http://gaza-sderot.blogspot.com/ <----- προσθέστε το στους δεσμούς σας, αναδείξτε το.
Πολύς λόγος τελευταία για τα ιστολόγια και το ρόλο τους. Ενδιαφέρον είναι πως από όσο αντιλήφθηκα δεν αναφέρθηκε σχεδόν πουθενά πως δημοσιογράφοι και αρθρογράφοι σε ξένες σημαντικές και σοβαρές εφημερίδες, διατηρούν ιστολόγια στα οποία ανεβάζουν τα άρθρα τους ή γράφουν άρθρα μόνο για αυτά και, τα συζητάνε με τους αναγνώστες τους.
Όμως, θέλω να αναδείξω στο βαθμό των δυνατοτήτων μου, ένα πολύ ξεχωριστό blog.
Ένα ιστολόγιο ενός Παλαιστινίου και ενός Ισραηλινού, που φωτίζει το πως οι άνθρωποι μπορούν να είναι όταν αψηφούν τις εξουσίες και τα συμφέροντά τους.
Αντί για άλλα λόγια από μένα, μεταφέρω το άρθρο της σημερινής Ελεθροτυπίας , ένα άρθρο που υπογράφει ο συντάκτης της εφημερίδας Μωσής Λίτσης.
Η δική μου προτροπή είναι απλά να περάσουμε στους συνδέσμους μας αυτό το εξαιρετικό δείγμα blog που σε μεγάλο βαθμό δείχνει πως μπορεί λειτουργήσει το Μέσο και τι μπορεί να διακυβευθεί αν μπουν φρένα , φίλτρα και πλαίσιο.
ΕΝΑΣ Παλαιστίνιος κι ένας Ισραηλινός «γεφύρωσαν» εικονικά 60 χρόνια μίσους
Το blog που ενώνει...
Σντερότ-Γάζα. Δύο πόλεις τόσο κοντά κι όμως τόσο μακριά στην προσπάθεια ειρηνικής συμβίωσης Ισραηλινών και Παλαιστινίων.
Ενα χιλιόμετρο χωρίζει την 20.000 κατοίκων εργατούπολη του νοτίου Ισραήλ, που ιδρύθηκε το 1951 ως στρατόπεδο υποδοχής Εβραίων προσφύγων, από αραβικές χώρες και τη Λωρίδα της Γάζας: τη μεγαλύτερη «ανοικτή φυλακή» του κόσμου, με 1,5 εκατομμύριο κατοίκους, τόπος συνεχών βομβαρδισμών από το Ισραήλ, οικονομικών αποκλεισμών και ανείπωτης φτώχειας, πολύ πριν από την τελευταία πράξη του δράματος.
Μια απόσταση που φαντάζει αγεφύρωτη, όπως η επί 60 χρόνια ισραηλινο-παλαιστινιακή διαμάχη. Κι όμως, δύο άνθρωποι αποφάσισαν να ρίξουν γέφυρα μέσω του Διαδικτύου, δημιουργώντας ένα κοινό blog, το http://gaza-sderot.blogspot.com, που άρχισε να λειτουργεί τον Ιανουάριο.
(εκτενές ρεπορτάζ δημοσιεύτηκε στην ισραηλινή εφημερίδα «Χααρέτς» -20/2/2008).
Από Γάζα και Σντερότ Εμπνευστές του blog της ειρήνης, είναι «ο Ανθρωπος της Ειρήνης» από τη Γάζα και «ο Ανθρωπος της Ελπίδας» από τη Σντερότ.
«Το προηγούμενο βράδυ ήταν ένα από τα χειρότερα», έγραψε στις 6 Φεβρουαρίου ο Παλαιστίνιος blogger.
«Εδώ και δύο ημέρες η κατάσταση χειροτερεύει στη Γάζα, όπως και στη Σντερότ».
«Δεν μπορούσαμε να φύγουμε από τη Γάζα για πάρα πολύ καιρό, έτσι ήταν μια ευκαιρία να βγούμε από τη Γάζα για λίγο, να νιώσουμε ότι είμαστε ελεύθεροι να φύγουμε, αν και δεν ήταν αυτό που ονειρευόμαστε, μας έδωσε ελπίδα ελευθερίας», γράφει για την πρόσφατη «μεγάλη φυγή», την έξοδο των κατοίκων της Γάζας για λίγο στην Αίγυπτο.
Με όπλο το πληκτρολόγιο.
Ο ένας, ο Παλαιστίνιος, φέρεται να είναι 30 ετών, δάσκαλος έως ότου έκλεισε το σχολείο του. Ο άλλος, ο Ισραηλινός, είναι 40 ετών και εργάζεται στην υψηλή τεχνολογία.
«Καθώς γυρίζαμε σπίτι, η φρικτή σειρήνα άρχισε να στριγκλίζει για τις ρουκέτες.
Πέσαμε κάτω στο έδαφος... Επειτα από λίγα λεπτά, σηκωθήκαμε και αρχίσαμε να τρέχουμε, μια και είχαμε αφήσει τα παιδιά στο σπίτι», γράφει ο Ισραηλινός blogger από την άλλη πλευρά του... μετώπου.«Δεν προσπαθούμε να φέρουμε την ειρήνη», λέει ο Ισραηλινός blogger, που συστήνεται ως Γκαλ στο δημοσιογράφο της «Χααρέτς».
«Ο κόσμος φοβάται ο ένας τον άλλο εξαιτίας ενός ολόκληρου συστήματος προκαταλήψεων και στερεοτύπων και όταν συναντιούνται όλες οι προκαταλήψεις τους αλλάζουν».
«Αντίθετα με όσα δείχνουν, συνεχίζει, υπάρχουν άνθρωποι στη Σντερότ που σκέφτονται διαφορετικά, που καταλαβαίνουν ότι περισσότερη βία δεν θα σταματήσει τους Κασάμ... Στα ΜΜΕ ακούμε εμπρηστικές δηλώσεις. Δεν μπορώ να εγγυηθώ το πόσοι, αλλά το blog εκπροσωπεί ένα μεγάλο στρατόπεδο στη Σντερότ», λέει ο Ισραηλινός blogger.
Η συνέχεια στο blog, http://gaza-sderot.blogspot.com.
(Του Μωυσή Λίτση )
10 σχόλια:
Προσωπικά δε με πείθουν οι φιλίες μεταξύ της γάτας και του ποντικιού. Τέτοια "δήθεν" blogs και όχι μόνο, υπάρχουν αρκετά και και προπαντός έχω πάψει προ πολλού να βλέπω την πολιτική και ειδικά τη διεθνή με ρομαντική οπτική. Αλλά και πραγματικές διαθέσεις να υπάρχουν, 2 κούκοι δε φέρνουν την άνοιξη. Δεν πείθομαι λοιπόν, είμαι ο άπιστος Θωμάς εκ πεποιθήσεως και ας κάνω λάθος … που δεν κάνω…
αφου ρε IMAGINOS το λεν και οι ίδιοι : «Δεν προσπαθούμε να φέρουμε την ειρήνη». και ούτε θα τη φέρουν. είναι απλά δύο άνθρωποι που αντιστέκονται σε κάτι. με το δικό τους τρόπο.
δύο άνθρωποι είναι (ούτε γάτα ούτε ποντίκι) που απλά έχουν σιχαθεί τους σκοτωμούς.
το πιο πιθανόν στη σύγκρουση αυτή, να μην φέρουν την άνοιξη.... αλλά στη Μέση Ανατολή, υπάρχουν είδη μια σειρά από μπλοκ με ιδιαίτερη επιρροή
Στέλιο αυτό που ήθελα να σημειώσω απλά ήταν ότι συνήθως τέτοιου "είδους" blogs κρύβουν από πίσω τους δημοκοπικές της κοινής γνώμης κινήσεις από κρατικά όργανα και όχι πραγματικούς πολίτες. Πρέπει να είμαστε πολύ περισσότερο υποψιασμένοι στις μέρες που ζούμε και ειδικά η ιδιότητα του "ισραηλινού" blogger δηλαδή ενός εργαζομένου στο τομέα υψηλής τεχνολογίας του Ισραήλ και μάλιστα όταν το κράτος αυτό ξέρουμε όλοι μας οτι αστυνομεύει όλους τους πολίτες του με 4 ανεξάρτητες μυστικές υπηρεσίες και ειδικά αυτούς που εργάζονται σε πολύ ευαίσθητα πόστα, (βλέπε υπόθεση Μορντεχάι Βανούνου) αυτό από μόνο του μου κάνει νιάου νιάου από τα κεραμίδια για το τι πιθανότατα κρύβεται πίσω από το blog αυτό... Κανείς ισραηλινός σε τέτοια θέση δε θα επιβίωνε ούτε θα τολμούσε να φιλοφρονηθεί δημόσια με έναν παλαιστίνιο. Εάν όντως πρόκειται για ειλικρινή προσπάθεια, λυπάμαι πραγματικά για τον ισραηλινό γιατί ο άνθρωπος σε λίγο θα εξαφανιστεί «ως δια μαγείας». Γνωρίζω πολύ καλά την τρομοκρατία και την χούντα (την πλέον στυγνή χούντα στον κόσμο), που επικρατεί στο Ισραήλ. Το κερασάκι στην τούρτα είναι το «δασκαλίκι» του παλαιστινίου γιατί πάντα ο δάσκαλος και η γνώμη του έχει ένα διδακτικό χαρακτήρα για όλους και εμπνέει ένα σεβασμό στους απλούς ανθρώπους. Χιλιοπαιγμένη ιστορία, τρίτης προβολής ταινία… Είμαι καχύποπτος και αμφισβητίας, δεν το έκρυψα, μακάρι να κάνω λάθος πραγματικά γιατί ναι υπάρχουν όντως τέτοιοι άνθρωποι που αναζητούν την ειρήνη και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο αλλά ο φόβος είναι πολύ ισχυρότερος. Δεν υπάρχουν πια ήρωες, τους πάτησε το τραίνο.
Σκιαγραφώντας για ελάχιστο τον χαρακτήρα τούτου του κειμένου ξεκαθαρίζω πως εκμεταλλευόμενος την ανωνυμία μου, παραθέτω αυτά που σκέφτομαι με ειλικρίνεια απόλυτη και δίχως το παραμικρό ψήγμα φόβου.
Ποιος όμως θέλει να διαβάσει έναν άνθρωπο που η βαρύτητα της ίδιας της ταυτότητας του εμποδίζει ουσιαστικά την φυσιολογική διατύπωση του λόγου και των επιχειρημάτων του?
Αν αυτό σκεφτήκατε και εσείς…είστε τελείως ηλίθιος.
Σαφώς, το κοινωνικό πλαίσιο καθορίζει το θεμιτό και το αθέμιτο της ανθρώπινης συμπεριφοράς όπως ξεκάθαρα η νόρμα της ευγενικής υποκρισίας επιβάλλεται σε όλα σχεδόν τα επίπεδα σύναξης του ανθρώπινου είδους. Όποιος υποστηρίζει το αντίθετο, ή κοροϊδεύει τον εαυτό του, ή κοροϊδεύει όλους τους υπολοίπους. Αν πάλι, ο προαναφερθείς είναι μεγαλοδημοσιογράφος… απλά κάνει τη δουλεία του…εκφέρει δηλαδή -δημόσια- αυνανικά απόβλητα.
Το συγκλονιστικότερο γεγονός, που συμπίπτει με το συγκυριακό της ύπαρξης μας σε τούτο το δεδομένο χωροχρόνο, είναι η επανάσταση της πληροφορίας. Συνήθως οπτικά η ακουστικά ερεθίσματα που άλλοτε η πρόσβαση σ αυτά είτε ήταν εξολοκλήρου προνόμιο κάστας, είτε συνάρτηση ή αποτέλεσμα της οικονομικής ευρωστίας του καθενός.
Ο τρισάθλιος λοιπόν καπιταλισμός, στα ξέφρενα γρανάζια της βιομηχανίας της διαφήμισης αναγκάζεται να γίνει δημιουργικός, ποιοτικά ανταγωνιστικός και να προσφέρει ¨δωρεάν¨ ένα σωρό αντικείμενα, λειτουργίες και υπηρεσίες σ ένα τεράστιο καταναλωτικό πλήθος, που δεν διαθέτει ιδιαίτερα πολιτισμικά γνωρίσματα πέρα από το δικαίωμα στην εσωτερική παρακμή.
Καταναλώνω…άρα υπάρχω (θα έλεγε και ο σοφός )
Ετούτη λοιπόν η ¨ευγενική προσφορά¨ αφενός δημιουργεί νέα είδη εξάρτησης σε αυτήν την trainspotting πραγματικότητα αφετέρου όμως δημιουργεί βήμα για εκατοντάδες χιλιάδες άσημους και καθημερινούς ανθρωπάκους, που ξαφνικά…έχουν δικαίωμα στο χορό. Με ένα σχετικά απλό τρόπο στήνω λοιπόν ένα πάγκο ,σ αυτή την απίστευτα βρώμικη γειτονία, και ανεβαίνω για να διαλαλήσω τα διάφορα που περιφέρονται μέσα στο μικρό μου το κεφάλι.
Το εξαιρετικό της υπόθεσης δεν έγκειται μόνο στο γεγονός ότι ο δέκτης με απλές διαδικασίες μπορεί να αποδεχτεί η να απορρίψει αυτό που εγώ υποστηρίζω, δεν έγκειται στο γεγονός ότι για πρώτη φορά ,ίσως, μπορούμε να καθορίσουμε σε περίπου απόλυτο βαθμό το χαρακτήρα και την ποιότητα της πληροφορίας που δεχόμαστε, πόσο μάλλον στο γεγονός ότι περισσότεροι άνθρωποι αποκτούν δικαίωμα στη έκφραση, θέση για τα κοινά και φωνή που πραγματώνει μια δημοκρατία πιο διευρυμένη, μια δημοκρατία πιο ανθρώπινη.
Τα Blogs κυρίες και κύριοι ήρθαν για να μείνουν. Το ιντερνέτ είναι ελεύθερο διότι μια γενιά έχει εισαγάγει σ αυτόν τον ,αφηρημένο, χώρο όλα τα όμορφα και τα σπουδαία που την χαρακτηρίζουν. Οπότε η εξουσία μπορεί να χτυπιέται ,ευπρεπώς, όσο θέλει.
Ο γνωστός άγνωστος Ανώνυμος.
Υγ. Ελευθερώστε την έκφραση. ( Παρίσι Μάης του 68)
Those that would give up their freedom for a little security shall have neither freedom nor security. (Benjamin Franklin)
Κάτι που υστερικά επαναλαμβάνω, σε κάθε ευκαιρία και για να γίνει συνείδηση σε όσους το ακούν ή το διαβάζουν, είναι το ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται ακόμη σε νηπιακή ηλικία, παρά την (φαινομενικά) ανώτερη τεχνολογία που βιώνουμε ειδικά στις μέρες μας. 'Ισως αυτοί που βίωσαν την ανακάλυψη του τροχού ή την παραγωγή των μετάλλων, να είχαν τα ίδια με μας συναισθήματα σε σχέση με το επίπεδο της ανθρωπότητας. Κι εκείνοι θα νόμιζαν ότι βρίσκονται σε πολύ υψηλό τεχνολογικό επίπεδο και αυτό να τους έδινε την αίσθηση ότι είχαν υψηλό πολιτισμό και ωριμότητα. Κι όμως, ακόμη και σήμερα η ανθρωπότητα, που θεωρεί φυσική ενέργεια την εξόντωση ανθρώπου από άνθρωπο και την καταστροφή του περιβάλλοντος βρίσκεται ακόμη σε πρωτόγονα στάδια εξέλιξης. Κι είναι παρηγορητικό για το μέλλον ότι εμφανίζονται άνθρωποι όπως οι δύο "εχθροί" που συμπλογκάρουν, αλλά είναι ακόμη πολύ λίγα τέτοια δείγματα φωτισμένων μυαλών.
Ανώνυμε, πολύ ενδιαφέρον αυτά που λες.
δεν ξέρω αν η ανωνυμία μας ελευθερώνει ή μας σκλαβώνει. από τη μια είναι ένας τρόπος να ξεφύγουμε από τις νόρμες (η απλά ζούμε με τη ψευδαίσθηση ότι ξεφεύγουμε; )
από κάποιο σημείο και μετά έχω την εντύπωση ότι πολλοί σε αυτό το μπλογκοχώρο, ζούν σε δύο παράλληλους κόσμους. Τον πραγματικό τους που έχουν σιχαθεί, και αυτό του ίντερνετ που.... υπάρχει ;
το άλλο σημείο που αξίζει αναφοράς είναι η επανάσταση της πληροφορίας. σημαντική μεν, αλλά χωρίς ένα δέκτη ικανό να φιλτράρει αυτό που λαμβάνει, μπορεί να γίνει και φονικό εργαλείο.
@IMAGINOS
imagine, δεν λέω καλά κάνεις που είσαι καχύποπτος αλλά ρε συ....
πρέπει να αποφασίσεις τι είναι προς τα συμφέροντα του ισραηλινού κράτους. απ τη μια αφήνεις να νοηθεί ότι δεν το συμφέρει (για αυτό και θα εκτελέσει τον ισραηλινό) απ την άλλη ότι το συμφέρει (εξού και δημιούργησαν το παλαιστίνιο χαρακτήρα με την ιδιότητα του δασκάλου).
καλή η καχυποψία και καλά κάνεις που την έχεις.... και αυτό πάει πίσω σε αυτό που λέω για τον δέκτη... αλλά μερικές φορές άλλο καυποψία και άλλο συνομωσιολογία
Δημοσίευση σχολίου