Paco De Lucia -Για ολίγη ηρεμία.

Αφήνω το προηγούμενο άρθρο από κάτω να υπάρχει, αλλά ανεβάζω λίγο Paco De Lucia προς ηρεμία όλων μας. Η μουσική ενώνει δε λένε;

Λοιπόν…θεωρώ πως ο κύκλος των 3 τελευταίων άρθρων έκλεισε θεματικά, τουλάχιστον για την παρούσα φάση. Είμαι περίεργος να δω αν η «ευαισθησίες» μας και η πολλαπλότητα των σχολίων θα βρουν έδαφος σε ζητήματα λιγότερο «πιασάρικα» αλλά πιο ουσιαστικά –για μένα τουλάχιστον.

Αφιερώνω τον Paco De Lucia σε όλους όσους συμμετείχαν έστω και με οξύτητα στα τελευταία 3 κείμενα, αντιφασίστες, φασίστες και πάει λέγοντας.

Και για να σας τσαντίσω όλους, τα «επίθετα» αυτά τα χρησιμοποιώ κατ επίφαση.

Είναι πολλοί, από όλες τις πλευρές που υπερβάλλουν ή έχουν πλήρη άγνοια για τις ταμπέλες τους. Και εγώ το παρακάνω καμιά φορά για να προκαλώ την κουβέντα.

Εδώ στην Κύπρο, είμαστε μια χούφτα άνθρωποι σε έναν τόπο μια σταλιά.

Το μεγαλύτερο έγκλημά μας είναι να μην συζητάμε κυρίως οι «απέναντι». Γιατί έτσι απλά επαναλαμβάνουμε θριαμβευτικά αυτά που έκαναν κάποιοι άλλοι και διαλύσανε τον τόπο. Δεν θα επεκταθώ, θα στεναχωρήσω και αρκετούς φίλους. Απολαύστε το φλαμένκο και θα τα πούμε με την νέα Στήλη Άλατος το Σάββατο.