U.F.O. (ωχ!)

Η θερινή ραστώνη, η μεγάλη συσσωρευμένη κούραση, η ζέστη, οι κάποιες μέρες ξεκούρασης που έρχονται, ακυρώνουν κάθε διάθεση ενασχόλησης με όσα συμβαίνουν γύρω μας και πάνω μας.

Ξεκούραση είπα;

Ίσα δηλαδή να παρθεί μια ελάχιστη, μια στοιχειώδης ανάσα, απείρως μικρότερη από αυτή που πραγματικά έχει ανάγκη ο κάθε άνθρωπος, καθώς η ίδια η επιστήμη λέει πως για να ταχτοποιηθεί ο ανθρώπινος ρυθμός, για να κάνει αληθινό restart έχει ανάγκη από το μίνιμουμ κατέβασμα κάθε διακόπτη τις 4 γεμάτες εβδομάδες.

Τελικά, από όποια πλευρά και αν το δεις το πράγμα, δεν υπάρχει ούτε μία ανθρώπινη δραστηριότητα που να μη δρα επιβαρυντικά στη φυσική τάξη.

Έτσι τουλάχιστον, όπως έχουν καταντήσει οι ανθρώπινες δραστηριότητες που πια υπακούουν σε ένα έξαλλο τύμπανο, που σχεδόν διόλου δεν διαφέρει από εκείνο που κοπάναγε το τέμπο για τους δέσμιους κωπηλάτες της γαλέρας.

Όπως κάθε πρωί, νωρίς, αφιέρωσα ένα ημίωρο με τον πρώτο καφέ της ημέρας στην ανάγνωση ειδήσεων από το διαδίκτυο.

Πέρασαν από μπροστά μου οι φωτογραφίες των πολιτικών αρχηγών, προέδρων, πρωθυπουργών, πρωτοκλασάτων στελεχών, όλοι μαζί, ένα χασμουρητό που φτάνει μέχρι τα ουράνια.

Χασμουρητό, συνδυασμένο με θυμό για το απόλυτο παράλογο που έχει στηθεί πάνω στις μοίρες των ανύποπτων ανθρώπων, για το παράλογο που τα πάντα πιέζουν αφόρητα ώστε να το δεχθούμε ως «μόνη διέξοδο».

Έχω την αίσθηση και όχι μόνο εγώ, πως μετά το θέρος, τα πράγματα θα αγριέψουν και θα αγριέψουν έντονα στην Ελλάδα, αλλά σιγά-σιγά και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Ο τρικούβερτος χορός που έχει ξεκινήσει με το ξεχαρβάλωμα κάθε ίχνους αξιοπρέπειας στη ζωή του μέσου πολίτη από την κάστα των μεγάλων επηρμένων που δημιούργησαν την κρίση και τώρα παριστάνουν τους οδηγητές της σωτηρίας, δεν έχει τελειωμό.

Μόνο εδώ στην Κύπρο μοιάζει η ατμόσφαιρα να είναι από άλλο πλανήτη, καθώς οι πολιτικές ηγεσίες είναι τόσο αφοσιωμένες στην αυτοσυντήρησή τους, που οι πολίτες κατέληξαν «πέρα βρέχει».

Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται όμως οι πολιτικές ηγεσίες, είναι πως αυτό το «πέρα βρέχει» των πολιτών κάποτε θα πάψει να είναι μια «βροχή κάπου πέρα» και θα μετατραπεί σε καταιγίδα με τη μορφή πλήρους και απόλυτης πολιτικής κρίσης.

Μια καταιγίδα που θα ξεσπάσει πάνω στα κεφάλια τους και καλά θα κάνει.

Αλήθεια…έχουν στο ελάχιστο τη γνώση πως η συντριπτική πλειοψηφία των νέων ανθρώπων τους απαξιώνει πλήρως γιατί κατά τη γνώμη τους «όλοι τα ίδια είναι;»

Αλλά, υποθέτω πως και για αυτό ακόμα θα πιστεύουν πως φταίνε οι νέοι και όχι οι ίδιοι.

Τέτοια ufo είναι…(όλοι; 'ντάξει, όχι όλοι...)

Και τώρα, που είπα…ufo, θυμήθηκα τη μόνη είδηση που διάβασα σήμερα και μου έκανε «κλικ».

Απελευθερώθηκαν πριν από λίγες μέρες τα Εθνικά Αρχεία της Βρετανίας που αφορούν σε απόρρητα έγγραφα για τους Ιπτάμενους Δίσκους ή , πιο δόκιμα, τα Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα.

Και ενώ σε πολλές περιπτώσεις οι επίσημες ερμηνείες μοιάζουν να στέκουν, υπάρχουν άλλες τόσες που αφήνουν τα ερωτηματικά μετέωρα και γόνιμα για παράξενες υποθέσεις.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία που βγήκαν στη φόρα, είναι αυτό που λέει πως ο Τσόρτσιλ συναντήθηκε επί τούτου με τον Αϊζενχάουερ προκειμένου να συντονίσουν τις «στρατηγικές απόκρυψης και συσκότισης των φαινομένων» ώστε αφ’ ενός να μην δημιουργηθεί παγκόσμιος πανικός και αφ ετέρου να μην κλονιστεί η θρησκευτική πίστη των ανθρώπων.

Ακριβώς έτσι τουλάχιστον, διατυπώνει την είδηση η έγκυρη Guardian.

Όποιος θέλει να δει και να κατεβάσει τα αρχεία της Βρετανικής Κυβέρνησης, μπορεί να πάει εδώ : http://ufos.nationalarchives.gov.uk/

Θα είναι διαθέσιμα δωρεάν για ένα μήνα.

Όλα αυτά, με έκαναν να θυμηθώ χρόνια πριν που έκανα μια εκπομπή στο ελληνικό ραδιόφωνο (και για 3 χρόνια περίπου στον Άστρα ) με τον τίτλο «στα μονοπάτια του γαλαξία».

Με αφορμή την Επιστημονική Φαντασία της οποίας ήμουν και είμαι λάτρης, κάθε Δευτέρα νύχτα, έκανα ένα ατμοσφαιρικό και πρωτόγνωρο για την εποχή και τον τόπο ταξίδι.

Με ιστορίες και μουσικές, με παραμυθίες και διάθεση έναστρη.

Το ενδιαφέρον, είναι πως σιγά –σιγά η εκπομπή απόκτησε ένα απρόσμενα μεγάλο κοινό, που την καθοδήγησε κατά κάποιο τρόπο και σε άλλες ατραπούς, αυτές δηλαδή που σχετίζονται με το λεγόμενο παράδοξο.

Βέβαια, το τι σημαίνει παράδοξο, είναι πολύ σχετικό.

Αν ένας άνθρωπος της δεκαετίας του 50 έβλεπε ένα δελτίο ειδήσεων του 2010, θα γέλαγε και θα έλεγε «αυτά δεν γίνονται!»

Κάποιοι βέβαια, ήδη από το 50, το 40 το 30, για να μην πάω πιο πίσω, όλα όσα γίνονται σήμερα, από τους ψηφιακούς δίσκους μέχρι τα λιλιπούτεια κινητά μας τηλέφωνα, τα είχαν καταγράψει και τα είχαν κάνει μέρος της πλοκής των ιστοριών τους. Ποιοι;

Μα οι συγγραφείς Επιστημονικής Φαντασίας. Ο Κλάρκ, ο Ασίμωφ, ο Μπράντμπερι και άλλοι πολλοί και σπουδαίοι. Το παράδοξο λοιπόν, είναι φίλοι αναγνώστες, εξαιρετικά σχετικό.

Έλεγα πιο πάνω, πως το κοινό της εκπομπής, οι «συνταξιδιώτες» όπως τους αποκαλούσα χαρακτηριστικά (άλλη μια λέξη που αργότερα έγινε καραμέλα στους ραδιοφωνατζήδες) άρχισαν να μου στέλνουν επιστολές με διάφορα παράδοξα που τους είχαν συμβεί.

Μιλάμε για γράμματα κατά δεκάδες, κάθε εβδομάδα για αρκετά χρόνια και αναφέρομαι στις αρχές της δεκαετίας του 80.

Πολλά, ήταν διάφορα «τρελά».

Όμως υπήρχαν και αρκετά, από εξαιρετικά μετρημένους ανθρώπους, μυαλωμένους και διόλου αλαφροΐσκιωτους που με κάθε σοβαρότητα είχαν να διηγηθούν μερικές ιστορίες τελείως εξωπραγματικές.

Σχετικές πάντα, με τα Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα ή με ιδιότροπα μπερδέματα αυτής της χωροχρονικής διάστασης που ζούμε όλοι εμείς, με κάποια άλλη, στην οποία πάλι ζούμε όλοι εμείς, αλλά…«αλλιώς».

Δεν θέλει και πολύ ο νους του ανθρώπου για να «κουνήσει» σαν έρθει σε επαφή με τέτοια πράγματα και για αυτό παρά την εξαιρετική πειστικότητα πολλών εμπειριών που άκουσα, τα τοποθετούσα όλα σε μια άκρη του μυαλού και δεν τα άφηνα να με κυριεύσουν.

Από παιδί που ήμουν, ο έναστρος ουρανός με μάγευε.

Με τις ώρες, ειδικά στις νύχτες του θέρους μπορούσα να είμαι ξαπλωμένος σε μια αμμουδιά και να βλέπω με δέος τις τούφες του γαλαξία.

Και, αν κάτι με δίδαξε πως ο ιστορικός χρόνος είναι τεράστιος και δεν μετριέται με τον βιολογικό κύκλο του καθένα μας, είναι τα άστρα και κανένας δάσκαλος.

Στα άστρα, δεν βρήκα κανέναν θεό.

Αλλά ένιωσα, με απόλυτη πεποίθηση, πως είναι ο προορισμός μας. Το αιώνιο και ατέρμονο "παρακάτω" που πάντα έσπρωχνε τον άνθρωπο, ανάμεσα στις αντιφάσεις του, πιο πέρα.

Όσο πιο πολύ το ένιωθα αυτό, τόσο πιο αστεία και θλιβερά μου έμοιαζαν τα ανθρωπάκια που διαφεντεύουν τις τύχες των ανθρώπων και τόσο πιο «λάθος» αισθανόμουν πως είναι όλα φτιαγμένα. Και ακόμα πιο έντονα, διαισθάνομαι πια, πως όλο αυτό το αφύσικο πράγμα που έχει γίνει η ζωή μας-εδώ και αιώνες- θα σκάσει κάποια στιγμή πάνω στα κεφάλια όλων μας.

Ίσως, το διαισθάνεστε και εσείς παρακολουθώντας τη Ρωσία να καίγεται από τη ζέστη, τον κόλπο του Μεξικού να πεθαίνει, τον πλανήτη να αγκομαχά παντού και τους πολλούς, στον εικοστό πρώτο αιώνα, να πληρώνουν ακόμα τα εγκλήματα των ολίγων, των ελάχιστων.

Πρόσφατα που λέτε, μάθαμε ακόμα ένα «παράδοξο», επισήμως.

Ομάδα επιστημόνων του ΜΙΤ ανακοίνωσε, πως, ναι, το ταξίδι στο χρόνο, με κατεύθυνση το παρελθόν είναι εφικτό! (http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=187404 )

Ποιος ξέρει;

Ίσως όλα αυτά τα ιπτάμενα φώτα που τόσοι άνθρωποι έχουν δει και βλέπουν ακόμα στους ουρανούς, ίσως όλα αυτά στα οποία αναφέρονται τα Αρχεία της Βρετανικής Κυβέρνησης, να μην είναι τίποτα άλλο, από εμάς στο μέλλον, που επισκεπτόμαστε το παρελθόν μας.

Αυτό που με ανησυχεί πάντως, είναι πως στην Κύπρο πια, σπανίζουν οι εμφανίσεις πραγματικών ufo. (Δεν μιλάω για τους πολιτικούς μας τώρα...)

Αν υποθέσουμε λοιπόν πως είναι χρονοταξιδιώτες από το μέλλον λέτε να ξέρουν κάτι και δεν έρχονται;

Πως είναι-ας πούμε- χαμένη υπόθεση; Ωχ!

ΥΓ: Σας περιμένω όλους στις 6 το απόγευμα στη συχνότητα 107.6.

Φυσάει, Άλλος Αέρας στα FM. Φρέσκος!