Δολοφονώντας την Αξιοπιστία, τεμαχίζοντας το Μέλλον…

Μία σπάνια παρτιτούρα από τα τέλη του δέκατου πέμπτου αιώνα. Είναι του Antoine Busnois , συνθέτη της Αυλής της Βουργουνδίας και πρόκειται για το άνοιγμα μιας Λειτουργίας του συνθέτη. Έχει σημασία νομίζω, να αναφέρω πως η συγκεκριμένη παρτιτούρα, είναι ένα από τα παλαιότερα σωζόμενα δείγματα πολυφωνικής γραφής.

«Σάρκες, λινάτσες, ξύλα, φτιασίδια,ρίμες αισθήματα, πέπλα στολίδια,μάσκες, λιογέρματα, γόοι καὶ κραυγὲς κι ἐπιφωνήματα καὶ χαραυγὲς » (Γιώργος Σεφέρης- από το Θεατρίνοι, Μ.Α.)

2 Μαρτίου 2016, Λευκωσία Κύπρος.

Η Esin και ο Γιάννος κοιτάζουν το ρολόι τους και επιταχύνουν το βήμα τους.
Δεν θέλουν να αργήσουν στην πρόβα.

Είναι και οι δύο, μέλη της Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων Κυπρίων «Μουσική Πατρίδα», μιας εξαιρετικής πρωτοβουλίας του Μεγάρου Πολιτισμού Κύπρου που ξεκίνησε την δραστηριότητά του μόλις 3 χρόνια νωρίτερα.

Δύο μέρες τους χωρίζουν από την μεγάλη συναυλία της 4ης Μαρτίου, αφιερωμένης στα γενέθλια του Vivaldi που γεννήθηκε αυτή τη μέρα, στα 1678.

17χρονα παιδιά και οι δύο, μοιάζουν να σκορπίζουν φως γύρω τους καθώς μέσα τους έχουν κάνει χίλια κομμάτια όλα τα φράγματα που χώριζαν τις προηγούμενες γενιές.

Πως αλλιώς; Όποιος μπει για τα καλά στο σύμπαν της μουσικής, αδυνατεί πια να κουβαλάει σύνορα, μαθαίνει να ζει με την αρμονία, ξεχνάει να διαλύει, αρχίζει να συνθέτει.

Η Esin παίζει βιολοντσέλο. Ο Γιάννος, από νωρίς σαγηνεύτηκε με τον ήχο του φλάουτου. Και οι δύο μπήκαν από τους πρώτους στην Ορχήστρα «Μουσική Πατρίδα».

Έμαθαν για αυτήν από τα σχολειά τους. Βλέπετε, το Μέγαρο Πολιτισμού και το Ίδρυμα που το στήριξε και το υλοποίησε έκανε πράξη από την πρώτη στιγμή την υπόσχεση για διαρκή συνεργασία με όλα τα σχολεία του νησιού.

Έτσι, όταν βγήκε η σχετική ανακοίνωση ήταν πολλά παιδιά, Έλληνες και Τούρκοι της Κύπρου που έτρεξαν στις ακροάσεις.

Λίγους μήνες μετά, κάπου στα τέλη του 2013, η Ορχήστρα ήταν ένα γεγονός.

Η πρώτη συναυλία, η πρεμιέρα ήταν ίσως η ωραιότερη βραδιά που έζησε μέχρι τότε η Κύπρος.
Η διεύθυνση του Μεγάρου ευφυώς τοποθέτησε το επίσημο άνοιγμα σε εκείνη τη νύχτα, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να δείξει έντονα πως το σπουδαίο αυτό έργο αφορά πάνω από όλα τα παιδιά μας, τους νέους μας, στους οποίους η Κύπρος χρωστά πάρα πολλά.

Ας μην ξεχνάμε πως για δεκαετίες ολόκληρες οι μυωπικές πολιτικές υποθήκευαν συστηματικά το μέλλον.

Κάτι, που γνώριζαν πολύ καλά τόσο ο αείμνηστός Πρόεδρος της Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος που αγκάλιασε το έργο υπογράφοντας τα πρώτα του βήματα, όσο και ο Δημήτρης Χριστόφιας που τον διαδέχθηκε και πάλεψε για να γίνει το Όραμα πράξη.

Ποιος λησμονεί την εμμονή του τον Δεκέμβριο του 2009 όταν κοντόφθαλμοι σύμβουλοι πίεζαν για την ακύρωση του έργου δήθεν για λόγους οικονομίας;

Με επιχειρήματα σαθρά- μιας που αν είχε ακυρωθεί θα είχαν πεταχτεί στα σκουπίδια, 15 ολόκληρα εκατομμύρια ευρώ…

Ευτυχώς, έβαλαν τότε πλάτη όλοι. Όλα τα κόμματα, ανεξάρτητα από τις υπόλοιπες διαφορές τους στήριξαν το έργο για έναν απλό λόγο.

Ήξεραν πως το χρωστάνε στο Μέλλον.

Και το Μέλλον, έγινε παρόν.

Και η επίσημη «πρώτη» της Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων Κυπρίων «Μουσική Πατρίδα» δόθηκε την άνοιξη του 2014, μία ωραία έναστρη Λευκωσιάτικη νύχτα, και ήταν όλα τόσο όμορφα, που νόμιζες πως και το αεράκι είχε αναλάβει αποστολή και μετέφερε ως δια μαγείας τα αρώματα των λουλουδιών από τους κήπους, εκεί στο χώρο της συναυλίας.

Η συναυλία, δόθηκε στη μεγάλη πλατεία που δημιουργήθηκε για να φιλοξενηθεί σε μια γωνιά της το Μέγαρο.

Η πρώτη αληθινή πλατεία της Λευκωσίας, που ξεπέρασε σε μέγεθος ακόμα και αυτή του Συντάγματος στην Αθήνα.

Η σκηνή, στήθηκε μπροστά στο Μέγαρο, που φωτισμένο εσωτερικά έμοιαζε έτοιμο να απογειωθεί στα ουράνια.

Και πάνω στη σκηνή, οι νέοι, το αύριο της Κύπρου, μιας άλλης Κύπρου διαφορετικής, με αυτοπεποίθηση χωρίς εμπάθειες, και πάθος μόνο για την ίδια τη ζωή.

Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, και όχι μόνο. Γιατί, ανάμεσά τους, υπήρχαν και παιδιά, μετανάστες δεύτερης γενιάς που γεννήθηκαν στο νησί από γονείς που κατέφτασαν εδώ από χώρες μακρινές.

Και όλα μαζί τώρα, συνθέτουν την πολυτιμότερη περιουσία της πατρίδας μας.

Χιλιάδες οι άνθρωποι που ήρθαν σε εκείνη την επίσημη «πρώτη» του Μεγάρου Πολιτισμού και της Ορχήστρας των Νέων Κυπρίων.

Παρόντες βέβαια και διάφοροι, που στο παρελθόν είχαν πολεμήσει με λύσσα το Μέγαρο, αλλά τώρα σκορπούσαν δεξιά κι αριστερά χαμόγελα και…δέχονταν συγχαρητήρια. Ας είναι. Οι φελλοί , οι αενάως επιπλέοντες φελλοί, είναι εκδήλωση μάλλον σύμφυτη με αυτή της ανθρώπινης ύπαρξης….

Η Esin και ο Γιάννος, έφτασαν επιτέλους στο Μέγαρο, αφού διέσχισαν την πλατεία.

Τα μεγάλα πανό που κρέμονται στην πρόσοψη του κτιρίου έχουν πάνω τους τη μορφή του Antonio Vivaldi, ενώ από το cafe απέναντι από το Μέγαρο ξεχύνονταν οι τζαζίστικες παραλλαγές του Lousier πάνω στο έργο του Bach.

Από την αρχή του το Μέγαρο και η Πλατεία, έγιναν ο πιο «μοδάτος» τόπος συνάντησης των νέων ανθρώπων και όχι μόνο.

Σαν να μπήκε η Λευκωσία σε ένα μαγικό ασανσέρ και ανέβηκε μερικούς ορόφους ποιότητας στην καθημερινότητά της.

Και ήταν πολύ ωραία που με το «καλημέρα» σας , το Μέγαρο εισέβαλε κυριολεκτικά σε αυτήν την καθημερινότητα αναβαθμίζοντας την με έξυπνες εκδηλώσεις που αφορούν τους πάντες και ταυτόχρονα καλλιεργούν την αισθητική.

Για να μην αναφέρω τώρα, τους χιλιάδες μαθητές που το επισκέπτονται με τους δασκάλους τους και μυούνται έτσι σε νέες μαγικές πραγματικότητες.

Η Esin και ο Γιάννος, αντάλλαξαν ένα πεταχτό φιλί και άνοιξαν την βαριά πόρτα της αίθουσας.

Οι άλλοι, ήταν ήδη εκεί και κούρδιζαν περιμένοντας να εμφανιστεί από στιγμή σε στιγμή και ο 26χρονος Μαέστρος, ένα ανερχόμενο ταλέντο, ελληνοκύπριος από την Καρπασία.

Όνειρο όλο αυτό θα πείτε…

Και όμως. Αυτό το Όνειρο απέχει από την πραγματικότητα μόλις 15.000.000 ευρώ.
Τα οποία όπως έχουμε ξαναγράψει έχουν ήδη επενδυθεί.

Κάποιοι, στο όνομα της Οικονομίας, θέλουν να φέρουν την Κύπρο στο χάλι της Ελλάδας που όλους μας πληγώνει τόσο πολύ. Γιατί το λέω αυτό;

Μα είναι εξαιρετικά απλό:
Τυχόν ακύρωση του έργου, που κάποιοι με αδιανόητο παραλογισμό επιδιώκουν θα σημαίνει μια πρώτου μεγέθους κακοδιαχείριση και κατασπατάληση Δημόσιων και Κοινοτικών Κεφαλαίων.

Μια κατασπατάληση σαν αυτές που έφεραν την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού.
Σημαίνει μια βαρύτατη απώλεια της αξιοπιστίας της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση που στηρίζει απόλυτα το έργο και αναμένει την εντός προγράμματος υλοποίησή του.

Σημαίνει μια σφαίρα στο στήθος του μέλλοντος της Esin και του Γιάννου.

Της κάθε Esin , του κάθε Γιάννου.

«Ἄσ᾿ τους νὰ τρώγουνται καὶ ν᾿ ἀνεμοδέρνουνται ὡσὰν τὸ κάτεργο ποὺ δένει μοῦδες·Καλώς μᾶς ἤρθατε στὴν Κύπρο, ἀρχόντοι. Τράγοι καὶ μαϊμοῦδες!»

(Γιώργος Σεφέρης – από το Νεόφυτος ο Έγκλειστος Μιλά)

ΥΓ1. Επιτρέψτε μου να αφιερώσω το άρθρο αυτό σε δύο ανθρώπους. Στον εν Λονδίνω αδελφό μου, συνθέτη Χρήστο Πήττα και στον εξαίρετο παραμυθά του διαδικτύου μόνιμο κάτοικο Ελβετίας, τον Aceras Anthropophorum που τιμά τη γλώσσα του με τις παραμυθίες του στην Κυπριακή διάλεκτο και, με τον ιδιαίτερο σεβασμό του στις Τέχνες. Και, σε όλους βέβαια που πασχίζουν τα τελευταία χρόνια να γίνει πραγματικότητα το σημαντικότερο έργο υποδομής της Κύπρου.

ΥΓ2. Απόψε, στην Κινούμενη Άμμο, ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον αφιέρωμα σε κάποιον μάλλον άγνωστο και με ελάχιστο έργο, Βρετανό τραγουδοποιό. Στον Bill Fay και στον πιο σημαντικό του δίσκο (από τους 3 που έχει κάνει όλους κι' όλους) με τίτλo Time of the Last Persecution. O Bill Fay έμεινε συνειδητά έξω από το "σύστημα". Μουσικά, είναι ένας εξαιρετικός μελωδός με πεντακάθαρη φωνή που παραπέμπει σε τροβαδούρους άλλων εποχών και ντύνει τα τραγούδια του κυρίως με πιάνο, ακουστική κιθάρα, έγχορδα- η χρήση του τσέλου είναι συχνή. Το Time of the Last Persecution είναι δίσκος του 1971 , ο δεύτερος που έκανε μετά το "Bill Fay'' του 1970. Από το 1971 λοιπόν, σιωπή.

Μέχρι τούτη τη χρονιά, το 2010, που όπως έμαθα ετοιμάζει να κυκλοφορήσει νέα δουλειά υπό τον τίτλο ''Still Some Light''. Ακούστε τον, αξίζει τον κόπο, είναι μια φωνή άγνωστη και εξαιρετική, ένα διαμάντι χαμένο στη μεγάλη παραλία της μουσικής που τα ρεύματα φέρνουν και πολλά σκουπίδια.

-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0

Στην κορυφή της ιστοσελίδας, κάτω από το λογότυπο μου, υπάρχει το φιλμ-παρουσίασης του Μεγάρου Πολιτισμού. Δείτε το. Και για λεπτομέρειες πήγαινετε στο site του Ιδρύματος, ο σχετικός δεσμός υπάρχει δεξιά στους συνδέσμους.