Κυπριακό.

Αναδημοσιεύω άρθρο του Αντώνη Πολυδώρου από την Κυριακάτικη Καθημερινή και στη στη συνέχεια το σχόλιο του Αντρέα Παράσχου από την ίδια εφημερίδα και μέρα.

Τα πέντε σφάλματα Χριστόφια:
Για το αρνητικό σκηνικό που δημιουργείται στις συνομιλίες – μετά και την κατάθεση του εγγράφου Ταλάτ – μεγάλη ευθύνη φέρει η τουρκική πλευρά, που ορθώνει συνεχώς εμπόδια στη διαδικασία της λύσης. Ωστόσο, εκτεθειμένη μένει σίγουρα και η ε/κ ηγεσία, στην οποία ένας έντιμος πολιτικός αναλυτής δεν μπορεί παρά να χρεώσει λάθη τακτικής αλλά και ουσίας, τα οποία συνοψίζονται στα πέντε παρακάτω σημεία:

1.Δημιουργία τεράστιων προσδοκιών
Με την εκλογή του στην Προεδρία, ο Δημήτρης Χριστόφιας προχώρησε με αριθμό δηλώσεων του τύπου «αν δεν λύσουμε εγώ και ο Ταλάτ το Κυπριακό, τότε κανένας δεν μπορεί να το λύσει», θέτοντας τον πήχη των προσδοκιών πάρα πολύ ψηλά.

Με τον τρόπο αυτό ενέταξε την παρούσα προσπάθεια σε μια λογική λύσης ή διάλυσης –make or break–, καθιστώντας την επίτευξη συμφωνίας μονόδρομο.

Το διαφαινόμενο ναυάγιο αναμένεται ότι θα επιτείνει την απαισιοδοξία τόσο στο εσωτερικό όσο και στη διεθνή κοινότητα, ενώ ίσως θέσει υπό αμφισβήτηση και το εφικτό της λύσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

2.Αστόχησε στα φυσικά χρονοδιαγράμματα
Για 18 μήνες αγνόησε επιδεικτικά τις συνεχείς παραινέσεις τόσο των Η.Ε. όσο και της Ε.Ε. για εκμετάλλευση των χρονικών οροσήμων του Δεκεμβρίου και του Απριλίου, αρνούμενος πεισματικά εντατικοποίηση και χρονοδιαγράμματα και μπαίνοντας σε μια ατέρμονη διαδικασία καταγραφής των διαφωνιών στα διάφορα κεφάλαια, οι οποίες έτσι κι αλλιώς ήταν γνωστές.

Αποτέλεσμα ήταν η Τουρκία – σε αντίθεση με το τι δηλωνόταν από κυβερνητικές πηγές – να περάσει την αξιολόγηση του Δεκέμβρη σχεδόν αλώβητη και η Κύπρος να χάσει μια ακόμα σημαντική ευκαιρία για άσκηση πιέσεων προς την Τουρκία, ώστε να προχωρήσει σε ουσιαστικές παραχωρήσεις.

Πιο σημαντικό, όμως, ήταν το γεγονός ότι Χριστόφιας και Ταλάτ μπήκαν σε εντατικές διαπραγματεύσεις μερικές μόλις βδομάδες πριν την έναρξη της «προεκλογικής» εκστρατείας στα κατεχόμενα, διάστημα κατά το οποίο ήταν ξεκάθαρο ότι ο Τ/κ ηγέτης δεν θα μπορούσε λόγω των «εκλογών» να προχωρήσει σε μια πραγματική διαβούλευση.

Οι ευθύνες γίνονται ακόμα μεγαλύτερες, καθώς η ε/κ πλευρά γνώριζε για τα ορόσημα αυτά από την αρχή της διαδικασίας.

Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι το εξής: Αφού δεν θεωρούσε τον Απρίλιο σημαντικό ορόσημο τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, τι άλλαξε ξαφνικά και η μη εκλογή του Έρογλου έγινε σημαντικός στόχος;

3.Απώλεσε το πλεονέκτημα της κωδικοποίησης
Μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν, είναι γεγονός ότι η ε/κ πλευρά βαλλόταν από παντού. Είχε όμως και ένα συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι της τ/κ:
Ήταν η πλευρά που είχε απορρίψει το σχέδιο, άρα αυτή της οποίας οι ανησυχίες θα έπρεπε να τύχουν αντιμετώπισης ώστε ένα νέο μελλοντικό σχέδιο να έχει προοπτικές επιτυχίας.
Το Εθνικό Συμβούλιο είχε προχωρήσει σε κωδικοποίηση των αλλαγών που η ε/κ πλευρά επιδίωκε, εντούτοις αυτές ουδέποτε τέθηκαν στο τραπέζι.

Με την επανέναρξη των συνομιλιών, ο Χριστόφιας θα έπρεπε να είχε θέσει πρώτα στο τραπέζι τις κωδικοποιημένες θέσεις του Εθνικού Συμβουλίου, ώστε να «κλειδώσει» τα όποια θετικά είχε εξασφαλίσει η πλευρά μας από το Σχέδιο Ανάν, και μετά να επιδιώξει σοβαρές βελτιώσεις επί των αρνητικών του Σχεδίου.

Αντ’ αυτού, μπήκε σε μια εξ υπαρχής συζήτηση όλων των κεφαλαίων, δίδοντας με αυτό τον τρόπο στην τ/κ πλευρά την ευκαιρία να απεγκλωβιστεί από τα θετικά για την ε/κ πλευρά στοιχεία του Σχεδίου – αποτέλεσμα των παραχωρήσεων που είχε κάνει το 2004 – και να υποβάλει θέσεις που σε κάποια σημεία παρουσιάζονται χειρότερες και από αυτές που προνοούσε το Σχέδιο Ανάν 5.

4.Διαπραγματεύτηκε λανθασμένα
Επέλεξε να μπει πρώτα σε συζήτηση των κεφαλαίων –όπως αυτό της διακυβέρνησης– όπου η ε/κ πλευρά είχε να δώσει, αφήνοντας για αργότερα κεφάλαια –όπως το εδαφικό και η ασφάλεια– όπου είχε να παίρνει.
Καταθέτοντας μάλιστα προτάσεις, όπως π.χ. η εκ περιτροπής προεδρία, που αποτελούσαν πάγιο τ/κ αίτημα και οι οποίες κάλλιστα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν από μέρους της ε/κ πλευράς ως παραχωρήσεις, και επιμένοντας σε αυτές, κατάφερε να εμφανίσει την τ/κ πλευρά ως την πλευρά που είχε υποχωρήσει και την ε/κ ως αυτήν που είχε λάβει και άρα ως αυτήν που με τη σειρά της θα έπρεπε τώρα να δώσει.

5.Επικεντρώθηκε σε λάθος ζητήματα
Εστίασε την προσπάθεια σε θέματα που δεν θεωρούνταν ιδιαίτερα αρνητικά, αγνοώντας θέματα που ήταν σαφώς πιο σημαντικά. Ούτε η μετακίνηση από το Προεδρικό Συμβούλιο στην εκ περιτροπής προεδρία ούτε η άμεση εκλογή του Προέδρου και Αντιπροέδρου από τον λαό και όχι από τη Γερουσία, τα οποία τόσο επιτακτικά έθεσε στο τραπέζι, αλλάζουν πολλά επί της ουσίας (απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι δεν ήταν ανάμεσα στα σημεία επί των οποίων το Εθνικό Συμβούλιο ζήτησε βελτιώσεις), σε αντίθεση με ζητήματα όπως αυτό της κατανομής των εξουσιών μεταξύ της κεντρικής κυβέρνησης και των κρατιδίων και εκείνο των εξωτερικών υποθέσεων.
-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-


Χρειάζονται κότσια
Του Ανδρέα Παράσχου

Η πλέον βιώσιμη λύση στο Κυπριακό, υπό τας περιστάσεις, είναι κατά τον κ. Ντερβίς Έρογλου η συμφωνημένη διχοτόμηση. Αυτό μας είπε την περασμένη βδομάδα στη συνέντευξη του στην «Κ» ο άνθρωπος που εκτός απροόπτου από τα μέσα του ερχόμενου Απριλίου θα κάθεται στο τραπέζι των συνομιλιών απέναντι από τον Πρόεδρο Χριστόφια, εκπροσωπώντας την τουρκοκυπριακή πλευρά.

Στη δική μας την πλευρά, οι κατά τ’ άλλα λαλίστατοι ημών ηγέτες προσπέρασαν επιδέξια τις δηλώσεις Έρογλου, όχι διότι δεν έχουν ράμματα για τη γούνα του, αλλά διότι δεν τους συμφέρει πολιτικά να μπουν σε μια τέτοια συζήτηση.

Κι αυτό γιατί οι μισοί δεν αντέχουν να σταθούν σοβαρά απέναντι στην αλήθεια και να παραδεχτούν ότι η πολιτική των αλλοπρόσαλλων διακηρύξεων που ακόμα σερβίρεται ανερυθρίαστα από τις αφεντιές τους, του τύπου «όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους» και «αγώνας μέχρι την απελευθέρωση», οδήγησε τελικά την Κύπρο στη διχοτόμηση. Και δεν την οδήγησε η πολιτικής τους σε μια συμφωνημένη διχοτόμηση, από την οποίαν στο κάτω-κάτω θα παίρναμε πίσω ένα Βαρώσι και μια Μόρφου και θα έκλειναν οι παρτίδες Βορρά Νότου.

Όχι. Δεν το έπραξαν, διότι δεν έχουν τα κότσια να πάνε σε κάτι τέτοιο, αφού θα ήταν ως να παραδέχονταν ήττα. Παραδεχόμενοι όμως ήττα, δεν θα είχαν και λόγο ύπαρξης, αφού τόσες δεκαετίες διακήρυσσαν ότι διά του ανένδοτου αγώνα θα μας πήγαιναν πίσω στα κατεχόμενά μας εδάφη.

Πάει όμως και ο ανένδοτος, πάει και η επιστροφή όλων στις εστίες τους πάνε και τα κοτσυφόπουλα που λέει κι ο Νιόνιος, έμειναν και κάθονται στο κλαδί μόνοι τους, κοιτάζοντας κατά την Κωνσταντινούπολη, η οποία πάλι με χρόνια και καιρούς πάλι δικιά μας θα ’ναι…

Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι εκείνο που έλεγε ο μακαρίτης ο Δούντας, η ντε φάκτο διχοτόμηση, η οποία ωστόσο θα γίνει με τους όρους της Τουρκίας.

Της Τουρκίας η οποία είναι σήμερα πανίσχυρη στην περιοχή, λόγω του ρόλου που μπορεί να παίξει εκ μέρους των ΗΠΑ και της Δύσης στο Ιράν, λόγω του ρόλου που προορίζεται να αναλάβει στο Ιράκ, λόγω της σημασίας που έχει η παρουσία της στο Αφγανιστάν, λόγω του ότι αποτελεί το σημαντικότερο ενεργειακό κόμβο της περιοχής και λιγότερο λόγω του Κουρδικού και του Αρμενικού και σχεδόν καθόλου λόγω του Κυπριακού.

Η διχοτόμηση όμως που θα επέλθει υπό τους όρους της Άγκυρας θα καταστεί επικίνδυνη, καθότι εντελώς ανεξέλεγκτη και θα καταστήσει τα Κατεχόμενα το μεγαλύτερο πλυντήριο παρανομίας στην περιοχή, με λαθραίες εισόδους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή στις ελεύθερες περιοχές. Κι αν νομίζει κανείς ότι θα έρθει η Ευρώπη να μας σώσει, όταν θα γίνει η Κύπρος το Ελ Πάσο της Μεσογείου, πλανάται πλάνην οικτράν.

Το πολύ-πολύ να γίνουμε η πρώτη χώρα που θα εκδιωχθεί από την Ε.Ε.

Όμως και για τη ντε φάκτο διχοτόμηση, την επικείμενη διχοτόμηση, δεν θα φταίνε μόνο οι ανένδοτοι και σκληροτράχηλοι πολιτικοί αυτού του τόπου. Εκείνοι στο κάτω-κάτω δεν ήθελαν λύση και το έλεγαν περιφραστικά.

Θα φταίνε κι εκείνοι που, ενώ διακήρυτταν ότι θέλουν λύση και μόνο λύση την ώρα που έπρεπε, που είχαν την ευκαιρία να τραβήξουν μπροστά και να ανοίξουν δρόμους στην προοπτική αυτού του τόπου να ορθοποδήσει, έμειναν αγκιστρωμένοι «στα καλά και συμφέροντα τας ψυχάς ημών».

Βλέποντας γλυκά τις βαθιές καρέκλες της εξουσίας έστω και στη μισή Κύπρο, παρά την προοπτική που θα έφερνε η λύση στις επόμενες γενιές ολόκληρου του νησιού.

Πρώτος απ’ όλους ο Πρόεδρος Χριστόφιας, ο οποίος είπε το όχι για να τσιμεντώσει το ναι κι όταν καβάλησε στο άλογο, πέταξε τον χάρτη που οδηγούσε στη λύση.

Κι όταν λέμε χάρτη, εννοούμε τις κωδικοποιημένες θέσεις του Εθνικού Συμβουλίου επί προεδρίας Τάσσου Παπαδόπουλου.

Με την κωδικοποίηση θα διασφάλιζε τα όποια θετικά είχε εξασφαλίσει η πλευρά μας από το Σχέδιο Ανάν και μετά θα επεδίωκε σοβαρές βελτιώσεις επί των αρνητικών του σχεδίου. Αντί αυτού, μπήκε σε μια δικής του επινόησης φόρμουλα λύσης, «από τους Κυπρίους για του Κυπρίους», επιδεικνύοντας σχεδόν άγνοια κινδύνου. Ποιου κινδύνου;

Ότι απέναντί του δεν ήταν μόνο ένας Τουρκοκύπριος συνομιλητής, αλλά ήταν και η Άγκυρα. Τώρα, ευρισκόμενοι ακόμα μια φορά στο τέλμα, προειδοποιούμε ότι δεν θα εγκαταλείψουμε θέσεις αρχών. Αυτό όμως δεν αλλάζει την ουσία.

-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0

Επειδή τόσο στο κείμενο του κου Πολυδώρου όσο και στο κείμενο του κου Παράσχου υπάρχει σαφής αναφορά στην περίφημη "κωδικοποίηση των 18 σημείων του Τάσσου Παπαδόπουλου" που συμφωνήθηκε ομόφωνα από το Εθνικό Συμβούλιο, παραθέτω το σχετικό κείμενο:


1.
Να οδηγεί σε πραγματική επανένωση της πατρίδας μας.
Να διασφαλίζει ότι η επανενωμένη Κύπρος θα έχει ενιαία κυριαρχία, μια διεθνή προσωπικότητα και μια ιθαγένεια, με την ανεξαρτησία, την ασφάλεια και την εδαφική της ακεραιότητα κατοχυρωμένες. Ακόμη, η επανενωμένη Κύπρος να έχει ενιαία εξωτερική πολιτική και πολιτική άμυνας και ασφάλειας και μια φωνή εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και διεθνώς. Τέλος, να διασφαλίζει την πλήρη εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου και του διεθνούς δικαίου.

2.
Να διασφαλίζει τη συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ένα διζωνικό, δικοινοτικό, ομόσπονδο κράτος.

3.
Με το Ομοσπονδιακό Σύνταγμα, να κατοχυρώνει την πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων, σύμφωνα με τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών που καθορίζουν το δικοινοτικό χαρακτήρα της ομοσπονδίας και τη συμμετοχή των δύο κοινοτήτων στα όργανα και τις δομές της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Το Σύνταγμα να διασφαλίζει ακόμη ότι οι διαδικασίες λήψης αποφάσεων σε ομοσπονδιακό επίπεδο, δεν θα παρακωλύουν την ομαλή και αποτελεσματική λειτουργία του κράτους. Βασική αρχή: Καμιά κοινότητα να μην μπορεί να παραβιάζει τα δικαιώματα της άλλης, αλλά και καμία κοινότητα να μην μπορεί να παρακωλύει την ομαλή λειτουργία του κράτους.
4.
Να διασφαλίζει τη λειτουργικότητα και τη βιωσιμότητα της λύσης.
Απαραίτητες προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο είναι:

• Η σαφής διάκριση των αρμοδιοτήτων μεταξύ Εκτελεστικής, Νομοθετικής και Δικαστικής εξουσίας καθώς και η υπεροχή των νόμων του Ομοσπονδιακού Κράτους έναντι των νόμων των ομόσπονδων πολιτειών.

• Η θεσμοθέτηση αποτελεσματικών μηχανισμών λήψης αποφάσεων και επίλυσης αδιεξόδων.

• Η απεμπλοκή από λύσεις που προσδίδουν πολιτικό, διοικητικό, νομοθετικό ή δικαστικό ρόλο σε ξένους.

• Η αυστηρή εφαρμογή της αρχής του Κράτους Δικαίου.

5.
Να επιτρέπει και να διευκολύνει την αποτελεσματική εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου σε όλη την Κύπρο χωρίς μόνιμες παρεκκλίσεις που θα καθιστούσαν τους Κύπριους πολίτες, ευρωπαίους πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

6.
Να βρίσκεται σε αρμονία με τις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του Κράτους Δικαίου. Οι Κύπριοι πολίτες να έχουν το δικαίωμα να δέχονται παιδεία στη γλώσσα τους και να εξασκούν το θρήσκευμά τους σε όλο το έδαφος της Κυπριακής Επικράτειας. Υπάρχουν διαζευκτικές προτάσεις, για να κατοχυρώσουμε εφαρμογή των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών, χωρίς να επηρεάζεται η έννοια της διζωνικότητας.

7.
Να θέτει οριστικό τέρμα στο πρόβλημα του εποικισμού και στις συνέπειές του.
Ο εποικισμός που εφαρμόζεται από την Τουρκία συνιστά μείζονα απειλή για την Κύπρο. Η αποκατάσταση του δημοκρατικού και πολιτισμικού χαρακτήρα της Κύπρου είναι αναγκαία για τη βιωσιμότητα της λύσης.

8.
Να αναγνωρίζει το δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων σύμφωνα με το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο. Το ίδιο ισχύει και για το ατομικό δικαίωμα της ελεύθερης απόλαυσης της περιουσίας. Οποιαδήποτε πρακτική διευθέτηση του προσφυγικού και του περιουσιακού θα πρέπει να είναι καθ’ όλα συμβατή με τις πρόνοιες της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ο πολίτης πρέπει να έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για την περιουσία του.

9.
Να διασφαλίζει, για να είναι βιώσιμη, την ενότητα της οικονομίας.
Η εισαγωγή του Ευρώ, συνιστά ισχυρή βάση για την επίτευξη της ενοποίησης της οικονομίας, αλλά και για την προσπάθεια ώστε το ταχύτερο δυνατόν να σμικρυνθούν και τελικά να εξαλειφθούν οι οικονομικές ανισότητες μεταξύ των δύο κοινοτήτων.

10.
Να προνοεί ότι η εφαρμογή της θα εποπτεύεται για όσο καιρό συμφωνηθεί, τόσο από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, με απόφαση του σύμφωνα με το κεφάλαιο VII του Καταστατικού Χάρτη, όσο και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Επίσης ότι η εφαρμογή της θα αποτελεί προϋπόθεση για οποιανδήποτε μελλοντική σχέση Τουρκίας – Ε.Ε.

11.
Να κατανέμει τις διάφορες γεωγραφικές περιοχές υπό τον έλεγχο της μιας ή της άλλης πολιτείας με ορθολογικά κριτήρια κτημοσύνης, οικονομικής βιωσιμότητας και, κυρίως, με σημείο αναφοράς την περί δικαίου αντίληψη των πολιτών.
Οι περιοχές που θα επιστραφούν θα πρέπει να καθοριστούν με τρόπο ώστε η μεγάλη πλειοψηφία των προσφύγων να βρεθεί υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση. Οι περιοχές αυτές θα πρέπει να αποδοθούν αμέσως, με τη λύση, στον έλεγχο των Ηνωμένων Εθνών για παράδοση στους νόμιμους ιδιοκτήτες.
Το μήκος της ακτής που θα αντιστοιχεί στην κάθε πλευρά, πρέπει να είναι ανάλογο με τη συνολική έκταση της κάθε πολιτείας.
Η Αμμόχωστος πρέπει να δοθεί στα Η.Ε. ταυτόχρονα με την έναρξη των διαπραγματεύσεων, ώστε να αρχίσει η ανοικοδόμησή της.

12.
Να προνοεί νέο σύστημα ασφαλείας που να εμπνέει εμπιστοσύνη και στις δύο κοινότητες και να διασφαλίζει την ανεξαρτησία, τη συνταγματική τάξη και την εδαφική ακεραιότητα του κράτους, ενώ παράλληλα να μην παραχωρεί επεμβατικά δικαιώματα σε τρίτη χώρα.

13.
Να μη θέτει τη συμμετοχή της Κύπρου στην Κοινή Εξωτερική Πολιτική Ασφάλειας της Ε.Ε. στην κρίση ξένων δυνάμεων. Το ίδιο να ισχύει και για τη σύναψη στρατιωτικών συμφωνιών, σημαντικών για την προαγωγή της στρατηγικής μας θέσης διεθνώς.

14.
Να δίνει στο ομοσπονδιακό κράτος την άσκηση πλήρους ελέγχου, ως απόρροια της κυριαρχίας του, στον εναέριο χώρο, αποκλειστική οικονομική ζώνη, χωρικά ύδατα και περιοχή έρευνας και διάσωσης, χωρίς να παραχωρούνται τέτοιες εξουσίες και δικαιώματα σε ξένα κράτη.

15.
Να οδηγεί σε διευθέτηση του μεγάλου ανθρωπιστικού προβλήματος των αγνοουμένων.

16.
Μα προβλέπει μεταβατικές ρυθμίσεις μικρής διάρκειας, μόνο για όσο είναι απολύτως αναγκαίο μέχρις ότου ετοιμαστούν στην πράξη οι νέες δομές.

17.
Να ορίζει ότι η μετάβαση από το παρόν συνταγματικό καθεστώς της Κυπριακής
Δημοκρατίας στο ομοσπονδιακό καθεστώς της λύσης, θα γίνει όταν είναι έτοιμες οι νέες δομές και διασφαλίζεται η αποτελεσματική λειτουργία τους.

18.
Οι δύο κοινότητες να δεσμευτούν και να εφαρμόσουν με καλή πίστη στην ολότητά τους τη Συνολική Συμφωνία έστω και αν σε επί μέρους σημεία θεωρούν ότι δεν τους ικανοποιεί πλήρως. Θα πρέπει επίσης να συμφωνηθεί ότι ύστερα από κάποια συγκεκριμένη χρονική περίοδο θα υπάρξει συνταγματική αξιολόγηση από Μεικτή Συνταγματική Δικοινοτική Συνέλευση, η οποία θα λάβει χώρα υπό το φως των εμπειριών που θα έχουν μέχρι τότε αποκομιστεί κατά τα πρώτα χρόνια εφαρμογής της λύσης.

-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-

Με όλα αυτά κατά νου, ή στραβός είναι ο γιαλός, ή στραβά αρμενίζουμε.

Εντύπωση προκαλεί ανάμεσα στα άλλα η σπουδή για τη συγκρότηση Ομάδας Νομικών εξ Ελλάδος. Όταν κάτι τέτοιο είχε προταθεί πριν απο πολλούς μήνες από διάφορους σχολιαστές, παρατηρητές και αρθρογράφους, (μεταξύ των οποίων και η Στήλη Άλατος) η πλέον ήπια αντίδραση από αρκετούς κύκλους ήταν η μομφή.

Σήμερα άκουσα γνωστό σχολιαστή ραδιοφωνικού σταθμού να λέει έντονα πως η απόφαση αυτή, υποτιμά τους Κύπριους Νομικούς...

Το περίεργο είναι πως ο εν λογω σχολιαστής είναι από τους πλέον ένθερμους υπέρ της εμπλοκής της Ελλάδας στην διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού (εκτός αν επιθυμεί μια τέτοια εμπλοκή με διαφορετική πολιτική ηγεσία στην Αθήνα).

Προσωπικά, θεωρώ σωστή την απόφαση, τόσο για πρακτικούς λόγους που αφορούν και στην εξοικείωση με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο όσο και για συμβολικούς λόγους τους οποίους δεν πρέπει να υποτιμά η Κυπριακή πλευρά εφ όσον αυτοί αποδεδειγμένα παίζουν το ρόλο τους-κάτι που γνωρίζει και εφαρμόζει η Άγκυρα, άριστα.