Το θέμα, ενδιαφέρει και ενδιαφέρει πολύ.
Και, υπόσχομαι, πως σύντομα θα υπάρξει μια πλήρης παρουσίαση με θέσεις και απαντήσεις για το ζήτημα.
Προς το παρόν όμως, θα ήθελα να καταγράψω κάποιες σκέψεις και, να έχω τις δικές σας αντίστοιχες απόψεις καθώς και τα ερωτήματά σας.
Τις όποιες σκέψεις σας ή ερωτήματα θα τα θέσω στους αρμόδιους του Ιδρύματος Πολιτισμού και οφείλω να πω από την αρχή, πως ο Γενικός Διευθυντής κος Τάσος Αγγελή με τον οποίο είχα μια πρώτη πρόχειρη συνομιλία ήταν εξαιρετικά ανοιχτός και απροσδόκητα (για μένα) ενήμερος για τον τρόπο διαχείρισης τέτοιων εγχειρημάτων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Το γράφω αυτό, γιατί τον άνθρωπο δεν τον ξέρω διόλου και δυστυχώς, έχω γίνει καχύποπτος από τη σωρεία άσχετων στελεχών σε πολύ απαιτητικές θέσεις.
Επί της ουσίας : Προσωπικά, θεωρώ πως δεν υπάρχει επένδυση στον Πολιτισμό που να είναι ακριβή. Ακόμα και αν τα ποσά που ακούγονται μοιάζουν "αστρονομικά" σε συνδυασμό με άλλες επενδύσεις που πρέπει να γίνουν στον τόπο είναι νομίζω αδόκιμο, να εμπλέκουμε διαφορετικά πράγματα στο ίδιο «καλάθι». Δηλαδή: Το Υδατικό για παράδειγμα, είναι ζήτημα κρίσιμο, αλλά αφορά άλλα ταμεία και τελείως διαφορετική χρηματοδοτική διάρθρωση.
Το Μέγαρο Πολιτισμού, εξ όσων γνωρίζω πρώτα από όλα, ευτυχώς, δεν είναι μια απομίμηση του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών που παρά την εξαίσια ακουστική του, ζωντανεύει –όσο ζωντανεύει- μόνο στις μέρες και νύχτες που φιλοξενεί εκδηλώσεις.
Ευτυχώς, οι άνθρωποι που ασχολήθηκαν με το Κυπριακό εγχείρημα, θεωρούν το Μέγαρο των Αθηνών, ως παράδειγμα προς αποφυγή, με την έννοια πως το Μέγαρο Πολιτισμού Κύπρου, φιλοδοξεί να γίνει ένας ζωντανός πόλος συγκέντρωσης των Πολιτών σε καθημερινό επίπεδο, ανεξάρτητα από το αν εντός συμβαίνει ή δεν συμβαίνει μια κεντρική εκδήλωση.
Μιλάμε για μια τεράστια αρχιτεκτονική και όχι μόνο παρέμβαση σε μια πολύ μεγάλη έκταση που αναπλάθει ριζικά το κέντρο και το φέρνει στην Ευρώπη, χωρίς όμως να πάσχει για να μιμηθεί κάτι.
Σαν πρότυπο, έχει τη Νότια Όχθη του Λονδίνου, δηλαδή το περίφημο South Bank με το κτιριακό πλέγμα του Royal Festival Hall του Queen Elizabeth Hall και του Hayward. Και αυτό το σημείο του Λονδίνου είναι ο αγαπημένος τόπος συνάντησης χιλιάδων ανθρώπων που επιλέγουν κάπου εκεί να δώσουν τα ραντεβού τους, να πιούνε τη μπύρα τους και τον καφέ τους, να τσιμπήσουν κάτι τις, έχοντας παράλληλα την δυνατότητα, να ακούνε ζωντανά ένα κουαρτέτο , ένα σύνολο jazz κλπ να παίζει δωρεάν στο βάθος.
Ασφαλώς, το Μέγαρο Πολιτισμού Κύπρου, δεν φιλοδοξεί να «ανταγωνιστεί» το South Bank.
Φιλοδοξεί όμως –και για κατά τη γνώμη μου πολύ καλά κάνει να μεταφέρει το πνεύμα, τη φιλοσοφία, το ύφος και το ήθος. Να γίνει δηλαδή ένα κομβικό σημείο της καθημερινής ζωής της Λευκωσίας.
Παράλληλα, σκέφτομαι και το άλλο.
Η ανθρώπινη ζωή, είναι πεπερασμένη. Εσείς, εγώ, όλοι μας, μια ωραία ημέρα θα αποδημήσουμε ο καθένας, για τα όσα η όποια θρησκευτική και μεταφυσική μας πεποίθηση δηλώνει για τα «μετά θάνατον.» 
Το έργο, θα είναι εκεί όμως. Θα διαμορφώνει συνειδήσεις και αισθητική. Θα έρχονται νέες γενιές ανθρώπων στον κόσμο που θα έχουν την τύχη να γεννηθούν σε μια πόλη με σημαίνουσα Πολιτιστική Υποδομή, που θα φιλοξενεί κορυφαία καλλιτεχνικά σχήματα του κόσμου, που κυρίως θα προσφέρει βήμα δημιουργίας στους ντόπιους δημιουργούς.
Η Κύπρος, ας το κατανοήσουμε αυτό, είναι πια μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Παράλληλα, είναι μια χώρα με πολυποίκιλη πολιτισμική παράδοση που δέχτηκε και αφομοίωσε όχι λίγες ετερόκλητες επιρροές.
Είναι μικρή. Και ως μικρή, έχει δύο επιλογές:
Είτε να είναι μικρή του «τίποτα» , είτε να είναι μικρή, αλλά Κόσμημα για την Μεσόγειο και την Νοτιοανατολική Ευρώπη. Και επιπλέον, πέρα από τις όποιες ανατολίτικες επιδράσεις που αναμφισβήτητα έχει, θα πρέπει επιτέλους να κοιτάξει προς δυσμάς με συνέπεια.
Αν κάποιοι είναι ικανοποιημένοι μόνο με τα τσιφτετέλια και την αχ-βαχ κι αμάν –αμάν μουρμούρα, δικαίωμά τους αναφαίρετο.
Ωστόσο, αυτό, δεν μπορεί να γίνει Πολιτική Υποδομών Πολιτισμού.
Δεν μπορεί να γίνει όραμα που να αφορά τα παιδιά μας για τα οποία υποτίθεται πως θέλουμε κάτι καλύτερο από αυτό που έχουμε εμείς σήμερα.
Ενστάσεις, απορίες, ερωτηματικά, κενά, ίσως έχω κι εγώ αναφορικά με την υπόθεση Μέγαρο Πολιτισμού.
Και θα επιχειρήσω να τα καλύψω όλα αυτά, σε μια επόμενη αναλυτική παρουσίαση.
Αλλά την απόλυτη, στείρα, υστερική σχεδόν αντίδραση που συναντώ σε ορισμένους κύκλους, δεν την δέχομαι, γιατί δεν με πείθει.
Με κάνει να νιώθω πως κάποιοι άνθρωποι λένε μονότονα στα πάντα Όχι.
Ή μάλλον όχι στα πάντα, αλλά εκεί που δεν τους «παίζουν».
Ένα πράγμα ακόμα, τελευταίο. Ο Πολιτισμός, μπορεί να γίνει Μόδα.
Οι… «μόδες» όπως ξέρουμε, παράγουν πιθηκισμό και μίμηση αλλά ΠΑΝΤΑ κάτι μένει.
Αυτό μας ενδιαφέρει! Το κάτι που μένει κάθε φορά και λειτουργεί διαστρωματικά σαν Προστιθέμενη Αξία στον ρυθμό της κοινωνίας.
Και αυτό, είναι ζήτημα Στρατηγικής μακρόχρονης, επίμονης, ευέλικτης και έξυπνης.
Αλήθεια…Πότε διατέθηκε ένα γερό οικονομικό κονδύλι προκειμένου να γίνει μια συνεπής διαφημιστική εκστρατεία για την Κρατική μας Ορχήστρα;
Η οποία απαρτίζεται από μια θαυμάσια ομάδα νέων ανθρώπων και που θα μπορούσε να γίνει με σωστή επικοινωνιακή πολιτική να γίνει πόλος έλξης; Ποτέ! Ούτε website δεν έχει…!
Τώρα, είναι η ώρα να αποβληθούν από τη διαμόρφωση της Πολιτιστικής Πολιτικής, όλα τα γεροντοκοριασμένα μυαλά και οι σιχαμερές νοοτροπίες των «κολλητών» των ατάλαντων, των ανασφαλών.
ΥΓ: Οι εικόνες, είναι από την ιστοσελίδα του Ιδρύματος Πολιτισμού. Επισκεφθείτε την για διαμορφώσετε μια πρώτη άποψη για την Φιλοσοφία που διέπει το εγχείρημα http://www.ccf.org.cy/
Επίσης, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα http://pppolitismou.blogspot.com/ που φιλοξενεί, απόψεις και επιχειρηματολογία κατά της ανέγερσης του Μεγάρου Πολιτισμού.
Διαμορφώστε άποψη και ερωτήματα. Όλα, θα τα μεταφέρω στους "αρμόδιους" προκειμένου να απαντηθούν στο μέγιστο δυνατό βαθμό στην κύρια παρουσίαση που θα ακολουθήσει.
Σας ευχαριστώ πολύ.
160 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου