Ο Χάρολντ Πίντερ στην μεγάλη παύση...

Το πρώτο γεγονός που έμαθα σήμερα είναι ο θάνατος του Χάρολντ Πίντερ. Ίσως ο μεγαλύτερος Βρετανός θεατρικός συγγραφέας του 20ου αιώνα αν και είναι μάλλον άστοχο να περιορίζει κανείς αυτήν την πραγματικά τεράστια προσωπικότητα μόνο στο Θέατρο.

Ο Χάρολντ Πίντερ (Harold Pinter, 10 Οκτωβρίου 1930 - 24 Δεκεμβρίου 2008) ήταν Άγγλος συγγραφέας θεατρικών έργων και θεατρικός σκηνοθέτης. Έγραψε έργα για θέατρο, ραδιόφωνο, τηλεόραση και ταινίες. Το πρώιμο έργο του συνδέεται με το θέατρο του παραλόγου.

Το 2005 κέρδισε το Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας και, χαρακτηριστική ήταν η αμηχανία-σχεδόν δυσφορία- που επέδειξε ο τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνι Μπλερ.

Στις 13 Οκτωβρίου 2005 η Σουηδική Ακαδημία ανακοίνωσε πως ο Πίντερ είναι ο αποδέκτης του Βραβείου Νομπέλ Λογοτεχνίας για το 2005, δηλώνοντας πως "στα έργα του αποκαλύπτει τον γκρεμό κάτω από την καθημερινή μωρολογία και σπρώχνει προς τα κλειστά δωμάτια της καταπίεσης".

Όλως περιέργως την ίδια μέρα με την ανακοίνωση της βράβευσης ένα καλωδιακό τηλεοπτικό κανάλι ανακοίνωσε λανθασμένα πως ο Πίντερ είχε πεθάνει.

Ο Πίντερ είχε επίσης τιμηθεί με διάφορους τίτλους στην πατρίδα του ενώ είχε απαρνηθεί τον τίτλο του ιππότη.


Μεγάλος πνευματικός άνθρωπος, ενεργός πολιτικά, βαθύτατα και φιλοσοφημένα αντιεξουσιαστής και αμετακίνητος εχθρός όλων των πολέμων μόνιμα ενδιαφερόμενος για τις τύχες του Κόσμου απέδειξε περίλαμπρα πως ένας κορυφαίος δημιουργός μπορεί ταυτόχρονα να είναι ενεργός πολίτης διαρκώς μαχόμενος για τις αρχές του.

Το 1985 ο Πίντερ, μαζί με τον Αμερικανό θεατρικό συγγραφεία Άρθουρ Μίλλερ, ταξίδευσε στην Τουρκία, όπου συνάντησε πολλά θύματα πολιτικής καταπίεσης. Σε μια τελετή της Αμερικανικής πρεσβείας που τιμούσε τον Μίλλερ, ο Πίντερ αντί να ανταλλάξει τα συνήθη αστεία, μίλησε για ανθρώπους στους οποίους διοχετεύται ηλεκτρικό ρεύμα στα γεννητικά τους όργανα, γεγονός που οδήγησε στο να τον εκδιώξουν κακήν κακώς. (Σε υποστήριξή του ο Μίλλερ έφυγε κι αυτός από την πρεσβεία.)

Η εμπειρία του Πίντερ για την καταπίεση στην Τουρκία και η καταστολή της Κουρδικής γλώσσας τον ενέπνευσε για το θεατρικό του έργο του 1988 Mountain Language.

Ο Πίντερ αντετάχθη στον βομβαρδισμό της Σερβίας, στην Αμερικανική εισβολή στο Αφγανιστάν και στην εισβολή στο Ιράκ το 2003.

Απεκάλεσε τον πρόεδρο Μπους μαζικό δολοφόνο και τον Τόνυ Μπλερ "απατεώνα ηλίθιο". Συχνά, σε Βρετανικές εφημερίδες δημοσιεύονταν επιστολές του με πολιτικό περιεχόμενο.

Είχε παρομοιάσει την κυβέρνηση Μπους με την Ναζιστική Γερμανία του Αδόλφου Χίτλερ, λέγοντας πως οι ΗΠΑ επιτίθενται για τη δημιουργία μιας παγκόσμιας κυριαρχίας ενω το Αμερικανικό κοινό και ο "μαζικός δολοφόνος" του Ηνωμένου Βασιλείου κάθονται και παρακολουθούν.

Ο Πίντερ υπήρξε μαχητής της ελευθερίας της έκφρασης για πολλά χρόνια μέσα από την σχέση του με το International PEN.

Το 1985, μαζί με τον Αμερικανό συγγραφέα Άρθουρ Μίλλερ πήγε σε μια αποστολή Επιτροπής του International PEN-Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι στην Τουρκία για να διερευνήσει και να διαμαρτυρηθεί για τα βασανιστήρια φυλακισμένων συγγραφέων.

Ο Πίντερ ήταν επίσης ενεργός αντιπρόσωπος της Εκστρατείας Αλληλεγγύης για την Κούβα (Cuba Solidarity Campaign), μια οργάνωση για την προάσπιση των δικαιωμάτων της Κούβας που καταπατώνται από το καθεστώς του Φιντέλ Κάστρο και εκστρατεύει εναντίον του Αμερικανικού εμπάργκο κατά της χώρας, και μέλος της Διεθνούς Επιτροπής για την Υπεράσπιση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς (International Committee to Defend Slobodan Milosevic), μια οργάνωση που έκανε έκκληση για την απελευθέρωση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.

Είχει υπάρξει επίσης επικριτής της Μάργκαρετ Θάτσερ και του Ρόναλντ Ρίγκαν.

Γεννήθηκε το 1930 στο Χάκνεϋ του Λονδίνου από Εβραίους γονείς εργατικής τάξης.

Έλαβε την εκπαίδευσή του στο Hackney Downs Grammar School και για σύντομο χρονικό διάστημα, στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης (RADA). Σε νεαρή ηλικία δημοσίευσε ποίηση.

Ο Πίντερ ξεκίνησε να δουλεύει στο θέατρο ως ηθοποιός, με το ψευδώνυμο Ντέιβιντ Μπάρον. Το πρώτο θεατρικό του έργο, Το Δωμάτιο, πρωτοπαρουσιάστηκε από φοιτητές του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ το 1957.

Το δεύτερο έργο του (το οποίο είναι ένα από τα πλέον γνωστά του), Πάρτι Γεννεθλίων (1958), γνώρισε αρχικά παταγώδη αποτυχία, παρόλη την θετική κριτική που απέσπασε από τον διακεκριμένο θεατρικό κριτικό των Sunday Times Χάρολντ Χόμπσον.

Μετά ωστόσο από την επιτυχία του The Caretaker το 1960, το οποίο τον καθιέρωσε, το Πάρτι Γεννεθλίων ξαναπαίχτηκε και κέρδισε καλή υποδοχή.

Τα έργα αυτά, καθώς και άλλες πρώιμες δουλειές όπως το The Homecoming (1964), έχουν λάβει τον τίτλο από μερικούς ως κωμωδία της απειλής.

Συχνά εκκινούν από μία φαινομενικά αθώα κατάσταση, και την αποκαλύπτουν ως απειλητική και παράλογη εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο δρουν οι χαρακτήρες, τρόπο ο οποίος μπορεί να φαίνεται ανεξήγητος και στο κοινό, αλλά και μερικές φορές και στους άλλους χαρακτήρες.

Το έργο του Πίντερ έχει σημαδευτεί από την επιρροή που του άσκησε από τα πρώτα έργα ο Σάμιουελ Μπέκετ, και οι δύο άντρες συνδέθηκαν με μακροχρόνια φιλία.

Ο Πίντερ άρχισε να σκηνοθετεί πιο συχνά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’70, και το 1973 έγινε συνεργάτης σκηνοθέτης στο Εθνικό Θέατρο.

Τα μεταγενέστερα έργα του τείνουν να είναι βραχύτερα, συχνά με την εμφάνιση αλληγοριών καταπίεσης. Αρκετές φορές έχει εμφανιστεί ο ίδιος στο θεατρικό σανίδι, με τελευταία το 2001 σε δικό του έργο.

Ο Πίντερ άφησε το δικό του καθαρά προσωπικό στίγμα στο Θέατρο. Ένα από τα γνωστά συστατικά της "Πιντερικής Συνταγής" ήταν οι δραματικές παύσεις που σιγά σιγά έγιναν μέρος πολλών θεατρικών σκηνοθεσιών από νεώτερους σκηνοθέτες και σε άλλα έργα, άλλων συγγραφέων.

Το 2005 ανακοίνωσε πως αποσύρεται από τη συγγραφή θεατρικών έργων για να αφοσιωθεί στην πολιτική εκστρατεία.

Θεατρικά Έργα
The Room (1957) Το δωμάτιο
The Birthday Party (1957) Πάρτι γενεθλίων
The Dumb Waiter (1957) Το βουβό γκαρσόνι
A Slight Ache (1958) Ασήμαντος πόνος
The Hothouse (1958)
The Caretaker (1959) Ο επιστάτης
A Night Out (1959)
Night School (1960) Νυχτερινό σχολείο
The Dwarfs (1960) Οι νάνοι
The Collection (1961) Επίδειξη μόδας
The Lover (1962) Ο εραστής
Tea Party (1964) Το πάρτι
The Homecoming (1964) Επιστροφή
The Basement (1966) Το υπόγειο
Landscape (1967) Τοπίο
Silence (1968) Σιωπή
Old Times (1970) Ωραία χρόνια
Monologue (1972) Μονόλογος
No Man's Land (1974) Νεκρή ζώνη
Betrayal (1978) Προδοσία
Family Voices (1980) Οικογενειακές φωνές
Other Places (1982) Άλλοι τόποι
A Kind of Alaska (1982) Ένα είδος Αλάσκας
Victoria Station (1982) Σταθμός Βικτόρια
One For The Road (1984) Ένα και φύγαμε
Mountain Language (1988) Βουνίσια γλώσσα
The New World Order (1991)
Party Time (1991)
Moonlight (1993) Φεγγαρόφωτο
Ashes to Ashes (1996) Τέφρα και σκιά
Celebration (1999) Επέτειος
Remembrance of Things Past (2000)

Σκέτς

The Black and White (1959)
Trouble in the Works (1959)
Last to Go (1959)
Request Stop (1959)
Special Offer (1959)
That's Your Trouble (1959)
That's All (1959)
Interview (1959
Applicant (1959)
Dialogue Three (1959)
Night (1969)
Precisely (1983)
Press Conference (2002)

Ραδιόφωνο
Voices (2005)

Πολλά περισσότερα για τον μεγάλο εκλειπόντα στο http://www.haroldpinter.org/