Τα μαύρα,τ’ άραχλα και μια εξαίρεση.

Αμμόχωστος: Είπε λοιπόν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όσα είπε για την επιστροφή της Αμμοχώστου και άρχισαν τα κλαπ-κλαπ-κλαπ από δεξιά κι από αριστερά.

Μόνο που θα μου επιτρέψετε να πω τη γνώμη μου:

Όταν χειροκροτούμε τα αυτονόητα, μόνο καλές υπηρεσίες δεν προσφέρουμε τόσο στην ίδια την υπόθεση όσο και στο πόκερ των διαπραγματεύσεων.

Το είχα γράψει και με άλλη αφορμή, αδυνατώ να κατανοήσω τι σημαίνει η περίφημη φάση «πάρε δώσε», γιατί απλά εμείς δεν έχουμε να δώσουμε τίποτα.

Να πάρουμε πρέπει, ότι μπορούμε από τα αρπαγμένα, κατακτημένα, καταπατημένα, λεηλατημένα, βιασμένα. Θέλω πίσω τα ιερά μου και, με συγχωρείτε, εννοώ τα αρχαία μου αγάλματα, τους κίονες της Σαλαμίνας, την μαρμαρόγλυπτη ιστορία μου.

Βέβαια, οφείλω να θυμίσω πως αυτά τα τελευταία δεν λεηλατήθηκαν από τον Τούρκο κατακτητή, ούτε ακρωτηριάστηκαν από τον εισβολέα. Εξ Ιουδαίας ορμώμενοι ζηλωτές χριστιανοί φέρουν ακεραία την ευθύνη για τον ευνουχισμού του αρχαίου ημών κάλλους.

Εγγυήσεις: Νωρίς είναι ακόμα, αλλά οι εφημερίδες ήδη εντόπισαν το χάσμα.

Οι μεν Τ/Κ δεν εννοούν να σκεφθούν τίποτα χωρίς την παρουσία των Τουρκικών εγγυήσεων και, εμείς ασφαλώς ούτε καν το συζητάμε και άριστα πράττουμε.

Εντύπωση μου κάνει πως σύμφωνα με τις πληροφορίες, η Τ/Κ πλευρά δεν αποδέχεται ούτε εγγυήσεις από την Ε.Ε. με παρουσία Ευρωπαϊκής στρατιωτικής δύναμης την οποία ενδεχομένως οι Ε/Κ να καλόβλεπαν ή να ανεχόντουσαν.

Αναρωτιέμαι…. Μήπως στην υστάτη η Κύπρος πρέπει να παίξει το χαρτί του Συνεταιρισμού για την Ειρήνη; Μπορεί άλλωστε ο Πρόεδρος για αυτό να μην το συζητάει το θέμα τώρα, ώστε να το φέρει στο τραπέζι σε σωστό χρονισμό. Απλές σκέψεις κάνω...

Μέγαρο Πολιτισμού: Η εξαίρεση του τίτλου!

Είχα το προνόμιο να προσκληθώ την Τρίτη στην παρουσίαση των τελικών σχεδίων του Μεγάρου Πολιτισμού.
Η παρουσίαση στο σύνολό της ήταν εξαιρετικά εντυπωσιακή, κυρίως, γιατί ξεδίπλωσε ένα προς ένα τα μικρά ή μεγαλύτερα τεχνολογικά θαύματα που θα δρουν σε αυτόν τον χώρο ώστε να εξυπηρετεί πολλές και διαφορετικές ανάγκες χωρίς να ζημιώνει πουθενά την ποιότητα του προσφερόμενου έργου είτε αυτό είναι μια Συμφωνική Συναυλία, είτε ένα jazz σύνολο, είτε χορός, είτε Όπερα.
Από αυτή την άποψη, το Μέγαρο Πολιτισμού είναι μία ευφυέστατη λύση που με πραγματική οικονομία εξυπηρετεί το παρόν και το μέλλον του Πολιτισμού στον τόπο αλλά και παράγει ένα παντελώς διαφορετικό σημείο αναφοράς για τις νεώτερες γενιές, ένα σημείο αναφοράς που σηκώνει ψηλά τον σημερινό χαμηλότατο ποιοτικό πήχη.

Εξ όσων γνωρίζω αρχίζει άμεσα η διαδικασία επιλογής κατασκευαστών και ελπίζω, ειδικά σε αυτό το σημείο η εξέλιξη να είναι εξ ίσου καλή με όσα προηγήθηκαν.

Το γράφω αυτό γιατί στους Κυπρίους μεγαλοεργολάβους δεν τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση.

Για άλλη μια φορά, θα γράψω πως είναι το σημαντικότερο έργο Αστικής Ανάπλασης που έχει γίνει ποτέ στην Κύπρο, ένα έργο που σε συνέργια με τα υπόλοιπα , όπως την αναμόρφωση της Πλατείας Ελευθερίας, το κτίριο της Νέας Βουλής κλπ, αναπλάθει δημιουργικά και ριζικά την πρωτεύουσα αυτής την μικρής χώρας που βρίσκεται στα όρια της Ευρωπαϊκής Αυτοκρατορίας.

Υ.Γ. Το υστερόγραφο αυτό δεν υπάρχει στο άρθρο της εφημερίδας, αφορά σε κάτι που έμαθα χτες αργά τη νύχτα από εξαιρετικά έγκυρα χείλη. Αν κατάλαβα καλά λοιπόν, και ενώ το έργο έχει την α-πό-λυ-τη υποστήριξη της Προεδρίας της Δημοκρατίας, ξαφνικά κάποιοι, επιχειρούν να σηκώσουν εμπόδια.

Εδώ είμαστε, με το σπαθί...συγνώμη την πένα και το πληκτρολόγιο, έτοιμοι να ξιφουλκήσουμε.

Την αναγκαιότητα του συγκεκριμένου έργου, θα την υπερασπιστούμε απόλυτα.

Οι Μεν και οι…Δεν: Αυτούς τους 28 Βουλευτές που αγνόησαν αδιάφορα τον Νόμο και έγραψαν στα παλαιότερα τους υποδήματα τους εργοδότες τους, τους ψηφοφόρους δηλαδή, δεν θα πρέπει να τους ξαναδούμε στη Βουλή. Θα πρέπει να φάνε μαύρο, κατάμαυρο στις επόμενες εκλογές. Να εξαφανιστούν από τη δημόσια ζωή. Προτείνω μάλιστα τη δημιουργία μιας μαύρης κατάμαυρης λίστας η οποία θα πρέπει να κυκλοφορήσει τότε, με τα ονοματάκια τους φαρδιά πλατιά. Μιλάω ασφαλώς για αυτούς τους 28 που δεν κατέθεσαν τις προεκλογικές τους δαπάνες τινάζοντας έτσι στον αέρα τη νομοθεσία περί Διαφάνειας και Διαπλοκής.

Λυπάμαι πολύ που μέσα σε αυτή τη λίστα υπάρχουν ένα-δυο ονόματα των οποίων εκτιμώ την πολιτική παρουσία και, ελπίζω να έχουν κάποια σοβαρή δικαιολογία…
Για κάποιους άλλους δεν μου δημιουργήθηκε η παραμικρή έκπληξη.
Θα επανέλθω εφ όσον υπάρξουν κάποιες δημόσιες τοποθετήσεις…

Ελλάς: Αδιανόητο το σκηνικό της διαφθοράς. Συμμορίες ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, απαγωγών, δολοφονιών, νονοί της νύχτας, μπράβοι, νταβατζήδες, εκβιαστές και άλλα ευαγή ιδρύματα με διασυνδέσεις που εξαπλώνονται στις Αρχές, υπουργούς, ακόμα και στο Πρωθυπουργικό γραφείο. Αποβράσματα έσχατης υποστάθμης που χασκογελάνε στις κάμερες ειρωνικά παρέα με τους επώνυμους και ακριβοπληρωμένους δικηγόρους τους.

Τι άλλο πια θα προστεθεί στο σκηνικό της αθλιότητας που παρουσιάζει η χώρα; Και δυστυχώς, μεγάλη ευθύνη για αυτό το βαθύτατα παρακμιακό περιβάλλον έχει το ΠΑΣΟΚ που κυβέρνησε την Ελλάδα για τόσα χρόνια και έδωσε χώρο σε πλήθος ανερμάτιστων που απέκτησαν δύναμη εξουσία οικειοποιούμενοι τον Κρατικό Μηχανισμό σε όλο το βάθος, σε όλο το εύρος. Η Νέα Δημοκρατία –που δεν έχει καμία σχέση με το κόμμα που ίδρυσε κάποτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής- απλά συνέχισε το έργο.

Ένα "έργο" που όταν συνεχίζεται δεν μπορεί να μείνει το "ίδιο" αλλά, χειροτερεύει διαρκώς.

Η διαφθορά είναι μεταστατικός καρκίνος.

Χριστίνα Κυριμοπούλου: Ή, με άλλα λόγια όταν η Δικαιοσύνη θέλει τουλάχιστον φτύσιμο στα μούτρα και αφαίρεση του υφάσματος που καλύπτει τα μάτια της μήπως και αντικρίσει την τραγωδία που έχει δημιουργήσει. Η Χριστίνα, καταδικάστηκε σε φυλάκιση 8 ετών από τα 15 της χρόνια για κλοπές που διέπραξε σε ηλικία 14 χρόνων.

Ένα παιδί αποκομμένο από οικογένεια και δεσμούς χωρίς καμία στήριξη.

Ένα παιδί που κατάφερε και έφτασε μέχρι τα 20 μετρώντας απόπειρες αυτοκτονίας και που αντιμετώπισε την άρνηση των Αρχών στην αίτηση μεταφοράς στο Νοσοκομείο της Πεντέλης για να λάβει την απαραίτητη ψυχολογική φροντίδα ειδικών.

Ένα κορίτσι, που από τα 15 του, είναι πεταμένο στις γυναίκειες φυλακές της Θήβας.

Ευτυχώς μέσα σε όλη αυτή την απέραντη αναλγησία πάνω από 70 Έλληνες Πανεπιστημιακοί έχουν κινητοποιηθεί , έχουν βάλει τις υπογραφές τους σε ειδικό κείμενο και έχουν φέρει το ζήτημα στην επικαιρότητα. Η Ελληνική Κρατική Τηλεόραση βέβαια σιωπά, ευτυχώς υπάρχει το διαδίκτυο και ειδικά το http://www.tvxs.gr/ και ορισμένες, ελάχιστες εφημερίδες.

Αν κανείς διαβάσει με προσοχή αυτή την υπόθεση και βγάλει το συμπέρασμα πως η Ελληνική Δικαιοσύνη αποσκοπεί στον σωφρονισμό της Χριστίνας μέσα από την απόλυτη εξόντωση δεν θα υπερβάλλει διόλου.

Το δικό μου εύλογο ερώτημα, είναι το εξής: Είμαι βέβαιος, πως με την πίεση που ασκούν πλέον δημοσιογράφοι και Καθηγητές η Χριστίνα μπορεί να ελπίζει πως θα γλυτώσει. Όμως αναρωτιέμαι…Όλοι αυτοί που την δίκασαν και την καταδίκασαν όταν ήταν 15 χρόνων. Όλοι αυτοί που επί τόσα χρόνια την πίεζαν στα πιο βαθειά επίπεδα του εξευτελισμού και της αυτοχειρίας θα πληρώσουν; Γιατί θα πρέπει να πληρώσουν και μάλιστα πολύ ακριβά. Η ιστορία της Χριστίνας είναι δυστυχώς άλλη μία ιστορία αθλιότητας, από αυτές που παράγουν την πολλαπλασιαζόμενη Αντικρατική Βία.
Σας παρακαλώ θερμά, προσθέστε την υπογραφή σας εδώ: christina_kyrimopoulou@yahoo.gr

ΥΓ. Η φωτογραφία στην κορυφή που κατά τη γνώμη μου σχολιάζει έξοχα τον παραζαλισμένο κόσμο μας, είναι μία εικαστική εγκατάσταση από τη πρόσφατη 53η Διεθνή Biennale Τέχνης της Βενετίας. Είναι το έργο "Composizione non finita - infinita" των Ιταλών εικαστικών Giampaolo Bertozzi και Stefano Dal Monte. Κάντε "κλικ" πάνω στη φωτογραφία, για τη δείτε σε μεγέθυνση.