Αγαπητέ μου Πρόεδρε...

Γνωρίζω πως αυτή μου η επιστολή σας βρίσκει εν μέσω κρίσιμων στιγμών για το Κυπριακό και της αγωνιώδους σας προσπάθειας για την επίτευξη ισορροπιών στο εσωτερικό μέτωπο.

Όμως, θέλω να σας απασχολήσω-δεν θα πάρει πάνω από πέντε με δέκα λεπτά για να με διαβάσετε- για ένα ζήτημα, που το θεωρώ κατά κάποιον τρόπο, ακόμα πιο σημαντικό και από αυτό το Κυπριακό.

Γιατί, έχει να κάνει όχι μόνο με την γενναία αναβάθμιση της σημερινής ποιότητας ζωής στην Κύπρο, αλλά, κυρίως με το αστικό περιβάλλον στο οποίο θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας και οι επόμενες γενιές.

Έχει να κάνει, με εκείνον τον κρίσιμο ποιοτικό πήχη που βάζουμε ή δεν βάζουμε στη ζωή αυτού του τόπου.

Στις ολιγοήμερες διακοπές μου ήμουν ακόμα, όταν διάβασα –ομολογώ με κατάπληξη και στη συνέχεια με μεγάλη οργή- πως το Μέγαρο Πολιτισμού κινδυνεύει να παραπεμφθεί στις Ελληνικές καλένδες , πως το Ίδρυμα Πολιτισμού και τα Στελέχη του πάνε για…ξήλωμα και μάλιστα «θα δούμε που θα τους απορροφήσουμε»

Σας τα γράφω αυτά, γιατί γνωρίζω από πρώτο χέρι την αγάπη και τον σεβασμό που θρέφετε για τον Πολιτισμό και τους Ανθρώπους του.

Σας τα γράφω αυτά, γιατί είστε Άνθρωπος της Αριστεράς, που ναι, είναι ο μόνος πολιτικός χώρος, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα που θεραπεύει τον Πολιτισμό και τις Τέχνες θεωρώντας αυτούς τους δύο πυλώνες ως κεντρικά συστατικά μιας υγιούς Πολιτείας.

Σας τα γράφω αυτά, γιατί το ΑΚΕΛ είναι που εισάγει στην Κύπρο με χίλιες δυο αφορμές, τους μεγάλους μας συνθέτες και τους ποιητές μας, που τιμάει τους ζωγράφους μας, που γυρίζει συστηματικά την πλάτη στην ευτέλεια της υποκουλτούρας των τσιφτετελιών και της ύβρεως κατά της πηγαίας αισθητικής του λαού μας.

Υποθέτω, πως ήδη έχετε στα χέρια σας την επιστολή που σας απέστειλαν πέντε Κύπριοι διακεκριμένοι καλλιτέχνες (ο βιολιστής και Καθηγητής Πανεπιστημίου Bruckner της Βιέννης Ματθαίος Καριόλου, ο παγκόσμια γνωστός πιανίστας μας Συπριέν Κατσαρής, ο Μάριος Παπαδόπουλος Αρχιμουσικός της Oxford Philomusica του Πανεπιστημίου Οξφόρδης , ο σπουδαίος βαρύτονος Κύρος Πατσαλίδης και ο Αρχιμουσικός και συνθέτης Μαρτίνος Τιρίμος).

Είναι μία επιστολή στην οποία όπως ήδη θα διαβάσατε οι σημαντικοί αυτοί συμπατριώτες μας εκφράζουν την ίδια αγωνία ακριβώς και σας καλούν να κάνετε την παρέμβασή σας, επικαλούμενοι και εκείνοι την αγάπη σας για τον Πολιτισμό.

Δυο λόγια μόνο για το Ίδρυμα Πολιτισμού που έχει υπό την εποπτεία του τη δημιουργία του Μεγάρου. Δεν σας κρύβω, πως το θέμα το «έψαξα» γιατί το θεωρώ μείζων.

Πρόκειται, για μία εξαιρετικά ολιγομελή ομάδα ανθρώπων που εργάζεται πυρετωδώς έχοντας και διευρύνοντας διαρκώς βαθύτατη τεχνογνωσία με κύριο στόχο, όταν το Μέγαρο θα είναι έτοιμο, να έχει ήδη μία στιβαρή ατζέντα εκδηλώσεων που θα το φέρουν αφ ενός κοντά στον Κύπριο Πολίτη, όσο και σε υγιές ταμείο.

Θα ήταν πραγματικά, μια αυτοκτονική πράξη για τον Πολιτισμό η ακύρωση της δουλειάς που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι. Βεβαίως, μια τέτοια ενέργεια, δεν θα ήταν πρωτότυπη. Θα επαναλάμβανε τα γνωστά μίζερα στερεότυπα που ταλανίζουν τον τόπο μας χρόνια.

Αλλά, είναι ακριβώς το σημείο, στο οποίο, εγώ ως Πολίτης περιμένω τώρα να δω τη διαφορά.

Προβάλλουν Κύριε Πρόεδρε, όσοι εισηγούνται την παραπομπή του έργου στις Ελληνικές καλένδες, την Οικονομική κρίση.

Με τα ελάχιστα που κατέχω, γνωρίζω πως η καλύτερη άμυνα στις κρίσεις είναι η επίθεση και πως η πιο αποτελεσματική πρακτική σε περιόδους κρίσεως είναι η μη αναστολή παραγωγικών επενδύσεων. Το αντίθετο μάλιστα, η εμπειρία επιβάλλει αυτές τις επενδύσεις.

Και, αν μελετήσετε τα στοιχεία-που είμαι βέβαιος πως σας έχουν δοθεί από το Ίδρυμα- θα δείτε πως η ακύρωση του έργου θα έχει πολλαπλάσιο κόστος από την περαίωσή του στους χρόνους που έχουν προβλεφθεί.

Ο Κύπριος φορολογούμενος Κύριε Πρόεδρε, αν το έργο παγώσει, θα χάσει αυτομάτως 15,1 εκατομμύρια ευρώ που έχουν ήδη δαπανηθεί παραγωγικά και αποτελεσματικά.

Αυτά, γίνονται 23,1 εκατομμύρια αν προσθέσουμε το κεφάλαιο που κόστισε η μεταστέγαση των κυβερνητικών τμημάτων προκειμένου να απελευθερωθούν οι χώροι οικοδόμησης.

Από την άλλη πλευρά (σκεφτείτε το!) αν το έργο προχωρήσει σύμφωνα με το πρόγραμμα θα εισρεύσουν από την Ε.Ε. στην Κύπρο, στο πολύ άμεσο διάστημα, ποσά που ξεπερνούν τα 10 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς παράλληλα να εκταμιευθεί από τον κρατικό κορβανά, ούτε ένα σεντ.

Το 2011, το έργο, θα απορροφήσει άλλα 31 εκατομμύρια από τα Ευρωπαϊκά Διαρθρωτικά Ταμεία.

Θυμίζω εδώ Κύριε Πρόεδρε κάτι που ορισμένοι θέλουν τεχνηέντως να λησμονούν:

Το συνολικό κόστος του έργου, του σημαντικότερου έργου Αστικής Ανάπτυξης που σχεδιάστηκε ποτέ για την Κύπρο, είναι στα 132,6 εκατομμύρια ευρώ.

Από αυτό το κεφάλαιο, η Κυπριακή Δημοκρατία, έως το τέλος θα έχει καταβάλλει το ελάχιστο κονδύλι των 19,8 εκατομμυρίων, ποσό που στο σύνολο των ετήσιων προϋπολογισμών της χώρας μας μέχρι την παράδοση του έργου θα αθροίζει ένα αμελητέο κλάσμα.

Πάμε να ακυρώσουμε δηλαδή, ένα έργο, που απλά και μόνο λογιστικά αν το δούμε, φέρνει μέσα πολύ περισσότερα από όσα παίρνει.

Ας μην αναφερθώ στο ιλιγγιώδες κόστος μιας αναβολής που θα μας εκθέσει διεθνώς σε οργανισμούς, φορείς και προσωπικότητες και που, το πιθανότερο, θα μας στερήσει το δικαίωμα της χρηματοδότησης από την Ε.Ε. Θα το πληρώσουμε-τότε- πανάκριβα, πολλαπλάσια και μόνοι μας…

Κύριε Πρόεδρε, θέλω να τονίσω, πως το έργο αυτό παραδίδει στις επερχόμενες γενιές μια Λευκωσία, μια Κύπρο, με εξαιρετικά αναβαθμισμένο ποιοτικό πήχη.

Το Μέγαρο, οι δυνατότητες που ανοίγει αφ ενός στους Κύπριους δημιουργούς, και οι ευκαιρίες ουσιαστικής ψυχαγωγίας που παραδίδει τους Κύπριους Πολίτες παράγουν μία ιστορική υπεραξία, πραγματικά ανεκτίμητη.

Το Μέγαρο, οι χώροι του και η μεγάλη αστική πλατεία που θα το περιβάλλει, θα αλλάξουν βαθμιαία τον ρυθμό και το επίπεδο της πόλης και της χώρας.

Όπως θα ξέρετε, η πρόταση που εγκρίθηκε μετά από απολύτως διαφανείς διαδικασίες, περιλαμβάνει μια σειρά από συνεργάτες, Αρχιτέκτονες, Ακουστικολόγους και άλλους ειδικούς, που βρίσκονται στην κορυφή των ειδικοτήτων τους παγκοσμίως,

Ο σχεδιασμός, πραγματικά αξιοζήλευτος.

Όχι τυχαία, έχει προκαλέσει τα πολύ θερμά σχόλια πολλών ευρωπαίων σχετικών με τον Πολιτισμό. Έχει δημιουργήσει επίσης μια μεγάλη προσδοκία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το οποίο δια στόματος του Προέδρου του, κου Χρ. Λαμπράκη, δήλωσε την αδημονία του για την περαίωση του έργου προκειμένου να ξεκινήσει η ήδη συμφωνημένη στενότατη συνεργασία μεταξύ των δύο Οργανισμών.

Η Μάλτα κύριε Πρόεδρε, προχωρά- μεσούσης της Οικονομικής Κρίσης- ακόμα πιο τολμηρά: Δαπανά 80 εκατομμύρια ευρώ χωρίς καμία Ευρωπαϊκή επιχορήγηση (!) προκειμένου να ανεγείρει το αντίστοιχο έργο, το οποίο θα είναι έτοιμο παρακαλώ σε τέσσερα χρόνια.

Κύριε Πρόεδρε, πριν από λίγες μέρες, σε μία φιλική μάζωξη με «περιέλαβε» ένας μπόμπιρας κάπου 14 χρόνων και μου είπε:

«Αλήθεια κύριε Γιώργο θα το φάνε το Μέγαρο; Τέτοιοι αχάπαροι είμαστε τελικά;»

Που ξέρεις για το Μέγαρο; του απάντησα, και μου εξήγησε πως τους είχε μιλήσει η δασκάλα στο Σχολείο τους.

Καθόμουν και κοίταζα στα μάτια τον μικρό κύριε Πρόεδρε, και του είπα:

«Δεν νομίζω, θα δεις που θα γίνει όπως πρέπει.»

Ας μην εκτεθούμε στο μέλλον της πατρίδας Αγαπητέ μου Πρόεδρε…

Ευχαριστώ.

Γιώργος Πήττας

Πολίτης, Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009

σελ.13