε πάμπολα σάιτ και μπλογκς.

Νάστε πάντα καλά καταλαβαίνω σιγα σιγα γιατι τα "μονοπάτια του γαλαξία" έγιναν τέτοιος ραδιοφωνικός θρύλος!!!

-=IMAGINOS=- είπε...

Άσχετο.

Ρίξτε μια ματιά εδώ:

www.youtube.com/watch?v=9hP-mOtdzXk

Γα**μένο Τσέρνομπιλ τι βλαστάρια είναι αυτά που βγάζεις;;;!!!

tsoloxidis είπε...

εδω η μπαλια





εδω η μπαλια!




π τσολοχιδης




ναι!ΝΑΙΑΙ Ο ΤΣΟΛΟΧΙΔΗΣ!!

-=IMAGINOS=- είπε...

(ΑΣΧΕΤΟ)

Από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια για την αριστερά και την αναρχία...

www.youtube.com/watch?v=eSKJPLDpyG8

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο Imaginos. Διαβάζεις τον κόσμο χωρίς ματογυάλια.
Σωστός κι' αληθινός.

Άλλο τα ποιηματάκια κι' άλλο η πραγματικότητα του περιβάλλοντος και η φύση του ανθρώπου. Που αλοίμονο! Για τον καθένα μας ξεχωριστά, αλλά και για όλους μαζί, είναι και τα δύο εχθρικά.

Διαβήτης