Τα λερωμένα τ’ άπλυτα τα παραπεταμένα.

Η δημόσια υποκρισία, τα κατ’ εξακολούθηση ψεύδη, η συνειδητή παραποίηση της πραγματικότητας, οι απότομες μεταλλάξεις «αρμοδίων» απόψεων, είναι λίγα από τα σκληρά ναρκωτικά που ανερυθρίαστα εκτοξεύουν στην κοινωνία ορισμένοι, με αποτέλεσμα την όλο και πιο βαριά βύθιση των πολιτών στην αδιαφορία και την αφασία.

Ίσως όμως, μερικές φορές άθελά τους πετυχαίνουν το αντίθετο-ευτυχώς.

Άναυδος έμεινα, όταν διάβαζα πριν από κάποιες μέρες πως ένας βουλευτής, τσουβάλιασε και ταύτισε κτηνοβασία, παιδοφιλία, νεκροφιλία και…ομοφυλόφιλους!!!

Έμεινα άναυδος όχι γιατί δεν υπάρχουν τέτοιες εξωφρενικές αντιλήψεις εδώ και εκεί, αλλά γιατί αυτός ο μεσαίωνας κυκλοφορεί στη Βουλή ως εκλεγμένος εκπρόσωπος μας. (έρημος κι απρόσωπος που λέει και ο Σαββόπουλος).

Ωστόσο, να που στην μικρή και δύσκολη στο δημόσιο κράξιμο "επωνύμων" Κύπρο, οι διαμαρτυρίες ήρθαν έντονες και ο περί ου ο λόγος προσπάθησε να ανασκευάσει, επιβεβαιώνοντας απλά τους χιλιάδες που διαμαρτυρήθηκαν.

Αλήθεια… ο ΔΗΣΥ που θέλει να διεκδικεί τις δάφνες του Πολιτικού Ορθολογισμού και της Ευρωπαϊκής αντίληψης γιατί άργησε τόσο πολύ να διαχωρίσει τη θέση του;

Περίμενε να διογκωθεί ο αριθμός των διαμαρτυρομένων στο facebook για να κινηθεί εκ του ασφαλούς; Κρίμα!

Δεν θα ασχοληθώ άλλο με την περίπτωσή του κυρίου, δεν αξίζει τον κόπο, υποθέτω πως στις επερχόμενες Βουλευτικές οι ψηφοφόροι θα του δείξουν την έξοδο.

Άλλωστε, ο εκλεκτός Αντιφωνητής, στο ιστολόγιό του καλύπτει το ζήτημα πλήρως.

Κάντε το εδώ: κλικ, και διαβάστε.

Κάτι άλλο είναι που με ανησυχεί ακόμα περισσότερο.

Πριν από μερικές μέρες είδα με μεγάλη ανησυχία την προσπάθεια δημιουργίας ενός ανύπαρκτου ζητήματος.

Κάποιοι, εγείρουν θέμα για την Φανερωμένη, για τα Παιδιά του Μανώλη, έγινε μάλιστα σχετική κουβέντα και στη Βουλή των Αντιπροσώπων.

Εδώ, παίζεται κάτι πάρα πολύ σοβαρό.

Εδώ, κάποιοι, επιχειρούν αλά Ελληνικά με τρόπο εξαιρετικά κίτρινο να περάσουν από τα ΜΜΕ πως η Φανερωμένη πάει να «αποκτήσει κουλτούρα Εξαρχείων».

Τι σημαίνει άραγε «κουλτούρα Εξαρχείων»

Γιατί, τα Εξάρχεια βυθίστηκαν στην παρακμή τους και έχασαν την Κουλτούρα τους λόγω της συστηματικά επιθετικής και τελικά ύποπτης παρουσίας της Αστυνομίας και ειδικά των πάνοπλων ειδικών φρουρών.

Τα ναρκωτικά, η πρέζα, ήρθαν μαζί τους, όταν επί ημερών Δροσογιάννη (Υπουργός Δημόσιας Τάξης του ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του 80) κηρύχτηκε ο αναίτιος πόλεμος κατά των Εξαρχείων.

Έχουν γραφτεί εκατοντάδες σελίδες για το πώς η εξουσία προσπάθησε να εξαρθρώσει , να στραγγαλίσει, να εξανδραποδίσει μία περιοχή που φιλοξενούσε παραδοσιακά , διάφορες ιδεολογικές τάσεις που ως κοινό τους γνώρισμα είχαν α) πως δεν ήταν ελεγχόμενες από τα κόμματα της Βουλής και β) δεν ήταν «καταναλωτές» και fashion victims. Καμία σχέση δηλαδή με τηλεοπτικά πρότυπα.

Η μέθοδος της εξουσίας σε αυτές τις περιπτώσεις είναι παραδοσιακή και έχει εφαρμοστεί σε όλον σχεδόν τον κόσμο:

1. ρίξτε ναρκωτικά
2. ρίξτε ανάμεσα στους θαμώνες, εγκάθετους ταραχοποιούς
3. συνεργαστείτε με τα λαϊκίστικα Μέσα Ενημέρωσης για να δημιουργήσουν «κλίμα» ανησυχίας στους «φιλήσυχους» πολίτες ώστε αυτοί να γίνουν δεκτικοί στην έντονη παρουσία της Αστυνομίας.
4. δημιουργήστε αναταραχή για να γίνει απαραίτητη η Αστυνομία
5. Ισοπεδώστε τελικά την περιοχή με πολυκαταστήματα και εγκαταστάσεις που θα προσελκύουν πολύ κόσμο από άλλες περιοχές –κυρίως κάντε τον χώρο ελκυστικό στις συντηρητικές κοινωνικές ομάδες.

Το αποτέλεσμα –στα Εξάρχεια -το έχουμε ζήσει αρκετοί.

Οι ειδικοί φρουροί στη μία γωνία της πλατείας, και στα δέκα μέτρα από τα μάτια τους ο dealer να σπρώχνει την πρέζα στον εξαρτημένο, ενώ, συχνά, την ίδια ώρα λίγο πιο πέρα, κάποιος άλλος εξαρτημένος πέφτει τέζα.

Μόνο που οι ειδικοί φρουροί σε όλα αυτά παραμένουν απολύτως ακίνητοι, ή κάνουν και πλάκα.

Θα σοβαρέψουν απότομα όμως, και θα μουγγρίσουν αν περάσει από δίπλα τους κάποια ύποπτή φάτσα από αυτές που μετέχουν σε διαδηλώσεις.

Άσε που αν κρατάει και καμιά αγκαλιά βιβλία, τα μουγκρητά θα γίνουν γαβγίσματα:

«Έλα εδώ εσύ. Την τσάντα κάτω και ταυτότητα.»

Τα Εξάρχεια, όπως είναι γνωστό, προορίζονται για απόλυτη ακύρωση με τη μετατροπή της Πλατείας σε πάρκινγκ και σταθμό Μετρό.

Ο οποίος σταθμός. όπως έχουν γράψει έντονα πολλοί αρχιτέκτονες, συγκοινωνιολόγοι και πολεοδόμοι, δεν είναι διόλου απαραίτητος στο συγκεκριμένο σημείο.

Αλλά, θα είναι η χαριστική βολή στον ήδη τραυματισμένο χαρακτήρα της Πλατείας.

Αλήθεια…

Αυτό θέλουν να κάνουν ορισμένοι; Εκεί θέλουν να σπρώξουν την Φανερωμένη;

Κάπως έτσι θέλουν να ευνουχίσουν τα παιδιά (μας) που μαζεύονται εκεί γύρω από τον Μανώλη και τραγουδάνε παίζουνε κιθάρες συζητάνε ή απλά χαζεύουν;

Υποθέτω, θα τα προτιμούσαν ως χαζοχαρούμενους πελάτες σε κάποια καλογυαλισμένα στέκια με το ντάπα-ντούπα σε τσιφτετελληνικό ρυθμό να πίνουν βότκες ή και να σνιφάρουν κόκες ως γνήσιοι γόνοι της νεόπλουτης Κυπριακής Λούμπεν Μεγαλοαστικής Τάξης.

Έτσι, είναι 100% ελεγχόμενα τα πράγματα , κινείται και το εμπόριο (κάθε είδους) και οι νέοι άνθρωποι μεταλλάσσονται σε ιθαγενείς φυλές των πολυκαταστημάτων.

Αν αρνούνται αυτή τη μετάλλαξη, τότε θα σπρωχτούν στο περιθώριο και την αυτοπυρπόληση της ψυχής τους.

Η συστηματική ενοχοποίηση της Φανερωμένης σε συνδυασμό με την επίμονη προσπάθεια ανέγερσης Καθεδρικού Ναού στην Παλιά Λευκωσία, κατά παράβαση κάθε αρχιτεκτονικής, αισθητικής, ιστορικής και λειτουργικής λογικής, δείχνει πως υπάρχουν ισχυροί κύκλοι που όχι μόνο δεν διστάζουν σε τίποτα, αλλά, χρησιμοποιούν και μεθόδους άλλων εποχών.

Ο Καθεδρικός, αντιστοιχεί με τον Σταθμό του Μετρό των Εξαρχείων.

Κάποιοι, έχουν σχέδιο ευνουχισμού της Παλιάς Λευκωσίας και της εκτροπής της σε μία περιοχή αποστειρωμένη και άγονη, κοινωνικά αυτιστική. Δεν θα τους περάσει.

Αχρηστεύουν –εκτός των άλλων- με αυτόν τον τρόπο τις πολλές πανέμορφες και ιστορικής αξίας εκκλησίες της περιοχής που συχνά παραμένουν αφρόντιστες και παραμελημένες γιατί τάχα, δεν υπάρχουν λεφτά.

Τα εκατομμύρια όμως της ανέγερσης, βρέθηκαν…

Ίσως , δεν αντιλαμβάνονται πως οι καιροί άλλαξαν.

Πως οι Πολίτες είναι λιγότερο ευάλωτοι από παλιά.

Ήδη, μαθαίνουμε πως με πρωτοβουλία του «Ομίλου Έλευσις» που στεγάζει και ένα πανέμορφο βιβλιοπωλείο στην περιοχή, συγκεντρώθηκαν αρκετοί Φορείς Πολιτών που υπογράφουν ένα μανιφέστο αντίθεσης στην ανέγερση του Καθεδρικού στο οποίο, όχι μόνο εξηγούν το «Όχι» τους αλλά, προχωρούν και σε εποικοδομητικές προτάσεις.

Η πανέμορφη και ατμοσφαιρική Παλιά Πόλη πρέπει να συντηρηθεί, να γίνει μια κούκλα –όπως της αξίζει.

Να γεμίσει με στέκια, βιβλιοπωλεία, μουσικές, εκθέσεις.

Πάνω από όλα, να είναι μια ανοιχτή αγκαλιά στους νέους ανθρώπους που την επιλέγουν για να αράξουν κάτω από τον Μανώλη.

Για να τραγουδάνε, να μιλάνε, να σιωπούν, να επικοινωνούν, να ερωτεύονται, να γελάνε, να μοιράζονται τα μυστικά τους, να μεγαλώνουν χωρίς τον φόβο του βιασμού της ψυχής τους.

«Κανένας δεν κατάφερε να επικοινωνήσει μαζί τους-αλλά πάντως υπάρχουν μεταξύ τους και καλά παιδιά»

Έτσι δήλωσε ο κος Μεγαλόσχημος Τάδε.

Για φαντάσου!

Ο κος Μεγαλόσχημος προσπάθησε να…επικοινωνήσει, υποθέτω νουθετώντας και με την υποκρισία να τρέχει από τα μπατζάκια του ποτάμι.

Δεν ξέρω τι λένε, πριν από λίγο καιρό είχα κάποια από τα «παιδιά του Μανώλη» στην εκπομπή μου για δύο ώρες και περάσαμε φίνα. Ωραίες μουσικές, ωραίες κουβέντες καθαρές και απροσποίητες, μόνο ο Μανώλης μας έλειπε.

Hey! Leave us kids alone…, όπως ακριβώς τραγουδούσαν οι Pink Floyd στο Wall.

Μιας που μιλάμε, για την Εντός των Τειχών Λευκωσία…

ΥΓ: Το "εντοιχισμένο βρέφος" στην κεφαλή του άρθρου, το φωτογράφησα στην Πράγα τον Δεκέμβρη. Βρίσκεται σε ένα υπόγειο μικρό μουσείο στο οποίο εκτίθενται τα βασανιστήρια που εφάρμοζε η εξουσία πριν από κάποιους αιώνες. Το μουσείο, είναι μέσα στην Παλιά Πράγα, την απίστευτης ομορφιάς Παλιά Πράγα, στην οποία δεν έχει κτισθεί απολύτως τίποτα το καινούργιο από τις αρχές του περασμένου αιώνα, με αποτέλεσμα να είναι ένας από τους ισχυρότερους πόλους έλξης για επισκέπτες από όλο τον κόσμο.

Αλλά, τι ξέρουν οι Τσέχοι; Εμείς ξέρουμε καλύτερα...