Το άδειο μας πρόσωπο η Κύπρος το πληρώνει έλεγε εκείνο το παλιό για την Κύπρο τραγούδι του Σαββόπουλου.Μόνο που το άδειο μας πρόσωπο δεν είναι στην Ελλάδα αλλά εδώ.
Και είναι άδειο από ψυχή και είναι άδειο από ουσία και είναι γεμάτο από λίρες και παρκαρισμένα αστραφτερά Καγιέν στα πεζοδρόμια.
Πια, δεν είναι καν πρόσωπο.
Είναι μια κοιλιά ξέχειλη που σκεπάζει το ζωνάρι κι ακούει τσιφτετέλια «όπα νιναναϊνα» πνιγμένα στο ουίσκι, μέσα σε καπνούς από πούρα.
Φουμάρουν την καλοπέραση τους αρκετοί, φυσάνε τον καπνό στο πρόσωπό μας καθώς με το…εκλεπτυσμένο τους γούστο καταπίνουν λαίμαργα το «σούσι» τους.
Το…ξέρανε το σούσι και στο χωριό τους βλέπετε.
Και όταν πηγαίνουνε για ψώνια στο σούπερ μάρκετ, τα τρυφερά τους χέρια, παχουλά σαν των μωρών σακούλες δεν αγγίζουν ούτε καροτσάκια.
Για αυτά, τα ταπεινά, υπάρχουν άλλα χέρια, σκουρόχρωμα, εισαγόμενα από κάτι παράξενες χώρες που παράγουν σκλάβους αντί για χαλούμι.
Εκεί, στο σούπερ μάρκετ βλέπεις διάφορα θαυμαστά.
Όπως…τρυφερές μαμάδες με δύο οικιακές βοηθούς.
Η μία σπρώχνει το καρότσι και η άλλη κρατάει από το χέρι τα παιδιά της «Κυρίας».
Στο σπίτι, η οικιακή βοηθός διαβάζει ακόμα και τα παιδιά.
Μαζεύει αδιαμαρτύρητα τις πίτσες που έχουν πέσει κάτω από τον καναπέ.
Τα παπούτσια που είναι σκόρπια οπουδήποτε.
Τα σκατά στην τουαλέτα επειδή ο κανακάρης δεν τραβάει το καζανάκι.
Δεν υπάρχει πρόβλημα! Η οικιακή βοηθός, έτσι κι αλλιώς δεν είναι ανθρώπινο ον.
Είναι απλά «οικιακή βοηθός».
Όπως λέμε καρέκλα, τραπέζι, πιρούνι, κατσαβίδι.
Είναι ένα εργαλείο. Το οποίο, «ζει» με 150 λίρες μισθό το μήνα. Α ναι….!
Τρώει στο σπίτι των μάστρων της.(Ω Θεοί τι προνόμιο!)
Και συχνά, κοιμάται εκεί.(Ω μα τι σκανδαλώδης πολυτέλεια! )
Και αυτά, συνιστούν την χυδαία δικαιολογία που προβάλλουν τα υποκείμενα για τον «μισθό» των 150 λιρών.
Μια φορά κι έναν καιρό που λέτε, πριν από αρκετά χρόνια, έβγαιναν κάθε πρωί, νωρίς οι κυράδες μπροστά στα σπίτια τους και σκουπίζανε το πεζοδρόμιο από τη σκόνη.
Οικονόμες καθώς ήταν τα θέλανε όλα καθαρά.
Και τώρα βέβαια, η παράδοση έχει τη συνέχειά της. Κάθε πρωί, μπροστά από πολλά σπίτια θα δεις την σκυθρωπή συχνά κοπέλα από μια κάποια Σρι Λάνκα να κάνει αυτή τη δουλειά.
Αν είναι κι ωραία, μπορεί να της πιάσει και τον κώλο για φιλοδώρημα ο μάστρος.
Κι αυτή; Τι να πει; Ανάγκα και οι Θεοί λέει η ρήση η σοφή.
Η έκθεση του Μεσογειακού Ινστιτούτου Μελετών Κοινωνικού Φύλου είναι ξεκάθαρη και διαυγέστατη.
Καθρεφτίζει ένα μεγάλο μέρος του προσώπου μας, που είναι άδειο κι ορφανό από πολιτισμό.
Όμως, εγώ απορώ εδώ και πολύ καιρό και ομολογώ πως ήθελα να γράψω για το θέμα πριν από την Έκθεση, με αφορμή τις αγγελίες που βλέπω συνέχεια στις εφημερίδες:
«Ζητείται οικιακή βοηθός για πλήρη απασχόληση 6 ημερών, αμοιβή 150 λίρες τον μήνα»
Θα βάλω και εγώ μία αγγελία. Θα κάνω και οικονομία για να νοικιάσω μια ολόκληρη σελίδα της εφημερίδας για να βάλω με τεράστια γράμματα λίγες λέξεις:
«Ζητείται Στοιχειώδης Δικαιοσύνη»
Το άδειο μας πρόσωπο, ούτε για φτύσιμο δεν είναι.
38 σχόλια:
Πολυ δυνατο κειμενο Γιωργο. Κατι παρομοιο εχω δει στις αραβικες χωρες (Σ. Αραβια, Ντουμπαι) ενω - απ' οσο ξερω - σπανιζει στην Ελλαδα.
Που δειχνει οτι η Κυπρος ειναι καπου ενδιαμεσα και οτι δυστυχως τα αρνητικα στοιχεια μεταφερονται με πολλαπλασια ταχυτητα απο τα θετικα απο χωρα σε χωρα :-(
"Ουφ! Απελάσαν την κινέζα μου! Τωρά ποιος εννα μου καθαρίζει;"
Θυμάμαι μια φορά έκανα μάθημα για την αρχαία Ρώμη. Και κάπου έπαιξαν και οι δούλοι. Τα παιδιά δεν καταλάβαιναν τι είναι οι δούλοι. Εξήγησα. Είπαν:
- Μα έννεν τούτες που καθαρίζουν τα σπίθκια οι δούλες, κυρία;
Οι σύγχρονες "δούλες" καλύπτουν τις επιλογές του αρχοντοχωριατισμού.
Θέλω σκύλο; Θέλω. Αλλά θα τον παίρνει βόλτα η "δούλα". Γιατί εγώ έχω καριέρα και κομμωτήριο και μανικιούρ-πεντικιούρ και φιλανθρωπικά γκαλά για την αντιμετώπιση της πείνας με δείπνο στο Χίλτον.
Θέλω σπίτι που χωράει μέσα ολόκληρο χωριό; Θέλω. Ίντα, του γείτονα να είναι πιο μεγάλο; Δεν προλαβαίνω όμως να το καθαρίζω (και πρέπει να το καθαρίζω κάθε μέρα). Θα βάλω μιαν "δούλα" που εν φτηνή (τι ψυχήν έχουν 150 λίρες το μήνα, για κομμωτήριο-μανικιούρ/πεντικιούρ-ανανέωση γκαρνταρόμπας ξοδεύω τουλάχιστον 3πλασια) να το καθαρίζει επί 24ωρου βάσεως.
Θέλω μωρά; Θέλω. Ποιος να τα προσέχει όμως και να τα πηγαίνει βόλτα στο παραπλήσιο πάρκο; Ποιος να τα παραλαμβάνει από το σχολείο; Ε, η "δούλα".
Θέλω ζεστό φαΐ επιστρέφοντας σπίτι; Θέλω. Πού να χαλώ τα νύχια μου όμως και την απαλή μου επιδερμίδα; Θα το αναλάβει η "δούλα".
Στην τελική είμαι και φιλάνθρωπος. Αφού τούτοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να δουλέψουν, εν χάρη που τους κάμνω. Διώ τους φαΐ για να συντηρηθούν, για να βρουν ένα καλύτερο μέλλον.
Κάπως έτσι εν η λογική πίσω που τούτο το πράμα. Το ότι υπάρχουν άνθρωποι που εξαναγκάζονται να δουλεύουν κάτω από αυτές τις συνθήκες, συνδέεται άραγε με το γεγονός ότι βρίσκω τηλεοράσεις πλάσμα και dvd recorders όλο και φθηνότερα;
Ευτυχώς στην εργατική τάξη τούτο το φαινόμενο εν υπάρχει. Αφενός γιατί οι 150 λίρες έχουν τη σημασία τους, οπότε ό,τι κάμνει η "δούλα" κάμνεις το μόνος σου, αφετέρου γιατί έχει αναπτυχθεί συναδελφικότητα και αλληλεγγύη ανάμεσα στους ανθρώπους με διαφορετικές καταγωγές.
Απολογούμαι για τις πολλές σκόρπιες σκέψεις. Ελπίζω να βγάζουν νόημα...
Γιώργο, καλημέρα από την Ελλάδα όπου οι οικιακοί βοηθοί, κατά προτίμηση Ινδοί, δεν 'εργάζονται' σε αφεντικά, σαν τον Υπουργό Απασχόλησης, αλλά φιλοξενούνται από αυτά και προσφέρουν τη φυσική τους παρουσία...
για να μη πληρώνει ΙΚΑ μίκα σύκα ο Υπουργός Απασχόλησης που αποκαλείται έτσι γιατί Απασχολεί διαρκώς τα ΜΜΕ με τις μαλακίες του! :-)
Δυστυχώς στη Κύπρο οι[κυρίες]το έχουν παρακάνει και πραγματικά δεν θέλουν οικιακούς βοηθούς αλλά δούλους.Ειδικά σ'αυτό το θέμα έχουν βάλει πισινή .Μερικές φορές σκέφτομαι ότι κτίζουν πολύ μεγάλα σπίτια γιατί έχουν μούχτιν καθάρισμα.Έχω ακούσει μικρά παιδιά να λένε στη μάνα τους [αυτό να το κάνει η δούλα μας γιαυτό την έχουμε]και εγώ και ο γιος μου που είχαμε πάει επίσκεψη μείναμε άναυδοι.
Λυπάμαι αλλά στη πατρίδα μου τη Κύπρο σ'αυτό το θέμα οι άνθρωποι είναι καθίκια και συγνώμη Γιώργο Πήττα για την έκφραση.
μια άλλη περίπτωση είναι αυτή :
οικιακή βοηθός ενώ έκανε δουλειές στο σπίτι έκλεψε τον κουκουμά του μωρού (3 χρονών) και μετά εξαφανίστηκε...
φαίνεται πως η υπερβολική καλοσύνη του ζευγαριού που την προσέλαβε μάλλον τους γύρισε μπουμερανγκ!
Τι είναι κουκουμάς;
Και πάνω σ' αυτά αγαπητέ Γιώργο, έχουμε και τον Υπουργό Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας κ. Β. Μαγγίνα να απασχολεί στο σπίτι του ανασφάλιστους Ινδούς μετανάστες, με σύσσωμη την Κυβέρνηση της ΝΔ να τον καλύπτει..
Περισσότερες πληροφορίες εδώ
@justanothergoneoff
κουκουμάς=κουμαράς
Αυτο μου είχε κάνει εντυπωση κι εμένα πριν 6-7 χρόνια που είχα επισκεφθεί την Κύπρο.
Στα εστιατόρια που τρώγαμε, παρήλαυνε όλη η οικογένεια με την οικιακή βοηθό, η οποία φρόντιζε να ταίζει τα μωρά, γιατί η μαμά και ο μπαμπας ήταν απασχολημένοι με την μπριζόλα τους και δεν είχαν χρόνο να φροντίσουν τα παιδιά τους.
Αλλά και στο supermarket δύσκολα έβλεπες κύπριες να ψωνίζουν, μόνο έγχρωμες οικιακές βοηθούς.
Και στην Ελλάδα συμβαίνει αλλά σε μικρότερο βαθμό. Στην Ευρώπη δεν γνωρίζω, μόνο για την Αγγλία μπορώ να μιλήσω που πηγαινοέρχομαι συχνά τα τελευταία 12-13 χρόνια. Δεν μου έχει τύχει από Αγγλία ως Σκωτία που "περπάτησα" να συναντήσω σε σπίτια που βρέθηκα οικιακή βοηθό, παρά μόνο σε μια ιταλική οικογένεια, αλλά κι εκεί η κοπέλλα καθάριζε το σπίτι κι έφευγε, δεν καθόταν να υπηρετεί την οικογένεια...(ίσως έτυχε να παρευρεθώ σε "φτωχικά" σπίτια της Αγγλίας, να σκεφθείτε ότι δεν είχαν ούτε καν τζιπ να μη μιλήσω για Καγιεν- φτώχεια κατηραμένη τς τς τς)
Δε ξέρω για την Κύπρο αλλά το κείμενο ταιριάζει γάντι για την Ελλάδα.....
Μου αρέσει Γιώργο όταν είσαι θυμωμένος. Ειδικά όταν με τα κείμενα σου εξαπλώνεις το θυμό σου παντού.
Το να γράψω ότι συμφωνώ ακόμα και στις τελείες περιττό θα ήταν...
@ Daskaloua,
Τον σύγχυσες τον άνθρωπο με το τυπογραφικό σου λάθος:
κουκουμάς =κουμπαράς
Καλή Κυριακή να ‘χετε όλοι!
Anef_oriwn
Κυριακή 16/12/2007 – 9:30 π.μ.
ο μόνος τρόπος ,θεωρητικά, που ένα πλήθος μπορεί να αντιληφθεί την πραγματική φύση της αδικία...ειναι, ακριβως, να βιώσει τις ίδιες τις συνέπειες της...
δυστυχώς ο άνθρωπος αδυνατεί να μάθει οτιδήποτε όταν η προαναφερθείσα θέση αντιστρέφεται.
Έχοντας δηλαδή ζήσει ένας λαός το σκληρό και βλοσυρό πρόσωπο της αδικίας...στο μέλλον, σε συνθήκες δηλαδή ευνοϊκότερες...δεν παρουσιάζει την παραμικρότερη διδαχή!
έτσι βλέπουμε τους κατά τα αλλά κατατρεγμένους εβραίους να ποδοπατούν μικρά αραβόφωνα παΐδια...
και κύπριους... ή τους φτωχούς μα αξιοπρεπείς και κατά τα αλλά καλοσυνάτους ανθρώπους του τελευταίου νησιού της ανατολικής μεσόγειου... να συμπεριφέροντε σήμερα σαν λευκοί άθλιοι δουλέμποροι άλλων γεωγραφικών σημείων, άλλων εποχών.
Άλλωστε η αγνότητα του σύγχρονου κυπριού δεν μπορεί κατ ουδένα λόγο να μολυνθεί από τις εκδιδόμενες ανατολικοευρωπαίες καλλονές που σαφώς λιγουρεύονται το καλλίγραμμο κορμάκι του μέσου κυπριού 50αρη, όπως και τους μελαψούς αυτούς βρώμικους οικονομικούς μετανάστες …που συνηθίζουμε κρυφογελώντας, σκανδαλίζοντας παράλληλα την σύγχρονη και προοδευτική μας αντίληψη, να τους αποδίδουμε στα της θεωρίας του Δαρβίνου και της εξέλιξης των ειδών. Είμαστε μορφωμένοι εμείς οι νέοι κύπριοι βλέπεις...
όπως και να χει σημασία έχει πως όλα αυτά είναι δεδομένα κοινωνικά περά για περά αδιαμφισβήτητα! Η ερευνά που επικαλείσαι φιλέ Γιώργο είναι πράγματι ανατριχιαστική...όμως είναι και αυτό, άλλο ένα στοιχείο που επιβεβαιώνει την υποκρισία μας
η βρώμια αυτή του ρατσισμού δυστυχώς υπάρχει στο κάθε ένα από εμάς...σε κάποιους εντονότερα, σε άλλους λιγότερο, συνειδητά η ασυνείδητα, με μορφή λογού, ιδεολογίας η στάσης ζωής.
Το γεγονός δε ότι οι παππούδες μου πριν 50 χρόνια σε αλλά γεωγραφικά σημεία ,παραδόξως, όχι τόσο μακρινών εποχών ήταν οι βρώμικοι οικονομικοί μετανάστες και φυσικά ο περίγελος των εκεί ντόπιων με μετατρέπει σε μια θλιβερή υπαρχή που αδυνατεί να συνθέσει τα δεδομένα που τα αισθητήρια της όργανα συλλέγουν.
Ζω στο εξωτερικό στην ομορφότερη ίσως πόλη της ιβηρικής χερσονήσου. Εδώ ο προοδευτικός και η ευρωπαϊκή παιδεία είναι στοιχειά τόσο διαδεδομένα που φτάνουν σε επίπεδα μόδας ή γελοιότητας …και εδώ φυσικά οι μετανάστες αντιμετωπίζουν προβλήματα και ρατσισμό… όμως τα παΐδια τους βγαίνουν και παίζουν στα πάρκα όπως όλα τα παιδιά…τα παιδιά της δικής σου εποχής τουλάχιστον γιατί εμείς μάλλον μεγαλώσαμε με μια κονσόλα παρά με μια μπάλα.
Η Κύπρος τόσο απίστευτα όμορφη…οι κύπριοι τόσο απίστευτα κρετίνοι
ο γιος του φιλου σου του βούδα
Ούτε αυτή την Κυριακή κατάφερα να ησυχάσω, όπου νάναι κλείνω δίμηνο που έχω να κάτσω ένα πλήρες σαββατοκύριακο στο σπίτι μου, τέτοιος φόρτος δουλειάς...
@ Dralion , σε ευχαριστώ βέβαια για τα λόγια σου, το ξέρεις ότι μετράνε. Γνωρίζεις πως αγαπώ την Κύπρο και εδώ θα πρέπει να τονίσω πως αγαπώ και τους Κύπριους ιδιαίτερα. Θα συμφωνήσεις, είμαι σίγουρος, στο πως πρέπει να διαχωρίζουμε τα φαινόμενα αλλοτρίωσης ενός πληθυσμού από τα ευρύτερα χαρακατηριστικά του, και θα πρέπει επίσης να επιδιώκουμε την ορθολογική ανάλυση και ερμηνεία των συμπεριφορών. Βέβαια, πίσω από τέτοια φαινόμενα υπάρχουν πολλά. Ένα από αυτά είναι η απουσία της Κοινωνικής και όχι μόνον παιδείας.
@ δασκαλούα, άτακτες μεν οι σκέψεις σου κάπως, αλλά γλαφυρές και χαρακτηριστικές...
@ Κωστή, ο Μαγγίνας μπορεί να παραιτήθηκε, έπραξε δηλαδή το απολύτως αυτονόητο και η Ελλάς ανέπνευσε με ανακούφιση. Αλήθεια τώρα που παραιτήθηκε το "αναψυκτήριο" τι θα γίνει; Υποθέτω τίποτα, η παραίτηση θα θεωρηθεί επαρκής...!
@Σταλαματιά, όχι όλοι οι άνθρωποι της Κύπρου, για μια μερίδα μιλάμε...
Γιώργο Πήττα
Σίγουρα μιλάμε για μια συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων, έπρεπε να το διευκρινίσω από την αρχή.
Εξάλλου εκτός από τους συγγενείς μου έχω και πολύ θαυμάσιους φίλους εξαιρετικοί άνθρωποι τους οποίους δεν θα έβαζα με τίποτα στη συγκεκριμένη μερίδα.
Σκεφτόμουν ως παρέμβαση σ’ αυτό το post να μεταφέρω (αντί σχολίων) ένα μικρό (αλλά ενδεικτικό και παραστατικό της όλης κατάστασης) σχόλιο της Αντωνίας Λαμπράκη (νομίζω) από το “Φιλελεύθερο” της περασμένης Πέμπτης, 13 του μηνός (http://www.phileleftheros.com/main/main.asp?gid=480&id=525012), που αναφερόταν στον τραγικό θάνατο ενός ζευγαριού μεταναστών από ασφυξία (λόγω εισπνοής γκαζιού από θερμάστρα).
Όμως αυτό που κατάθεσε (με πολλή απλοϊκότητα για να μην πω αφέλεια και σόρρυ για την έκφραση) η Yiota:
(“…μια άλλη περίπτωση είναι αυτή: οικιακή βοηθός ενώ έκανε δουλειές στο σπίτι έκλεψε τον κουκουμά του μωρού (3 χρονών) και μετά εξαφανίστηκε...”), με ανακάτωσε και είπα πέραν του σχολίου (από τον “Φιλελεύθερο”) να πω ακόμα 2-3 κουβέντες.
Ο Γιώργος Πίττας με το εδώ κείμενο του καθώς και με το πρόγραμμα του χτες το απόγευμα στον “ΑΣΤΡΑ” όπως και κάποιοι επισκέπτες του blog με τις δικές τους παρεμβάσεις (Daskaloua, Stalamatia, Mtryfo), θέλησαν να αναδείξουν τις άσχημες συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών, τα χαμηλά τους μεροκάματα (κυρίως των οικιακών βοηθών) και την νοοτροπία των αφεντικών τους (άραγε τι θα προσπαθήσει να διεκδικήσει ο νεοφανής Σύνδεσμος Εργοδοτών Οικιακών Βοηθών;), και όλ’ αυτά σε άμεση σχέση με τον αρχοντοχωριατισμό πολλών από εμάς των κυπρίων. Είναι αδιανόητο σε μια γενικώς ευημερούσα Κύπρο να έχουμε εδώ και μια 15-ετία τον ίδιο μισθό (£150 Λίρες) για τες οικιακές βοηθούς!
Όμως αντί να προβληματιστούμε γι’ όλα αυτά (που δείχνουν γενικώς μια απαξιωτική και υποτιμητική στάση και νοοτροπία απέναντι στους μετανάστες – μας διακρίνει ένας ιδιόμορφος ρατσισμός απέναντι σ’ όσους δεν έχουν λεφτά) αντιδρούμε αμυντικά και λέμε πως οι οικιακές βοηθοί κλέβουν από τα σπίτια που δουλεύουν, ή κάνουν φασαρίες και δεν πειθαρχούν (στο στρατό είμαστε;)!
Όντως μπορεί να υπάρχουν και περιπτώσεις κλεψιών (κουμπαράδων, χρυσαφικών, ρούχων), αλλά αυτό είναι η ουσία;
Αν μια οικιακή βοηθός έκλεψε τον κουκουμά ενός μωρού, αυτό γιατί να προβληθεί ως απάντηση στα όσα προβλήματα θίγονται σ’ αυτό το post και στη συζήτηση; (Άραγε τι τον ήθελε τον κουκουμά ένα μωρό 3 χρονών; Φύλαγε λεφτά για τα γηρατειά του – πολύ προνοητικοί οι γονείς του - ή για να σπάσει τον κουμπαρά στον επόμενο Ραδιομαραθώνιο και έτσι να γίνει πρώτο θέμα στα ΜουΜουΕ; Νοοτροπία και αυτή!).
Συγνώμη, αγαπητή Yiota, αλλά το σχόλιο σου διαπνέεται από αρνητικότητα, προκατάληψη και ευπιστία!
Ακολουθεί το σχόλιο από το “Φιλελεύθερο”:
“ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΣΒΗΣΕ
Δεν θα μάθουμε ποτέ ποια ήταν τα όνειρα του άτυχου ζευγαριού από τη Σριλάνκα, που πέθανε από ασφυξία. Το σίγουρο είναι ότι ήρθαν στον τόπο μας ελπίζοντας για το καλύτερο, ελπίζοντας να έχουν δικαίωμα στο όνειρο. Οι τελευταίες εικόνες από τη φτωχική ζωή τους δύο ελιές και ένα φλιντζάνι με λίγο καφέ. Οι μετανάστες χάθηκαν άδικα. Εκείνο που δεν πρέπει να χαθεί είναι η δήλωση του δημάρχου Αγίου Δομετίου, σύμφωνα με την οποία υπάρχουν υποστατικά που διαμένουν αλλοδαποί, τα οποία δεν πληρούν ούτε τις στοιχειώδεις κατασκευαστικές προδιαγραφές. Και τέτοια υπάρχουν σίγουρα και σε άλλες πόλεις, τα οποία οι ιδιοκτήτες τα ενοικιάζουν στα μαυρούδκια κάνοντας ταμείο, αδιαφορώντας για τα υπόλοιπα. Εξάλλου, ποιος νοιάζεται στην κοινωνία μας για τα μαυρούδκια; ΛΑΜΠ.”
(“Φιλελεύθερος”13/12/2007)
Anef_oriwn
Κυριακή 16/12/2007 – 8:40 μ.μ.
@..Γιώτα, το ζευγάρι δεν έκανε απολύτως καμία...καλοσύνη που την προσέλαβε. Όταν προσλαμβάνουμε κάποιον για οποιαδήποτε δουλειά, καλύπτουμε μια συγκεκριμένη ανάγκη, την οποία κάποιος παρέχει.
Η αμοιβή-και μάλιστα η σωστή με όλα τα σχετικά (ασφαλίσεις κλπ) δεν είναι δώρο, ούτε ελεημοσύνη ούτε φιλανθρωπία. Είναι αφ ενός υποχρέωση οποιουδήποτε θέλει να εργοδοτεί κόσμο και, αφ ετέρου αναφαίρετο δικαίωμα οποιουδήποτε εργαζόμενου.
Τέλος, δεν γνωρίζω γιατί η Οικιακή βοηθός πήρε τον κουμπαρά του μωρού, αλλά ομολογώ πως μέσα μου μάλλον γελάω και λεω "καλά έκανε".
@ Ανευ ορίων
Άκουσα την είδηση για το θάνατο των του ζευγαριού από την Σριλάνκα στο ραδιόφωνο του ΡΙΚ. Το είπαν λίγο πριν τον καιρό. Για μένα είναι ένα θέμα που έπρεπε να παίζει βδομάδες, γιατί ετσι θα συνέβαινε αν το ζευγάρι ήταν Κύπριοι. Κρίμα.
Αυτό που μας εκθέτει περισσότερο είναι η ίδρυση του συνδέσμου εργοδοτών οικιακών βοηθών, για να διεκδικούν, λένε, τα δικαιώματά τους!
@ Γιώτα
Σκέφτηκες καμιά φορά πόση πρόκληση εισπράττουν καθημερινά αυτές οι κοπέλες και τι τις αναγκάζει ακόμα και να κλέψουν ένα κουμπαρά;
@ Πολίτη Πίττα κτύπησες κέντρο πάλι
@mtryfo...μάλλον δεν θα θυμάστε καλά την περίοδο περί τα τέλη της δεκαετίας του 80 στην Ελληνική πρωτεύουσα, μια χαρακτηριστική εποχή που άρχισε περί το 88 και πήγε χωρίς σταματημό μέχρι το μπαμ του χρηματιστηρίου. Ήταν τότε, που το ΠΑΣΟΚ "γέννησε" τα νέα τζάκια και από δίπλα τα μιλλιούνια που θέλανε να γίνουν και αυτά νέα τζάκια.
Προσοχή! Κατανοώ πλήρως την ανάγκη μίας εξουσίας να δημιουργεί δικές της ανώτερες οικονομικές τάξεις. Είναι ένας "λαϊκοκαπιταλιστικός" τρόπος ανακατανομής -η και δημιουργίας- πλούτου. Αλλά βέβαια, σε αυτή την περίπτωση βλέπει κανείς πεντακάθαρα και το κοινωνικό υπόβαθρο.
Στην Ελλάδα, δυστυχώς, πολύ δυστυχώς, ουδέποτε υπήρξε Αστική Τάξη και αυστηρά δομημένη ταξική κοινωνία. Και λέω δυστυχώς, γιατί απλά η απουσία αυτή, ερμηνεύει σε μεγάλο βαθμό και την αβάσταχτη ελαφρότητα που διακρίνει κανείς στα κοινωνικά κινήματα του τόπου, στις συντεχνίες κλπ. Τέλος πάντων- ξέφυγα πολύ. Αυτό που θέλω να πω είναι πως η αθηναϊκή κοινωνία και κυρίως η λούμπεν μεγαλοαστική τάξη -για να κάνω χρήση μιας εύστοχης ορολογίας της 17Ν- παρουσίασε τα ίδια και οξύτερα φαινόμενα.
Είχαμε δε ένα ενδιαφέρον φαινόμενο που θυμίζει την βιομηχανική παραγωγή. Δεν είχε σημασία αν η οικιακή βοηθός ήταν πράγματι από τις Φιλιππίνες, την Ινδία, τη Σρι Λάνκα, τη Νιγηρία ή τη Ρωσία. Ήταν όλες «Φιλιππινέζες».
«Μισό λεπτό, να φωνάξω τη φιλιππινέζα μου» έλεγε ο άλλος και εμφανιζόταν μια ψηλή ανοιχτή κοπέλα από την Ρωσία. Η έννοια «Οικιακή βοηθός» είχε γίνει generic και …brand.
@ ανώνυμε....
φίλε, … μου είναι αδύνατο να κάνω διάλογο με αφορισμούς και ισοπεδωτικούς ορισμούς του τύπου «Η Κύπρος τόσο απίστευτα όμορφη…οι κύπριοι τόσο απίστευτα κρετίνοι».
Απαράδεκτα πράγματα. Το θέμα είναι και τι κοινωνία κτίζεται σε αυτές τις βάσεις και με παιδιά που μεγαλώνουν με τέτοιες νοοτροπίες. Αυτά συμβαίνουν και στην Ελλάδα, αλλά σε μικρότερη κλίμακα, απλώς επειδή δεν υπάρχει ο ίδιος πλούτος και νεοπλουτισμός. Πράγματι, τέτοιες νοοτροπίες θυμίζουν πλούσιες αραβικές πετρελαιοπαραγωγές χώρες.
Το ότι δεν το βλέπουμε στην Ελλάδα δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει! Μη ξεχνάμε τον "δρακουμέλ" το '93 που έκλεισε συμφωνία με τις Φιλιππίνες για εισαγωγή μερικών χιλιάδων Φιλιππινέζων για οικιακούς βοηθούς (πώς λέμε τοστιέρες μόνο πιο high class εμπόρευμα...), κ σχεδόν κάθε παππουδογιαγιά κ βρέφος έχουν τον Αλβανό τους!
Και πέρα απ' αυτό μου φαίνεται περίεργο που απορείτε με την κατάσταση...
Το μόνο που έχει αλλάξει στις σχέσεις "αφεντικών" "εργατών-σκλάβων" τα τελευταία 200χρόνια είναι από τη μια η ορολογία (αφεντικό->προϊστάμενος/εργοδότης, εργάτης->μισθωτός/συμβασιούχος/ενοικιαζόμενος κ ότι μπορεί να φανταστεί ο κάθε Μπολγκενστάιν, σκλάβος->μετανάστης)
και από την άλλη είναι οι διαδικασίες αλληλεξάρτησης
(βαριά φορολογία για τους τότε εργαζομένους/20 χρόνια λιτότητας για ένα καλύτερο αύριο σήμερα, κυριολεκτικές αλυσίδες κ κατακτήσεις νέων περιοχών για τους τότε σκλάβους/ψυχολογικές τώρα /άδειες παραμονής, τρομονόμοι etc etc κ ανθρωπιστικούς-δημοκρατικούς πολέμους σήμερα για την απαραίτητη μετακίνηση πληθυσμών)
Σε ένα οικονομικό σύστημα που για να αυτοσυντηρηθεί πρέπει να επεκτείνεται συνεχώς, να αυξάνει συνεχώς τα κέρδη του κ για να το κάνει αυτό πρέπει να εφευρίσκει συνεχώς νέες αγορές, λογικό κι επόμενο είναι να ξανανακαλυφθεί η Αμερική... Το Νο1 στη λίστα του πιο περιζήτητου κεφαλαίου ήταν, είναι κ θα είναι τα εργατικά χέρια...
Γι' αυτό όσο δεν αλλάζουμε νοοτροπία, για να αλλάξουμε οικονομικό σύστημα, για να αλλάξουμε κοινωνία, θα συνεχίσουν να υπάρχουν Φιλιππινέζοι θα συνεχίσει κ μένα το ένα αφεντικό μου να μου λέει "δε θα πληρωθείς το άρθρο που μου έφερες, υπάρχουν κι άλλοι χίλιοι σαν κ σενα στην ουρά" κ το άλλο "όποιος δεν έρθει την τετάρτη(12/12) θα του κόψουμε το κωλ... μπόνους κ θα σκεφτούμε για το αν θα του ανανεώσουμε τη σύμβαση κ θα συνεχίσουν να υπάρχουν οι ελεύθεροι σκλάβοι των 700Ε...
Το είχε πει κ ο Αϊνστάιν...
Είναι όλα σχετικά...
πολύ όμορφο κείμενο.
Εξαιρετικό το κείμενο κύριε Πίττα !
Θα ήθελα να πείτε ποιοι κατα τη γνώμη σας είναι οι σωστοί και αποτελεσματικοί τρόποι αντιμετώπισης του προβλήματος.
Για να συζητήσουμε το θέμα...
Νομίζω ότι το χειρότερο είναι που πια τα παιδία αυτών των κυρίων αποκαλούν εκείνη την κοπέλα που τα προσέχει (είτε αυτή είναι από Σρι-Λανκα, Φιλιππίνες κτλ) ΜΑΜΑ!!! Μου έτυχε να το ακούσω 2-3 φορές και ομολογώ ότι ήταν το αποκορύφωμα, για μένα, όλων αυτών.
Τα παιδία αυτά εξάλλου δεν πάνε νηπιαγωγίο, όπως πηγαίναμε εμείς, για τον πολύ απλό λόγο ότι έχουνε την δική τους υπηρέτρια να τα κακομαθαίνει. Απορώ λοιπόν πως θα κοινωνικοποιηθούν μετά, πως θα μάθουν να μοιράζονται τα πράγματα τους και ότι όλος ο κόσμος δεν τους ανήκει;
Μήπως και αυτό δεν παίζει καίριο ρόλο στην συμπεριφόρα παιδιών στα σχολεία σήμερα;
...έχω αφήσει πολλά σχόλια αναπάντητα και ζητώ συγνώμη από όλες και όλους. Αυτες τις μέρες κυριολεκτικά τρέχω και δεν φτάνω, ο Βέγγος δεν είναι τίποτα μπροστά στην...τρεχάλα μου!
Ξεκινάω από κάτω προς τα πάνω!
@Εβίτα... το φαινόμενο που περιγράφεις το είχα συναντησει πριν χρόνια στην Ελλάδα, την εποχή των παχέων πασοκικών αγελάδων και των νέων "τζακιών". Ο αρχοντοχωριατισμός,σεε όλο του το φρικτό μεγαλείο, όταν πια μεταφράζεται σε απόλυτη αδιαφορία για το πως μεγαλώνουν τα παιδιά μας...
@ Εξεγερμένε! Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη σε είχα δει παλιά στο φόρουμ του ΑΠΟΕΛΛΑΣ που συχνάζεις και είχα διακρίνει την αγωνία σου για ορθή σκέψη.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, πρώτα από όλα για να μπορούμε να μιλάμε για λύση (σωστή) σε οποιοδήποτε πρόβλημα, θα πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε σε βάθος τις αιτίες που παράγουν το πρόβλημα.
Ο Darkelf εντοπίζει μια σειρά από πολύ ουσιαστικά ζητήματα λίγο πιο πάνω, ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη γέννηση του φαινομένου (φτηνό εργατικό δυναμικό κλπ) και ταυτόχρονα ο Άνευ_Ορίων, ακόμα πιο πάνω θίγει επίσης σημαντικές πτυχές του ζητήματος.
Εγώ θα βάλω άλλη μια διάσταση, λίγο άβολη...
Είναι κοινό μυστικό, αυτό που λένε ο κόσμος το έχει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι, πως μία από τις πολλές αιτίες που προκάλεσαν την Κυπριακή τραγωδία, ήταν η συμπεριφορά μερίδας των Ε/Κ προς τους Τ/Κ. Πρέπει κανείς να εθελοτυφλεί τραγικά για να μην γνωρίζει ή να μη θέλει να γνωρίζει πως σημαντική μερίδα μας, συμπεριφέρθηκε κατ αναλογία όπως οι Αμερικανοί του Νότου προς τους αφροαμερικανούς.
Φαίνεται, πως υπάρχει ένα σπέρμα "σπουδαιοφάνειας" στον Κυπριακό πληθυσμό (σε μερίδα του επαναλμβάνω, γιατί δεν θα κουραστώ να λέω πως αγαπώ τους Κυπρίους και τους εκτιμώ πάρα πολύ). Και αυτή η "σπουδαιοφάνεια" έχει να κάνει τόσο με το ότι η Κύπρος είναι νήσος και μάλιστα απομακρυσμένη -άρα είναι εύκολο να παραχθεί ένας εθνικότροπος κομπασμός λόγω κοινού εθνικού ιστού με την Ελλάδα. Αυτό το πράγμα αν συνδυασθεί και με χρήμα , παράγει ένα απαίσιο προϊόν που στην πιο απλή περίπτωση είναι η κάθε....μανταμ Σουσού και στην πιο σύνθετη ο ΄ρατσισμός στην κοινωνία μας.
Μιλάμε φίλε Εξεγερμένε για μία Κοινωνία η οποία όπως και η Ελληνική, είναι βα-θύ-τα-τα ανώριμη. Ανήλικη θα την έλεγα.
Πιο πάνω η φίλη mtryfo έλεγε πως στο οδοιπορικό της στη Βρετανία. Πράγματι, όπως έγραψε, σε κανένα μέσο σπίτι δεν θα βρεις οικιακές βοηθούς. Το πολύ πολύ μια κοπέλα που θα κρατήσει το μικρό παιδί για λίγες ώρες επειδή οι γονείς εργάζονται. Και συνήθως η κοπέλα είναι φοιτήτρια και κάνει εργασία part time.
Και η ουσία τώρα, από την άλλη πλευρά. Η κοπέλα αυτή στη Βρετανία, είναι 100% καλυμένη από το θεσμικό πλαίσιο, δεν θα την πληρώσεις ότι σου κατέβει και δεν θα διανοηθείς να της ζητήσεις να κάνει οτιδήποτε πέρα από αυτό για το οποίο συμφωνήθηκε. Αλλιώς, ο νόμος σε μάζεψε επί τόπου.
Η λύση λοιπόν για μένα...πέρα από την πολιτική-οικονομική απελευθέρωση του ανθρώπου, είναι
1ον Θεσμοί και
2ον Κοινωνική Παιδεία.
Πολύ καλά και σωστά αυτά που λέτε κ.Γιώργο.
Για εμένα το πιο σημαντικό είναι η σωστή παιδεία, τόσο στο σχολείο, τόσο και στην οικογένεια. Πρέπει να μάθει το μικρό παιδί να αγαπά και να σέβεται όποιον είναι διαφορετικός. Πολλές φορές τον ρατσισμό τον διδάσκουμε στα παιδιά μας ή στα μικρά αδέλφια μας χωρίς να το θέλουμε. Παράδειγμα μερικές ιστορίες με "τον κακό τον μαύρο", "ο κακός αράπης" κ.τ.λ
Επίσης, άποψη μου είναι οτι θα έπρεπε να υπάρχει μία επιτροπή ελέγχου η οποία να κάνει ελέγχους σε σπίτια. Ελέγχους εννοώ να επισκέπτεται σπίτια με οικιακές βοηθούς και να μαθαίνει τις ανάγκες τους, τον μισθό τους, τις ώρες εργασίας τους κ.τ.λ
Και όποιος παραβιάζει τα δικαιώματα των οικιακών βοηθών να προειδοποιείται αρχικά και αν συνεχίσει, τότε να τιμωρείται παραδειγματικότατα .
καθώς σε διάβαζα φίλε Εξεγερμένε, θυμήθηκα ένα στίχο του Γιάννη του Ρίτσου, που έλεγε
"και να λοιπόν αδελφέ μου, που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα-ήσυχα κι απλά"...
"και να λοιπόν αδελφέ μου, που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα-ήσυχα κι απλά"
Και μακάρι να συνεχίσουμε :)
Η αγορά:
Όπως λέμε η εκκλησία, ή καλύτερα το ιερό της εκκλησίας.
Στόχος:
Το κέρδος, όπως λέμε το γλυκό κρασί, η καλύτερα το νάμα
Μην τολμήσετε να μολύνετε την ιερότητα του χώρου.
Μην τολμήσετε να εμποδίσετε την ελευθερία στην πιο τέλεια μορφή της. Την αγορά.
Στη σύγχρονη αγορά.
Πωλούνται απ' όλα.
Πωλούνται όλα
Φιλιππινέζα:
Όπως λέμε μαγιονέζα ή καλύτερα κκετσιάπ
Σριλανκέζα:
Όπως λέμε φριτέζα ή καλύτερα χαλάκι του μπάνιου
ή μαίκρογουειβ
Συνάνθρωπος:
Όπως λέμε μετοχή, ή γουόραντς ή πάτωμα ??? ( άκου πάτωμα )
ή επένδυση ή μπάνγκραφτ
Σ' αυτό το θεό πιστεύουμε
αυτούς τους αγίους προσκυνούμε.
αυτά διδασκόμαστε στο νέο κατηχητικό
Ττου μέικ μανυ. Έτσι αρχίζει η προσευχή μας.
Ιν γκολτ ουϊ τραστ. Έτσι συνεχίζει η προσευχή μας
Αϊ αμ ινν, Έτσι τελειώνει η προσευχή μας
Η εικονίτσα στο πορτοφόλι μας ( τσίμα – τσίμα στην καρδιά μας )
είναι η βίζα μας .
Αυτήν λατρεύουμε.
Σ’ αυτήν εναποθέτουμε τις ελπίδες μας
( Τι προτείνεις ρε εξυπνάκια κύριε??? Θα μου πείτε:
Να αλλάξουμε γυαλιά ( ή μυαλά ) ).
Νομίζω δηλαδή
( Πάλι μου βγήκε αλλιώς )
Δυνατό το κείμενο σου Γιώργο
και οι φακοί σου.
@kkai-lee ...σε ευχαριστώ πολύ για την ηλεκτρολυτική σου παρέμβαση...
Έτρεξα στο μπλογκ σου-ομολογώ δεν το γνώριζα- γιατί ανενεργό από τον Σεπτέμβριο; Είναι ωραίο σαν κοφτερό μαχαίρι...Συνέχισε παρακαλώ!
Φίλε μου, δεν ήθελα να σχολιάσω, παρά το ότι το παραπάνω κείμενο σου απλά ταιριάζει κι εδώ, στο Ελλαδιστάν.
Είναι μεγάλη ικανοποίηση του μεσοαστού ή του μικροαστού (τι αισχροί προσδιορισμοί) το να ανακαλύπτει πως έχει την εξουσία, έστω και επί ενός αδύναμου πλάσματος. Τη δεκαετία του 50 και του 60 δηλαδή, όταν οι σύγχρονες δούλες ήταν οι "ξαδέρφες" από το χωριό, την ξεχάσαμε;
Δεν καταντήσαμε φίλε μου έτσι. Πάντα ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΤΣΙ. Πτωχοί τω πνεύματι και τη καρδία.
Αγαπητέ Γιώργο μόλις μπορέσω θα επανέρθω με λόγο πιο μεστό για να το συζητήσουμε ήρεμα και απλά. Αντιλαμβάνεσαι όμως φιλέ πως στον αφορισμό μέσα κρύβεται η πικρά
Το απαίσιο εκείνο συναισθηματικό συνονθύλευμα που για δευτερόλεπτα σε κάνει να σιχαίνεσαι τη γη που σε γέννησε…Είμαι σίγουρος πως ξέρεις για πιο πράμα μιλώ
Χάρηκα παντός που άνοιξες τούτη τη κουβέντα και αισιοδοξώ σε μια όμορφη επικοινωνία
Θα ήθελα όμως να σου προτείνω να περάσεις από το πιο κάτω ελληνικό blog διότι έχει πάρει φωτιά το πράμα και θα με ενδιέφερε παρά πολύ η άποψη σου
http://prezatv.blogspot.com/
Φιλικότατα
Ο γιος του βούδα
@ Ανώνυμε φίλε, γιε του Βούδα. Χαίρομαι που επέστρεψες και καταλαβαίνώ απόλυτα τη φόρτισή σου. Πέρασα από το Πρέζα ΤιΒι και σχολίασα...
Η υπόθεση "Ιλιον" είναι εφιαλτική. Ίσως ασχολήθώ και εγώ στο επόμενο άρθρο μου στην εφημερίδα και, στο μπλογκ κατά συνέπεια.
ego proteino na valeis na paizei sto blogg to "ziteitai anthropos" tou xatzi.
Από τότε που εφευρέθηκε το lifestyle καταργήθηκε το φιλότιμο.
Η ιστορία λέει δεν τέλειωσε- ίσως, αλλά η αποδόμηση του Ανθρωπισμού δεν βλέπω να είναι αναστρέψιμη...
Καλησπέρα Γιώργο + Ελένη + φίλοι
@Επίσης, άποψη μου είναι οτι θα έπρεπε να υπάρχει μία επιτροπή ελέγχου η οποία να κάνει ελέγχους σε σπίτια.
Προς Eξεγερμένος...
Αυτό υποτίθεται οτι είναι η επιθεώρηση εργασίας... Άλλα όσο με υποστηρίξανε εμένα για τη μαύρη εργασία... Άκούγεται σχεδόν σαν ανέκδοτο! Φαντάζεσαι να κάνουν έλεγχο στου Μαγγίνα Π.Σ.(δλδ Προ Σκανδάλου) ή στου Κόκκαλη ή στου Βαρδινογιάννη...??
Δημοσίευση σχολίου