Στήλη Άλατος

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket
Καλώς Ήρθατε στη Στήλη Άλατος. Η Στήλη, δημοσιεύεται κάθε Σάββατο, ταυτόχρονα στην Κυπριακή εφημερίδα Πολίτης και στο ελληνικό portal TVXS. Κάποιες φορές, αν το επιβάλλει η επικαιρότητα γράφω και ανεβάζω κείμενα μόνο για διαδικτυακή χρήση. Κάτω από τα άρθρα, όπως σε όλα τα ιστολόγια, υπάρχει χώρος για σχολιασμό. Moderation, δεν κάνω. Για αυτόν τον λόγο όμως είμαι αυστηρός σε σχόλια επιθετικά που δεν σέβονται την οποιαδήποτε Άλλη άποψη ή είναι επιθετικά κατά κοινωνικών και φυλετικών ομάδων. Ύβρεις και προσωπικές επιθέσεις διαγράφονται χωρίς συζήτηση.

Συντονιστείτε τώρα στους 107, 6

Κινούμενη Άμμος. Κάθε Σάββατο 6-8 μ.μ στον 107,6 ή στο : www.1076.eu Στο shoutbox, το συζητάμε ζωντανά! Από τον Bach στον Dylan και από τον Beethoven στους Beatles και τους Felice Brothers,όλα είναι Μουσική 107.6 ΓΙΑ ΑΚΡΟΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2007

Neşe Yaşın- Άκου φασιστάκο.UPDATE

* Η Στήλη Άλατος, δεν βγήκε σήμερα στον Πολίτη, γιατί καθυστέρησα εγώ να στείλω το κομμάτι χθες. Θα βγει τη Δευτέρα. Ανεβάζω λοιπόν εδώ ως συνέχεια του έκτακτου ποστ για την Neşe Yaşın, τη σημερινή μου παρέμβαση στον Άστρα για το ίδιο θέμα :

καθένας πρέπει την πατρίδα ν’αγαπά, έτσι λέει ο πατέρας μου
συχνά /η δική μου η πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυο ποιό απ’τα
δυο κομμάτια πρέπει ν’αγαπώ;



Αυτοί οι 4 στίχοι, διώκονται. Είναι υπό απειλή.

Θλιβερά ανθρωπάκια, που στη θέση του μυαλού έχουν πύον και περιττώματα, γεμίζουν τη ζωή τους με αυτούς τους τρόπους.

Προσπαθώντας να ευνουχίσουν να ακρωτηριάσουν να ξεθεμελιώσουν ό,τι αναπνέει, ότι είναι ζωντανό, ότι εξακοντίζει το βλέμμα στο μέλλον.

Αυτοί οι 4 στίχοι, της Κυπρίας Νεσιέ Γιασίν. Διώκτες, ποιοι άλλοι, αυτοί οι θρασύδειλοι, οι εθνικιστές, οι ρατσιστές, οι πατριδοκάπηλοι, οι ψεύτες, οι αυταρχικοί ανέραστοι της ιστορίας.

Γιατί, αυτά είναι ο εθνικισμός. Εξ ορισμού αυτιστικός και αυνανιστής ο εθνικιστής, διεγείρεται και οργίζεται στο άρωμα της ελευθερίας, στη συγκίνηση της χαράς, δεν αντέχει την αρμονία και την αγάπη, θυμώνει και πεισμώνει με κάθε τι που διευρύνει ορίζοντες και γιορτάζει τη ζωή.

Η Neşe Yaşın, υπό την απειλή... ποιών άλλων;

Των χθεσινών, των βρυκολάκων, ενός κόσμου που οφείλει να πεθάνει το συντομότερο δυνατό.

Είτε "ποτζεί" είτε "ποδά" δεν έχουν απολύτως καμία διαφορά, είναι οι ίδιοι, κλόνοι ενός υπό-κόσμου που μόνο δυστυχία σκορπά και σαν "όραμα" έχει πάντα το ίδιο:

την Ακύρωση των πιο ανθρώπινων ονείρων, της ίδιας της ζωής.

Η Νεσιέ Γιασίν για καιρό πολύ, αρνήθηκε να να μπει στο παιχνίδι αυτών των βιαστών συνείδησης.

Είπε, θα τους αγνοήσω για να μην με κάνουν θύμα.

Όμως αυτά τα φασιστοειδή, αποθρασύνθηκαν.
Έφθασαν να πάρουν αποσπάσματα από το μυθιστόρημά της –που κυκλοφορεί από το 2002- να τα αλλοιώσουν να τα παραμορφώσουν και να τα παρουσιάσουν σαν τάχα αποσπάσματα μιας αυτοβιογραφίας της.

Χρόνια τώρα, αυτοί, οι βρωμεροί, πάσχουν να την εξοντώσουν ψυχολογικά.

Μόνο που τώρα υπερέβησαν κάθε όριο και την πάτησαν.

Η Νεσιέ, έκανε δυο απλές κινήσεις.

Πρώτον αποφάσισε να κινηθεί δικαστικά εναντίον τους και δεύτερο, έστειλε μια επιστολή στην κοινότητα του διαδικτύου, σε μπλόγκερς με όσα συμβαίνουν.

Και, το ίντερνετ πήρε φωτιά. Και μέσα σε ελάχιστες ώρες και μέρες, άρχισαν να εμφανίζονται ιστοσελίδες με μηνύματα συμπαράστασης Κυπρίων στην Κύπρια Ποιήτρια. Και όχι μόνο Κυπρίων. Και Ελλήνων, και Τούρκων. Εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες τα μηνύματα, τόσα που οι αλητήριοι τρόμαξαν.

Η κοινωνία των Πολιτών, όταν θέλει μπορεί να καταφέρει πολλά.

Όμως, αυτό που με απασχολεί είναι αυτό που είπα και πριν λίγο. Το ….ποτζεί και το ποδά.

Γιατί, ο φασισμός και οι βδελυγματικοί φορείς του δεν έχουν πατρίδα.

Όσο κι αν ακούγεται αστείο, ο εθνικισμός δεν έχει πατρίδα.

Είναι παντού, ίδιος: Μαύρος, νεκρόφιλος , βρυκολακιασμένος.

Και ο εθνικισμός, έχει αρχίσει εσχάτως να απλώνει ρίζες σε τούτη τη μικρή γη.

Και ο εθνικισμός, είναι ίδιος και απαράλλακτος σαν τον καρκίνο.

Κάνει μεταστάσεις στο σώμα της κοινωνίας και δηλητηριάζει τα πάντα.

Φίλες και Φίλοι, γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου αυτές τις μέρες.

Θυμόμαστε τη μάχη που έδωσαν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο ενάντια στον Φασισμό και τον εφιάλτη του.

Μόνο που ο φασισμός σέρνεται πάλι ανάμεσα στα πόδια μας έτοιμος να δαγκάσει κάθε στιγμή σαν φίδι.

Αυτή την 28η Οκτωβρίου, θέλω να την αφιερώσω στη Νεσιέ Γεσίν της Κύπρου και να πω για άλλη μια φορά «δεν περνά, δεν περνά ο φασισμός».

Ούτε ποδά, ούτε ποτζεί.

Και μόνο σε μια πραγματικά επανενωμένη Κύπρο θα γίνει σκόνη και θα μπει εκεί που ανήκει: Στον τάφο.

Χωρίς ποδά και ποτζεί πια.

Απλά, εδώ!





Η Neşe Yaşın, υπό την απειλή ποιών άλλων;
Των εθνικιστών, των χθεσινών, των βρυκολάκων ενός κόσμου που οφείλει να πεθάνει το συντομότερο δυνατό.
Είτε "ποτζεί" είτε "ποδά" δεν έχουν απολύτως καμία διαφορά, είναι οι ίδιοι, κλόνοι ενός υπό-κόσμου που μόνο δυστυχία σκορπά και σαν "όραμα" έχει πάντα το ίδιο:
την Ακύρωση των πιο ανθρώπινων ονείρων, της ίδιας της ζωής.
διαβάστε την παλλόμενη επιστολή / έκκλησή της.
Εγώ, ανέσυρα από το αρχείο μου ένα κείμενο που είχα γράψει για τον Άστρα πριν από λίγους μήνες με μία άλλη αφορμή για τα φασιστάκια μας.
Είχε τίτλο "Άκου φασιστάκο" (κατά το γνωστό Άκου Ανθρωπάκο του Β.Ράϊχ):
Τα είδαμε στις φωτογραφίες των εφημερίδων.

Μικρά, νεαρά παιδιά που δεν έχουν ακόμα καν πιάσει τα είκοσι χρόνια ζωής.
Γεννήθηκαν σε αυτή εδώ την άκρη της γης, μιας πιθαμής πατρίδα με ιστορία που κυλάει πίσω στους αιώνες.

Ήρθαν στη ζωή σε έναν τόπο που από όλους τους Θεούς που γέννησε η Ελληνική Κοσμογονία διάλεξε τους πιο φωτεινούς για να λατρέψει.

Τον λαμπρό Απόλλωνα και την Αφροδίτη της Αγάπης και της Γονιμότητας.
Είπανε τις πρώτες τους λεξούλες - το πρώτο μαμά, το πρώτο μπαμπά, πολλά χρόνια μετά το μεγάλο κακό που έκοψε στα δύο το νησί.

Τα είδαμε εκεί. Στην οδό Λήδρας, στο πεσμένο φυλάκιο, στον τοίχο που προσμένει να πέσει, να φωνάζουν συνθήματα με πάθος, να εκφράζουν το μίσος για τους άλλους - όχι τους κατακτητές - τους άλλους απλά.

Σαν παρακολουθήσεις τους διαλόγους τους στο διαδίκτυο, θα τρομάξεις. Μίσος παράλογο για το κάθε τι το ξένο. Μίσος ασυγκράτητο για κάθε τι το άλλο. Μίσος για όλα που στο τέλος βαφτίζεται με έναν τρόπο παράξενο: "Αγάπη για την Πατρίδα".

Ποια αγάπη τάχα είναι αυτή που περνάει πρώτα μέσα από το μίσος;
Εγώ, δεν ξέρω καμιά τέτοια.

Τα είδαμε στις τηλεοράσεις. Αγόρια αμούστακα, κορίτσια άγουρα, με τα μαύρα φανελάκια.
Μόλις στρίψουν στη γωνία αφού πρώτα επιτελέσουν το καθήκον που τους έμαθαν, γελάνε, χαίρονται, μαθαίνουν τον έρωτα. Σαν όλα τα άλλα παιδιά.

Μόνο που αυτά, μισούν. Ή έτσι νομίζουν τελοσπάντων.

Ένας παππούς σφαγμένος από το χέρι του Τούρκου, μέτρα πολλά κάτω από τη γη, ζητάει - νομίζουν - εκδίκηση.

Α ρε παππού...

Να μπορούσες να σηκωθείς από το χώμα μέσα και να μιλήσεις.
Να πεις για τον άλλο τον παππού τον Τουρκοκύπριο που κοιμάται λίγο πιο πέρα δίπλα σου, βαθιά μέσα στο χώμα κι αυτός, σφαγμένος από χέρι Ελληνικό.

Να σηκωθείτε και οι δυο θέλω, να πάρετε αυτά τα δισέγγονα από το χέρι, τα δικά σας δισέγγονα και να τα πάτε μια βόλτα για λίγο κάτω από το χώμα.

Εκεί που το αίμα ποτίζει τις ελιές, τις λεμονιές, τις πορτοκαλιές της Κύπρου.

Να πείτε στα δισέγγονα σας πως τα δενδρά που δροσίζονται από το αίμα δεν αναγνωρίζουν ποιανού είναι.
Να πείτε στα αμούστακα που τα είπαν φασιστάκια, πως όλοι αυτοί οι ξαπλωμένοι θέλουνε πια να γυρίσουνε πλευρό και να ξεχαστούνε.

Να γίνουν ανάμνηση μακρινή και παράδειγμα προς αποφυγή.
Ποιός αλήθεια φταίει γι' αυτά τα παιδιά;
Ποιός αλήθεια φταίει για όλα τα παιδιά που ούτε να σκεφτούν δεν μπορούν τις λέξεις "συνύπαρξη", "ειρήνη", και "αρμονία";

Ποιός αλήθεια φταίει για όλα αυτά τα παιδιά που μέσα στο κεφάλι τους, μέσα στο μυαλό τους κανένας πουθενά και ποτέ δεν τα έκανε να αμφιβάλλουν λίγο για τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα πως τάχα πάντα οι άλλοι φταίνε...πως τάχα είμαστε εμείς το μόνο μεγάλο θύμα...πως είμαστε περίπου άγιοι ενώ οι άλλοι είναι οι κακοί...οι βδελυροί, οι βάρβαροι.

Ποιός αλήθεια κάνει τα παιδιά μας...φασιστάκια;

Όχι, δεν θα με βάλετε εμένα να ρίξω την ευθύνη στα ίδια τα παιδιά.

Αν ο δεκαπεντάχρονος ουρλιάζει και φωνάζει "Τούρκος καλός μόνο νεκρός" και δεν μπορεί να σκεφτεί πως είναι ο ίδιος και απαράλλακτος με τον γκρίζο λύκο που φωνάζει "Έλληνας καλός μόνο νεκρός", ποιος φταίει;

Κυρίες και κύριοι, εμείς φταίμε. Οι μεγάλοι. Οι γονείς. Οι υπεύθυνοι.

Που ανεύθυνα σε δύσκολους και πονηρούς καιρούς δεν φροντίσαμε να γεμίσουμε τη ζωή των παιδιών με ομορφιά, ώστε να μην αντέχουν στην ασχήμια.

Θέλουνε να πάνε κόντρα τα παιδιά, τα φασιστάκια. Και η κόντρα του πιτσιρικά να εκδηλώνεται με τα σκιάχτρα του χειρότερου χτες.

Με ναζιστικούς χαιρετισμούς, με τον αγκυλωτό σταυρό και με το μίσος.
Οι γενιές που τώρα μεγαλώνουν, που τώρα είναι στην εφηβεία, λένε οι έρευνες πως και εδώ και απέναντι έχουν φουσκωμένο το εθνικιστικό μίσος στην καρδιά.

Και αντί να θέλουν να μας πάνε κόντρα γκρεμίζοντας τα τείχη που εμείς σηκώσαμε με τα λάθη και τα εγκλήματα μας, θέλουν να σηκώσουν ακόμα πιο ψηλά, ακόμα πιο αδιαπέραστα.
Μιλάω σαν γονιός και τίποτα άλλο αυτή τη φορά.

Με άλλα λόγια, δεν έχω διάθεση και κουράγιο να πυροβολήσω με τα λόγια μου τα "φασιστάκια", αλλά όσους από μας επέτρεψαν στα άνθη του κακού να μεγαλώσουν.
Τα είδατε στις φωτογραφίες. Με τα μαύρα φανελάκια, τις βυζαντινές σημαίες και τους ναζιστικούς χαιρετισμούς.

Πραγματικά! Τι παρανοϊκός συνδυασμός. Αλήθεια. Ποιος θα ξεμπερδέψει το κουβάρι μέσα στα μυαλά τους; Ποιος θα τους μεταλαμπαδεύσει την αγάπη για τη ζωή; Ποιος θα τους πει πως το αύριο δεν βγαίνει μέσα από τη νύχτα του χτες;

Αφού εμείς δεν μπορούμε, ας έρθουν οι παππούδες από τους τάφους να τους ψιθυρίσουν στο αυτί την ιστορία.

Δεν ξέρω αν κατά λάθος με ακούει κάποιο από αυτά τα "Φασιστάκια".

Αν ναι, σου ζητάω μια χάρη "φασιστάκο":

Πάρε φίλε μερικά ποιήματα. Πάρε ένα δύο ποιήματα κάποιων Ελληνοκύπριων και κανά δυο Τουρκοκυπρίων.

Αν θέλεις κιόλας, σκέπασε τα ονόματα των ποιητών, ανακάτεψε τα και μετά χωρίς να ξέρεις ποιο είναι ποιου, διάβασε τα.

Θα ανακαλύψεις τότε πως δεν θα μπορείς να ξεχωρίσεις το ποίημα του Ελληνοκύπριου από αυτό του Τουρκοκύπριου.

Γιατί, το φεγγάρι, είναι ίδιο σε όλων τα μάτια πάνω από τον ουρανό της Κύπρου.
Γιατί, το άρωμα της λεμονιάς, με τον ίδιο τρόπο χαϊδεύει τα ρουθούνια όλων.
Γιατί, τα μωρά όταν γεννιούνται, το ίδιο χαρμόσυνο κλάμα έχουν όταν χαιρετούν για πρώτη φορά τον κόσμο.
Γιατί κι εμείς κι "αυτοί", γευόμαστε τα ίδια μήλα και τα ίδια πορτοκάλια από τα δέντρα που πότισε το αίμα των παππούδων μας.

Άσε λοιπόν καλέ μου Φασιστάκο τις φωνές και το μίσος και κοίτα να ονειρευτείς την πατρίδα σου ενωμένη με όλα της τα παιδιά μαζί, να χαίρονται τον ίδιο ήλιο στην ίδια αμμουδιά.

Και τότε, ο καρπός από τα δέντρα θα είναι ακόμα πιο γλυκός γιατί και ο παππούς, εκεί, κάτω από το χώμα θα πάψει επιτέλους να αιμορραγεί


Δείτε παρακαλώ το βίντεο:


21 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ατε στα τουρκικα μογγολε πλερωνει σε ο ταλατ η τα ενγκλεζουια;

Ανώνυμος είπε...

ΑΠΟΕΛΛΑΡΑ ΤΟΥΡΚΟΣ ΚΑΛΟΣ ΤΟΥΡΚΟΣ ΝΕΚΡΟς

Lexi_penitas είπε...

Αγάπητέ Γιώργο,

πολλοί θα πουν διαβάζοντας τα δυο παραπάνω σχόλια ότι ρίχνουμε αυγά στο τοίχο. Το μίσος έχει ριζώσει στη συνείδηση τους. Το ευγενικό αίσθημα της αλληλεγγύης και το γλυκό αίσθημα της αγάπης κάποιοι φρόντισαν να τα αφαιρέσουν από τη ψυχή τους.

Τα παιδιά αυτά δεν χάθηκαν. Είμαι σίγουρος ότι δεν καταλαβαίνουν ότι ταυτίζονται με λύκους διαφόρων αποχρώσεων. Η προσπάθεια μας πρέπει να στοχεύει στην αφύπνιση τους από τη πνευματική νάρκη που τους έχουν ρίξει.

... σπρώξτε με στήθος και με γόνα
να τόνε βγάλουμε απ' τη λάσπη
σπρώξτε με γόνα και με στήθος να τόνε βγάλουμε απ' το τέλμα,
εμπρός παιδιά και δεν μπορεί
μοναχός του ν' ανέβει ο ήλιος!

Unknown είπε...

Σε ευχαριστώ πρώτα από όλα για τον Σικελιανό που άφησες πιο πάνω.

Το Πνευματικό Εμβατήριο είναι από τα πιο σημαντικά του έργα και ευτύχησε στην γνωστή μεγαλειώδη μουσική απόδοση από τον Θεοδωράκη...

Για τα "σχόλια" πιο πάνω τίποτα δεν έχω να πω, η απάντησή μου είναι μέσα στο ίδιο το κείμενο που ανέβασα, για το οποίο είμαι βέβαιος πως δεν το διάβασαν καν.

Αυτοί που καθοδηγούν τα παιδιά αυτά, αυτοί που συστηματικά μολύνουν την ψυχή και το νου τους ουσιαστικά τα έχουν ευνουχίσει από κάθε διεργασία κρίσης και αντίληψης.

Ο εθνικισμός σε κάθε του εκδοχή, είναι ένας θλιβερός αυτισμός.

Δασκαλούα είπε...

«Όποιος ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον. Και όποιος ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν»

και ο νοών...

stalamatia είπε...

Το πιθανότερο ο ίδιος να έγραψε και τα δύο ποστ ,αν και δεν έχει καμιά σημασία .Σημασία έχει τι κάνουν οι γονείς γι'αυτά τα παιδιά . Ήθελα νάξερα μόνο μίσος είχαν να τους δώσουν?Κρίμα που δεν ξέρουν τι πάει να πει Άνθρωπος.

Ανώνυμος είπε...

stalamatia αντιστοιχο μισος υπαρχει και σε αυτα τα παιδια που καινε την ελληνικη σημαια και περιουσιες πολιτων που δεν τους πειραξαν ποτε. Και εγω απορω τι κανουν οι γονεις αυτων των παιδιων και εαν μονο μισος ειχαν να τους δωσουν. Μη βλεπεις μονοπλευρα τα πραγματα γιατι παντα το νομισμα εχει δυο πλευρες. Καταδικασε λοιπον και τις δυο πλευρες για να εισαι ενταξει και σωστη.

stalamatia είπε...

Ανώνυμε δεν κατάλαβα που είμαι μονόπλευρη εγώ καταδικάζω όλους τους εθνικιστές ,όσο για αυτούς που καίνε σημαίες ούτε να τους δω δεν θέλω ,αλλά που κολλάει αυτό.

Unknown είπε...

Συγνωμη, οι πυρπολήσεις σημαίων είναι παντελώς άσχετο θέμα....και εξαρτάται πάλι για το τι λέμε.

Άλλο πράγμα να καις σημαία "εχθρού" άλλο πράγμα να καις τη δική σου σημαία (ούτε καταδικάζω ούτε επικροτώ αυτή τη στιγμή). Για παράδειγμα κανείς δεν έχει πρόβλημα όταν καίνε τη σημαία της Αμερικής....Άλλα μέτρα και άλλα σταθμά;

Το ζήτημα μας είναι ο εθνικισμός που έχει πάντα και παντού ένα χρώμα: το καταμαυρο.

Pan είπε...

"Για παράδειγμα κανείς δεν έχει πρόβλημα όταν καίνε τη σημαία της Αμερικής."
Είδες που κάνεις λάθος;
Φυσικά κάποιος έχει πρόβλημα.
Και αυτός είναι οι Αμερικάνοι, ανεξαρτήτως πολιτικής στάσης.
Και αυτό επειδή η σημαία είναι μέρος του δικού τους εθνικισμού.
Ο οποίος τους καθορίζει και διαχωρίζει από όλους τους υπόλοιπους.
Άρα;
Το να εστιάζεις αποκλειστικά σε κάποια παιδάκια τα οποία προφανώς και δεν ξέρουν που παν τα τέσσερα, για να ρίξεις στο πτρ το εξώτερον τον εθνικισμό, πόσο απέχει από τον φασισμό;

Pan είπε...

Προφανώς "πυρ" ήθελα να γράψω.

Κωστής Γκορτζής είπε...

Γιώργο, νομίζω ότι η κατάταξη των νέων αυτών στην κατηγορία των 'εθνικιστών' νομίζω ότι αποπροσανατολίζει λίγο την προσοχή από την πραγματικότητα και 'σχηματοποιεί' ένα κοινωνικό φαινόμενο που έχει τόση σχέση με τον εθνικισμό όσο σχέση έχει αντίστοιχο (ίδιο;) φαινόμενο με τον Αναρχισμό.
Είμαι βέβαιος ότι ο πιτσιρικάς που εμφανίζεται τόσο φανατισμένος, είναι τυφλά φανατισμένος για οποιονδήποτε αντίπαλο. Ποδοσφαιρικό, μπασκετικό, της γειτονιάς με τη δίπλα και βάλε.
Δεν θα πιπιλίσω πάλι την καραμέλα της παιδείας αλλά, πολλοί παράγοντες συντηρούν και πυροδοτούν το φαινόμενο που διευκολύνει σε μύρια όσα κόλπα χειραγώγησης της κοινωνίας από τους λίγους.

Οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι δεν έχουν ουσιαστικά τίποτα για να αντιπαλεύονται και να αλληλοσκοτώνονται. Αλλά αυτό αποτελεί προϋπόθεση για τη διαιώνιση του καθεστώτος εδαφικής κυριαρχίας των Βάσεων που δίνει στους Βρετανούς δικαιώματα εκμετάλλευσης των πετρελαίων ανοικτά των ακτών. Και πριν αμφισβητήσει κανείς τον ισχυρισμό, ας ψάξει στο Δίκτυο να μάθει πόσο πετρέλαιο 'βρέθηκε' αιφνιδίως στα Φώκλαντς φέτος! Μετά από 25 χρόνια από τον πόλεμο 'γοήτρου' της 'Αυτοκρατορίας'.

Captain Harbour είπε...

Η αναφορά στον Σικελιανό σε προηγούμενο σχόλιο ανέσυρε από την μνήμη μου το "Επί Ασπαλάθων" του Γ. Σεφέρη, ποίημα το οποίο διδάχτηκα στο Λύκειο και έμεινε χαραγμένο στο μυαλό μου. Το ποίημα αυτό αναφέρεται στην δικτατορία των συνταγματαρχών. Εάν μου επιτρέπεται θα αντικαταστήσω τις αναφορές για τους συνταγματάρχες με αναφορές για τους δικτάτορες υποταγής συνειδήσεων των νέων. Ο Αρδιαίος είναι εκείνος ο οποίος πριν 2500 χρόνια, τώρα και στην εποχή των δικών μας τρισεγγόνων θα τρομοκρατεί και θα συνθλίβει ψυχές, θα χρησιμοποιεί τον άνθρωπο σαν ζώο. Η μεταβολή καταστάσεων, όπως και στην φυσική, απαιτεί ισχυρές δράσεις και αυτές παραμένουν οι ιδιες εδώ και αιώνες για όλων των ειδών τους δικτατορες...οι Ασπάλαθοι!

"ΕΠΙ ΑΣΠΑΛΑΘΩΝ"

Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού
πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα και οι ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμερα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας που αντηχούν
ακόμη...
Γαλήνη
-Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ,χαμένη στου μυαλού
τ'αυλάκια.
τ΄όνομα του κίτρινου θάμνου
δεν άλλαξε από κείνους τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την περικοπή:
"τον έδεσαν χειροπόδαρα" μας λέει
"τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο κουρέλι".
Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του
Ο Παμφύλιος ο Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος

Καλή σας νύκτα

Yiota είπε...

ωραιο το βιντεακι. θα ηταν καλο αν εμπαινε και στην τηλεοραση αλλα δεν τους συμφερει ε ?
παντως τα πιο κατω του πιττα, αντιπροσωπευουν αυτα που αισθανομαι:
"Άσε λοιπόν καλέ μου Φασιστάκο τις φωνές και το μίσος και κοίτα να ονειρευτείς την πατρίδα σου ενωμένη με όλα της τα παιδιά μαζί, να χαίρονται τον ίδιο ήλιο στην ίδια αμμουδιά."

Yiota είπε...

την αμμουδια που θα ηθελα να χαιρομαι καθημερινα και χωρις να δειχνω διαβατηριο ειναι η αμμουδια στον παχυαμμο του ριζοκαρπασου..

Ανώνυμος είπε...

Να σας υπενθυμίσω κύριε Πήττα και αφού διάβασα με ενδιαφέρον το άρθρο σας, ότι "Ένας Κούκος (Neşe Yaşın), δε φέρνει την Άνοιξη" ! Φίλτατε λυπάμαι αλλά ονειροβατείτε.

Dr. Pepper Schwartz

Unknown είπε...

@ παν...αν διάβαζες προσεκτικά θα έβλεπες ότι διόλου δεν ρίχνω εις το πυρ το εξώτερον τα παιδάκια. Δεν ξέρω από που γράφεις, αν είσαι στην Ελλάδα ή στην Κύπρο, ωστόσο το πρόβλημα του εθνικισμού στην Κύπρο είναι αρκετά περίπλοκο. Και, οι ΄"ένοχοι" ασφαλώς δεν είναι τα νεαρά παιδιά, αλλά όσοι χυδαία επενδύουν στον ιδεαλισμό αυτών των παιδιών με τρόπους στρεβλούς και ύποπτους.


@ Κωστή Γκορτζή, δεν μπορώ να διαφωνήσω με αυτό που επισημαίνεις. Θα έλεγα ότι εμπλουτίζεις το τοπίο και απλά θα ξανά έλεγα πως το ζήτημα είναι εξαιρετικά περίπλοκο.

@ Καπετάνιε....σε υπερ ευχαριστώ, ένα "κέρασμα" Σεφέρη είναι πάντα βάλσαμο ψυχης και μνήμης. Είναι και ο αγαπημένος μου ομολογώ από τους Έλληνες.

@ Γιώτα, ευχαριστώ για το σχόλιο και το πνεύμα του.

@ Ανώνυμε, σίγουρα ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Ευτυχώς οι κούκοι δεν είναι μόνο ένας. Δυστυχώς είναι λίγοι, ή φοβισμένοι. Η κουρασμένοι από την απραξία. Αλλά σε κάθε περίπτωση, επίγνωση της πραγματικότητας έχω απόλυτη.

Απλά επιλέγω πια πλευρά αυτής θέλω να φωτίσω περισσότερο.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ politispittas,

Επιθυμώ να προσθέσω ακόμα λίγα λόγια σε αυτό το post, και ας κινδυνεύουν να μη διαβαστούν από πολλούς!

Την έκκληση για στήριξη της συμπατριώτισσας μας Τουρκοκύπριας ποιήτριας Neşe Yaşin, ενάντια στις επιθέσεις που δέχεται από φασιστικούς και ρατσιστικούς κύκλους που δρουν στα κατεχόμενα την έχω ήδη υπογράψει. Αυτοί οι κύκλοι ουδέποτε συγχώρησαν την Neşe για τους ωραιότατους αλλά και συγκλονιστικούς στίχους που έγραψε πριν από χρόνια για το βίαιο διαμελισμό της κοινής μας πατρίδας και το χωρισμό των ανθρώπων της, Ελληνοκύπριων και Τουρκοκυπρίων. Οι στίχοι εκείνοι εξέφραζαν βασικά την αγωνία των Τουρκοκυπρίων για το χωρισμό της πατρίδας στα δύο, αλλά μετά τη μελοποίηση τους από τον Μάριο Τόκα, τραγουδήθηκαν από καρδιάς απ’ όλους, τόσο από τους Ελληνοκύπριους όσο και από τους Τουρκοκύπριους.

Επίσης έχω υπογράψει και τη διεθνή έκκληση για στήριξη των Ούγγρων Κομμουνιστών, (που κυκλοφορεί σ’ άλλα blogs), ενάντια στις επιθέσεις, διώξεις και καταδίκες που υπόκεινται στη χώρα τους.

Θεωρώ ότι και οι δύο εκκλήσεις εντάσσονται στα πλαίσια της μεγάλης προσπάθειας για υπεράσπιση κάποιων στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων που βρίσκονται υπό δοκιμασία, όπως η ελευθερία της έκφρασης και του λόγου αλλά και πολιτικής κινητοποίησης και δράσης ενάντια σε οποιεσδήποτε νεοφασιστικές επιθέσεις και ενέργειες ρεβανσισμού.

Η δική μας παρέμβαση και αντίσταση σε τέτοια ανεπίτρεπτα φαινόμενα πρέπει να είναι και ουσιαστική και δυναμική και καταλυτική.

Εξαιρετικά αφιερωμένοι σε όλους τους ακτιβιστές ενάντια στις φασιστικές μεθοδεύσεις και σε οποιαδήποτε μορφής διακρίσεων, οι πιο κάτω στίχοι του Μπέρτολντ Μπρεχτ (που αποδίδονται και σε κάποιο γερμανό πάστορα ονόματι Μάρτιν Νιμέλερ, που πέθανε στο Άουσβιτς) και που περιγράφουν πως ΔΕΝ να λειτουργούμε σε τέτοιες περιπτώσεις:

"Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους,
δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα,
γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους,
ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό,
δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός.
Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα,
αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου ..."

Το ποίημα μιλάει από μόνο του!

Anef_fovou
29/10/2007 – 11:25 μ.μ.

Unknown είπε...

Σ ευχαριστώ πολύ "Άνευ".

Το Σάββατο το απόγευμα στην εκπομπή μου, με αφορμή τη Νεσιέ, απήγγειλλα από μνήμης τους στίχους του Μ.Μπρεχτ που μας κέρασες πιο πάνω. Και είναι συχνά που τους αναφέρω και για αυτό τους έχω μάθει κάπως "απ' έξω".

Είναι τόσες μα τόσες οι αφορμές γύρω μας για να τους θυμάμαι για τους θυμόμαστε κάθε τόσο.

filipppos είπε...

Θα ήθελα να αναφέρω κάτι που δεν είναι ευρέως γνωστό, πως το κάψιμο της Αμερικανικής σημαίας, ανεξάρτητα από τα αισθήματα που προκαλεί στους Αμερικανούς, αποτελεί νόμιμο τρόπο έκφρασης που προστατεύεται από το "First Amendment". Έγιναν πολλές προσπάθειες ποινικοποίησης της προσβολής των εθνικών συμβόλων αλλά όλες απέβησαν άκαρπες μιά και παραβαίνουν την πρώτη τροποποίηση.

Το αν η συγκεκριμένη πράξη, αυτή καθ’αυτή είναι, (χρησιμοποιώντας κόσμιες μεθόδους έκφρασης) κολάσιμη ή όχι, είναι δημοκρατικό προνόμιο του καθενός να ορίσει, αναφερόμενος πάντα στο δικό του σύστημα αξιών και να αποφασίσει αν τον εκφράζει και το υιοθετεί ή διαφωνεί και το αγνοεί και αντιδρά μέσα στα πλαίσια που του ορίζει η συνήδεισή του (και οι νόμοι για όσους δυσκολεύονται και χρειάζονται κάποιον να τους κρατά στο σωστό δρόμο).

Και αυτό για μένα, είναι η ουσία της Δημοκρατίας..

Unknown είπε...

Σας ευχαριστώ ιδιαίτερα για την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παρέμβαση η οποία ενδεχομένως δίνει "θέμα" για μελλοντικό άρθρο και προβληματισμό γύρω από την "ιερότητα" των συμβόλων και πως μπορεί κανείς να την ερμηνεύσει από την δική του, την όποια πλευρά.

Και ναι, όπως το είπατε, αυτό είναι η ουσία της Δημοκρατίας.